روش تزریق اپیدورال معمولاً یک روش کم تهاجمی است که در مطب پزشک، مرکز جراحی یا بیمارستان انجام می‌شود. معمولاً بیماران در همان روز به خانه بازمی‌گردند. این تزریق ممکن است توسط متخصصان  یا فوق تخصصهای درد، متخصصان جراحی اعصاب و ستون فقرات و یا متخصصان طب فیزیکی و توانبخشی انجام شود.

روش تزریق اپیدورال در ابتدا یک شرح حال دارویی از بیمار گرفته می‌شود، برخی از این داروها ممکن است لازم باشد چند روز قبل از تزریق اپیدورال قطع شوند تا از عوارض جلوگیری شود. همچنین پس از صحبت در مورد فواید و خطرات احتمالی با پزشک، قبل از انجام عمل، امضای فرم رضایت نامه ضروری است.

اقدامات لازم بیمار برای دریافت تزریق اپیدورال

روش تزریق معمولاً برای صبح یا عصر برنامه ریزی می‌شود. دستورالعمل‌ها معمولاً شامل عدم خوردن و آشامیدن برای حدود 6 ساعت قبل از عمل است.(البته در تمام موارد ضروری نیست). برای دسترسی بهتر به محل تزریق، لباس مخصوص بیمارستانی پوشیده می‌شود. آرام‌بخشی با استفاده از داروهای آرام‌بخش ممکن است برای کاهش اضطراب بیمار تجویز شود.

روش گام به گام برای تزریق اپیدورال

روش تزریق اپیدورال معمولاً در حالی انجام می‌شود که بیمار بر روی شکم خود روی میز فلوروسکوپی (اشعه ایکس زنده) دراز می‌کشد. این روش ممکن است تا 30 دقیقه طول بکشد. پزشک ممکن است تصمیم بگیرد که از یک مسیر ترانس فورامینال، اینترلامینار یا دمی (کودال) برای انجام تزریق استفاده کند. در صورت نیاز به داروی آرام بخش، اندکی قبل از تزریق اپیدورال از طریق رگ به بیمار تزریق می‌شود.

مراحل متداول فرآیند تزریق

• پوست روی محل تزریق مشخص شده و با بتادین تمیز می‌شود.
• اشعه ایکس فلوروسکوپی برای تعیین سطح صحیح مهره برای هدایت سوزن استفاده می‌شود. تصاویر زنده را می‌توان بر روی صفحه نمایش کامپیوتر مشاهده کرد.
• یک بی‌حس کننده موضعی به پوست و بافت‌های زیرین تزریق می‌شود تا ناحیه را بی‌حس کند.
• یک سوزن نخاعی اپیدورال به محل تزریق مورد نظر وارد می‌شود و با استفاده از فلوروسکوپی هدایت می‌شود.
• یک رنگ کنتراست به فضای اپیدورال تزریق می‌شود تا گسترش محتویات تزریق شده را بررسی کند.
• پس از تایید انتشار، داروی استروئیدی به فضای اپیدورال تزریق می‌شود.

با ورود دارو به فضای اپیدورال، ممکن است احساس گزگز یا سوزش خفیف یا احساس فشار داشته باشید. هنگامی که تزریق اپیدورال کامل می‌شود، معمولاً تحریک و ناراحتی در عرض چند دقیقه از بین می‌رود. بیمار معمولاً به مدت 30 دقیقه تا یک ساعت در اتاق ریکاوری تحت نظر قرار می‌گیرد که در آن علائم حیاتی به طور مداوم نظارت می‌شود.

رانندگی و فعالیت‌های بدنی شدید و پرواز در هواپیما در همان روز پس از عمل توصیه نمی‌شود.

تسکین درد و بهبودی پس از تزریق اپیدورال

در حالی که بی‌حسی موضعی در روش تزریق اپیدورال معمولاً تسکین فوری درد را فراهم می‌کند، گاهی ممکن است تا ۲هفته طول بکشد تا استروئیدها تأثیر بگذارند.

بازگشت به فعالیت های روزانه

فعالیت‌های منظم ممکن است به آرامی در روز بعد از تزریق از سر‌گرفته شود. در صورت بروز درد در محل تزریق اپیدورال ممکن است از کمپرس یخ در منزل استفاده شود. کیسه‌های یخ معمولاً به مدت 15 تا 20 دقیقه در هر بار با حداقل دو ساعت استراحت برای جلوگیری از آسیب پوست استفاده می‌شود. معمولاً 2 تا 3 روز پس از تزریق حمام آب گرم، سونا و شنا توصیه نمی‌شود تا از خطر عفونت جلوگیری شود.

روش تزریق اپیدورال معمولاً بدون درد است، اما درد یا ناراحتی خفیف ممکن است در برخی از بیماران طی یک یا دو روز بعد رخ دهد. با اقدامات پیشگیرانه کافی و مراقبت‌های پس از تزریق در محل درمان، بیماران معمولاً می‌توانند تمام فعالیت‌های روزانه خود را ظرف یک هفته پس از تزریق از سر بگیرند.

علل کمر درد معمولاً شامل مشکلات مکانیکی و آسیب‌های بافت نرم بدن و ستون فقرات می باشد. این آسیب ها می تواند شامل آسیب به دیسک های بین مهره ای باشد. علت فشرده شدن ریشه های عصبی و حرکت نامناسب مفاصل ستون فقرات است.

یکی از شایع ترین علل کمردرد، پارگی یا کشیده شدن ماهیچه یا رباط است.

کشیدگی عضلات و رگ به رگ شدن رباط

رگ به رگ شدن یا کشیدگی کمر می تواند به طور ناگهانی اتفاق بیفتد یا به مرور زمان و به دلیل حرکات تکراری به آرامی ایجاد شود.

• کشیدگی زمانی رخ می‌دهد که عضله بیش از حد کشیده شود.
• رگ به رگ شدن زمانی اتفاق می افتد که کشش بیش از حد و پارگی بر رباط ها تأثیر بگذارد که استخوان ها را به هم متصل می کند.

برای اهداف عملی، مهم نیست که عضله یا رباط آسیب دیده باشد،. زیرا علائم درد کمر و درمان یکسان است.

علل کمر درد دراثر رگ به رگ شدن و کشیدگی

• بلند کردن یک جسم سنگین، یا چرخاندن ستون فقرات در حین بلند کردن.
• حرکات ناگهانی که فشار زیادی به کمر وارد می‌کند.
• وضعیت نامناسب در طول زمان.
• آسیب های ورزشی، به ویژه در ورزش هایی که شامل پیچ خوردگی یا نیروهای ضربه ای زیاد است.

در حالی که پیچ خوردگی ها و کشیدگی ها جدی به نظر نمی رسند و معمولاً باعث درد کمر طولانی مدت نمی شوند، درد کمر حاد (دردی که از شروع آن مدت زیادی نگذشته باشد) می تواند کاملاً شدید باشد.

درد کمر زمانی که بیش از سه ماه طول بکشد و از روند طبیعی بهبودی بدن فراتر رود، مزمن تلقی می شود. درد کمر مزمن شامل مشکل دیسک، مشکل مفصل و یا درد عصبی است. علل شایع عبارتند از:

فتق دیسک کمر

مرکز ژله مانند دیسک کمر می تواند از لایه بیرونی سخت عبور کند و ریشه عصبی مجاور را تحریک کند. قسمت فتق دیسک پر از پروتئین است. رسیدن به ریشه عصبی باعث التهاب می‌شود. التهاب باعث درد ریشه عصبی می شود. دیواره دیسک نیز اعصاب زیادی دارد. پارگی دیواره می تواند باعث درد کمر شدید شود.

بیماری دژنراتیو دیسک

در بدو تولد، دیسک های بین مهره ای پر از آب و در سالم ترین حالت خود هستند. با بالا رفتن سن، دیسک ها آب بدن خود را از دست می‌دهند و فرسوده می‌شوند. از آنجایی که دیسک آب خود را از دست می دهد، نمی تواند در مقابل نیروها نیز مقاومت کند و نیرویی را به دیواره دیسک منتقل می کند که ممکن است باعث درد کمر شود و یا در اثر ضعیف شدن می تواند منجر به فتق شود. دیسک همچنین می تواند کامل از آب تخلیه شده و باعث ایجاد درجاتی از تنگی کانال نخاعی کمر شود.

اختلال عملکرد مفصل فاست

در پشت هر دیسک دو مفصل فاست در هر بخش حرکتی در ستون فقرات کمری وجود دارد. این مفاصل دارای غضروف بین استخوان ها هستند. توسط یک رباط کپسولی احاطه شده اند. به شدت توسط اعصاب عصب دهی می شود. این مفاصل می توانند به تنهایی یا همراه با درد دیسک دردناک باشند.

اختلال عملکرد مفصل ساکروایلیاک

مفصل ساکروایلیاک، ساکروم را در پایین ستون فقرات به هر طرف لگن متصل می کند. این یک مفصل قوی و کم حرکت است که در درجه اول شوک و تنش بین بالاتنه و پایین تنه را جذب می کند. مفصل ساکروایلیاک در صورت ملتهب شدن (Sacroiliitis) یا حرکت زیاد یا خیلی کم مفصل ممکن است دردناک شود.

تنگی کانال نخاعی

این وضعیت از طریق باریک شدن کانال نخاعی که ریشه های عصبی در آن قرار دارند باعث درد کمر می شود. باریک شدن می تواند مرکزی، فرمی یا هر دو باشد و می تواند در یک سطح یا چند سطح در قسمت پایین کمر باشد.

اسپوندیلولیستزیس

این وضعیت زمانی رخ می دهد که یکی از مهره ها روی مهره مجاور بلغزد. 5 نوع اسپوندیلولیستزیس وجود دارد، اما شایع‌ترین آنها ثانویه ناشی از نقص یا شکستگی پارس (بین مفاصل فاست) یا ناپایداری مکانیکی مفاصل فاست (دژنراتیو) است. درد کمر می تواند ناشی از بی ثباتی (کمر) یا فشردگی اعصاب (پا) باشد.

آرتروز

این وضعیت ناشی از ساییدگی و پارگی دیسک و مفاصل فاست است. باعث درد کمر، التهاب، بی ثباتی و تنگی به درجات متغیری می شود و می تواند در یک سطح یا چند سطح پایین ستون فقرات رخ دهد. استئوآرتریت ستون فقرات با افزایش سن همراه است و به آرامی پیشرفت می کند. به این وضعیت، اسپوندیلوز یا بیماری دژنراتیو مفصل گفته می‌شود.

بدشکلی تنه از مهمترین علل کمر درد

انحنای ستون فقرات می تواند شامل اسکولیوز یا کیفوز باشد. بدشکلی ممکن است با درد کمر همراه باشد اگر منجر به شکستگی دیسک‌ها، مفاصل فاست، مفاصل ساکروایلیاک یا تنگی شود.

درد کمر در اثر ضرب دیدگی

شکستگی یا دررفتگی حاد ستون فقرات می تواند منجر به درد کمر شود. کمردردی که پس از ضربه ایجاد می شود، باید از نظر پزشکی مورد ارزیابی قرار گیرد.

شکستگی فشاری

شکستگی در مهره استوانه‌ای شکل که در آن استخوان اساساً روی خود فرو می‌رود، می‌تواند باعث درد کمر ناگهانی شود. این نوع شکستگی بیشتر به دلیل ضعف استخوان‌ها رخ می‌دهد. پوکی استخوان بیشتر در افراد مسن  دیده می‌شود.

توجه به این نکته ضروری است که وجود یک یا چند مورد از این شرایط لزوماً به این معنی نیست که علت درد کمر است. برای مثال، استئوآرتریت یا بیماری دژنراتیو دیسک ممکن است در یک مطالعه تصویربرداری ظاهر شود، اما فرد ممکن است درد را گزارش نکند.

علل کمر درد و ستون فقرات که کمتر شایع هستند

عفونت

عفونت ستون فقرات، استئومیلیت نامیده می‌شود. این مشکل یکی از علل کمر درد است.  این مشکل شامل مشکلات مکانیکی و آسیب‌های بافت نرم بدن و ستون فقرات می باشد. این آسیب ها می تواند شامل آسیب به دیسک های بین مهره ای،، نادر است، اما می تواند باعث درد کمر شدید شود و در صورت عدم درمان، تهدید کننده زندگی است. این می تواند در اثر روش های جراحی، تزریق یا انتشار از طریق جریان خون ایجاد شود. بیمارانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر مستعد ابتلا به مشکل در ستون فقرات هستند.

تومور ستون فقرات

بیشتر تومورهای ستون فقرات از قسمت دیگری از بدن شروع می‌شوند. سپس به ستون فقرات متاستاز می‌دهند. شایع ترین تومورهایی که به ستون فقرات گسترش می یابند از سرطان سینه، پروستات، کلیه، تیروئید یا ریه شروع می شوند. هر گونه علل کمردرد جدید باید مورد ارزیابی قرار گیرد.

درد کمر و بیماری خودایمنی

درد کمر یک علامت احتمالی مرتبط با شرایط خودایمنی مانند اسپوندیلیت آنکیلوزان، آرتریت روماتوئید، لوپوس، بیماری کرون، فیبرومیالژیا و غیره است.

این فهرست شامل علل کمر درد شایع تر است، اما موارد دیگر نیز وجود دارد. یافتن درمان بهینه برای درد کمر معمولاً به تشخیص بالینی صحیح بستگی دارد.

تزریق مفصل فاست گردن، قفسه سینه‌ و یا کمر شامل تزریق مقدار کمی بی‌حس کننده موضعی (مثل بوپی واکایین یا روپی واکایین) و یا داروی استروئیدی است. این تزریق می‌تواند مفاصل فاست را بی‌حس کرده و درد را از بین ببرد. تسکین درد ناشی از تزریق مفصل فاست برای کمک به بیمار برای تحمل بهتر درد، انجام فیزیوتراپی برای توانبخشی و وضعیت کمر بیمار در نظر گرفته شده است.

مفاصل فاست، مفاصل کوچکی در هر بخش از ستون فقرات هستند. این مفاصل ثبات را ایجاد و به دامنه حرکت ستون فقرات کمک می‌کنند. مفاصل فاست ممکن است به دلیل آرتروز ستون فقرات، آسیب کمر، یا فشار مکانیکی به کمر دردناک شوند.

پزشکان متخصص ستون فقرات کلینیک درد مهرگان معتقدند تزریق مفصل فاست معمولاً دو هدف دارد. کمک به تشخیص علت و محل درد و همچنین تسکین درد:

اهداف تزریق تزریق مفصل فاست گردن، قفسه سینه‌ و یا کمر

اهداف تشخیصی

با تزریق کردن داروی بی‌حس کننده در مفصل فاست، مقدار کاهش فوری درد بیمار به تشخیص اینکه آیا مفصل فاست منبع درد است یا خیر کمک می‌کند. اگر در حالی که مفصل فاست بی‌حس است، تسکین کامل درد حاصل شود، به این معنی است که مفصل احتمالا منبع درد است.

اهداف تسکین درد

همراه با داروهای بی‌حس‌کننده، تزریق مفصل فاست شامل تزریق استروئید آهسته رهش (کورتیزون) به مفصل فاست برای کاهش التهاب است که گاهی اوقات می‌تواند باعث تسکین درد طولانی‌مدت شود.

روش تزریق ممکن است بلوک فاست نیز نامیده شود، زیرا هدف آن مسدود کردن درد است.

آناتومی مفصل فاست

مفاصل فاست مفاصل زوج زوج در ستون فقرات پشتی و گردنی هستند. یک جفت در هر سطح مهره ها (یک مفصل در هر طرف مهره ها). این مفاصل دارای سطوح غضروفی (بافت محافظ بین استخوان ها) و یک کپسول اطراف آن هستند که با مایع سینوویال پر شده است، که اصطکاک بین استخوان‌هایی را که به هم ساییده می‌شوند را کاهش می‌دهد.

مفاصل فاست گردن در پشت یا کنار گردن قرار دارند. مفاصل فاست قفسه سینه در قسمت فوقانی ستون فقرات و مفاصل فاست کمری در قسمت پایین کمر قرار دارند. بسته به اینکه کدام مفاصل تحت تأثیر قرار گرفته اند، درد می‌تواند در نواحی مختلف بدن ایجاد شود.

نواحی درد مفصل فاست

مفاصل فاست گردنی

درد ناشی از مفاصل فاست گردنی (در گردن) معمولاً در سر، گردن، شانه و یا بازو احساس می‌شود.

مفاصل فاست توراسیک

درد ناشی از مفاصل فاست قفسه سینه (در قسمت فوقانی ستون فقرات) معمولاً در قسمت بالایی پشت، قفسه سینه و یا بازو (به ندرت) احساس می‌شود.

مفاصل فاست کمری

درد ناشی از مفاصل فاست کمری (در پایین ستون فقرات) معمولاً در قسمت پایین کمر، لگن، باسن و یا ساق پا احساس می‌شود. در صورتی که درد در ناحیه ستون فقرات احساس می‌کنید میتوانید از طریق فرم ویزیت غیر حضوری کلینیک درد مهرگان مشکل خود را با ما در میان بگذارید تا در کوتاه‌‌ترین زمان متخصصین ما با شما تماس بگیرند.

دکتر مجید نجفی متخصص درد کلینیک درد مهرگان

عوارض تزریق اپیدورال هم مانند هر روش تزریقی، به صورت جانبی و خطرات احتمالی امکان پذیر است. این عوارض جانبی معمولاً موقتی و قابل تحمل هستند. به ندرت، عوارض جانبی جدی ممکن است رخ دهد.

تزریق استروئید عموماً هیچ گونه تسکین درد کاملی را ایجاد نکرده و تنها باعث کاهش درد می شود. ناامید کننده است که این روش را انجام دهید و کاهش معنی داری از درد را تجربه نکنید. همچنین متوجه شوید که تسکین اولیه درد زودگذر و درد اولیه پس از چند هفته باز می گردد.

کم خطرترین عوارض تزریق اپیدورال

عوارض جانبی پس از اپیدورال معمولا جدی نیستند. چند مثال عبارتند از:

• حالت تهوع
• سردرد
• سرگیجه
• غش به دلیل اضطراب ناشی از عمل که باعث کاهش ناگهانی ضربان قلب و فشار خون می شود (حمله وازوواگال)
• برافروختگی صورت (قرمزی و احساس گرما)

این عوارض معمولاً با استراحت برطرف می شوند. درد محل تزریق، در صورت وجود، ممکن است با سرما درمانی با استفاده از کمپرس یخ برای کاهش درد و یا تورم درمان شود.

پرخطرترین عوارض تزریق اپیدورال

در حالی که نادر است، عوارض جدی پس از تزریق اپیدورال ممکن است و در زیر مورد بحث قرار گرفته است.

عفونت

عفونت ها ممکن است به طور کلی در بدن رخ دهند (عفونت سیستمیک)، مغز و یا نخاع را تحت تاثیر قرار دهند، یا به صورت موضعی در ناحیه تزریق استروئید رخ دهند. مثالها عبارتند از:

• آبسه اپیدورال: تجمع چرک در فضای اپیدورال
• مننژیت: التهاب غشای مغز و نخاع
• استئومیلیت یا دیسکیت: عفونت استخوان یا دیسک مهره
• آبسه بافت نرم: تجمع چرک در داخل بافت های نرم در محل تزریق استروئید

اعتقاد بر این است که میکروب های پوست بیمار یکی از علل شایع عفونت پس از تزریق استروئید هستند.

عوارض تزریق اپیدورال

خون ریزی

آسیب به شریان ها ممکن است باعث خونریزی موضعی و تجمع خون در بافت های نرم، فضای اپیدورال یا غشاهای نخاع شود. ممکن است یک هماتوم یا لخته خون در داخل شریان ایجاد شود و جریان خون به بافت های حیاتی مانند مغز و یا نخاع را مسدود کند.

سوراخ دورال

قرار دادن ناخواسته سوزن در غشای خارجی نخاع (دوراماتر) ممکن است باعث سوراخ شدن دورا شود. این وضعیت شیر مرطوب نیز نامیده می شود و باعث نشت مایع مغزی نخاعی (CSF) و کاهش فشار CSF در مغز می شود و در نتیجه سردرد شدید ایجاد میکند.

آسیب عصبی

آسیب به اعصاب مجاور ممکن است باعث ایجاد احساسات غیر طبیعی، از دست دادن حس یا تشنج شود. اگر اعصاب دم اسبی در پایه نخاع آسیب ببینند، ممکن است منجر به یک اورژانس پزشکی به نام سندرم دم اسبی شود. این سندرم باعث از دست دادن کنترل روده و مثانه می شود و برای جلوگیری از فلج پایین تنه باید فورا درمان شود.

عوارض تزریق اپیدورال بر سیستم قلبی عروقی

گاهی اوقات، فشار خون پایین و کاهش ضربان قلب ممکن است پس از تزریق استروئید رخ دهد

خطر مرتبط با بی حسی موضعی

در تزریقات حاوی بی حس کننده موضعی، اگر محلول وارد رگ خونی شود، ممکن است منجر به سمیت سیستم عصبی مرکزی و یا سیستم قلبی عروقی شود.

خطر مرتبط با استروئیدهای ذرات معلق

ذرات بزرگتر در استروئیدهای ذرات معلق ممکن است با هم جمع شوند و عروق خونی را مسدود کنند و باعث کاهش خون رسانی به نخاع شوند.

معمولا خطرات و عوارض تزریق اپیدورال که بالاتر از سطح L3 انجام می شود بیشتر است. شایع ترین خطر، تزریق استروئید به رگ خونی است که احتمال بروز آن در افراد بالای 50 سال بیشتر می شود.

به ندرت، واکنش آلرژیک به استروئیدها، بی حس کننده موضعی یا رنگ کنتراست ممکن است رخ دهد.

چه زمانی باید با پزشک تماس گرفت

علائم جدی پس از تزریق استروئید اپیدورال که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارند عبارتند از:

• سردرد شدید در هنگام نشستن یا ایستادن که پس از دراز کشیدن احساس بهتری دارد، که ممکن است نشان دهنده سوراخ شدن دورال باشد.
• تب ۳۸ درجه یا بیشتر که ممکن است نشان دهنده عفونت باشد
• کاهش یا از دست دادن کامل کنترل روده یا مثانه در حالی که بیمار هنوز بی حس است یا بعد از بی حسی موضعی و بی حسی موقت از بین می رود، که ممکن است نشان دهنده فوریت های پزشکی باشد، مانند سندرم دم اسب باشد.
• احساس بی حسی و یا ضعف در پا(های) که ممکن است نشان دهنده آسیب عصبی باشد.

در صورت بروز عوارض تزریق اپیدورال، فوراً با مراجعه به برگه ویزیت غیر حضوری درد کمر با پزشکان متخصص ما در کلینیک درد مهرگان تماس بگیرید.

علل گردن درد مزمن عنوان مقاله ای است که در ادامه بیشتر به آن خواهیم پرداخت. بیشتر موارد گردن درد بین 2 تا 6 هفته طول می‌کشد (درد حاد) و در بسیاری از موارد گردن درد خود به خود با درمان معمولی یا بدون درمان تسکین می‌یابد.

از شایع‌ترین علل گردن درد، کشیدگی عضله است که در آن عضله بیش از حد کشیده شده و پاره می‌شود. کشیدگی عضلات گردن معمولاً به دلیل وضعیت بدنی نامناسب مانند خوابیدن با گردن در موقعیت‌های نامناسب ایجاد می‌شود.

اکثر آسیب‌های عضلانی گردن در عرض چند روز یا چند هفته احساس بهتری خواهند داشت. بیشتر کشیدگی عضلات گردن با استفاده از گرما یا یخ، داروهای مسکن معمولی و کشش کاهش می‌یابد.

علل شایع گردن درد مزمن

درد گردن معمولاً این است که یک مشکل مکانیکی در مفاصل فاست یا دیسک ایجاد می‌شود که معمولاً از ساییدگی و پارگی دردناک مرتبط با افزایش سن ناشی می‌شود.

به گفته پزشکان متخصص جراحی ستون فقرات کلینیک درد مهرگان، شرایط ستون فقرات گردن نه تنها گردن بلکه سر، شانه‌ها یا بازوها را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. چنین شرایطی عبارتند از:

گردن درد به علت آرتروز مفاصل

استئوآرتریت در ستون فقرات گردنی باعث اصطکاک بیش از حد در مفاصل فاست گردن می‌شود که منجر به درد و سفتی گردن می‌شود. علاوه بر این، آرتروز گردن می‌تواند باعث ایجاد خارهای استخوانی شود که ممکن است باعث سردرد در پایه جمجمه و درد ریشه عصبی در شانه‌ها، بازوها یا دست‌ها شود.

بیماری دیسک گردن دژنراتیو

یکی از علل شایع گردن درد مزمن، تحلیل رفتن یا ساییدگی دیسک ستون فقرات گردنی است. انحطاط دیسک گردن به طور معمول باعث یک گردن درد مزمن با درد کم و دوره‌های متناوب درد شدیدتر و بی‌ثباتی می‌شود.

فتق دیسک گردن

اگر دیسکی در ستون فقرات گردنی برآمده یا از فضای دیسک نشت کند، می‌تواند باعث التهاب و تحریک مفاصل، ماهیچه‌ها یا ریشه‌های عصبی اطراف شود. فتق دیسک گردن به طور معمول باعث درد عصبی در شانه‌ها و بازوها و همچنین درد خفیف تا متوسط و سفتی در گردن می‌شود.

تنگی فورامنهای گردنی

تنگی سوراخ خروجی عصب‌های گردنی به باریک شدن فضایی که ریشه‌های عصبی از مهره‌ها خارج می‌شوند، اشاره دارد و ممکن است ناشی از خارهای استخوانی، آرتروز یا فتق دیسک باشد. این وضعیت به طور معمول باعث درد، ضعف و بی‌حسی در شانه یا بازو و همچنین درد احتمالی گردن می‌شود.

تنگی سوراخ نخاع گردنی همراه با میلوپاتی

باریک شدن کانال نخاعی در گردن، یا تنگی سرویکال، ممکن است منجر به علائم عصبی در کل بدن به نام میلوپاتی شود. علائم میلوپاتی معمولاً شامل کاهش مهارت‌های حرکتی ظریف، مشکل در راه رفتن بدون حمایت (مانند عصا یا واکر) و بی‌حسی، ضعف و درد شدید در شانه‌ها، بازوها و یا دست‌ها است.

یکی از عوامل خطر اصلی برای گردن درد شامل پوزیشن نامناسب، مانند خمیدن یا نگاه کردن به صفحه گوشی برای مدت طولانی است. علاوه بر این، درد و سفتی گردن ممکن است ناشی از حمایت ضعیف از گردن در طول خواب، بلند کردن سر در هنگام کار فشرده و حرکاتی باشد که فشار مکرری را بر عضلات و مفاصل گردن وارد می‌کند.

دکتر مجید نجفی،مدیر کلینیک درد مهرگان

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) یک دسته دارویی محبوب هستند که می‌توانند به درمان درد گردن یا تسکین آن کمک کنند. حدود 20 نوع NSAID در داروخانه‌های سراسر دنیا فروخته می‌شود. چهار نوع آن بر بازار تسلط دارند.

چهار داروی معجزه گر برای درمان درد گردن

• آسپرین
• ایبوپروفن
• ناپروکسن
• سلکوکسیب

قدرت این داروها متفاوت است. پزشکان تجویز کننده اغلب دستورالعمل های خاصی را در مورد دوز دارو و برنامه بر اساس وضعیت فرد ارائه می‌دهند. مهم است که این دستورالعمل‌ها را به دقت دنبال کنید و از دوز ذکر شده تجاوز نکنید.

آسپرین

آسپرین در چندین دوز مختلف موجود است که از 75 تا 325 میلی گرم در هر قرص متغیر است. مردم معمولا آسپرین را به یکی از دو روش مصرف می‌کنند.

آسپرین با قدرت معمولی برای درمان درد گردن

یک آسپرین معمولی با 325 میلی گرم در هر قرص دارد. یک فرد بزرگسال ممکن است هر 2 تا 4 ساعت یک بار آسپرین را برای درمان درد گردن یا مفاصل مصرف کند. افراد نباید بیش از 12 قرص (3900 میلی گرم) در 24 ساعت مصرف کنند.

آسپرین با دوز پایین هر روز برای پیشگیری از حمله قلبی

در حالی که NSAID ها معمولاً خطر بیشتری برای مشکلات قلبی دارند، آسپرین یک استثنا است. یک آسپرین معمولی با دوز پایین می‌تواند عمل جمع شدن پلاکت ها را در جریان خون کاهش دهد، که ممکن است به جلوگیری از لخته شدن خون که باعث حمله قلبی می‌شود کمک کند. به همین دلیل، پزشکان اغلب توصیه می‌کنند که بیمارانی که در معرض خطر مشکلات قلبی عروقی هستند، روزانه یک عدد آسپرین با دوز پایین مصرف کنند.

بنا به گفته پزشکان متخصص درد کلینیک درد مهرگان، افرادی که روزانه آسپرین مصرف می‌کنند باید توجه داشته باشند که استفاده همزمان از سایر NSAID ها می‌تواند توانایی مهم ضد لخته شدن آسپرین را مسدود کرده و خطر خونریزی معده را افزایش دهد. هنگامی که آسپرین روزانه برای قلب مصرف می‌شود، باید اول صبح مصرف شود و حداقل 1 یا 2 ساعت بعد از آن نباید سایر NSAID ها مصرف شود.

آسپرین نباید به کودکان زیر 12 سال یا به نوجوانانی که علائم آبله مرغان یا آنفولانزا دارند داده شود. به دلیل احتمال ابتلا به سندرم ری آسپرین در این افراد ممنوع است. در بیمارانی که دوزهای بالا مصرف می‌کنند، صدای زنگ در گوش می‌تواند رخ دهد.

ایبوپروفن

ایبوپروفن (ادویل، موترین) معمولاً برای درمان درد گردن و التهاب خفیف یا متوسط توصیه می‌شود. در برخی موارد، مانند افراد مبتلا به انواع خاصی از آرتریت، پزشک ممکن است ایبوپروفن را برای استفاده طولانی مدت تجویز کند.

ایبوپروفن از 200 تا 400 میلی گرم در هر قرص متغیر است. دوز توصیه شده برای بزرگسالان با گردن درد خفیف تا متوسط حداکثر 600 میلی گرم در هر 4 ساعت است. دوزهای تجویزی می‌تواند تا 800 میلی گرم باشد.

حداکثر دوز برای یک دوره 24 ساعته 3200 میلی گرم است که معادل چهار دوز حداکثر بزرگسالان است. ایبوپروفن را می توان برای کودکان 6 ماهه مصرف کرد.

ناپروکسن

ناپروکسن (Aleve، Anaprox DS، Naprosyn) اغلب برای افرادی که درد مفاصل، تورم، و اشکال خاصی از آرتریت، مانند اسپوندیلیت آنکیلوزان دارند، تجویز می‌شود. همچنین برای درمان درد قاعدگی و سایر علائم استفاده می‌شود.

تجزیه و تحلیل مطالعات متعدد نشان داد که ناپروکسن با خطر کمتر مشکلات قلبی عروقی نسبت به سایر NSAID ها مرتبط است. با این حال، FDA شواهد کافی برای توجه به این تفاوت در برچسب های NSAID پیدا نکرده است.

ناپروکسن به دو شکل وجود دارد. ناپروکسن سدیم بدون نسخه (Aleve) و با نسخه (Anaprox، Anaprox DS، Naprelan) فروخته می‌شود.

دوز معمول بزرگسالان یک یا دو قرص 220 میلی گرمی است که در یک ساعت مصرف می‌شود. اگر بعد از 8 تا 12 ساعت همچنان به تسکین گردن درد نیاز است، ممکن است قرص دیگری مصرف شود. حداکثر سه قرص را می‌توان در 24 ساعت مصرف کرد. دوزهای تجویزی بالاتری در دسترس است و بسته به وضعیت بیمار ممکن است توسط پزشک تجویز شود. افراد مسن باید با احتیاط از ناپروکسن استفاده کنند و کمترین دوز ممکن را مصرف کنند.

سلکوکسیب

سلکوکسیب (Celebrex)، نوعی NSAID به نام مهارکننده COX-2 است. بر خلاف سایر NSAID ها، مهارکننده‌های COX-2 لخته شدن خون را مختل نمی‌کنند. بنابراین برای افرادی که از داروهای رقیق کننده خون مانند وارفارین (کومادین) استفاده می‌کنند، ایمن تر در نظر گرفته می‌شوند.

سلکوکسیب که در قرص های 100 میلی گرم و 200 میلی گرم موجود است، یک یا دو بار در روز با حداکثر دوز روزانه 800 میلی گرم مصرف می‌شود. این دارو برای آرتریت روماتوئید نوجوانان در کودکان 2 ساله استفاده می‌شود. سلکوکسیب برای کسانی که به سولفونامید، آسپرین یا آلرژی به NSAID دارند یا در افرادی که دارای برخی عوامل خطر قلبی عروقی یا گوارشی هستند توصیه نمی‌شود.

امتحان انواع دیگر دارو برای درمان درد گردن

افراد در نحوه واکنش بدنشان به داروها تفاوت زیادی دارند. اگر اولین دارویی که امتحان کردید  اثر مطلوب را نداشته باشد، لازم باشد انواع دیگر را امتحان کنید تا گردن درد تسکین پیدا کنید.

دکتر مجید نجفی، مدیر کلینیک درد مهرگان

تشخیص گردن درد باید زمانی که گردن درد بعد از چند روز یا چند هفته بهبود نیافت، احتمالاً برای کاهش علائم به برخی درمان‌ها یا راهنمایی‌های پزشکی نیاز است. دریافت یک تشخیص پزشکی دقیق برای علت گردن درد می‌تواند به تنظیم یک برنامه درمانی موثرتر کمک کند.

تاریخچه پزشکی

تاریخچه پزشکی کامل اولین قدم در تشخیص گردن درد است. پزشک علاوه بر کسب اطلاعات در مورد تاریخچه سلامت فرد، سوالاتی در مورد موارد زیر می پرسد:

علائم فعلی برای تشخیص گردن درد

درد از چه زمانی شروع شد؟ می‌آید و می رود؟ آیا درد در یک نقطه است یا به شانه‌ها، بازوها یا انگشتان دست می‌رسد؟ آیا علاوه بر گردن درد علائم دیگری نیز وجود دارد؟

اشتغال

فرد چه نوع کاری انجام می‌دهد؟ آیا روزی که صرف انجام کارهای یدی می شود یا نشستن در مقابل کامپیوتر درد بیشتر است؟ رفت و آمد چگونه است؟

سبک زندگی

آیا فرد تمایل به تحرک دارد یا کم تحرک است؟ به عنوان مثال، آیا سرگرمی‌ها شامل رفت و آمد بیرون از خانه، مانند باغبانی یا شنا کردن، یا نشستن بیشتر، مانند تماشای تلویزیون یا مطالعه است؟

بسیاری از موضوعات دیگر مانند وضعیت بدنی، عادات خواب و آسیب‌های اخیر یا قدیمی ممکن است مورد بررسی قرار گیرند. با جمع‌آوری اطلاعات بیشتر، پزشک متخصص کلینیک درد مهرگان می‌تواند فهرستی از تشخیص‌های احتمالی را لیست کند و به دوره بعدی درمان اشاره کند.

معاینه فیزیکی برای تشخیص گردن درد

پس از تاریخچه پزشکی، پزشک معاینه فیزیکی انجام می دهد که شامل:

مشاهده

وضعیت بدن، به ویژه گردن و شانه‌ها را ببینید و گردن را برای هر گونه ضایعه یا ناهنجاری بررسی کنید.

لمس

در امتداد بافت نرم گردن علائم اسپاسم عضلانی، سفتی یا حساسیت را احساس کنید.

تست دامنه حرکتی گردن

بررسی کنید تا ببینید که چگونه گردن در مقایسه با آنچه که طبیعی تلقی می‌شود، به سمت بالا و پایین حرکت می‌کند و می‌چرخد. حتی اگر گردن دامنه حرکتی کاملی داشته باشد، پزشک متوجه می‌شود که آیا این حرکت به راحتی انجام می‌شود یا حرکات خاصی باعث درد یا کشمکش می‌شوند.

رفلکس‌ها

آزمایش‌های ساده‌ای را با چکش لاستیکی انجام دهید تا رفلکس‌های عضلات دوسر بازو، سه‌سر بازو و ساعد را بررسی کنید، که می‌تواند نشان دهد که آیا اعصاب گردن سیگنال‌ها را ارسال می‌کنند یا خیر.

قدرت عضلانی

ماهیچه‌های شانه، بازوها یا دست‌ها را برای هرگونه نشانه ضعف آزمایش کنید.

حس‌ها

حس‌های غیرعادی مانند سوزن سوزن شدن در شانه‌ها، بازوها یا انگشتان را بررسی کنید.

بسیاری از موارد گردن درد بر اساس تاریخچه پزشکی و معاینه فیزیکی بیمار تشخیص داده می‌شود. هنگامی که به اطلاعات بیشتری نیاز باشد، تشخیص‌های پیشرفته ممکن است برای رسیدن به یک تشخیص دقیق مورد نیاز باشد.

مطالعات تصویربرداری

فناوری‌های مختلف تصویربرداری برای ارائه دید بهتری از آنچه ممکن است باعث درد گردن شود در دسترس است.

اشعه ایکس

با استفاده از تابش الکترومغناطیسی، یک اشعه ایکس (رادیوگرافی) تصویر خوبی از استخوان‌های گردن را نشان می‌دهد. تصاویر اشعه ایکس را می‌‌توان برای شناسایی انحطاط ستون فقرات، شکستگی مهره‌ها یا حتی تومورهای خاص مورد استفاده قرار داد.

سی تی اسکن گردن

این تصویربرداری از اشعه ایکس و کامپیوتر برای ارائه مجموعه‌ای از تصاویر مقطعی استفاده می‌کند که امکان مشاهده بهتر استخوان‌ها را نسبت به اشعه ایکس معمولی فراهم می‌کند. سی تی اسکن به ویژه برای شناسایی تغییرات ظریف استخوان مفید است. گاهی اوقات سی تی اسکن با میلوگرام انجام می‌شود که شامل تزریق رنگ به ستون فقرات می‌شود تا دید بهتری از اندازه مسیرهای عصبی (فورامینا)، کانال مرکزی و اینکه آیا مشکل ناشی از استخوان است یا بافت نرم (دیسک) است. .

اسکن ام آر آی گردن

MRI از امواج رادیویی و یک آهنربای قوی برای ایجاد یک سری از مقطع دقیق از بافت نرم و استخوان استفاده می‌کند. در صورت وجود، MRI معمولاً اولین گزینه تصویربرداری برای مشاهده بافت‌های نرم است زیرا خطرات مرتبط با دوز پرتو اضافی و میلوگرافی را ندارد.

سایر گزینه های تصویربرداری مانند اسکن استخوان یا سونوگرافی در دسترس هستند. گاهی اوقات یک مطالعه تصویربرداری می‌تواند آسیب یا انحطاط در سطح ستون فقرات را نشان دهد که با علائم گزارش شده مطابقت ندارد. در چنین مواردی، درمان علائم مهم است و نه مطالعه تصویربرداری.

تزریقات تشخیصی

برای آزمایش تزریق تشخیصی، یک محلول بی‌حس کننده به ستون فقرات گردنی تزریق می‌شود تا یک ساختار خاص، مانند یک مفصل فاست (تزریق بلوک فاست گردنی) یا یک عصب (تزریق ریشه عصبی انتخابی) را جدا کند. این تزریق‌ها با استفاده از هدایت اشعه ایکس (فلوروسکوپی) و رنگ کنتراست با دقت انجام می‌شوند. اگر تزریق به طور موقت درد را کاهش دهد، نشان می‌دهد که مفصل یا ریشه عصبی مورد نظر احتمالا منبع درد است.

در حالی که تزریق‌های تشخیصی بی‌خطر و مؤثر هستند، اما پتانسیل عوارض جانبی جدی دارند و معمولاً یکی از آخرین آزمایش‌های تشخیصی هستند. تزریق ستون فقرات همچنین می‌تواند درمانی باشد و ممکن است به اندازه کافی تسکین درد را فراهم کند تا مراقبت‌های محافظه کارانه غیرجراحی پیشرفت کند.

الکترودیاگنوستیک و تست های دیگر تشخیص گردن درد

تست‌های الکترودیاگنوستیک سرعت حرکت سیگنال‌های الکتریکی در طول اعصاب را اندازه‌گیری می‌کنند و می‌توانند سرنخ‌هایی را در مورد جایی که ممکن است یک عصب تحت تأثیر قرار گیرد، ارائه دهند.

• یک مطالعه هدایت عصبی (NCS) فعالیت الکتریکی اعصاب در بازوها و پاها را بررسی می‌کند
• الکترومیوگرام (EMG) فعالیت الکتریکی عضلات واقعی را آزمایش می‌کند

تست الکترودیاگنوستیک دارای برخی عوامل وابسته به اپراتور است که ممکن است نتایج را به اندازه سایر اشکال تست قابل اعتماد نباشد.

آزمایش‌های دیگر می‌تواند شامل آزمایش خون آزمایشگاهی برای بیماری‌ها یا پتانسیل‌های برانگیخته حسی جسمی برای مشکلات احتمالی نخاع باشد.

بسته به شکایات خاص گردن، گاهی اوقات نمی‌توان علت را با قطعیت تشخیص داد. اگر چه زمانی که گردن درد ناشی از یک بیماری جدی زمینه‌ای باشد، تشخیص آن ساده‌تر است.

دکتر مجید نجفی، مدیر کلینیک درد مهرگان

پوزیشن سر رو به جلو باعث افزایش فشار بر روی بسیاری از عضلات گردن و عضلات متصل به ستون فقرات گردنی می شود. این پوزیشن وظیفه بالا نگه داشتن سر را دارد. با گذشت زمان، وضعیت سر رو به جلو می تواند منجر به عدم تعادل ماهیچه ای شود. زیرا بدن تلاش می کند تا خود را تطبیق دهد و راه های کارآمدی برای بالا نگه داشتن سر برای دید مستقیم پیدا کند. برخی از ماهیچه ها کشیده و ضعیف می شوند. در حالی که عضلات دیگر کوتاه تر و سفت تر می شوند.

عضلات گردن بلند و ضعیف

فلکسورهای عمقی ستون فقرات گردنی

این ماهیچه ها را لونگوس کاپیتوس و لونگوس کولی نیز می گویند. آنها در امتداد جلوی ستون فقرات گردنی قرار داشته و به تثبیت گردن کمک می کنند. هنگام تضعیف این عضلات، خم کننده های عمقی گردن زمانی که چانه از گردن متمایل می شود، بلندتر می شوند.

عضلات گردن تحتانی و قسمت فوقانی قفسه سینه (Erector spinae)

راست کننده های ستون فقرات نقش کلیدی در چرخش و صاف کردن ستون فقرات دارد. وقتی عضلات ارکتور ستون فقرات بلند شود قدرت خود را از دست می دهند. در نتیجه نمی توانند گردن و قسمت بالایی پشت را از خم شدن به جلو نگه دارند.

فلکسور های تیغه شانه ای

ماهیچه های ذوزنقه میانی و لوزی در قسمت فوقانی پشت به عقب بردن کتف کمک کرده تا شانه ها و قفسه سینه در حالت خوب باز بماند. ماهیچه های ذوزنقه ای و لوزی ضعیف شده به تیغه های شانه اجازه داده تا به سمت جلو متمایل شوند. در نتیجه به خم شدن شانه ها و وضعیت سر به جلو کمک می کنند.

در هنگام تلاش برای اصلاح وضعیت سر رو به جلو و تسکین گردن درد نیاز به تقویت عضلات می شود. سایر عضلات نیز برای کمک به کاهش وضعیت سر به جلو و روتاتور کاف نیاز به تقویت داشته باشند.

ماهیچه های کوتاه و سفت

اینها عضلاتی هستند که معمولاً به دلیل وضعیت طولانی مدت سر به جلو کوتاه و سفت می شوند:

عضلات ساب اکسیپیتال

این 4 جفت ماهیچه کوچک محل اتصال قسمت پایینی پشت جمجمه به بالای ستون فقرات گردنی، به چرخش و خم شدن سر به عقب سر کمک می کنند. این ماهیچه ها بسیار سخت کار می کنند. آنها به طور مداوم منقبض شده تا سر را به سمت بالا خم کرده و در حالت ایستادن سر به جلو مستقیم نگاه کنند.

عضلات سینه

ماهیچه های قسمت بالایی پشت تمایل به کشیده شدن دارند. در نتیجه شانه به سمت جلو می چرخد. ماهیچه های سینه ممکن است کوتاه و سفت شوند. یک مثال شامل ماهیچه های کوچک سینه ای است. در نتیجه یک جفت ماهیچه مثلثی نازک در قسمت بالایی قفسه سینه هستند.

عضلات بالابرنده کتف

این جفت ماهیچه در امتداد پشت و کنار گردن قرار دارند و از قسمت فوقانی ستون فقرات گردنی به سمت تیغه شانه (کتف) حرکت می کنند. بالابرنده کتف علاوه بر کمک به حرکات مختلف گردن، نقش کلیدی در بلند کردن یا بالا بردن کتف ایفا می کند. اگر تیغه شانه شروع به خم شدن به سمت جلو کند و با روتاتور کاف ها به سمت بالا بچرخد، ممکن است عضلات کتف بالابرنده کوتاه شوند.

این عضلات معمولاً کانون کشش ها هستند تا به کاهش درد گردن و بهبود وضعیت سر به جلو کمک کنند. بسیاری از ماهیچه های دیگر ممکن است. به دلیل وضعیت سر به جلو کوتاه یا بلند شوند و عدم تعادل عضلانی خاص بسته به مورد می تواند متفاوت باشد.

بسیاری از افراد وضعیت بدنی نامناسبی دارند، اما اگر قسمت بالای کمر شما به سمت جلو می‌چرخد و چانه‌تان بیش از حد بیرون می‌آید، ممکن است حالت سر به جلو داشته باشید. این می تواند منجر به درد و ناراحتی طولانی مدت شود. اگر درد در گردن یا قسمت بالای کمر خود تجربه کرده اید. در مورد علائم و نشانه های وضعیت سر به جلو بیشتر بدانید.

قسمت بالای پشت گرد و قسمت پایین کمر صاف

شما می توانید با نگاه کردن به وضعیت طبیعی ایستادن او متوجه شوید که آیا وضعیت سر به جلو دارد یا خیر. با داشتن گردن و پشت سالم، قسمت بالایی پشت، گردن و سر شما باید تقریباً یک خط مستقیم تشکیل دهند (باید مقداری انحنای ستون فقرات گردنی به سمت داخل وجود داشته باشد) و سر به طور یکنواخت روی گردن شما متعادل باشد.

با این حال، اگر حالت گردن به جلو دارید، سرتان به سمت جلو می‌نشیند، گردن و قسمت بالایی پشتتان را می‌کشد و باعث می‌شود که چانه‌تان به سمت جلو گرد شود. در همان زمان، کمر شما، که باید خمیدگی کمی به سمت داخل نیز داشته باشد، شروع به صاف شدن می کند.

سر شما که می تواند 8 تا 12 پوند وزن داشته باشد، هر چه بیشتر به جلو خم شود، سنگین تر می شود. به طور متوسط، نگه داشتن گردن خود فقط یک اینچ به جلو می تواند 10 پوند به چیزی که گردن باید تحمل کند اضافه کند.

پوزیشن سر به جلو و درد عضلانی

بنا به گفته پزشکان متخصص ستون فقرات کلینیک مهرگان هنگامی که وضعیت سر به جلو باعث درد عضلانی می شود. معمولاً شبیه یک یا چند مورد از موارد زیر است:

• درد عمومی. این درد مبهم یا دردناک ممکن است در سراسر پهلو یا پشت گردن و همچنین به قسمت بالای پشت، شانه و یا سر گسترش یابد.
• درد شدید. منجر به سفتی و درد شدید شود که ممکن است احساس تیز یا سوزش داشته باشد. گردن درد شدید ممکن است با موقعیت ها یا حرکات خاص بدتر شود اما در موقعیت های دیگر یا در حالت استراحت کاهش یابد. این درد معمولاً در یک نقطه – مانند کنار گردن یا پایه جمجمه – به جای اینکه در یک منطقه پخش شود، موضعی است.
• درد نقطه ماشه ای. این درد شامل نقاط حساس و کشیده در عضلات است که در صورت لمس می تواند حتی دردناک تر شود. نقاط ماشه ای به ویژه در امتداد پشت گردن رایج هستند. اما درد می تواند به بالای سر یا پایین به شانه ها نیز ارجاع داده شود. برخی از مطالعات، درد نقطه ماشه ای را به احتمال زیاد با وضعیت سر به جلو، به ویژه در افرادی که میگرن یا انواع دیگر سردرد دارند، مرتبط می دانند.
• سفتی عضلانی. ماهیچه ها ممکن است به دلیل کار زیاد، آسیب دیدگی، درد نقطه ماشه ای یا در پاسخ به التهاب اطراف، مانند فتق دیسک، ملتهب و سفت شوند. به دلیل درد و کاهش عملکرد عضلات، گردن ممکن است سفت شود یا تحرک کمتری داشته باشد.

مضرات وضعیت سر رو به جلو

وضعیت سر رو به جلو می تواند منجر به چیزی بیش از درد عضلانی شود، از جمله دردی که از مفاصل، دیسک ها، ریشه های عصبی و دیگر ساختارهای مجاور منشاء می گیرد.

اگر تجربه دردهایی مشابه آنچه در اینجا ذکر شد دارید، می توانید از طریق این لینک شرح حال خود را برای ویزیت غیر حضوری توسط متخصصین کلینیک درد مهرگان ارسال کنید.

دکتر مجید نجفی، مدیر کلینیک درد مهرگان

تعویض دیسک کمر توسط عمل جراحی امکان پذیر است. در عمل دیسک کمر، قسمت داخلی، خارجی و صفحات انتهایی دیسک همه با یک ایمپلنت جراحی تعویض می‌شوند.

موفقیت در تعویض کامل دیسک به شدت به انتخاب بیمار بستگی دارد. تعویض دیسک مصنوعی برای بیماری دژنراتیو دیسک توصیه می شود. این مشکل از طریق ام آر آی تایید می‌شود.

تعویض دیسک مصنوعی کمر تنها در صورتی توصیه می شود که درمان های غیر جراحی حداقل پس از 6 ماه بی اثر باشند. اگر بیمار دارای اسپوندیلولیستزی قابل توجه (لغزش یک مهره بر روی مهره دیگر) یا تنگی ستون فقرات کمری استخوانی (تنگی کانال نخاعی) باشد، معمولاً این روش توصیه نمی شود.

روش تعویض توسط عمل دیسک کمر

اکثر جراحی های تعویض کامل دیسک در مراحل زیر انجام می‌شود:

1. دراز کشیدن به پشت و تحت بیهوشی عمومی. ستون فقرات از طریق یک برش کوچک در شکم (معمولاً به طول 5 تا 8 سانتی‌متر) قابل دسترسی است. ماهیچه‌ها، اندام‌ها و یا رگ‌های خونی ممکن است برای دسترسی به ستون فقرات به طرفین حرکت داده شوند. در این روش عمل جراحی معمولاً عضلات بریده نمی‌شوند.
2. دیسک طبیعی از فضای دیسک کمر خارج می‌شود. این دیسک  قسمتی از صفحات انتهایی غضروفی، حلقوی و هسته است.
3. یک سری دستگاه برای اندازه‌گیری و ارزیابی اندازه بدنه‌های مهره‌ها و انحنای ستون فقرات در سگمنت استفاده می‌شود. اندازه گیری‌ها برای اطمینان از اندازه و نصب مناسب دستگاه انجام می‌شود.
4. در صورتی که ارتفاع دیسک کمر از بین رفته باشد، با استفاده از ابزارهایی اصلاح می‌شود.
5. برای برخی از دستگاه‌ها، برش در سطح هر مهره رو به فضای دیسک کمر ایجاد می‌شود. این کار‌ها به دستگاه اجازه می‌دهند تا در حین عمل جراحی روی بدنه مهره ثابت شود.
6. در طول عمل از فلوروسکوپی آنلاین (اشعه ایکس) برای اطمینان از قرارگیری مناسب دستگاه استفاده می‌شود.
7. بافت‌ها و رگ‌های خونی بخیه می‌شوند. این بافتها به حالت طبیعی خود بر می‌گردند.

دیسک‌های مصنوعی برای اتصال به مهره‌ها و قرار گرفتن در فضای دیسک طراحی شده‌اند و هر نوع دیسک به مراحل خاص و مجموعه‌ای از ابزارهای منحصر به فرد برای کاشت نیاز دارد. به همین دلیل، جراحان ستون فقرات آموزش های خاصی را برای هر ایمپلنت متفاوت می‌گذرانند.

دیسک مصنوعی

انواع دیسک مصنوعی

به گفته پزشکان ستون فقرات کلینیک درد مهرگان، ابزارهای های تعویض کامل دیسک کمر، به اینگونه هستند. در حال حاضر دو مدل دیسک مصنوعی در بازار پزشکی موجود است. این دو در طراحی کمی متفاوت هستند. یک دیسک مصنوعی معمولی شامل:

• دو صفحه انتهایی که به بدنه مهره ها متصل می‌شوند. صفحات انتهایی دیسک مصنوعی، از یک آلیاژ فلزی متراکم ساخته شده‌اند. این صفحات انتهایی شامل دندانه‌هایی روی صفحات انتهایی هستند که به بدنه مهره‌ها متصل می‌شوند. صفحات انتهایی فلزی ممکن است با یک لایه متخلخل از فلز متفاوتی پوشانده شوند. این لایه استخوان را از بدنه مهره جدا می‌کند تا روی صفحه انتهایی رشد کند و ثبات بیشتری را فراهم کند.
• یک مفصل مرکزی که امکان حرکت در بخش ستون فقرات را فراهم می کند. مرکز یک دیسک مصنوعی معمولاً از پلاستیک عمل جراحی ساخته شده است. این قسمت با صفحات انتهایی مفصل می‌شود. همچنین امکان خم شدن و چرخش در بخش ستون فقرات را فراهم می کند. بسیاری از مدل‌ها از یک مفصل گوی و سوکت تشکیل شده‌اند که در آن یک قطعه گرد روی یک صفحه انتهایی در قسمت مقعر روی صفحه انتهایی دیگر قرار می‌گیرد. مدل‌های دیگری که در حال حاضر در حال ساخت هستند شامل یک هسته دیسک مصنوعی است که می تواند بالشتک و حرکت طبیعی‌تری ارائه دهد.

دستگاه‌ها در محل کاشت متفاوت هستند. برای مثال، برخی از دیسک‌ها ممکن است فقط برای کاشت در بخش‌های L4-L5 یا L5-S1 مورد تایید قرار گیرند، و سایر طرح‌های ایمپلنت دیسک کمر را می‌توان در هر جایی بین L3 و S1 کاشت کرد. دستگاه‌های کمری فعلی فقط برای استفاده در یک بخش ستون فقرات توسط FDA تایید شده‌اند.

چه کسی کاندید تعویض دیسک کمر است؟

برای تعیین اینکه آیا شما کاندید مناسبی برای تعویض دیسک هستید، نیاز به تشخیص است.

ام آر آی (MRI).
دیسکوگرافی
سی تی اسکن (CT).
اشعه ایکس
اطلاعات حاصل از این آزمایشات همچنین به جراح شما کمک می کند تا منبع کمردرد شما را تعیین کند.

تعویض دیسک مصنوعی برای همه بیماران مبتلا به کمردرد مناسب نیست. به طور کلی، نامزدهای خوب برای تعویض دیسک دارای ویژگی های زیر هستند:

کمردرد ناشی از یک یا دو دیسک بین مهره ای مشکل دار (آرتریت) در ستون فقرات کمری
هیچ بیماری مفصل فاست یا فشردگی استخوانی روی اعصاب نخاعی وجود ندارد
اندازه بدنی که بیش از حد اضافه وزن نداشته باشد
بدون جراحی بزرگ قبلی در ستون فقرات کمری
عدم تغییر شکل ستون فقرات (اسکولیوز)
بدون پوکی استخوان (استخوان ضعیف)

دکتر مجید نجفی، مدیر کلینیک درد مهرگان

تزریق اپیدورال استروئید یک روش تزریق متداول برای درمان درد پا مربوط به کمر یا درد بازو مربوط به گردن است. در هر دوی این شرایط، اعصاب نخاعی به دلیل باریک شدن مجاری عبور اعصاب در هنگام عبور از ستون فقرات، ملتهب می شوند.

چرا تزریق اپیدورال؟

باریک شدن مجرای ستون فقرات می تواند به دلایل مختلفی رخ دهد. از جمله فتق دیسک، خار استخوان، ضخیم شدن رباط ها در ستون فقرات، کیست های مفصلی، یا حتی تراز غیر طبیعی مهره ها «لغزش مهره ها» که به آن اسپوندیلولیستزیس نیز می گویند. فضای اپیدورال یک «آستین» پر از چربی است که کیسه نخاعی را احاطه کرده و از اعصاب و طناب نخاعی محافظت می کند. استروئیدها («کورتون») که در فضای اپیدورال قرار می گیرند، یک اثر ضد التهابی بسیار قوی دارند که می تواند درد را کاهش دهد و به بیماران اجازه می دهد عملکرد خود را بهبود بخشند. اگرچه کورتون ها شرایط زمینه ای را تغییر نمی دهند، اما می توانند چرخه درد و التهاب را بشکنند و به بدن اجازه دهند شرایط را جبران کند. به این ترتیب، تزریق اپیدورال می توانند منافع بسیاری داشته باشد.

روش تزریق اپیدورال

سه روش متداول برای انتقال استروئید به فضای اپیدورال وجود دارد: روش های اینترا لامینار، کودال و ترانس فورامینال. هر سه روش تزریق اپیدورال مستلزم قرار دادن یک سوزن نازک در موقعیت با استفاده از هدایت فلوروسکوپی (اشعه ایکس) است. قبل از تزریق اپیدورال استروئید، از رنگ کنتراست برای تأیید اینکه دارو به ناحیه مورد نظر می رسد استفاده می شود. اغلب، بی حس کننده موضعی همراه با استروئید برای تسکین موقت درد اضافه می شود.

انواع روش های تزریق استروئید اپیدورال

تزریق کودال از هیاتوس ساکرال (یک دهانه استخوانی کوچک درست بالای دنبالچه) استفاده می کند تا امکان قرار دادن سوزن در انتهای فضای اپیدورال را فراهم کند. استروئید اغلب در چندین بخش ستون فقرات پخش می شود و هر دو طرف کانال نخاعی را می پوشاند.

با استفاده از روش ترانس فورامینال، که اغلب به عنوان «بلوک عصبی» نامیده می شود، سوزن در کنار عصب در جایگاه خروج از ستون فقرات قرار می گیرد و دارو در فضای دور عصب قرار می گیرد. سپس دارو به سمت اطراف حرکت می کند و از کنار به داخل فضای اپیدورال می رود. این اجازه می دهد تا انتقال متمرکزتر داروها از جمله کورتون، گاز اوزون و بی حس کننده ها به یک ناحیه آسیب دیده (معمولاً یک بخش و یک طرف) انجام شود. تزریق های ترانس فورامینال همچنین می توانند پوشش خاص تری از یک عصب را فراهم کنند و علاوه بر بهبود درد و عملکرد، مزایای تشخیصی نیز داشته باشند.

هر سه روش به صورت سرپایی انجام می شوند و معمولاً می توانید روز بعد به فعالیت های قبل از تزریق خود بازگردید. برخی از بیماران برای این عمل آرام بخش خفیف درخواست می کنند، اما بسیاری از بیماران تنها با استفاده از بی حس کننده موضعی روی پوست تزریق می شوند.

اتفاقات بعد از تزریق استروئید

استروئید معمولاً در عرض 1-3 روز شروع به کار می کند. اما در برخی موارد ممکن است تا یک هفته طول بکشد تا مزایای آن را احساس کنید. اگرچه غیر معمول است. ولی برخی از بیماران تا چند روز پس از عمل افزایش درد معمول خود را تجربه خواهند کرد.

استروئیدها به طور کلی بسیار خوب تحمل می شوند، با این حال، برخی از بیماران ممکن است عوارض جانبی، از جمله «گرگرفتگی استروئیدی» (برافروختگی صورت و سینه که می تواند چندین روز طول بکشد و می تواند با احساس گرما یا حتی تب خفیف همراه باشد را تجربه کنند.)، اضطراب، مشکل در خواب، تغییر در چرخه قاعدگی، یا احتباس موقت آب هم از عوارض نادر تزریق اپیدورال هستند. عوارض معمولاً خفیف هستند و اغلب در عرض چند روز برطرف می شوند. اگر دیابتی هستید، به رنگ های کنتراست حساسیت دارید یا سایر بیماری های جدی دارید، باید قبل از تزریق با پزشک خود مشورت کنید.

تزریق اپیدورال چیست؟

دکتر بهادر محمد امین متخصص جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات کلینیک درد مهرگان در یک مصاحبه ویدیویی و پاسخ به سوال «تزریق اپیدورال چیست؟» می گوید:

تزریق اپیدورال به رفع درد کمر و پا و بازگشت به فعالیت های روزمره کمک می کند. این روش سبب تسکین درد پا و کمر ناشی از آسیب دیدگی دیسک می شود. (آسیب دیدگی دیسک باعث وارد آمدن فشار بر اعصاب نخاعی می شود). این نوع تزریق یک روش غیر جراحی می باشد و معمولاً همراه با مصرف دارو و فیزیوتراپی مورد استفاده قرار می گیرد. تزریق اپیدورال استروئید ثابت شده است که برای بیماران در درمان مشکلات التهابی و دردناکی که در بالا گفته شده مفید و مؤثر می باشد.

تزریق اپیدورال استروئید همچنین می تواند به تعیین لزوم جراحی برای برطرف کردن درد ناشی از فتق دیسک کمک کند. روش تزریق اپیدورال با گاز اوزون چندین دهه است که انجام می شود و به طور کلی به عنوان یک درمان بسیار ایمن و موثر برای درد کمر و پا یا درد گردن و بازو در نظر گرفته می شود.

عوارض جدی نادر است، اما می تواند شامل واکنش آلرژیک، خونریزی، عفونت، آسیب عصبی یا فلج باشد. هنگامی که توسط یک پزشک با تجربه با استفاده از راهنمایی فلوروسکوپی انجام می شود، خطر تجربه یک عارضه جدی به حداقل می رسد. به طور کلی، تزریق ایپیدورال معمولاً به خوبی تحمل می شوند و اکثر بیماران به خوبی عمل می کنند.

تزریق استروئید اپیدورال خوبه؟

اگرچه همه افراد با این تزریق تسکین نمی یابند، اما اغلب تزریق ها می توانند باعث بهبود درد و عملکرد شما شوند که چندین ماه یا بیشتر طول می کشد. اگر سود قابل توجهی دریافت کردید، تزریق ها را می توان با خیال راحت به صورت دوره ای تکرار کرد تا بهبودها حفظ شود. تزریق ها نیز معمولاً با درمان های دیگر (داروها، فیزیوتراپی و غیره) همراه می شوند تا به حداکثر رساندن یا طولانی شدن اثرات کمک کنند.

تزریق اپیدورال چند

برای اطلاع از قیمت تزریق اپیدورال با شماره ثابت ۰۲۱۲۲۸۷۳۹۹۴ و یا شماره همراه  ۰۹۳۵۲۲۴۶۷۱۸ تماس بگیرید. ما با کیفیت ترین و ارزانترین قیمت تزریق اپیدورال را به شما پیشنهاد می کنیم.

دکتر مجید نجفی مدیر کلینیک درد مهرگان