پونکسیون‌ کمری (LP) که به آن کشیدن مایع مغزی نخاعی نیز می‌گویند، یک روش تهاجمی سرپایی است که برای برداشتن نمونه‌ای از مایع مغزی نخاعی (CSF) از فضای زیر عنکبوتیه در ستون فقرات استفاده می‌شود. (این آزمایش شبیه آزمایش خون است که در آن یک سوزن برای جمع آوری خون برای آزمایش وارد رگ می‌شود.)

پونکسیون‌ کمر چگونه کار می‌کند؟

مغز و نخاع شما توسط مایع شفافی به نام مایع مغزی نخاعی (CSF) احاطه شده است. این مایع در بطن‌های مغز تولید می‌شود و از طریق فضای زیر عنکبوتیه مغز و نخاع گردش می‌کند.

در طی یک سوراخ کمری، یک سوزن توخالی از طریق پوست در قسمت پایین کمر وارد می‌شود. سوزن از بین مهره‌ها و کانال نخاعی عبور می‌کند. از سوراخ کمری می‌توان برای موارد زیر استفاده کرد:

• جمع آوری CSF برای آزمایش برای تشخیص شرایط بیماری
• اندازه‌گیری فشار CSF برای تشخیص هیدروسفالی
• بوسیله میلوگرام، رنگ کنتراست را به کانال نخاعی وارد می‌کنند
• مواد بی حس کننده را به نخاع می‌رسانند
• درمان تسکینی هیدروسفالی
• با کنترل فشار CSF،مغز را در طول جراحی آرام می‌کنند

پونکسیون کمر چه چیزی را نشان می‌دهد؟

بسیاری از شرایط را می توان در CSF تشخیص داد از جمله:

• عفونت غشاهای اطراف مغز و نخاع (مننژیت)
• خونریزی (خونریزی زیر اراکنوئیدی، سکته مغزی)
• عفونت ویروسی (آنسفالیت)
• تومورها (لنفوم، سرطان)
• اختلالات خود ایمنی مانند مولتیپل اسکلروزیس

علاوه بر آزمایش سلول‌های غیرطبیعی، فشار مایع مغزی نخاعی را می‌توان اندازه‌گیری کرد تا مشخص شود آیا شما به بیماری به نام هیدروسفالی مبتلا هستید یا خیر. فشار طبیعی CSF بین 70 تا 180 میلی متر است.

چه کسی پونکسیون‌ کمری را انجام می‌دهد؟

این تست توسط پزشک در مطب یا بیمارستان انجام می شود.

چگونه باید برای تست آماده شوم؟

در روز انجام پونکسیون‌ کمری می‌توانید یک صبحانه معمولی بخورید. قبل از انجام آزمایش، از شما خواسته می‌شود که لباس بیمارستان را بپوشید و یک خط داخل وریدی (IV) در بازوی شما قرار می‌گیرد. پزشک یا پرستار در مورد آزمایش با شما صحبت می‌کند، خطرات آن را توضیح می‌دهد، به هر سؤالی پاسخ می‌دهد و از شما می‌خواهد فرم‌های رضایت را امضا کنید. ممکن است قبل از عمل یک آرام بخش خفیف، مایعات داخل وریدی یا داروهای اضافی دریافت کنید.

پونکسیون مایع نخاعی

در طول پونکسیون‌ کمری چه اتفاقی می‌افتد؟

اگرچه جمع آوری مایع تنها چند دقیقه طول می‌کشد، کل آزمایش حدود 20 دقیقه طول می‌کشد.

مرحله 1: آماده کردن بیمار جهت پونکسیون‌ کمری

ممکن است به شما یک مسکن داده شود تا شما را خواب آلود و آرام کند. یک پزشک و حداقل یک دستیار در اتاق خواهند بود. شما به پهلو دراز می‌کشید و زانوهایتان را به سمت سینه می‌کشید تا ستون فقرات شما خمیده باشد. در برخی موارد ممکن است روی میز بنشینید و به جای آن روی چند بالش به جلو خم شوید. پس از تمیز کردن پشت شما با یک ضد عفونی کننده خنک کننده، پزشک ناحیه کمر شما را که در آن سوزن وارد می شود بی حس می کند. این ممکن است باعث سوزش مختصری شود.

مرحله 2: وارد کردن سوزن جهت پونکسیون‌ کمری

یک سوزن توخالی بین مهره‌های سوم و چهارم کمری به کانال نخاعی شما وارد می‌شود. سوزن به اعصاب نخاع شما برخورد نمی‌کند.سپس پزشک بین 5 تا 20 میلی لیتر مایع مغزی نخاعی را در 2 تا 4 لوله جمع آوری می کند.

احتمالاً هنگام وارد کردن سوزن احساس فشار خواهید کرد و برخی از افراد وقتی سوزن از لایه محافظ دورال که طناب نخاعی را احاطه کرده است، احساس سوزش شدید می‌کنید. اگرچه ممکن است کمی احساس ناراحتی کنید، اما مهم است که دراز بکشید. در صورت احساس درد به پزشک خود اطلاع دهید.

مرحله 3: اندازه گیری فشار CSF در پونکسیون‌ کمری

از شما خواسته می‌شود که برای کاهش فشار شکمی و افزایش فشار مایع مغزی نخاعی، پاهای خود را صاف کنید. سوزن به یک متر متصل می شود و فشار در کانال نخاعی شما اندازه گیری می شود.

مرحله 4: یک درن جهت تخلیه پونکسیون‌ کمری وارد کنید

در موارد هیدروسفالی، ممکن است یک کاتتر برای برداشتن مداوم CSF و کاهش فشار روی مغز قرار داده شود.

مطالعه کنید:تحریک طناب نخاعی برای دردهای مزمن کمر و گردن

بعد ازانجام تست چه اتفاقی می‌افتد؟

پزشک به محل سوراخ شده فشار وارد می‌کند، سپس پانسمان می‌کند. شما باید حداقل یک ساعت در رختخواب استراحت کنید و حداقل 24 ساعت از فعالیت‌های شدید خودداری کنید. همچنین باید مایعات زیادی بنوشید. اگر خون یا مایعی از محل سوراخ نشت می‌کند، به پزشک خود اطلاع دهید.

خطرات پونکسیون‌ کمری چیست؟

پونکسیون‌ کمری برای اکثر افراد بی‌خطر است. برخی افراد دچار سردرد شدیدی می‌شوند که به عنوان “سردرد نخاعی” ناشی از نشت مایع مغزی نخاعی شناخته می‌شود.

عوارض نادر شامل درد پشت یا پا، سوراخ شدن تصادفی نخاع، خونریزی در کانال نخاعی و فتق مغزی ناشی از کاهش ناگهانی فشار CSF است.

چگونه می‌توان نتایج تست پونکسیون‌ کمری را دریافت کرد؟

پزشک اطلاعات فوری از رنگ CSF دریافت می‌کند که معمولاً واضح است. رنگ مایل به قرمز نشان دهنده خونریزی یا خونریزی زیر عنکبوتیه است. رنگ کدر یا زرد نشان دهنده عفونت، احتمالا مننژیت است. تجزیه و تحلیل کامل توسط آزمایشگاه، موادی مانند آنتی بادی، خون، قند، باکتری، سلول‌های سرطانی و پروتئین اضافی یا گلبول های سفید خون را شناسایی می‌کند. نتایج آزمایشات آزمایشگاهی ممکن است بیشتر طول بکشد و پس از تکمیل با شما صحبت خواهد شد.

تنگی کانال نخاعی

تنگی کانال نخاعی می‌تواند باعث ایجاد درد متناوب کمر، بازو یا پاهای شما بشود. علایمی که در این مقاله ذکر می‌شود ممکن است نشان دهنده این عارضه باشد.

تنگی کانال نخاعی زمانی اتفاق می‌افتد که دهانه‌های استخوانی اعصاب نخاعی (فورامن) و یا طناب نخاعی (کانال مرکزی) باریک شوند. این باریک شدن ممکن است طناب نخاعی و یا اعصاب نخاعی شما را فشرده کند و در نقاط مختلف ستون فقرات شما ایجاد شود. این عارضه وضعیتی است که بیشتر در افراد بالای 60 سال رخ می دهد و با افزایش سن بدتر می‌شود.

علامت‌های تنگی کانال نخاعی

در اینجا 6 علامت و نشانه معمولی وجود دارد که اگر مشکوک هستید که درد شما ناشی از این عارضه است باید مراقب آنها باشید.

1.لنگیدن نوروژنیک

در تنگی کانال ممکن است در راه رفتن دچار مشکل شوید.

که معمولاً دارای ویژگی های زیراست:

.درد و یا بی حسی مداوم در پاها درهنگام ایستادن

• افزایش درد ویا بی حسی در پاها هنگام راه رفتن در فواصل متغیر و یا هنگام خم شدن ستون فقرات به عقب
• مشکل درانجام تمرینات یا فعالیت های عمودی
• بهبود یا رفع درد و یا بی حسی با استراحت

پزشک شما احتمالاً باید این درد را از لنگش عروقی که می تواند لنگش عصبی را تقلید کند، متمایز کند

2.سیاتیک

معمولا تنگی کانال نخاعی باعث انتشار درد های تیرکشنده در یک پا می‌شود.

سیاتیک به صورت درد و ضعف عصبی است که معمولاً در یک پا احساس می‌شود.

تنگی کانال نخاعی باعث احساس سوزن سوزن شدن، گزگز، ضعف و یا بی حسی نیز می‌شود. و در نواحی تحت تاثیر درد رخ دهد.

3. افتادگی پا

فشردگی ریشه‌های عصبی L4 و L5 در قسمت تحتانی ستون فقرات ممکن است باعث ضعف حرکتی در پای شما و در نتیجه افتادن پا شود.

در نتیجه، فرد ممکن است به طور غیرارادی پای خود را بکشد یا تمایل به زمین خوردن در هنگام تلاش برای راه رفتن را داشته باشد.

فشردگی ریشه عصبی S1 ممکن است باعث ضعف در حین راه رفتن روی انگشتان پا شود.

 4.مشکلات راه رفتن در تنگی کانال نخاعی

تنگی کانال نخاعی ممکن است در راه رفتن مشکل ایجاد کند.

این بیماری (در ناحیه کمر) ممکن است به دلیل افتادگی پا باعث مشکلات راه رفتن شود. این عارضه همچنین ممکن است باعث ضعف در عضلات ران و ساق پا، مانند عضلات چهارسر ران و ساق پا شود.

• این مشکل (درناحیه گردن) همراه با فشردگی طناب نخاعی ممکن است باعث ایجاد مشکل در حفظ تعادل در حین راه رفتن، به خصوص در تاریکی شود.

تغییرات در راه رفتن ممکن است درابتدا به‌ قدری ظریف باشد که نتوان متوجه آن شد. با گذشت زمان، این وضعیت ممکن است با کاهش چشمگیری روبرو شود.

5.تیرکشیدن درد دربازو

تنگی‌کانال نخاعی ممکن است باعث سوزش خفیف تا متوسط ​​یا درد شوک مانند در گردن، شانه و یا بازو شود. احساسات غیر طبیعی، مانند گزگز، خزیدن، و یا بی‌ حسی ممکن است در هر دو دست احساس شود. بازوها و دست ها ممکن است احساس ضعف کنند.

6.از دست دادن مهارت‌های حرکتی ظریف

تنگی کانال نخاعی در ستون فقرات گردنی ممکن است در انجام کارهایی که شامل مهارت های حرکتی ظریف دست است، مانند بستن دکمه های پیراهن، مشکل ایجاد کند. در مراحل پیشرفته ممکن است نوشتن با مشکل مواجه شود و در نهایت در دست گرفتن خودکار غیرممکن شود.

اگر این علائم آشنا به نظر می‌رسد، با پزشک خود مشورت کنید، زیرا تنگی کانال نخاعی ممکن است بدون درمان بدتر شود.

تنگی کانال نخاعی

علائم هشدار و علائم تنگی نخاعی

به ندرت، تنگی شدید کانال نخاعی ممکن است باعث علائم هشدار، مانند بی‌اختیاری روده ویا مثانه، بی حسی در قسمت داخلی ران‌ها و ناحیه تناسلی و یا ضعف شدید در هر دو پا شود.

مطالعه کنید: جراحی لامینکتومی کمری در تنگی کانال نخاعی

گزینه‌های درمان تنگی کانال نخاعی

تشخیص دقیق توسط یک پزشک متخصص برای تعیین علت زمینه ای تنگی‌کانال نخاعی ضروری است. بسته به علت و شدت آن، پزشک ممکن است درمانهای غیرجراحی مانند فیزیوتراپی، داروهای تسکین دهنده درد و یا اصلاح فعالیت را پیشنهاد کند. گاهی ممکن است روش‌های کم تهاجمی مانند تزریق استروئید اپیدورال توصیه شود. جراحی به ندرت به عنوان درمان خط اول توصیه می شود مگر اینکه علائم شدید یا نقص عصبی وجود داشته باشد.

تماشا کنید:

دژنراتیو دیسک کمر معمولاً به دلیل فشار روی ماهیچه‌های حمایت کننده از ستون فقرات و التهاب در اطراف فضای دیسک ایجاد می شود.

انحطاط به دلیل ساییدگی و پارگی دیسک ستون فقرات ناشی از افزایش سن رخ می دهد و ممکن است توسط آسیب، شیوه زندگی، و احتمالاً با استعداد ژنتیکی به درد مفاصل یا اختلالات اسکلتی عضلانی تسریع شود. بیماری دژنراتیو دیسک به ندرت از یک ضربه بزرگ مانند تصادف رانندگی شروع می شود. به احتمال زیاد به دلیل آسیب کم انرژی به دیسک است.

علل بیماری دژنراتیو دیسک کمر

کمردرد مرتبط با بیماری دژنراتیو دیسک کمر معمولاً از یک یا هر دو منبع زیر ایجاد می‌شود:

• التهاب، زیرا پروتئین های موجود در فضای دیسک اعصاب اطراف را تحریک می کنند – هم عصب کوچک در فضای دیسک و هم اعصاب بزرگتر که به پاها می روند (عصب سیاتیک).
• ناپایداری غیرطبیعی ریز حرکت، زمانی که حلقه های بیرونی دیسک به نام فیبروز حلقوی فرسوده می شوند و نمی توانند فشار وارده بر ستون فقرات را به طور موثر جذب کنند و در نتیجه حرکت در امتداد بخش مهره ای ایجاد می شود.

در طی یک دوره زمانی طولانی، درد ناشی از بیماری دیسک دژنراتیو کمر در نهایت به جای بدتر شدن تدریجی کاهش می یابد. این تسکین درد به این دلیل اتفاق می‌افتد که دیسک کاملاً تحلیل رفته دیگر هیچ پروتئین التهابی ندارد (که می‌تواند باعث درد شود) و معمولاً در یک موقعیت ثابت فرو می‌رود و حرکت ریز که باعث ایجاد درد می‌شود را از بین می‌برد.

دژنراتیو دیسک کمر

آبشار دژنراتیو دیسک کمر

هنگامی که صفحه انتهایی دیسک آسیب می بیند، خون رسانی به دیسک ها به خطر می افتد و منجر به کمبود مواد مغذی و اکسیژن می‌شود که برای بازسازی بافت های آسیب دیده ضروری هستند. وقتی یک استرس یا آسیب رخ می دهد، دیسک می تواند به سرعت در فرآیندی به نام آبشار دژنراتیو شروع به فرسودگی کند.

آبشار دژنراتیو فرآیندی آهسته است که معمولاً برای 10 تا 30 سال ادامه می یابد و معمولاً از چرخه زیر تشکیل می شود:

• استرس یا آسیب اولیه ممکن است رخ دهد که باعث درد حاد می شود که ممکن است شدید باشد. سفتی و محدودیت تحرک ممکن است بلافاصله پس از آسیب اولیه یا فشار وارده به دیسک رخ دهد. در بسیاری از موارد، هیچ آسیب واضحی وجود ندارد که باعث شروع علائم شود.
• سپس بخش آسیب دیده ستون فقرات تحت یک دوره طولانی بی ثباتی نسبی قرار می گیرد. با کاهش ارتفاع دیسک، ماهیچه‌ها، رباط‌ها و مفاصل فاست اطراف فضای دیسک به تدریج تنظیم می‌شوند تا دوباره ستون فقرات را تثبیت کنند. در طول این مرحله، شعله ورهای دوره ای کمردرد متوسط یا شدید وجود دارد.
• هنگامی که بخش ستون فقرات تثبیت می شود، درد و سایر علائم کاهش می یابد.

شایع است که کمردرد ناشی از بیماری دژنراتیو دیسک کمر در سنین 30 تا 40 سالگی شدیدتر از 60 سالگی است.

عوامل خطرناک

دژنراتیو دیسک کمر

علل سبک زندگی که بر سلامت کلی تأثیر می گذارند می توانند بر دیسک های ستون فقرات تأثیر بگذارند. عوامل خطر بیماری دژنراتیو دیسک عبارتند از:

• سابقه خانوادگی کمردرد یا اختلالات اسکلتی عضلانی
• فشار بیش از حد به کمر ناشی از ورزش، بلند کردن مکرر اثاثیه سنگین، یا کارهای پر زحمت
• فشار بر روی دیسک های ستون فقرات کمری به دلیل نشستن طولانی مدت و/یا وضعیت نامناسب
• عدم حمایت از دیسک ها به دلیل ضعف عضلات مرکزی
• چاقی
• سیگار کشیدن، یا هر شکلی از مصرف نیکوتین

انحطاط دیسک بخش شایع پیری است، اما همه افراد دچار درد یا علائم قابل توجهی نمی شوند. علائم معمولاً زمانی بروز می کنند که بی ثباتی ستون فقرات، تنش عضلانی و احتمالاً تحریک ریشه عصبی رخ می دهد.

روش تشخیص دیسک کمر و فرآیند آن برای هر دو بیماری دژنراتیو دیسک و فتق دیسک شامل طیف وسیعی از روش ها است. این روش ها دیسک را به عنوان منبع درد تأیید می نماید. همچنین مکانیک و آناتومی و علت بروز درد را تأیید می کند.

بررسی تاریخچه پزشکی و علائم خاص

فرآیند روش تشخیص دیسک، با یک تاریخچه پزشکی جمع آوری شده و بررسی علائم فعلی شروع می شود. بررسی کامل علائم شامل موارد زیر است:

• محل درد، از جمله اینکه آیا محدود به گردن یا پشت است یا اینکه شامل درد بازو یا پا می شود
• احساس درد، سوزش، احساس تیر کشنده، یا ضربه
• فعالیت ها، پوزیشن ها یا درمان های خاص باعث بهتر یا بدتر شدن درد می شوند یا نه

دانستن یک پیش زمینه پزشکی کامل می تواند سایر شرایط احتمالی را که ممکن است باعث درد شوند را رد یا شناسایی کند. سابقه پزشکی ممکن است شامل اطلاعاتی در مورد مشکلات و بیماریهای مزمن فرد، تشخیص های قبلی و درمان های گذشته و اثربخشی آنها باشد. معمولاً اطلاعات مربوط به عادات خواب، رژیم غذایی و ورزش نیز جمع آوری می شود.

معاینه فیزیکی به عنوان یک روش تشخیص دیسک کمر

یک معاینه فیزیکی برای تشخیص درد دیسک ممکن است شامل یک یا چند معاینه زیر باشد:

لمس دیسک کمر

لمس (احساس با دست) ساختارهای خاص می تواند به شناسایی منبع درد کمک کند. اگر زمان فشار به ستون فقرات، درد دیسک بدتر شود، نشانه آسیب به دیسک می‌باشد.

تست های حرکتی

آزمایش هایی که دامنه حرکتی ستون فقرات را ارزیابی می کنند ممکن است شامل خم کردن گردن یا بالاتنه به جلو، عقب یا به پهلو باشد. اگر بالا بردن یک پا، باعث تشدید درد ساق پا شود، نشان دهنده فتق دیسک کمر می‌باشد.

قدرت عضلانی

برای ارزیابی قدرت عضلانی، انجام معاینه بالینی توسط پزشک متخصص، مهم است. آزمایش قدرت عضلانی ممکن است شامل نگه داشتن بازوها یا پاها در کنار یا جلوی بدن برای بررسی لرزش، آتروفی عضلانی یا سایر حرکات غیر طبیعی انجام شود.

تست رفلکس یک روش تشخیص دیسک کمر

تحریک ریشه عصبی می تواند رفلکس ها را در بازوها یا پاها کاهش دهد. یکی از موارد تشخیصی، تست رفلکس اعصاب، با چکش رفلکس است. در تست رفلکس با چکش، اگر واکنش کم شده باشد یا از بین رفته باشد، نشانه فشار روی عصب درگیر می‌باشد.

برخی از تست های معاینه فیزیکی ممکن است برای رد یا تایید تشخیصی که با علائم گزارش شده در تاریخچه پزشکی مطابقت دارد استفاده شود.

روش تشخیص دیسک کمر

تست های تشخیصی دیسک کمر

معمولا یک روش آزمایشگاهی برای تشخیص مشکل دیسک کمرانجام می‌شود. جراح، برای دانستن محل دقیق بیرون زدگی دیسک و محل درگیری عصبهای درگیر، با متخصص رادیولوژی مشورت می‌کند. آزمایشات تشخیصی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

سی تی اسکن یا میلوگرام

اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) شامل یک عکس اشعه ایکس از بدن است که با کامپیوتر تصویر را به بخش های مقطع ستون فقرات مجدداً فرمت می کند. گاهی اوقات یک میلوگرام در طول سی تی اسکن انجام می شود که در آن رنگ رادیوگرافی به آن ناحیه تزریق می شود تا جزئیات بیشتری در مورد ساختارهای ستون فقرات ارائه شود.

اسکن ام آر آی

تصویربرداری مغناطیسی (MRI) ارزیابی حساس و دقیقی از اعصاب ستون فقرات و آناتومی، از جمله تراز دیسک، ارتفاع، هیدراتاسیون، و پیکربندی ارائه می دهد.

دیسکوگرام، یک روش تشخیص دیسک کمر

اگر جراح بخواهد دیسک را جراحی کند، دیسکوگرام برای تشخیص دیسک دردناک انجام می‌شود. در این آزمایش، رنگ رادیوگرافی به دیسک تزریق می شود تا درد در دیسک از فشار تزریق رنگ ایجاد شود.

روش تشخیص دیسک کمر

• یافته های MRI یا سایر تست های تشخیصی، برای تشخیص بیماری، کافی نیستند. معاینه فیزیکی و علائم باید با MRI یا سایر آزمایش ها، مطابقت داشته باشد. آنچه که در معاینه بیمار یافت می‌شود با آنچه که در تصاویر دیده می‌شود باید مطابقت داشته باشد. به این ترتیب، علت درد به طور دقیق شناسایی می‌شود.
• باید یک برنامه درمانی موثر تجویز کرد. درمان عصب فشرده شده به خاطر فتق دیسک کمر، و درمان درد دیسک ناشی از بیماری دژنراتیو دیسک، به خوبی انجام می‌گیرد.

دکتر مجید نجفی متخصص درد کلینیک درد مهرگان