درمان درد مهره C1-C2 در قسمت فوقانی گردن معمولاً غیر جراحی است. در موارد نادری که 3 ماه درمان، درد را کاهش نداده باشد، یا اگر بی‌ثباتی ستون فقرات ، نخاع یا ریشه عصبی را تهدید کند، ممکن است جراحی توصیه  شود.

به طور معمول، بهبودی پس از درمان غیرجراحی C1-C2 8 تا 12 هفته طول می کشد.

درمان درد مهره C1-C2

روش غیر جراحی برای درمان درد مهره C1-C2

برخی از روش های غیرجراحی رایج برای درمان درد مهره C1-C2 عبارتند از:

دارو

هم داروهای بدون نسخه (OTC) و هم داروهای تجویزی به تسکین آسیب مهره‌ها و درد عصبی کمک می کنند. داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای و شل کننده‌های عضلانی نمونه‌هایی از داروهای مسکن مورد استفاده برای این آسیب‌ها هستند. انواع داروهای ضد درد اپیوئیدی ممکن است برای مدت کوتاهی برای جلوگیری از خطر اعتیاد تجویز شوند.

بی حرکتی

استفاده از یقه سفت گردن یا بریس‌های سر و گردن مانند بریس هاله توراسیک یا بی‌حرکتی استرنو-اکسیپیتو-فک پایین در شکستگی و یا دررفتگی مهره‌های C1-C2 استفاده می‌شود. این روش درمانی از حرکت گردن در هر جهت جلوگیری می کند و در عین حال هم ترازی مناسب سر و گردن را حفظ می‌کند و در نتیجه فشارهای وارده بر مهره‌های آسیب دیده را کاهش می‌دهد.

فیزیوتراپی

این روش به تقویت عضلات اطراف مهره‌ها و بهبود وضعیت بدن کمک می‌کند. فیزیوتراپی سطح مهره C1 و مهره C2 ممکن است به حفظ تعادل سر و گردن کمک کند و در نتیجه از خطر افتادن جلوگیری کند.

دستکاری کایروپراکتیک

دستکاری ستون فقرات گردنی از طریق تنظیم کایروپراکتیک ممکن است به تسکین درد ناشی از C1-C2 کمک کند. با این حال، این درمان ممکن است در مواردی که ثبات C1-C2 به خطر بیفتد توصیه نمی‌شود.

کشش

به کشش ویا تنظیم مجدد ستون فقرات برای کاهش فشار مستقیم عصبی و استرس در سطوح مهره اشاره دارد. نتایج اغلب به تسکین درد کوتاه مدت محدود می‌شود. کشش می تواند به صورت دستی یا توسط دستگاه های کشش ستون فقرات اعمال شود

تزریق داروهای ضد التهاب

تزریق داروهای ضد التهاب یا کاهش درد مانند کورتیکواستروئیدها در فضای اپیدورال یا مفصل آتلانتواکسیال در C1-C2 معمولاً تحت هدایت فلوروسکوپی (اشعه ایکس) با رنگ کنتراست رادیوپاک انجام می‌شود. مطالعات نشان داده اند که 80 درصد موارد پس از درمان با این تزریق‌ها، بیش از 50 درصد درمان درد C1-C2 را تجربه می‌کنند.

چندین درمان غیرجراحی دیگر برای درد بالای گردن نیز ممکن است امتحان شود، مانند طب سوزنی یا تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS).

کلینیک درد مهرگان هم به عنوان برترین کلینیک ایران پیشرو در درمان این نوع دردها با شیپه نوین و بدون جراحیست که می‌توانید از طریق ویزیت غیر حضوری گردن مشکلات خود را با ما در میان بگذارید و متخصصین کلینیک درد مهرگان در کپتاه‌ترین زمان به مشکل شما پاسخ خواهند داد.

درمان جراحی برای درمان درد مهره C1-C2

• هنگامی که رباط عرضی – رباطی که مهره های C1 و C2 را در کنار هم نگه می‌دارد تا حدی یا کامل پاره شود. این نوع آسیب منجر به ناپایداری شدید مفصل C1-C2 می شود.
• تکه‌ای از استخوان جدا شده و روی رباط پاره شده باقی می‌ماند و در نتیجه شکستگی ناشی از برداشتن رخ می‌دهد.
• آسیب مهره‌ای عصب نخاعی C2 را تحریک یا آسیب می‌رساند.
• تنگی یا تنگ شدن سوراخ مهره‌های C1-C2 به عروق خونی و یا اعصاب نخاعی آسیب می‌رساند.

روش‌های جراحی مورد استفاده در سطوح مهره‌های C1-C2

فیکساسیون مهره‌های C1-C2

این جراحی معمولا در پشت ستون فقرات گردنی انجام می‌شود. مهره‌های شکسته با سیم، صفحه و پیچ در کنار هم ثابت می‌شوند. این جراحی سطح بالایی از ثبات را برای مهره‌های آسیب دیده فراهم می‌کند. تسکین درد ناشی از این روش معمولاً در بیشتر موارد دیده می‌شود، اگرچه برخی از بیماران ممکن است درد گردن با شدت کم و متناوب را تجربه کنند.

لامینکتومی یا برداشتن قسمت پشتی یا خلفی قوس مهره C1

این جراحی به کاهش فشردگی نخاع در ناحیه C1 به دلیل تشکیل بیش از حد استخوان و در نتیجه تنگی C1 کمک می‌کند.

ادنتوئیدکتومی ترانسپورال

برداشتن لامیناها با جراحی است. به طور معمول، ادغام C1-C2 با این روش انجام می شود.

به طور کلی، جراحی برای درمان درد مهره C1-C2 منجر به کاهش بیشتر دامنه حرکتی چرخشی سر در مقایسه با سایر سطوح گردن می‌شود.

مانند تمام جراحی‌ها، خطر کمی برای عوارض جدی مانند خونریزی بیش از حد، واکنش آلرژیک، عفونت و غیره وجود دارد.

تزریق اپیدورال بسته به عوامل مختلفی می‌تواند در افراد مختلف میزان موفقیت متفاوتی داشته باشد. در حالی که برخی از بیماران تسکین درد قابل توجهی را تجربه می‌کنند، دیگران ممکن است هیچ تسکین دردی را از این روش تجربه نکنند. اثرات تزریق ممکن است کوتاه مدت باشد. مانند یک هفته، یا ممکن است برای یک سال ادامه یابد.

عوامل موثر بر موفقیت تزریق اپیدورال

اثربخشی اپیدورال به عوامل زیادی بستگی دارد، از جمله:

شرایط زمینه‌ای

این درمان تزریقی معمولاً در مدیریت کمردرد با انتشار درد به ساق پا یا سیاتیک در مقایسه با کمردرد به تنهایی مؤثرتر است. در حالی که تزریق ممکن است برای درمان کمردرد غیر رادیکولار (غیر انتشاری به پا) و موضعی نیز استفاده شود. اما اثربخشی آن ممکن است کم باشد.

مسیر اداره

طبق تحقیقات مسیرهای ترنس فورامینال و اینترلامینار ممکن است نتایج مؤثرتری نسبت به مسیر دمی (کودال)به دست آورند.

نوع استروئید

استروئیدهای کم محلول یا ذرات معلق، مانند متیل پردنیزولون یا تریامسینولون، مدت اثر طولانی دارند. استروئیدهای محلول در آب یا غیر ذرات، مانند دگزامتازون، ایمن تر از استروئیدهای ذرات معلق در نظر گرفته می‌شوند. اما تمایل دارند اثر کوتاه مدت داشته باشند.

گاهی ممکن است این تزریق همراه با یک برنامه توانبخشی جامع برای افزایش احتمال تسکین درد طولانی مدت و بازگشت به فعالیت‌های روزمره استفاده شود.

عوامل دیگری هم ممکن است بر نتیجه این درمان تأثیر بگذارد. این عوامل عبارتند از: مهارت و تجربه پزشک در انجام تزریق، استفاده از فلوروسکوپی هدایت شده و سلامت عمومی بیمار. این درمان همچنین ممکن است در درمان درد حاد (در مقایسه با علائم مزمن) موثرتر باشد.

میزان موفقیت تزریق استروئید اپیدورال برای درمان چند بیماری رایج در زیر بحث شده است.

نرخ موفقیت برای سیاتیک

سیاتیک، که از نظر پزشکی به عنوان رادیکولوپاتی کمری (درد انتشاری از کمر به پا) شناخته می شود، دردی عصبی است که از عمق باسن منشا می‌گیرد و به سمت ران و یا ساق پا می‌رسد. سیاتیک معمولاً زمانی ایجاد می‌شود که فتق دیسک یا باریک شدن دهانه استخوانی برای اعصاب نخاعی (تنگی کانال نخاعی سوراخ) ریشه عصبی در ستون فقرات کمری را تحت فشار قرار دهد.

نتایج کارآزمایی بالینی در درمان درد سیاتیک با تزریق اپیدورال دارای میزان موفقیت زیر است:

فتق دیسک کمر

تجزیه و تحلیل چندین کارآزمایی بالینی بزرگ نشان داد که 40٪ تا 80٪ از بیماران بیش از 50٪ بهبود درد سیاتیک و نتیجه عملکردی را از 3 ماه تا یک سال که 1 تا 4 تزریق در آن سال انجام شد، تجربه کردند.

تنگی کانال نخاعی فورامینال

در یک گروه مطالعه متشکل از 60 شرکت کننده، درد سیاتیک در 87 درصد از بیماران مبتلا به تنگی خفیف تا متوسط و 42 درصد از بیماران با تنگی شدید تسکین یافت. درمان شامل 1 تزریق بود و اثرات آن تا 3 ماه ادامه داشت

سایر شرایط مانند کیست ستون فقرات یا ضخیم شدن رباط که باعث فشردگی عصب نخاعی و درد عصب رادیکولار در پاها می شود نیز ممکن است هنگام درمان با این تزریق ها نتایج مشابهی داشته باشد.

میزان موفقیت برای کمردرد موضعی (که به پا ها انتشار نداشته باشد)

کمردرد موضعی معمولاً به دلیل تغییرات التهابی در بافت‌های نرم ستون فقرات یا دیسک های کمر ایجاد می‌شود.

در مطالعه‌ای که شامل 120 شرکت‌کننده مبتلا به کمردرد موضعی بود، درمان با 4 تزریق در یک بازه زمانی 1 ساله بیش از 50 درصد بهبود درد و نتیجه عملکردی را در 68 درصد بیماران نشان داد.12 مطالعات دیگر تسکین درد را برای 2 سال گزارش کرده‌اند. زمانی که 6 تزریق در این مدت فاصله داشت و انجام شد

میزان موفقیت لنگش نوروژنیک

لنگش نوروژنیک که با احساس درد در هر دو پا در حین راه رفتن در فواصل متغیر مشخص می‌شود، معمولاً با تزریق دو طرفه استروئید اپیدورال ترانس فوامینال (در هر دو طرف ستون فقرات) درمان می‌شود.

مطالعه‌ای که شامل 22 شرکت‌کننده بود نشان داد که 30 درصد بیماران در 1 ماه، 53 درصد در 3 ماه، و 44 درصد در 6 ماه پس از دریافت تزریق‌های دوطرفه، تسکین درد را تجربه کردند. و در این مدت داده شده است.

دستورالعمل تعداد و دفعات تزریق اپیدورال

تحقیقات نشان می‌دهد که در صورت رعایت معیارهای زیر ممکن است تزریق اضافی انجام شود:

• بیش از 50% کاهش درد پس از اولین تزریق تجربه شد
• اثر اولین تزریق پس از مدت قابل توجهی کاهش یافت

دستورالعمل‌های رایج توصیه می‌کنند که اگر بیش از 4 تزریق استروئید اپیدورال در یک سال نیاز باشد، وضعیت زمینه‌ای باید با روش‌های درمانی دیگر مدیریت شود.

برای بهبود نتیجه کلی عمل و کاهش خطر عوارض جانبی، استفاده از یک سوزن بلانت، فلوروسکوپی زنده و تجویز دوز آزمایشی کوچک در ابتدا ممکن است مفید باشد.

ترکیب تزریق اپیدورال با فیزیوتراپی

یک برنامه فیزیوتراپی هدایت شده ممکن است با درمان تزریق استروئید اپیدورال برای یک نتیجه بهتر ترکیب شود که شما می توانید در فیزوتراپی مرکز مهرگان این خدمات را دریافت کنید. مطالعات نشان می‌دهد که ترکیب فیزیوتراپی با درمان تزریقی فتق دیسک ممکن است کیفیت تسکین درد و رضایت کلی در بیمار را بهبود بخشد. با فیزیوتراپی؛ بدون تأثیر مستقیم بر مقادیر تسکین درد.

روش تزریق اپیدورال معمولاً یک روش کم تهاجمی است که در مطب پزشک، مرکز جراحی یا بیمارستان انجام می‌شود. معمولاً بیماران در همان روز به خانه بازمی‌گردند. این تزریق ممکن است توسط متخصصان  یا فوق تخصصهای درد، متخصصان جراحی اعصاب و ستون فقرات و یا متخصصان طب فیزیکی و توانبخشی انجام شود.

روش تزریق اپیدورال در ابتدا یک شرح حال دارویی از بیمار گرفته می‌شود، برخی از این داروها ممکن است لازم باشد چند روز قبل از تزریق اپیدورال قطع شوند تا از عوارض جلوگیری شود. همچنین پس از صحبت در مورد فواید و خطرات احتمالی با پزشک، قبل از انجام عمل، امضای فرم رضایت نامه ضروری است.

اقدامات لازم بیمار برای دریافت تزریق اپیدورال

روش تزریق معمولاً برای صبح یا عصر برنامه ریزی می‌شود. دستورالعمل‌ها معمولاً شامل عدم خوردن و آشامیدن برای حدود 6 ساعت قبل از عمل است.(البته در تمام موارد ضروری نیست). برای دسترسی بهتر به محل تزریق، لباس مخصوص بیمارستانی پوشیده می‌شود. آرام‌بخشی با استفاده از داروهای آرام‌بخش ممکن است برای کاهش اضطراب بیمار تجویز شود.

روش گام به گام برای تزریق اپیدورال

روش تزریق اپیدورال معمولاً در حالی انجام می‌شود که بیمار بر روی شکم خود روی میز فلوروسکوپی (اشعه ایکس زنده) دراز می‌کشد. این روش ممکن است تا 30 دقیقه طول بکشد. پزشک ممکن است تصمیم بگیرد که از یک مسیر ترانس فورامینال، اینترلامینار یا دمی (کودال) برای انجام تزریق استفاده کند. در صورت نیاز به داروی آرام بخش، اندکی قبل از تزریق اپیدورال از طریق رگ به بیمار تزریق می‌شود.

مراحل متداول فرآیند تزریق

• پوست روی محل تزریق مشخص شده و با بتادین تمیز می‌شود.
• اشعه ایکس فلوروسکوپی برای تعیین سطح صحیح مهره برای هدایت سوزن استفاده می‌شود. تصاویر زنده را می‌توان بر روی صفحه نمایش کامپیوتر مشاهده کرد.
• یک بی‌حس کننده موضعی به پوست و بافت‌های زیرین تزریق می‌شود تا ناحیه را بی‌حس کند.
• یک سوزن نخاعی اپیدورال به محل تزریق مورد نظر وارد می‌شود و با استفاده از فلوروسکوپی هدایت می‌شود.
• یک رنگ کنتراست به فضای اپیدورال تزریق می‌شود تا گسترش محتویات تزریق شده را بررسی کند.
• پس از تایید انتشار، داروی استروئیدی به فضای اپیدورال تزریق می‌شود.

با ورود دارو به فضای اپیدورال، ممکن است احساس گزگز یا سوزش خفیف یا احساس فشار داشته باشید. هنگامی که تزریق اپیدورال کامل می‌شود، معمولاً تحریک و ناراحتی در عرض چند دقیقه از بین می‌رود. بیمار معمولاً به مدت 30 دقیقه تا یک ساعت در اتاق ریکاوری تحت نظر قرار می‌گیرد که در آن علائم حیاتی به طور مداوم نظارت می‌شود.

رانندگی و فعالیت‌های بدنی شدید و پرواز در هواپیما در همان روز پس از عمل توصیه نمی‌شود.

تسکین درد و بهبودی پس از تزریق اپیدورال

در حالی که بی‌حسی موضعی در روش تزریق اپیدورال معمولاً تسکین فوری درد را فراهم می‌کند، گاهی ممکن است تا ۲هفته طول بکشد تا استروئیدها تأثیر بگذارند.

بازگشت به فعالیت های روزانه

فعالیت‌های منظم ممکن است به آرامی در روز بعد از تزریق از سر‌گرفته شود. در صورت بروز درد در محل تزریق اپیدورال ممکن است از کمپرس یخ در منزل استفاده شود. کیسه‌های یخ معمولاً به مدت 15 تا 20 دقیقه در هر بار با حداقل دو ساعت استراحت برای جلوگیری از آسیب پوست استفاده می‌شود. معمولاً 2 تا 3 روز پس از تزریق حمام آب گرم، سونا و شنا توصیه نمی‌شود تا از خطر عفونت جلوگیری شود.

روش تزریق اپیدورال معمولاً بدون درد است، اما درد یا ناراحتی خفیف ممکن است در برخی از بیماران طی یک یا دو روز بعد رخ دهد. با اقدامات پیشگیرانه کافی و مراقبت‌های پس از تزریق در محل درمان، بیماران معمولاً می‌توانند تمام فعالیت‌های روزانه خود را ظرف یک هفته پس از تزریق از سر بگیرند.

علائم دژنراتیو دیسک کمر در اکثر موارد شامل یک کمردرد با درجه کم، مداوم اما قابل تحمل است که گه‌گاه برای چند روز یا بیشتر شدید می‌شود.

ویژگی های عمومی علائم دژنراتیو دیسک کمر

علائم ممکن است متفاوت باشد، اما ویژگی‌های عمومی معمولا شامل موارد زیر است:

کمردرد متوسط و مداوم

دردهایی در محل دیسک آسیب دیده شایع‌ترین علامت دیسک دژنراتیو است. درد ممکن است به باسن، کشاله‌ران و بالای ران گسترش یابد. این درد معمولاً طولانی و کسل کننده است و می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد.

شعله‌ور شدن گاه به گاه درد

کمردرد ممکن است برای چند روز یا چند هفته تشدید شود و سپس دوباره کاهش یابد. با ادامه دژنریشن دیسک و تثبیت تدریجی آن در ستون فقرات، شعله ور شدن درد اتفاق می‌افتد. شعله ور شدن درد می‌تواند شدید و ناگهانی باشد و به طور موقت تحرک را کاهش دهد.

حساسیت موضعی

ناحیه کمر اطراف دیسک تحلیل رفته ممکن است به لمس حساس باشد. درد موضعی ناشی از التهاب و تنش عضلانی اطراف دیسک تحلیل رفته است.

درد پا

علائم عصبی از جمله بی حسی، ضعف، یا درد تیرکشنده در باسن،‌ و یا پشت ساق پا ممکن است در مواردی که فضای دیسک به مقدار زیادی  کاهش یابد  و ریشه عصبی خارج شده از ستون فقرات را تحت فشار قرار دهد ،  احساس می‌شود. درد ساق پا ناشی از بیماری دژنراتیو دیسک کمر معمولاً به زیر زانو نمی رسد.

علائم شدید تر دژنریشن دیسک

احساس ضعف یا بی ثباتی ناگهانی می تواند با ضعیف شدن دیسک اتفاق بیفتد و این احساس را ایجاد کند که کمر با حرکات ناگهانی بی ثبات می شود.

علاوه بر این، درد معمولاً با حرکات، موقعیت‌ها و وضعیت‌های خاص بهتر یا بدتر می‌شود، مانند:

درد هنگام نشستن

نشستن طولانی مدت اغلب باعث درد شدیدتر کمر و سفتی عضلات آن تا زمان ایستادن یا تغییر وضعیت می شود. معمولاً نشستن در حالت دراز کشیده و حمایت شده به خوبی تحمل می شود.

تشدید درد با خم شدن یا پیچش

چرخاندن ستون فقرات و خم شدن به سمت جلو، عقب و پهلو به پهلو می تواند باعث درد شدید و متمرکز در اطراف دیسک شود.

تسکین درد هنگام راه رفتن یا تغییر وضعیت

هنگامی که ستون فقرات موقعیت خود را تغییر می دهد، فشار از دیسک ها برداشته می شود و روی ماهیچه ها و مفاصل وارد می شود. تغییر مکرر وضعیت، تغییر وضعیت  بین ایستادن و نشستن، یا پیاده روی کوتاه می تواند به کاهش سفتی و کاهش درد کمک کند.

دژنراسیون دیسک نباید باعث علائم اختلال عملکرد روده مثانه، تب همراه با کمردرد، کاهش وزن غیرقابل توضیح و سریع، یا درد شدید معده شود. این علائم نشان دهنده شرایط جدی تری هستند و باید تحت مراقبت های پزشکی فوری قرار گیرند.

علائم دژنراتیو  دیسک کمر

علاوه بر کمردرد ناشی از بیماری دژنراتیو دیسک کمر و پیشرفت آن، علائم دیگری نیز ممکن است رخ دهد که ناشی از تحلیل رفتن دیسک یا مربوط به این مشکل باشد. مثلا:

• پروتئین های موجود در فضای دیسک در صورت تماس با ساختارهای اطراف ستون فقرات می توانند باعث ایجاد التهاب قابل توجهی شوند و این التهاب می تواند منجر به اسپاسم عضلات کمر و همچنین درد ریشه عصبی شود که به باسن و پشت پاها می رسد.
• دژنراسیون دیسک کمر می تواند در ایجاد تنگی کانال نخاعی کمر و یا ایجاد استئوآرتریت کمر، و همچنین سایر بیماری های کمر کمک کند.
• تحلیل رفتن دیسک ممکن است به فتق دیسک کمر نیز منجر شود. علائم عصبی زمانی که فتق دیسک ایجاد می شود، از جمله درد سیاتیک در پشت ران که احساس گرما، درد تیر کشنده یا سوزش دارد، شایع است.

علائم ناشی از تحلیل رفتن دیسک کمر می تواند بسیار متفاوت باشد. بسته به اینکه دیسک چقدر سریع یا کامل تحلیل می رود و چگونه بر ساختارهای ستون فقرات اطراف اثر می گذارد.

بیماری دژنراتیو دیسک چیست؟

بیماری دژنراتیو دیسک زمانی است که تغییرات طبیعی که در دیسک های ستون فقرات شما اتفاق می افتد باعث درد می شود. علیرغم نامش، این بیماری در واقع یک بیماری نیست.دژنراتیو وضعیتی است که به مرور زمان در اثر صدمات، ورزش، فعالیت های روزانه یا خشک شدن و کوچک شدن دیسک ستون فقرات ایجاد می شود.

دیسک های ستون فقرات چیست؟

دیسک های ستون فقرات مانند ضربه گیر بین مهره ها یا استخوان های ستون فقرات شما هستند. آنها به کمر شما کمک می کنند تا انعطاف پذیر بماند تا بتوانید خم شوید و بپیچید. با افزایش سن، آنها می توانند نشانه هایی از ساییدگی و پارگی را نشان دهند. آنها شروع به شکستن می کنند و ممکن است به خوبی کار نکنند.

تقریباً دیسک های همه به مرور زمان خراب می شوند، اما همه احساس درد نمی کنند. اگر دیسک های ستون فقرات فرسوده دلیل آسیب شما هستند، شما به بیماری دژنراتیو دیسک مبتلا هستید.

انواع بیماری دژنراتیو دیسک

انحطاط دیسک معمولاً در قسمت‌هایی از ستون فقرات که بیشترین حرکت را دارند ایجاد می‌شود: کمر یا گردن.

بیماری دژنراتیو دیسک کمر

کمر شما یا ستون فقرات کمری دارای پنج مهره است که بزرگترین استخوان های پشت شما هستند. پزشکان از آنها به عنوان L1 تا L5 یاد می کنند. دیسک های ستون فقرات هر یک از این مهره ها را جدا می کنند. حدود 90 درصد از مشکلات دیسک ناشی از بیماری دژنراتیو دیسک در پایین ترین قسمت های ستون فقرات کمری شما اتفاق می افتد.

علائم سیاتیک ممکن است از علائم خفیف و تحریک پذیری تا شدید و ناتوان کننده متغیر باشد. علائم سیاتیک به ریشه عصب نخاعی خاصی بستگی دارد که یکی از شاخه های عصب سیاتیک تحریک شده و یا تحت فشار است. ممکن است یک یا چند ریشه عصبی با هم تحت فشار قرار گیرند.

برخی از علائم مختص ریشه های عصبی هستند، اما اکثر علائم دیگر شایع هستند و در همه انواع سیاتیک رخ می دهند

علائم سیاتیک در اندام بدن

معمولاً سیاتیک فقط یک پا را در یک زمان تحت تأثیر قرار می دهد و علائم از قسمت پایین کمر یا باسن به سمت ران و پایین ساق و ساق پا منتشر می شود. سیاتیک ممکن است باعث درد در جلو، پشت و یا طرفین ران و ساق شود. چند علامت رایج که در سیاتیک مشاهده می شود عبارتند از:

درد

درد سیاتیک ممکن است ثابت یا متناوب باشد. این نوع درد معمولاً به عنوان یک احساس سوزش یا یک درد شدید و تیرکشنده توصیف شود. معمولا هم در ساق پا مسبت به درد کمر شدیدتر است. درد ساق پا معمولاً در ناحیه ساق پا زیر زانو بیشتر رخ میدهد.

تغییر حس

بی حسی، سوزن سوزن شدن و یا پارستزی ممکن است در پشت ساق پا احساس شود.

ضعف

ضعف ممکن است در ساق پا و کف پا احساس شود. احساس سنگینی در پای آسیب دیده ممکن است بلند کردن پا را از روی زمین دشوار کند.

تغییر وضعیت

تغییر وضعیت ممکن است درد را تشدید کند یا تسکین دهد. وضعیت‌های خاصی ممکن است بر درد سیاتیک تأثیر بگذارند:

• درد سیاتیک ممکن است هنگام نشستن، تلاش برای ایستادن، ایستادن طولانی مدت، خم شدن ستون فقرات به جلو، پیچاندن ستون فقرات و یا هنگام سرفه بدتر شود.
• این نوع درد ممکن است در هنگام دراز کشیدن افزایش یابد. ممکن است باعث اختلال در خواب شود. برای کاهش درد به پشت دراز بکشید. زانو ها را خم کنید. یک بالش بین زانو ها بگذارید. میتوانید به پهلو دراز بکشید و یک بالش بین پاها بگذارید. این کار به تسکین درد کمک می‌کند.
• این نوع درد با راه رفتن، قرار دادن کیسه گرم در ناحیه پشت لگن یا انجام تمرینات لگنی تسکین می‌یابد.

ممکن است علائم سیاتیک دیگری هم وجود داشته باشد که مختص ریشه عصبی آسیب دیده باشد. عصب سیاتیک از ترکیب 5 ریشه عصبی S1, S2, S3, L4, L5 تشکیل می شود.

علائم سیاتیک برای هر ریشه عصبی

علائم سیاتیک معمولاً زمانی رخ می دهد که ریشه های عصبی L4 ،L5 و یا S1 تحت تأثیر قرار گیرند.

سیاتیک ناشی از ریشه عصب  L4ممکن است باعث علائم زیر شود:

• درد در لگن، ران و نواحی داخلی زانو و ساق پا
• در قسمت داخلی ساق پا حس کاهش می‌یابد
• ضعف در عضلات ران و عضلات جمع کننده پاها
• تاندون در زانو کاهش می‌یابد

بیماری سیاتیک به دلیل مشکل در ریشه عصب L5 ممکن است باعث علائم زیر شود:

• درد در باسن و قسمت خارجی (جانبی) ران و ساق پا
• حس ناحیه پوست بین و بالای انگشت شست پا و انگشت دوم از بین می‌رود
• ضعف در عضلات باسن و ساق پا
• حرکت دادن مچ پا و بلند کردن انگشت شست پا به سمت بالا با مشکل انجام می‌شود

سیاتیک ناشی از ریشه عصب سیاتیک S1، سیاتیک کلاسیک  نامیده می‌شود. ممکن است باعث علائم زیر شود:

• درد در باسن، پشت ساق پا و کنار پا
• حس در قسمت بیرونی پا شامل انگشتان سوم، چهارم و پنجم از بین می‌رود
• مشکل در بلند کردن پاشنه از روی زمین یا راه رفتن روی نوک پا
• ضعف در عضلات باسن و پا
• رفلکس تاندون در مچ پا کم می‌شود

تزریق مفصل ران برای تسکین درد از بهترین روش ها می باشد. درد سیاتیک بیشتر زمانی رخ می دهد که ریشه های عصبی به دلیل یک بیماری التهابی مانند فتق دیسک یا اسپاسم عضلات لگن تحریک شوند. اگر عصب سیاتیک تحت فشار قرار گیرد، علائم ایجاد می‌شود. علائم سیاتیک معمولاً شدید هستند. در نتیجه ضعف مشخص و از دست دادن عملکرد در پا ایجاد می شود.

انواع سیاتیک

سیاتیک انواع مختلفی دارد:

سیاتیک حاد

یک درد عصب سیاتیک اخیر است. این درد در 4 تا 8 هفته گذشته شروع شده است. درد ممکن است خودش کنترل شود و معمولاً به درمان پزشکی نیاز ندارد.

سیاتیک مزمن

سیاتیک مزمن درد مداوم عصب سیاتیک است که بیش از 8 هفته طول می کشد و معمولاً با خود درمانی فروکش نمی کند. بسته به علت، سیاتیک مزمن ممکن است نیاز به درمان غیر جراحی یا جراحی داشته باشد.

سیاتیک متناوب

سیاتیک متناوب درد عصب سیاتیک است که هر دو پا را به طور متناوب تحت تاثیر قرار می دهد. این نوع سیاتیک نادر است و ممکن است ناشی از مشکلات دژنراتیو در مفصل ساکروایلیاک باشد.

سیاتیک دو طرفه

سیاتیک دو طرفه در هر دو پا با هم رخ می دهد. این نوع سیاتیک نادر است و ممکن است به دلیل تغییرات دژنراتیو در مهره ها و یا دیسک در چندین سطح ستون فقرات، یا به دلیل شرایط جدی مانند سندرم دم اسبی رخ دهد.

به طور غیررسمی، اصطلاح سیاتیک کیف پول ممکن است برای توصیف درد سیاتیکی که هنگام نشستن روی کیف پول (یا هر شیئی در جیب پشت شلوار) رخ می دهد، استفاده شود.

درمان سیاتیک بر رسیدگی به علت علائم سیاتیک متمرکز است. مشورت با پزشکان متخصص ما در کلینیک درد مهرگان برای تشخیص صحیح، بررسی احتمال بروز یک مشکل جدی پزشکی و درمان موثر بسیار مهم است.

علل کمر درد معمولاً شامل مشکلات مکانیکی و آسیب‌های بافت نرم بدن و ستون فقرات می باشد. این آسیب ها می تواند شامل آسیب به دیسک های بین مهره ای باشد. علت فشرده شدن ریشه های عصبی و حرکت نامناسب مفاصل ستون فقرات است.

یکی از شایع ترین علل کمردرد، پارگی یا کشیده شدن ماهیچه یا رباط است.

کشیدگی عضلات و رگ به رگ شدن رباط

رگ به رگ شدن یا کشیدگی کمر می تواند به طور ناگهانی اتفاق بیفتد یا به مرور زمان و به دلیل حرکات تکراری به آرامی ایجاد شود.

• کشیدگی زمانی رخ می‌دهد که عضله بیش از حد کشیده شود.
• رگ به رگ شدن زمانی اتفاق می افتد که کشش بیش از حد و پارگی بر رباط ها تأثیر بگذارد که استخوان ها را به هم متصل می کند.

برای اهداف عملی، مهم نیست که عضله یا رباط آسیب دیده باشد،. زیرا علائم درد کمر و درمان یکسان است.

علل کمر درد دراثر رگ به رگ شدن و کشیدگی

• بلند کردن یک جسم سنگین، یا چرخاندن ستون فقرات در حین بلند کردن.
• حرکات ناگهانی که فشار زیادی به کمر وارد می‌کند.
• وضعیت نامناسب در طول زمان.
• آسیب های ورزشی، به ویژه در ورزش هایی که شامل پیچ خوردگی یا نیروهای ضربه ای زیاد است.

در حالی که پیچ خوردگی ها و کشیدگی ها جدی به نظر نمی رسند و معمولاً باعث درد کمر طولانی مدت نمی شوند، درد کمر حاد (دردی که از شروع آن مدت زیادی نگذشته باشد) می تواند کاملاً شدید باشد.

درد کمر زمانی که بیش از سه ماه طول بکشد و از روند طبیعی بهبودی بدن فراتر رود، مزمن تلقی می شود. درد کمر مزمن شامل مشکل دیسک، مشکل مفصل و یا درد عصبی است. علل شایع عبارتند از:

فتق دیسک کمر

مرکز ژله مانند دیسک کمر می تواند از لایه بیرونی سخت عبور کند و ریشه عصبی مجاور را تحریک کند. قسمت فتق دیسک پر از پروتئین است. رسیدن به ریشه عصبی باعث التهاب می‌شود. التهاب باعث درد ریشه عصبی می شود. دیواره دیسک نیز اعصاب زیادی دارد. پارگی دیواره می تواند باعث درد کمر شدید شود.

بیماری دژنراتیو دیسک

در بدو تولد، دیسک های بین مهره ای پر از آب و در سالم ترین حالت خود هستند. با بالا رفتن سن، دیسک ها آب بدن خود را از دست می‌دهند و فرسوده می‌شوند. از آنجایی که دیسک آب خود را از دست می دهد، نمی تواند در مقابل نیروها نیز مقاومت کند و نیرویی را به دیواره دیسک منتقل می کند که ممکن است باعث درد کمر شود و یا در اثر ضعیف شدن می تواند منجر به فتق شود. دیسک همچنین می تواند کامل از آب تخلیه شده و باعث ایجاد درجاتی از تنگی کانال نخاعی کمر شود.

اختلال عملکرد مفصل فاست

در پشت هر دیسک دو مفصل فاست در هر بخش حرکتی در ستون فقرات کمری وجود دارد. این مفاصل دارای غضروف بین استخوان ها هستند. توسط یک رباط کپسولی احاطه شده اند. به شدت توسط اعصاب عصب دهی می شود. این مفاصل می توانند به تنهایی یا همراه با درد دیسک دردناک باشند.

اختلال عملکرد مفصل ساکروایلیاک

مفصل ساکروایلیاک، ساکروم را در پایین ستون فقرات به هر طرف لگن متصل می کند. این یک مفصل قوی و کم حرکت است که در درجه اول شوک و تنش بین بالاتنه و پایین تنه را جذب می کند. مفصل ساکروایلیاک در صورت ملتهب شدن (Sacroiliitis) یا حرکت زیاد یا خیلی کم مفصل ممکن است دردناک شود.

تنگی کانال نخاعی

این وضعیت از طریق باریک شدن کانال نخاعی که ریشه های عصبی در آن قرار دارند باعث درد کمر می شود. باریک شدن می تواند مرکزی، فرمی یا هر دو باشد و می تواند در یک سطح یا چند سطح در قسمت پایین کمر باشد.

اسپوندیلولیستزیس

این وضعیت زمانی رخ می دهد که یکی از مهره ها روی مهره مجاور بلغزد. 5 نوع اسپوندیلولیستزیس وجود دارد، اما شایع‌ترین آنها ثانویه ناشی از نقص یا شکستگی پارس (بین مفاصل فاست) یا ناپایداری مکانیکی مفاصل فاست (دژنراتیو) است. درد کمر می تواند ناشی از بی ثباتی (کمر) یا فشردگی اعصاب (پا) باشد.

آرتروز

این وضعیت ناشی از ساییدگی و پارگی دیسک و مفاصل فاست است. باعث درد کمر، التهاب، بی ثباتی و تنگی به درجات متغیری می شود و می تواند در یک سطح یا چند سطح پایین ستون فقرات رخ دهد. استئوآرتریت ستون فقرات با افزایش سن همراه است و به آرامی پیشرفت می کند. به این وضعیت، اسپوندیلوز یا بیماری دژنراتیو مفصل گفته می‌شود.

بدشکلی تنه از مهمترین علل کمر درد

انحنای ستون فقرات می تواند شامل اسکولیوز یا کیفوز باشد. بدشکلی ممکن است با درد کمر همراه باشد اگر منجر به شکستگی دیسک‌ها، مفاصل فاست، مفاصل ساکروایلیاک یا تنگی شود.

درد کمر در اثر ضرب دیدگی

شکستگی یا دررفتگی حاد ستون فقرات می تواند منجر به درد کمر شود. کمردردی که پس از ضربه ایجاد می شود، باید از نظر پزشکی مورد ارزیابی قرار گیرد.

شکستگی فشاری

شکستگی در مهره استوانه‌ای شکل که در آن استخوان اساساً روی خود فرو می‌رود، می‌تواند باعث درد کمر ناگهانی شود. این نوع شکستگی بیشتر به دلیل ضعف استخوان‌ها رخ می‌دهد. پوکی استخوان بیشتر در افراد مسن  دیده می‌شود.

توجه به این نکته ضروری است که وجود یک یا چند مورد از این شرایط لزوماً به این معنی نیست که علت درد کمر است. برای مثال، استئوآرتریت یا بیماری دژنراتیو دیسک ممکن است در یک مطالعه تصویربرداری ظاهر شود، اما فرد ممکن است درد را گزارش نکند.

علل کمر درد و ستون فقرات که کمتر شایع هستند

عفونت

عفونت ستون فقرات، استئومیلیت نامیده می‌شود. این مشکل یکی از علل کمر درد است.  این مشکل شامل مشکلات مکانیکی و آسیب‌های بافت نرم بدن و ستون فقرات می باشد. این آسیب ها می تواند شامل آسیب به دیسک های بین مهره ای،، نادر است، اما می تواند باعث درد کمر شدید شود و در صورت عدم درمان، تهدید کننده زندگی است. این می تواند در اثر روش های جراحی، تزریق یا انتشار از طریق جریان خون ایجاد شود. بیمارانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر مستعد ابتلا به مشکل در ستون فقرات هستند.

تومور ستون فقرات

بیشتر تومورهای ستون فقرات از قسمت دیگری از بدن شروع می‌شوند. سپس به ستون فقرات متاستاز می‌دهند. شایع ترین تومورهایی که به ستون فقرات گسترش می یابند از سرطان سینه، پروستات، کلیه، تیروئید یا ریه شروع می شوند. هر گونه علل کمردرد جدید باید مورد ارزیابی قرار گیرد.

درد کمر و بیماری خودایمنی

درد کمر یک علامت احتمالی مرتبط با شرایط خودایمنی مانند اسپوندیلیت آنکیلوزان، آرتریت روماتوئید، لوپوس، بیماری کرون، فیبرومیالژیا و غیره است.

این فهرست شامل علل کمر درد شایع تر است، اما موارد دیگر نیز وجود دارد. یافتن درمان بهینه برای درد کمر معمولاً به تشخیص بالینی صحیح بستگی دارد.

تزریق مفصل فاست گردن، قفسه سینه‌ و یا کمر شامل تزریق مقدار کمی بی‌حس کننده موضعی (مثل بوپی واکایین یا روپی واکایین) و یا داروی استروئیدی است. این تزریق می‌تواند مفاصل فاست را بی‌حس کرده و درد را از بین ببرد. تسکین درد ناشی از تزریق مفصل فاست برای کمک به بیمار برای تحمل بهتر درد، انجام فیزیوتراپی برای توانبخشی و وضعیت کمر بیمار در نظر گرفته شده است.

مفاصل فاست، مفاصل کوچکی در هر بخش از ستون فقرات هستند. این مفاصل ثبات را ایجاد و به دامنه حرکت ستون فقرات کمک می‌کنند. مفاصل فاست ممکن است به دلیل آرتروز ستون فقرات، آسیب کمر، یا فشار مکانیکی به کمر دردناک شوند.

پزشکان متخصص ستون فقرات کلینیک درد مهرگان معتقدند تزریق مفصل فاست معمولاً دو هدف دارد. کمک به تشخیص علت و محل درد و همچنین تسکین درد:

اهداف تزریق تزریق مفصل فاست گردن، قفسه سینه‌ و یا کمر

اهداف تشخیصی

با تزریق کردن داروی بی‌حس کننده در مفصل فاست، مقدار کاهش فوری درد بیمار به تشخیص اینکه آیا مفصل فاست منبع درد است یا خیر کمک می‌کند. اگر در حالی که مفصل فاست بی‌حس است، تسکین کامل درد حاصل شود، به این معنی است که مفصل احتمالا منبع درد است.

اهداف تسکین درد

همراه با داروهای بی‌حس‌کننده، تزریق مفصل فاست شامل تزریق استروئید آهسته رهش (کورتیزون) به مفصل فاست برای کاهش التهاب است که گاهی اوقات می‌تواند باعث تسکین درد طولانی‌مدت شود.

روش تزریق ممکن است بلوک فاست نیز نامیده شود، زیرا هدف آن مسدود کردن درد است.

آناتومی مفصل فاست

مفاصل فاست مفاصل زوج زوج در ستون فقرات پشتی و گردنی هستند. یک جفت در هر سطح مهره ها (یک مفصل در هر طرف مهره ها). این مفاصل دارای سطوح غضروفی (بافت محافظ بین استخوان ها) و یک کپسول اطراف آن هستند که با مایع سینوویال پر شده است، که اصطکاک بین استخوان‌هایی را که به هم ساییده می‌شوند را کاهش می‌دهد.

مفاصل فاست گردن در پشت یا کنار گردن قرار دارند. مفاصل فاست قفسه سینه در قسمت فوقانی ستون فقرات و مفاصل فاست کمری در قسمت پایین کمر قرار دارند. بسته به اینکه کدام مفاصل تحت تأثیر قرار گرفته اند، درد می‌تواند در نواحی مختلف بدن ایجاد شود.

نواحی درد مفصل فاست

مفاصل فاست گردنی

درد ناشی از مفاصل فاست گردنی (در گردن) معمولاً در سر، گردن، شانه و یا بازو احساس می‌شود.

مفاصل فاست توراسیک

درد ناشی از مفاصل فاست قفسه سینه (در قسمت فوقانی ستون فقرات) معمولاً در قسمت بالایی پشت، قفسه سینه و یا بازو (به ندرت) احساس می‌شود.

مفاصل فاست کمری

درد ناشی از مفاصل فاست کمری (در پایین ستون فقرات) معمولاً در قسمت پایین کمر، لگن، باسن و یا ساق پا احساس می‌شود. در صورتی که درد در ناحیه ستون فقرات احساس می‌کنید میتوانید از طریق فرم ویزیت غیر حضوری کلینیک درد مهرگان مشکل خود را با ما در میان بگذارید تا در کوتاه‌‌ترین زمان متخصصین ما با شما تماس بگیرند.

دکتر مجید نجفی متخصص درد کلینیک درد مهرگان

شل کننده‌های عضلانی مثل باکلوفن یا تیزانیدین، زمان استفاده برای کمردرد یا گردن درد حاد به صورت کوتاه مدت (حداکثر 2 یا 3 هفته) مؤثر هستند. آنها می توانند با قطع کردن احساس درد، بهبودی را تقویت کنند. بنابراین افراد می توانند استراحت مورد نیاز خود را برای بهبودی دریافت کنند.

موارد کاربرد شل کننده‌های عضلانی

کاربردهای رایج داروهای شل کننده عضله برای درد کمر یا درد گردن عبارتند از:

در طول فیزیوتراپی

زمان شروع یک برنامه فیزیوتراپی جدید توسط یک فرد، شل کننده های عضلانی ممکن است تجویز شوند. داروهای شل کننده عضله به دامنه حرکتی در طول فیزیوتراپی کمک می کند. به کاهش اضطراب مربوط به شروع فیزیوتراپی و ورزش کمک می کند. حتی ممکن است به کاهش شعله ور شدن اسپاسم عضلانی کمک کند.

برای اسپاسم عضلانی

اسپاسم عضلانی زمانی رخ می دهد که یک عضله یا ماهیچه به طور ناگهانی سفت یا گرفتگی پیدا کند. درد می تواند شدید باشد. هنگامی که این اتفاق در پشت یا گردن رخ می دهد. اغلب با بلند کردن یک جسم سنگین یا چرخاندن بدن ایجاد می شود. این امر منجر به کشیدگی عضله می شود. شل کننده های عضلانی ممکن است همراه با مسکن ها برای کاهش اسپاسم تجویز شوند.

موارد اورژانس

بررسی اینکه آیا مشکل جدی وجود دارد یا خیر، تمرکز اولیه درمان اورژانس برای کمردرد است. اگر این وضعیت به یک مشکل اساسی جدی، مانند شکستگی ناپایدار یا تومور مرتبط نباشد. ممکن است برای درمان رگ به رگ شدن شدید یا کشیدگی عضلات، رباط ها یا تاندون ها، داروهای شل کننده عضله همراه با مسکن ها برای مدت کوتاهی به فرد تجویز شود.

به دنبال جراحی ستون فقرات

اسپاسم عضلانی پس از جراحی شایع است. حتی اگر درد اصلی کاهش یافته باشد. در برخی موارد، اسپاسم عضلانی در قسمت هایی از بدن که جراحی نشده اند رخ می دهد. شل کننده های عضلانی اغلب در بیمارستان تجویز می شوند. افراد ممکن است در روزهای اولیه یا هفته های بعد در خانه نسخه دریافت کنند. دستورالعمل های پزشک و دستورالعمل های روی بطری قرص باید به دقت دنبال شود. ممکن است به جای مصرف همزمان دوز داروی مسکن و داروهای شل کننده عضله، دوزهای  قبل از شروع اسپاسم و درد مفید باشد. بنابراین همیشه مقداری دارو در بدن وجود دارد و با از بین رفتن دارو، درد خیلی شدید نمی شود.

نگرانی در مورد استفاده بیش از حد داروهای شل کننده عضله

استفاده از شل کننده های عضلانی در جامعه پزشکی بحث برانگیز است. به گفته پزشکان متخصص کلینیک درد مهرگان استفاده روزافزون از این دارو ها باعث نگرانی در مورد عوارض جانبی نامطلوب و شواهد محدودی از اثربخشی آنها شده است. به ویژه زمانی که به طور مداوم برای یک بیماری مزمن استفاده می شود.

تحقیقات در مورد شل کننده های عضلانی به صورت وسیعی انجام شده است. تعدادی از مطالعات و تحلیل های تحقیقاتی نشان داده اند که داروهای شل کننده عضله نسبت به دارو نما در کاهش علائم کمردرد حاد غیراختصاصی در کوتاه مدت مفیدتر هستند. با این حال، تحقیقات دیگر نشان می دهد افرادی که برای کمردرد به اورژانس مراجعه می کنند. هیچ سود اضافی از مصرف داروهای شل کننده عضله دریافت نکردند.

دکتر مجید نجفی، مدیر کلینیک درد مهرگان

بیماری دژنراتیو دیسک کمر برای بیماران در سنین بالا نگرانی هایی را به همراه دارد. بسیاری از بیماران نگرانند که اگر در سن سی یا چهل سالگی کمردرد زیادی داشته باشند، با افزایش سن، درد بسیار بدتر می شود.

با این حال، بسیاری از گزینه های مدیریت درد و توانبخشی برای بیماری دژنراتیو دیسک در دسترس هستند. اگر بیماران بتوانند راهی برای مدیریت کمردرد و حفظ عملکرد خود بیابند، پیش آگهی کاملاً مطلوب است.

پیشرفت طولانی مدت انحطاط دیسک به خاطر پروتئین های التهابی در فضای دیسک است. این پروتئین ها در نهایت از بین می روند و باعث سفت شدن دیسک و کاهش حرکات دردناک می شوند.

پیامدهای دراز مدت بیماری دژنراتیو دیسک کمر

روند تخریب دیسک ستون فقرات ممکن است به تدریج یا به طور ناگهانی شروع شود، اما طی 2 تا 3 دهه از درد شدید و گاهی اوقات حتی ناتوان کننده به حالتی که در آن ستون فقرات تثبیت می شود و درد کاهش می یابد، پیشرفت می کند.

در کنار دیسک، مفاصل و استخوان های مهره نیز ممکن است تحت تأثیر فرآیند دژنراتیو قرار گیرند. ماهیچه های حمایت کننده، رگ های خونی و اعصاب نیز می توانند تحت تأثیر قرار گیرند. پیری ستون فقرات ممکن است با سایر شرایط دژنراتیو مرتبط باشد، از جمله:

آرتروز ستون فقرات

هنگامی که دیسک ساختار خود را از دست می دهد، مفاصل فاست کوچک ممکن است دچار کشیدگی شوند و این موضوع به انحطاط مفاصل سرعت بخشد.

پوکی استخوان

تخریب ساختار استخوانی می تواند خطر شکستگی در استخوان های مهره را افزایش دهد و به بی ثباتی ستون مهره ها و پیری ستون فقرات کمک کند.

تنگی کانال نخاعی

باریک شدن کانال نخاعی می تواند به دلیل صاف شدن، سفت شدن دیسک ها، برآمدگی به داخل کانال یا کشیدگی مفاصل فاست رخ دهد.

اسپوندیلولیستزیس دژنراتیو دیسک کمر (سر خوردگی مهره ها)

یک مهره ممکن است به دلیل تحلیل رفتن مفاصل فاست که ممکن است نتیجه تخریب دیسک باشد، روی بدن دیگری بلغزد.

در حالی که بیماری دژنراتیو دیسک ممکن است چشم انداز مطلوبی داشته باشد، سایر ساختارهای تخریب کننده گاهی اوقات می توانند بر اعصاب یا رگ های خونی تأثیر بگذارند و منجر به انواع علائم شوند.

نشانه های تخریب دیسک ستون فقرات در اسکن MRI

دژنراسیون دیسک تا دهه ششم زندگی و بعد از آن، زمانی که خطر درد ناشی از دیسک در حال تخریب بیشتر است، رایج است. تخریب دیسک همچنین می تواند در سنین پایین تر شروع شود، اما درد الزاما همیشه با انحطاط دیسک همراه نیست. در واقع، مشاهده دیسک های تحلیل رفته در تصویربرداری پزشکی در فردی که درد مربوط به ستون فقرات ندارد، معمول است.

تصویربرداری مغناطیسی، که اسکن MRI نامیده می شود، کمک زیادی به درک ما از بیماری دیسک های دژنراتیو و فرآیند تخریب طبیعی کرده است. با ظهور فناوری MRI، جزئیات آناتومیک خوبی از دیسک را می توان تصویربرداری کرد و با درد فرد مرتبط کرد.

مطالعات با اسکن MRI در مجموع احتمال دژنراسیون را با سن نشان می دهد:

• 37% از جوانان 20 ساله بدون درد دچار دژنراسیون دیسک هستند
• 96% از افراد 80 ساله بدون درد دچار دژنراسیون دیسک هستند

افزایش سن ممکن است با تحلیل ستون فقرات مرتبط باشد، که همیشه یک روند دردناک نیست. پزشکان متخصص ستون فقرات مهرگان می توانند تعیین کنند که آیا انحطاط دیسک ستون فقرات در اسکن MRI با علائم بالینی ستون فقرات در حال تخریب، مانند کمردرد و سفتی در بیماری دیسک دژنراتیو کمر یا درد گردن و سفتی در بیماری دیسک دژنراتیو گردنی مرتبط است یا خیر.کافیست از طریق فرم ویزیت غیر حضوری کلینیک درد مهرگان مشکل خود را با ما در میان بگذارید.

بینش در مورد زندگی با بیماری دژنراتیو دیسک کمر

در بازه 20 تا 30 سال بیماری دژنراتیو دیسک، تشدید مکرر درد را می توان با استفاده از تمرینات، مراقبت از خود و درمان های دیگر مدیریت کرد. اغلب، این تکنیک های مدیریتی می توانند علائم مزمن درد را در عرض چند ماه کاهش دهند.

دکتر مجید نجفی متخصص درد کلینیک درد مهرگان

روش تشخیص دیسک کمر و فرآیند آن برای هر دو بیماری دژنراتیو دیسک و فتق دیسک شامل طیف وسیعی از روش ها است. این روش ها دیسک را به عنوان منبع درد تأیید می نماید. همچنین مکانیک و آناتومی و علت بروز درد را تأیید می کند.

بررسی تاریخچه پزشکی و علائم خاص

تشخیص دیسک کمر معمولا با شرح حال و بررسی علایم آن شروع می‌شود.

بررسی کامل علائم شامل موارد زیر است:

• محل درد، از جمله اینکه آیا محدود به گردن یا پشت است یا اینکه شامل درد بازو یا پا می شود
• شرحی از احساس درد. مانند سوزش، احساس تیر کشنده یا ضربه زدن
• فعالیت ها، پوزیشن ها یا درمان های خاص باعث بهتر یا بدتر شدن درد می شوند یا نه

دانستن یک پیش زمینه پزشکی کامل می تواند سایر شرایط احتمالی را که ممکن است باعث درد شوند را رد یا شناسایی کند. سابقه پزشکی ممکن است شامل اطلاعاتی در مورد مشکلات و بیماریهای مزمن فرد، تشخیص های قبلی و درمان های گذشته و اثربخشی آنها باشد. معمولاً اطلاعات مربوط به عادات خواب، رژیم غذایی و ورزش نیز جمع آوری می شود.

معاینه فیزیکی به عنوان یک روش تشخیص دیسک کمر

یک معاینه فیزیکی برای تشخیص درد دیسک ممکن است شامل یک یا چند معاینه زیر باشد:

لمس دیسک کمر

لمس (احساس با دست) ساختارهای خاص می تواند به شناسایی منبع درد کمک کند.

تست های حرکتی

آزمایش هایی که دامنه حرکتی ستون فقرات را ارزیابی می کنند ممکن است شامل خم کردن گردن یا بالاتنه به جلو، عقب یا به پهلو باشد. اگر بالا بردن یک پا در جلوی بدن باعث تشدید درد ساق پا شود. می تواند نشان دهنده فتق دیسک کمر باشد.

قدرت عضلانی

یک معاینه عصبی ممکن است. برای ارزیابی قدرت عضلانی و تعیین اینکه آیا ریشه عصبی توسط فتق دیسک فشرده شده انجام شود. آزمایش قدرت عضلانی ممکن است شامل نگه داشتن بازوها یا پاها در کنار یا جلوی بدن برای بررسی لرزش، آتروفی عضلانی یا سایر حرکات غیر طبیعی انجام شود.

تست رفلکس

تحریک ریشه عصبی می تواند رفلکس ها را در بازوها یا پاها کاهش دهد. تست رفلکس شامل ضربه زدن به نواحی خاص با چکش رفلکس است. اگر واکنش کم یا بدون واکنش باشد، ممکن است. نشان دهنده فشرده شدن. ریشه عصبی در ستون فقرات باشد.

برخی از تست های معاینه فیزیکی ممکن است. برای رد یا تایید تشخیصی که با علائم گزارش شده. در تاریخچه پزشکی مطابقت دارد استفاده شود.

تست های تشخیصی دیسک کمر

ممکن است. یک آزمایش تشخیصی برای تایید مشکل دیسک کمر و یا برای به دست آوردن اطلاعات اضافی

مانند: محل فتق دیسک کمر و ریشه های عصبی درگیر درخواست شود. آزمایشات تشخیصی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

سی تی اسکن یا میلوگرام

اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) شامل یک عکس اشعه ایکس از بدن است که با کامپیوتر تصویر را به بخش های مقطع ستون فقرات مجدداً فرمت می کند. گاهی اوقات یک میلوگرام در طول سی تی اسکن انجام می شود که در آن رنگ رادیوگرافی به آن ناحیه تزریق می شود تا جزئیات بیشتری در مورد ساختارهای ستون فقرات ارائه شود.

اسکن ام آر آی

تصویربرداری مغناطیسی (MRI) ارزیابی حساس و دقیقی از اعصاب ستون فقرات و آناتومی، از جمله تراز دیسک، ارتفاع، هیدراتاسیون، و پیکربندی ارائه می دهد.

دیسکوگرام

وقتی برای درمان جراحی دسک کمر پیشنهاد شود. ممکن است دیسکوگرام برای تأیید اینکه کدام دیسک دردناک است توصیه شود. در این آزمایش، رنگ رادیوگرافی به دیسک تزریق می شود تا درد در دیسک از فشار تزریق رنگ ایجاد شود.

بررسی مدارک پزشکی حتما باید با معاینه همراه شود.

تنها در این صورت می توان یک برنامه درمانی موثر تجویز کرد. خواه مستلزم درمان عصب فشرده شده از فتق دیسک کمر یا درد دیسک ناشی از بیماری دژنراتیو دیسک، یا شرایط دیگر باشد.

دکتر مجید نجفی متخصص درد کلینیک درد مهرگان

روش تشخیص دیسک کمر

تشخیص فتق دیسک

پزشک شما یک معاینه کامل انجام می دهد. در طول تمرینات فیزیکی، پزشک درد، رفلکس‌های عضلانی، احساس و قدرت عضلانی شما را ارزیابی می‌کند. پزشک همچنین ممکن است آزمایش هایی مانند موارد زیر را سفارش دهد:

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI):

رایج ترین و دقیق ترین آزمایش تصویربرداری مشکوک به فتق دیسک، MRI است.

اشعه ایکس:

گرفتن عکس با اشعه ایکس به رد سایر علل کمردرد یا گردن کمک می کند.

توموگرافی کامپیوتری (CT):

سی تی اسکن استخوان های ستون فقرات شما را نشان می دهد. دیسک های فتق می توانند به فضای اطراف نخاع و اعصاب شما حرکت کنند و روی آنها فشار بیاورند.

میلوگرام:

میلوگرام شامل تزریق رنگ به ستون فقرات شما با استفاده از راهنمایی اشعه ایکس برای سی تی اسکن است. رنگ می تواند تنگی کانال نخاعی (تنگی نخاع) و محل فتق دیسک شما را نشان دهد.

الکترومیوگرام (EMG):

این آزمایش شامل قرار دادن سوزن های کوچک در ماهیچه های مختلف و ارزیابی عملکرد اعصاب شما است. EMG به تعیین عصب دیسک فتق کمک می کند.