آرتروز زانو چیست؟
در حالی که سن یک عامل خطر اصلی برای آرتروز زانو است، افراد جوان نیز میتوانند به آن مبتلا شوند. برای برخی افراد ممکن است ارثی باشد. برای برخی دیگر، آرتروز زانو میتواند ناشی از آسیب یا عفونت یا حتی اضافه وزن باشد.
آرتروز زانو چیست؟
آرتروز یا استئوآرتریت، که معمولا به عنوان آرتریت ساییدگی شناخته میشود، وضعیتی است که در آن غضروف از بین میرود. وقتی این اتفاق میافتد، استخوانهای مفاصل نزدیکتر به یکدیگر ساییده میشوند و در مواجهه با ضربه آسیب پذیر ترند. این ساییدگی منجر به درد، تورم، سفتی، کاهش توانایی حرکت و گاهی اوقات تشکیل خارهای استخوانی میشود.
چه کسانی به آرتروز زانو مبتلا میشوند؟
استئوآرتریت شایعترین نوع آرتریت است. در حالی که این بیماری حتی در افراد جوان نیز ممکن است رخ دهد، احتمال ابتلا به آرتروز پس از 45 سالگی افزایش مییابد. طبق گزارش بنیاد آرتریت، بیش از 27 میلیون نفر در ایالات متحده به آرتروز مبتلا هستند که زانو یکی از شایعترین مناطق آسیب دیده است. زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا به آرتروز هستند.
چه چیزی باعث آرتروز زانو میشود؟
شایعترین علت آرتروز زانو افزایش سن است. تقریباً همه در نهایت به درجاتی از آرتروز مبتلا میشوند. با این حال، عوامل متعددی خطر ابتلا به آرتریت قابل توجه در سنین پایین را افزایش میدهد.
سن:
با افزایش سن، توانایی غضروف برای بهبودی کاهش مییابد.
وزن:
اضافه وزن باعث افزایش فشار بر روی تمام مفاصل به خصوص زانوها میشود. هر پوند اضافه وزن 3 تا 4 پوند به زانوهای شما اضافه میکند.
وراثت:
ارث شامل جهشهای ژنتیکی است که ممکن است فرد را بیشتر در معرض ابتلا به آرتروز زانو قرار دهد. همچنین ممکن است به دلیل ناهنجاریهای ارثی در شکل استخوانهایی باشد که مفصل زانو را احاطه کرده اند.
جنسیت:
احتمال ابتلا به آرتروز زانو در زنان ۵۵ ساله و بالاتر بیشتر از مردان است.
آسیبها:
طی استرس مکرر، اینها معمولاً نتیجه نوع شغلی است که یک فرد دارد. افرادی که دارای مشاغل خاصی هستند که شامل فعالیتهای زیادی است که میتواند به مفصل فشار وارد کند، مانند زانو زدن، چمباتمه زدن، یا بلند کردن وزنههای سنگین (55 پوند یا بیشتر)، به دلیل فشار مداوم روی مفصل، احتمال بیشتری دارد که به آرتروز زانو مبتلا شوند. .
ورزش:
افردی که در فوتبال، تنیس یا دویدن طولانی مدت فعالیت میکنند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آرتروز زانو باشند. این بدان معناست که ورزشکاران باید اقدامات احتیاطی را برای جلوگیری از آسیب انجام دهند. با این حال، مهم است که توجه داشته باشید که ورزش متوسط منظم مفاصل را تقویت میکند و میتواند خطر ابتلا به آرتروز را کاهش دهد. در واقع، ضعف عضلات اطراف زانو میتواند منجر به آرتروز شود.
سایر بیماری ها:
افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید، دومین نوع رایج آرتریت، نیز بیشتر در معرض ابتلا به آرتروز هستند. افراد مبتلا به برخی اختلالات متابولیک، مانند اضافه بار آهن یا هورمون رشد بیش از حد، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آرتروز هستند.
علائم آرتروز زانو چیست؟
علائم آرتروز زانو ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- دردی که در هنگام فعالیت افزایش مییابد، اما با استراحت کمی بهتر میشود.
- ورم
- احساس گرما در مفصل
- سفتی در زانو، به خصوص در صبح یا زمانی که مدتی نشسته اید.
- کاهش تحرک زانو، سخت شدن در نشستن و پیاده شدن از صندلی یا اتومبیل، استفاده از پلهها یا راه رفتن.
- صدای جیرجیر و ترقه که هنگام حرکت زانو شنیده میشود.
آرتروز زانو چگونه تشخیص داده میشود؟
تشخیص آرتروز زانو با معاینه فیزیکی توسط پزشک شروع میشود. همچنین پزشک سابقه پزشکی شما را میگیرد و علائم را یادداشت میکند. حتماً توجه داشته باشید که چه چیزی باعث بدتر یا بهتر شدن درد میشود تا به پزشکتان کمک کند تا تشخیص دهد که آیا آرتروز یا چیز دیگری ممکن است باعث درد شما شود یا خیر. همچنین دریابید که آیا فرد دیگری در خانواده شما آرتریت دارد یا خیر. پزشک شما ممکن است آزمایشات اضافی را تجویز کند، از جمله:
- اشعه ایکس، که میتواند آسیب استخوان و غضروف و همچنین وجود خار استخوان را نشان دهد.
- اسکن تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI).
اسکن MRI ممکن است زمانی سفارش داده شود که اشعه ایکس دلیل واضحی برای درد مفاصل ارائه نکند یا زمانی که اشعه ایکس نشان میدهد که سایر انواع بافت مفصلی ممکن است آسیب ببینند. پزشکان ممکن است از آزمایشهای خون برای رد سایر بیماریهایی که میتوانند باعث درد شوند، مانند آرتریت روماتوئید، نوع دیگری از آرتریت ناشی از اختلال در سیستم ایمنی، استفاده کنند.
آرتروز زانو چگونه درمان میشود؟
اهداف اولیه درمان آرتروز زانو، تسکین درد و بازگشت تحرک است. برنامه درمانی معمولاً شامل ترکیبی از موارد زیر است:
- کاهش وزن: از دست دادن حتی مقدار کمی وزن، در صورت نیاز، می تواند به طور قابل توجهی درد زانو ناشی از آرتروز را کاهش دهد.
- ورزش: تقویت عضلات اطراف زانو باعث پایداری مفصل و کاهش درد میشود. تمرینات tching کمک میکند تا مفصل زانو متحرک و انعطاف پذیر باشد.
- مسکنها و داروهای ضد التهاب: این شامل انتخابهای بدون نسخه مانند استامینوفن (تیلنول)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، یا ناپروکسن سدیم (Aleve) میشود. داروهای بدون نسخه را بیش از 10 روز بدون مشورت با پزشک مصرف نکنید. مصرف طولانیتر آنها احتمال عوارض جانبی را افزایش میدهد. اگر داروهای بدون نسخه تسکین ندهند، پزشک ممکن است به شما یک داروی ضد التهابی یا سایر داروها برای کمک به کاهش درد بدهد.
- تزریق کورتیکواستروئیدها یا اسید هیالورونیک به زانو: استروئیدها داروهای ضد التهابی قوی هستند. اسید هیالورونیک به طور معمول در مفاصل به عنوان یک نوع مایع روان کننده وجود دارد.
- درمانهای جایگزین: برخی از درمانهای جایگزین که ممکن است موثر باشند عبارتند از کرمهای موضعی با کپسایسین، طب سوزنی، یا مکمل ها، از جمله گلوکزامین و کندرویتین.
- استفاده از وسایلی مانند بریس: دو نوع بریس وجود دارد: بریسهای «تخلیهکننده» که وزن را از سمت زانو که تحت تأثیر آرتروز قرار گرفته است، برمیدارد. و بریسهای “حمایت کننده” که برای کل زانو پشتیبانی میکنند.
- فیزیوتراپی و کاردرمانی: اگر در فعالیتهای روزانه مشکل دارید، فیزیوتراپی یا کاردرمانی میتواند به شما کمک کند. فیزیوتراپیستها راه هایی را برای تقویت عضلات و افزایش انعطاف پذیری در مفصل به شما آموزش میدهند. کاردرمانگران راههایی را به شما آموزش میدهند تا فعالیتهای منظم و روزانه مانند کارهای خانه را با درد کمتر انجام دهید.
- عمل جراحي: زمانی که درمانهای دیگر جواب ندهد، جراحی گزینه خوبی است.
آیا از جراحی برای درمان آرتروز زانو استفاده میشود؟
اگر پزشک شما بخواهد آرتروز زانو را با جراحی درمان کند، گزینههای جراحی آرتروسکوپی، استئوتومی و آرتروپلاستی هستند.
- آرتروسکوپی از یک تلسکوپ کوچک (آرتروسکوپ) و سایر ابزارهای کوچک استفاده میکند. جراحی از طریق برشهای کوچک انجام میشود. جراح از آرتروسکوپ برای دیدن فضای مفصل استفاده میکند. هنگامی که به آنجا رسید، جراح میتواند غضروف آسیب دیده یا ذرات شل را حذف کند، سطح استخوان را تمیز کند و در صورت کشف آن آسیبها، انواع دیگر بافت را ترمیم کند. این روش اغلب در بیماران جوانتر (سن 55 سال و کمتر) به منظور به تعویق انداختن جراحی جدی تر استفاده میشود.
- استئوتومی روشی است که با تغییر شکل استخوانها، هدف آن بهبود تراز زانو است. این نوع جراحی ممکن است در صورت آسیب دیدگی در یک ناحیه از زانو توصیه شود. همچنین اگر زانو شکسته باشد و به خوبی بهبود نیافته باشد، ممکن است استئوتومی توصیه شود. که معمولا دائمی نیست و ممکن است بعداً جراحی بیشتری لازم باشد.
- جراحی تعویض مفصل یا آرتروپلاستی یک روش جراحی است که در آن مفاصل با قطعات مصنوعی ساخته شده از فلز یا پلاستیک جایگزین میشوند. جایگزینی ممکن است یک طرف زانو یا کل زانو را درگیر کند. جراحی تعویض مفصل معمولا برای افراد بالای 50 سال مبتلا به استئوآرتریت شدید انجام میشود. اگر مفصل پروتز بعد از چندین سال فرسوده شود، ممکن است بعدها نیاز به تکرار جراحی باشد. اما با پیشرفتهای مدرن امروزی، اکثر مفاصل جدید بیش از 20 سال دوام خواهند داشت. جراحی خطراتی دارد، اما نتایج به طور کلی بسیار خوب است.
مشاهده کنید: درمان آرتروز زانو