هنگامی که یک دیسک در قسمت پایین ستون فقرات برآمده یا پاره می‌شود، ممکن است در ناحیه کمر و پای خود احساس درد کنید. و در این حالت فتق دیسک یا Disc herniation ستون فقرات صورت می گیرد.

1.در هنگام نشستن

فعالیتی که فشار زیادی بردیسک‌های تحتانی ستون فقرات وارد می‌کند نشستن است. اگر فتق دیسک (بیرون زدگی) دارید، این افزایش فشار در داخل دیسک ممکن است باعث برجسته‌تر شدن برآمدگی شود که ممکن است هنگام نشستن کمردرد شما را تشدید کند.

2.انتشار درد در ساق پا (سیاتیک)

دیسک‌های کمر معمولاً در ناحیه خلفی یا جانبی که در مجاورت ریشه‌های عصبی نخاعی قرار دارد، فتق یا برآمدگی دارند. فتق دیسک ممکن است از طریق یک یا هر دو روش زیر ریشه‌های عصبی را تحت تأثیر قرار دهد:

• فشرده سازی مستقیم: هنگامی که فتق دیسک یا محتویات داخلی نشت شده مستقیماً روی ریشه عصبی نخاعی هنگام خروج از کانال نخاعی فشار می‌آورد.
• تحریک شیمیایی: هنگامی که بیرون زدگی دیسک مواد تحریک کننده شیمیایی اسیدی را از مواد دیسک خارج می‌کند، که ممکن است باعث التهاب و تحریک در ناحیه اطراف ریشه عصبی شود. سپس عملکرد ریشه عصبی آسیب‌دیده تغییر می‌کند و ممکن است درد سوزشی همراه با بی‌حسی، ضعف یا سوزن سوزن شدن در جلو یا پشت ران و ساق پا احساس شود. به این علائم معمولاً سیاتیک می‌گویند. علائم و نشانه‌های سیاتیک، به طور معمول یک پا را در یک زمان تحت تاثیر قرار می‌دهد.

3.درد فتق دیسک توسط فعالیت‌های خاص تشدید می ‌شود

کمردرد یا سیاتیک ممکن است زمانی که فعالیت‌های خاصی انجام می‌دهید بدتر شود، مانند:

• خم شدن به جلو یا پایین
• بلند کردن یک جسم سنگین
• هل دادن یا کشیدن یک جسم سنگین
• سرفه کردن
• عطسه کردن

درد فتق دیسک‌ کمر معمولا به سرعت بروز می‌کند. در بیشتر موارد، هیچ دلیل خاص و مشخصی برای درد وجود ندارد، مانند یک آسیب یا رویداد تروماتیک. با‌این حال، درد ناگهانی احساس می‌شود.

این عارضه می‌تواند بسیار دردناک باشد، اما برای اکثر افراد، علائم آن خیلی طول نمی‌کشد. تقریباً 90 درصد از افرادی که فتق دیسک کمر دردناک را تجربه می‌کنند، طی 6 هفته گزارش می‌دهند که دیگر درد را احساس نمی‌کنند، حتی اگر هیچ درمان دارویی برای آن دریافت نکرده باشند.

علائم هشدار دهنده فتق دیسک و زمان مراجعه به پزشک

در صورت مشاهده این 3 نشانه فتق دیسک، به پزشک خود مراجعه کنید. پزشک شما ممکن است ترکیبی از درمان‌های غیرجراحی، مانند داروهای تسکین‌دهنده درد و یک برنامه فیزیوتراپی هدایت‌شده، و همچنین ارجاع به متخصص درد مداخله‌ای برای تزریق‌های کمری با هدایت تصویر را برای کمک به کاهش التهاب و تسکین درد توصیه کند.

اگر مشکلی در کنترل حرکات روده یا مثانه، بی حسی در قسمت داخلی ران و ناحیه تناسلی خود یا مشکل در شروع ادرار دارید، فوراً با پزشک خود مشورت کنید. این علائم و نشانه‌ها ممکن است نشان دهنده سندرم دم اسبی باشد که یک اورژانس پزشکی جدی است که با برخی فتق‌های شدید دیسک کمر ممکن است.

بیماری دژنراتیو دیسک کمر و عوارض آن از قبیل پارگی دیواره دیسک، تضعیف مرکز دیسک، فروریزش هسته، تشکیل خار استخوان، و غیره می باشد. اما دژنراتیو دیسک کمر یکی از شایع ترین علل کمردرد، گردن درد و همچنین یکی از مشکلاتی است که ممکن است یک روز هر انسانی را درگیر کند.

به عبارت ساده، بیماری دژنراتیو دیسک به علائم کمردرد یا گردن درد ناشی از ساییدگی و پارگی دیسک‌های ستون فقرات اشاره دارد. در برخی موارد، بیماری دژنراتیو دیسک باعث ضعف، بی‌حسی، و درد شدید تیرکشنده در بازوها یا پاها (درد رادیکولار) می‌شود. بیماری دژنراتیو دیسک معمولاً شامل یک درد مزمن با شدت کم، همراه با دوره‌های متناوب درد شدیدتر است.

انحطاط دردناک دیسک در گردن (ستون فقرات گردنی) و قسمت پایین کمر (کمر) شایع است. این نواحی از ستون فقرات بیشترین تحرک و استرس را متحمل می شوند و بیشتر مستعد تخریب دیسک هستند.

بیماری دژنراتیو دیسک کمر نام اشتباهی است

اصطلاح دژنراتیو به طور قابل درک به این معنی است که علائم با افزایش سن بدتر می‌شوند. با این حال، این اصطلاح به علائم اشاره نمی‌کند، بلکه فرآیند تحلیل رفتن دیسک در طول زمان را توصیف می‌کند.

علیرغم آنچه از نام آن پیداست، بیماری دژنراتیو دیسک یک بیماری نیست، بلکه وضعیتی است که در آن ساییدگی و پارگی طبیعی و مرتبط با افزایش سن روی دیسک باعث درد، بی‌ثباتی و سایر علائم می‌شود. این وضعیت معمولاً منجر به ناتوانی طولانی مدت نمی‌شود و بیشتر موارد را می‌توان با استفاده از روش‌های درمانی غیر جراحی درمان کرد.

به عقیده پزشکان کلینیک درد مهرگان، درست است که دژنراسیون دیسک احتمالاً در طول زمان پیشرفت می‌کند، درد ناشی از بیماری دژنراتیو دیسک کمر معمولا بدتر نمی‌شود و در واقع معمولاً با گذشت  زمان کافی احساس بهتری پیدا می‌کند. نظریه آبشار دژنراتیو نحوه عملکرد این فرآیند را توضیح می‌دهد.

انحطاط دیسک بخش طبیعی گذر سن است و با گذشت زمان همه انسانها تغییراتی را در دیسک‌های خود نشان می دهند. با این حال، یک دیسک تحلیل رفته همیشه باعث ایجاد علائم نمی‌شود. در واقع، بیماری دژنراتیو دیسک در ماهیت و شدت آن کاملاً متغیر است.

به گفته دکتر مجید نجفی این مقاله اطلاعات بسیاری را  در مورد جنبه‌های بیماری دژنراتیو دیسک بر اساس اصول پذیرفته شده ارائه می‌کند، مانند اینکه چگونه دیسک تحلیل رفته باعث ایجاپ درد و علائم می‌شود  و درمان‌های رایج آن کدام است‌.

پزشکان مخالف هستند

در ادبیات پزشکی در مورد اینکه چه چیزی تشخیص بیماری دژنراتیو دیسک کمر را مسجل می‌کند و چه چیزی جزو تشخیص نیست، اتفاق نظر کمی وجود دارد. این عدم توافق ممکن است به دلیل ماهیت بیماری باشد که باعث ایجاد علائم در طی سالیان متمادی می‌شود و ردیابی علائم را دشوار می‌کند.

مهم است که توجه داشته باشید که تحلیل رفتن دیسک می تواند منجر به  شروع شرایط بیمار گونه ستون فقرات شود. از عوارض بیماری دژنراتیو دیسک موارد ذیل بسیار پر اهمیت هستند:

• تنگی نخاع، نوعی انحطاط ستون فقرات که منجر به تحت فشار قرار گرفتن ریشه عصبی یا نخاع می شود.
• استئوآرتریت در ستون فقرات، تغییرات در مفاصل فاست در پشت ستون فقرات که در نتیجه انحطاط رخ می دهد.
• اسپوندیلولیستزیس، که در آن یک مهره به دلیل دژنراسیون مفصل فاست روی دیگری به جلو می لغزد.
• اسکولیوز، که در آن دیسک‌ها به‌صورت کج تحلیل می‌روند و «منحنی» می‌تواند در طول زمان ایجاد شود.

دیسک دژنراتیو گردن یکی از علل شایع گردن درد و درد شدید بازو است. زمانی ایجاد می شود که یک یا چند بالشتک دیسک در ستون فقرات گردنی به دلیل ساییدگی و پارگی شروع به شکستن کند.

ممکن است یک جزء ژنتیکی وجود داشته باشد که برخی افراد را مستعد سایش سریع‌تر کند. آسیب ممکن است تسریع شود و گاهی اوقات باعث ایجاد تغییرات دژنراتیو شود.

چگونه دیسک‌های گردنی می توانند تخریب شوند؟

معمولاً شش دیسک گردنی ژل مانند (یکی بین مهره های ستون فقرات گردنی) وجود دارد که ضربه را جذب و از ساییدگی استخوان های مهره ها به یکدیگر در حین حرکت گردن جلوگیری می کند.

هر دیسک از یک لایه بیرونی سخت اما انعطاف پذیر از رشته های غضروف بافته شده تشکیل شده که به آن حلقه فیبروزوس گفته می شود. داخل آنولوس، فیبروزوس داخلی نرمی است که با ژل موکوپروتئینی به نام هسته پالپوس پر شده است. هسته خاصیت جذب ضربه را به دیسک می دهد.

در کودکان دیسک ها حدود 85 درصد آب هستند. دیسک ها به طور طبیعی در طول فرآیند پیری شروع به از دست دادن آب‌ می کنند. برخی تخمین‌ها نشان می‌دهند که محتوای آب دیسک معمولاً تا سن ۷۰ سالگی به 70 درصد کاهش می‌یابد، اما در برخی افراد دیسک می‌تواند با سرعت بیشتری آب خود را از دست بدهد.

از آنجایی که دیسک رطوبت خود را از دست می دهد، انعطاف پذیری کمتری ایجاد می کند و بیشتر مستعد ترک و پارگی می شود. دیسک قادر به ترمیم واقعی خود نیست زیرا منبع خون مستقیم ندارد (در عوض مواد مغذی و متابولیت ها را از طریق انتشار با مهره های مجاور از طریق صفحات انتهایی غضروفی دریافت می کند). به این ترتیب، پارگی دیسک یا بهبود نمی‌یابد یا بافت اسکار ضعیف‌تری ایجاد می‌کند که پتانسیل شکستن مجدد را دارد.

دوره بیماری دژنراتیو دیسک گردن:

بیماری دژنراتیو دیسک گردن از نظر فنی یک بیماری نیست، بلکه توصیفی از فرآیند تخریبی است که دیسک های واقع در ستون فقرات گردنی طی می کنند. اساساً همه افرادی که به اندازه کافی عمر می کنند دچار دیسک های تحلیل رفته خواهند شد.

مطالعات نشان می دهد که تعداد زیادی از بزرگسالان هیچ علامتی مربوط به بیماری دژنراتیو دیسک را ندارند. حتی اگر درصد بالایی از این بزرگسالان هنوز علائم انحطاط دیسک را در MRI در جایی از ستون فقرات نشان می دهند. یک مطالعه نشان داد که حدود نیمی از افراد در اوایل 20 سالگی شروع به نشان دادن برخی از علائم تخریب دیسک در MRI می کنند. 2 مطالعه دیگری نشان داد که حدود 75٪ از افراد زیر 50 سال دچار انحطاط دیسک هستند. در حالی که بیش از 90٪ از افراد بالای 50 سال دچار انحطاط دیسک می شوند.

هنگامی که بیماری دژنراتیو دیسک در ستون فقرات گردنی ایجاد می شود، می تواند در هر یک از دیسک های گردنی رخ دهد، اما احتمال وقوع آن در سطح C5-C6 کمی بیشتر است.

در مواردی که بیماری دیسک دژنراتیو گردن باعث ایجاد درد می شود، می تواند به طرق مختلف رخ دهد. در برخی موارد، خود دیسک ممکن است دردناک شود. افراد بیشتر در سنین 30، 40 یا 50 سالگی این نوع درد دیسکوژنیک را تجربه می کنند.

با مزمن شدن علائم بیماری دژنراتیو دیسک، درد احتمالاً به شرایط مرتبط با تحلیل دیسک مانند فتق دیسک، استئوآرتریت یا تنگی نخاع مربوط می شود. بسته به علت، درد ممکن است موقتی یا مزمن شود. برای مثال، درد ناشی از فتق دیسک احتمالاً در نهایت خود به خود از بین می رود. اما درد ناشی از آرتروز ممکن است به درمان مزمن نیاز داشته باشد.

عوامل خطر برای بیماری دیسک دژنراتیو گردن

در حالی که تقریباً همه افراد در نهایت با افزایش سن به بیماری دژنراتیو دیسک گردن مبتلا می‌شوند، عواملی وجود دارند که می‌توانند احتمال بروز زودتر و یا علامت‌دار شدن آن را افزایش دهند. این عوامل خطر می تواند شامل موارد زیر باشد:

• ژنتیک: برخی از مطالعات روی دوقلوها نشان می‌دهد که ژنتیک نقش مهم‌تری نسبت به سبک زندگی در تعیین زمان بروز بیماری دژنراتیو دیسک و دردناک شدن آن دارد.
• چاقی: وزن با خطر ابتلا به بیماری دژنراتیو دیسک مرتبط است.
• سیگار کشیدن: این عادت مانع از رسیدن مواد مغذی به دیسک‌ها شده و باعث می شود سریعتر آب خود را از دست بدهند.

علاوه بر این آسیب به ستون فقرات، مانند فتق دیسک، گاهی اوقات می تواند باعث شروع یا تسریع بیماری دژنراتیو دیسک شود.

دیسک بین مهره‌ای L3-L4 که در وسط ستون فقرات کمری قرار دارد، نقش مهمی در تحمل وزن بالاتنه و محافظت از دم اسب (اعصابی که از طناب نخاعی پایین می‌آیند) دارد. در حالی که بخش حرکتی L3-L4 در مقایسه با دیسک های پایین تر احتمال آسیب کمتری دارد، ممکن است در معرض تخریب، ضربه و مشکلات مربوط به دیسک باشد.

این مقاله آناتومی بخش حرکتی L3-L4، مشکلات بالقوه ای که ممکن است در این ناحیه رخ دهد و گزینه های درمانی را مرور می کند.

آناتومی بخش حرکتی ستون فقرات L3-L4

قطعه حرکتی L3-L4 شامل ساختارهای زیر است:

مهره های L3 و L4

هر مهره از یک بدنه مهره در جلو و یک قوس مهره در پشت با ویژگی های زیر تشکیل شده است:

• ارتفاع بدنه مهره L3 در جلو و عقب برابر است. L4 در جلو نسبت به عقب بلندتر است.
• قوس مهره دارای 3 برآمدگی استخوانی است: یک اسپاینوس پروسس در وسط و دو استخوان عرضی در دو طرف. L3 بلند ترین اسپاینوس پروسس را در ناحیه کمر دارد.
• ناحیه بین اسپاینوس پرپسس و ترنسورس پروسس را لامینا می گویند. ناحیه بین ترنسورس پروسس و جسم مهره را پدیکل می نامند.

مهره های L3 و L4 در پشت توسط یک جفت مفاصل فاست (مفاصل zygapophyseal) به هم متصل می شوند که توسط غضروف مفصلی پوشانده شده اند تا حرکات ظریف بین سطوح مفصلی را فراهم کنند.

دیسک بین مهره‌ای L3-L4

یک دیسک ساخته شده از یک هسته نرم و ژلاتینی (nucleus pulposus) که توسط لایه های سختی از بافت فیبری احاطه شده است (annulus fibrosus) بین بدنه های مهره L3 و L4 قرار دارد. این دیسک عملکردهای بالشتکی و ضربه‌گیر را برای محافظت از مهره‌ها از ساییدگی در برابر یکدیگر در طول حرکات ستون فقرات فراهم می‌کند.

عصب بخش نخاعی L3

ریشه های عصبی نخاعی L3 از طریق سوراخ های استخوانی کوچک (فورامینای بین مهره ای) در سمت چپ و راست کانال بخش نخاعی از دم اسبی خارج می شوند. عصب L3 نواحی خاصی از پوست و عضلات اندام تحتانی را عصب دهی می کند.

• درماتوم L3 ناحیه ای از پوست است که از طریق عصب نخاعی L3 حس آن قسمت از پوست را دریافت می کند و قسمت جلوی ران و قسمت داخلی ساق را شامل می شود.
• میوتوم L3 گروهی از عضلات است که توسط عصب نخاعی L3 کنترل می‌شود و شامل بخش‌هایی از ماهیچه‌های خاص در لگن، ران و ساق پا است.

بخش حرکتی L3-L4 یک محفظه استخوانی برای محافظت از اعصاب دم اسب و سایر ساختارهای ظریف فراهم می کند.

مشکلات احتمالی در دیسک بین مهره‌ای L3-L4

مشکلات احتمالی که ممکن است در قطعه حرکتی دیسک بین مهره‌ای L3-L4 رخ دهد عبارتند از:

آرتروز

دیسکهای L3-L4 معمولاً در معرض فشار چرخشی مکرر هستند، که ممکن است باعث ایجاد آرتروز در این مفاصل شود و در نتیجه درد مفصل فاست ایجاد شود.

اسپوندیلولیستزیس دژنراتیو

تغییرات مرتبط با افزایش سن در مفاصل فاست ممکن است منجر به لغزش رو به جلو مهره L3 نسبت به L4 شود.

مشکلات دیسک

دیسک بین مهره‌ای L3-L4 ممکن است به دلیل تغییرات مرتبط با سن یا در اثر تروما دچار انحطاط یا فتق شود.

این دیسک، هنگامی که در معرض ترومای حاد قرار می گیرد، بخش حرکتی L3-L4 به ندرت ممکن است دچار دررفتگی مفصل فاست، شکستگی و یا آسیب به دم اسبی شود. به ندرت، تومورها و عفونت ها ممکن است بر بخش حرکتی L3-L4 تأثیر بگذارند.

علائم و نشانه های ناشی از L3-L4

بخش حرکتی L3-L4 ممکن است باعث درد عضلانی، درد دیسکوژنیک، درد رادیکولار (ریشه عصبی) و یا رادیکولوپاتی (درد تیر کشنده) شود که معمولاً کمر و یا پاها را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

دکتر مجید نجفی می گوید هنگامی که عصب بخش نخاعی L3 درگیر می شود، علائم زیر ممکن است رخ دهد:

• درد شدید، معمولاً به صورت تیر کشنده و یا احساس سوزش که ممکن است در ران و یا قسمت داخلی ساق ایجاد شود.
• بی حسی در ران و یا قسمت داخلی ساق
• ضعف در هنگام حرکت دادن ران و یا زانو در جهات مختلف.
• احساسات غیر طبیعی، مانند احساس سوزن سوزن شدن و یا سوزن سوزن شدن.

این علائم معمولا در یک پا تجربه می شود. به ندرت ممکن است هر دو پا با هم درگیر شوند.

آسیب به دم اسبی را سندرم دم اسب می گویند. این سندرم با ضعف، بی حسی، گزگز و یا فلج در هر دو پا مشخص می شود. همچنین ممکن است کاهش یا از دست دادن کامل کنترل روده و یا مثانه وجود داشته باشد. اقدام فوری پزشکی توسط جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات کلینیک درد مهرگان در این شرایط برای حفظ عملکرد پا بسیار مهم است.

درمان‌های غیرجراحی اغلب ابتدا برای درمان بیماری‌های ناشی از دیسک بین مهره‌ای L3-L4 انجام می‌شود، به‌جز سندرم دم اسب که باید با جراحی فوری مشورت شود. در موارد نادر، ممکن است جراحی در نظر گرفته شود.

دکتر مجید نجفی متخصص بیهوشی و درد، کلینیک درد مهرگان

عوارض تزریق اپیدورال هم مانند هر روش تزریقی، به صورت جانبی و خطرات احتمالی امکان پذیر است. این عوارض جانبی معمولاً موقتی و قابل تحمل هستند. به ندرت، عوارض جانبی جدی ممکن است رخ دهد.

تزریق استروئید عموماً هیچ گونه تسکین درد کاملی را ایجاد نکرده و تنها باعث کاهش درد می شود. ناامید کننده است که این روش را انجام دهید و کاهش معنی داری از درد را تجربه نکنید. همچنین متوجه شوید که تسکین اولیه درد زودگذر و درد اولیه پس از چند هفته باز می گردد.

کم خطرترین عوارض تزریق اپیدورال

عوارض جانبی پس از اپیدورال معمولا جدی نیستند. چند مثال عبارتند از:

• حالت تهوع
• سردرد
• سرگیجه
• غش به دلیل اضطراب ناشی از عمل که باعث کاهش ناگهانی ضربان قلب و فشار خون می شود (حمله وازوواگال)
• برافروختگی صورت (قرمزی و احساس گرما)

این عوارض معمولاً با استراحت برطرف می شوند. درد محل تزریق، در صورت وجود، ممکن است با سرما درمانی با استفاده از کمپرس یخ برای کاهش درد و یا تورم درمان شود.

پرخطرترین عوارض تزریق اپیدورال

در حالی که نادر است، عوارض جدی پس از تزریق اپیدورال ممکن است و در زیر مورد بحث قرار گرفته است.

عفونت

عفونت ها ممکن است به طور کلی در بدن رخ دهند (عفونت سیستمیک)، مغز و یا نخاع را تحت تاثیر قرار دهند، یا به صورت موضعی در ناحیه تزریق استروئید رخ دهند. مثالها عبارتند از:

• آبسه اپیدورال: تجمع چرک در فضای اپیدورال
• مننژیت: التهاب غشای مغز و نخاع
• استئومیلیت یا دیسکیت: عفونت استخوان یا دیسک مهره
• آبسه بافت نرم: تجمع چرک در داخل بافت های نرم در محل تزریق استروئید

اعتقاد بر این است که میکروب های پوست بیمار یکی از علل شایع عفونت پس از تزریق استروئید هستند.

خون ریزی

آسیب به شریان ها ممکن است باعث خونریزی موضعی و تجمع خون در بافت های نرم، فضای اپیدورال یا غشاهای نخاع شود. ممکن است یک هماتوم یا لخته خون در داخل شریان ایجاد شود و جریان خون به بافت های حیاتی مانند مغز و یا نخاع را مسدود کند.

سوراخ دورال

قرار دادن ناخواسته سوزن در غشای خارجی نخاع (دوراماتر) ممکن است باعث سوراخ شدن دورا شود. این وضعیت شیر مرطوب نیز نامیده می شود و باعث نشت مایع مغزی نخاعی (CSF) و کاهش فشار CSF در مغز می شود و در نتیجه سردرد شدید ایجاد میکند.

آسیب عصبی

آسیب به اعصاب مجاور ممکن است باعث ایجاد احساسات غیر طبیعی، از دست دادن حس یا تشنج شود. اگر اعصاب دم اسبی در پایه نخاع آسیب ببینند، ممکن است منجر به یک اورژانس پزشکی به نام سندرم دم اسبی شود. این سندرم باعث از دست دادن کنترل روده و مثانه می شود و برای جلوگیری از فلج پایین تنه باید فورا درمان شود.

عوارض تزریق اپیدورال بر سیستم قلبی عروقی

گاهی اوقات، فشار خون پایین و کاهش ضربان قلب ممکن است پس از تزریق استروئید رخ دهد

خطر مرتبط با بی حسی موضعی

در تزریقات حاوی بی حس کننده موضعی، اگر محلول وارد رگ خونی شود، ممکن است منجر به سمیت سیستم عصبی مرکزی و یا سیستم قلبی عروقی شود.

خطر مرتبط با استروئیدهای ذرات معلق

ذرات بزرگتر در استروئیدهای ذرات معلق ممکن است با هم جمع شوند و عروق خونی را مسدود کنند و باعث کاهش خون رسانی به نخاع شوند.

معمولا خطرات و عوارض تزریق اپیدورال که بالاتر از سطح L3 انجام می شود بیشتر است. شایع ترین خطر، تزریق استروئید به رگ خونی است که احتمال بروز آن در افراد بالای 50 سال بیشتر می شود.

به ندرت، واکنش آلرژیک به استروئیدها، بی حس کننده موضعی یا رنگ کنتراست ممکن است رخ دهد.

چه زمانی باید با پزشک تماس گرفت

علائم جدی پس از تزریق استروئید اپیدورال که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارند عبارتند از:

• سردرد شدید در هنگام نشستن یا ایستادن که پس از دراز کشیدن احساس بهتری دارد، که ممکن است نشان دهنده سوراخ شدن دورال باشد.
• تب ۳۸ درجه یا بیشتر که ممکن است نشان دهنده عفونت باشد
• کاهش یا از دست دادن کامل کنترل روده یا مثانه در حالی که بیمار هنوز بی حس است یا بعد از بی حسی موضعی و بی حسی موقت از بین می رود، که ممکن است نشان دهنده فوریت های پزشکی باشد، مانند سندرم دم اسب باشد.
• احساس بی حسی و یا ضعف در پا(های) که ممکن است نشان دهنده آسیب عصبی باشد.

در صورت بروز عوارض تزریق اپیدورال، فوراً با مراجعه به برگه ویزیت غیر حضوری درد کمر با پزشکان متخصص ما در کلینیک درد مهرگان تماس بگیرید. علاوه بر این، هر گونه ناراحتی یا احساس غیر طبیعی باید با پزشک در میان گذاشته شود.

درمان گردن درد با رژیم غذایی ضد التهاب به احتمال بسیار زیادی امکان پذیر است. گردن درد مزمن و التهاب مزمن معمولا با هم وجود دارند. برای گردن درد که با وجود چندین درمان چند ماه طول کشیده است، ممکن است ارزش داشته باشد که یک رژیم غذایی ضد التهاب را بررسی کنید.

چگونه رژیم غذایی ضد التهاب ممکن است به درمان گردن درد کمک کنند؟

بخشی از فرآیند متابولیک طبیعی بدن شامل ایجاد رادیکال های آزاد است. این رادیکالها به دلیل داشتن یک الکترون جفت نشده به دنبال جفت شدن هستند. اتم ها یا مولکول ها بسیار واکنش پذیر هستند. ممکن است رادیکال های آزاد زیادی در اطراف شناور باقی بمانند تا الکترون ها را از مولکول های مجاور بدزدند. همچنین امکان دارد عدم تعادل رخ دهد. این عدم تعادل به عنوان استرس اکسیداتیو نیز شناخته می شود. آنها می تواند به التهاب مزمن در بدن کمک کند.

آنتی اکسیدان ها مولکول هایی هستند که می توانند پایدار بمانند (غیر واکنشی) در حالی که الکترون را برای خنثی کردن رادیکال آزاد اهدا می کنند. هر چه رادیکال های آزاد بیشتر توسط آنتی اکسیدان ها خنثی شوند، آسیب و التهاب کمتری در بدن ایجاد می کنند. در تئوری، غذاهایی که دارای آنتی اکسیدان بالایی هستند ممکن است قادر به خنثی کردن تعداد بیشتری از رادیکال های آزاد و کاهش التهاب باشند.

چگونه یک رژیم غذایی ضد التهاب را شروع کنیم

انواع مختلفی برای نحوه رعایت رژیم غذایی ضد التهاب وجود دارد. برای درمان گردن درد به جای تمرکز بر فهرست دقیق دستور العمل هایی که باید دنبال شوند، ممکن است در عوض در نظر گرفتن برخی دستورالعمل های اساسی کمک کند:

میوه و سبزیجات فراوان بخورید

برای درمان گردن درد معمولاً مصرف حداقل 1 وعده سبزیجات در هر وعده غذایی و 2 وعده میوه در روز توصیه می شود.

چربی های سالم تری را انتخاب کنید

جهت درمان گردن درد چربی های غیراشباع مانند آنهایی که در روغن زیتون، بذر کتان، بادام، گردو، ماهی های چرب و سایر غذاها یافت می شوند ترجیح داده می شوند. چربی های اشباع شده مانند چربی های موجود در کره و پنیر، التهاب زاتر هستند.

حداقل دو بار در هفته از ماهی لذت ببرید

ماهی های سرشار از اسیدهای چرب امگا 3 دارای خواص ضد التهاب هستند. برخی از نمونه ها عبارتند از ماهی سالمون و ساردین.

مصرف گوشت را محدود کنید

گوشت های بدون چربی مانند مرغ یا بوقلمون نسبت به گوشت های قرمز مانند گوشت گاو التهاب کمتری دارند. گوشت گاو که با علف تغذیه شده است نسبت به گاوهایی که در پروارهای استاندارد پرورش داده شده و با ذرت تغذیه شده اند، التهاب کمتری دارد و انتخاب بهتری است.

پروتئین بیشتری از حبوبات دریافت کنید

لوبیا، آجیل، نخود و عدس را می توان به عنوان منابع پروتئینی با آنتی اکسیدان بالا در رژیم غذایی استفاده کرد.

غلات کامل را انتخاب کنید

در صورت امکان، به جای غلات تصفیه شده، غلات کامل را انتخاب کنید. به عنوان مثال، انواع غلات کامل نان، برنج قهوه ای، ماکارونی و بلغور و جو دوسر مغذی تر و کمتر التهاب زا هستند.

از خوردن غذاهای بسیار فرآوری شده خودداری کنید

غذاهایی که برای ماندگاری طولانی تری فرآوری شده اند، مواد مغذی کمتری دارند و مواد شیمیایی التهاب زا بیشتری اضافه می کنند. نمونه هایی برای محدود کردن یا اجتناب از آنها عبارتند از: محصولات پخته شده تجاری، وعده های غذایی از پیش بسته بندی شده، قندهای تصفیه شده (نوشابه، آب نبات)، گوشت های فرآوری شده (بیکن، سوسیس، ژامبون) و بسیاری دیگر.

مزایای بالقوه یک رژیم غذایی ضد التهاب ممکن است تا چند هفته قابل توجه نباشد. قبل از اینکه تصمیم بگیرید که آیا غذاهای ضد التهاب تأثیر مثبتی دارند یا خیر، مهم است که به طور مداوم به تعهد خود برای بیش از یک ماه پایبند باشید.

اثربخشی رژیم غذایی ضد التهاب

در حال حاضر، هیچ مطالعه علمی با کیفیتی وجود ندارد که نشان دهد گردن درد مزمن را می توان با رژیم غذایی ضد التهاب کاهش داد. با این حال، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد غذاهای ضدالتهابی می توانند به کاهش التهاب کمک کنند و ممکن است برخی از انواع دردها مانند درد ناشی از چاقی یا انواع مختلف آرتریت را کاهش دهند. غذاهای ضد التهابی و با سلامت قلب بهتر و خطرات کمتر بیماری مرتبط هستند. 6-8 رژیم غذایی مدیترانه ای همچنین فوایدی را برای افرادی که به آرتریت روماتوئید مبتلا هستند نشان داده است. کاهش درد هنوز توسط جامعه پزشکی مورد بحث است و تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.

خطرات و عوارض بالقوه

در حالی که رژیم های ضد التهاب سالم تلقی می شوند، هنوز خطراتی وجود دارد که باید در نظر گرفت:

ماهی ممکن است حاوی سطوح بالاتری از جیوه و سایر سموم باشد

اکثر ماهی ها حداقل مقداری سموم را از محل شنا و آنچه می خورند جمع می کنند. ماهی های نسبتاً کوچک آب های سرد، مانند ماهی آزاد صید شده وحشی، در مقایسه با ماهی هایی که بزرگ تر هستند یا در مزرعه پرورش می یابند، جیوه و سموم کمتری دارند.

برای درمان گردن درد انتخاب غذا باید به صورت موردی انجام شود

فقط به این دلیل که یک غذا جزء طبیعی رژیم غذایی ضد التهاب در نظر گرفته می شود به این معنی نیست که همه باید آن را مصرف کنند. به عنوان مثال، برخی از افراد ممکن است به گندم یا ماهی حساسیت داشته باشند. همچنین، در حالی که مصرف متوسط شراب قرمز ممکن است اثر ضد التهابی داشته باشد، برای افرادی که دلیل سلامتی دارند یا ترجیح می دهند از مصرف الکل اجتناب کنند توصیه نمی شود.

علاوه بر این، رژیم غذایی ضد التهاب چراغ سبزی برای پرخوری نیست. غذای زیاد همچنان می تواند منجر به عدم تعادل غذایی خطرناک یا چاقی شود که هر دو می توانند باعث التهاب و سایر مشکلات سلامتی شوند. قبل از ایجاد هر گونه تغییر شدید در رژیم غذایی باید با پزشک یا متخصص تغذیه مشورت کرد.

علل گردن درد مزمن عنوان مقاله ای است که در ادامه بیشتر به آن خواهیم پرداخت. بیشتر موارد گردن درد بین 2 تا 6 هفته طول می‌کشد (درد حاد) و در بسیاری از موارد گردن درد خود به خود با درمان معمولی یا بدون درمان تسکین می‌یابد.

از شایع‌ترین علل گردن درد، کشیدگی عضله است که در آن عضله بیش از حد کشیده شده و پاره می‌شود. کشیدگی عضلات گردن معمولاً به دلیل وضعیت بدنی نامناسب مانند خوابیدن با گردن در موقعیت‌های نامناسب ایجاد می‌شود.

اکثر آسیب‌های عضلانی گردن در عرض چند روز یا چند هفته احساس بهتری خواهند داشت. بیشتر کشیدگی عضلات گردن با استفاده از گرما یا یخ، داروهای مسکن معمولی و کشش کاهش می‌یابد.

علل شایع گردن درد مزمن

درد گردن معمولاً این است که یک مشکل مکانیکی در مفاصل فاست یا دیسک ایجاد می‌شود که معمولاً از ساییدگی و پارگی دردناک مرتبط با افزایش سن ناشی می‌شود.

به گفته پزشکان متخصص جراحی ستون فقرات کلینیک درد مهرگان، شرایط ستون فقرات گردن نه تنها گردن بلکه سر، شانه‌ها یا بازوها را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. چنین شرایطی عبارتند از:

گردن درد به علت آرتروز مفاصل

استئوآرتریت در ستون فقرات گردنی باعث اصطکاک بیش از حد در مفاصل فاست گردن می‌شود که منجر به درد و سفتی گردن می‌شود. علاوه بر این، آرتروز گردن می‌تواند باعث ایجاد خارهای استخوانی شود که ممکن است باعث سردرد در پایه جمجمه و درد ریشه عصبی در شانه‌ها، بازوها یا دست‌ها شود.

بیماری دیسک گردن دژنراتیو

یکی از علل شایع گردن درد مزمن، تحلیل رفتن یا ساییدگی دیسک ستون فقرات گردنی است. انحطاط دیسک گردن به طور معمول باعث یک گردن درد مزمن با درد کم و دوره‌های متناوب درد شدیدتر و بی‌ثباتی می‌شود.

فتق دیسک گردن

اگر دیسکی در ستون فقرات گردنی برآمده یا از فضای دیسک نشت کند، می‌تواند باعث التهاب و تحریک مفاصل، ماهیچه‌ها یا ریشه‌های عصبی اطراف شود. فتق دیسک گردن به طور معمول باعث درد عصبی در شانه‌ها و بازوها و همچنین درد خفیف تا متوسط و سفتی در گردن می‌شود.

تنگی فورامنهای گردنی

تنگی سوراخ خروجی عصب‌های گردنی به باریک شدن فضایی که ریشه‌های عصبی از مهره‌ها خارج می‌شوند، اشاره دارد و ممکن است ناشی از خارهای استخوانی، آرتروز یا فتق دیسک باشد. این وضعیت به طور معمول باعث درد، ضعف و بی‌حسی در شانه یا بازو و همچنین درد احتمالی گردن می‌شود.

تنگی سوراخ نخاع گردنی همراه با میلوپاتی

باریک شدن کانال نخاعی در گردن، یا تنگی سرویکال، ممکن است منجر به علائم عصبی در کل بدن به نام میلوپاتی شود. علائم میلوپاتی معمولاً شامل کاهش مهارت‌های حرکتی ظریف، مشکل در راه رفتن بدون حمایت (مانند عصا یا واکر) و بی‌حسی، ضعف و درد شدید در شانه‌ها، بازوها و یا دست‌ها است.

یکی از عوامل خطر اصلی برای گردن درد شامل پوزیشن نامناسب، مانند خمیدن یا نگاه کردن به صفحه گوشی برای مدت طولانی است. علاوه بر این، درد و سفتی گردن ممکن است ناشی از حمایت ضعیف از گردن در طول خواب، بلند کردن سر در هنگام کار فشرده و حرکاتی باشد که فشار مکرری را بر عضلات و مفاصل گردن وارد می‌کند.

دکتر مجید نجفی،مدیر کلینیک درد مهرگان

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) یک دسته دارویی محبوب هستند که می‌توانند به درمان درد گردن یا تسکین آن کمک کنند. حدود 20 نوع NSAID در داروخانه‌های سراسر دنیا فروخته می‌شود، اما چهار نوع آن بر بازار تسلط دارند.

چهار داروی معجزه گر برای درمان درد گردن

• آسپرین
• ایبوپروفن
• ناپروکسن
• سلکوکسیب

قدرت این داروها متفاوت است. پزشکان تجویز کننده اغلب دستورالعمل های خاصی را در مورد دوز دارو و برنامه بر اساس وضعیت فرد ارائه می‌دهند. مهم است که این دستورالعمل‌ها را به دقت دنبال کنید و از دوز ذکر شده تجاوز نکنید.

آسپرین

آسپرین در چندین دوز مختلف موجود است که از 75 تا 325 میلی گرم در هر قرص متغیر است. مردم معمولا آسپرین را به یکی از دو روش مصرف می‌کنند.

آسپرین با قدرت معمولی برای درمان درد گردن

یک آسپرین معمولی با 325 میلی گرم در هر قرص دارد. یک فرد بزرگسال ممکن است هر 2 تا 4 ساعت یک بار آسپرین را برای درمان درد گردن یا مفاصل مصرف کند. افراد نباید بیش از 12 قرص (3900 میلی گرم) در 24 ساعت مصرف کنند.

آسپرین با دوز پایین هر روز برای پیشگیری از حمله قلبی

در حالی که NSAID ها معمولاً خطر بیشتری برای مشکلات قلبی دارند، آسپرین یک استثنا است. یک آسپرین معمولی با دوز پایین می‌تواند عمل جمع شدن پلاکت ها را در جریان خون کاهش دهد، که ممکن است به جلوگیری از لخته شدن خون که باعث حمله قلبی می‌شود کمک کند. به همین دلیل، پزشکان اغلب توصیه می‌کنند که بیمارانی که در معرض خطر مشکلات قلبی عروقی هستند، روزانه یک عدد آسپرین با دوز پایین مصرف کنند.

بنا به گفته پزشکان متخصص درد کلینیک درد مهرگان، افرادی که روزانه آسپرین مصرف می‌کنند باید توجه داشته باشند که استفاده همزمان از سایر NSAID ها می‌تواند توانایی مهم ضد لخته شدن آسپرین را مسدود کرده و خطر خونریزی معده را افزایش دهد. هنگامی که آسپرین روزانه برای قلب مصرف می‌شود، باید اول صبح مصرف شود و حداقل 1 یا 2 ساعت بعد از آن نباید سایر NSAID ها مصرف شود.

آسپرین نباید به کودکان زیر 12 سال یا به نوجوانانی که علائم آبله مرغان یا آنفولانزا دارند به دلیل احتمال ابتلا به سندرم ری داده شود. در بیمارانی که دوزهای بالا مصرف می‌کنند، صدای زنگ در گوش می‌تواند رخ دهد.

ایبوپروفن

ایبوپروفن (ادویل، موترین) معمولاً برای درمان درد گردن و التهاب خفیف یا متوسط توصیه می‌شود. در برخی موارد، مانند افراد مبتلا به انواع خاصی از آرتریت، پزشک ممکن است ایبوپروفن را برای استفاده طولانی مدت تجویز کند.

ایبوپروفن از 200 تا 400 میلی گرم در هر قرص متغیر است. دوز توصیه شده برای بزرگسالان با گردن درد خفیف تا متوسط حداکثر 600 میلی گرم در هر 4 ساعت است. دوزهای تجویزی می‌تواند تا 800 میلی گرم باشد.

حداکثر دوز برای یک دوره 24 ساعته 3200 میلی گرم است که معادل چهار دوز حداکثر بزرگسالان است. ایبوپروفن را می توان برای کودکان 6 ماهه مصرف کرد.

ناپروکسن

ناپروکسن (Aleve، Anaprox DS، Naprosyn) اغلب برای افرادی که درد مفاصل، تورم، و اشکال خاصی از آرتریت، مانند اسپوندیلیت آنکیلوزان دارند، تجویز می‌شود. همچنین برای درمان درد قاعدگی و سایر علائم استفاده می‌شود.

تجزیه و تحلیل مطالعات متعدد نشان داد که ناپروکسن با خطر کمتر مشکلات قلبی عروقی نسبت به سایر NSAID ها مرتبط است. با این حال، FDA شواهد کافی برای توجه به این تفاوت در برچسب های NSAID پیدا نکرده است.

ناپروکسن به دو شکل وجود دارد. ناپروکسن سدیم بدون نسخه (Aleve) و با نسخه (Anaprox، Anaprox DS، Naprelan) فروخته می‌شود.

دوز معمول بزرگسالان یک یا دو قرص 220 میلی گرمی است که در یک ساعت مصرف می‌شود. اگر بعد از 8 تا 12 ساعت همچنان به تسکین گردن درد نیاز است، ممکن است قرص دیگری مصرف شود. حداکثر سه قرص را می‌توان در 24 ساعت مصرف کرد. دوزهای تجویزی بالاتری در دسترس است و بسته به وضعیت بیمار ممکن است توسط پزشک تجویز شود. افراد مسن باید با احتیاط از ناپروکسن استفاده کنند و کمترین دوز ممکن را مصرف کنند.

سلکوکسیب

سلکوکسیب (Celebrex)، نوعی NSAID به نام مهارکننده COX-2 است. بر خلاف سایر NSAID ها، مهارکننده‌های COX-2 لخته شدن خون را مختل نمی‌کنند، بنابراین برای افرادی که از داروهای رقیق کننده خون مانند وارفارین (کومادین) استفاده می‌کنند، ایمن تر در نظر گرفته می‌شوند.

سلکوکسیب که در قرص های 100 میلی گرم و 200 میلی گرم موجود است، یک یا دو بار در روز با حداکثر دوز روزانه 800 میلی گرم مصرف می‌شود. این دارو برای آرتریت روماتوئید نوجوانان در کودکان 2 ساله استفاده می‌شود. سلکوکسیب برای کسانی که به سولفونامید، آسپرین یا آلرژی به NSAID دارند یا در افرادی که دارای برخی عوامل خطر قلبی عروقی یا گوارشی هستند توصیه نمی‌شود.

امتحان انواع دیگر دارو برای درمان درد گردن

افراد در نحوه واکنش بدنشان به داروها تفاوت زیادی دارند. اگر به نظر می‌رسد اولین دارویی که امتحان شده اثر مطلوب را نداشته باشد، ممکن است لازم باشد انواع دیگر را امتحان کنید تا گردن درد تسکین پیدا کنید.

دکتر مجید نجفی، مدیر کلینیک درد مهرگان

در مورد درد گردن و شانه به طور همزمان، بیشتر شانه درد ناشی از آسیب یا وضعیت در خود شانه است. با این حال، گاهی اوقات درد شانه ناشی از مشکل در گردن است.

وقتی درد گردن و شانه واقعاً از گردن می‌آید، عاقلانه است که به دنبال درمان باشید، زیرا یک یا چند عصب که از گردن به سمت شانه می‌روند ممکن است در معرض خطر باشند.

هشت ریشه عصبی از هر طرف ستون فقرات گردنی از گردن منشعب می‌شود و C1-C8 نامگذاری شده است. ریشه‌های عصبی C3 تا C8 همگی از قسمت خاصی از شانه عبور می‌کنند.

اگر ریشه عصب گردنی در گردن فشرده یا تحریک شود، می‌تواند باعث درد و علائمی شود که در طول مسیر عصب به شانه، بازو و یا دست تیر می‌کشد. این از نظر پزشکی رادیکولوپاتی گردنی نامیده می‌شود.

علائم درد رادیکولار

درد رادیکولار و علائم همراه آن می‌تواند متفاوت باشد و شامل یکی یا همه موارد زیر باشد:

• دردی که از خفیف و کم گرفته تا تیز، تیرکشنده یا شدید احساس می‌شود
• احساس دردی که می‌آید و می‌رود، یا ثابت و امان بر است
• دردی که در همان ناحیه باقی می‌ماند، مانند شانه، یا دردی که در امتداد عصب منتشر می‌شود و می‌تواند از شانه به پایین بازو برسد.
• گزگز که ممکن است مانند احساس سوزن سوزن شدن باشد، که می‌تواند در یک نقطه باشد یا از شانه و بازو تیر بکشد.
• ضعف یا بی حسی در شانه و یا بازو، که می‌تواند ثابت یا پراکنده باشد
• برخی تحقیقات نشان می دهد که علائم شانه درد با الگوی زیر ایجاد شود:
• الگوی رادیکولوپاتی C5 به درد در قسمت بالای شانه نزدیک گردن منجر می‌شود و می‌تواند درد شدید در سطح یا درد عمیق و دردناک باشد.
• رادیکولوپاتی C6 بیشتر در قسمت بیرونی شانه و احتمالاً درد نزدیک‌تر به سطح پوست است.
• الگوی رادیکولوپاتی C7 قسمت داخلی شانه است که به ستون فقرات نزدیک‌تر است و احتمالاً دردی دارد که در سطح احساس می‌شود تا در عمیق.
• رادیکولوپاتی C8، که کمتر از سایرین شایع است، پایین شانه است و می‌تواند دردی تیز در سطح یا عمیق و دردناک داشته باشد.

علائم ممکن است بسته به آسیب شناسی زمینه‌ای و همچنین آناتومی منحصر به فرد بیمار و درک درد از موارد فوق متفاوت باشد. معمولا رادیکولوپاتی گردنی تنها در یک طرف بدن تجربه می‌شود.

علل شایع درد رادیکولار در شانه

چندین مشکل رایج گردن می‌تواند باعث علائم رادیکولوپاتی گردنی شود، از جمله:

بیماری دیسک دژنراتیو گردن

دیسک‌های بین مهره‌ای بین مهره‌ها به مرور زمان آب خود را از دست می‌دهند. هنگامی که دیسک آب زیادی را از دست می‌دهد، نازک‌تر می‌شود و کمتر می‌تواند کار خود را انجام دهد، به طور بالقوه باعث ایجاد درد و احتمالا تحریک یا فشار بر روی ریشه عصبی مجاور می‌شود.

فتق دیسک گردن

هر دیسک بین مهره‌ای شامل یک لایه بیرونی سخت و یک لایه داخلی نرم است. اگر لایه بیرونی دچار پارگی شود که به ژل داخلی اجازه نشت کند، می‌تواند ریشه عصبی مجاور را ملتهب و یا تحریک کند.

آرتروز گردن

هنگامی که یک مفصل فاست در گردن آرتروز می‌شود، التهاب و رشد بیش از حد استخوان می‌تواند اندازه و فاصله مفصل را تغییر دهد، که می‌تواند منجر به تحریک یا برخورد ریشه عصبی شود.

درد گردن و شانه به علت تنگی سوراخ عصب نخاعی گردنی

این وضعیت زمانی اتفاق می‌افتد که ریشه عصبی در حین عبور از سوراخ – سوراخ کوچکی در ساختار مهره‌ای استخوانی – فشرده می‌شود. باریک شدن فورامن می تواند به روش های مختلفی اتفاق بیفتد، مانند رشد بیش از حد خارهای استخوانی یا فتق دیسک.

این لیست کاملی از شرایطی نیست که می تواند باعث درد رادیکولر در شانه شود. به عنوان مثال، یکی از احتمالات کمتر رایج می‌تواند رشد تومور در ستون فقرات گردنی باشد که به ریشه عصبی فشار می‌آورد.

مشورت با پزشک متخصص

درصورتیکه درد شانه ادامه پیدا کرد یا دامنه حرکتی تحت تأثیر قرار گرفت، باید با پزشک جراح ستون فقرات مشورت شود.

اگر مشکوک به رادیکولوپاتی گردنی، همراه با درد شدید، سوزن سوزن شدن، ضعف یا بی‌حسی باشید، برای شروع درمان، مهم است که زودتر به پزشک متخصصص ستون فقرات مراجعه کنید. اگر بیماری ایجاد کننده رادیکولوپاتی گردنی درمان نشود و بدتر شود، ممکن است – در برخی موارد – آسیب عصبی دائمی یا نوروپاتی رخ دهد.

همچنین می‌توانید از طریق ویزیت غیر حضوری کلینیک درد مهرگان از هر جای ایران مشکلات خود را با ما در میان بگذارید.

دکتر مجید نجفی، مدیر کلینیک درد مهرگان

تشخیص گردن درد باید زمانی که گردن درد بعد از چند روز یا چند هفته بهبود نیافت، احتمالاً برای کاهش علائم به برخی درمان‌ها یا راهنمایی‌های پزشکی نیاز است. دریافت یک تشخیص پزشکی دقیق برای علت گردن درد می‌تواند به تنظیم یک برنامه درمانی موثرتر کمک کند.

تاریخچه پزشکی

تاریخچه پزشکی کامل اولین قدم در تشخیص گردن درد است. پزشک علاوه بر کسب اطلاعات در مورد تاریخچه سلامت فرد، سوالاتی در مورد موارد زیر می پرسد:

علائم فعلی برای تشخیص گردن درد

درد از چه زمانی شروع شد؟ می‌آید و می رود؟ آیا درد در یک نقطه است یا به شانه‌ها، بازوها یا انگشتان دست می‌رسد؟ آیا علاوه بر گردن درد علائم دیگری نیز وجود دارد؟

اشتغال

فرد چه نوع کاری انجام می‌دهد؟ آیا روزی که صرف انجام کارهای یدی می شود یا نشستن در مقابل کامپیوتر درد بیشتر است؟ رفت و آمد چگونه است؟

سبک زندگی

آیا فرد تمایل به تحرک دارد یا کم تحرک است؟ به عنوان مثال، آیا سرگرمی‌ها شامل رفت و آمد بیرون از خانه، مانند باغبانی یا شنا کردن، یا نشستن بیشتر، مانند تماشای تلویزیون یا مطالعه است؟

بسیاری از موضوعات دیگر مانند وضعیت بدنی، عادات خواب و آسیب‌های اخیر یا قدیمی ممکن است مورد بررسی قرار گیرند. با جمع‌آوری اطلاعات بیشتر، پزشک متخصص کلینیک درد مهرگان می‌تواند فهرستی از تشخیص‌های احتمالی را لیست کند و به دوره بعدی درمان اشاره کند.

معاینه فیزیکی برای تشخیص گردن درد

پس از تاریخچه پزشکی، پزشک معاینه فیزیکی انجام می دهد که شامل:

مشاهده

وضعیت بدن، به ویژه گردن و شانه‌ها را ببینید و گردن را برای هر گونه ضایعه یا ناهنجاری بررسی کنید.

لمس

در امتداد بافت نرم گردن علائم اسپاسم عضلانی، سفتی یا حساسیت را احساس کنید.

تست دامنه حرکتی گردن

بررسی کنید تا ببینید که چگونه گردن در مقایسه با آنچه که طبیعی تلقی می‌شود، به سمت بالا و پایین حرکت می‌کند و می‌چرخد. حتی اگر گردن دامنه حرکتی کاملی داشته باشد، پزشک متوجه می‌شود که آیا این حرکت به راحتی انجام می‌شود یا حرکات خاصی باعث درد یا کشمکش می‌شوند.

رفلکس‌ها

آزمایش‌های ساده‌ای را با چکش لاستیکی انجام دهید تا رفلکس‌های عضلات دوسر بازو، سه‌سر بازو و ساعد را بررسی کنید، که می‌تواند نشان دهد که آیا اعصاب گردن سیگنال‌ها را ارسال می‌کنند یا خیر.

قدرت عضلانی

ماهیچه‌های شانه، بازوها یا دست‌ها را برای هرگونه نشانه ضعف آزمایش کنید.

حس‌ها

حس‌های غیرعادی مانند سوزن سوزن شدن در شانه‌ها، بازوها یا انگشتان را بررسی کنید.

بسیاری از موارد گردن درد بر اساس تاریخچه پزشکی و معاینه فیزیکی بیمار تشخیص داده می‌شود. هنگامی که به اطلاعات بیشتری نیاز باشد، تشخیص‌های پیشرفته ممکن است برای رسیدن به یک تشخیص دقیق مورد نیاز باشد.

مطالعات تصویربرداری

فناوری‌های مختلف تصویربرداری برای ارائه دید بهتری از آنچه ممکن است باعث درد گردن شود در دسترس است.

اشعه ایکس

با استفاده از تابش الکترومغناطیسی، یک اشعه ایکس (رادیوگرافی) تصویر خوبی از استخوان‌های گردن را نشان می‌دهد. تصاویر اشعه ایکس را می‌‌توان برای شناسایی انحطاط ستون فقرات، شکستگی مهره‌ها یا حتی تومورهای خاص مورد استفاده قرار داد.

سی تی اسکن گردن

این تصویربرداری از اشعه ایکس و کامپیوتر برای ارائه مجموعه‌ای از تصاویر مقطعی استفاده می‌کند که امکان مشاهده بهتر استخوان‌ها را نسبت به اشعه ایکس معمولی فراهم می‌کند. سی تی اسکن به ویژه برای شناسایی تغییرات ظریف استخوان مفید است. گاهی اوقات سی تی اسکن با میلوگرام انجام می‌شود که شامل تزریق رنگ به ستون فقرات می‌شود تا دید بهتری از اندازه مسیرهای عصبی (فورامینا)، کانال مرکزی و اینکه آیا مشکل ناشی از استخوان است یا بافت نرم (دیسک) است. .

اسکن ام آر آی گردن

MRI از امواج رادیویی و یک آهنربای قوی برای ایجاد یک سری از مقطع دقیق از بافت نرم و استخوان استفاده می‌کند. در صورت وجود، MRI معمولاً اولین گزینه تصویربرداری برای مشاهده بافت‌های نرم است زیرا خطرات مرتبط با دوز پرتو اضافی و میلوگرافی را ندارد.

سایر گزینه های تصویربرداری مانند اسکن استخوان یا سونوگرافی در دسترس هستند. گاهی اوقات یک مطالعه تصویربرداری می‌تواند آسیب یا انحطاط در سطح ستون فقرات را نشان دهد که با علائم گزارش شده مطابقت ندارد. در چنین مواردی، درمان علائم مهم است و نه مطالعه تصویربرداری.

تزریقات تشخیصی

برای آزمایش تزریق تشخیصی، یک محلول بی‌حس کننده به ستون فقرات گردنی تزریق می‌شود تا یک ساختار خاص، مانند یک مفصل فاست (تزریق بلوک فاست گردنی) یا یک عصب (تزریق ریشه عصبی انتخابی) را جدا کند. این تزریق‌ها با استفاده از هدایت اشعه ایکس (فلوروسکوپی) و رنگ کنتراست با دقت انجام می‌شوند. اگر تزریق به طور موقت درد را کاهش دهد، نشان می‌دهد که مفصل یا ریشه عصبی مورد نظر احتمالا منبع درد است.

در حالی که تزریق‌های تشخیصی بی‌خطر و مؤثر هستند، اما پتانسیل عوارض جانبی جدی دارند و معمولاً یکی از آخرین آزمایش‌های تشخیصی هستند. تزریق ستون فقرات همچنین می‌تواند درمانی باشد و ممکن است به اندازه کافی تسکین درد را فراهم کند تا مراقبت‌های محافظه کارانه غیرجراحی پیشرفت کند.

الکترودیاگنوستیک و تست های دیگر تشخیص گردن درد

تست‌های الکترودیاگنوستیک سرعت حرکت سیگنال‌های الکتریکی در طول اعصاب را اندازه‌گیری می‌کنند و می‌توانند سرنخ‌هایی را در مورد جایی که ممکن است یک عصب تحت تأثیر قرار گیرد، ارائه دهند.

• یک مطالعه هدایت عصبی (NCS) فعالیت الکتریکی اعصاب در بازوها و پاها را بررسی می‌کند
• الکترومیوگرام (EMG) فعالیت الکتریکی عضلات واقعی را آزمایش می‌کند

تست الکترودیاگنوستیک دارای برخی عوامل وابسته به اپراتور است که ممکن است نتایج را به اندازه سایر اشکال تست قابل اعتماد نباشد.

آزمایش‌های دیگر می‌تواند شامل آزمایش خون آزمایشگاهی برای بیماری‌ها یا پتانسیل‌های برانگیخته حسی جسمی برای مشکلات احتمالی نخاع باشد.

بسته به شکایات خاص گردن، گاهی اوقات نمی‌توان علت را با قطعیت تشخیص داد. اگر چه زمانی که گردن درد ناشی از یک بیماری جدی زمینه‌ای باشد، تشخیص آن ساده‌تر است.

دکتر مجید نجفی، مدیر کلینیک درد مهرگان