روش تزریق اپیدورال معمولاً یک روش کم تهاجمی است که در مطب پزشک، مرکز جراحی یا بیمارستان انجام می‌شود. معمولاً بیماران در همان روز به خانه بازمی‌گردند. این تزریق ممکن است توسط متخصصان  یا فوق تخصصهای درد، متخصصان جراحی اعصاب و ستون فقرات و یا متخصصان طب فیزیکی و توانبخشی انجام شود.

روش تزریق اپیدورال در ابتدا یک شرح حال دارویی از بیمار گرفته می‌شود، برخی از این داروها ممکن است لازم باشد چند روز قبل از تزریق اپیدورال قطع شوند تا از عوارض جلوگیری شود. همچنین پس از صحبت در مورد فواید و خطرات احتمالی با پزشک، قبل از انجام عمل، امضای فرم رضایت نامه ضروری است.

اقدامات لازم بیمار برای دریافت تزریق اپیدورال

روش تزریق معمولاً برای صبح یا عصر برنامه ریزی می‌شود. دستورالعمل‌ها معمولاً شامل عدم خوردن و آشامیدن برای حدود 6 ساعت قبل از عمل است.(البته در تمام موارد ضروری نیست). برای دسترسی بهتر به محل تزریق، لباس مخصوص بیمارستانی پوشیده می‌شود. آرام‌بخشی با استفاده از داروهای آرام‌بخش ممکن است برای کاهش اضطراب بیمار تجویز شود.

روش گام به گام برای تزریق اپیدورال

روش تزریق اپیدورال معمولاً در حالی انجام می‌شود که بیمار بر روی شکم خود روی میز فلوروسکوپی (اشعه ایکس زنده) دراز می‌کشد. این روش ممکن است تا 30 دقیقه طول بکشد. پزشک ممکن است تصمیم بگیرد که از یک مسیر ترانس فورامینال، اینترلامینار یا دمی (کودال) برای انجام تزریق استفاده کند. در صورت نیاز به داروی آرام بخش، اندکی قبل از تزریق اپیدورال از طریق رگ به بیمار تزریق می‌شود.

مراحل متداول فرآیند تزریق

• پوست روی محل تزریق مشخص شده و با بتادین تمیز می‌شود.
• اشعه ایکس فلوروسکوپی برای تعیین سطح صحیح مهره برای هدایت سوزن استفاده می‌شود. تصاویر زنده را می‌توان بر روی صفحه نمایش کامپیوتر مشاهده کرد.
• یک بی‌حس کننده موضعی به پوست و بافت‌های زیرین تزریق می‌شود تا ناحیه را بی‌حس کند.
• یک سوزن نخاعی اپیدورال به محل تزریق مورد نظر وارد می‌شود و با استفاده از فلوروسکوپی هدایت می‌شود.
• یک رنگ کنتراست به فضای اپیدورال تزریق می‌شود تا گسترش محتویات تزریق شده را بررسی کند.
• پس از تایید انتشار، داروی استروئیدی به فضای اپیدورال تزریق می‌شود.

با ورود دارو به فضای اپیدورال، ممکن است احساس گزگز یا سوزش خفیف یا احساس فشار داشته باشید. هنگامی که تزریق اپیدورال کامل می‌شود، معمولاً تحریک و ناراحتی در عرض چند دقیقه از بین می‌رود. بیمار معمولاً به مدت 30 دقیقه تا یک ساعت در اتاق ریکاوری تحت نظر قرار می‌گیرد که در آن علائم حیاتی به طور مداوم نظارت می‌شود.

رانندگی و فعالیت‌های بدنی شدید و پرواز در هواپیما در همان روز پس از عمل توصیه نمی‌شود.

تسکین درد و بهبودی پس از تزریق اپیدورال

در حالی که بی‌حسی موضعی در روش تزریق اپیدورال معمولاً تسکین فوری درد را فراهم می‌کند، گاهی ممکن است تا ۲هفته طول بکشد تا استروئیدها تأثیر بگذارند.

بازگشت به فعالیت های روزانه

فعالیت‌های منظم ممکن است به آرامی در روز بعد از تزریق از سر‌گرفته شود. در صورت بروز درد در محل تزریق اپیدورال ممکن است از کمپرس یخ در منزل استفاده شود. کیسه‌های یخ معمولاً به مدت 15 تا 20 دقیقه در هر بار با حداقل دو ساعت استراحت برای جلوگیری از آسیب پوست استفاده می‌شود. معمولاً 2 تا 3 روز پس از تزریق حمام آب گرم، سونا و شنا توصیه نمی‌شود تا از خطر عفونت جلوگیری شود.

روش تزریق اپیدورال معمولاً بدون درد است، اما درد یا ناراحتی خفیف ممکن است در برخی از بیماران طی یک یا دو روز بعد رخ دهد. با اقدامات پیشگیرانه کافی و مراقبت‌های پس از تزریق در محل درمان، بیماران معمولاً می‌توانند تمام فعالیت‌های روزانه خود را ظرف یک هفته پس از تزریق از سر بگیرند.

علائم دژنراتیو دیسک کمر در اکثر موارد شامل یک کمردرد با درجه کم، مداوم اما قابل تحمل است که گه‌گاه برای چند روز یا بیشتر شدید می‌شود.

ویژگی های عمومی علائم دژنراتیو دیسک کمر

علائم ممکن است متفاوت باشد، اما ویژگی‌های عمومی معمولا شامل موارد زیر است:

کمردرد متوسط و مداوم

دردهایی در محل دیسک آسیب دیده شایع‌ترین علامت دیسک دژنراتیو است. درد ممکن است به باسن، کشاله‌ران و بالای ران گسترش یابد. این درد معمولاً طولانی و کسل کننده است و می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد.

شعله‌ور شدن گاه به گاه درد

کمردرد ممکن است برای چند روز یا چند هفته تشدید شود و سپس دوباره کاهش یابد. با ادامه دژنریشن دیسک و تثبیت تدریجی آن در ستون فقرات، شعله ور شدن درد اتفاق می‌افتد. شعله ور شدن درد می‌تواند شدید و ناگهانی باشد و به طور موقت تحرک را کاهش دهد.

حساسیت موضعی

ناحیه کمر اطراف دیسک تحلیل رفته ممکن است به لمس حساس باشد. درد موضعی ناشی از التهاب و تنش عضلانی اطراف دیسک تحلیل رفته است.

درد پا

علائم عصبی از جمله بی حسی، ضعف، یا درد تیرکشنده در باسن،‌ و یا پشت ساق پا ممکن است در مواردی که فضای دیسک به مقدار زیادی  کاهش یابد  و ریشه عصبی خارج شده از ستون فقرات را تحت فشار قرار دهد ،  احساس می‌شود. درد ساق پا ناشی از بیماری دژنراتیو دیسک کمر معمولاً به زیر زانو نمی رسد.

علائم شدید تر دژنریشن دیسک

احساس ضعف یا بی ثباتی ناگهانی می تواند با ضعیف شدن دیسک اتفاق بیفتد و این احساس را ایجاد کند که کمر با حرکات ناگهانی بی ثبات می شود.

علاوه بر این، درد معمولاً با حرکات، موقعیت‌ها و وضعیت‌های خاص بهتر یا بدتر می‌شود، مانند:

درد هنگام نشستن

نشستن طولانی مدت اغلب باعث درد شدیدتر کمر و سفتی عضلات آن تا زمان ایستادن یا تغییر وضعیت می شود. معمولاً نشستن در حالت دراز کشیده و حمایت شده به خوبی تحمل می شود.

تشدید درد با خم شدن یا پیچش

چرخاندن ستون فقرات و خم شدن به سمت جلو، عقب و پهلو به پهلو می تواند باعث درد شدید و متمرکز در اطراف دیسک شود.

تسکین درد هنگام راه رفتن یا تغییر وضعیت

هنگامی که ستون فقرات موقعیت خود را تغییر می دهد، فشار از دیسک ها برداشته می شود و روی ماهیچه ها و مفاصل وارد می شود. تغییر مکرر وضعیت، تغییر وضعیت  بین ایستادن و نشستن، یا پیاده روی کوتاه می تواند به کاهش سفتی و کاهش درد کمک کند.

دژنراسیون دیسک نباید باعث علائم اختلال عملکرد روده مثانه، تب همراه با کمردرد، کاهش وزن غیرقابل توضیح و سریع، یا درد شدید معده شود. این علائم نشان دهنده شرایط جدی تری هستند و باید تحت مراقبت های پزشکی فوری قرار گیرند.

علائم دژنراتیو  دیسک کمر

علاوه بر کمردرد ناشی از بیماری دژنراتیو دیسک کمر و پیشرفت آن، علائم دیگری نیز ممکن است رخ دهد که ناشی از تحلیل رفتن دیسک یا مربوط به این مشکل باشد. مثلا:

• پروتئین های موجود در فضای دیسک در صورت تماس با ساختارهای اطراف ستون فقرات می توانند باعث ایجاد التهاب قابل توجهی شوند و این التهاب می تواند منجر به اسپاسم عضلات کمر و همچنین درد ریشه عصبی شود که به باسن و پشت پاها می رسد.
• دژنراسیون دیسک کمر می تواند در ایجاد تنگی کانال نخاعی کمر و یا ایجاد استئوآرتریت کمر، و همچنین سایر بیماری های کمر کمک کند.
• تحلیل رفتن دیسک ممکن است به فتق دیسک کمر نیز منجر شود. علائم عصبی زمانی که فتق دیسک ایجاد می شود، از جمله درد سیاتیک در پشت ران که احساس گرما، درد تیر کشنده یا سوزش دارد، شایع است.

علائم ناشی از تحلیل رفتن دیسک کمر می تواند بسیار متفاوت باشد. بسته به اینکه دیسک چقدر سریع یا کامل تحلیل می رود و چگونه بر ساختارهای ستون فقرات اطراف اثر می گذارد.

بیماری دژنراتیو دیسک چیست؟

بیماری دژنراتیو دیسک زمانی است که تغییرات طبیعی که در دیسک های ستون فقرات شما اتفاق می افتد باعث درد می شود. علیرغم نامش، این بیماری در واقع یک بیماری نیست.دژنراتیو وضعیتی است که به مرور زمان در اثر صدمات، ورزش، فعالیت های روزانه یا خشک شدن و کوچک شدن دیسک ستون فقرات ایجاد می شود.

دیسک های ستون فقرات چیست؟

دیسک های ستون فقرات مانند ضربه گیر بین مهره ها یا استخوان های ستون فقرات شما هستند. آنها به کمر شما کمک می کنند تا انعطاف پذیر بماند تا بتوانید خم شوید و بپیچید. با افزایش سن، آنها می توانند نشانه هایی از ساییدگی و پارگی را نشان دهند. آنها شروع به شکستن می کنند و ممکن است به خوبی کار نکنند.

تقریباً دیسک های همه به مرور زمان خراب می شوند، اما همه احساس درد نمی کنند. اگر دیسک های ستون فقرات فرسوده دلیل آسیب شما هستند، شما به بیماری دژنراتیو دیسک مبتلا هستید.

انواع بیماری دژنراتیو دیسک

انحطاط دیسک معمولاً در قسمت‌هایی از ستون فقرات که بیشترین حرکت را دارند ایجاد می‌شود: کمر یا گردن.

بیماری دژنراتیو دیسک کمر

کمر شما یا ستون فقرات کمری دارای پنج مهره است که بزرگترین استخوان های پشت شما هستند. پزشکان از آنها به عنوان L1 تا L5 یاد می کنند. دیسک های ستون فقرات هر یک از این مهره ها را جدا می کنند. حدود 90 درصد از مشکلات دیسک ناشی از بیماری دژنراتیو دیسک در پایین ترین قسمت های ستون فقرات کمری شما اتفاق می افتد.

علل کمر درد معمولاً شامل مشکلات مکانیکی و آسیب‌های بافت نرم بدن و ستون فقرات می باشد. این آسیب ها می تواند شامل آسیب به دیسک های بین مهره ای باشد. علت فشرده شدن ریشه های عصبی و حرکت نامناسب مفاصل ستون فقرات است.

یکی از شایع ترین علل کمردرد، پارگی یا کشیده شدن ماهیچه یا رباط است.

کشیدگی عضلات و رگ به رگ شدن رباط

رگ به رگ شدن یا کشیدگی کمر می تواند به طور ناگهانی اتفاق بیفتد یا به مرور زمان و به دلیل حرکات تکراری به آرامی ایجاد شود.

• کشیدگی زمانی رخ می‌دهد که عضله بیش از حد کشیده شود.
• رگ به رگ شدن زمانی اتفاق می افتد که کشش بیش از حد و پارگی بر رباط ها تأثیر بگذارد که استخوان ها را به هم متصل می کند.

برای اهداف عملی، مهم نیست که عضله یا رباط آسیب دیده باشد،. زیرا علائم درد کمر و درمان یکسان است.

علل کمر درد دراثر رگ به رگ شدن و کشیدگی

• بلند کردن یک جسم سنگین، یا چرخاندن ستون فقرات در حین بلند کردن.
• حرکات ناگهانی که فشار زیادی به کمر وارد می‌کند.
• وضعیت نامناسب در طول زمان.
• آسیب های ورزشی، به ویژه در ورزش هایی که شامل پیچ خوردگی یا نیروهای ضربه ای زیاد است.

در حالی که پیچ خوردگی ها و کشیدگی ها جدی به نظر نمی رسند و معمولاً باعث درد کمر طولانی مدت نمی شوند، درد کمر حاد (دردی که از شروع آن مدت زیادی نگذشته باشد) می تواند کاملاً شدید باشد.

درد کمر زمانی که بیش از سه ماه طول بکشد و از روند طبیعی بهبودی بدن فراتر رود، مزمن تلقی می شود. درد کمر مزمن شامل مشکل دیسک، مشکل مفصل و یا درد عصبی است. علل شایع عبارتند از:

فتق دیسک کمر

مرکز ژله مانند دیسک کمر می تواند از لایه بیرونی سخت عبور کند و ریشه عصبی مجاور را تحریک کند. قسمت فتق دیسک پر از پروتئین است. رسیدن به ریشه عصبی باعث التهاب می‌شود. التهاب باعث درد ریشه عصبی می شود. دیواره دیسک نیز اعصاب زیادی دارد. پارگی دیواره می تواند باعث درد کمر شدید شود.

بیماری دژنراتیو دیسک

در بدو تولد، دیسک های بین مهره ای پر از آب و در سالم ترین حالت خود هستند. با بالا رفتن سن، دیسک ها آب بدن خود را از دست می‌دهند و فرسوده می‌شوند. از آنجایی که دیسک آب خود را از دست می دهد، نمی تواند در مقابل نیروها نیز مقاومت کند و نیرویی را به دیواره دیسک منتقل می کند که ممکن است باعث درد کمر شود و یا در اثر ضعیف شدن می تواند منجر به فتق شود. دیسک همچنین می تواند کامل از آب تخلیه شده و باعث ایجاد درجاتی از تنگی کانال نخاعی کمر شود.

اختلال عملکرد مفصل فاست

در پشت هر دیسک دو مفصل فاست در هر بخش حرکتی در ستون فقرات کمری وجود دارد. این مفاصل دارای غضروف بین استخوان ها هستند. توسط یک رباط کپسولی احاطه شده اند. به شدت توسط اعصاب عصب دهی می شود. این مفاصل می توانند به تنهایی یا همراه با درد دیسک دردناک باشند.

اختلال عملکرد مفصل ساکروایلیاک

مفصل ساکروایلیاک، ساکروم را در پایین ستون فقرات به هر طرف لگن متصل می کند. این یک مفصل قوی و کم حرکت است که در درجه اول شوک و تنش بین بالاتنه و پایین تنه را جذب می کند. مفصل ساکروایلیاک در صورت ملتهب شدن (Sacroiliitis) یا حرکت زیاد یا خیلی کم مفصل ممکن است دردناک شود.

تنگی کانال نخاعی

این وضعیت از طریق باریک شدن کانال نخاعی که ریشه های عصبی در آن قرار دارند باعث درد کمر می شود. باریک شدن می تواند مرکزی، فرمی یا هر دو باشد و می تواند در یک سطح یا چند سطح در قسمت پایین کمر باشد.

اسپوندیلولیستزیس

این وضعیت زمانی رخ می دهد که یکی از مهره ها روی مهره مجاور بلغزد. 5 نوع اسپوندیلولیستزیس وجود دارد، اما شایع‌ترین آنها ثانویه ناشی از نقص یا شکستگی پارس (بین مفاصل فاست) یا ناپایداری مکانیکی مفاصل فاست (دژنراتیو) است. درد کمر می تواند ناشی از بی ثباتی (کمر) یا فشردگی اعصاب (پا) باشد.

آرتروز

این وضعیت ناشی از ساییدگی و پارگی دیسک و مفاصل فاست است. باعث درد کمر، التهاب، بی ثباتی و تنگی به درجات متغیری می شود و می تواند در یک سطح یا چند سطح پایین ستون فقرات رخ دهد. استئوآرتریت ستون فقرات با افزایش سن همراه است و به آرامی پیشرفت می کند. به این وضعیت، اسپوندیلوز یا بیماری دژنراتیو مفصل گفته می‌شود.

بدشکلی تنه از مهمترین علل کمر درد

انحنای ستون فقرات می تواند شامل اسکولیوز یا کیفوز باشد. بدشکلی ممکن است با درد کمر همراه باشد اگر منجر به شکستگی دیسک‌ها، مفاصل فاست، مفاصل ساکروایلیاک یا تنگی شود.

درد کمر در اثر ضرب دیدگی

شکستگی یا دررفتگی حاد ستون فقرات می تواند منجر به درد کمر شود. کمردردی که پس از ضربه ایجاد می شود، باید از نظر پزشکی مورد ارزیابی قرار گیرد.

شکستگی فشاری

شکستگی در مهره استوانه‌ای شکل که در آن استخوان اساساً روی خود فرو می‌رود، می‌تواند باعث درد کمر ناگهانی شود. این نوع شکستگی بیشتر به دلیل ضعف استخوان‌ها رخ می‌دهد. پوکی استخوان بیشتر در افراد مسن  دیده می‌شود.

توجه به این نکته ضروری است که وجود یک یا چند مورد از این شرایط لزوماً به این معنی نیست که علت درد کمر است. برای مثال، استئوآرتریت یا بیماری دژنراتیو دیسک ممکن است در یک مطالعه تصویربرداری ظاهر شود، اما فرد ممکن است درد را گزارش نکند.

علل کمر درد و ستون فقرات که کمتر شایع هستند

عفونت

عفونت ستون فقرات، استئومیلیت نامیده می‌شود. این مشکل یکی از علل کمر درد است.  این مشکل شامل مشکلات مکانیکی و آسیب‌های بافت نرم بدن و ستون فقرات می باشد. این آسیب ها می تواند شامل آسیب به دیسک های بین مهره ای،، نادر است، اما می تواند باعث درد کمر شدید شود و در صورت عدم درمان، تهدید کننده زندگی است. این می تواند در اثر روش های جراحی، تزریق یا انتشار از طریق جریان خون ایجاد شود. بیمارانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر مستعد ابتلا به مشکل در ستون فقرات هستند.

تومور ستون فقرات

بیشتر تومورهای ستون فقرات از قسمت دیگری از بدن شروع می‌شوند. سپس به ستون فقرات متاستاز می‌دهند. شایع ترین تومورهایی که به ستون فقرات گسترش می یابند از سرطان سینه، پروستات، کلیه، تیروئید یا ریه شروع می شوند. هر گونه علل کمردرد جدید باید مورد ارزیابی قرار گیرد.

درد کمر و بیماری خودایمنی

درد کمر یک علامت احتمالی مرتبط با شرایط خودایمنی مانند اسپوندیلیت آنکیلوزان، آرتریت روماتوئید، لوپوس، بیماری کرون، فیبرومیالژیا و غیره است.

این فهرست شامل علل کمر درد شایع تر است، اما موارد دیگر نیز وجود دارد. یافتن درمان بهینه برای درد کمر معمولاً به تشخیص بالینی صحیح بستگی دارد.

تزریق مفصل فاست گردن، قفسه سینه‌ و یا کمر شامل تزریق مقدار کمی بی‌حس کننده موضعی (مثل بوپی واکایین یا روپی واکایین) و یا داروی استروئیدی است. این تزریق می‌تواند مفاصل فاست را بی‌حس کرده و درد را از بین ببرد. تسکین درد ناشی از تزریق مفصل فاست برای کمک به بیمار برای تحمل بهتر درد، انجام فیزیوتراپی برای توانبخشی و وضعیت کمر بیمار در نظر گرفته شده است.

مفاصل فاست، مفاصل کوچکی در هر بخش از ستون فقرات هستند. این مفاصل ثبات را ایجاد و به دامنه حرکت ستون فقرات کمک می‌کنند. مفاصل فاست ممکن است به دلیل آرتروز ستون فقرات، آسیب کمر، یا فشار مکانیکی به کمر دردناک شوند.

پزشکان متخصص ستون فقرات کلینیک درد مهرگان معتقدند تزریق مفصل فاست معمولاً دو هدف دارد. کمک به تشخیص علت و محل درد و همچنین تسکین درد:

اهداف تزریق تزریق مفصل فاست گردن، قفسه سینه‌ و یا کمر

اهداف تشخیصی

با تزریق کردن داروی بی‌حس کننده در مفصل فاست، مقدار کاهش فوری درد بیمار به تشخیص اینکه آیا مفصل فاست منبع درد است یا خیر کمک می‌کند. اگر در حالی که مفصل فاست بی‌حس است، تسکین کامل درد حاصل شود، به این معنی است که مفصل احتمالا منبع درد است.

اهداف تسکین درد

همراه با داروهای بی‌حس‌کننده، تزریق مفصل فاست شامل تزریق استروئید آهسته رهش (کورتیزون) به مفصل فاست برای کاهش التهاب است که گاهی اوقات می‌تواند باعث تسکین درد طولانی‌مدت شود.

روش تزریق ممکن است بلوک فاست نیز نامیده شود، زیرا هدف آن مسدود کردن درد است.

آناتومی مفصل فاست

مفاصل فاست مفاصل زوج زوج در ستون فقرات پشتی و گردنی هستند. یک جفت در هر سطح مهره ها (یک مفصل در هر طرف مهره ها). این مفاصل دارای سطوح غضروفی (بافت محافظ بین استخوان ها) و یک کپسول اطراف آن هستند که با مایع سینوویال پر شده است، که اصطکاک بین استخوان‌هایی را که به هم ساییده می‌شوند را کاهش می‌دهد.

مفاصل فاست گردن در پشت یا کنار گردن قرار دارند. مفاصل فاست قفسه سینه در قسمت فوقانی ستون فقرات و مفاصل فاست کمری در قسمت پایین کمر قرار دارند. بسته به اینکه کدام مفاصل تحت تأثیر قرار گرفته اند، درد می‌تواند در نواحی مختلف بدن ایجاد شود.

نواحی درد مفصل فاست

مفاصل فاست گردنی

درد ناشی از مفاصل فاست گردنی (در گردن) معمولاً در سر، گردن، شانه و یا بازو احساس می‌شود.

مفاصل فاست توراسیک

درد ناشی از مفاصل فاست قفسه سینه (در قسمت فوقانی ستون فقرات) معمولاً در قسمت بالایی پشت، قفسه سینه و یا بازو (به ندرت) احساس می‌شود.

مفاصل فاست کمری

درد ناشی از مفاصل فاست کمری (در پایین ستون فقرات) معمولاً در قسمت پایین کمر، لگن، باسن و یا ساق پا احساس می‌شود. در صورتی که درد در ناحیه ستون فقرات احساس می‌کنید میتوانید از طریق فرم ویزیت غیر حضوری کلینیک درد مهرگان مشکل خود را با ما در میان بگذارید تا در کوتاه‌‌ترین زمان متخصصین ما با شما تماس بگیرند.

دکتر مجید نجفی متخصص درد کلینیک درد مهرگان

شل کننده‌های عضلانی مثل باکلوفن یا تیزانیدین، زمان استفاده برای کمردرد یا گردن درد حاد به صورت کوتاه مدت (حداکثر 2 یا 3 هفته) مؤثر هستند. آنها می توانند با قطع کردن احساس درد، بهبودی را تقویت کنند. بنابراین افراد می توانند استراحت مورد نیاز خود را برای بهبودی دریافت کنند.

موارد کاربرد شل کننده‌های عضلانی

کاربردهای رایج داروهای شل کننده عضله برای درد کمر یا درد گردن عبارتند از:

در طول فیزیوتراپی

زمان شروع یک برنامه فیزیوتراپی جدید توسط یک فرد، شل کننده های عضلانی ممکن است تجویز شوند. داروهای شل کننده عضله به دامنه حرکتی در طول فیزیوتراپی کمک می کند. به کاهش اضطراب مربوط به شروع فیزیوتراپی و ورزش کمک می کند. حتی ممکن است به کاهش شعله ور شدن اسپاسم عضلانی کمک کند.

برای اسپاسم عضلانی

اسپاسم عضلانی زمانی رخ می دهد که یک عضله یا ماهیچه به طور ناگهانی سفت یا گرفتگی پیدا کند. درد می تواند شدید باشد. هنگامی که این اتفاق در پشت یا گردن رخ می دهد. اغلب با بلند کردن یک جسم سنگین یا چرخاندن بدن ایجاد می شود. این امر منجر به کشیدگی عضله می شود. شل کننده های عضلانی ممکن است همراه با مسکن ها برای کاهش اسپاسم تجویز شوند.

موارد اورژانس

بررسی اینکه آیا مشکل جدی وجود دارد یا خیر، تمرکز اولیه درمان اورژانس برای کمردرد است. اگر این وضعیت به یک مشکل اساسی جدی، مانند شکستگی ناپایدار یا تومور مرتبط نباشد. ممکن است برای درمان رگ به رگ شدن شدید یا کشیدگی عضلات، رباط ها یا تاندون ها، داروهای شل کننده عضله همراه با مسکن ها برای مدت کوتاهی به فرد تجویز شود.

به دنبال جراحی ستون فقرات

اسپاسم عضلانی پس از جراحی شایع است. حتی اگر درد اصلی کاهش یافته باشد. در برخی موارد، اسپاسم عضلانی در قسمت هایی از بدن که جراحی نشده اند رخ می دهد. شل کننده های عضلانی اغلب در بیمارستان تجویز می شوند. افراد ممکن است در روزهای اولیه یا هفته های بعد در خانه نسخه دریافت کنند. دستورالعمل های پزشک و دستورالعمل های روی بطری قرص باید به دقت دنبال شود. ممکن است به جای مصرف همزمان دوز داروی مسکن و داروهای شل کننده عضله، دوزهای  قبل از شروع اسپاسم و درد مفید باشد. بنابراین همیشه مقداری دارو در بدن وجود دارد و با از بین رفتن دارو، درد خیلی شدید نمی شود.

نگرانی در مورد استفاده بیش از حد داروهای شل کننده عضله

استفاده از شل کننده های عضلانی در جامعه پزشکی بحث برانگیز است. به گفته پزشکان متخصص کلینیک درد مهرگان استفاده روزافزون از این دارو ها باعث نگرانی در مورد عوارض جانبی نامطلوب و شواهد محدودی از اثربخشی آنها شده است. به ویژه زمانی که به طور مداوم برای یک بیماری مزمن استفاده می شود.

تحقیقات در مورد شل کننده های عضلانی به صورت وسیعی انجام شده است. تعدادی از مطالعات و تحلیل های تحقیقاتی نشان داده اند که داروهای شل کننده عضله نسبت به دارو نما در کاهش علائم کمردرد حاد غیراختصاصی در کوتاه مدت مفیدتر هستند. با این حال، تحقیقات دیگر نشان می دهد افرادی که برای کمردرد به اورژانس مراجعه می کنند. هیچ سود اضافی از مصرف داروهای شل کننده عضله دریافت نکردند.

دکتر مجید نجفی، مدیر کلینیک درد مهرگان

بیماری دژنراتیو دیسک کمر برای بیماران در سنین بالا نگرانی هایی را به همراه دارد. بسیاری از بیماران نگرانند که اگر در سن سی یا چهل سالگی کمردرد زیادی داشته باشند، با افزایش سن، درد بسیار بدتر می شود.

با این حال، بسیاری از گزینه های مدیریت درد و توانبخشی برای بیماری دژنراتیو دیسک در دسترس هستند. اگر بیماران بتوانند راهی برای مدیریت کمردرد و حفظ عملکرد خود بیابند، پیش آگهی کاملاً مطلوب است.

پیشرفت طولانی مدت انحطاط دیسک به خاطر پروتئین های التهابی در فضای دیسک است. این پروتئین ها در نهایت از بین می روند و باعث سفت شدن دیسک و کاهش حرکات دردناک می شوند.

پیامدهای دراز مدت بیماری دژنراتیو دیسک کمر

روند تخریب دیسک ستون فقرات ممکن است به تدریج یا به طور ناگهانی شروع شود، اما طی 2 تا 3 دهه از درد شدید و گاهی اوقات حتی ناتوان کننده به حالتی که در آن ستون فقرات تثبیت می شود و درد کاهش می یابد، پیشرفت می کند.

در کنار دیسک، مفاصل و استخوان های مهره نیز ممکن است تحت تأثیر فرآیند دژنراتیو قرار گیرند. ماهیچه های حمایت کننده، رگ های خونی و اعصاب نیز می توانند تحت تأثیر قرار گیرند. پیری ستون فقرات ممکن است با سایر شرایط دژنراتیو مرتبط باشد، از جمله:

آرتروز ستون فقرات

هنگامی که دیسک ساختار خود را از دست می دهد، مفاصل فاست کوچک ممکن است دچار کشیدگی شوند و این موضوع به انحطاط مفاصل سرعت بخشد.

پوکی استخوان

تخریب ساختار استخوانی می تواند خطر شکستگی در استخوان های مهره را افزایش دهد و به بی ثباتی ستون مهره ها و پیری ستون فقرات کمک کند.

تنگی کانال نخاعی

باریک شدن کانال نخاعی می تواند به دلیل صاف شدن، سفت شدن دیسک ها، برآمدگی به داخل کانال یا کشیدگی مفاصل فاست رخ دهد.

اسپوندیلولیستزیس دژنراتیو دیسک کمر (سر خوردگی مهره ها)

یک مهره ممکن است به دلیل تحلیل رفتن مفاصل فاست که ممکن است نتیجه تخریب دیسک باشد، روی بدن دیگری بلغزد.

در حالی که بیماری دژنراتیو دیسک ممکن است چشم انداز مطلوبی داشته باشد، سایر ساختارهای تخریب کننده گاهی اوقات می توانند بر اعصاب یا رگ های خونی تأثیر بگذارند و منجر به انواع علائم شوند.

نشانه های تخریب دیسک ستون فقرات در اسکن MRI

دژنراسیون دیسک تا دهه ششم زندگی و بعد از آن، زمانی که خطر درد ناشی از دیسک در حال تخریب بیشتر است، رایج است. تخریب دیسک همچنین می تواند در سنین پایین تر شروع شود، اما درد الزاما همیشه با انحطاط دیسک همراه نیست. در واقع، مشاهده دیسک های تحلیل رفته در تصویربرداری پزشکی در فردی که درد مربوط به ستون فقرات ندارد، معمول است.

تصویربرداری مغناطیسی، که اسکن MRI نامیده می شود، کمک زیادی به درک ما از بیماری دیسک های دژنراتیو و فرآیند تخریب طبیعی کرده است. با ظهور فناوری MRI، جزئیات آناتومیک خوبی از دیسک را می توان تصویربرداری کرد و با درد فرد مرتبط کرد.

مطالعات با اسکن MRI در مجموع احتمال دژنراسیون را با سن نشان می دهد:

• 37% از جوانان 20 ساله بدون درد دچار دژنراسیون دیسک هستند
• 96% از افراد 80 ساله بدون درد دچار دژنراسیون دیسک هستند

افزایش سن ممکن است با تحلیل ستون فقرات مرتبط باشد، که همیشه یک روند دردناک نیست. پزشکان متخصص ستون فقرات مهرگان می توانند تعیین کنند که آیا انحطاط دیسک ستون فقرات در اسکن MRI با علائم بالینی ستون فقرات در حال تخریب، مانند کمردرد و سفتی در بیماری دیسک دژنراتیو کمر یا درد گردن و سفتی در بیماری دیسک دژنراتیو گردنی مرتبط است یا خیر.کافیست از طریق فرم ویزیت غیر حضوری کلینیک درد مهرگان مشکل خود را با ما در میان بگذارید.

بینش در مورد زندگی با بیماری دژنراتیو دیسک کمر

در بازه 20 تا 30 سال بیماری دژنراتیو دیسک، تشدید مکرر درد را می توان با استفاده از تمرینات، مراقبت از خود و درمان های دیگر مدیریت کرد. اغلب، این تکنیک های مدیریتی می توانند علائم مزمن درد را در عرض چند ماه کاهش دهند.

دکتر مجید نجفی متخصص درد کلینیک درد مهرگان

روش تشخیص دیسک کمر و فرآیند آن برای هر دو بیماری دژنراتیو دیسک و فتق دیسک شامل طیف وسیعی از روش ها است. این روش ها دیسک را به عنوان منبع درد تأیید می نماید. همچنین مکانیک و آناتومی و علت بروز درد را تأیید می کند.

بررسی تاریخچه پزشکی و علائم خاص

تشخیص دیسک کمر معمولا با شرح حال و بررسی علایم آن شروع می‌شود.

بررسی کامل علائم شامل موارد زیر است:

• محل درد، از جمله اینکه آیا محدود به گردن یا پشت است یا اینکه شامل درد بازو یا پا می شود
• شرحی از احساس درد. مانند سوزش، احساس تیر کشنده یا ضربه زدن
• فعالیت ها، پوزیشن ها یا درمان های خاص باعث بهتر یا بدتر شدن درد می شوند یا نه

دانستن یک پیش زمینه پزشکی کامل می تواند سایر شرایط احتمالی را که ممکن است باعث درد شوند را رد یا شناسایی کند. سابقه پزشکی ممکن است شامل اطلاعاتی در مورد مشکلات و بیماریهای مزمن فرد، تشخیص های قبلی و درمان های گذشته و اثربخشی آنها باشد. معمولاً اطلاعات مربوط به عادات خواب، رژیم غذایی و ورزش نیز جمع آوری می شود.

معاینه فیزیکی به عنوان یک روش تشخیص دیسک کمر

یک معاینه فیزیکی برای تشخیص درد دیسک ممکن است شامل یک یا چند معاینه زیر باشد:

لمس دیسک کمر

لمس (احساس با دست) ساختارهای خاص می تواند به شناسایی منبع درد کمک کند.

تست های حرکتی

آزمایش هایی که دامنه حرکتی ستون فقرات را ارزیابی می کنند ممکن است شامل خم کردن گردن یا بالاتنه به جلو، عقب یا به پهلو باشد. اگر بالا بردن یک پا در جلوی بدن باعث تشدید درد ساق پا شود. می تواند نشان دهنده فتق دیسک کمر باشد.

قدرت عضلانی

یک معاینه عصبی ممکن است. برای ارزیابی قدرت عضلانی و تعیین اینکه آیا ریشه عصبی توسط فتق دیسک فشرده شده انجام شود. آزمایش قدرت عضلانی ممکن است شامل نگه داشتن بازوها یا پاها در کنار یا جلوی بدن برای بررسی لرزش، آتروفی عضلانی یا سایر حرکات غیر طبیعی انجام شود.

تست رفلکس

تحریک ریشه عصبی می تواند رفلکس ها را در بازوها یا پاها کاهش دهد. تست رفلکس شامل ضربه زدن به نواحی خاص با چکش رفلکس است. اگر واکنش کم یا بدون واکنش باشد، ممکن است. نشان دهنده فشرده شدن. ریشه عصبی در ستون فقرات باشد.

برخی از تست های معاینه فیزیکی ممکن است. برای رد یا تایید تشخیصی که با علائم گزارش شده. در تاریخچه پزشکی مطابقت دارد استفاده شود.

تست های تشخیصی دیسک کمر

ممکن است. یک آزمایش تشخیصی برای تایید مشکل دیسک کمر و یا برای به دست آوردن اطلاعات اضافی

مانند: محل فتق دیسک کمر و ریشه های عصبی درگیر درخواست شود. آزمایشات تشخیصی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

سی تی اسکن یا میلوگرام

اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) شامل یک عکس اشعه ایکس از بدن است که با کامپیوتر تصویر را به بخش های مقطع ستون فقرات مجدداً فرمت می کند. گاهی اوقات یک میلوگرام در طول سی تی اسکن انجام می شود که در آن رنگ رادیوگرافی به آن ناحیه تزریق می شود تا جزئیات بیشتری در مورد ساختارهای ستون فقرات ارائه شود.

اسکن ام آر آی

تصویربرداری مغناطیسی (MRI) ارزیابی حساس و دقیقی از اعصاب ستون فقرات و آناتومی، از جمله تراز دیسک، ارتفاع، هیدراتاسیون، و پیکربندی ارائه می دهد.

دیسکوگرام

وقتی برای درمان جراحی دسک کمر پیشنهاد شود. ممکن است دیسکوگرام برای تأیید اینکه کدام دیسک دردناک است توصیه شود. در این آزمایش، رنگ رادیوگرافی به دیسک تزریق می شود تا درد در دیسک از فشار تزریق رنگ ایجاد شود.

بررسی مدارک پزشکی حتما باید با معاینه همراه شود.

تنها در این صورت می توان یک برنامه درمانی موثر تجویز کرد. خواه مستلزم درمان عصب فشرده شده از فتق دیسک کمر یا درد دیسک ناشی از بیماری دژنراتیو دیسک، یا شرایط دیگر باشد.

دکتر مجید نجفی متخصص درد کلینیک درد مهرگان

روش تشخیص دیسک کمر

تشخیص فتق دیسک

پزشک شما یک معاینه کامل انجام می دهد. در طول تمرینات فیزیکی، پزشک درد، رفلکس‌های عضلانی، احساس و قدرت عضلانی شما را ارزیابی می‌کند. پزشک همچنین ممکن است آزمایش هایی مانند موارد زیر را سفارش دهد:

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI):

رایج ترین و دقیق ترین آزمایش تصویربرداری مشکوک به فتق دیسک، MRI است.

اشعه ایکس:

گرفتن عکس با اشعه ایکس به رد سایر علل کمردرد یا گردن کمک می کند.

توموگرافی کامپیوتری (CT):

سی تی اسکن استخوان های ستون فقرات شما را نشان می دهد. دیسک های فتق می توانند به فضای اطراف نخاع و اعصاب شما حرکت کنند و روی آنها فشار بیاورند.

میلوگرام:

میلوگرام شامل تزریق رنگ به ستون فقرات شما با استفاده از راهنمایی اشعه ایکس برای سی تی اسکن است. رنگ می تواند تنگی کانال نخاعی (تنگی نخاع) و محل فتق دیسک شما را نشان دهد.

الکترومیوگرام (EMG):

این آزمایش شامل قرار دادن سوزن های کوچک در ماهیچه های مختلف و ارزیابی عملکرد اعصاب شما است. EMG به تعیین عصب دیسک فتق کمک می کند.

عوارض تزریق اپیدورال هم مانند هر روش تزریقی، به صورت جانبی و خطرات احتمالی امکان پذیر است. این عوارض جانبی معمولاً موقتی و قابل تحمل هستند. به ندرت، عوارض جانبی جدی ممکن است رخ دهد.

تزریق استروئید عموماً هیچ گونه تسکین درد کاملی را ایجاد نکرده و تنها باعث کاهش درد می شود. ناامید کننده است که این روش را انجام دهید و کاهش معنی داری از درد را تجربه نکنید. همچنین متوجه شوید که تسکین اولیه درد زودگذر و درد اولیه پس از چند هفته باز می گردد.

کم خطرترین عوارض تزریق اپیدورال

عوارض جانبی پس از اپیدورال معمولا جدی نیستند. چند مثال عبارتند از:

• حالت تهوع
• سردرد
• سرگیجه
• غش به دلیل اضطراب ناشی از عمل که باعث کاهش ناگهانی ضربان قلب و فشار خون می شود (حمله وازوواگال)
• برافروختگی صورت (قرمزی و احساس گرما)

این عوارض معمولاً با استراحت برطرف می شوند. درد محل تزریق، در صورت وجود، ممکن است با سرما درمانی با استفاده از کمپرس یخ برای کاهش درد و یا تورم درمان شود.

پرخطرترین عوارض تزریق اپیدورال

در حالی که نادر است، عوارض جدی پس از تزریق اپیدورال ممکن است و در زیر مورد بحث قرار گرفته است.

عفونت

عفونت ها ممکن است به طور کلی در بدن رخ دهند (عفونت سیستمیک)، مغز و یا نخاع را تحت تاثیر قرار دهند، یا به صورت موضعی در ناحیه تزریق استروئید رخ دهند. مثالها عبارتند از:

• آبسه اپیدورال: تجمع چرک در فضای اپیدورال
• مننژیت: التهاب غشای مغز و نخاع
• استئومیلیت یا دیسکیت: عفونت استخوان یا دیسک مهره
• آبسه بافت نرم: تجمع چرک در داخل بافت های نرم در محل تزریق استروئید

اعتقاد بر این است که میکروب های پوست بیمار یکی از علل شایع عفونت پس از تزریق استروئید هستند.

عوارض تزریق اپیدورال

خون ریزی

آسیب به شریان ها ممکن است باعث خونریزی موضعی و تجمع خون در بافت های نرم، فضای اپیدورال یا غشاهای نخاع شود. ممکن است یک هماتوم یا لخته خون در داخل شریان ایجاد شود و جریان خون به بافت های حیاتی مانند مغز و یا نخاع را مسدود کند.

سوراخ دورال

قرار دادن ناخواسته سوزن در غشای خارجی نخاع (دوراماتر) ممکن است باعث سوراخ شدن دورا شود. این وضعیت شیر مرطوب نیز نامیده می شود و باعث نشت مایع مغزی نخاعی (CSF) و کاهش فشار CSF در مغز می شود و در نتیجه سردرد شدید ایجاد میکند.

آسیب عصبی

آسیب به اعصاب مجاور ممکن است باعث ایجاد احساسات غیر طبیعی، از دست دادن حس یا تشنج شود. اگر اعصاب دم اسبی در پایه نخاع آسیب ببینند، ممکن است منجر به یک اورژانس پزشکی به نام سندرم دم اسبی شود. این سندرم باعث از دست دادن کنترل روده و مثانه می شود و برای جلوگیری از فلج پایین تنه باید فورا درمان شود.

عوارض تزریق اپیدورال بر سیستم قلبی عروقی

گاهی اوقات، فشار خون پایین و کاهش ضربان قلب ممکن است پس از تزریق استروئید رخ دهد

خطر مرتبط با بی حسی موضعی

در تزریقات حاوی بی حس کننده موضعی، اگر محلول وارد رگ خونی شود، ممکن است منجر به سمیت سیستم عصبی مرکزی و یا سیستم قلبی عروقی شود.

خطر مرتبط با استروئیدهای ذرات معلق

ذرات بزرگتر در استروئیدهای ذرات معلق ممکن است با هم جمع شوند و عروق خونی را مسدود کنند و باعث کاهش خون رسانی به نخاع شوند.

معمولا خطرات و عوارض تزریق اپیدورال که بالاتر از سطح L3 انجام می شود بیشتر است. شایع ترین خطر، تزریق استروئید به رگ خونی است که احتمال بروز آن در افراد بالای 50 سال بیشتر می شود.

به ندرت، واکنش آلرژیک به استروئیدها، بی حس کننده موضعی یا رنگ کنتراست ممکن است رخ دهد.

چه زمانی باید با پزشک تماس گرفت

علائم جدی پس از تزریق استروئید اپیدورال که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارند عبارتند از:

• سردرد شدید در هنگام نشستن یا ایستادن که پس از دراز کشیدن احساس بهتری دارد، که ممکن است نشان دهنده سوراخ شدن دورال باشد.
• تب ۳۸ درجه یا بیشتر که ممکن است نشان دهنده عفونت باشد
• کاهش یا از دست دادن کامل کنترل روده یا مثانه در حالی که بیمار هنوز بی حس است یا بعد از بی حسی موضعی و بی حسی موقت از بین می رود، که ممکن است نشان دهنده فوریت های پزشکی باشد، مانند سندرم دم اسب باشد.
• احساس بی حسی و یا ضعف در پا(های) که ممکن است نشان دهنده آسیب عصبی باشد.

در صورت بروز عوارض تزریق اپیدورال، فوراً با مراجعه به برگه ویزیت غیر حضوری درد کمر با پزشکان متخصص ما در کلینیک درد مهرگان تماس بگیرید.

گرفتگی گردن و اسپاسم ممکن است به دلیل یک آسیب دیدگی جزئی مانند کشیدگی عضلانی یا رگ به رگ شدن و آسیب رباط ایجاد شده باشد. اما شعله ور شدن درد می تواند کاملاً تیز یا سوزان باشد. خوب است که حرکات گردن را به حداقل برسانید و به گردن دچار اسپاسم استراحت دهید. ولی برای جلوگیری از گرفتگی بیشتر یا بی حرکتی عضلانی، حرکت دادن گردن نیز مهم است.

این مقاله از کلینیک درد مهرگان شامل 4 حرکت کششی آسان برای بهبود انعطاف پذیری و عملکرد گردن می باشد. همچنین در این مقاله آمده است که کدام حرکات ممکن است نیاز به اصلاح داشته باشند. لیکن تا زمانی که گردن احساس بهتری پیدا کند، از انجام آن اجتناب شود. برخی از این حرکات کششی ممکن است احساس خوبی داشته باشند یا به کاهش درد و گرفتگی کمک کنند. در حالی که برخی دیگر کمکی نمی کند. اگر حرکت خاصی شروع به افزایش درد کرد، بلافاصله آن را متوقف و حرکت دیگری را امتحان کنید.

چهار حرکت کششی برای رفع اسپاسم عضلانی و گرفتگی گردن

جهت درمان خانگی گرفتگی گردن چهار حرکت کششی زیر را انجام دهید.

اثر مخرب موبایل بر گردن

اکستنشن گردن (خم شدن به عقب)

به آرامی گردن را با نگاه کردن به بالا و عقب بردن سر در حالی که شانه ها و پشت را ثابت نگه داشته اید، دراز کنید. هنگامی که سر تا جایی که می تواند بدون افزایش درد به عقب برود، سعی کنید قبل از اینکه سر را به حالت خنثی (شروع) برگردانید. کشش را به مدت 5 ثانیه نگه دارید. سپس اسپاسم گردن به آرامی برطرف می گردد.

در طول تمرین اکستنشن گردن، کشش در امتداد جلوی گردن از طریق گلو احساس می شود. عضلات پشت گردن نیز ممکن است احساس شوند، از پایه جمجمه تا قسمت بالایی پشت.

خم شدن گردن (خم شدن به جلو)

به تدریج چانه را به سمت قفسه سینه پایین بیاورید و در حالی که فقط سر را حرکت می دهید به سمت پایین نگاه کنید. هنگامی که سر تا جایی که به راحتی می تواند به سمت جلو خم شود، کشش را به مدت 5 ثانیه نگه دارید و سپس به حالت خنثی برگردید. در این حالت گرفتگی گردن به آرامی برطرف می گردد.

کشش خم شدن گردن در سراسر پشت گردن احساس می شود.

فلکشن جانبی گردن (خم شدن پهلو به پهلو)

به آرامی سر را به یک طرف خم کنید. مثلاً گوش چپ را به سمت شانه چپ ببرید. در طول این کشش، شانه ها و کمر ثابت می مانند. در حالی که گردن به سمت پهلو خم می شود. سر تا جایی که می تواند به راحتی به پهلو خم شود. سعی کنید قبل از اینکه سر را به حالت خنثی برگردانید، کشش را به مدت 5 ثانیه نگه دارید. سپس این کشش در جهت مخالف تکرار می شود. سپس گرفتگی گردن به آرامی برطرف می گردد.

خم کردن گردن به پهلو

هنگامی که فلکشن جانبی گردن با خم شدن سر به سمت شانه چپ انجام می شود، کشش در سمت راست گردن احساس می شود.

چرخش گردن (چرخش از پهلو به پهلو)

کمر را صاف و شانه ها را ثابت نگه دارید. به تدریج سر را تا جایی که به طور طبیعی می تواند بدون افزایش درد به سمت چپ بچرخانید. هنگامی که سر به محدودیت چرخش خود رسید، کشش را به مدت 5 ثانیه نگه دارید. سپس آن را به حالت خنثی برگردانید. سپس همین کشش به سمت راست تکرار می شود.

از بین تمام این کشش هایی که برای گرفتگی گردن ذکر شده، چرخش اغلب چالش برانگیزترین است. به خصوص در یک طرف یا طرف دیگر. توصیه می شود که فقط در صورتی که بدون افزایش درد انجام شود، گردن را تا قسمتی بچرخانید.

زمان انجام حرکات کششی برای رفع گرفتگی گردن

برای یک گردن دچار اسپاسم حاد دردناک با حرکت دشوار، ممکن است منطقی باشد که هر یک از این کشش ها را فقط یک بار قبل از استراحت انجام دهید. این کشش ها را می توان چند ساعت بعد یا شاید روز بعد دوباره امتحان کرد.

با گذشت زمان، با این کشش ها ممکن است احساس راحتی بیشتری کنید و می توان آن ها را افزایش داد، مثلاً با نگه داشتن موقعیت های کششی به مدت 10 ثانیه یا انجام چند ست. در هر مرحله از راه، مهم است که به یاد داشته باشید که هدف، بهبود انعطاف پذیری و عملکرد گردن است، نه افزایش درد.

گرداندن گردن

پس از کاهش درد و گرفتگی گردن در لحظات اولیه، برای کاهش خطر بازگشت درد، ممکن است یک برنامه منظم از تقویت و کشش گردن به مدت طولانی دنبال شود.

مراقبت پزشکی برای گرفتگی گردن

اگر گرفتگی گردن با سردرد شدید، تب، حالت تهوع، سرگیجه، سوزن سوزن شدن بازو، ضعف یا سایر علائم آزاردهنده همراه است، فورا به پزشک مراجعه کنید. همچنین می توانید از طریق ویزیت غیر حضوری درد گردن کلینیک درد مهرگان مشکلات خود را با ما در میان بگذارید تا متخصصین ما در کوتاه ترین زمان به مشکل شما رسیدگی کنند.

همچنین، اگر فردی سابقه بیماری های جدی داشته باشد، یا اگر درد یا گرفتگی گردن در عرض چند روز بهبود نیابد، توصیه می شود قبل از ادامه تمرینات، با پزشک بگذارد.

افرادی که درد کمر و گردن آنها با جراحی و یا سایر درمان ها تسکین نیافته از گزینه ای به نام تحریک طناب نخاعی را در نظر داشته باشند.

در سراسر جهان، سالانه حدود 14000 بیمار تحت کاشت محرک نخاع قرار می گیرند. تحریک طناب نخاعی (SCS) تحریک الکتریکی خفیفی را به اعصاب در امتداد ستون فقرات ارائه و فعالیت عصبی را به روشی غیر دارویی تغییر یا مسدود می کند. این روش احساس درد به مغز را به حداقل می رساند.

تحریک طناب نخاعی چیست؟

عمل تحریک طناب نخاعی (SCS) به مهار مستقیم انتقال درد در شاخ پشتی گفته می‌شود. اما این نظریه‌ها مکانیسم‌هایی را که توسط آن SCS باعث کاهش درد می‌شود. دکتر نورمن شیلی، جراح مغز و اعصاب هاروارد، به دنبال نشان دادن حمایت بالینی از این عملکرد با کاشت اولین SCS تک قطبی در سال 1967 بود.

اثر تحریک طناب نخاعی

تحقیقات اخیر بینشی در مورد چگونگی تأثیر چنین نورومدولاسیون بر درد ارائه کرده است. مکانیسم عمل ممکن است بسته به نوع درد مورد نظر برای درمان متفاوت باشد. تأثیر آن بر درد نوروپاتیک ممکن است ثانویه به سرکوب تحریک پذیری مرکزی ناشی از تحریک باشد. اثر مفید SCS بر درد ایسکمیک به مهار تأثیرات سیستم عصبی سمپاتیک ناشی از تحریک و اتساع عروق آنتی درومیک مربوط باشد که جریان خون را افزایش می دهد. نیاز به اکسیژن را کاهش می دهد.

مکانیسم عصبی فیزیولوژیک SCS به طور کامل شناخته نشده است. اثرات آن در سطوح موضعی و فوق نخاعی و همچنین از طریق نورون های شاخ پشتی و مکانیسم های عصبی شیمیایی رخ می دهد. شواهد تجربی از یک اثر SCS سودمند در سطح شاخ پشتی پشتیبانی می‌کنند. به موجب آن تحریک‌پذیری بیش از حد نورون‌های با دامنه دینامیکی گسترده سرکوب می‌شود. شواهدی برای افزایش سطح آزادسازی گاما آمینه بوتیریک اسید (GABA) و سروتونین و شاید برای کاهش سطوح برخی از اسیدهای آمینه تحریک‌کننده مانند گلوتامات و آسپارتام وجود دارد.

تاریخچه تحریک طناب نخاعی

تحریک طناب نخاعی برای اولین بار در سال 1967 برای درمان درد مورد استفاده قرار گرفت. تحریک طناب نخاعی توسط سازمان غذا و دارو (FDA) در سال 1989 برای تسکین درد ناشی از آسیب عصبی در تنه، بازوها یا پاها تایید شد. در حال حاضر حدود 90 درصد از آن را تشکیل می دهد. از تمام درمان های نورومدولاسیون انتظارهایی می رود. مثلاً این تعداد برای مدیریت بیماری های مزمن با افزایش سن جمعیت و با گسترش تحریک نخاع برای درمان سایر بیماری ها افزایش یابد.

تحریک نخاع تحریک عصبی نیز نامیده می شود. تحریک نخاع پالس های الکتریکی خفیف را هدایت می کند. این موضوع در پیام درد رسیده به مغز تداخل می‌کند. یک دستگاه کوچک کاشته شده در نزدیکی ستون فقرات این پالس ها را تولید می کند. ژنراتور کاشته شده مورد استفاده در تحریک طناب نخاعی شبیه ضربان ساز قلب است. این ژنراتور باعث می شود برخی دستگاه را ضربان ساز برای درد بنامند.

این مقاله نحوه عملکرد تحریک طناب نخاعی و اینکه به احتمال زیاد چه کسانی از این درمان سود می برند را توضیح می دهد:

تحریک طناب نخاعی

تحریک طناب نخاعی برای دهه ها مورد استفاده قرار گرفته است و برای تعداد فزاینده ای از شرایط توصیه می شود. این دستگاخ برای سندرم جراحی ناموفق کمر، رادیکولیت کمر و گردن، نوروپاتی استفاده میشود.

دستگاه های کوچک تر کاشت را کمتر تهاجمی کرده اند. دستگاه هایی که با تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) سازگار هستند . تعداد افرادی را که به درمان فکر می کنند افزایش یافته است.

علاوه بر این، تلاش های سراسری برای کاهش اتکا به داروهای ضددرد شبه مخدری، توجه مجددی را به طیفی از درمان های تسکین درد که شامل داروها نمی شود، از جمله تحریک طناب نخاعی، جلب کرده است.

ارائه یک گزینه غیر معمول با دوره آزمایشی

برخلاف اکثر درمان هایی که نیاز به جراحی دارند، تحریک نخاع را می توان برای مدت کوتاهی قبل از اینکه فرد متعهد به کاشت ایمپلنت یا داشتن هر گونه اثرات منفی پایدار باشد، امتحان کرد. دوره آزمایشی بخشی از یک فرآیند غربالگری دو مرحله ای برای انتخاب کسانی است که بیشترین سود را دارند.

غربالگری دقیق مورد نیاز است زیرا تحریک نخاع برای همه کار نمی کند. با این حال، اکثر افرادی که کاندیدای خوبی برای درمان هستند، حداقل 50 درصد کاهش درد و همچنین بهبود قابل توجهی در عملکرد روزانه گزارش می کنند.

برخی از افراد همچنین می توانند پس از شروع تحریک نخاع، داروهای مخدر (مسکن) کمتری مصرف کنند.

تحریک میدان عصبی محیطی از فرآیندی مشابه

تحریک طناب نخاعی یکی از دو شکل مرتبط تحریک الکتریکی است که معمولا برای درمان درد مزمن استفاده می شود. دیگری، تحریک میدان عصبی محیطی، شبیه آن است، اما دستگاه هایی که پالس های الکتریکی را هدایت می کنند، درست زیر پوست در ناحیه ای نزدیک اعصاب درگیر در درد قرار می گیرند.

برای درمان درد، می توان هم تحریک نخاع و هم درمان میدان عصبی محیطی را به صورت ترکیبی انجام داد.

متخصصان انجام تحریک طناب نخاعی

پزشکانی که روش های تحریک نخاع را انجام می دهند شامل موارد زیر می شوند، اما محدود به موارد زیر نیستند:

• متخصص درد
• متخصص بیهوشی
• جراح مغز و اعصاب
• متخصص طب فیزیکی
• جراح ارتوپد ستون فقرات

چند درصد از بیماران پزشک که دوره آزمایشی تحریک دارند، کاشت دائمی ایمپلنت می کنند. درصد بالا نشان می دهد که متخصص با دقت نامزدها را انتخاب می کند.

یافتن یک پزشک با تجربه در مورد تحریک نخاع مهم است. زیرا تجربه بیشتر به طور کلی منجر به تخصص بیشتر می شود. تحریک طناب نخاعی یک رشته پزشکی است که به سرعت در حال رشد است و دستگاه های جدیدی وارد بازار می شوند. یک متخصص با تجربه در این روش احتمالاً در مورد آخرین تکنیک ها و دستگاه ها ماهرتر و به روزتر است.

دکتر مجید نجفی، مدیر کلینیک درد مهرگان