پونکسیون‌ کمری (LP) که به آن کشیدن مایع مغزی نخاعی نیز می‌گویند، یک روش تهاجمی سرپایی است که برای برداشتن نمونه‌ای از مایع مغزی نخاعی (CSF) از فضای زیر عنکبوتیه در ستون فقرات استفاده می‌شود. (این آزمایش شبیه آزمایش خون است که در آن یک سوزن برای جمع آوری خون برای آزمایش وارد رگ می‌شود.)

پونکسیون‌ کمر چگونه کار می‌کند؟

مغز و نخاع شما توسط مایع شفافی به نام مایع مغزی نخاعی (CSF) احاطه شده است. این مایع در بطن‌های مغز تولید می‌شود و از طریق فضای زیر عنکبوتیه مغز و نخاع گردش می‌کند.

در طی یک سوراخ کمری، یک سوزن توخالی از طریق پوست در قسمت پایین کمر وارد می‌شود. سوزن از بین مهره‌ها و کانال نخاعی عبور می‌کند. از سوراخ کمری می‌توان برای موارد زیر استفاده کرد:

• جمع آوری CSF برای آزمایش برای تشخیص شرایط بیماری
• اندازه‌گیری فشار CSF برای تشخیص هیدروسفالی
• بوسیله میلوگرام، رنگ کنتراست را به کانال نخاعی وارد می‌کنند
• مواد بی حس کننده را به نخاع می‌رسانند
• درمان تسکینی هیدروسفالی
• با کنترل فشار CSF،مغز را در طول جراحی آرام می‌کنند

پونکسیون کمر چه چیزی را نشان می‌دهد؟

بسیاری از شرایط را می توان در CSF تشخیص داد از جمله:

• عفونت غشاهای اطراف مغز و نخاع (مننژیت)
• خونریزی (خونریزی زیر اراکنوئیدی، سکته مغزی)
• عفونت ویروسی (آنسفالیت)
• تومورها (لنفوم، سرطان)
• اختلالات خود ایمنی مانند مولتیپل اسکلروزیس

علاوه بر آزمایش سلول‌های غیرطبیعی، فشار مایع مغزی نخاعی را می‌توان اندازه‌گیری کرد تا مشخص شود آیا شما به بیماری به نام هیدروسفالی مبتلا هستید یا خیر. فشار طبیعی CSF بین 70 تا 180 میلی متر است.

چه کسی این تست را انجام می‌دهد؟

این تست توسط پزشک در مطب یا بیمارستان انجام می شود.

چگونه باید برای تست آماده شوم؟

در روز انجام پونکسیون‌ کمری می‌توانید یک صبحانه معمولی بخورید. قبل از انجام آزمایش، از شما خواسته می‌شود که لباس بیمارستان را بپوشید و یک خط داخل وریدی (IV) در بازوی شما قرار می‌گیرد. پزشک یا پرستار در مورد آزمایش با شما صحبت می‌کند، خطرات آن را توضیح می‌دهد، به هر سؤالی پاسخ می‌دهد و از شما می‌خواهد فرم‌های رضایت را امضا کنید. ممکن است قبل از عمل یک آرام بخش خفیف، مایعات داخل وریدی یا داروهای اضافی دریافت کنید.

در طول پونکسیون‌ کمری چه اتفاقی می‌افتد؟

اگرچه جمع آوری مایع تنها چند دقیقه طول می‌کشد، کل آزمایش حدود 20 دقیقه طول می‌کشد.

مرحله 1: آماده کردن بیمار

ممکن است به شما یک مسکن داده شود تا شما را خواب آلود و آرام کند. یک پزشک و حداقل یک دستیار در اتاق خواهند بود. شما به پهلو دراز می‌کشید و زانوهایتان را به سمت سینه می‌کشید تا ستون فقرات شما خمیده باشد. در برخی موارد ممکن است روی میز بنشینید و به جای آن روی چند بالش به جلو خم شوید. پس از تمیز کردن پشت شما با یک ضد عفونی کننده خنک کننده، پزشک ناحیه کمر شما را که در آن سوزن وارد می شود بی حس می کند. این ممکن است باعث سوزش مختصری شود.

مرحله 2: وارد کردن سوزن

یک سوزن توخالی بین مهره‌های سوم و چهارم کمری به کانال نخاعی شما وارد می‌شود. سوزن به اعصاب نخاع شما برخورد نمی‌کند.سپس پزشک بین 5 تا 20 میلی لیتر مایع مغزی نخاعی را در 2 تا 4 لوله جمع آوری می کند.

احتمالاً هنگام وارد کردن سوزن احساس فشار خواهید کرد و برخی از افراد وقتی سوزن از لایه محافظ دورال که طناب نخاعی را احاطه کرده است، احساس سوزش شدید می‌کنید. اگرچه ممکن است کمی احساس ناراحتی کنید، اما مهم است که دراز بکشید. در صورت احساس درد به پزشک خود اطلاع دهید.

مرحله 3: اندازه گیری فشار CSF

از شما خواسته می‌شود که برای کاهش فشار شکمی و افزایش فشار مایع مغزی نخاعی، پاهای خود را صاف کنید. سوزن به یک متر متصل می شود و فشار در کانال نخاعی شما اندازه گیری می شود.

مرحله 4: یک درن جهت تخلیه پونکسیون‌ کمری وارد کنید

در موارد هیدروسفالی، ممکن است یک کاتتر برای برداشتن مداوم CSF و کاهش فشار روی مغز قرار داده شود.

مطالعه کنید:تحریک طناب نخاعی برای دردهای مزمن کمر و گردن

بعد ازانجام تست چه اتفاقی می‌افتد؟

پزشک به محل سوراخ شده فشار وارد می‌کند، سپس پانسمان می‌کند. شما باید حداقل یک ساعت در رختخواب استراحت کنید و حداقل 24 ساعت از فعالیت‌های شدید خودداری کنید. همچنین باید مایعات زیادی بنوشید. اگر خون یا مایعی از محل سوراخ نشت می‌کند، به پزشک خود اطلاع دهید.

خطرات پونکسیون‌ کمری چیست؟

پونکسیون‌ کمری برای اکثر افراد بی‌خطر است. برخی افراد دچار سردرد شدیدی می‌شوند که به عنوان “سردرد نخاعی” ناشی از نشت مایع مغزی نخاعی شناخته می‌شود.

عوارض نادر شامل درد پشت یا پا، سوراخ شدن تصادفی نخاع، خونریزی در کانال نخاعی و فتق مغزی ناشی از کاهش ناگهانی فشار CSF است.

چگونه می‌توان نتایج تست را دریافت کرد؟

پزشک اطلاعات فوری از رنگ CSF دریافت می‌کند که معمولاً واضح است. رنگ مایل به قرمز نشان دهنده خونریزی یا خونریزی زیر عنکبوتیه است. رنگ کدر یا زرد نشان دهنده عفونت، احتمالا مننژیت است. تجزیه و تحلیل کامل توسط آزمایشگاه، موادی مانند آنتی بادی، خون، قند، باکتری، سلول‌های سرطانی و پروتئین اضافی یا گلبول های سفید خون را شناسایی می‌کند. نتایج آزمایشات آزمایشگاهی ممکن است بیشتر طول بکشد و پس از تکمیل با شما صحبت خواهد شد.

تنگی کانال نخاعی می‌تواند باعث ایجاد درد متناوب کمر، بازو یا پاهای شما بشود. علایمی که در این مقاله ذکر می‌شود ممکن است نشان دهنده تنگی کانال نخاعی باشد.

تنگی کانال نخاعی زمانی اتفاق می‌افتد که دهانه‌های استخوانی اعصاب نخاعی (فورامن) و یا طناب نخاعی (کانال مرکزی) باریک شوند. باریک شدن این کانال باعث فشار بر روی اعصاب نخاعی می‌شود. تنگی کانال نخاعی وضعیتی است که بیشتر در افراد بالای 60 سال رخ می دهد و با افزایش سن بدتر می‌شود.

علامت‌های تنگی کانال نخاعی

در اینجا 6 علامت و نشانه معمولی وجود دارد که اگر مشکوک هستید که درد شما ناشی از تنگی کانال نخاعی است باید مراقب آنها باشید. علائم این بیماری بستگی به نوع و محل تنگی کانال دارد.

تنگی کانال نخاعی در ام ار آی

1.لنگیدن نوروژنیک

اگر عصب در کانال فشرده شود، لنگیدن ناشی از اختلال عملکرد عصبی رخ می‌دهد. معمولاً دارای ویژگی های زیراست:

.درد و یا بی حسی مداوم در پاها درهنگام ایستادن

• افزایش درد ویا بی حسی در پاها هنگام راه رفتن در فواصل متغیر و یا هنگام خم شدن ستون فقرات به عقب
• مشکل درانجام تمرینات یا فعالیت های عمودی
• بهبود یا رفع درد و یا بی حسی با استراحت

درد لنگیدن نوروژنیک معمولاً زمانی که ستون فقرات خود را به جلو خم می‌کنید، تسکین می‌یابد. مانند زمانی که به سبد خرید یا واکر تکیه داده‌اید. همچنین در حالت چمباتمه زدن، نشستن و خم شدن به جلو.

پزشک شما احتمالاً باید این درد را از لنگش عروقی که می تواند لنگش عصبی را تقلید کند، متمایز کند

2.سیاتیک

فشرده شدن ریشه های عصبی در قسمت پایین کمر منجر به رادیکولوپاتی کمری یا سیاتیک می‌شود. البته بستگی به ریشه های عصبی آسیب دیده دارد. سیاتیک به صورت درد و ضعف عصبی است که معمولاً در یک پا احساس می‌شود.

درد ممکن است در ناحیه کمر، باسن، ران، ساق پا ایجاد شود. احساس سوزن سوزن شدن، گزگز، ضعف ویا بی حسی نیز ممکن است در نواحی تحت تاثیر درد رخ دهد.

3. افتادگی پا

فشار بر ریشه‌های عصبی L4 و L5 درد ایجاد می‌کند. این فشار در قسمت تحتانی ستون فقرات، باعث ضعف حرکتی در پا و به دنبال آن افتادن پا می‌شود. بیمار ممکن است به طور غیرارادی پای خود را بکشد.

فشردگی ریشه عصبی S1 ممکن است باعث ضعف در حین راه رفتن روی انگشتان پا شود.

فوت دراپ

4.مشکلات راه رفتن

بسته به محل آن در ستون فقرات می‌تواند راه رفتن را تحت تاثیر قرار دهد. به عنوان مثال:

• تنگی کانال نخاعی (در ناحیه کمر) ممکن است به دلیل افتادگی پا باعث مشکلات راه رفتن شود. این عارضه همچنین ممکن است باعث ضعف در عضلات ران و ساق پا، مانند عضلات چهارسر ران و ساق پا شود.
• تنگی کانال نخاعی (درناحیه گردن) همراه با فشردگی طناب نخاعی ممکن است باعث ایجاد مشکل در حفظ تعادل در حین راه رفتن، به خصوص در تاریکی شود.

تغییرات در راه رفتن ممکن است درابتدا به‌ قدری ظریف باشد که نتوان متوجه آن شد. با گذشت زمان، این وضعیت ممکن است با کاهش چشمگیری روبرو شود.

5.تیرکشیدن درد دربازو

تنگی‌کانال نخاعی ممکن است باعث سوزش خفیف تا متوسط ​​یا درد شوک مانند در گردن، شانه و یا بازو شود. احساسات غیر طبیعی، مانند گزگز، خزیدن، و یا بی‌ حسی ممکن است در هر دو دست احساس شود. بازوها و دست ها ممکن است احساس ضعف کنند.

6.مهارت‌های حرکتی ظریف

تنگی کانال نخاعی در ستون فقرات گردنی هم به وجود می‌آید. به دنبال این تنگی، در انجام کارهایی که شامل مهارت های حرکتی ظریف دست است اختلال ایجاد می‌شود. حرکاتی مانند بستن دکمه های پیراهن، مشکل می‌شود. در مراحل پیشرفته ممکن است نوشتن با مشکل مواجه شود. در نهایت در دست گرفتن خودکار غیرممکن می‌شود.

اگر این علائم آشنا به نظر می‌رسد، با پزشک خود مشورت کنید، زیرا این بیماری ممکن است بدون درمان بدتر شود.

علائم هشدار و علائم تنگی نخاعی

به ندرت، تنگی شدید کانال نخاعی ممکن است باعث علائم هشدار، مانند بی‌اختیاری روده ویا مثانه، بی حسی در قسمت داخلی ران‌ها و ناحیه تناسلی و یا ضعف شدید در هر دو پا شود.

این علائم نشان دهنده یک بیماری جدی پزشکی است. سندروم دم اسب باید فورا درمان شود. چون ممکن است عوارض جبران ناپذیر بگذارد.

مطالعه کنید: جراحی لامینکتومی کمری در تنگی کانال نخاعی

گزینه‌های درمان تنگی کانال نخاعی

تشخیص دقیق توسط یک پزشک متخصص برای تعیین علت زمینه ای تنگی‌کانال نخاعی ضروری است. بسته به علت و شدت آن، پزشک درمان می‌کند. درمانهای غیرجراحی مانند فیزیوتراپی، داروهای تسکین دهنده درد و یا اصلاح فعالیت انجام می‌شود. گاهی ممکن است روش‌های کم تهاجمی مانند تزریق استروئید اپیدورال توصیه شود. جراحی به ندرت به عنوان درمان خط اول توصیه می شود مگر اینکه علائم شدید یا نقص عصبی وجود داشته باشد.

تماشا کنید:

دژنراتیو دیسک کمر معمولاً به دلیل فشار روی ماهیچه‌های حمایت کننده از ستون فقرات و التهاب در اطراف فضای دیسک ایجاد می شود.

انحطاط به دلیل ساییدگی و پارگی دیسک ستون فقرات ناشی از افزایش سن رخ می دهد و ممکن است توسط آسیب، شیوه زندگی، و احتمالاً با استعداد ژنتیکی به درد مفاصل یا اختلالات اسکلتی عضلانی تسریع شود. بیماری دژنراتیو دیسک به ندرت از یک ضربه بزرگ مانند تصادف رانندگی شروع می شود. به احتمال زیاد به دلیل آسیب کم انرژی به دیسک است.

علل بیماری دژنراتیو دیسک کمر

کمردرد مرتبط با بیماری دژنراتیو دیسک کمر معمولاً از یک یا هر دو منبع زیر ایجاد می‌شود:

• التهاب، زیرا پروتئین های موجود در فضای دیسک اعصاب اطراف را تحریک می کنند – هم عصب کوچک در فضای دیسک و هم اعصاب بزرگتر که به پاها می روند (عصب سیاتیک).
• ناپایداری غیرطبیعی ریز حرکت، زمانی که حلقه های بیرونی دیسک به نام فیبروز حلقوی فرسوده می شوند و نمی توانند فشار وارده بر ستون فقرات را به طور موثر جذب کنند و در نتیجه حرکت در امتداد بخش مهره ای ایجاد می شود.

در طی یک دوره زمانی طولانی، درد ناشی از بیماری دیسک دژنراتیو کمر در نهایت به جای بدتر شدن تدریجی کاهش می یابد. این تسکین درد به این دلیل اتفاق می‌افتد که دیسک کاملاً تحلیل رفته دیگر هیچ پروتئین التهابی ندارد (که می‌تواند باعث درد شود) و معمولاً در یک موقعیت ثابت فرو می‌رود و حرکت ریز که باعث ایجاد درد می‌شود را از بین می‌برد.

آبشار دژنراتیو دیسک کمر

هنگامی که صفحه انتهایی دیسک آسیب می بیند، خون رسانی به دیسک ها به خطر می افتد و منجر به کمبود مواد مغذی و اکسیژن می‌شود که برای بازسازی بافت های آسیب دیده ضروری هستند. وقتی یک استرس یا آسیب رخ می دهد، دیسک می تواند به سرعت در فرآیندی به نام آبشار دژنراتیو شروع به فرسودگی کند.

آبشار دژنراتیو فرآیندی آهسته است که معمولاً برای 10 تا 30 سال ادامه می یابد و معمولاً از چرخه زیر تشکیل می شود:

• استرس یا آسیب اولیه ممکن است رخ دهد که باعث درد حاد می شود که ممکن است شدید باشد. سفتی و محدودیت تحرک ممکن است بلافاصله پس از آسیب اولیه یا فشار وارده به دیسک رخ دهد. در بسیاری از موارد، هیچ آسیب واضحی وجود ندارد که باعث شروع علائم شود.
• سپس بخش آسیب دیده ستون فقرات تحت یک دوره طولانی بی ثباتی نسبی قرار می گیرد. با کاهش ارتفاع دیسک، ماهیچه‌ها، رباط‌ها و مفاصل فاست اطراف فضای دیسک به تدریج تنظیم می‌شوند تا دوباره ستون فقرات را تثبیت کنند. در طول این مرحله، شعله ورهای دوره ای کمردرد متوسط یا شدید وجود دارد.
• هنگامی که بخش ستون فقرات تثبیت می شود، درد و سایر علائم کاهش می یابد.

شایع است که کمردرد ناشی از بیماری دژنراتیو دیسک کمر در سنین 30 تا 40 سالگی شدیدتر از 60 سالگی است.

عوامل خطرناک

دژنراتیو دیسک کمر

علل سبک زندگی که بر سلامت کلی تأثیر می گذارند می توانند بر دیسک های ستون فقرات تأثیر بگذارند. عوامل خطر بیماری دژنراتیو دیسک عبارتند از:

• سابقه خانوادگی کمردرد یا اختلالات اسکلتی عضلانی
• فشار بیش از حد به کمر ناشی از ورزش، بلند کردن مکرر اثاثیه سنگین، یا کارهای پر زحمت
• فشار بر روی دیسک های ستون فقرات کمری به دلیل نشستن طولانی مدت و/یا وضعیت نامناسب
• عدم حمایت از دیسک ها به دلیل ضعف عضلات مرکزی
• چاقی
• سیگار کشیدن، یا هر شکلی از مصرف نیکوتین

انحطاط دیسک بخش شایع پیری است، اما همه افراد دچار درد یا علائم قابل توجهی نمی شوند. علائم معمولاً زمانی بروز می کنند که بی ثباتی ستون فقرات، تنش عضلانی و احتمالاً تحریک ریشه عصبی رخ می دهد.

روش تشخیص دیسک کمر و فرآیند آن برای هر دو بیماری دژنراتیو دیسک و فتق دیسک شامل طیف وسیعی از روش ها است. این روش ها دیسک را به عنوان منبع درد تأیید می نماید. همچنین مکانیک و آناتومی و علت بروز درد را تأیید می کند.

بررسی تاریخچه پزشکی و علائم خاص

تشخیص دیسک کمر معمولا با شرح حال و بررسی علایم آن شروع می‌شود.

بررسی کامل علائم شامل موارد زیر است:

• محل درد، از جمله اینکه آیا محدود به گردن یا پشت است یا اینکه شامل درد بازو یا پا می شود
• شرحی از احساس درد. مانند سوزش، احساس تیر کشنده یا ضربه زدن
• فعالیت ها، پوزیشن ها یا درمان های خاص باعث بهتر یا بدتر شدن درد می شوند یا نه

دانستن یک پیش زمینه پزشکی کامل می تواند سایر شرایط احتمالی را که ممکن است باعث درد شوند را رد یا شناسایی کند. سابقه پزشکی ممکن است شامل اطلاعاتی در مورد مشکلات و بیماریهای مزمن فرد، تشخیص های قبلی و درمان های گذشته و اثربخشی آنها باشد. معمولاً اطلاعات مربوط به عادات خواب، رژیم غذایی و ورزش نیز جمع آوری می شود.

معاینه فیزیکی به عنوان یک روش تشخیص دیسک کمر

یک معاینه فیزیکی برای تشخیص درد دیسک ممکن است شامل یک یا چند معاینه زیر باشد:

لمس دیسک کمر

لمس (احساس با دست) ساختارهای خاص می تواند به شناسایی منبع درد کمک کند.

تست های حرکتی

آزمایش هایی که دامنه حرکتی ستون فقرات را ارزیابی می کنند ممکن است شامل خم کردن گردن یا بالاتنه به جلو، عقب یا به پهلو باشد. اگر بالا بردن یک پا در جلوی بدن باعث تشدید درد ساق پا شود. می تواند نشان دهنده فتق دیسک کمر باشد.

قدرت عضلانی

یک معاینه عصبی ممکن است. برای ارزیابی قدرت عضلانی و تعیین اینکه آیا ریشه عصبی توسط فتق دیسک فشرده شده انجام شود. آزمایش قدرت عضلانی ممکن است شامل نگه داشتن بازوها یا پاها در کنار یا جلوی بدن برای بررسی لرزش، آتروفی عضلانی یا سایر حرکات غیر طبیعی انجام شود.

تست رفلکس

تحریک ریشه عصبی می تواند رفلکس ها را در بازوها یا پاها کاهش دهد. تست رفلکس شامل ضربه زدن به نواحی خاص با چکش رفلکس است. اگر واکنش کم یا بدون واکنش باشد، ممکن است. نشان دهنده فشرده شدن. ریشه عصبی در ستون فقرات باشد.

برخی از تست های معاینه فیزیکی ممکن است. برای رد یا تایید تشخیصی که با علائم گزارش شده. در تاریخچه پزشکی مطابقت دارد استفاده شود.

تست های تشخیصی دیسک کمر

ممکن است. یک آزمایش تشخیصی برای تایید مشکل دیسک کمر و یا برای به دست آوردن اطلاعات اضافی

مانند: محل فتق دیسک کمر و ریشه های عصبی درگیر درخواست شود. آزمایشات تشخیصی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

سی تی اسکن یا میلوگرام

اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) شامل یک عکس اشعه ایکس از بدن است که با کامپیوتر تصویر را به بخش های مقطع ستون فقرات مجدداً فرمت می کند. گاهی اوقات یک میلوگرام در طول سی تی اسکن انجام می شود که در آن رنگ رادیوگرافی به آن ناحیه تزریق می شود تا جزئیات بیشتری در مورد ساختارهای ستون فقرات ارائه شود.

اسکن ام آر آی

تصویربرداری مغناطیسی (MRI) ارزیابی حساس و دقیقی از اعصاب ستون فقرات و آناتومی، از جمله تراز دیسک، ارتفاع، هیدراتاسیون، و پیکربندی ارائه می دهد.

دیسکوگرام

وقتی برای درمان جراحی دسک کمر پیشنهاد شود. ممکن است دیسکوگرام برای تأیید اینکه کدام دیسک دردناک است توصیه شود. در این آزمایش، رنگ رادیوگرافی به دیسک تزریق می شود تا درد در دیسک از فشار تزریق رنگ ایجاد شود.

بررسی مدارک پزشکی حتما باید با معاینه همراه شود.

تنها در این صورت می توان یک برنامه درمانی موثر تجویز کرد. خواه مستلزم درمان عصب فشرده شده از فتق دیسک کمر یا درد دیسک ناشی از بیماری دژنراتیو دیسک، یا شرایط دیگر باشد.

دکتر مجید نجفی متخصص درد کلینیک درد مهرگان

روش تشخیص دیسک کمر

تشخیص فتق دیسک

پزشک شما یک معاینه کامل انجام می دهد. در طول تمرینات فیزیکی، پزشک درد، رفلکس‌های عضلانی، احساس و قدرت عضلانی شما را ارزیابی می‌کند. پزشک همچنین ممکن است آزمایش هایی مانند موارد زیر را سفارش دهد:

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI):

رایج ترین و دقیق ترین آزمایش تصویربرداری مشکوک به فتق دیسک، MRI است.

اشعه ایکس:

گرفتن عکس با اشعه ایکس به رد سایر علل کمردرد یا گردن کمک می کند.

توموگرافی کامپیوتری (CT):

سی تی اسکن استخوان های ستون فقرات شما را نشان می دهد. دیسک های فتق می توانند به فضای اطراف نخاع و اعصاب شما حرکت کنند و روی آنها فشار بیاورند.

میلوگرام:

میلوگرام شامل تزریق رنگ به ستون فقرات شما با استفاده از راهنمایی اشعه ایکس برای سی تی اسکن است. رنگ می تواند تنگی کانال نخاعی (تنگی نخاع) و محل فتق دیسک شما را نشان دهد.

الکترومیوگرام (EMG):

این آزمایش شامل قرار دادن سوزن های کوچک در ماهیچه های مختلف و ارزیابی عملکرد اعصاب شما است. EMG به تعیین عصب دیسک فتق کمک می کند.