کمر درد بعد از زایمان بسیار شایع است. بسیاری از تغییرات فیزیکی و هورمونی که در دوران بارداری به کمردرد منجر شده‌اند، می‌توانند بعد از زایمان باعث ناراحتی شوند.  عوامل جدیدی مانند تغییر در وضعیت بدنی و بغل کردن کودک نیز باعث درد می‌شوند. کمردرد معمولاً در عرض چند ماه خودبه‌خود بهبود می‌یابد. ورزش ملایم، تمرین مناسب و مراقبت از خود، می‌تواند به شما کمک کند. اگر کمردرد بعد از زایمان شدید شد، با پزشک متخصص صحبت کنید.

کمر درد بعد از زایمان

کمر درد بعد از زایمان چیست؟

بسیاری از زنان پس از زایمان دچار سفتی کمر و درد می‌شوند. بسیاری از این دردها، طبیعی است.

کمردرد بعد از بارداری به خصوص در ناحیه کمر بسیار شایع است. تحقیقات نشان می دهد که تا بیست درصد از زنان این ناراحتی را برای سه تا شش ماه پس از زایمان تجربه می کنند. کمردرد بعد از سزارین نیز طبیعی است. بهبودی پس از سزارین بیشتر از زمان بهبودی پس از زایمان طبیعی طول می‌کشد.

ممکن است بعد از زایمان دچار درد دنبالچه شوید.  ممکن است پس از زایمان درد قسمت بالایی کمر داشته باشید. در صورت وجود این دردها از بلند کردن نوزاد، خم شدن، حرکت دادن صندلی ماشین و کالسکه، و قوز کردن کمر هنگام شیر داد خودداری کنید.

علت کمر درد بعد از زایمان چیست؟

بسیاری از تغییرات فیزیکی که باعث کمردرد در بارداری می‌شود، در حال حاضر نیز به درد کمر پس از زایمان منجر خواهد شد.

در دوران بارداری، رحم عضلات شکم را کشیده و ضعیف می‌کند.این تغییرات به کمر شما فشار وارد می کند. اضافه وزن در دوران بارداری (و بعد از آن) نه تنها به معنای کار بیشتر برای عضلات شماست، بلکه باعث افزایش فشار روی مفاصل شما نیز می شود. علاوه بر این، تغییرات هورمونی در دوران بارداری که بدن را برای زایمان آماده می کند، مفاصل و رباط هایی را که لگن را به ستون فقرات متصل می کند شل می کند.

بدن در طول 9 ماه تغییرات فیزیکی و هورمونی زیادی را پشت سر گذاشته است. اثرات این تغییرات یک شبه از بین نمی روند. بنابراین ممکن است کمی درد مرتبط با آن داشته باشید. به خصوص اگر زایمان طولانی یا سخت داشته باشید.

عوامل دیگری نیز در دوره پس از زایمان نقش دارند. بسیاری از مادران مشکلات کمر را با استفاده نکردن از وضعیت مناسب هنگام شیر دادن بدتر می کنند. اگر هنگام شیر دادن به پایین نگاه کنید به عضلات گردن و قسمت بالایی کمر فشار می‌آورید.

خستگی و استرس ناشی از مراقبت نوزاد می تواند  دردهای بعد از زایمان از جمله کمردرد را بیشتر کند.

Postpartum back pain: How to get relief

کمر درد بعد از زایمان چقدر طول می کشد؟

کمردرد بعد از زایمان معمولاً در عرض چند ماه پس از زایمان بهتر می شود. اگرچه برخی از زنان ممکن است مدت بیشتری درد داشته باشند. اگر قبل یا در طول بارداری کمردرد داشته باشید، پس از زایمان نیز به احتمال زیاد کمردرد مداوم دارید.  به خصوص اگر درد شما شدید بوده یا در اوایل بارداری شروع شده باشد. اضافه وزن نیز خطر کمردرد مزمن را افزایش می دهد.

 چگونه کمر درد بعد از زایمان را تسکین دهیم

با اطلاع دادن به پزشک در مورد کمردرد، آنها شما را به یک متخصص یا یک فیزیوتراپیست ارجاع می‌دهند، که تمریناتی را برای تقویت عضلات مرکزی و کمر آموزش می‌دهند و اقدامات خود مراقبتی مناسب را پیشنهاد می‌کنند تا آن را در خانه انجام دهید. پزشک متخصص وضعیت شما را ارزیابی می‌کند تا مشخص شود که آیا به درمان بیشتری نیاز دارید یا خیر.

درمان های خانگی برای کمردرد بعد از بارداری:

ورزش در دوران بارداری

تمرینات ملایم

برای شروع یک ورزش ملایم بعد از زایمان، پیاده روی، انتخاب مناسبی است. پیاده روی تقریباً بلافاصله پس از زایمان طبیعی یا سزارین بلامانع است.

با مشورت با پزشک خود می‌توانید ورزش‌هایی که هدفشان تقویت عضلات پشت و شکم است را به برنامتون اضافه کنید. تمرینات کششی ملایم یا یوگا را امتحان کنید. مطمئن شوید که از کشش بیش از حد یا وضعیت های شدید اجتناب کنید. اگر موقعیت یا فعالیت خاصی باعث درد می شود، فوراً آن را متوقف کنید.

تمرین مناسب بدن:

صاف بایستید و بنشینید.

هنگام شیردهی، به وضعیت بدن خود توجه کنید. یک صندلی راحت با تکیه گاه بازو انتخاب کنید و از بالش برای حمایت بیشتر از کمر و بازوها استفاده کنید. از یک زیرپایی استفاده کنید تا پاها را کمی از زمین بلند نگه دارد.

موقعیت های صحیح شیردهی را بیاموزید.

همیشه کودک را به سمت سینه بیاورید، نه برعکس. تا زمانی که راحت ترین حالت را پیدا نکردید، از آزمایش موقعیت های مختلف شیردهی نترسید.

وضعیت خوابیده به پهلو می‌تواند تا حدودی کمردرد بعد از زایمان را تسکین دهد.

همیشه از روی زانو خم شوید، نه از کمر، و اشیاء (یا کودکان) را از حالت خمیده بردارید تا فشاری که به کمرتان وارد می کنید به حداقل برسد.
اجازه دهید شخص دیگری برای مدتی بلند کردن کودک یا اجسام را انجام دهد، به خصوص اگر شما سزارین شده اید.

خودمراقبتی

مراقبت خوب از خود به مقابله با کمر درد بعد از زایمان کمک می‌کند.

ازکیسه سرد در ناحیه دردناک استفاده کنید.
برای تسکین عضلات شانه و کمر، آن‌ها را ماساژ دهید.
تکنیک‌های آرام سازی می‌توانند به تسکین احساس درد هنگام خواب کمک کنند.

راه های بیشتر برای تسکین کمر درد

استفاده از مسکن در بارداری

ایبوپروفن یا استامینوفن: بیش از دوز توصیه شده مصرف نکنید. اگر متوجه شدید که نیازی بیشتری به مصرف داروهای مسکن دارید و یا دارو کمکی نمی کند، با پزشک صحبت کنید.

فیزیوتراپی: فیزیوتراپیست می تواند تمریناتی را برای تسکین یا پیشگیری از درد به شما آموزش دهد.
درمان های جایگزین، مانند طب سوزنی یا مراقبت های کایروپراکتیک موثرهستند.

چه زمانی در مورد کمر درد بعد از زایمان با پزشک تماس بگیرید؟

کمردرد بعد از زایمان شایع است و پس از چند هفته خود به خود برطرف می شود. درد شدید می تواند نشان دهنده یک مشکل عصبی زمینه ای یا حتی عفونت باشد.

 اگر متوجه هر یک از علائم زیر شدید، در اسرع وقت با پزشک تماس بگیرید:

کمردرد شما شدید، ثابت و یا به تدریج بدتر می شود.

کمردرد شما ناشی از ضربه بوده یا همراه با تب است.

احساس در یک یا هر دو پا را از دست می دهید، یا ناگهان احساس ناهماهنگی یا ضعف می کنید.

احساس خود را در باسن، کشاله ران یا ناحیه تناسلی (از جمله مثانه یا مقعد) از دست می دهید. که باعث بی‌اختیاری در دفع می‌شود.

دیسک گردن از دلایل شایع درد گردن، شانه و دست، فتق یا بیرون زدگی است. علائم ممکن است شامل درد شدید و مبهم در گردن یا بین کتف ها بوده که در دست ها انتشار پیدا کرده و تا کف دست و انگشتان می رسد. همچنین از دیگر علائم می توان حس کرختی، خارش یا سوزش در شانه و دست ها را نام برد. حرکات و موقعیت های خاصی در گردن می توانند درد را تشدید کنند.

قدم اول تشخیص صحیح و افتراق آن از سایر مشکلاتی است که میتوانند علایم مشابه ایجاد کنند. تشخیص، پس از گرفتن شرح حال و معاینه توسط پزشک انجام می‌شود. تصویربرداری و نوار عصب عضله درخواست می شود.

درمان در مراحل اولیه غیر جراحی است به طوریکه 95 درصد افراد پس از 6 هفته از شروع علایم به کارهای عادی باز میگردند.

در پستهای بعدی در مورد روشهای درمانی توضیحات بیشتری ارایه می شود.

دیسک گردن چیست

دیسک گردن عمومی ترین دلیل درد گردن است. ستون فقرات شامل هفت مهره از c1 تا c7 است. دیسک بین مهره ها در آن نقش ضربه گیر دارد. دیسک از ساییده شدن مهره ها به هم جلوگیری می‌کند.

درمان دیسک به روش کنسرواتیو

درمان کنسرواتیو (محافظه کارانه) بدون جراحی اولین قدم برای بهبودی است برای درمان پارگی دیسک گردن است و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

دارو درمانی، استراحت، ماساژ، ورزش درمانی، تمرینات سر و گردن در خانه، آب درمانی، کاریوپراکتیک و مدیریت درد. بیش از 95 درصد افراد مبتلا به درد بازو در اثر بیرون زدگی دیسک گردن، در عرض 6 هفته بهبودی می‌یابند. بیماران پس از 6 هفته به فعالیت های طبیعی باز می گردند.

‎دارودرمانی دیسک گردن

پزشک ممکن است مسکن، دارو های ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) و یا استروئید برای درمان دیسک گردن شما تجویز کند. بعضا شل کننده های عضلانی نیز برای گرفتگی ماهیچه ها تجویز می شوند.

‎داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) مثل آسپرین و ناپروکسین، نمونه هایی از دارو های ضد التهاب غیر استروئیدی اند که به منظور کاهش التهاب و درد ناشی از عوارض دیسک گردن به کار می روند.

‎مسکن هایی مثل استامینوفن جهت کاهش درد به کار میروند. ولی اثر ضد التهابی (NSAIDs)  ندارند.

‎شل کننده های مثل متاکاربامول (روباکسین)، کاریسوپرودول (سوما) و سیکلوبنزاپرین (فلکسریل) ممکن است به منظور کنترل اسپاسم (گرفتگی) های عضلانی به کار رود.

‎استروئیدها ممکن است جهت کاهش التهابات تجویز شوند. کورتون به صورت خوراکی در یک دوره ی 5 روزه، با کاهش متوالی دوز، مصرف می‌شود. مزیت این دارو ها در سرعت زیاد رفع درد می باشد. (کم تر از 24 ساعت)

‎تزریق استروئید در محل بیرون زدگی دیسک ممکن است در موارد درد شدید تجویز شود این روش که به کمک فلوروسکوپی انجام می شود، عبارت است از تزریق استروئید و یک داروی بی حسی به به فضای اپیدورال ستون مهره به منظور کاهش التهاب.

ورزش و فیزیوتراپی

هدف ورزش درمانی، کمک به بیمار برای رسیدن هر چه زود تر به فعالیت و جلوگیری از آسیب مجدد است. فیزیوتراپیست ها می توانند روش های صحیح ایستادن، بلند کردن اجسام و راه رفتن را آموزش دهند. با بیمار به منظور کشیدن و قدرتمند کردن عضلات گردن، شانه و بازو همکاری می‌کنند. ورزش گردن و تمرینات تقویتی، عناصر اصلی درمان بوده و باید جزئی از زندگی فرد شوند.

‎تزریقات اپیدورال یا “بلوک” به هنگام درد شدید بازو توصیه می شوند. در این عمل نوعی کورتیکواستروئید، توسط پزشک آموزش دیده در این زمینه، به درون فضای اپیدورال (فضای اطراف اعصاب نخاعی) تزریق می شود. پس از اولین تزریق ممکن است در روز های بعدی یک یا دو تزریق دیگر نیز نیاز باشد.

این تزریق باید جزئی از یک برنامه ی درمان و توان بخشی جامع انجام شود. هدف این تزریق کاهش التهاب اعصاب و درمان دیسک گردن است.

‎به تزریق مستقیم دارو های بی حسی موضعی، تزریق در نقاط ماشه ای می‌گویند. کورتیکواستروئید ها در بافت های نرم و ماهیچه های دردناک در طول ستون فقرات تزریق می‌شوند. این تزریقات معمولا موثر واقع می شوند ولی به درمان بیرون زدگی دیسک گردن کمکی نمی کنند.

‎درمان دیسک به صورت دستی (کایروپراکتیک)

حرکت دادن آرام می تواند به کاهش اختلال در عملکرد مفاصل کمک کند. از حرکت دادن مفاصل به میزان زیاد، باید خودداری شود. زیرا می تواند درد یا آسیب های عصبی را افزایش دهد.

‎بریس در برخی موارد یک گردنبند یا بریس به منظور کاهش فشار از ستون فقرات گردن، توصیه می شود.

‎عمل جراحی

برای بیمارانی که درد گردن با درمان های قبلی بهبود نمی یابد، ممکن است جراحی مورد نیاز باشد.

دیسک دژنراتیو گردن یکی از علل شایع گردن درد و درد شدید بازو است. زمانی ایجاد می شود که یک یا چند بالشتک دیسک در ستون فقرات گردنی به دلیل ساییدگی و پارگی می‌شکند.

ممکن است یک جزء ژنتیکی وجود داشته باشد که برخی افراد را مستعد سایش سریع‌تر کند. آسیب ممکن است تسریع شود و گاهی اوقات باعث ایجاد تغییرات دژنراتیو شود.

چگونه دیسک‌های گردنی می توانند تخریب شوند؟

معمولاً شش دیسک گردنی ژل مانند (یکی بین مهره های ستون فقرات گردنی) وجود دارد که ضربه را جذب و از ساییدگی استخوان های مهره ها به یکدیگر در حین حرکت گردن جلوگیری می کند.

دیسک، از یک لایه بیرونی سخت تشکیل شده است. این بافت انعطاف پذیر از رشته های غضروف تشکیل شده که به آن حلقه فیبروزوس گفته می‌شود. داخل آنولوس فیبروزوس بافت نرمی است. این بافت با ژل موکوپروتئینی به نام هسته پالپوس پر شده است. هسته خاصیت جذب ضربه را به دیسک می دهد.

دیسک گردن

در کودکان دیسک ها حدود 85 درصد آب هستند. دیسک ها به طور طبیعی در طول فرآیند پیری شروع به از دست دادن آب‌ می کنند. برخی تخمین‌ها نشان می‌دهند که محتوای آب دیسک معمولاً تا سن ۷۰ سالگی به 70 درصد کاهش می‌یابد، اما در برخی افراد دیسک می‌تواند با سرعت بیشتری آب خود را از دست بدهد.

از آنجایی که دیسک رطوبت خود را از دست می دهد، انعطاف پذیری کمتری ایجاد می کند و بیشتر مستعد ترک و پارگی می شود. دیسک قادر به ترمیم واقعی خود نیست زیرا منبع خون مستقیم ندارد (در عوض مواد مغذی و متابولیت ها را از طریق انتشار با مهره های مجاور از طریق صفحات انتهایی غضروفی دریافت می کند). به این ترتیب، پارگی دیسک یا بهبود نمی‌یابد. بافت اسکار ضعیف‌تری ایجاد می‌کند که پتانسیل شکستن مجدد را دارد.

دوره بیماری دژنراتیو دیسک گردن:

بیماری دژنراتیو دیسک گردن از نظر فنی یک بیماری نیست، بلکه توصیفی از فرآیند تخریبی است که دیسک های واقع در ستون فقرات گردنی طی می کنند. همه افراد در سنین بالا دچار دیسک های تحلیل رفته خواهند شد.

مطالعات نشان می دهد که تعداد زیادی از بزرگسالان هیچ علامتی مربوط به بیماری دژنراتیو دیسک را ندارند. حتی اگر درصد بالایی از این بزرگسالان هنوز علائم انحطاط دیسک را در MRI در جایی از ستون فقرات نشان می دهند. یک مطالعه نشان داد که حدود نیمی از افراد در اوایل 20 سالگی علائم تخریب دیسک در MRI را نشان می‌دهند. مطالعه دیگری نشان داد که حدود 75٪ از افراد زیر 50 سال دچار انحطاط دیسک هستند. در حالی که بیش از 90٪ از افراد بالای 50 سال دچار انحطاط دیسک می شوند.

گردن درد

هنگامی که بیماری دژنراتیو دیسک در ستون فقرات گردنی ایجاد می شود، می تواند در هر یک از دیسک های گردنی رخ دهد، اما احتمال وقوع آن در سطح C5-C6 کمی بیشتر است.

در مواردی که بیماری دیسک دژنراتیو گردن باعث ایجاد درد می شود، می تواند به طرق مختلف رخ دهد. در برخی موارد، خود دیسک ممکن است دردناک شود. افراد بیشتر در سنین 30، 40 یا 50 سالگی این نوع درد دیسکوژنیک را تجربه می کنند.

با مزمن شدن علائم بیماری دژنراتیو دیسک، درد احتمالاً به شرایط مرتبط با تحلیل دیسک مانند فتق دیسک، استئوآرتریت یا تنگی نخاع مربوط می شود. بسته به علت درد گردن، درد ممکن است موقتی یا مزمن شود. برای مثال، درد ناشی از فتق دیسک احتمالاً در نهایت خود به خود از بین می رود. اما درد ناشی از آرتروز ممکن است به درمان مزمن نیاز داشته باشد.

آیا می توانم بیماری دژنراتیو دیسک را در خانه درمان کنم؟

برخی از افراد با درمان های خانگی تسکین درد را پیدا می کنند. درمان های خانگی ممکن است درد را برای مدت کوتاهی کاهش دهد. اما آنها یک درمان طولانی مدت برای دیسک های به شدت تحلیل رفته نیستند. ممکن است امتحان کنید:

ورزش:

فعالیت‌های کم‌تأثیر مانند پیاده‌روی یا شنا می‌تواند ماهیچه‌های کمر را تقویت کرده و مقداری درد را تسکین دهد.

درمان سرد و گرم:

تعویض کیسه های یخ و پدهای گرمایشی هر 10 تا 15 دقیقه تا سه تا چهار بار در روز ممکن است درد و التهاب را کاهش دهد.

حرکات کششی:

یوگای ملایم و حرکات کششی در طول روز ممکن است وضعیت بدن را بهبود بخشد و تنش را کاهش دهد.

چگونه می توانم از بیماری دژنراتیو دیسک جلوگیری کنم؟

شما می توانید از طریق تغییر سبک زندگی از پیشرفت انحطاط ستون فقرات جلوگیری کرده یا آن را کاهش دهید. برخی از این موارد عبارتند از:

دستیابی و حفظ وزن بدن سالم.
اجتناب یا ترک سیگار.
ورزش منظم برای افزایش قدرت و انعطاف پذیری.

عوامل خطر برای بیماری دیسک دژنراتیو گردن

در حالی که تقریباً همه افراد در نهایت با افزایش سن به بیماری دژنراتیو دیسک گردن مبتلا می‌شوند، عواملی وجود دارند که می‌توانند احتمال بروز زودتر و یا علامت‌دار شدن آن را افزایش دهند. این عوامل خطر می تواند شامل موارد زیر باشد:

• ژنتیک: برخی از مطالعات روی دوقلوها نشان می‌دهد که ژنتیک نقش مهم‌تری نسبت به سبک زندگی در تعیین زمان بروز بیماری دژنراتیو دیسک و دردناک شدن آن دارد.
• چاقی: وزن با خطر ابتلا به بیماری دژنراتیو دیسک مرتبط است.
• سیگار کشیدن: این عادت مانع از رسیدن مواد مغذی به دیسک‌ها می‌شود. سیگار باعث می شود سریعتر آب دیسک خود را از دست بدهند.

علاوه بر این آسیب به ستون فقرات، مانند فتق دیسک، گاهی اوقات می تواند باعث شروع یا تسریع بیماری دژنراتیو دیسک شود.

گردن درد و کمر درد در اغلب موارد در عرض 2 تا 6 هفته برطرف می‌شود و درد حاد محسوب می‌شود.شایع‌ترین علت کمردرد یا گردن درد حاد آسیب عضلانی است که در آن فیبرهای عضلانی بیش از حد کشیده شده و پاره می‌شوند. آسیب عضلانی ممکن است در اثر استفاده بیش از حد، مانند بلند کردن اجسام سنگین، و همچنین در اثر حرکات تکراری که فشار مداوم بر عضلات پشت یا گردن وارد می‌کند، ایجاد شود.

در حالی که آسیب عضلانی ممکن است مشکل جدی به نظر نرسد، درد ناشی از آن می‌تواند شدید باشد. اکثر آسیب‌های عضلانی و درد گردن و یا کمردرد با استفاده از درمان‌هایی مانند داروهای مسکن بدون نسخه، گرما یا یخ‌درمانی یا تمرین‌های کششی در عرض ۶ هفته کاهش می‌یابند.

علل شایع گردن درد و کمر درد مزمن

تغییرات اساسی در آناتومی و مکانیک ستون فقرات معمولاً علت اصلی درد گردن یا کمردرد مزمن است.

شایع‌ترین منبع کمردرد مزمن دیسک ستون فقرات کمری است – یک ساختار محکم و فیبری که به عنوان رباط بین مهره‌ها عمل می‌کند. دیسک ستون فقرات می‌تواند باعث ایجاد درد در موارد زیر شود:

فتق دیسک کمر

فتق دیسک زمانی اتفاق می‌افتد که قسمت داخلی نرم و ژل مانند دیسک برآمده یا به بیرون نشت می‌کند و عضلات، مفاصل یا ریشه‌های عصبی مجاور را تحریک می‌کند. این اتفاق معمولاً باعث درد شدید و خنجری در پشت پاها (سیاتیک) می‌شود که معمولاً از کمردرد بارزتر است.

ترتیب مهره های کمری ستون فقرات

بیماری دژنراتیو دیسک کمر

ساییدگی دیسک‌های ستون فقرات که باعث کمر درد و در برخی مواقع باعث درد گردن مزمن می‌شود، بیماری دیسک دژنراتیو کمر نامیده می‌شود. این وضعیت به طور معمول باعث ایجاد کمردرد مزمن می‌شود که به طور متناوب برای چند روز یا چند هفته قبل از بازگشت به حالت عادی شعله ور می‌شود.

گردن درد و کمر درد مزمن ناشی از مشکلات مفاصل و مهره‌ها

آرتروز

استئوآرتریت ستون فقرات شامل ساییدگی و پارگی در مفاصل فاست است که باعث ایجاد اصطکاک بیش از حد در هنگام پیچاندن یا خم شدن ستون فقرات می‌شود. این اصطکاک می‌تواند منجر به خارهای استخوانی شود. این اختلال ریشه عصب را فشرده می‌کند و درد سیاتیک و حتی گردن درد ایجاد می‌کند. علائم دیگر شامل سفتی و حساسیت در اطراف مفصل است. استئوآرتریت در بزرگسالان بالای 60 سال شایع‌تر است.

اختلال عملکرد مفصل ساکروایلیاک

مفصل ساکروایلیاک استخوان‌های لگن را به استخوان خاجی، یک استخوان مثلثی شکل در پایه ستون فقرات، متصل می‌کند. هنگامی که مفصل ساکروایلیاک حرکت بسیار یا خیلی کمی را تجربه می‌کند، ممکن است باعث درد در لگن، لگن و کمر شود.

اسپوندیلولیستزیس

یک وضعیت ستون فقرات که زمانی اتفاق می‌افتد که یکی از مهره‌ها روی مهره زیر آن به جلو می‌لغزد. دیسک و مفاصل در بخش ستون فقرات را تحت فشار قرار می‌دهد. لغزش ناشی از شکستگی در پشت مهره است. کمردرد، گردن درد، سفتی و درد پا، بی‌حسی و یا ضعف از علائم شایع اسپوندیلولیستزیس هستند.

تنگی کانال نخاعی در گردن درد و کمر درد

باریک شدن کانال نخاعی به دلیل خار استخوان، فتق دیسک یا سایر عوامل تحریک طناب نخاعی برای دردهای مزمن کمر و گردن حتی می تواند باعث درد پا (سیاتیک) شود. در حالی که کمردرد و درد گردن ممکن است با تنگی کانال نخاعی رخ دهد، معمولاً به اندازه درد ساق پا ناشی از تحریک ریشه عصبی شدید نیست. تنگی کانال نخاع در بزرگسالان بالای 60 سال شایع تر است.

تنگی کانال نخاعی

عوامل سلامتی و شیوه زندگی

عللی که خطر ابتلا به گردن درد و یا کمردرد را افزایش می‌دهند، شامل فعالیت‌هایی است که فشار زیادی بر ستون فقرات وارد می‌کند. مانند بلند کردن اجسام سنگین، ضربه ناگهانی، یا ایستادن یا نشستن طولانی‌مدت.

سیگار کشیدن

سیگار کشیدن (یا هر نوع مصرف نیکوتین)، سن بالا و چاقی نیز از عوامل خطر برای گردن درد و یا کمردرد هستند.

دکتر مجید نجفی، مدیر کلینیک درد مهرگان

گردن درد مزمن می‌تواند از درد آزاردهنده تا درد شوک مانند که به بازو می‌رود و ناتوان کننده می‌شود متغیر باشد. گردن درد زمانی که حداقل 3 ماه ادامه داشته باشد یا بطور منظم عود کند معمولاً به عنوان مزمن طبقه بندی می‌شود.

علل بالقوه گردن درد مزمن

اسپوندیلوز گردنی

اسپوندیلوز گردنی یک اصطلاح برای دژنراسیون ستون فقرات است که در گردن رخ می‌دهد. این موضوع ممکن است شامل موارد زیر باشد:

بیماری دیسک دژنراتیو گردنی

از آنجایی که دیسک‌های بین مهره‌ای به مرور زمان آب خود را از دست می‌دهند، قد خود را نیز از دست می‌دهند و انعطاف‌پذیری کمتری دارند. این فرآیند تخریبی می‌تواند باعث دردناک شدن دیسک و یا فشرده شدن اعصاب مجاور شود.

آرتروز گردن

هنگامی که غضروف مفصل فاست شروع به ساییدگی می‌کند، استخوان شروع به ساییدن در برابر استخوان می‌کند. مفصل ممکن است خارهای استخوانی (استئوفیت) رشد کند و ملتهب و دردناک شود.

فتق دیسک گردن

هنگامی که بخشی یا تمام لایه بیرونی دیسک (آنولوس فیبروزوس) پاره می‌شود، مواد ژله‌مانند از لایه داخلی (نوکلئوس پالپوزوس) به بیرون نشت می‌کند. این نشت ممکن است باعث التهاب و درد شود. هنگامی که پارگی بزرگ باشد، پروتئین های التهابی لایه داخلی ممکن است به طور کامل از دیسک به بیرون و روی ریشه عصبی مجاور نشت کند.

تنگی فورامن عصب گردنی

این وضعیت شامل باریک شدن سوراخ بین مهره‌ای، دهانه استخوانی است که در آن ریشه عصبی از کانال نخاعی خارج می‌شود. این باریک شدن می‌تواند ناشی از تحلیل دیسک، ضخیم شدن رباط و یا خار استخوان باشد. هنگامی که ریشه عصب گردنی فشرده می‌شود، می تواند باعث درد رادیکولر (درد بازو) و یا رادیکولوپاتی گردنی (بی حسی و یا ضعف بازو) شود.

تنگی کانال مرکزی نخاع گردنی

این وضعیت شامل باریک شدن کانال نخاعی در گردن است. مانند تنگی سوراخ گردن، این وضعیت می‌تواند ناشی از دژنراسیون دیسک، ضخیم شدن رباط و یا خار استخوان باشد. هنگامی که نخاع در داخل گردن فشرده می شود، می‌تواند باعث درد و یا میلوپاتی گردنی (بی حسی، ضعف، و یا مشکلات رفلکس) در هر جایی زیر سطح فشردگی، مانند بازوها یا پاها شود.

در حالی که اسپوندیلوز معمولاً به دلیل ساییدگی و پارگی در طول زمان است، این روند ممکن است با آسیب تسریع شود.

آسیب تروماتیک

نیروی بیش از حد ناشی از برخورد یا افتادن ممکن است به دیسک‌ها، مفاصل، ماهیچه‌ها، رباط‌ها، استخوان‌ها و یا سایر بافت‌های گردن آسیب برساند. نمونه های رایج عبارتند از:

• برخورد ناگهانی و محکم (تصادف شلاق)
• برخورد یا سقوط ورزشی، مانند فوتبال، هاکی، یا ژیمناستیک
• لیز خوردن روی یخ یا کف مرطوب
• سقوط از ارتفاع، مانند پله ها یا نردبان

در حالی که گردن درد مزمن معمولاً پس از بهبودی یک آسیب حاد از بین می‌رود، گاهی اوقات درد ادامه می یابد و مزمن می‌شود.

وضعیت نامناسب (حالت سر به جلو)

ستون فقرات گردنی در موقعیت خنثی قرار می‌گیرد، زمانی که گوش‌ها مستقیماً روی شانه‌ها قرار دارند و قفسه سینه باز و شانه‌ها به عقب می‌روند. هنگامی که سر به سمت جلو حرکت می‌کند، مانند زمانی که پشت میز کامپیوتر خمیده‌اید یا به تبلت نگاه می‌کنید، فشار بیشتری بر مفاصل، دیسک‌ها و عضلات ستون فقرات گردنی وارد می‌شود. یک مطالعه نشان داد که به ازای هر دو و نیم سانتیمتر از وضعیت سر به جلو، ۴/۵ کیلوگرم وزن اضافی بر روی ستون فقرات گردنی احساس می‌شود.

عدم تحرک و وضعیت نامناسب با گردن درد مزمن در ارتباط است. همچنین ممکن است وضعیت سر به جلو باعث تشدید شرایط دیگر، مانند بیماری دژنراتیو دیسک و یا استئوآرتریت گردن شود.

علل غیر معمول گردن درد مزمن

علل کمتر شایع گردن درد مزمن ممکن است شامل موارد زیر باشد:

فیبرومیالژیا

در حالی که تشخیص فیبرومیالژیا دشوار است، معمولاً شامل درد، حساسیت و خستگی گسترده است. نقاط حساس مرتبط با فیبرومیالژیا معمولاً در گردن و قسمت فوقانی کمر یافت می شوند.

سندرم درد میوفاسیال گردنی

این وضعیت شامل درد عضلات و بافت‌های همبند (بافت‌های میوفاشیال) می‌شود. نقاط ماشه‌ای احتمالاً در گردن ایجاد می‌شوند. هنگامی که لمس می‌شود، یک نقطه ماشه‌ای در گردن می‌تواند شعله ور شود و درد را به سر یا قسمت بالای کمر نشان دهد.

اسپوندیلولیستزیس

این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که مهره‌ای روی مهره زیر آن بلغزد. اسپوندیلولیستزیس می‌تواند در اثر شکستگی مهره، شلی رباط و یا دژنراسیون پیشرفته دیسک ایجاد شود.

علل نادر دیگری از گردن درد مزمن وجود دارد، مانند تومورهای ستون فقرات یا عفونت.

گردن درد مزمن می تواند پیچیده باشد

عوامل متعددی ممکن است در گردن درد مزمن دخیل باشند و این عوامل می‌توانند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشند. به عنوان مثال، تحقیقات نشان می‌دهد که گردن درد مزمن در افرادی که دارای اضطراب، افسردگی، یا سایر مشکلات سلامت روان هستند، شایع‌تر است. همچنین ممکن است افرادی که مستعد اضطراب و یا افسردگی هستند درد را متفاوت درک کنند.

علت اصلی گردن درد همیشه قابل شناسایی نیست. زمانی که یک پزشک معاینه پزشکی کامل انجام می دهد اما نمی تواند منشا گردن درد را تشخیص دهد، بعید است که درد ناشی از یک علت جدی یا تهدید کننده زندگی باشد. در چنین مواردی، درد هنوز واقعی است و برنامه مدیریت درد همچنان مهم است. اگر شما هم از گردن درد رنج می‌برید می‌توانید از طریق ویزیت آنلاین کلینیک درد مهرگان با متخصصین ما در ارتباط باشید.

دکتر مجید نجفی، مدیر کلینیک درد مهرگان

آرتروز گردن یا استئوارتریت گردن زمانی اتفاق می‌افتد که غضروف محافظ در مفصل شروع به از بین رفتن می‌کند. در این حالت این غضروف دیگر حرکت راحت بین استخوان‌ها را تسهیل نمی‌کند. این اتفاق در نهایت می‌تواند منجر به متورم شدن و دردناک شدن مفصل شود. هنگامی که این وضعیت در ستون فقرات گردنی ایجاد می‌شود، به آن استئوآرتریت گردنی می‌گویند.

گاهی اوقات سردرگمی ایجاد می‌شود. در این حالت اصطلاحات عمومی به جای هم برای اشاره به استئوآرتریت گردن استفاده می‌شود. از جمله اسپوندیلوز گردن، بیماری مفصلی دژنراتیو، یا به سادگی آرتروز گردن. در سایت کلینیک درد مهرگان، استئوآرتریت گردنی اصطلاحی است که به طور خاص تخریب مفاصل فاست در ستون فقرات گردنی را توصیف می‌کند.

مفصل فاست

مفاصل فاست مفاصل بین مهره ها هستند. این مفاصل بخش کلیدی انعطاف پذیری ستون فقرات هستند. دو مفصل فاست کوچک در پشت هر سطح مهره‌ها (یکی به سمت راست و دیگری به سمت چپ) قرار دارند که امکان حرکت محدود به جلو، عقب و چرخشی را فراهم می‌کند. در ستون فقرات گردنی، این مفاصل را مفاصل فاست گردنی می‌نامند.

داخل مفصل فاست، غضروف وجود دارد. مفصل فاست در سطوح فوقانی و تحتانی به هم می‌چسبد. این سطح برای محافظت از قسمت پشتی استخوان‌های مهره تشکیل شده است. این مفصل در یک کپسول محافظ قرار دارد. مفصل درون این کپسول مایع سینوویال وجود دارد که روغن کاری را برای حرکات صاف فراهم می‌کند.

هنگام از بین رفتن غضروف، استخوان شروع به مالیدن روی استخوان می‌کند. این اتفاق می‌تواند رشد بیش از حد استخوان را تسهیل کند. از آن به عنوان خار استخوانی یا استئوفیت نام برده می‌شود. ساییده شدن استخوان به استخوان می‌تواند باعث التهاب، درد، و در نهایت آرتروز گردن شود.

علاوه بر این، قطعات استخوان و غضروف ممکن است شکسته شوند. سپس در مایع سینوویال کپسول مفصلی شناور شوند. این امر می‌تواند منجر به التهاب و ناراحتی بیشتر شود.

علل آرتروز گردن

آرتروز گردن با افزایش سن در افراد شایع تر می‌شود. بنابراین ساییدگی و پارگی طبیعی مفاصل فاست رخ می‌دهد. این مشکل در طول زمان، به عنوان عامل اصلی در بدتر شدن آن در نظر گرفته می‌شود. با این حال، پزشکان متخصص جراحی ستون فقرات کلینیک درد مهرگان به مطالعه این موضوع ادامه می‌دهند. به نظر می‌رسد عوامل دیگری نیز در ایجاد آرتروز گردن نقش دارند. از جمله:

آرتروز گردن ژنتیکی

آرتروز گردن می تواند در اثر ژنتیک خانوادگی ایجاد شود. این ارث بری نشان می‌دهد برخی افراد از نظر ژنتیکی مستعد ابتلا به غضروف‌هایی هستند که زودتر از بین می‌روند.

تروما

اگر مفصل آسیب ببیند، مانند پارگی در غضروف و یا کپسول مفصل محافظ، مفصل ملتهب‌تر می‌شود. مفصل، زودتر فرسوده می‌شود. علل آسیب مفاصل مختلف است. علت زمین خوردن یا ورزش است.

مشاغل زمینه ساز استئوارتریت گردن

برخی از مشاغل، مانند مشاغلی که شامل حرکات تکراری زیاد یا بلند کردن اجسام سنگین مانند ساخت و سازند، می‌توانند فشار بیشتری بر ستون فقرات گردنی وارد کنند.

اضافه وزن

افراد مبتلا به اضافه وزن زودتر به استئوارتریت گردن مبتلا می‌شوند. وزن بیشتر به معنای فشار بیشتر بر روی مفاصل است. اما احتمالاً افراد دارای وزن اضافی ممکن است التهاب مخرب‌تری را تجربه کنند.

پزشکان کلینیک درد مهرگان معتقدند. بین کشیدن سیگار و ایجاد آرتروز گردن یا آرتروز کمر ارتباط مستقیم وجود دارد.

وقتی آرتروز گردن جدی است

با پیشرفت آرتروز گردن و افزایش اندازه خارهای استخوانی، باریکی می‌تواند در کانال نخاعی (تنگی کانال نخاعی) و یا سوراخ بین مهره‌ای (تنگی فورامینال) شروع شود.

با باریک شدن این فضا، طناب نخاعی یا ریشه عصبی گردنی فشرده می‌شود. برخی از موارد جدی می‌تواند به استئوارتریت گردن منجر شود. مشکل در گرفتن اشیا یا مشکلات در راه رفتن از این جمله است. اگر طناب نخاعی یا یک ریشه عصبی به مدت زیاد فشرده شود، آسیب دائمی رخ می‌دهد.

مفاصل فاست مفاصلی در ستون فقرات هستند که در قسمت پشتی (خلفی) ستون فقرات قرار دارند. مفاصل فاست در هر سطح مهره وجود دارد، یکی در هر طرف ستون فقرات. این مفاصل انعطاف پذیری (به ستون فقرات اجازه می دهد با حرکت بچرخد یا خم شود) و ثبات (جلوگیری از حرکت بیش از حد) را فراهم می کنند. این می تواند به رشد استئوفیت ها (خار استخوانی) و هیپرتروفی (بزرگ شدن) مفاصل کمک کند.

آرتروز فاست

آرتریت فاست می تواند با درد و سفتی همراه باشد. درد ناشی از مفصل فاست آرتروز اغلب در ستون فقرات نزدیک مفصل احساس می شود، اما می تواند به مکان های دیگر نیز اشاره کند. به عنوان مثال، درد ناشی از آرتریت فاست گردنی (گردن) ممکن است به سمت پشت سر، گوش یا شانه منعکس شود. درد ناشی از آرتریت فاست کمر (کمر) ممکن است به سمت باسن، لگن یا ران منتشر شود. درد اغلب با حرکات خاص یا پس از یک دوره عدم تحرک یا خواب بدتر می شود.

عوامل خطر برای آرتریت فاست شامل سن، سابقه ضربه، بیماری دژنراتیو دیسک، وضعیت نامناسب و سابقه خانوادگی آرتریت دژنراتیو است.

یک شرح حال دقیق و معاینه فیزیکی اغلب برای تشخیص آرتریت فاست به عنوان یک علت بالقوه درد کافی است. تصویربرداری از ستون فقرات (اشعه ایکس، سی تی اسکن، ام آر آی) نیز می تواند تغییراتی را نشان دهد که با آرتریت فاست سازگار است. اگر مشخص نباشد که مفصل فاست باعث درد می شود، تزریق تشخیصی (بی حسی) مفصل فاست می تواند اطلاعات تشخیصی ارزشمندی را ارائه دهد.

درمان سندرم مفصل فاست

گرما و سرما درمانی
داروهای ضد التهاب خوراکی
کرم ها یا مرهم های موضعی
تکه های موضعی
شل کننده های عضلانی
فیزیوتراپی و ورزش
بریس پشت
تزریق اپیدورال استروئید فاست
تزریقات شاخه داخلی
فیوژن ستون فقرات کمری
لامینکتومی
فاستکتومی

عصب کشی

دیسککتومی

دکتر مجید نجفی، مدیر کلینیک درد مهرگان

تزریق اپیدورال گردن ممکن است به تسکین کوتاه گردن درد و بازو درد کمک کند. اختلال در ستون فقرات گردنی شما می‌تواند منجر به دردی شود که در شانه و بازوی شما پخش می‌شود. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این روش رایج، ادامه مطلب را بخوانید.

تسکین درد گردن با تزریق استروئید اپیدورال

تزریق استروئید اپیدورال گردنی برای درمان درد ناشی از شرایطی است که باعث التهاب یک یا چند ریشه عصبی گردنی می‌شود. هنگامی که ریشه عصبی در گردن تحت فشار قرار می‌گیرد یا ملتهب می‌شود که از نخاع منشعب می‌شود و از ستون فقرات خارج می‌شود، درد رادیکولار می تواند از بازو و دست عبور کند. التهاب ریشه عصب گردنی که منجر به نقایص عصبی مانند بی‌حسی یا ضعف می‌شود، رادیکولوپاتی گردنی نامیده می‌شود.

شرایطی که می‌تواند باعث رادیکولوپاتی گردنی و درد رادیکول شود عبارتند از:

• فتق دیسک گردن
• بیماری دیسک دژنراتیو گردنی
• آرتروز مفاصل گردن
• تنگی ستون فقرات گردنی

وقتی که تزریق اپیدورال گردنی توسط یک متخصص جراحی ستون فقرات  واجد شرایط انجام می شود، این تزریق، به طور مستقیم داروی استروئید کورتون را در ناحیه ستون فقرات که ریشه‌های عصبی ملتهب را احاطه کرده است، قرار می‌دهد. این دارو ممکن است به کاهش التهاب ریشه عصبی و تسکین درد همراه مانند درد بازو کمک کند.

اثربخشی تزریق اپیدورال گردنی

هدف از تزریق استروئید اپیدورال گردن معمولاً ایجاد تسکین درد کوتاه مدت کافی برای شروع یا ادامه برنامه ورزشی است. این فیزیوتراپی یا برنامه ورزشی ممکن است با تقویت ماهیچه‌هایی که از ستون فقرات شما حمایت می‌کنند، به تسکین درد طولانی مدت کمک کند.

مطالعات تخمین زده‌اند که 40 تا 84 درصد از بیمارانی که این نوع تزریق را دریافت می‌کنند، حداقل تسکین نسبی را تجربه کرده‌اند. توجه به این نکته مهم است که تزریق استروئید اپیدورال گردنی ممکن است برای برخی افراد تسکین ندهد.

اگر این نوع تزریق باعث تسکین نسبی درد شما شود، می‌توانید در آینده برای تسکین بیشتر، تزریق دیگری دریافت کنید.

روش تزریق اپیدورال گردنی

یک تزریق معمولی اپیدورال گردن با فلوروسکوپی حدود 15 تا 30 دقیقه طول می کشد و این مراحل را دنبال می کند:

1. برای آماده شدن برای تزریق، از شما خواسته می‌شود که به صورت دراز بکشید. سپس پزشک ناحیه اطراف محل تزریق را با بی‌حسی بی‌حس می‌کند.
2. پزشک شما از فلوروسکوپی (راهنمای اشعه ایکس) و رنگ کنتراست استفاده می‌کند تا سوزن را به طور ایمن در فضای اپیدورال کانال نخاعی قرار دهد، فضایی که درست خارج از سخت شامه حاوی مایع مغزی نخاعی قرار دارد و از نخاع محافظت می‌کند. فضای اپیدورال حاوی چربی، رگ‌های خونی کوچک و ریشه‌های عصبی نخاعی است که از نخاع منشعب شده‌اند. استفاده از فلوروسکوپی و رنگ کنتراست برای افزایش ایمنی و کاهش خطر قرار دادن سوزن در نقطه اشتباه به شدت توصیه می‌شود.
3. هنگامی که سوزن به درستی قرار گرفت، پزشک یک محلول استروئیدی کورتون را به فضای اپیدورال تزریق می‌کند تا ریشه‌های عصبی ملتهب را درمان کند. برخی از افراد ممکن است تا چند ساعت پس از عمل متوجه حساسیت در محل تزریق شوند. به طور معمول توصیه می‌شود که بعد از این روش کار را برای بقیه روز سبکتر کنید.

خطرات و عوارض احتمالی

تزریق اپیدورال که توسط یکی از متخصصین ستون فقرات کلینیک درد مهرگان  انجام می‌شود، یک روش کم خطر در نظر گرفته می‌شود، خطرات و عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آسیب عصبی
• خون ریزی
• عفونت

قبل از انتخاب تزریق گردنی، از پزشک خود در مورد خطرات و مزایای احتمالی آن سوال کنید. و همچنین می‌توانید برای دریافت مشاوره رایگان در مورد این نوع تزریق با کلینیک درد مهرگان تماس حاصل فرمایید.

دکتر مجید نجفی،مدیر کلینیک درد مهرگان

درمان درد مهره C1-C2 در قسمت فوقانی گردن معمولاً غیر جراحی است. در موارد نادری که 3 ماه درمان، درد را کاهش نداده باشد، یا اگر بی‌ثباتی ستون فقرات ، نخاع یا ریشه عصبی را تهدید کند، ممکن است جراحی توصیه  شود.

به طور معمول، بهبودی پس از درمان غیرجراحی C1-C2 8 تا 12 هفته طول می کشد.

درمان درد مهره C1-C2

روش غیر جراحی برای درمان درد مهره C1-C2

برخی از روش های غیرجراحی رایج برای درمان درد مهره C1-C2 عبارتند از:

دارو

هم داروهای بدون نسخه (OTC) و هم داروهای تجویزی به تسکین آسیب مهره‌ها و درد عصبی کمک می کنند. داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای و شل کننده‌های عضلانی نمونه‌هایی از داروهای مسکن مورد استفاده برای این آسیب‌ها هستند. انواع داروهای ضد درد اپیوئیدی ممکن است برای مدت کوتاهی برای جلوگیری از خطر اعتیاد تجویز شوند.

بی حرکتی

استفاده از یقه سفت گردن یا بریس‌های سر و گردن مانند بریس هاله توراسیک یا بی‌حرکتی استرنو-اکسیپیتو-فک پایین در شکستگی و یا دررفتگی مهره‌های C1-C2 استفاده می‌شود. این روش درمانی از حرکت گردن در هر جهت جلوگیری می کند و در عین حال هم ترازی مناسب سر و گردن را حفظ می‌کند و در نتیجه فشارهای وارده بر مهره‌های آسیب دیده را کاهش می‌دهد.

فیزیوتراپی

این روش به تقویت عضلات اطراف مهره‌ها و بهبود وضعیت بدن کمک می‌کند. فیزیوتراپی سطح مهره C1 و مهره C2 ممکن است به حفظ تعادل سر و گردن کمک کند و در نتیجه از خطر افتادن جلوگیری کند.

دستکاری کایروپراکتیک

دستکاری ستون فقرات گردنی از طریق تنظیم کایروپراکتیک ممکن است به تسکین درد ناشی از C1-C2 کمک کند. با این حال، این درمان ممکن است در مواردی که ثبات C1-C2 به خطر بیفتد توصیه نمی‌شود.

کشش

به کشش ویا تنظیم مجدد ستون فقرات برای کاهش فشار مستقیم عصبی و استرس در سطوح مهره اشاره دارد. نتایج اغلب به تسکین درد کوتاه مدت محدود می‌شود. کشش می تواند به صورت دستی یا توسط دستگاه های کشش ستون فقرات اعمال شود

تزریق داروهای ضد التهاب

تزریق داروهای ضد التهاب یا کاهش درد مانند کورتیکواستروئیدها در فضای اپیدورال یا مفصل آتلانتواکسیال در C1-C2 معمولاً تحت هدایت فلوروسکوپی (اشعه ایکس) با رنگ کنتراست رادیوپاک انجام می‌شود. مطالعات نشان داده اند که 80 درصد موارد پس از درمان با این تزریق‌ها، بیش از 50 درصد درمان درد C1-C2 را تجربه می‌کنند.

چندین درمان غیرجراحی دیگر برای درد بالای گردن نیز ممکن است امتحان شود، مانند طب سوزنی یا تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS).

کلینیک درد مهرگان هم به عنوان برترین کلینیک ایران پیشرو در درمان این نوع دردها با شیپه نوین و بدون جراحیست که می‌توانید از طریق ویزیت غیر حضوری گردن مشکلات خود را با ما در میان بگذارید و متخصصین کلینیک درد مهرگان در کپتاه‌ترین زمان به مشکل شما پاسخ خواهند داد.

درمان جراحی برای درمان درد مهره C1-C2

• هنگامی که رباط عرضی – رباطی که مهره های C1 و C2 را در کنار هم نگه می‌دارد تا حدی یا کامل پاره شود. این نوع آسیب منجر به ناپایداری شدید مفصل C1-C2 می شود.
• تکه‌ای از استخوان جدا شده و روی رباط پاره شده باقی می‌ماند و در نتیجه شکستگی ناشی از برداشتن رخ می‌دهد.
• آسیب مهره‌ای عصب نخاعی C2 را تحریک یا آسیب می‌رساند.
• تنگی یا تنگ شدن سوراخ مهره‌های C1-C2 به عروق خونی و یا اعصاب نخاعی آسیب می‌رساند.

روش‌های جراحی مورد استفاده در سطوح مهره‌های C1-C2

فیکساسیون مهره‌های C1-C2

این جراحی معمولا در پشت ستون فقرات گردنی انجام می‌شود. مهره‌های شکسته با سیم، صفحه و پیچ در کنار هم ثابت می‌شوند. این جراحی سطح بالایی از ثبات را برای مهره‌های آسیب دیده فراهم می‌کند. تسکین درد ناشی از این روش معمولاً در بیشتر موارد دیده می‌شود، اگرچه برخی از بیماران ممکن است درد گردن با شدت کم و متناوب را تجربه کنند.

لامینکتومی یا برداشتن قسمت پشتی یا خلفی قوس مهره C1

این جراحی به کاهش فشردگی نخاع در ناحیه C1 به دلیل تشکیل بیش از حد استخوان و در نتیجه تنگی C1 کمک می‌کند.

ادنتوئیدکتومی ترانسپورال

برداشتن لامیناها با جراحی است. به طور معمول، ادغام C1-C2 با این روش انجام می شود.

به طور کلی، جراحی برای درمان درد مهره C1-C2 منجر به کاهش بیشتر دامنه حرکتی چرخشی سر در مقایسه با سایر سطوح گردن می‌شود.

مانند تمام جراحی‌ها، خطر کمی برای عوارض جدی مانند خونریزی بیش از حد، واکنش آلرژیک، عفونت و غیره وجود دارد.

تزریق مفصل فاست گردن، قفسه سینه‌ و یا کمر شامل تزریق مقدار کمی بی‌حس کننده موضعی (مثل بوپی واکایین یا روپی واکایین) و یا داروی استروئیدی است. این تزریق می‌تواند مفاصل فاست را بی‌حس کرده و درد را از بین ببرد. تسکین درد ناشی از تزریق مفصل فاست برای کمک به بیمار برای تحمل بهتر درد، انجام فیزیوتراپی برای توانبخشی و وضعیت کمر بیمار در نظر گرفته شده است.

مفاصل فاست، مفاصل کوچکی در هر بخش از ستون فقرات هستند. این مفاصل ثبات را ایجاد و به دامنه حرکت ستون فقرات کمک می‌کنند. مفاصل فاست ممکن است به دلیل آرتروز ستون فقرات، آسیب کمر، یا فشار مکانیکی به کمر دردناک شوند.

پزشکان متخصص ستون فقرات کلینیک درد مهرگان معتقدند تزریق مفصل فاست معمولاً دو هدف دارد. کمک به تشخیص علت و محل درد و همچنین تسکین درد:

اهداف تزریق تزریق مفصل فاست گردن، قفسه سینه‌ و یا کمر

اهداف تشخیصی

با تزریق کردن داروی بی‌حس کننده در مفصل فاست، مقدار کاهش فوری درد بیمار به تشخیص اینکه آیا مفصل فاست منبع درد است یا خیر کمک می‌کند. اگر در حالی که مفصل فاست بی‌حس است، تسکین کامل درد حاصل شود، به این معنی است که مفصل احتمالا منبع درد است.

اهداف تسکین درد

همراه با داروهای بی‌حس‌کننده، تزریق مفصل فاست شامل تزریق استروئید آهسته رهش (کورتیزون) به مفصل فاست برای کاهش التهاب است که گاهی اوقات می‌تواند باعث تسکین درد طولانی‌مدت شود.

روش تزریق ممکن است بلوک فاست نیز نامیده شود، زیرا هدف آن مسدود کردن درد است.

آناتومی مفصل فاست

مفاصل فاست مفاصل زوج زوج در ستون فقرات پشتی و گردنی هستند. یک جفت در هر سطح مهره ها (یک مفصل در هر طرف مهره ها). این مفاصل دارای سطوح غضروفی (بافت محافظ بین استخوان ها) و یک کپسول اطراف آن هستند که با مایع سینوویال پر شده است، که اصطکاک بین استخوان‌هایی را که به هم ساییده می‌شوند را کاهش می‌دهد.

مفاصل فاست گردن در پشت یا کنار گردن قرار دارند. مفاصل فاست قفسه سینه در قسمت فوقانی ستون فقرات و مفاصل فاست کمری در قسمت پایین کمر قرار دارند. بسته به اینکه کدام مفاصل تحت تأثیر قرار گرفته اند، درد می‌تواند در نواحی مختلف بدن ایجاد شود.

نواحی درد مفصل فاست

مفاصل فاست گردنی

درد ناشی از مفاصل فاست گردنی (در گردن) معمولاً در سر، گردن، شانه و یا بازو احساس می‌شود.

مفاصل فاست توراسیک

درد ناشی از مفاصل فاست قفسه سینه (در قسمت فوقانی ستون فقرات) معمولاً در قسمت بالایی پشت، قفسه سینه و یا بازو (به ندرت) احساس می‌شود.

مفاصل فاست کمری

درد ناشی از مفاصل فاست کمری (در پایین ستون فقرات) معمولاً در قسمت پایین کمر، لگن، باسن و یا ساق پا احساس می‌شود. در صورتی که درد در ناحیه ستون فقرات احساس می‌کنید میتوانید از طریق فرم ویزیت غیر حضوری کلینیک درد مهرگان مشکل خود را با ما در میان بگذارید تا در کوتاه‌‌ترین زمان متخصصین ما با شما تماس بگیرند.

دکتر مجید نجفی متخصص درد کلینیک درد مهرگان

عوارض تعویض دیسک مصنوعی برای بیمار در بلند مدت و کوتاه مدت نمایان خواهد شد. برای تعویض دیسک مصنوعی و فیوژن قدامی ستون فقرات، دسترسی جراح به ستون فقرات از جلو (از طریق شکم) خواهد بود. عوارض مرتبط با این رویکرد به ستون فقرات شامل آسیب به رگ های خونی اصلی است که خون را به و از پاها با خونریزی قابل توجه می آورد، آسیب به لوله هایی که ادرار را از کلیه ها به مثانه (حالب ها) حرکت می دهند، و آسیب به رگ های کوچک یا روده بزرگ.

تعویض دیسک مصنوعی همچنین در مردان، یک عارضه بالقوه اضافی به نام «انزال رتروگراد» به وجود می آورد. این عارضه در 2 تا 5 درصد از مردان رخ می دهد. با این عارضه، بیماران نعوظ و حس آلت تناسلی طبیعی دارند و ارگاسم طبیعی را احساس می کنند، اما انزال نمی کنند. در عوض، با ارگاسم، منی به داخل مثانه حرکت می کند و بعداً ادرار می کند. این امر بچه دار شدن از راه های طبیعی را دشوار می کند، اگر نگوییم غیرممکن، و مردانی که احتمالاً علاقه مند به بچه دار شدن در آینده هستند، تشویق می شوند تا در صورت نیاز، اسپرم را برای استفاده بعدی ذخیره کنند.

همه این خطرات با رویکردهای اصلاحی قدامی ستون فقرات به طور قابل توجهی بالاتر هستند.

عوارض اولیه ایمپلنت دیسک مصنوعی

این عوارض شامل مهاجرت صفحات انتهایی یا هسته مرکزی ایمپلنت دیسک مصنوعی است. عوارض تعویض دیسک یک اتفاق غیر معمول است و معمولاً به مشکلات مربوط به موقعیت اولیه ایمپلنت یا ناپایداری ناشناخته ستون فقرات مربوط می شود. اگر این اتفاق افتاد، تجدید نظر فوری با جایگزینی اجزا یا تبدیل به فیوژن ستون فقرات درمان انتخابی است.

به ندرت، ایمپلنت می تواند مهره را پس از کاشت شکسته یا مهره در دوره بعد از عمل شکستگی پیدا کند. اگر این اتفاق بیفتد، بی حرکتی بریس ممکن است کافی باشد یا ممکن است به جراحی مجدد با تبدیل احتمالی به فیوژن ستون فقرات نیاز باشد.

عوارض تعویض دیسک مصنوعی

عوارض دیررس تعویض دیسک مصنوعی

• فرو ریختن ایمپلنت به داخل استخوان (فرونشست) که ممکن است حرکت ایمپلنت را محدود کند.
• در نهایت، ایمپلنت ممکن است فرسوده شود و نیاز به تجدید نظر یا تبدیل به فیوژن داشته باشد. مطالعات طولانی مدت (10 تا 20 سال پس از جراحی) در اروپا نشان می دهد که فرسودگی ایمپلنت دیسک مصنوعی غیر معمول است.
• عفونت دیررس یک عارضه بسیار نادر است. و تنها 2 تا 3 مورد در متون پزشکی گزارش شده است. درمان با آنتی بیوتیک ها ممکن است کافی باشد، اما ممکن است نیاز به برداشتن ایمپلنت و تبدیل آن به فیوژن باشد. 
  

  دیسک مصنوعی

جایگزینی دیسک مصنوعی یا فیوژن ستون فقرات کدام بهتر است؟

هیچ چیز نمی تواند جایگزین بحث کامل و صریح در مورد همه گزینه های جراحی و غیر جراحی با جراح شما یا چندین جراح و همچنین بحث در مورد خطرات هر عمل فیوژن ستون فقرات یا دیسک مصنوعی باشد.

همچنین تجربه جراح با تعویض دیسک مصنوعی و به طور کلی جراحی قدامی ستون فقرات را در انتخاب جراح در نظر بگیرید. تعداد کمی از جراحان ممکن است در این برهه از زمان تجربه زیادی در مورد تعویض دیسک داشته باشند، اما جراح باید قبل از انجام روش های دیسک مصنوعی، جراحی قدامی ستون فقرات را به طور کلی (از جمله یک جراح با تجربه به عنوان بخشی از تیم) تجربه کند.

با ویزیت غیرحضوری در کلینیک درد مهرگان راه حل مشکلات خود را پیدا و رفع نمایید.