28 آبان 1401 توسط آناهیتا سلیمی 0 دیدگاه

کمر درد شدید و علل آن

کمر درد شدید معمولاً به دلیل وجود مشکل در ستون فقرات یا لگن شما ایجاد می‌شود، اما ممکن است از اندام‌های داخلی شما نیز سرچشمه بگیرد. طیف وسیعی از علائمی که ممکن است همراه با کمر درد شدید باشد

درد حاد در ناحیه کمر ممکن است به یک یا هر دو طرف محدود شود. همچنین ممکن است احساس کنید که درد از یک نقطه خاص در سمت چپ یا راست کمر شما نشات می‌گیرد. کمردرد شدید معمولاً شامل یک یا چند مورد از علائم و ویژگی‌های زیر است:

  • کاهش حرکت: کمردرد شدید معمولاً با افزایش تنش و اسپاسم در عضلات اطراف همراه است که باعث سفتی و کاهش دامنه حرکتی می شود.

انتشار درد در اعصاب: اگر مشکل کمر شما از ریشه‌های عصبی نخاعی شما سرچشمه می‌گیرد، ممکن است درد تیرکشنده از طریق عصب آسیب دیده به پای شما سرایت کند.

  • ایجاد نقص عصبی: کمر درد شدید که در اثر تحریک یا فشرده شدن اعصاب ایجاد می‌شود ممکن است با علائم عصبی مانند بی‌حسی، گزگز، احساس سوزن سوزن شدن و احساس ضعف عمومی در پاها همراه باشد.

این علائم ممکن است با وضعیت‌ها یا فعالیت‌های خاص مانند نشستن، ایستادن، راه رفتن و دراز کشیدن تشدید یا تسکین یابد. در حالی که درد ستون فقرات به طور معمول درعرض چند روز تا چند هفته برطرف می‌شود، علائم می‌توانند ناتوان کننده شوند و به طور قابل توجهی بر فعالیت‌های روزانه شما تأثیر بگذارند.

 

مطالعه کنید: ستون فقرات کمر و کیست سینوویال

علل شایع اسکلتی عضلانی در کمر درد شدید

شایع‌ترین علل کمردرد ششامل آسیب ناگهانی یا مکرر به یک یا چند ساختار است که پشت شما را پشتیبانی می‌کند، مانند عضلات، رباط‌ها، مفاصل و دیسک‌های بین مهره‌ای.

فشار عضلانی

یک عضله کشیده شده (آسیب ناشی از کشیدگی عضلانی) می‌تواند شعله ور شدن شدید درد، اسپاسم و سفتی را در قسمت پایین کمر شما ارسال کند. این آسیب همچنین ممکن است موضعی باشد و باعث درد شدید در سمت چپ یا راست کمر شما شود. علائم رایج آسیب کشیدگی عضلانی در ناحیه کمر عبارتند از:

  • درد شدید و تیرکشنده که با حرکت تشدید می شود
  • مشکل در ایستادن یا راه رفتن
  • درد شدید هنگام حرکت از حالت نشسته به ایستاده یا ایستاده به نشسته

درد معمولاً زمانی تسکین می‌یابد که با تکیه گاه دراز بکشید و پاهای خود را بالا بیاورید یا دراز بکشید و زانوهای خود را بالا ببرید. پیروی از پروتکل PRICE ممکن است به تسکین درد و التیام عضله آسیب دیده نیز کمک کند.

فتق دیسک کمر

دیسک‌های ستون فقرات شما به عنوان ضربه گیر بین مهره‌های شما عمل می‌کنند، قسمت بالایی بدن شما را پشتیبانی می‌کنند و دامنه وسیعی از حرکات کمر را امکان پذیر می‌کنند. اگر دیسک‌های تحتانی ستون فقرات شما دچار فتق (بیرون زدگی) شود، ممکن است محتویات داخلی آن نشت کند و ریشه عصب نخاعی مجاور را تحریک کند یا تحت فشار قرار دهد. درنتیجه،فوران رویدادهای التهابی ناشی از آن باعث علائم مختلفی می‌شود، مانند:

  • کمر درد شدید و سفتی حاد
  • افزایش درد در حین فعالیت‌های خاص، مانند بلند کردن اجسام سنگین یا ورزش‌های شدید
  • احساس سوزش در باسن، ران و یا ساق پا
  • درد شدید یا درد مبهم در امتداد قسمت بیرونی یا زیر پا
  • ضعف، بی حسی و گزگز در ساق پا

هنگامی که این علائم از ریشه‌های عصب سیاتیک شما (L4 تا S3) منشا می‌گیرند، سیاتیک نامیده می‌شود.

علائم فتق دیسک ممکن است با مصرف داروهای ضد‌التهابی و انجام انواع خاصی از تمرینات اکستنشن کمر که ممکن است به بهبود دیسک نیز کمک کند، تسکین یابد. هنگامی که فشرده‌سازی عصبی قابل توجه با علائم شدید رخ می‌دهد، ممکن است به درمان پزشکی شدیدتری نیاز باشد.

سندرم پیریفورمیس

این سندرم درد عضله پیریفورمیس را که در عمق باسن شما قرار دارد، تحت تاثیر قرار می‌دهد. اگر سندرم پیریفورمیس دارید، باسن و لگن شما دردناک می‌شوند و این درد ممکن است به قسمت پایین کمر شما ارجاع داده شود. علائم رایج عبارتند از:

  • درد شدید و شدید در باسن که هنگام نشستن طولانی مدت افزایش می‌یابد
  • کمردرد و سفتی حاد
  • احساس گرما یا احساس سوزش در پشت ران شما

درد سندرم پیریفورمیس ممکن است با مصرف داروهای مسکن تسکین یابد. در موارد شدید، شل کننده‌های عضلانی ممکن است به تسکین سفتی و درد عضلانی کمک کنند. مدیریت طولانی مدت معمولاً شامل کشش عضله پیریفورمیس و فیزیوتراپی است.

اختلال عملکرد مفصل ساکروایلیاک

ساکروایلییت، وضعیتی که باعث التهاب و اختلال عملکرد مفصل ساکروایلیاک (SI) شما می‌شود، که انتهای ستون فقرات شما را از هر طرف به لگن شما متصل می‌کند، ممکن است باعث 4 اختلال شود:

  • درد شدید، کوبنده یا تیرکشنده که مستقیماً روی مفصل آسیب دیده احساس می‌شود، در سمت راست یا چپ کمر و باسن
  • احساس سوزش در پشت ران شما
  • شعله ور‌شدن موضعی که ممکن است هنگام حرکت از حالت ایستاده به نشسته، بالا رفتن از پله‌ها، یا دراز کشیدن روی سمت آسیب دیده رخ دهد.

داروهای تسکین دهنده درد همراه با اصلاح وضعیت و تمرینات مفصل ساکروایلیاک ممکن است به کاهش علائم حاد کمک کند. اگر مفاصل به شدت ملتهب شده و بافت‌های عصبی مجاور را تحریک می‌کنند، ممکن است به درمان‌های پزشکی مانند فرسایش با فرکانس رادیویی نیاز باشد.

در حالی که الگوهای نسبتاً رایجی هستند، تظاهر واقعی این شرایط می‌تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد و تشخیص علت اصلی درد را دشوار می‌کند. همچنین ممکن است کمر درد شدید شدید بدون علت قابل شناسایی رخ دهد. به این حالت کمر درد شدید غیر اختصاصی می‌گویند.

کمر درد شدید به دلیل التهاب اندام‌های داخلی

درد در ناحیه کمر ممکن است به دلیل التهاب یا تحریک اندام داخلی ایجاد شود یا ممکن است نشانه عفونت باشد. اندام‌های ناحیه میانی پشت، شکم یا لگن می‌توانند باعث ایجاد درد به طور خاص در سمت راست یا چپ کمر شوند یا در سراسر ناحیه عمومیت پیدا کنند.

نمونه‌های رایج کمر درد شدید ناشی از اندام‌های داخلی عبارتند از:

  • سنگ کلیه: کمر درد شدید حاد ممکن است زمانی احساس شود که سنگ کلیه در داخل کلیه یا حالب (لوله نازکی که کلیه را به مثانه متصل می کند) حرکت می‌کند. بسته به کلیه ای که تحت تاثیر قرار گرفته است، درد معمولاً در سمت چپ یا راست موضعی است•
  • عفونت کلیه: عفونت‌های کلیه معمولاً به‌عنوان عفونت‌های دستگاه ادراری (UTI) شروع می‌شوند که بسته به کلیه آسیب‌دیده، باعث التهاب و درد در ناحیه کمر چپ یا راست می‌شود.
  • کولیت زخمی: التهاب مداوم روده بزرگ (کولون) می‌تواند باعث گرفتگی شکم و کمر درد شدید شدید در یک یا هر دو طرف کمر و شکم شود.
  • پانکراتیت: کمر درد شدید سمت چپ ممکن است به دلیل التهاب لوزالمعده باشد که همزمان باعث درد بالای شکم نیز می‌شود.
  • آپاندیسیت: آپاندیس ملتهب می‌تواند باعث درد شدید در سمت راست پایین شکم و کمر شود.

زنان ممکن است به دلیل شرایط خاص مانند فیبروم رحم و اندومتریوز و بارداری دچار کمردرد شوند.

مراقبت از کمر درد شدید می‌تواند به کاهش علائم و بهبود عملکرد کمر و پاها کمک کند. در حالی که کمر درد شدید معمولاً در عرض چند هفته کاهش می‌یابد، برخی از مشکلات زمینه‌ای ممکن است باعث شوند درد شما مزمن شود و ماه‌ها طول بکشد.

برای تشخیص دقیق مشکل کمر خود با پزشک خود مشورت کنید تا متوجه شوید که آیا درد شما از ناحیه تحتانی ستون فقرات ویا لگن شما منشأ می‌گیرد یا یک اندام داخلی تشکیل می‌دهد. پزشک می‌تواند آزمایش‌های پزشکی مربوطه را برای تشخیص درد شما و تدوین یک برنامه درمانی مؤثر انجام دهد.

28 آبان 1401 توسط آناهیتا سلیمی 0 دیدگاه

لغزش دیسک چیست؟

لغزش‌ دیسک به دیسک بین مهره‌ای از ستون فقرات گفته می‌شود که شکل و یا قوام طبیعی خود را از دست داده‌است. شکل تغییر یافته زمانی اتفاق می‌افتد که مواد نرم داخلی دیسک (نوکلئوس پالپوزوس) از پوشش فیبری خارجی آن (آنولوس فیبروز) بیرون زده یا نشت کند.

لغرش دیسک چیست؟

دیسک‌های بین مهره‌ای شما ضربه گیر ستون فقرات هستند و به انتقال یکنواخت بارها کمک می‌کنند. هنگامی که لغزش‌ دیسک رخ می‌دهد، کل بخش حرکتی، از جمله مهره‌های مجاور، بافت همبند، رگ‌های خونی و اعصاب ممکن است تحت تاثیر قرار گیرد.

چگونه لغزش دیسک رخ می‌دهد

دو دلیل رایج برای لغزش‌ دیسک عبارتند از:

  • انحطاط طبیعی دیسک، که باعث می‌شود هسته پالپوس کمتر هیدراته شده و با افزایش سن ضعیف شود.
  • ضربه به دیسک، که ممکن است به دلیل بلند کردن بار سنگین با استفاده از وضعیت نادرست یا نیروهای خارجی، مانند آسیب شلاق رخ دهد.

به ندرت، اختلالات بافت همبند ستون فقرات یا تغییر در شکل مهره‌های ستون فقرات، مانند ساقه‌های کوتاه، ممکن است باعث ایجاد دیسک لغزنده شود.

دیسک‌های حاوی در مقابل دیسک‌های غیرقابل کنترل

اگر هسته پالپوزوس به طور کامل در خارج از دیسک نشت کند، به آن دیسک غیرمحافظه می‌گویند.

 

مطالعه کنید: دژنراتیو دیسک کمر و عوامل بیماری

انواع درد ناشی ازلغزش‌ دیسک

لغزش دیسک ممکن است باعث درد در ناحیه موضعی مانند گردن یا پشت شما یا در یک مکان دور مانند بازو یا پا شود.

برخی از دیسک‌های لغزنده ممکن است باعث درد نشوند. ممکن است فتق دیسک بدون درد باشد و یا خود به خود بدون درمان برطرف شود.

درد عصب

فتق معمولاً در قسمت  پشت دیسک اتفاق می‌افتد، جایی که فیبروز حلقوی نسبتاً نازک‌تر است. این قسمت از دیسک نیز به ریشه‌های عصبی نخاعی نزدیک است و می تواند این موارد را شامل شود:

  • فشرده سازی مکانیکی این ریشه‌های عصبی، که بسته به محل فشرده سازی ممکن است منجر به درد عصبی یا ضعف در بازو یا پای شما شود.
  • تحریک شیمیایی ریشه‌های عصبی به دلیل نشت مواد التهابی از هسته پالپوس
  • در فتق شدید دیسک، فشردگی طناب نخاعی یا دم اسبی ممکن است رخ دهد.

 

درد موضعی مزمن در لغزش‌ دیسک

لغزش‌ دیسک ممکن است باعث درد موضعی و مزمن، مانند کمردرد یا گردن درد شود. به این نوع درد، درد دیسکوژنیک نیز می‌گویند.

ناپایداری بخش حرکتی

لغزش دیسک به دلیل انحطاط ممکن است باعث بی ثباتی در بخش حرکتی ستون فقرات شود که منجر به درد و افزایش یا کاهش پزشک می‌تواند لغزش‌ دیسک را به دقت تشخیص دهد و سایر علل درد مشابه مانند تومور، شکستگی یا عفونت را رد کند. تشخیص تحرک می‌شود.صحیح همچنین به تدوین یک برنامه درمانی موثر برای کنترل علائم و جلوگیری از پیشرفت آسیب عصبی یا نخاع کمک می‌کند.

 

تماشا کنید: عمل لیزری دیسک

28 آبان 1401 توسط آناهیتا سلیمی 0 دیدگاه

فتق‌ دیسک کمر چه نوع بیماری است؟

فتق‌ دیسک کمر زمانی اتفاق می‌افتد که مرکز ژل‌مانند دیسک از یک ناحیه ضعیف در دیواره بیرونی سخت پاره می‌شود، شبیه به پرکردگی دونات ژله‌ای خارج می‌شود. درد پشت یا پا، بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن ممکن است زمانی ایجاد شود که مواد دیسک عصب نخاعی را لمس یا فشرده کند. درمان با استراحت، مسکن، تزریق نخاعی و فیزیوتراپی اولین قدم برای بهبودی است. اکثر افراد در 6 هفته بهبود می یابند و به فعالیت عادی باز می گردند. اگر علائم ادامه یابد، ممکن است جراحی توصیه شود.

آناتومی دیسک‌ها

ستون فقرات شما از 24 استخوان متحرک به نام مهره تشکیل شده‌است. قسمت کمری ستون فقرات بیشتر وزن بدن را تحمل می‌‍‌‌‌کند. 5 مهره کمر با شماره L1 تا L5 وجود دارد. مهره‌ها توسط دیسک‌های بالشتکی از هم جدا می‌شوند که به عنوان ضربه گیر عمل می‌کنند و از ساییدگی مهره‌ها به یکدیگر جلوگیری می‌کنند. حلقه بیرونی، دیسک حلقوی نامیده می‌شود. دارای نوارهای فیبری است که بین بدن هر مهره متصل می‌شود.

هر دیسک دارای یک مرکز پر از ژل به نام هسته است. در هر سطح دیسک، یک جفت عصب نخاعی از نخاع خارج شده و به بدن شما منشعب می‌شود. نخاع و اعصاب نخاعی شما به عنوان یک «تلفن» عمل می‌کنند و به پیام‌ها اجازه می‌دهند بین مغز و بدن شما به عقب و جلو حرکت کنند تا حس را منتقل کنند و حرکت را کنترل کنند.

فتق‌ دیسک کمر چیست؟

فتق‌ دیسک کمر زمانی اتفاق می‌افتد که مرکز ژل مانند دیسک شما از طریق پارگی در دیواره سخت دیسک (حلقه) پاره می‌شود. مواد ژل باعث تحریک اعصاب ستون فقرات شما می‌شود و چیزی شبیه به تحریک شیمیایی ایجاد می‌کند. درد ناشی از التهاب عصب نخاعی و تورم ناشی از فشار فتق‌ دیسک کمر است. با گذشت زمان، فتق تمایل به کوچک شدن پیدا می‌کند و ممکن است تسکین جزئی یا کامل درد را تجربه کنید. در بیشتر موارد، اگر کمردرد یا پا درد برطرف شود، در حدود 6 هفته برطرف خواهد شد.

مطالعه کنید: جراحی فتق دیسک

ممکن است از اصطلاحات مختلفی برای توصیف فتق‌ دیسک کمر  استفاده شود.  برآمدگی‌دیسک زمانی اتفاق می‌افتد که حلقه دیسک دست نخورده باقی بماند، اما بیرون‌‌زدگی را تشکیل می‌دهد که می‌تواند به اعصاب فشار وارد کند. فتق واقعی دیسک (که پارگی‌دیسک یا لیز خورده نیز نامیده می‌شود) زمانی رخ می‌دهد که حلقه دیسک ترک خورده یا پاره می‌شود و به مرکز پر از ژل اجازه می‌دهد به بیرون فشرده شود. گاهی اوقات فتق آنقدر شدید است که یک قطعه آزاد ایجاد می‌شود، یعنی یک قطعه کاملاً از دیسک جدا شده و در کانال نخاعی قرار دارد.

بیشتر فتق‌ دیسک کمر در ستون فقرات کمری اتفاق می‌افتد، جایی که اعصاب نخاعی از بین مهره‌های کمری خارج می‌شوند و سپس دوباره به هم می‌پیوندند تا عصب سیاتیک را تشکیل دهند که از پایین پای شما می‌گذرد.

علائم فتق‌ دیسک کمر چیست؟

علائم فتق‌ دیسک کمر بسته به محل فتق و پاسخ شما به درد بسیار متفاوت است. اگر فتق‌ دیسک کمر دارید، ممکن است دردی را احساس کنید که از ناحیه کمر، پایین یک یا هر دو پا، و گاهی اوقات به پاهای شما (که سیاتیک نامیده می شود) منتشر می شود. ممکن است دردی مانند شوک الکتریکی را احساس کنید که چه در حالت ایستاده، راه رفتن یا نشستن شدید است. فعالیت‌هایی مانند خم شدن، بلند کردن، چرخاندن و نشستن ممکن است باعث افزایش درد شود. خوابیدن صاف به پشت با زانوهای خم شده ممکن است راحت‌ترین حالت باشد زیرا فشار رو به پایین روی دیسک را کاهش می‌دهد.

گاهی اوقات درد با بی‌حسی و گزگز در ساق یا پای شما همراه است. ممکن است دچار گرفتگی یا اسپاسم عضلانی در پشت یا ساق پا شوید.

علاوه بر درد، ممکن است ضعف عضلات پا، یا از دست دادن رفلکس زانو یا مچ پا نیز داشته باشید. در موارد شدید، ممکن است دچار افتادگی پا (هنگام راه رفتن پای شما می‌افتد) یا از دست دادن کنترل روده یا مثانه. اگر ضعف شدید پا یا مشکل در کنترل عملکرد مثانه یا روده دارید، باید فوراً به دنبال کمک پزشکی باشید.

علت فتق‌ دیسک کمر چیست؟

دیسک‌ها ممکن است به دلیل آسیب و بلند کردن نامناسب، بیرون زدگی یا فتق ایجاد کنند یا می‌توانند خود به خود ایجاد شوند. پیری نقش مهمی دارد. با افزایش سن، دیسک‌های شما خشک می‌شوند و سخت‌تر می‌شوند. دیواره بیرونی فیبری سخت دیسک ممکن است ضعیف شود. هسته ژل مانند ممکن است از طریق پارگی در دیواره دیسک، برآمده یا پاره شود و هنگام لمس عصب باعث ایجاد درد شود. ژنتیک، سیگار کشیدن و تعدادی از فعالیت‌های شغلی و تفریحی ممکن است منجر به انحطاط زودرس می‌شود.

فتق‌ دیسک کمر چه‌کسانی را بیشتر تحت تاثیر قرار می‌دهد؟

فتق‌ دیسک کمر در افراد 30 تا 40 ساله شایع‌تر است، اگرچه افراد میانسال و مسن‌تر اگر درگیر فعالیت‌های بدنی شدید باشند کمی بیشتر در معرض خطر هستند.

فتق‌ دیسک کمر کمر یکی از شایع‌ترین علل کمردرد است که با درد پا همراه است و 15 برابر بیشتر از فتق‌دیسک گردن رخ می‌دهد. فتق‌دیسک در 8% مواقع در ناحیه گردن و تنها 1 تا 2% مواقع در ناحیه فوقانی تا وسط پشت (سینه) رخ می دهد.

فتق‌دیسک چگونه تشخیص داده می شود؟

هنگامی که برای اولین بار درد را تجربه کردید، با پزشک خانواده خود مشورت کنید. پزشک شما یک تاریخچه پزشکی کامل می‌گیرد تا علائم شما، هرگونه آسیب یا شرایط قبلی را درک کند و تعیین کند که آیا عادت های سبک زندگی باعث ایجاد درد می‌شود یا خیر. سپس یک معاینه فیزیکی برای تعیین این مورد انجام می‌شود که منبع درد و تست هرگونه ضعف یا بی حسی عضلانی است.

پزشک شما ممکن است یک یا چند مورد از مطالعات تصویربرداری زیر را تجویز کند: اشعه ایکس، اسکن MRI، میلوگرام، سی تی اسکن یا EMG. بر اساس نتایج، ممکن است برای درمان به متخصص مغز و اعصاب، ارتوپد یا جراح مغز و اعصاب ارجاع داده شوید.

اسکن رزونانس مغناطیسی (MRI) یک آزمایش غیر تهاجمی است که از یک میدان مغناطیسی و امواج رادیویی استفاده می‌کند تا نمای دقیقی از بافت‌های نرم ستون فقرات شما را ارائه دهد. برخلاف اشعه ایکس، اعصاب و دیسک‌ها به وضوح قابل مشاهده هستند. ممکن است با ماده حاجب (ماده کنتراست) تزریق شده به جریان خون انجام شود یا نشود. MRI می‌تواند تشخیص دهد که کدام دیسک آسیب دیده است و آیا فشار عصبی وجود دارد یا خیر. همچنین می‌تواند رشد بیش از حد استخوان، تومورهای نخاعی یا آبسه را تشخیص دهد.

 

میلوگرام یک اشعه ایکس تخصصی است که در آن رنگ از طریق یک شیر نخاعی به کانال نخاعی تزریق می شود. سپس یک فلوروسکوپ اشعه ایکس تصاویر تشکیل شده توسط رنگ را ثبت می کند. رنگ مورد استفاده در میلوگرام در عکس اشعه ایکس سفید نشان داده می شود و به پزشک اجازه می دهد تا نخاع و کانال را با جزئیات مشاهده کند. میلوگرام‌ها می‌توانند عصب را در اثر فتق دیسک، رشد بیش از حد استخوان، تومورهای نخاعی و آبسه نشان دهند. سی تی اسکن ممکن است به دنبال این آزمایش انجام شود.

اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) یک آزمایش غیرتهاجمی است که از پرتو اشعه ایکس و کامپیوتر برای ایجاد تصاویر دو بعدی از ستون فقرات شما استفاده می‌کند. ممکن است با ماده حاجب تزریق شده به جریان خون انجام شود یا نشود. این تست به ویژه برای تایید اینکه کدام دیسک آسیب دیده است مفید است.

الکترومیوگرافی (EMG) و مطالعات هدایت عصبی (NCS). تست EMG فعالیت الکتریکی عضلات شما را اندازه گیری می‌کند. سوزن‌های کوچکی در ماهیچه‌های شما قرار داده می‌شود و نتایج بر روی دستگاه مخصوص ثبت می‌شود. NCS مشابه است، اما اندازه گیری می‌کند که اعصاب شما چگونه سیگنال الکتریکی را از یک انتهای عصب به انتهای دیگر منتقل می‌کنند. این تست ها می‌توانند آسیب عصبی و ضعف عضلانی را تشخیص دهند.

اشعه ایکس مهره های استخوانی را در ستون فقرات شما مشاهده می‌کند و می‌تواند به پزشک شما بگوید که آیا هر یک از آنها خیلی به هم نزدیک هستند یا تغییرات آرتروز، خار استخوانی یا شکستگی دارید. تشخیص فتق دیسک تنها با این آزمایش امکان پذیر نیست.

چه درمان‌هایی در دسترس هستند؟

درمان غیرجراحی محافظه کارانه اولین گام برای بهبودی است و ممکن است شامل دارو، استراحت، فیزیوتراپی، تمرینات خانگی، آب درمانی، تزریق استروئید اپیدورال (ESI)، دستکاری کایروپراکتیک و مدیریت درد باشد. با رویکرد تیمی به درمان، 80 درصد از افراد مبتلا به کمردرد در حدود 6 هفته بهبود می‌یابند و به فعالیت عادی باز می‌گردند. اگر به درمان محافظه کارانه پاسخ ندهید، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند.

درمان‌های غیر جراحی فتق‌ دیسک کمر

خودمراقبتی: در بیشتر موارد، درد ناشی از فتق دیسک ظرف چند روز بهبود می‌یابد و در عرض 4 تا 6 هفته کاملا برطرف می‌شود. محدود کردن فعالیت، یخ یا گرما درمانی و مصرف داروهای بدون نسخه به بهبودی شما کمک می‌کند.

دارو: ممکن است پزشک مسکن‌ها، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)، شل‌کننده‌های عضلانی و استروئیدها را تجویز کند.

  • داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)، مانند آسپرین، ناپروکسن (Alleve، Naprosyn)، ایبوپروفن (Motrin، Nuprin، Advil)، و سلکوکسیب (Celebrex)، برای کاهش التهاب و تسکین درد استفاده می‌شوند.
  • مسکن‌ها، مانند استامینوفن (تیلنول)، می‌توانند درد را تسکین دهند، اما اثرات ضد التهابی NSAIDها را ندارند. استفاده طولانی مدت از مسکنها و NSAIDها ممکن است باعث زخم معده و همچنین مشکلات کلیوی و کبدی شود.
  • شل کننده‌های عضلانی، مانند متوکاربامول (روباکسین)، کاریسوپرودول (سوما) و سیکلوبنزاپرین (فلکسیریل)، ممکن است برای کنترل اسپاسم عضلانی تجویز شوند.
  • ممکن است استروئیدها برای کاهش تورم و التهاب اعصاب تجویز شوند. آنها به صورت خوراکی در دوز کاهش یافته در یک دوره پنج روزه مصرف می‌شوند. این مزیت تسکین تقریباً فوری درد در یک دوره 24 ساعته را دارد.

تزریق استروئید: این روش تحت فلوروسکوپی اشعه ایکس انجام می‌شود و شامل تزریق کورتیکواستروئیدها و یک عامل بی حس کننده به فضای اپیدورال ستون فقرات است. دارو در کنار ناحیه دردناک برای کاهش تورم و التهاب اعصاب تحویل داده می‌شود. حدود 50 درصد از بیماران پس از تزریق اپیدورال متوجه تسکین می‌شوند، اگرچه نتایج موقتی هستند. ممکن است برای رسیدن به اثر کامل، تزریق‌های مکرر انجام شود. مدت زمان تسکین درد متفاوت است و هفته‌ها یا سال‌ها طول می‌کشد. تزریقات همراه با فیزیوتراپی یا برنامه ورزشی خانگی انجام می‌شود.

فیزیوتراپی: هدف فیزیوتراپی این است که به شما کمک کند هر چه زودتر به فعالیت کامل بازگردید و از آسیب مجدد جلوگیری کنید. فیزیوتراپیست‌ها می‌توانند به شما روش‌های صحیح وضعیت بدنی، بلند کردن و راه رفتن را آموزش دهند و برای تقویت عضلات کمر، ساق پا و شکم با شما همکاری خواهند کرد. آنها همچنین شما را تشویق به کشش و افزایش انعطاف پذیری ستون فقرات و پاهای خود می‌کنند. ورزش و تمرینات تقویتی عناصر کلیدی درمان شما هستند و باید بخشی از تناسب اندام مادام العمر شما شوند.

درمان‌های جامع: در برخی از بیماران  طب سوزنی، طب فشاری، تغییرات تغذیه رژیم غذایی، مدیتیشن و بیوفیدبک در مدیریت درد و همچنین بهبود سلامت کلی مفید است.

درمان‌های جراحی فتق‌ دیسک کمر

اگر علائم شما با درمان های محافظه کارانه بهبود قابل توجهی نداشته باشد، جراحی برای فتق دیسک کمر، به نام دیسککتومی، ممکن است یک گزینه باشد. در صورت مشاهده علائم آسیب عصبی مانند ضعف یا از دست دادن احساس در پاها، ممکن است جراحی نیز توصیه شود.

دیسککتومی میکرو جراحی: جراح یک برش 1 تا 2 اینچی در وسط کمر شما ایجاد می‌کند. برای رسیدن به دیسک آسیب دیده، ماهیچه‌های ستون فقرات را جدا می‌کنند و به کناری می‌برند تا مهره نمایان شود. بخشی از استخوان برداشته می‌شود تا ریشه عصب و دیسک نمایان شود. بخشی از دیسک پاره شده که به عصب نخاعی شما برخورد می‌کند با استفاده از ابزارهای مخصوص به دقت برداشته می‌شود. حدود 80 تا 85 درصد از بیماران با موفقیت پس از دیسککتومی بهبود می‌یابند و می‌توانند در عرض 6 هفته به کار عادی خود بازگردند.

دیسککتومی میکروآندوسکوپی با حداقل تهاجمی: جراح یک برش کوچک در پشت ایجاد می‌کند. لوله‌های کوچکی به نام گشادکننده با افزایش قطر برای بزرگ کردن تونل به مهره استفاده می‌شود. بخشی از استخوان برداشته می‌شود تا ریشه عصب و دیسک نمایان شود. جراح از آندوسکوپ یا میکروسکوپ برای برداشتن دیسک پاره شده استفاده می‌کند. این تکنیک نسبت به دیسککتومی سنتی آسیب کمتری به عضله وارد می‌کند.

آزمایشات بالینی

کارآزمایی‌های بالینی، مطالعات تحقیقاتی هستند که در آن درمان‌های جدید داروها، تشخیص‌ها، رویه‌ها و سایر درمان‌ها بر روی افراد آزمایش می‌شوند تا ببینند آیا آنها بی‌خطر و مؤثر هستند یا خیر. تحقیقات همیشه برای بهبود استاندارد مراقبت‌های پزشکی انجام می‌شود. اطلاعات مربوط به کارآزمایی‌های بالینی فعلی، از جمله واجد شرایط بودن، پروتکل، و مکان آنها در وب یافت می‌شود.

بهبودی و پیشگیری

کمردرد 8 نفر از 10 نفر را در دوره‌ای از زندگی تحت تاثیر قرار می‌دهد و معمولا در عرض 6 هفته برطرف می‌شود. نگرش ذهنی مثبت، فعالیت منظم، و بازگشت سریع به کار، همه عناصر بسیار مهم بهبود هستند. اگر کار معمولی شما در ابتدا قابل انجام نباشد، به نفع بیمار است که به نوعی از وظایف اصلاح شده (سبک یا محدود) بازگردد. پزشک شما می تواند برای مدت زمان محدودی نسخه‌هایی را برای چنین فعالیت‌هایی تجویز کند.

کلید جلوگیری از عود، پیشگیری است:

  • تکنیک‌های مناسب بلند کردن
  • وضعیت مناسب در هنگام نشستن، ایستادن، حرکت و خوابیدن
  • برنامه ورزشی مناسب برای تقویت عضلات ضعیف شکم و جلوگیری از آسیب مجدد
  • منطقه کار ارگونومیک
  • وزن سالم و توده بدنی بدون چربی
  • نگرش مثبت و مدیریت استرس
  • ترک سیگار