جراحی برای درمان بیماری دژنراتیو دیسک معمولاً تنها در صورتی توصیه می‌شود که درد شدید باشد و درمان‌های غیرجراحی مانند داروهای مسکن و فیزیوتراپی بی‌اثر باشند. هدف از جراحی تغییر مکانیسم‌های زمینه‌ای در ستون فقرات است که باعث ایجاد درد می‌شود، مانند  حرکات بیش از حد، التهاب و یا گرفتگی عضلانی.

درمان‌های غیرجراحی معمولاً برای حداقل 6 تا 12 هفته قبل از در نظر گرفتن جراحی پیشنهاد می‌شوند، اگرچه در بیشتر موارد درمان‌های غیرجراحی برای مدت طولانی‌تری مورد استفاده قرار می‌گیرند. به عقیده پزشکان فوق تخصص درد کلینیک درد مهرگان، تخمین زده می‌شود که تنها بین 10 تا 20 درصد موارد انحطاط دیسک کمر و تا 30 درصد موارد انحطاط دیسک گردن با استفاده از روش‌های غیرجراحی با موفقیت درمان نمی‌شوند و نیاز به جراحی برای تسکین درد و بهبود تحرک دارند.

ملاحظات قبل از جراحی ستون فقرات

چندین فاکتور وجود دارد که باید قبل از انتخاب درمان جراحی در صورت توصیه، در نظر بگیرید، از جمله:

• فرآیند بازیابی. دوره نقاهت پس از جراحی ستون فقرات می‌تواند شامل ترکیبی از فیزیوتراپی، داروهای ضد درد یا استفاده از بریس پشت یا گردن باشد.
• ملاحظات سبک زندگی. تغییرات سبک زندگی روزمره مورد نیاز برای درمان غیرجراحی یا جراحی ممکن است قابل توجه باشد. در مورد جراحی، یک روند بهبودی قابل قبول ممکن است به مرخصی قابل توجهی از کار نیاز داشته باشد. علاوه بر این، فیزیوتراپی منظم و مدیریت درد برای نتایج مطلوب مورد نیاز خواهد بود.
• شواهد تصویربرداری دژنراسیون دیسک. جراحی ستون فقرات برای درد دژنراتیو دیسک معمولاً تنها در صورتی توصیه می‌شود که اسکن تصویربرداری با علت خاص درد مرتبط باشد، و حتی در آن صورت نیز نتایج همیشه قابل پیش بینی نیستند.

جراحی ستون فقرات همیشه انتخابی است، به این معنی که انتخاب بیمار است که آیا این عمل را انجام دهد یا خیر. فیوژن ستون فقرات رایج ترین روشی است که برای درد دژنراتیو دیسک استفاده می‌شود. در سال‌های اخیر، جایگزینی دیسک مصنوعی به طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار گرفته است، زیرا دستگاه‌ها و روش های جراحی بهبود یافته اند.

فیوژن ستون فقرات برای بیماری دژنراتیو دیسک

در طی یک عمل جراحی فیوژن ستون فقرات، دو مهره مجاور با هم پیوند می‌شوند تا مکانیسم‌های زمینه‌ای ایجاد درد را تغییر دهند. یک مفصل مصنوعی بی ثباتی در بخش ستون فقرات را از بین می‌برد و درد ناشی از ریز حرکت‌ها، گرفتگی عضلانی و یا التهاب را کاهش می‌دهد. همجوشی مفصل همچنین می‌تواند به رفع فشار کامل اعصاب تحت فشار کمک کند.

روش فیوژن ستون فقرات برای بیماری دژنراتیو دیسک معمولاً شامل مراحل زیر است:

• تحت بیهوشی عمومی، برشی برای نزدیک شدن به ستون فقرات ایجاد می‌شود. برای فیوژن مهره‌های گردنی، برش معمولاً در جلوی گردن ایجاد می‌شود. برای فیوژن کمر، ممکن است یک برش در پشت، جلو یا کنار بدن ایجاد شود.
• عضلات اطراف ستون فقرات بریده شده یا به طرفین فشار داده می‌شوند تا به ستون فقرات دسترسی پیدا کنند.
• دیسک تحلیل رفته از فضای دیسک خارج می‌شود.
• یک پیوند استخوان و یا ابزاری در سراسر فضای دیسک کاشته می‌شود تا بخش ستون فقرات را تثبیت کند و رشد استخوان را ایجاد کند.
• ماهیچه‌های ستون فقرات جایگزین یا دوباره چسبانده می‌شوند و محل برش با بخیه بسته می‌شود.

جراحی فیوژن مکانیسم‌های رشد استخوان را تنظیم می‌کند و فیوژن در ماه‌های بعد از عمل اتفاق می‌افتد. به همین دلیل، روند بهبودی کامل از جراحی فیوژن می‌تواند تا یک سال طول بکشد، اگرچه اکثر بیماران در عرض شش هفته به فعالیت‌های عادی خود باز می‌گردند.

پس از جراحی، استفاده از بریس پشت یا گردن ممکن است برای ثابت نگه داشتن ستون فقرات و به حداقل رساندن حرکات دردناکی که می‌تواند روند بهبودی را تضعیف کند، توصیه شود. علاوه بر این، فیزیوتراپی معمولاً برای آماده سازی ماهیچه‌ها برای حمایت بهتر از ستون فقرات توصیه می‌شود و داروهای ضد درد برای مدیریت درد توسط پزشک فوق تخصص درد کلینیک درد مهرگان پس از جراحی تجویز می‌شود.

جراحی تعویض دیسک مصنوعی

درد دیسک دژنراتیو همچنین می‌تواند با کاشت دیسکی که حمایت و حرکت طبیعی دیسک ستون فقرات را در روشی به نام جایگزینی دیسک مصنوعی (ADR) تقلید می کند، به میزان قابل توجهی کاهش دهد یا از بین برود. برخلاف فیوژن ستون فقرات، این روش برای حفظ حرکت در بخش ستون فقرات پس از جراحی در نظر گرفته شده است.در این روش:

• ستون فقرات از طریق یک برش کوچک تحت بیهوشی عمومی در معرض دید جراح قرار می‌گیرد. در طول ADR گردنی، برش معمولاً در جلوی گردن ایجاد می‌شود. در طی ADR کمری، برش معمولاً در پشت و مستقیماً روی ستون فقرات ایجاد می‌شود.
• ماهیچه‌ها به کنار منتقل می‌شوند یا از ستون فقرات بریده می‌شوند.
• دیسک دژنره شده به طور کامل برداشته می‌شود، همانطور که هر قسمت دژنره شده از مفاصل ستون فقرات یا مهره‌های مجاور در فضای دیسک برداشته می‌شود.
• دیسک مصنوعی با استفاده از تصویربرداری اشعه ایکس برای هدایت دستگاه در فضای دیسک قرار می‌گیرد. برخی از دیسک‌ها همچنین شامل صفحات فلزی هستند که به هر یک از مهره‌های رو به فضای دیسک متصل می‌شوند.
• ماهیچه‌های اطراف ستون فقرات دوباره به هم متصل می‌شوند و زخم بسته می‌شود.

دیسک‌های مصنوعی معمولا از مواد فلزی یا پلاستیکی ساخته می‌شوند. فرآیند بهبودی از تعویض دیسک مصنوعی معمولاً شامل ترکیبی از داروهای ضد درد، فیزیوتراپی و احتمالاً پوشیدن بریس پشت یا گردن است. بهبودی از این روش می‌تواند تا 6 ماه طول بکشد.

دکتر مجید نجفی، مدیر کلینیک درد مهرگان

ستون فقرات کمر به علت نسبتاً غیرمعمول تنگی نخاعی به کیست سینوویال دچار می شود. این یک وضعیت خوش خیم است و علائم و سطح درد یا ناراحتی ممکن است برای سال ها ثابت بماند.

کیست سینوویال یک کیسه پر از مایع است که در نتیجه انحطاط ستون فقرات ایجاد می شود. از آنجایی که کیست سینوویال از دژنراسیون ایجاد می شود، اغلب در بیماران کمتر از 45 سال دیده نمی شود و در بیماران بالای 65 سال شایع تر است.

کیسه پر از مایع باعث ایجاد فشار در داخل کانال نخاعی می شود که می تواند تمام علائم تنگی ستون فقرات را برای بیمار ایجاد کند. تنگی کانال نخاعی وضعیتی است که زمانی رخ می دهد که دژنراسیون در مفاصل فاست باعث فشار بر روی اعصاب در هنگام خروج از ستون فقرات می شود.

علل ایجاد کیست سینوویال

کیست سینوویال در نتیجه انحطاط مفصل فاست در ستون فقرات کمری ایجاد می شود. این معمولاً فرآیندی است که فقط در ستون فقرات کمری اتفاق می افتد و تقریباً همیشه در سطح L4-L5 (به ندرت در L3-L4) ایجاد می شود.

درد احتمالاً ناشی از عدم تخلیه خون وریدی اطراف اعصاب است که منجر به درد و تحریک اعصاب می شود. نشستن باعث تخلیه خون و کاهش فشار می شود.

مفاصل فاست ستون فقرات کمر

مفاصل فاست ستون فقرات کمری شبیه سایر مفاصل بدن مانند لگن یا زانو هستند، از این نظر:

• از دو سطح روبروی هم که با غضروف پوشانده شده اند تشکیل ند.
• غضروف سطح صاف و بسیار لغزنده ای است که به مفصل اجازه حرکت می دهد. با تحلیل رفتن، غضروف سطح صاف و بدون اصطکاک خود را از دست می دهد.
• یک کپسول ضخیم کل مفصل را احاطه کرده است و درون آن سینوویوم قرار دارد.
• سینوویوم یک لایه نازک از بافت است که مایعی را در داخل مفصل تولید می کند که به روان شدن بیشتر مفصل کمک می کند.
• با تحلیل رفتن مفصل می تواند مایع بیشتری تولید کند. این مایع اضافی می تواند با اضافه کردن لوبریکانت برای فعال کردن مفصل کمک کند.
• تصور می شود که کیست سینوویال در پاسخ به این مایع اضافی ایجاد می شود. مایع از طریق یک سوراخ از نوع دریچه توپی یک طرفه از کپسول مفصلی خارج می شود، اما در یک پوشش سینوویال باقی می ماند. این به طور عملکردی مایع را به یک طرف به داخل کیسه مایع پمپ می کند.
• مایع اما تحت فشار زیادی نیست و معمولاً مشکلات شدیدی ایجاد نمی کند. به همین دلیل، مشکلات جدی مانند نقایص عصبی یا سندرم دم اسب (از دست دادن کنترل روده و مثانه) حتی برای کیست های بسیار بزرگ بسیار غیر معمول است.
• درمان کیست سینوویال که باعث تنگی علامت دار کمر می شود، تا حد زیادی مانند سایر علل تنگی ستون فقرات کمری است، با این تفاوت که اغلب ناپایداری ستون فقرات در همان مفصل وجود دارد که در صورت نیاز به جراحی باید مد نظر قرار گیرد.

دکتر مجید نجفی، مدیر کلینک درد مهرگان

تعویض دیسک کمر توسط عمل جراحی امکان پذیر است. در عمل دیسک کمر، قسمت داخلی، خارجی و صفحات انتهایی دیسک همه با یک ایمپلنت جراحی تعویض می‌شوند.

موفقیت در تعویض کامل دیسک به شدت به انتخاب بیمار بستگی دارد. تعویض دیسک مصنوعی برای بیماری دژنراتیو دیسک توصیه می شود. این مشکل از طریق ام آر آی تایید می‌شود.

تعویض دیسک مصنوعی کمر تنها در صورتی توصیه می شود که درمان های غیر جراحی حداقل پس از 6 ماه بی اثر باشند. اگر بیمار دارای اسپوندیلولیستزی قابل توجه (لغزش یک مهره بر روی مهره دیگر) یا تنگی ستون فقرات کمری استخوانی (تنگی کانال نخاعی) باشد، معمولاً این روش توصیه نمی شود.

روش تعویض توسط عمل دیسک کمر

اکثر جراحی های تعویض کامل دیسک در مراحل زیر انجام می‌شود:

1. دراز کشیدن به پشت و تحت بیهوشی عمومی. ستون فقرات از طریق یک برش کوچک در شکم (معمولاً به طول 5 تا 8 سانتی‌متر) قابل دسترسی است. ماهیچه‌ها، اندام‌ها و یا رگ‌های خونی ممکن است برای دسترسی به ستون فقرات به طرفین حرکت داده شوند. در این روش عمل جراحی معمولاً عضلات بریده نمی‌شوند.
2. دیسک طبیعی از فضای دیسک کمر خارج می‌شود. این دیسک  قسمتی از صفحات انتهایی غضروفی، حلقوی و هسته است.
3. یک سری دستگاه برای اندازه‌گیری و ارزیابی اندازه بدنه‌های مهره‌ها و انحنای ستون فقرات در سگمنت استفاده می‌شود. اندازه گیری‌ها برای اطمینان از اندازه و نصب مناسب دستگاه انجام می‌شود.
4. در صورتی که ارتفاع دیسک کمر از بین رفته باشد، با استفاده از ابزارهایی اصلاح می‌شود.
5. برای برخی از دستگاه‌ها، برش در سطح هر مهره رو به فضای دیسک کمر ایجاد می‌شود. این کار‌ها به دستگاه اجازه می‌دهند تا در حین عمل جراحی روی بدنه مهره ثابت شود.
6. در طول عمل از فلوروسکوپی آنلاین (اشعه ایکس) برای اطمینان از قرارگیری مناسب دستگاه استفاده می‌شود.
7. بافت‌ها و رگ‌های خونی بخیه می‌شوند. این بافتها به حالت طبیعی خود بر می‌گردند.

دیسک‌های مصنوعی برای اتصال به مهره‌ها و قرار گرفتن در فضای دیسک طراحی شده‌اند و هر نوع دیسک به مراحل خاص و مجموعه‌ای از ابزارهای منحصر به فرد برای کاشت نیاز دارد. به همین دلیل، جراحان ستون فقرات آموزش های خاصی را برای هر ایمپلنت متفاوت می‌گذرانند.

دیسک مصنوعی

انواع دیسک مصنوعی

به گفته پزشکان ستون فقرات کلینیک درد مهرگان، ابزارهای های تعویض کامل دیسک کمر، به اینگونه هستند. در حال حاضر دو مدل دیسک مصنوعی در بازار پزشکی موجود است. این دو در طراحی کمی متفاوت هستند. یک دیسک مصنوعی معمولی شامل:

• دو صفحه انتهایی که به بدنه مهره ها متصل می‌شوند. صفحات انتهایی دیسک مصنوعی، از یک آلیاژ فلزی متراکم ساخته شده‌اند. این صفحات انتهایی شامل دندانه‌هایی روی صفحات انتهایی هستند که به بدنه مهره‌ها متصل می‌شوند. صفحات انتهایی فلزی ممکن است با یک لایه متخلخل از فلز متفاوتی پوشانده شوند. این لایه استخوان را از بدنه مهره جدا می‌کند تا روی صفحه انتهایی رشد کند و ثبات بیشتری را فراهم کند.
• یک مفصل مرکزی که امکان حرکت در بخش ستون فقرات را فراهم می کند. مرکز یک دیسک مصنوعی معمولاً از پلاستیک عمل جراحی ساخته شده است. این قسمت با صفحات انتهایی مفصل می‌شود. همچنین امکان خم شدن و چرخش در بخش ستون فقرات را فراهم می کند. بسیاری از مدل‌ها از یک مفصل گوی و سوکت تشکیل شده‌اند که در آن یک قطعه گرد روی یک صفحه انتهایی در قسمت مقعر روی صفحه انتهایی دیگر قرار می‌گیرد. مدل‌های دیگری که در حال حاضر در حال ساخت هستند شامل یک هسته دیسک مصنوعی است که می تواند بالشتک و حرکت طبیعی‌تری ارائه دهد.

دستگاه‌ها در محل کاشت متفاوت هستند. برای مثال، برخی از دیسک‌ها ممکن است فقط برای کاشت در بخش‌های L4-L5 یا L5-S1 مورد تایید قرار گیرند، و سایر طرح‌های ایمپلنت دیسک کمر را می‌توان در هر جایی بین L3 و S1 کاشت کرد. دستگاه‌های کمری فعلی فقط برای استفاده در یک بخش ستون فقرات توسط FDA تایید شده‌اند.

چه کسی کاندید تعویض دیسک کمر است؟

برای تعیین اینکه آیا شما کاندید مناسبی برای تعویض دیسک هستید، نیاز به تشخیص است.

ام آر آی (MRI).
دیسکوگرافی
سی تی اسکن (CT).
اشعه ایکس
اطلاعات حاصل از این آزمایشات همچنین به جراح شما کمک می کند تا منبع کمردرد شما را تعیین کند.

تعویض دیسک مصنوعی برای همه بیماران مبتلا به کمردرد مناسب نیست. به طور کلی، نامزدهای خوب برای تعویض دیسک دارای ویژگی های زیر هستند:

کمردرد ناشی از یک یا دو دیسک بین مهره ای مشکل دار (آرتریت) در ستون فقرات کمری
هیچ بیماری مفصل فاست یا فشردگی استخوانی روی اعصاب نخاعی وجود ندارد
اندازه بدنی که بیش از حد اضافه وزن نداشته باشد
بدون جراحی بزرگ قبلی در ستون فقرات کمری
عدم تغییر شکل ستون فقرات (اسکولیوز)
بدون پوکی استخوان (استخوان ضعیف)

دکتر مجید نجفی، مدیر کلینیک درد مهرگان

عمل فیوژن ستون فقرات نرخ موفقیت بالایی برای تثبیت 2 یا چند مهره مجاور دارد. این جراحی امکان بازگشت به سطوح فعالیت طبیعی قبلی را فراهم می کند. زمان بهبودی می تواند بر اساس عوامل بسیاری متفاوت باشد. این عوامل شامل وسعت جراحی فیوژن، سایر شرایط پزشکی، و میزان رعایت دقیق دستورالعمل های مراقبتی است.

زمان ریکاوری عمل فیوژن ستون فقرات

اکثر افراد می توانند حدود 2 تا 4 روز پس از عمل فیوژن ستون فقرات کمری (اگر افراد دیگری در خانه باشند) از بیمارستان به خانه برگردند. در صورت عدم مصرف داروهای مخدر، چند هفته پس از آن می توان رانندگی کرد. معمولاً حدود 4 تا 6 هفته طول می کشد تا به یک شغل اداری یا کم تحرک بازگردید، اما بازگشت به فعالیت هایی که بیشتر فیزیکی هستند ممکن است 3 ماه یا بیشتر طول بکشد.

علیرغم نام این جراحی، ستون فقرات در طی عمل فیوژن ستون فقرات کمری عملاً جوش نمی خورد. در عوض، در طول جراحی، یک پیوند یا جایگزین استخوان در ستون فقرات قرار می گیرد که رشد استخوان بین مهره های مجاور را تسهیل می کند تا در نهایت یک استخوان تشکیل شود، فرآیندی که معمولاً حدود 3 تا 6 ماه طول می کشد. استخوان جدید ستون فقرات را در آن بخش بی حرکت می کند. پیچ ها، قفس ها، صفحات و میله ها ممکن است در حین عمل فیوژن برای تثبیت ناحیه در حالی که استخوان بهبود می یابد و جامد می شود، کاشته شود. برخی از بیماران در طول نقاهت از بریس استفاده می کنند که حرکت را محدود می کند

استخوان طی 12 تا 18 ماه پس از جراحی به بلوغ و استحکام ادامه می دهد. بسیاری از افراد با فیوژن تک سطحی می توانند حدود 6 ماه پس از عمل به همه فعالیت ها – حتی فعالیت های شدید مانند وزنه برداری یا کارهای ساختمانی – بازگردند.

بهبودی سریعتر بعد از عمل فیوژن

در حالی که معمولاً 3 تا 6 ماه طول می کشد تا مهره های مجاور به یک استخوان جامد پس از عمل فیوژن جوش بخورند، فرآیند التیام و جوش خوردن ممکن است در برخی از بیماران به دلایل زیر بیشتر طول بکشد:

• مصرف سیگار
• چاقی و پوکی استخوان
• برخی از بیماری های مزمن مانند دیابت
• سوء تغذیه
• افسردگی
• استفاده طولانی مدت از مواد افیونی قبل از جراحی
• داروی پردنیزولون

عوامل دیگری نیز می توانند روند بهبود را کاهش دهند. به عنوان مثال، درگیر شدن در فعالیت های پرخطر (مانند خم شدن، بلند کردن یا پیچیدن) در اوایل دوره بهبودی ممکن است منجر به شکست شود یا به جراحی دوم نیاز داشته باشد.

برنامه ریزی برای عمل جراحی

نگرانی در مورد کنترل درد پس از فیوژن ستون فقرات کمری رایج است. صحبت کردن با جراح از قبل در مورد گزینه های تسکین درد به ایجاد انتظارات واقع بینانه کمک می کند. اگر بیماران به مدت 3 ماه قبل از جراحی از داروهای مخدر مزمن استفاده کنند، کنترل درد کافی در اوایل بعد از جراحی بسیار دشوار است. دریافت مجدد برای داروهای حاوی اکسی کدون یا مورفین اغلب وقت گیرتر از گذشته است، بنابراین بررسی زودهنگام با جراح در مورد فرآیند پر کردن مجدد می تواند به جلوگیری از مشکلات کمک کند.

آمادگی در خانه بعد از عمل فیوژن

بعد از انجام عمل فیوژن می توان با اقدامات زیر، شرایط را برای یک بهبودی سرعتر فراهم نمود:

در دسترس بودن وسایل روزمره

اقلام معمولی در نقاطی که به راحتی قابل دسترسی هستند نگه داری کنید.

برنامه ریزی برای وعده های غذایی

برای به حداقل رساندن ایستادن و حرکت در آشپزخانه برای تهیه غذا، غذاهای قابل مایکروویو تهیه کنید یا برای استفاده بعدی غذا بپزید و فریز کنید.

درخواست کمک از دیگران

در انجام کارهای سنگین تر مانند شست و شوی لباس دیگران می توانند به شما کمک کنند.

همچنین توصیه می شود از جراح ایده هایی در مورد آمادگی برای بازگشت به خانه پس از جراحی فیوژن بپرسید.  مانند اینکه آیا بیمار در ابتدا می تواند از پله ها استفاده کند یا خیر.

در صورتی که نیاز به مشورت با یک پزشک متخصص در زمینه عمل فیوژن دارید می توانید از طریق ویزیت غیر حضوری درد کمر شرح حال خود را برای متخصصین کلینیک درد مهرگان ارسال کنید. شرح حال شما در کمترین زمان ممکن بررسی و نسخه شما همراه با توضیحات در قالب یک ویدئو برایتان ارسال می شود. همچنین در صورتی که نیاز به مراجعه حضوری باشد، نوبت ویزیت حضوری برای شما رزرو می شود.

دکتر مجید نجفی، کلینیک درد مهرگان

فتق دیسک کمر شایع ترین دلیل جراحی ستون فقرات در بزرگسالان در طول سال های کاری است. اگر درد و سایر علائم فتق دیسک کمر پس از شش هفته ادامه یابد، اغلب جراحی دیسک کمر در نظر گرفته می شود.

چه زمانی جراحی لازم است

• درد شدید وجود دارد و فرد در حفظ سطح معقولی از عملکردهای روزانه مانند ایستادن یا راه رفتن مشکل دارد.
• فرد علائم عصبی پیشرونده را تجربه می کند، مانند بدتر شدن ضعف پا، و یا بی حسی.
• از دست دادن عملکرد روده و مثانه وجود دارد.(بی اختیاری ادرار یا مدفوع).
• دارو، فیزیوتراپی و یا سایر درمان های غیرجراحی علائم را به میزان قابل توجهی کاهش نداده اند.

در برخی موارد خاص حتی قبل از اینکه بیمار شش هفته مراقبت های غیرجراحی را کامل کند، به جراحی نیاز است.

روش های میکرودیسککتومی برای فتق دیسک کمر

دو روش کم تهاجمی برای عمل دیسک کمر، میکرودیسککتومی و میکرودیسککتومی آندوسکوپی، معمولاً برای فتق دیسک کمر توصیه می شود. این روش ها فشار را از روی ریشه عصبی برداشته و محیط بهبودی بهتری را برای دیسک فراهم می کند.

معمولاً فقط بخش کوچکی از دیسک که به ریشه عصبی فشار می آورد باید برداشته شود و بیشتر دیسک سالم می ماند.

در میکرودیسککتومی از برش های کوچک استفاده می شود. برای جراحی میکرودیسککتومی آندوسکوپی، ابزارها از طریق یک لوله یا لوله های نازک وارد می شوند تا اختلال در بافت اطراف به حداقل برسد. یک دوربین کوچک را می توان از طریق یک لوله وارد کرد تا تصویری را برای جراح فراهم کند.

هر دو نوع جراحی دیسک کمر معمولاً به صورت سرپایی یا با یک شب اقامت در بیمارستان انجام می شود. اکثر بیماران می توانند در عرض یک تا سه هفته به سر کار و روال معمول خود بازگردند.

نرخ موفقیت برای جراحی دیسک کمر

جراحی دیسک کمر دارای میزان موفقیت بالایی است. یک مطالعه پزشکی گسترده نتایج خوب یا عالی را برای 84 درصد از کسانی که میکرودیسککتومی انجام می دهند و نزدیک به 80 درصد برای کسانی که میکرودیسککتومی آندوسکوپی انجام می دهند، گزارش کرده است.

میکرودیسککتومی و میکرودیسککتومی آندوسکوپی به ویژه در تسکین درد ساق پا یا همان سیاتیک مفید هستند. این روش ها در کاهش کمردرد موفقیت آمیز نبوده و معمولاً اگر مشکل اصلی کمر درد باشد، انجام نمی شوند.

ادبیات پزشکی مزایایی را برای جراحی در مقایسه با درمان غیرجراحی نشان داده است، اگرچه در برخی موارد این تفاوت با گذشت زمان کاهش می یابد. یک مطالعه بزرگ نشان داد که افرادی که برای فتق دیسک کمر تحت عمل دیسک کمر قرار گرفتند، نسبت به افرادی که درمان غیرجراحی داشتند، تا دو سال بهبود بیشتری در علائم داشتند.

در حالی که از میکرودیسککتومی و میکرودیسککتومی اندوسکوپیک به عنوان روش های کم خطر یاد می شود، همه جراحی ها دارای خطراتی هستند.

حدود 10 درصد از بیمارانی که میکرودیسککتومی انجام می دهند، فتق دیسک دیگری را در همان محل تجربه می کنند. احتمال عود در سه ماه اول بیشتر است، اما ممکن است سالها بعد نیز رخ دهد. عودهای متعدد معمولاً با جراحی فیوژن کمر برطرف می شوند. این کار تمام مواد دیسک را از بین می برد و حرکت دیسک ها را متوقف می کند.

در صورتی که دچار فتق دیسک کمر هستید یا انواع دیگری از کمر درد را تجریه کرده اید بهتر است هر چه زودتر شرایط خود را با کمک یک پزشک متخصص بررسی کنید. شما می توانید این کار را در کمترین زمین از طریق ویزیت غیرحضوری با یکی از پزشکان متخصص کلینیک درد مهرگان انجام دهید. برای این کار کافیست از طریق لینک ویزیت غیرحضوری درد کمر، شرح حال خود را برای ما ارسال کنید.
دکتر مجید نجفی، کلینیک درد مهرگان

قوز کمر یا همان انحنای تدریجی ستون فقرات باعث می شود بدن ضربه ها و استرس های زیادی را در طول روز جذب کند. اگرچه این یک تعادل ظریف است و اگر بخشی از ستون فقرات بیش از حد خم شود، ممکن است درد و تحرک محدود ایجاد شود. قوز کمر باعث درهایی از انواع درد ستون فقرات می گردد. در این مقاله از سری مقالات بلاگ مهرگان به این موضوع می پردازیم. همچنین برای دیدن ویدیوهای بیشتر در این زمینه به کانال ما در آپارات سر بزنید.

قوز کمر چیست

چنین مشکلاتی در سنین پایین همراه با بیماری قوز کمر می باشد. این بیماری را شوئرمن یا کیفوز ستون فقرات نیز می نامند. کیفوز ستون فقرات در نوجوانان سالم می تواند منجر به گرد شدن قسمت بالایی کمر شود که گاهی اوقات به آن گوژپشتی هم می گویند. قوز کمر یکی از شایع ترین منابع کمردرد در افراد جوان است که احتمال دارد درد به دنبال فعالیت یا دوره های طولانی عدم تحرک ایجاد شود.

تعداد عبارات مورد استفاده برای این بیماری به نام دکتری (شوئرمان) که اولین بار آن را توصیف کرده می تواند گیج کننده باشد. بیماران اغلب این بیماری را به نام غوز کمر یا گوژپشتی و پزشکان نیز با نام های شوئرمن، کایفوز و یا کیفوز می شناسند. اصطلاحات دیگری هم مثل بیماری کالو و استئوکندروز نوجوانی گاهی اوقات استفاده می شوند.

جراحی قوز کمر

فوز کمر معمولاً به جز در موارد حاد و پیشرفته نیازی به جراحی ندارد.

درمان قوز کمر

درمان های مؤثر قوز کمر اغلب حاوی بریس ها و یک برنامه تمرینی است. این برنامه شامل حرکات اصلاحی قوز کمر، تحت نظارت و جهت افزایش انعطاف پذیری و کاهش درد می باشد.

رشد غیر طبیعی استخوان

برای درک چگونگی ایجاد بیماری شوئرمن، درک ساختار ستون فقرات فوقانی مفید است. مهره ها کم و بیش استوانه ای شکل هستند و روی هم قرار گرفته اند تا ستون فقرات را در وضعیت عمودی نگه دارند.

در بیماری گوژپشتی، یک ناهنجاری باعث می شود که بخش هایی از مهره ها با سرعت های متفاوتی در طول جهش رشد کودک رشد کنند. این واریانس باعث می شود که برخی از مهره ها گونه ای شکل شوند و پشت بیشتر شبیه برجی باشد که به جلو خم شده است. این تغییرات منجر به انحنای بیش از حد رو به جلو قسمت بالایی پشت می شود.

بیماری شوئرمن اغلب در قسمت فوقانی پشت رخ می دهد که به آن ستون فقرات سینه ای نیز گفته می شود، اما گاهی اوقات در قسمت تحتانی کمر یا ستون فقرات کمری ایجاد می شود. هنگامی که بیماری در ستون فقرات کمری است، تغییر شکل معمولاً آنقدر واضح نیست، اما تغییر شکل کمر معمولاً باعث درد بیشتر، محدودیت بیشتر در حرکت و افزایش احتمال تداوم این بیماری در بزرگسالی می شود.

بیماری شوئرمن قبل از بلوغ شروع می شود. مشخص نیست چه چیزی باعث رشد غیرطبیعی می شود، اما تئوری هایی وجود دارد مبنی بر اینکه ممکن است استخوان در مقطعی آسیب دیده باشد یا اینکه این ناحیه قبل از بلوغ ضعیف بوده است. تصور می شود که وراثت در این امر نقش بازی می کند، اما ارتباط مستقیم نیست.

این وضعیت به رشد اسکلتی مرتبط است و انحنای معمولاً پس از تکمیل رشد افزایش نمی یابد. تخمین زده می شود که 1 تا 8 درصد افراد به این بیماری مبتلا می شوند.

نگرانی در مورد ظاهر

اگر یک فرد جوان علائم بیماری گوژپشتی را نشان دهد، باید در اسرع وقت به دنبال کمک پزشکی باشد. علاوه بر چالش های سلامت جسمانی، تأثیر روان شناختی می تواند قابل توجه باشد.تأخیر در مراقبت های پزشکی می تواند هزینه های طولانی مدت داشته باشد. کسانی که در دوران نوجوانی تحت درمان قرار نمی گیرند ممکن است در بزرگسالی با درد قابل توجهی مواجه شوند.

گاهی اوقات تأخیر در تشخیص و درمان ناشی از این باور اشتباه است که بدشکلی ناشی از وضعیت بدنی نامناسب است. چنین مواردی به عنوان کیفوز وضعیتی شناخته می شود، وضعیتی که عضلات ضعیف را درگیر می کند. با این حال، افراد مبتلا به بیماری شوئرمن یا قوز کمر بدشکلی اسکلتی دارند و به سادگی نمی توانند ستون فقرات خود را صاف کنند.

جهت ویزیت غیر حضوری درد کمر یا رزرو نوبت حضوری پزشکان متخصص کلینیک درد مهرگان ارتباط با ما را حفظ کنید.

دکتر مجید نجفی، کلینیک درد مهرگان

تزریق اپیدورال کمری (ESIs) یک گزینه درمانی رایج برای بسیاری از اشکال کمردرد است. این تزریق برای ده ها سال مورد استفاده قرار گرفته اند و بخشی جدایی ناپذیر از مدیریت غیر جراحی سیاتیک و کمردرد محسوب می شوند.

این تزریق را تزریق استروئید همراه با گاز اوزون می نامند. زیرا شامل تزریق یک بی حس کننده موضعی و یک داروی استروئیدی است. این دارو به طور مستقیم به فضای اپیدورال که طناب نخاعی و ریشه های عصبی را احاطه کرده نزریق می شود.

اهداف تزریق اپیدورال کمری

• کنترل درد با کاهش التهاب در داخل و اطراف ریشه های عصبی
• بهبود تحرک و عملکرد در کمر
• تسکین شدید درد در بیمار جهت شرکت در برنامه های فیزیوتراپی و توانبخشی

تزریق استروئید در طول برنامه مراقبتی توصیه می شود. تزریق اپیدورال کمری (البته با دستور پزشک معالج) حتی پس از انجام عمل دیسک کمر نیز انجام می شود. درمان هایی نظیر داروها و فیزیوتراپی، و یا حتی قبل از جراحی از این دسته اند.

نقش تزریق معمولاً تسکین درد کافی برای بازگشت به فعالیت های روزمره و پیشرفت در فیزیوتراپی است. ویدیوی زیر شامل اطلاعاتی در مورد نحوه استفاده از تزریق اپیدورال برای درمان مشکلات کمر و سیاتیک است.

جهت مشاهده سایر ویدیوها در این زمینه به کانال آپارات کلینیک درد مهرگان مراجعه کنید.

مزایای بالقوه تزریق اپیدورال

اکثر پزشکان موافق هستند که تزریق اپیدورال همراه با اوزون تراپی می تواند در طول یک دوره حاد کمر درد و یا پا درد مفید باشد. اشکالات اصلی تزریق این است که همیشه موثر نیستند و در صورت موثر بودن، تسکین درد موقتی است و از یک هفته تا یک سال متغیر است. به طور معمول، اگر تزریق اولیه موثر باشد، ممکن است تا 3 تزریق در یک سال انجام شود.

هنگامی تزریق در فضای اپیدورال استروئید تزریق کورتون نیز شامل مزایای زیر است:

کاهش درد و التهاب عصبی

تزریق کورتون ها تولید مواد شیمیایی التهابی را کاهش می دهند. در نتیجه از حساسیت رشته های عصبی به درد نیز کاسته می شود. پس سیگنال های درد کمتری تولید می شود.

محدودیت مصرف داروهای خوراکی

تسکین درد ناشی از این تزریق ها به محدود کردن نیاز به داروهای خوراکی کمک می کند. برخی از آنها در صورت مصرف طولانی مدت عوارض جانبی خواهند داشت.

فیزیوتراپی

این تزریق ممکن است تسکین درد کافی را برای بیمار فراهم کند تا بتواند با برنامه فیزیوتراپی توانبخشی پیشرفت کند

تعویق جراحی

تسکین درد ناشی از تزریق اپیدورال کمری ممکن است به تعویق جراحی کمک کند و اگر فیزیوتراپی موثر باشد، ممکن است نیاز به مداخله جراحی را برطرف کند.

ممکن است چندین تکنیک برای انجام تزریق اپیدورال بسته به شرایط زمینه ای، نیازهای بیمار و ترجیحات و تجربه پزشک مورد استفاده قرار گیرد.

روش های تزریق اپیدورال کمری

این نوع تزریق می تواند تسکین درد حاد و قابل توجهی را ارائه دهد زیرا یک داروی کورتونی با اثرات ضد التهابی قوی را مستقیماً در ناحیه دردناک نزدیک عصب(های) نخاعی وارد می کند. تزریق اپیدورال ممکن است با استفاده از یکی از روش های زیر انجام شود:

ترانسفورامینال

این تکنیک اجازه می دهد تا محلول کورتونی را به طور دقیق در فضای اپیدورال، نزدیک ناحیه ای که احتمال تحریک عصب در آن وجود دارد، تزریق شود. این تکنیک تزریقی ریشه های عصبی خاصی را برای کنترل التهاب و درد هدف قرار می دهد.

اینترلامینار

در این تکنیک، سوزن از پشت ستون فقرات وارد شده و دارو در فضای اپیدورال رسوب می کند. این روش دقیق تر است زیرا دارو را در نزدیکی ریشه عصب هدف قرار نمی دهد ولی محلول کورتونی آزاد است که در فضای اپیدورال پخش شود.

کودال

این یک رویکرد کلی است که ساده است، اما دارو مستقیماً به منبع درد در فضای اپیدورال و اطراف اعصاب نمی رود. روش دمی ممکن است کمتر موثر باشد، اما ایمن تر و آسان تر در نظر گرفته می شود. این روش ممکن است به کنترل درد گسترده یا منتشر کمک کند.

پزشک فوق تخصص درد یا جراح ستون فقرات کلینیک درد مهرگان ممکن است بسته به تجربه و مهارت، استفاده از فلوروسکوپی هدایت شده، تشخیص بیمار و نتایج درمان های قبلی برای علائم و تشخیص های مشابه، روش تجویز را انتخاب کند.

اثربخشی تزریق اپیدورال کمری و اوزون تراپی

تحقیقات موجود نتایج به طور کلی مطلوب را نشان می دهد، ۷۰ تا ۹۰ درصد بیماران تسکین درد ناشی از این تزریق ها، که از یک هفته تا یک سال طول می کشد را گزارش می کنند. اگر اولین پاسخ خوب دیده شود، ممکن است تزریق دوم در هنگام بهبود در نظر گرفته شود. از اولین تزریق درد شروع به کاهش می کند. به طور معمول، حداکثر 3 تزریق ممکن است در یک دوره 12 ماهه انجام شود.

در حالی که بسیاری از مطالعات مزایای کوتاه مدت تزریق اپیدورال را مستند کرده اند، داده ها در مورد اثربخشی طولانی مدت کمتر متقاعد کننده هستند. بحث در مورد اثربخشی آنها در کاهش درد و بهبود عملکرد همچنان ادامه دارد.

علاوه بر این، چندین مشکل در مواردی که در تحقیق انجام شده است وجود دارد، از قبیل:

• بسیاری از مطالعات شامل استفاده از فلوروسکوپی یا اشعه ایکس برای تأیید قرار دادن مناسب دارو نمی شوند، علیرغم اینکه امروزه از راهنمایی فلوروسکوپی به طور معمول استفاده می شود.
• مطالعات دیگر، بیماران را بر اساس تشخیص طبقه بندی نمی کنند و تمایل دارند انواع مختلف منابع درد را با هم مورد مطالعه قرار دهند.

این نقص ها سودمندی تحقیق را محدود می کند.

تزریق اپیدورال کمری معمولاً در درمان شرایطی استفاده می شود که باعث تحریک و یا التهاب ریشه های عصبی نخاعی همراه با درد کمر و ساق پا می شود. شایع ترین شرایط تحت درمان شامل موارد زیر است

کمردرد موضعی (کمر درد محوری) و لنگش عصبی (کمر درد و پا درد که هنگام راه رفتن رخ می دهد) ممکن است با این تزریق ها درمان شوند.

بهترین متخصص تزریق استروئید

پزشکانی که این نوع تزریق را انجام می دهند شامل متخصصان درد کلینیک درد مهرگان و جراح ستون فقرات کلینیک درد مهرگان هستند. تزریق معمولاً در یک مرکز جراحی، بیمارستان یا کلینیک درد انجام می شود.

عوارض تزریق اپیدورال کمری

تزریق اپیدورال و اوزون تراپی یک روش نسبتاً ایمن و کم تهاجمی در نظر گرفته می شود. عوارض تزریق اپیدورال ممکن است در برخی موارد رخ دهد و شامل موارد زیر است:

• درد پس از تزریق
• حالت تهوع
• سردرد
• سرگیجه
• فینت کردن (حمله وازوواگال)
• برافروختگی صورت

این عوارض معمولا در عرض چند دقیقه تا چند ساعت برطرف می شوند. عوارض جدی، نادر است، ممکن است شامل آسیب نخاع و سوراخ شدن سخت شامه، باشد.

خطر کمتر در سطوح ستون فقرات L4 و پایین تر

به طور کلی، تزریق های اپیدورال برای سطوح ستون فقرات L4 یا پایین تر در مقایسه با سطوح بالاتر، خطر کمتری از عوارض را به همراه دارد. تزریق ها معمولاً تحت فلوروسکوپی (هدایت اشعه ایکس) با رنگ کنتراست انجام می شوند. فلوروسکوپی به هدایت سوزن به محل دقیق کمک می کند و از آسیب عصب و یا شریان جلوگیری می کند.

شرایط پزشکی همزمان

این تزریق ها معمولاً در صورت وجود برخی بیماری های پیچیده مانند عفونت ها، تومورها یا اختلالات خونریزی انجام نمی شود. علاوه بر این، در صورت دیابت قندی کنترل نشده، برخی بیماری های قلبی و بارداری، تزریق ممکن است انجام نشود.

استفاده از داروهای آرام بخش و بی حس کننده

در صورت لزوم، یک داروی آرام بخش ممکن است از طریق یک خط داخل وریدی (IV) در بازوی بیمار داده شود، اما بیمار معمولاً در طول این روش هوشیار است. قبل از انجام اپیدورال، ناحیه تحت درمان در قسمت تحتانی کمر با یک تزریق بی حسی موضعی بی حس می شود، بنابراین روش تزریق اپیدورال معمولاً بدون درد است.

تزریق اپیدورال ممکن است حدود 30 دقیقه طول بکشد. با ورود دارو به فضای اپیدورال ممکن است احساس سوزن سوزن شدن یا سوزش خفیف یا احساس فشار داشته باشید. هنگامی که تزریق کامل می شود، معمولاً تحریک و ناراحتی در عرض چند دقیقه از بین می رود. بیماران معمولاً پس از چند ساعت به خانه باز می گردند. اقدامات احتیاطی خاص پس از تزریق طی چند روز آینده انجام می شود.

هزینه تزریق اپیدورال

برای اطلاع از قیمت تزریق اپیدورال با شماره ثابت ۰۲۱۲۲۸۷۳۹۹۴ و یا شماره همراه  ۰۹۳۵۲۲۴۶۷۱۸ تماس بگیرید. ما با کیفیت ترین و ارزانترین قیمت تزریق اپیدورال را به شما پیشنهاد می کنیم.

دکتر مجید نجفی، مدیر کلینیک درد مهرگان

شرایط تزریق اپیدورال در یک مرکز جراحی، بیمارستان یا مطب پزشک می بایست مهیا باشد. بسیاری از پزشکان ممکن است واجد شرایط انجام تزریق اپیدورال باشند. از جمله متخصصان درد، رادیولوژیست ها، متخصصان مغز و اعصاب، و جراحان مغز و اعصاب و ستون فقرات. بهتر است پیش از تزریق اپیدورال این ویدیو را تماشا کنید.

جهت مشاهده ویدیوهای بیشتر به کانال آپارات کلینیک درد مهرگان سر بزنید.

مراحل و شرایط تزریق اپیدورال

ممکن است از بیماران خواسته شود که لباس بیمارستان را بپوشند. این شرایط امکان دسترسی به محل تزریق برای تمیز کردن را فراهم می کند. همچنین به پزشک اجازه می دهد به راحتی محل تزریق را تجسم کند. تزریق اپیدورال و اوزون تراپی معمولاً بین 15 تا 30 دقیقه طول می کشد. در این تزریق از یک پروتکل استاندارد پیروی می شود.

1. بیمار روی تخت اتاق عمل با یک بالش کوچک زیر شکم دراز کشیده تا کمی کمرش را به بالا کند. در این وضعیت بیمار می تواند به پهلو خوابیده یا در وضعیت کمی خمیده دراز بکشد.
2. پوست کمر تمیز می شود. سپس با بی حسی موضعی مشابه دندانپزشکی بی حس می شود.
3. با استفاده از فلوروسکوپی (اشعه ایکس) یک سوزن وارد پوست می شود. سپس به فضای اپیدورال هدایت می شود. فلوروسکوپی در هدایت سوزن به فضای اپیدورال مهم تلقی می شود. زیرا مطالعات کنترل شده نشان داده بدون فلوروسکوپی، دارو در بسیاری از تزریقات استروئید در جای نادرست وارد می شود.
4. سوزن در موقعیت صحیح قرار می گیرد. سپس کنتراست برای تایید موقعیت سوزن تزریق می شود. در مرحله بعد محلول اپیدورال تزریق می شود. محلول استروئیدی به آرامی تزریق می شود. اما اکثر بیماران به دلیل مقدار محلول استفاده شده، مقداری فشار را احساس می کنند. این مقدار در تزریق های کمری بسته به رویکرد و استروئید می تواند از 3 میلی لیتر تا 10 میلی لیتر متغیر باشد. فشار تزریق معمولاً دردناک نیست.
5. پس از تزریق، بیمار به مدت 15 تا 20 دقیقه قبل از ترخیص تحت نظر است.

بعد از تزریق اپیدورال

در صورت نیاز به بیمار برای راحتی آرام بخش داده می شود. البته آرام بخش ها به ندرت ضروری هستند. زیرا روش تزریق اپیدورال همراه با اوزون تراپی معمولاً ناراحت کننده نیست. در صورت استفاده از مسکن، بیمار باید اقدامات احتیاطی را انجام دهد. مانند نخوردن یا نوشیدن تا چند ساعت قبل از عمل. همچنین داشتن فردی برای کمک در هنگام ترخیص. بیمار باید برای دستورالعمل های خاص با پزشک خود تماس بگیرد.

سوزش در محل سوزن ممکن است تا چند ساعت پس از عمل وجود داشته باشد. این سوزش با استفاده از کیسه یخ به مدت 10 تا 15 دقیقه یک یا دو بار در ساعت قابل درمان است. معمولاً پس از تزریق اپیدورال بیمار تا بقیه روز را استراحت می کند. فعالیت های عادی می توانند طبق معمول روز بعد از سر گرفته شوند. امکان افزایش موقت درد برای چند روز پس از تزریق به دلیل فشار مایع تزریق شده یا تحریک شیمیایی موضعی وجود دارد.

درک پروتکل کلی و زمان مورد نیاز برای عمل توسط بیمار مهم است. اما مهمتر اینکه بیمار باید با پزشک خود در مورد مصرف داروهای ضد درد در روز تزریق استروئید مشورت کند.

تعداد و دفعات تزریق

به گفته پزشکان فوق تخصص درد و جراحان ستون فقرات کلینیک درد مهرگان هیچ تحقیق قطعی برای تعیین تعداد تزریق اپیدورال یا تعداد دفعات انجام آنها وجود ندارد. به طور کلی، توافق بر این است که تا سه تزریق استروئید در سال انجام شود. در مورد تعداد دفعات تزریق کورتون برای درد شانه و زانو در بیماران مبتلا به آرتریت هم اینگونه است.

برخی از پزشکان تزریقات را به طور مساوی طی یک سال انجام می دهند. دیگران رویکرد متفاوتی دارند و در صورتی که اولین تزریق باعث تسکین درد قابل توجهی شود، دو یا سه تزریق استروئید اپیدورال را با فاصله 2 تا 4 هفته انجام می دهند.

در جامعه پزشکی اتفاق نظر وجود ندارد که آیا یک سری تزریق سه تایی باید انجام شود یا خیر. اگر پس از اولین تزریق استروئید، بیمار هیچ تسکینی از کمردرد یا پا درد نداشته باشد، تزریق بیشتر ممکن است سودمند نباشد.

مبلغ تزریق اپیدورال

برای اطلاع از قیمت تزریق اپیدورال با شماره ثابت ۰۲۱۲۲۸۷۳۹۹۴ و یا شماره همراه  ۰۹۳۵۲۲۴۶۷۱۸ تماس بگیرید. ما با کیفیت ترین و ارزانترین قیمت تزریق اپیدورال را به شما پیشنهاد می کنیم.

دکتر مجید نجفی، مدیر کلینیک درد مهرگان

تزریق مفصل ران شامل تزریق مستقیم دارو به مفصل است. مفصل ران مفصل بزرگی است که در آن، پا به لگن می پیوندد. اگر این مفصل آرتریت، آسیب یا استرس مکانیکی را تجربه کند، ممکن است درد لگن، باسن، ساق پا یا کمردرد را تجربه کند.

ممکن است برای بیمارانی که این علائم را دارند تزریق مفصل ران در نظر گرفته شود. تزریق می تواند به تسکین درد ران و همچنین به تشخیص علت مستقیم درد کمک کند.

برای آشنایی با این علت درد ران ویدیوهای ما را در آپارات کلینیک درد مهرگان دنبال کنید

هدف از تزریق

تزریقات مفصل ران شامل تزریق مستقیم دارو به مفصل است. این تزریق ها می توانند به تشخیص منبع درد و همچنین کاهش ناراحتی کمک کنند:

عملکرد تشخیصی

با تزریق کردن داروی بی حس کننده در مفصل، میزان تسکین فوری درد تجربه شده به تایید یا رد مفصل به عنوان منبع درد کمک می کند. اگر در حالی که مفصل ران بی حس است، تسکین کامل درد حاصل شود، به این معنی است که این مفصل احتمالاً منبع درد است.

عملکرد تسکین درد

همراه با داروهای بی حس کننده، کورتون آهسته رهش نیز به این مفاصل تزریق می شود تا التهاب را کاهش دهد، که اغلب می تواند درد طولانی مدت را تسکین دهد.

آناتومی مفصل ران

مفصل ران یک مفصل گوی و کاسه ای است که در محل برخورد استخوان ران با لگن قرار دارد. بالای استخوان ران (فمور) یک توپ گرد است که در حفره ای در استخوان لگن ایجاد شده است.

توپ توسط گروهی از رباط های یک کپسول در اطراف مفصل در حفره نگه داشته می شود. این کپسول رباط حاوی مایع سینوویال است. این رباط به عنوان روان کننده عمل می کند.

بین این دو استخوان، غضروفی وجود دارد که به آنها اجازه می دهد بدون ایجاد اصطکاک داخل یکدیگر حرکت کنند.

روش تزریق

فلوروسکوپی (اشعه ایکس) معمولاً در تزریق مفصل ران برای راهنمایی در هدف گیری و قرار دادن صحیح سوزن و برای جلوگیری از آسیب عصبی یا سایر آسیب ها استفاده می شود.

در روز تزریق به بیماران توصیه می شود از رانندگی و انجام هر گونه فعالیت سنگین خودداری کنند.

مراحل و شرایط

1. یک آنژیوکت وریدی تعبیه می شود تا در صورت نیاز داروی آرامش بخش کافی داده شود.
2. بیمار به شکم رو به پایین روی تخت اتاق عمل دراز می کشد و پوست روی لگن به خوبی تمیز می شود.
3. پزشک ناحیه کوچکی از پوست را با یک داروی بی حس کننده بی حس می کند. بیمار ممکن است احساس نیش کند که چند ثانیه طول می کشد.
4. پزشک از هدایت اشعه ایکس (فلوروسکوپی) برای هدایت یک سوزن بسیار کوچک به داخل مفصل استفاده می کند. سپس چند قطره رنگ کنتراست تزریق می شود تا تأیید شود که دارو فقط به مفصل می رسد.
5. سپس مخلوط کوچکی از کورتون و بی حس کننده و داروی ضد التهاب به آرامی به مفصل تزریق می شود.

بعد از تزریق

خود تزریق فقط چند دقیقه طول می کشد، اما روش کلی معمولا بین سی تا شصت دقیقه طول می کشد.

پس از عمل تزریق مفصل ران، بیمار معمولاً بیست تا سی دقیقه روی تخت استراحت می کند و سپس از او خواسته می شود تا ناحیه ناراحتی معمول را حرکت دهد تا درد معمول را تحریک کند.

بسته به اینکه مفصلی که تزریق شده منبع اصلی درد بیمار است یا خیر، ممکن است بیماران در چند ساعت اول پس از تزریق، تسکین درد داشته باشند یا نه، در مواردی، بیمار ممکن است تا چند ساعت پس از تزریق احساس بی حسی یا کمی ضعف یا احساس عجیبی در پا داشته باشد.

بیمار هرگونه تسکین فوری درد را با پزشک در میان می گذارد و سپس سطوح تسکین درد را در هفته آینده ثبت می کند. یک دفترچه خاطرات درد برای اطلاع رسانی واضح به پزشک معالج از نتایج تزریق و برنامه ریزی آزمایشات آتی و یا درمان مدیریت درد، در صورت لزوم، مفید است.

تسکین درد بعد از تزریق مفصل ران

بیماران ممکن است متوجه افزایش جزئی درد شوند که چند روز طول می کشد زیرا داروی بی حس کننده از بین می رود و کورتون تازه شروع به اثر می کند. در صورتی که در دو تا سه روز اول پس از تزریق، درد ناحیه ناخوشایند باشد، قرار دادن یخ یا کیسه سرد در ناحیه عمومی محل تزریق معمولاً باعث تسکین درد می شود و نسبت به اعمال گرما مفیدتر به نظر می رسد.

اگر مفصل ران تحت درمان منشا درد باشد، بیمار ممکن است دو تا پنج روز پس از تزریق متوجه تسکین درد شود. اگر در عرض ده روز پس از تزریق هیچ بهبودی رخ ندهد، بعید به نظر می رسد که از تزریق تسکین یابد و ممکن است آزمایش های تشخیصی بیشتری برای تشخیص دقیق درد بیمار مورد نیاز باشد.

بیماران ممکن است پس از عمل به مصرف داروهای معمول خود ادامه دهند، به استثنای محدود کردن داروی درد در چهار تا شش ساعت اول پس از تزریق، به طوری که اطلاعات تشخیصی به دست آمده دقیق باشد.بیماران ممکن است برای فیزیوتراپی یا منوال تراپی پس از تزریق در حالی که داروی بی حس کننده مؤثر است و یا طی چند هفته آینده در حالی که کورتون کار می کند، ارجاع داده شوند.

در روز بعد از عمل، بیماران ممکن است به فعالیت های عادی خود بازگردند. هنگامی که درد بهبود یافت، توصیه می شود ورزش و فعالیت های منظم را در حد متعادل شروع کنید. پزشکان متخصص ارتوپدی کلینیک درد مهرگان معتقدند که حتی اگر تسکین درد باشد قابل توجه است، فعالیت ها را به تدریج طی یک تا دو هفته افزایش دهید تا از عود درد جلوگیری شود.

خطرات بالقوه

مانند هر روش دیگری، خطر عوارض وجود دارد. عوارض جانبی احتمالی ناشی از تزریق مفصل ران عبارتند از:

• واکنش های آلرژیک به داروهای مورد استفاده
• عفونت (در کمتر از 1 تزریق در هر 15000 تزریق رخ می دهد)
• شعله ور شدن بعد از تزریق (تورم و درد مفاصل چند ساعت پس از تزریق کورتون)
• دپیگمانتاسیون (سفید شدن پوست)
• آتروفی چربی موضعی (نازک شدن پوست)
• پارگی تاندون واقع در مسیر تزریق

دکتر مجید نجفی، مدیر کلینیک درد مهرگان

مانند تمام روش های پزشکی تهاجمی، خطرات و عوارض بالقوه مرتبط با عصب کشی مفاصل ستون فقرات (فاست) وجود دارد. با این حال، به طور کلی، خطر کم است و عوارض نادر است. قبل از مراجعه به کلینیک درد جهت عصب کشی مفاصل ستون فقرات بهتر است با بلوک های فاست کمری آشنا شوید.

برای مشاهده ویدیوهای بیشتر در این زمینه به کانال آپارات کلینیک درد مهرگان سر بزنید.

عوارض عصب کشی مفاصل ستون فقرات

خطرات و یا عوارض احتمالی که ممکن است از عصب کشی مفاصل ستون فقرات رخ دهد عبارتند از:

واکنش آلرژیک

معمولاً آلرژی به کنتراست اشعه ایکس یا کورتون است. به ندرت به بی حسی موضعی. آلرژی های تهدید کننده زندگی یا شدید بسیار نادر هستند.

خون ریزی

یک عارضه نادر حین عصب کشی مفاصل، خون ریزی برای بیماران مبتلا به اختلالات خون ریزی زمینه ای یا در بیمارانی که از داروهای رقیق کننده خون استفاده می کنند، شایع تر است.

عفونت

عفونت های جزئی در کمتر از 1 تا 2 درصد از تمام تزریق ها رخ می دهد. این عفونت های شدید نادر هستند و در 0.1٪ تا 0.01٪ از تزریق ها رخ می دهند.

ناراحتی در محل تزریق مفاصل ستون فقرات

این علائم در محل تزریق ستون فقرات معمولاً خفیف و کوتاه مدت هستند. افزایش طولانی مدت درد نادر است.

آسیب یا فلج عصبی یا نخاعی

در حالی که بسیار نادر است، آسیب به طناب نخاعی یا اعصاب نخاعی ستون فقرات می تواند از ضربه مستقیم سوزن، یا در اثر عفونت، خونریزی منجر به فشرده سازی، یا تزریق به شریان که باعث انسداد می شود، رخ دهد.

خطرات استفاده از داروهای استروئیدی

علاوه بر خطرات ناشی از تزریق داروهای استروئیدی در ستون فقرات، برخی از بیماران حین عصب کشی مفاصل ستون فقرات، عوارض جانبی ناشی از داروهای استروئیدی را نیز تجربه خواهند کرد، مانند:

• گرگرفتگی گذرا همراه با احساس گرما برای چند روز
• احتباس مایعات، افزایش وزن یا افزایش اشتها
• افزایش فشار خون
• نوسانات خلقی، تحریک پذیری، اضطراب، بی خوابی
• قند خون بالا – بیماران دیابتی باید قبل از قرار ملاقات، پزشک خود را در مورد تزریق اطلاع دهند.
• کاهش گذرا در ایمنی حین عصب کشی مفاصل
• آب مروارید – یک نتیجه نادر از مصرف زیاد و یا طولانی مدت کورتون است
• آرتریت شدید لگن یا شانه (نکروز عروقی) – یک نتیجه نادر از مصرف زیاد و یا طولانی مدت کورتون

متخصص عصب کشی مفاصل ستون فقرات

پزشکان جراح مغز و مفاصل ستون فقرات و متخصصین درد کلینیک درد مهرگان توصیه می کنند بیمارانی که از داروهای رقیق کننده خون (مانند وارفارین) استفاده می کنند یا عفونت فعال دارند، ممکن است نتوانند این روش را انجام دهند و این شرایط باید با پزشک معالج در میان گذاشته شود. بیماران همچنین باید پزشک خود را از هر گونه حساسیتی که به داروهایی که ممکن است برای این روش استفاده می شود، مطلع کنند.

دکتر مجید نجفی، مدیر کلینیک درد مهرگان