سندرم آرنج تنیس بازان درد شدید قسمت خارجی دست در‌محل آرنج و روی دست و ساعد است که با کمترین و ساده ترین روش‌های درمانی معالجه می شود.

این بیماری مرتبط به تادون و عضلات آرنج می باشد. به طوری که عضله روی دست متصل به استخوان آرنج و تاندون می باشد و با استفاده مداوم از بازو و دست و انجام حرکات تکراری و کششی شدید باعث ایجاد التهاب و حتی پارگی های مختصر در آرنج می شود. در‌پی این آسیب فرد دچار درد شدید روی دست و ساعد و حتی قادر به بلند کردن اجسام نیز نمی باشند.

این آسیب ورزشی شایع اغلب در سنین 35 تا 50 سال رخ داده و با درد و ناراحتی در قسمت خارجی آرنج همراه است.

سندرم آرنج تنیس بازان یکی از شایع ترین دلایل درد و ناراحتی در آرنج است و انجام فعالیت های تکراری که با حرکات مکرر آرنج و دست همراهند مهمترین عامل زمینه ای در بروز آن است.

التهاب تاندون عضلاتی که در قسمت خارجی ساعد قرار دارند و به حرکت مچ دست و انگشتان کمک می کنند در طی این آسیب رخ می دهند.

درد و التهاب در محل اپی کوندیل خارجی مهم ترین مشخصه این بیماری است.

انجام حرکات مقاومتی و کششی آرنج در افراد مبتلا به سندرم آرنج تنیس بازان با سختی همراه است.

بیماران مبتلا به سندرم آرنج تنیس بازان اغلب در وضعیت استراحت نیز درد داشته و گاهی دچار اسپاسم های عضلانی هنگام حرکات دست و آرنج می شوند.

این بیماری نیازمند درمان است و بطور خودبخودی بهبود نمی یابد و در صورت عدم درمان مشکلات بیمار تشدید می شود.

افزایش فشار به تاندون های دست در صورت عدم توقف فعالیت ورزشی و عدم انجام اقدامات درمانی می تواند سبب التهاب مزمن آرنج شود.

عواملی موثر در سندرم آرنج تنیس بازان

1. فعالیت هایی که باعث ایجاد فشار و کشش روی تاندون آرنجتان می شود، مثل تنیس و بدمینتون
2. فعالیت هایی که زمان بر و حرکت تکراری باید انجام شود، مثل بریدن درخت،نقاشی کردن و نجاری
3. نواختن برخی سازهای موسیقی که به آرنج و عضلات ساعد فشار زیادی وارد می شود.

علائم سندرم آرنج تنیس بازان

1. درد شدید و مداوم روی دست و ساعد
2. تشدید درد با بلند کردن اجسام
3. التهاب در مفصل آرنج
4. حس درد شدید حتی با لمس عضله روی دست

درمان آرنج تنیس بازان

1. استفاده از مسکن ها مثل ایبوبروفن و ناپروکسن
2. انجام ورزش های کششی
3. فیزیوتراپی
4. در موارد حاد پس از طولانی مدت، تزریق مستقیم داروهای ضد التهاب توسط پزشک متخصص