تسکین درد دیسک کمر برای هرکسی متفاوت و ممکن است برای درمان از روشهای مختلفی استفاده شود. فتق دیسک کمر ممکن است باعث ایجاد دردی شود که به صورت تیز، سوزش یا تیر کشنده  از قسمت پایین کمر، از مسیر باسن و پایین پا (سیاتیک) توصیف می‌شود.

نکات مهم جهت تسکین درد دیسک کمر

در اینجا 5 نکته کمتر شناخته شده برای کمک به تسکین درد و ایجاد احساس بهتر در شما آورده شده است:

گرما و سرما درمانی می‌تواند به کاهش اسپاسم و درد عضلانی کمک کند

اعمال گرما و یا سرما درمانی در قسمت پایین کمر می‌تواند اسپاسم عضلانی را که معمولاً با فتق دیسک کمر وجود دارد کاهش دهد. گرما به شل شدن سفتی عضلانی که باعث اسپاسم می‌شود، افزایش جریان خون و بهبود خاصیت ارتجاعی بافت همبند کمک می‌کند. سرما دمای بافت محلی را کاهش می‌دهد که اثر ضد درد و ضد التهابی ایجاد می‌کند و در نتیجه درد را کاهش می‌دهد.

• • برای کاهش گرفتگی عضلانی، کیسه یا حوله گرم را در قسمت پشت خود بگذارید و این کار را صبحها یا قبل از انجام حرکات کششی ورزشی اعمال کنید.
  • سعی کنید یک پد گرم کننده یا کمپرس گرم را به صورت دوره ای در طول روز روی کمر خود قرار دهید. (حتما از یک سد فیزیکی مانند دستمال پارچه ای برای جلوگیری از آسیب حرارتی استفاده کنید).
  • همین روش را می‌توان با یک کیسه یخ بعد از کشش، ورزش یا ماساژ برای تسکین درد استفاده کرد (حتما از یک سد فیزیکی مانند حوله پارچه ای استفاده کنید تا از آسیب سرمایی جلوگیری کنید).
  • سایر وسایل انتقال گرما عبارتند از پوشش حرارتی چسبنده (حرارت مداوم و سطح پایین را در طی چندین ساعت فراهم می کند)، حمام گرم و یا دوش گرفتن در پایان روز.

به توصیه دکتر مجید نجفی چندین گزینه را امتحان کنید و ببینید چه چیزی برای شما بهتر است. نوع وسیله ایجاد کننده گرما و نحوه استفاده از آن اغلب به اولویت شخصی بستگی دارد.

فعالیت بدنی متوسط و آزاد شدن اندورفین

اگرچه ممکن است غیر منطقی به نظر برسد، اما در صورت داشتن فتق دیسک کمر، فعال ماندن می تواند درد را تسکین دهد. هنگامی که ورزش می کنید، بدن اندورفین ترشح می‌کند که به طور طبیعی می تواند خلق و خوی شما را بهبود بخشد و درک درد را کاهش دهد.
اکثر افراد مبتلا به فتق دیسک کمر قادر به تحمل فعالیت های کم هستند مانند:

• • پیاده روی در بیرون یا روی تردمیل
  • استفاده از مربی در تمرین سبک
  • دوچرخه سواری با دوچرخه دراز کشیده

اگر درد شما شدید است، ممکن است بخواهید یک فعالیت داخل  آب مانند آب درمانی را امتحان کنید. فعالیت‌های داخل  آب اغلب توصیه می‌شود زیرا شناور بودن در آب با گرانش مقابله می کند و تحمل بار روی دیسک های ستون فقرات شما را کاهش می‌دهد. پزشکان متخصص و فوق تخصص کلینیک درد مهرگان ممکن است یک برنامه فیزیوتراپی در آب یا شنا را به شما پیشنهاد دهد.

تاثیر برخی از موقعیت های خواب در تسکین درد دیسک کمر

درد ناشی از فتق دیسک کمر می تواند در طول شب بدتر شود. یا برعکس ممکن است هنگام خوابیدن در وضعیتی که فشار از ستون فقرات کاهش می یابد، راحت بخوابید. چند گزینه خوب عبارتند از:

• • از یک بالش زیر زانو برای کمک به کاهش فشار در قسمت پایین کمر استفاده کنید
  • به پهلو دراز بکشید و یک بالش بین زانوهای خود قرار دهید تا ستون فقرات شما صاف و باسن شما متعادل بماند.

موقعیت خواب ترجیحی شما و قرار دادن بالش احتمالاً با توجه به محل فتق دیسک شما تعیین می شود. چند بالش و موقعیت مختلف را امتحان کنید تا ببینید چه چیزی برای شما بهتر است.

کاهش درد سیاتیک با روش مک کنزی

روش مکنزی یکی از انواع فیزیوتراپی است که شامل رویکرد خاصی برای ورزش است. برای درد فتق دیسک کمر، هدف این است که درد را از ساق پا (سیاتیک) دور کنید و آن را بیشتر در قسمت پایین کمر متمرکز کنید.

• • علائم خاص شما معمولاً تعیین می کند که فیزیوتراپیست کدام تمرینات را با روش مک کنزی پیشنهاد می کند.
  • پس از اینکه علائم شما از پای شما خارج شد، رویکرد معمولاً به توانبخشی طولانی مدت برای تقویت کمر و سایر گروه های عضلانی کلیدی تغییر می کند.

حتی پس از کاهش درد فتق دیسک کمر، برنامه تقویت و کشش کمر باید ادامه یابد تا خطر بازگشت درد کمر کاهش یابد.

تاثیر آزادسازی میوفاشیال یا ماساژ بر  کاهش درد

در حالی که درد میوفاشیال ممکن است منبع اصلی درد کمر نباشد، ممکن است یک منبع ثانویه از درد ناشی از فتق دیسک کمر و همچنین ساختارهای دیگر باشد. این موضوع می‌تواند با وضعیت نامناسب و عدم تحرک بدتر شود. رهاسازی میوفاشیال نوعی درمان دستی است که نشان داده شده است کمردرد را بهبود می‌بخشد. در حالی که تمرینات وضعیتی و رهاسازی میوفاشیال را می‌توان در فیزیوتراپی آغاز کرد، روش هایی وجود دارد که می توان در این مدت در خانه انجام داد.

• • از یک توپ لاکراس یا عصای ماساژ برای اعمال فشار بر روی نقاط دردناک یا ماشه ای در ناحیه کمر استفاده کنید.
  • هنگامی که یک نقطه دردناک یا ماشه ای روی کمرتان شناسایی شد، فشار را به مدت 1 تا 2 دقیقه ثابت نگه دارید تا عضله آزاد شود.
  • این مراحل را برای نقاط ماشه ای متعدد در ناحیه کمر تکرار کنید.
  • این تکنیک ممکن است در ابتدا درد را بدتر کند زیرا فشار بر عضلات ملتهب وارد می‌شود. استفاده از سرما درمانی (یخ) پس از رهاسازی میوفاشیال برای کاهش درد بسیار توصیه می شود.

در حالی که درد اکثر دیسک های کمری معمولاً در 6 هفته برطرف می‌شود، شما می خواهید در این مدت آن را مدیریت کنید و کنترل درد خود را به دست بگیرید. این نکات ممکن است برای همه کارساز نباشد، و ممکن است قبل از یافتن آنچه برای کمک به تسکین درد فتق دیسک کمر شما بهترین کار را انجام می دهد، زمان ببرد.

مترجم دکتر مجید نجفی متخصص بیهوشی و درد، مدیر کلینیک درد مهرگان

دیسک ستون فقرات به عنوان یک محور الاستیک قوی برای هر بخش مفصلی از ستون فقرات عمل می‌کند. این قسمت ثبات را فراهم و دامنه حرکت نسبتاً وسیعی را در تمام جهات در قسمت پایین کمر و گردن امکان‌پذیر می‌کند. اما زمانی که دیسک شروع به از دست دادن قدرت و انعطاف پذیری خود می کند، باعث ایجاد یک‌ سری از علائم دردناک و  ناتوان کننده می شود.

این مقاله درباره تمام مشکلان دیسک صحبت می کند و برجسته ترین نکاتی که باید در مورد مشکلات دیسک کمر بدانید را مرور می کند.

دیسک ستون فقرات چیست؟

دیسک های ستون فقرات شبیه استوانه گرد و در بالا و پایین صاف هستند. ضمناً به طور محکم به مهره های بالا و پایین آنها متصل می شوند. دیسک ها تا حدودی انعطاف پذیر هستند. آنها باعث جذب ضربه روی ستون فقرات می شوند.

به دلیل فشارهای زیادی که به کمر و گردن وارد می شود و تغییرات ناشی از افزایش سن، دیسک مستعد آسیب است.

• هنگامی پارگی دیسک در قسمت تحتانی ستون فقرات، منجر به کمردرد، پا درد و سایر علائم مانند بی حسی و ضعف شود.
• در گردن، مشکل دیسک می تواند منجر به درد و علائم در گردن، شانه، بازو و احتمالاً در دست شود.

مشکلات دیسک ممکن است به دلایل مختلف به طور اشتباه درک شوند. پزشکان متخصص ستون فقرات، همیشه در مورد علل درد مربوط به دیسک ستون فقرات اتفاق نظر ندارند. اما بیماران در درک این موضوع پیچیده مشکل دارند.

بسیاری از اصطلاحات تا حدودی به جای یکدیگر برای توصیف یک مشکل دیسک کمر استفاده می شوند. مانند عصب فشرده شده، دیسک تحلیل رفته، دیسک لغزیده، فتق دیسک، برآمدگی دیسک و غیره.

درد دیسک ستون فقرات در مقایسه با درد ریشه عصبی

ده ها اصطلاح برای توصیف مشکلات دیسک استفاده می شود. اما در واقع تنها دو دسته اصلی از مشکلات برای دیسک وجود دارد:

بیماری دژنراتیو دیسک ستون فقرات

اگر درد در خود دیسک ایجاد شود، بیمار درد محوری یا تیرکشنده را تجربه خواهد کرد. این وضعیت می‌تواند به عنوان بخشی از فرآیند پیری رخ دهد که در آن دیسک‌های ستون فقرات شروع به خشک شدن می‌کنند و در نتیجه مقداری از انعطاف‌پذیری و جذب شوک خود را از دست می‌دهند. به عنوان بخشی از این فرآیند، بخش داخلی دیسک روی هم‌می خوابد و بالشتک کم قطر تری بین مهره‌های استخوانی در ستون فقرات ایجاد می‌کند و قسمت بیرونی دیسک ممکن است دچار پارگی‌های کوچک شود که همگی می‌توانند باعث درد شوند.

علت دقیق درد ایجاد شده توسط دیسک هنوز بحث برانگیز است، اما می تواند هم یک واکنش بیوشیمیایی و هم یک جزء بیومکانیکی وجود داشته باشد.

در سایت کلینیک درد‌مهرگان، اصطلاحی که به طور مداوم برای توصیف این نوع درد استفاده می شود “بیماری دیسک دژنراتیو” است.

فتق دیسک کمر

اگر مشکل دیسک کمر باعث درد ریشه عصبی شود یا درد در امتداد یکی از اعصابی که از ستون فقرات خارج می شود حرکت کند، به آن درد رادیکولار می گویند. اگر مواد داخلی دیسک، هسته نرم، از دیسک نشت کند (یا «فتق» کند) و ریشه عصب را لمس کند، ممکن است این اتفاق بیفتد. مواد داخل دیسک به شدت التهاب زا هستند و هرگونه تماس با عصب می تواند باعث درد شود.

درد و سایر علائم، مانند بی‌حسی، گزگز یا ضعف، معمولاً در طول مسیر عصب حرکت می‌کنند، به طوری که دیسکی که در قسمت پایین ستون فقرات فتق می‌کند باعث ایجاد درد در امتداد عصب سیاتیک از طریق پشت ساق پا می‌شود. فتق دیسک ستون فقرات گردنی باعث ایجاد دردی می شود که در بازو پخش می شود.

در سایت کلینیک درد مهرگان، اصطلاحی که به طور مداوم برای توصیف این نوع درد استفاده می شود «فتق دیسک» است.

صرف نظر از اینکه مشکل دیسک چه نامیده می شود – مثلا لغزش دیسک، دیسک برآمده، دیسک تحلیل رفته و غیره – برای بیمار بسیار مهم است که بفهمد آیا درد در خود دیسک ایجاد می شود یا اینکه درد در امتداد عصب است.

تشخیص دقیق علت درد بیمار برای تعیین گزینه های درمانی مناسب مورد نیاز است. برای بحث دقیق تر، به تشخیص مشکلات دیسک مراجعه کنید.

مترجم دکتر مجید نجفی متخصص بیهوشی و درد، کلینیک درد مهرگان

دیسک بین مهره‌ای L3-L4 که در وسط ستون فقرات کمری قرار دارد، نقش مهمی در تحمل وزن بالاتنه و محافظت از دم اسب (اعصابی که از طناب نخاعی پایین می‌آیند) دارد. در حالی که بخش حرکتی L3-L4 در مقایسه با دیسک های پایین تر احتمال آسیب کمتری دارد، ممکن است در معرض تخریب، ضربه و مشکلات مربوط به دیسک باشد.

این مقاله آناتومی بخش حرکتی L3-L4، مشکلات بالقوه ای که ممکن است در این ناحیه رخ دهد و گزینه های درمانی را مرور می کند.

در صورت داشتن مشکلات دیسک، تنگی کانال نخاعی یا سیاتیک، با ما تماس بگیرید 22873994-021

آناتومی بخش حرکتی ستون فقرات L3-L4

قطعه حرکتی L3-L4 شامل ساختارهای زیر است:

مهره های L3 و L4

هر مهره از یک بدنه مهره در جلو و یک قوس مهره در پشت با ویژگی های زیر تشکیل شده است:

دیسک های بین مهره ای

• ارتفاع بدنه مهره L3 در جلو و عقب برابر است. L4 در جلو نسبت به عقب بلندتر است.
• قوس مهره دارای 3 برآمدگی استخوانی است: یک اسپاینوس پروسس در وسط و دو استخوان عرضی در دو طرف. L3 بلند ترین اسپاینوس پروسس را در ناحیه کمر دارد.
• ناحیه بین اسپاینوس پرپسس و ترنسورس پروسس را لامینا می گویند. ناحیه بین ترنسورس پروسس و جسم مهره را پدیکل می نامند.

مهره های L3 و L4 در پشت توسط یک جفت مفاصل فاست (مفاصل zygapophyseal) به هم متصل می شوند که توسط غضروف مفصلی پوشانده شده اند تا حرکات ظریف بین سطوح مفصلی را فراهم کنند.

دیسک بین مهره‌ای L3-L4

یک دیسک ساخته شده از یک هسته نرم و ژلاتینی (nucleus pulposus) که توسط لایه های سختی از بافت فیبری احاطه شده است (annulus fibrosus) بین بدنه های مهره L3 و L4 قرار دارد. این دیسک عملکردهای بالشتکی و ضربه‌گیر را برای محافظت از مهره‌ها از ساییدگی در برابر یکدیگر در طول حرکات ستون فقرات فراهم می‌کند.

عصب بخش نخاعی L3

ریشه های عصبی نخاعی L3 از طریق سوراخ های استخوانی کوچک (فورامینای بین مهره ای) در سمت چپ و راست کانال بخش نخاعی از دم اسبی خارج می شوند. عصب L3 نواحی خاصی از پوست و عضلات اندام تحتانی را عصب دهی می کند.

• درماتوم L3 ناحیه ای از پوست است که از طریق عصب نخاعی L3 حس آن قسمت از پوست را دریافت می کند و قسمت جلوی ران و قسمت داخلی ساق را شامل می شود.
• میوتوم L3 گروهی از عضلات است که توسط عصب نخاعی L3 کنترل می‌شود و شامل بخش‌هایی از ماهیچه‌های خاص در لگن، ران و ساق پا است.

بخش حرکتی L3-L4 یک محفظه استخوانی برای محافظت از اعصاب دم اسب و سایر ساختارهای ظریف فراهم می کند.

دیسک پاره

مشکلات احتمالی در دیسک بین مهره‌ای L3-L4

مشکلات احتمالی که ممکن است در قطعه حرکتی دیسک بین مهره‌ای L3-L4 رخ دهد عبارتند از:

آرتروز

دیسکهای L3-L4 معمولاً در معرض فشار چرخشی مکرر هستند، که ممکن است باعث ایجاد آرتروز در این مفاصل شود و در نتیجه درد مفصل فاست ایجاد شود.

اسپوندیلولیستزیس دژنراتیو

تغییرات مرتبط با افزایش سن در مفاصل فاست ممکن است منجر به لغزش رو به جلو مهره L3 نسبت به L4 شود.

مشکلات دیسک

دیسک بین مهره‌ای L3-L4 ممکن است به دلیل تغییرات مرتبط با سن یا در اثر تروما دچار انحطاط یا فتق شود.

این دیسک، هنگامی که در معرض ترومای حاد قرار می گیرد، بخش حرکتی L3-L4 به ندرت ممکن است دچار دررفتگی مفصل فاست، شکستگی و یا آسیب به دم اسبی شود. به ندرت، تومورها و عفونت ها ممکن است بر بخش حرکتی L3-L4 تأثیر بگذارند.

علائم و نشانه های ناشی از L3-L4

بخش حرکتی L3-L4 ممکن است باعث درد عضلانی، درد دیسکوژنیک، درد رادیکولار (ریشه عصبی) و یا رادیکولوپاتی (درد تیر کشنده) شود که معمولاً کمر و یا پاها را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

دکتر مجید نجفی می گوید هنگامی که عصب بخش نخاعی L3 درگیر می شود، علائم زیر ممکن است رخ دهد:

• درد شدید، معمولاً به صورت تیر کشنده و یا احساس سوزش که ممکن است در ران و یا قسمت داخلی ساق ایجاد شود.
• بی حسی در ران و یا قسمت داخلی ساق
• ضعف در هنگام حرکت دادن ران و یا زانو در جهات مختلف.
• احساسات غیر طبیعی، مانند احساس سوزن سوزن شدن و یا سوزن سوزن شدن.

این علائم معمولا در یک پا تجربه می شود. به ندرت ممکن است هر دو پا با هم درگیر شوند.

آسیب به دم اسبی را سندرم دم اسب می گویند. این سندرم با ضعف، بی حسی، گزگز و یا فلج در هر دو پا مشخص می شود. همچنین ممکن است کاهش یا از دست دادن کامل کنترل روده و یا مثانه وجود داشته باشد. اقدام فوری پزشکی توسط جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات کلینیک درد مهرگان در این شرایط برای حفظ عملکرد پا بسیار مهم است.

درمان‌های غیرجراحی اغلب ابتدا برای درمان بیماری‌های ناشی از دیسک بین مهره‌ای L3-L4 انجام می‌شود، به‌جز سندرم دم اسب که باید با جراحی فوری مشورت شود. در موارد نادر، ممکن است جراحی در نظر گرفته شود.

دکتر مجید نجفی متخصص بیهوشی و درد، کلینیک درد مهرگان

جراحی فیوژن فیکس کردن بین کمری قدامی ALIF برای اولین بار توسط دکتر کلوارد در دهه 1950 انجام شد. وی این عمل جراحی را برای درمان کمردرد برای شرایط دژنراتیو (آرتروز) ستون فقرات انجام داد. روش کلوارد به دلیل نرخ های نسبتاً بالای شکست عمل (30 تا 40 درصد) مورد پسند قرار نگرفت.

با این حال در دهه 1990 به دلیل ظهور وسایل تیتانیومی جدید، فضای دیسک بهتر نگه داشته می شد. همین امر باعث می شد امکان همجوشی بالاتری فراهم باشد. با توجه به این موارد محبوبیت مجددی برای جراحی فیوژن بین مهره ای قدامی (از جلو) ایجاد شد.

کاربردهای مدرن  ALIF

امروژه جراحی فیوژن هنوز به عنوان یک تکنیک فیکساسیون ستون فقرات به طور گسترده در دسترس است. اما این نوع روش اغلب با رویکرد خلفی (همجوشی قدامی و خلفی ) ترکیب می‌شود. زیرا امکان تثبیت سفت‌تر نسبت به روش قدامی به تنهایی وجود دارد.

• در مواردی که بی ثباتی زیادی وجود ندارد، جراحی فیوژن به تنهایی می تواند کافی باشد. به طور کلی، این در موارد بیماری دژنراتیو (آرتروز) دیسک یک سطحی، که در آن فروپاشی فضای دیسک زیادی وجود دارد صادق است.
• برای بیمارانی که دیسک «بلند» دارند. یا برای بیمارانی که دچار بی ثباتی هستند (مانند اسپوندیلولیستزیس)، یک رویکرد قدامی برای همجوشی ستون فقرات ممکن است ثبات کافی را ایجاد نکند. در این موقعیت‌های بالینی، فیوژن بین‌ مهره ای قدامی کمر ممکن است با ابزار و فیوژن خلفی (از پشت) تکمیل تا حمایت بیشتری از سطح ذوب شده ستون فقرات فراهم شود. برای اطلاعات بیشتر، به جراحی فیوژن ستون فقرات برای اسپوندیلولیستزیس  مراجعه کنید.

شرح جراحی فیوژن بین بدن قدامی کمر

فیوژن بین بادی کمری قدامی (ALIF) مشابه فیوژن بین بادی کمری خلفی (PLIF) است. با این تفاوت که در ALIF، فضای دیسک با نزدیک شدن به ستون فقرات از طریق شکم به جای از طریق کمر، جوش می‌خورد. در روش ALIF یک برش سه اینچی تا پنج اینچی در سمت چپ شکم ایجاد می‌شود و عضلات شکم به پهلو جمع می‌شوند.

عضله قدامی شکم در خط وسط (رکتوس ابدومینیس) به صورت عمودی قرار دارد. پس نیازی به برش ندارد و به راحتی به پهلو جمع می شود. محتویات شکم در داخل یک کیسه بزرگ (صفاق) قرار دارد که می تواند جمع شود. بنابراین جراح ستون فقرات بدون اینکه وارد شکم شود، به جلوی ستون فقرات دسترسی پیدا می کند.

همچنین یک روش ترانس صفاقی کمتر محبوب وجود دارد که از طریق شکم به ستون فقرات دسترسی دارد. این امر عوارض غیرضروری زیادی به این روش می‌افزاید و بنابراین کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد.

اگرچه قبلاً علاقه زیادی به تکمیل روش آندوسکوپی برای جراحی فیوژن وجود داشت، اما به دلیل اینکه عروق بزرگ (آئورت و ورید اجوف) را در معرض خطر بسیار زیادی قرار می داد، تا حد زیادی رها شده است.

این رگ‌های خونی بزرگ که تا پاها ادامه می‌یابد در بالای ستون فقرات قرار دارند، بنابراین بسیاری از جراحان ستون فقرات این جراحی را همراه با جراح عروقی که رگ‌های خونی بزرگ را پایش می‌کند انجام می‌دهند. پس از اینکه رگ‌های خونی کنار گذاشته شدند، مواد دیسک برداشته می‌شود و فیکساسیون انجام میشود.

مزایای جراحی فیوژن

روش جراحی فیوژن از این جهت سودمند است که بر خلاف روش PLIF و ناودانی خلفی جانبی، هم عضلات پشت و هم اعصاب دست نخورده باقی می مانند.

مزیت دیگر این است که قرار دادن پیوند استخوان در جلوی ستون فقرات، آن را تحت فشار قرار می دهد و استخوان در حال فشرده سازی تمایل به جوش خوردن بهتر دارد.

در نهایت، یک ایمپلنت بسیار بزرگتر را می توان از طریق یک رویکرد قدامی وارد کرد، و این باعث پایداری اولیه بهتر ساختار فیوژن می شود.

جایگزینی دیسک مصنوعی ADR یا فیوژن ستون فقرات گاهی اوقات به عنوان جایگزینی کامل دیسک یا TDR شناخته می‌شود. جراحی کمر برای بیمارانی که از کمردرد بی وقفه رنج می برند گزینه مناسبی است. ضمناً اگر حداقل شش ماه درمان غیرجراحی یا کم تهاجمی کمکی نکرده باشد. همچنین اگر درد و سایر علائم انجام فعالیت های روزمره را دشوار می کند، عمل می تواند گزینه ای برای انجام این کار باشد. در مورد تسکین درد و بازیابی توانایی فرد برای عملکرد. برای بیمارانی که در این شرایط قرار دارند، این مقاله مروری است بر دو مدل جراحی که امروزه انجام میشود:

درمان بیماری دژنراتیو دیسک کمر به روش سنتی

رویکرد سنتی برای درمان درد و یا ناتوانی ناشی از بیماری دژنراتیو دیسک کمر، فیوژن ستون فقرات است. این جراحی شامل ایجاد یک اتصال استخوانی مستقیم بین مهره های اطراف دیسک (های) دردناک است. تسکین درد با توقف حرکت دیسک (های) دردناک اتفاق می افتد.

یکی دیگر از گزینه های جراحی برای درمان دیسک کمر دردناک در ایالات متحده، تعویض دیسک مصنوعی است.

با جایگزینی دیسک مصنوعی، این روش برای کاهش درد با برداشتن دیسک دردناک طراحی شده است. حرکت در آن بخش ستون فقرات با استفاده از ایمپلنت پروتز حفظ می‌شود. این از نظر تئوری بیشتر شبیه به جراحی های مصنوعی مفصل ران و زانو است. جراحان ارتوپد بیش از 40 سال است که از آن برای حفظ حرکت و تسکین درد مفاصل درگیر آرتروز شدید  استفاده می کنند. با این حال، تفاوت قابل توجهی در این است که تنها یکی از سه مفصل موجود در هر سطح مهره‌ها در حال تعویض است. در حالی که مفصل ران یا زانو،کل مفصل معمولاً جایگزین می‌شود.

جراحی فیوژن ستون فقرات

جراحی فیوژن هنوز شایع‌ترین عمل جراحی است و بسیاری از بیماران واجد شرایط تعویض دیسک نخواهند بود زیرا تنها می‌تواند انواع محدودی از ضایعات  دیسک را درمان کند.

برخی از ملاحظات برای انواع خاصی از فیوژن و برای تعویض دیسک مصنوعی یکسان است. به عنوان مثال، یک رویکرد قدامی (از جلو) هم برای فیوژن بین مهره ای  قدامی کمر و هم برای تعویض دیسک مصنوعی استفاده می شود، به این معنی که خطرات و عوارض احتمالی برای این جنبه از هر دو جراحی مشابه است. با این حال، در بیشتر موارد، ملاحظات منحصر به فردی برای هر نوع جراحی وجود دارد، و به بیماران توصیه می شود که در هنگام بررسی دو جراحی تا حد امکان آموزش ببینند و گزینه های خود را به طور کامل با پزشک معالج خود در میان بگذارند.

جراحی تنها راه درمان نیست

با این حال، قبل از در نظر گرفتن هر نوع جراحی، بیماران مبتلا به کمردرد مزمن ابتدا باید به خاطر داشته باشند که همه دردها با جراحی قابل درمان نیستند. شکست درمان غیر جراحی به این معنی نیست که جراحی لزوماً مرحله بعدی است. ارزیابی با ام آر آی و اشعه ایکس ممکن است برای نظر جراح کافی باشد، اما آزمایش‌های دیگری از جمله سی تی اسکن و دیسکوگرافی تحریک‌آمیز ممکن است برای تعیین اینکه آیا جراحی مناسب است و آیا فیکساسیون ستون فقرات و جایگزینی دیسک مصنوعی گزینه‌هایی هستند، ممکن است لازم باشد.

برای کمک به بیماران برای درک بهتر گزینه های خود، این مقاله برخی از ملاحظات مهم تر را برای هر یک از دو نوع اصلی جراحی کمر برای بیماری دیسک دژنراتیو کمر بیان می کند.

دژنراتیو دیسک کمر معمولاً به دلیل فشار روی ماهیچه‌های حمایت کننده از ستون فقرات و التهاب در اطراف فضای دیسک ایجاد می شود.

انحطاط به دلیل ساییدگی و پارگی دیسک ستون فقرات ناشی از افزایش سن رخ می دهد و ممکن است توسط آسیب، شیوه زندگی، و احتمالاً با استعداد ژنتیکی به درد مفاصل یا اختلالات اسکلتی عضلانی تسریع شود. بیماری دژنراتیو دیسک به ندرت از یک ضربه بزرگ مانند تصادف رانندگی شروع می شود. به احتمال زیاد به دلیل آسیب کم انرژی به دیسک است.

علل بیماری دژنراتیو دیسک کمر

کمردرد مرتبط با بیماری دژنراتیو دیسک کمر معمولاً از یک یا هر دو منبع زیر ایجاد می‌شود:

• التهاب، زیرا پروتئین های موجود در فضای دیسک اعصاب اطراف را تحریک می کنند – هم عصب کوچک در فضای دیسک و هم اعصاب بزرگتر که به پاها می روند (عصب سیاتیک).
• ناپایداری غیرطبیعی ریز حرکت، زمانی که حلقه های بیرونی دیسک به نام فیبروز حلقوی فرسوده می شوند و نمی توانند فشار وارده بر ستون فقرات را به طور موثر جذب کنند و در نتیجه حرکت در امتداد بخش مهره ای ایجاد می شود.

در طی یک دوره زمانی طولانی، درد ناشی از بیماری دیسک دژنراتیو کمر در نهایت به جای بدتر شدن تدریجی کاهش می یابد. این تسکین درد به این دلیل اتفاق می‌افتد که دیسک کاملاً تحلیل رفته دیگر هیچ پروتئین التهابی ندارد (که می‌تواند باعث درد شود) و معمولاً در یک موقعیت ثابت فرو می‌رود و حرکت ریز که باعث ایجاد درد می‌شود را از بین می‌برد.

آبشار دژنراتیو دیسک کمر

هنگامی که صفحه انتهایی دیسک آسیب می بیند، خون رسانی به دیسک ها به خطر می افتد و منجر به کمبود مواد مغذی و اکسیژن می‌شود که برای بازسازی بافت های آسیب دیده ضروری هستند. وقتی یک استرس یا آسیب رخ می دهد، دیسک می تواند به سرعت در فرآیندی به نام آبشار دژنراتیو شروع به فرسودگی کند.

آبشار دژنراتیو فرآیندی آهسته است که معمولاً برای 10 تا 30 سال ادامه می یابد و معمولاً از چرخه زیر تشکیل می شود:

• استرس یا آسیب اولیه ممکن است رخ دهد که باعث درد حاد می شود که ممکن است شدید باشد. سفتی و محدودیت تحرک ممکن است بلافاصله پس از آسیب اولیه یا فشار وارده به دیسک رخ دهد. در بسیاری از موارد، هیچ آسیب واضحی وجود ندارد که باعث شروع علائم شود.
• سپس بخش آسیب دیده ستون فقرات تحت یک دوره طولانی بی ثباتی نسبی قرار می گیرد. با کاهش ارتفاع دیسک، ماهیچه‌ها، رباط‌ها و مفاصل فاست اطراف فضای دیسک به تدریج تنظیم می‌شوند تا دوباره ستون فقرات را تثبیت کنند. در طول این مرحله، شعله ورهای دوره ای کمردرد متوسط یا شدید وجود دارد.
• هنگامی که بخش ستون فقرات تثبیت می شود، درد و سایر علائم کاهش می یابد.

شایع است که کمردرد ناشی از بیماری دژنراتیو دیسک کمر در سنین 30 تا 40 سالگی شدیدتر از 60 سالگی است.

عوامل خطرناک

دژنراتیو دیسک کمر

علل سبک زندگی که بر سلامت کلی تأثیر می گذارند می توانند بر دیسک های ستون فقرات تأثیر بگذارند. عوامل خطر بیماری دژنراتیو دیسک عبارتند از:

• سابقه خانوادگی کمردرد یا اختلالات اسکلتی عضلانی
• فشار بیش از حد به کمر ناشی از ورزش، بلند کردن مکرر اثاثیه سنگین، یا کارهای پر زحمت
• فشار بر روی دیسک های ستون فقرات کمری به دلیل نشستن طولانی مدت و/یا وضعیت نامناسب
• عدم حمایت از دیسک ها به دلیل ضعف عضلات مرکزی
• چاقی
• سیگار کشیدن، یا هر شکلی از مصرف نیکوتین

انحطاط دیسک بخش شایع پیری است، اما همه افراد دچار درد یا علائم قابل توجهی نمی شوند. علائم معمولاً زمانی بروز می کنند که بی ثباتی ستون فقرات، تنش عضلانی و احتمالاً تحریک ریشه عصبی رخ می دهد.

علت درد دژنراتیو دیسک تحلیل رفتن دیسک ستون فقرات همیشه منجر به درد یا علائم دیگر نمی شود. دیسک به خودی خود عصب دهی بسیار کمی دارد. درد معمولاً زمانی رخ می دهد که دیسک در حال تحلیل، بر دیگر ساختارهای ستون فقرات تاثیر بگذارد. (مانند ماهیچه ها، مفاصل یا ریشه های عصبی)

علت درد مرتبط با دژنراتیو دیسک

درد مرتبط با بیماری دژنراتیو دیسک معمولاً از دو عامل اصلی ناشی می شود:

التهاب

پروتئین های التهابی از فضای داخلی دیسک می توانند با تحلیل رفتن دیسک به بیرون نشت کنند. این پروتئین ها باعث تورم در ساختارهای ستون فقرات اطراف می شوند. این التهاب می تواند تنش عضلانی، اسپاسم عضلانی و حساسیت موضعی در پشت یا گردن ایجاد کند. اگر ریشه عصبی ملتهب شود، درد و بی‌حسی ممکن است به بازو و شانه (که رادیکولوپاتی گردنی در موارد انحطاط دیسک گردن نامیده می‌شود) یا به باسن یا ساق پا (به نام رادیکولوپاتی کمری، در موارد دژنراسیون دیسک کمر) منتشر شود.

ناپایداری ریز و حرکت غیر طبیعی

بالشتک و تکیه گاه دیسک معمولاً با تحلیل رفتن لایه بیرونی دیسک (فیبروز حلقوی) کاهش می یابد. این عوامل منجر به حرکات کوچک و غیر طبیعی بین مهره ها می شوند. ریزحرکاتی اینچنینی می توانند باعث تنش و تحریک در عضلات، مفاصل و یا ریشه های عصبی اطراف شوند. زیرا بخش ستون فقرات به تدریج ناپایدارتر می شود و باعث دردهای متناوب شدیدتر می شود.

هم التهاب و هم ناپایداری ریز حرکتی می توانند باعث اسپاسم عضلات کمر یا گردن شوند. اسپاسم عضلانی تلاش بدن برای تثبیت ستون فقرات است. تنش و اسپاسم عضلانی می‌تواند بسیار دردناک باشد و تصور می‌شود که باعث شعله‌ور شدن درد شدید مرتبط با بیماری دژنراتیو دیسک می‌شود.

عوارض انحطاط دیسک در ستون فقرات

پس از بررسی علت دژنراتیو دیسک کمر به عوارض آن می پردازیم. درد علت بیماری دژنراتیو دیسک در درجه اول مربوط به دیسک ستون فقرات است، اما به احتمال زیاد سایر قسمت های ستون فقرات را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. دو یافته که بیشتر با دیسک دردناک مرتبط است عبارتند از:

فرسایش صفحه انتهایی غضروفی

مانند سایر مفاصل بدن، هر بخش از مهره ها مفصلی است که غضروف در آن وجود دارد. در بین دیسک ستون فقرات و هر مهره، لایه ای از غضروف قرار دارد که به عنوان صفحه انتهایی شناخته می شود. صفحه انتهایی دیسک ستون فقرات را ساندویچ می کند و به عنوان دروازه ای برای ورود و خروج اکسیژن و مواد مغذی به دیسک عمل می کند. همانطور که دیسک فرسوده می شود و صفحه انتهایی شروع به فرسایش می کند، این جریان تغذیه به خطر می افتد، که می تواند انحطاط دیسک را تسریع کند. همانطور که دیسک این فرآیند را طی می کند، فضای دیسک جمع می شود.

فروپاشی فضای دیسک

زمانی که دیسک تحلیل می‌رود، فضای دیسک فرو می‌ریزد و فشار بی‌رویه ای  بر عضلات اطراف وارد می‌کند، زیرا از ستون فقرات حمایت می‌کنند و فضای بین مهره‌ها را کوتاه می‌کند، که منجر به ریز حرکت اضافی و بی‌ثباتی ستون فقرات می‌شود.

فرآیندهای دژنراتیو معمولاً به تدریج پیشرفت می کنند و نه یکباره. فرسایش صفحه انتهایی و فروپاشی فضای دیسک می تواند به بی ثباتی ستون فقرات، تنش در عضلات اطراف و درد موضعی و ریشه عصبی بیافزاید.

گردن درد و کمر درد در اغلب موارد در عرض 2 تا 6 هفته برطرف می‌شود و درد حاد محسوب می‌شود.شایع‌ترین علت کمردرد یا گردن درد حاد آسیب عضلانی است که در آن فیبرهای عضلانی بیش از حد کشیده شده و پاره می‌شوند. آسیب عضلانی ممکن است در اثر استفاده بیش از حد، مانند بلند کردن اجسام سنگین، و همچنین در اثر حرکات تکراری که فشار مداوم بر عضلات پشت یا گردن وارد می‌کند، ایجاد شود.

در حالی که آسیب عضلانی ممکن است مشکل جدی به نظر نرسد، درد ناشی از آن می‌تواند شدید باشد. اکثر آسیب‌های عضلانی و درد گردن و یا کمردرد با استفاده از درمان‌هایی مانند داروهای مسکن بدون نسخه، گرما یا یخ‌درمانی یا تمرین‌های کششی در عرض ۶ هفته کاهش می‌یابند.

علل شایع گردن درد و کمر درد مزمن

تغییرات اساسی در آناتومی و مکانیک ستون فقرات معمولاً علت اصلی درد گردن یا کمردرد مزمن است.

شایع‌ترین منبع کمردرد مزمن دیسک ستون فقرات کمری است – یک ساختار محکم و فیبری که به عنوان رباط بین مهره‌ها عمل می‌کند. دیسک ستون فقرات می‌تواند باعث ایجاد درد در موارد زیر شود:

فتق دیسک کمر

فتق دیسک زمانی اتفاق می‌افتد که قسمت داخلی نرم و ژل مانند دیسک برآمده یا به بیرون نشت می‌کند و عضلات، مفاصل یا ریشه‌های عصبی مجاور را تحریک می‌کند. این اتفاق معمولاً باعث درد شدید و خنجری در پشت پاها (سیاتیک) می‌شود که معمولاً از کمردرد بارزتر است.

ترتیب مهره های کمری ستون فقرات

بیماری دژنراتیو دیسک کمر

ساییدگی دیسک‌های ستون فقرات که باعث کمر درد و در برخی مواقع باعث درد گردن مزمن می‌شود، بیماری دیسک دژنراتیو کمر نامیده می‌شود. این وضعیت به طور معمول باعث ایجاد کمردرد مزمن می‌شود که به طور متناوب برای چند روز یا چند هفته قبل از بازگشت به حالت عادی شعله ور می‌شود.

گردن درد و کمر درد مزمن ناشی از مشکلات مفاصل و مهره‌ها

آرتروز

استئوآرتریت ستون فقرات شامل ساییدگی و پارگی در مفاصل فاست است که باعث ایجاد اصطکاک بیش از حد در هنگام پیچاندن یا خم شدن ستون فقرات می‌شود. این اصطکاک می‌تواند منجر به خارهای استخوانی شود. این اختلال ریشه عصب را فشرده می‌کند و درد سیاتیک و حتی گردن درد ایجاد می‌کند. علائم دیگر شامل سفتی و حساسیت در اطراف مفصل است. استئوآرتریت در بزرگسالان بالای 60 سال شایع‌تر است.

اختلال عملکرد مفصل ساکروایلیاک

مفصل ساکروایلیاک استخوان‌های لگن را به استخوان خاجی، یک استخوان مثلثی شکل در پایه ستون فقرات، متصل می‌کند. هنگامی که مفصل ساکروایلیاک حرکت بسیار یا خیلی کمی را تجربه می‌کند، ممکن است باعث درد در لگن، لگن و کمر شود.

اسپوندیلولیستزیس

یک وضعیت ستون فقرات که زمانی اتفاق می‌افتد که یکی از مهره‌ها روی مهره زیر آن به جلو می‌لغزد. دیسک و مفاصل در بخش ستون فقرات را تحت فشار قرار می‌دهد. لغزش ناشی از شکستگی در پشت مهره است. کمردرد، گردن درد، سفتی و درد پا، بی‌حسی و یا ضعف از علائم شایع اسپوندیلولیستزیس هستند.

تنگی کانال نخاعی در گردن درد و کمر درد

باریک شدن کانال نخاعی به دلیل خار استخوان، فتق دیسک یا سایر عوامل تحریک طناب نخاعی برای دردهای مزمن کمر و گردن حتی می تواند باعث درد پا (سیاتیک) شود. در حالی که کمردرد و درد گردن ممکن است با تنگی کانال نخاعی رخ دهد، معمولاً به اندازه درد ساق پا ناشی از تحریک ریشه عصبی شدید نیست. تنگی کانال نخاع در بزرگسالان بالای 60 سال شایع تر است.

تنگی کانال نخاعی

عوامل سلامتی و شیوه زندگی

عللی که خطر ابتلا به گردن درد و یا کمردرد را افزایش می‌دهند، شامل فعالیت‌هایی است که فشار زیادی بر ستون فقرات وارد می‌کند. مانند بلند کردن اجسام سنگین، ضربه ناگهانی، یا ایستادن یا نشستن طولانی‌مدت.

سیگار کشیدن

سیگار کشیدن (یا هر نوع مصرف نیکوتین)، سن بالا و چاقی نیز از عوامل خطر برای گردن درد و یا کمردرد هستند.

دکتر مجید نجفی، مدیر کلینیک درد مهرگان

گردن درد مزمن می‌تواند از درد آزاردهنده تا درد شوک مانند که به بازو می‌رود و ناتوان کننده می‌شود متغیر باشد. گردن درد زمانی که حداقل 3 ماه ادامه داشته باشد یا بطور منظم عود کند معمولاً به عنوان مزمن طبقه بندی می‌شود.

علل بالقوه گردن درد مزمن

اسپوندیلوز گردنی

اسپوندیلوز گردنی یک اصطلاح برای دژنراسیون ستون فقرات است که در گردن رخ می‌دهد. این موضوع ممکن است شامل موارد زیر باشد:

بیماری دیسک دژنراتیو گردنی

از آنجایی که دیسک‌های بین مهره‌ای به مرور زمان آب خود را از دست می‌دهند، قد خود را نیز از دست می‌دهند و انعطاف‌پذیری کمتری دارند. این فرآیند تخریبی می‌تواند باعث دردناک شدن دیسک و یا فشرده شدن اعصاب مجاور شود.

آرتروز گردن

هنگامی که غضروف مفصل فاست شروع به ساییدگی می‌کند، استخوان شروع به ساییدن در برابر استخوان می‌کند. مفصل ممکن است خارهای استخوانی (استئوفیت) رشد کند و ملتهب و دردناک شود.

فتق دیسک گردن

هنگامی که بخشی یا تمام لایه بیرونی دیسک (آنولوس فیبروزوس) پاره می‌شود، مواد ژله‌مانند از لایه داخلی (نوکلئوس پالپوزوس) به بیرون نشت می‌کند. این نشت ممکن است باعث التهاب و درد شود. هنگامی که پارگی بزرگ باشد، پروتئین های التهابی لایه داخلی ممکن است به طور کامل از دیسک به بیرون و روی ریشه عصبی مجاور نشت کند.

تنگی فورامن عصب گردنی

این وضعیت شامل باریک شدن سوراخ بین مهره‌ای، دهانه استخوانی است که در آن ریشه عصبی از کانال نخاعی خارج می‌شود. این باریک شدن می‌تواند ناشی از تحلیل دیسک، ضخیم شدن رباط و یا خار استخوان باشد. هنگامی که ریشه عصب گردنی فشرده می‌شود، می تواند باعث درد رادیکولر (درد بازو) و یا رادیکولوپاتی گردنی (بی حسی و یا ضعف بازو) شود.

تنگی کانال مرکزی نخاع گردنی

این وضعیت شامل باریک شدن کانال نخاعی در گردن است. مانند تنگی سوراخ گردن، این وضعیت می‌تواند ناشی از دژنراسیون دیسک، ضخیم شدن رباط و یا خار استخوان باشد. هنگامی که نخاع در داخل گردن فشرده می شود، می‌تواند باعث درد و یا میلوپاتی گردنی (بی حسی، ضعف، و یا مشکلات رفلکس) در هر جایی زیر سطح فشردگی، مانند بازوها یا پاها شود.

در حالی که اسپوندیلوز معمولاً به دلیل ساییدگی و پارگی در طول زمان است، این روند ممکن است با آسیب تسریع شود.

آسیب تروماتیک

نیروی بیش از حد ناشی از برخورد یا افتادن ممکن است به دیسک‌ها، مفاصل، ماهیچه‌ها، رباط‌ها، استخوان‌ها و یا سایر بافت‌های گردن آسیب برساند. نمونه های رایج عبارتند از:

• برخورد ناگهانی و محکم (تصادف شلاق)
• برخورد یا سقوط ورزشی، مانند فوتبال، هاکی، یا ژیمناستیک
• لیز خوردن روی یخ یا کف مرطوب
• سقوط از ارتفاع، مانند پله ها یا نردبان

در حالی که گردن درد مزمن معمولاً پس از بهبودی یک آسیب حاد از بین می‌رود، گاهی اوقات درد ادامه می یابد و مزمن می‌شود.

وضعیت نامناسب (حالت سر به جلو)

ستون فقرات گردنی در موقعیت خنثی قرار می‌گیرد، زمانی که گوش‌ها مستقیماً روی شانه‌ها قرار دارند و قفسه سینه باز و شانه‌ها به عقب می‌روند. هنگامی که سر به سمت جلو حرکت می‌کند، مانند زمانی که پشت میز کامپیوتر خمیده‌اید یا به تبلت نگاه می‌کنید، فشار بیشتری بر مفاصل، دیسک‌ها و عضلات ستون فقرات گردنی وارد می‌شود. یک مطالعه نشان داد که به ازای هر دو و نیم سانتیمتر از وضعیت سر به جلو، ۴/۵ کیلوگرم وزن اضافی بر روی ستون فقرات گردنی احساس می‌شود.

عدم تحرک و وضعیت نامناسب با گردن درد مزمن در ارتباط است. همچنین ممکن است وضعیت سر به جلو باعث تشدید شرایط دیگر، مانند بیماری دژنراتیو دیسک و یا استئوآرتریت گردن شود.

علل غیر معمول گردن درد مزمن

علل کمتر شایع گردن درد مزمن ممکن است شامل موارد زیر باشد:

فیبرومیالژیا

در حالی که تشخیص فیبرومیالژیا دشوار است، معمولاً شامل درد، حساسیت و خستگی گسترده است. نقاط حساس مرتبط با فیبرومیالژیا معمولاً در گردن و قسمت فوقانی کمر یافت می شوند.

سندرم درد میوفاسیال گردنی

این وضعیت شامل درد عضلات و بافت‌های همبند (بافت‌های میوفاشیال) می‌شود. نقاط ماشه‌ای احتمالاً در گردن ایجاد می‌شوند. هنگامی که لمس می‌شود، یک نقطه ماشه‌ای در گردن می‌تواند شعله ور شود و درد را به سر یا قسمت بالای کمر نشان دهد.

اسپوندیلولیستزیس

این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که مهره‌ای روی مهره زیر آن بلغزد. اسپوندیلولیستزیس می‌تواند در اثر شکستگی مهره، شلی رباط و یا دژنراسیون پیشرفته دیسک ایجاد شود.

علل نادر دیگری از گردن درد مزمن وجود دارد، مانند تومورهای ستون فقرات یا عفونت.

گردن درد مزمن می تواند پیچیده باشد

عوامل متعددی ممکن است در گردن درد مزمن دخیل باشند و این عوامل می‌توانند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشند. به عنوان مثال، تحقیقات نشان می‌دهد که گردن درد مزمن در افرادی که دارای اضطراب، افسردگی، یا سایر مشکلات سلامت روان هستند، شایع‌تر است. همچنین ممکن است افرادی که مستعد اضطراب و یا افسردگی هستند درد را متفاوت درک کنند.

علت اصلی گردن درد همیشه قابل شناسایی نیست. زمانی که یک پزشک معاینه پزشکی کامل انجام می دهد اما نمی تواند منشا گردن درد را تشخیص دهد، بعید است که درد ناشی از یک علت جدی یا تهدید کننده زندگی باشد. در چنین مواردی، درد هنوز واقعی است و برنامه مدیریت درد همچنان مهم است. اگر شما هم از گردن درد رنج می‌برید می‌توانید از طریق ویزیت آنلاین کلینیک درد مهرگان با متخصصین ما در ارتباط باشید.

دکتر مجید نجفی، مدیر کلینیک درد مهرگان

آرتروز گردن یا استئوارتریت گردن زمانی اتفاق می‌افتد که غضروف محافظ در مفصل شروع به از بین رفتن می‌کند. در این حالت این غضروف دیگر حرکت راحت بین استخوان‌ها را تسهیل نمی‌کند. این اتفاق در نهایت می‌تواند منجر به متورم شدن و دردناک شدن مفصل شود. هنگامی که این وضعیت در ستون فقرات گردنی ایجاد می‌شود، به آن استئوآرتریت گردنی می‌گویند.

گاهی اوقات سردرگمی ایجاد می‌شود. در این حالت اصطلاحات عمومی به جای هم برای اشاره به استئوآرتریت گردن استفاده می‌شود. از جمله اسپوندیلوز گردن، بیماری مفصلی دژنراتیو، یا به سادگی آرتروز گردن. در سایت کلینیک درد مهرگان، استئوآرتریت گردنی اصطلاحی است که به طور خاص تخریب مفاصل فاست در ستون فقرات گردنی را توصیف می‌کند.

مفصل فاست

مفاصل فاست مفاصل بین مهره ها هستند. این مفاصل بخش کلیدی انعطاف پذیری ستون فقرات هستند. دو مفصل فاست کوچک در پشت هر سطح مهره‌ها (یکی به سمت راست و دیگری به سمت چپ) قرار دارند که امکان حرکت محدود به جلو، عقب و چرخشی را فراهم می‌کند. در ستون فقرات گردنی، این مفاصل را مفاصل فاست گردنی می‌نامند.

داخل مفصل فاست، غضروف وجود دارد. مفصل فاست در سطوح فوقانی و تحتانی به هم می‌چسبد. این سطح برای محافظت از قسمت پشتی استخوان‌های مهره تشکیل شده است. این مفصل در یک کپسول محافظ قرار دارد. مفصل درون این کپسول مایع سینوویال وجود دارد که روغن کاری را برای حرکات صاف فراهم می‌کند.

هنگام از بین رفتن غضروف، استخوان شروع به مالیدن روی استخوان می‌کند. این اتفاق می‌تواند رشد بیش از حد استخوان را تسهیل کند. از آن به عنوان خار استخوانی یا استئوفیت نام برده می‌شود. ساییده شدن استخوان به استخوان می‌تواند باعث التهاب، درد، و در نهایت آرتروز گردن شود.

علاوه بر این، قطعات استخوان و غضروف ممکن است شکسته شوند. سپس در مایع سینوویال کپسول مفصلی شناور شوند. این امر می‌تواند منجر به التهاب و ناراحتی بیشتر شود.

علل آرتروز گردن

آرتروز گردن با افزایش سن در افراد شایع تر می‌شود. بنابراین ساییدگی و پارگی طبیعی مفاصل فاست رخ می‌دهد. این مشکل در طول زمان، به عنوان عامل اصلی در بدتر شدن آن در نظر گرفته می‌شود. با این حال، پزشکان متخصص جراحی ستون فقرات کلینیک درد مهرگان به مطالعه این موضوع ادامه می‌دهند. به نظر می‌رسد عوامل دیگری نیز در ایجاد آرتروز گردن نقش دارند. از جمله:

آرتروز گردن ژنتیکی

آرتروز گردن می تواند در اثر ژنتیک خانوادگی ایجاد شود. این ارث بری نشان می‌دهد برخی افراد از نظر ژنتیکی مستعد ابتلا به غضروف‌هایی هستند که زودتر از بین می‌روند.

تروما

اگر مفصل آسیب ببیند، مانند پارگی در غضروف و یا کپسول مفصل محافظ، مفصل ملتهب‌تر می‌شود. مفصل، زودتر فرسوده می‌شود. علل آسیب مفاصل مختلف است. علت زمین خوردن یا ورزش است.

مشاغل زمینه ساز استئوارتریت گردن

برخی از مشاغل، مانند مشاغلی که شامل حرکات تکراری زیاد یا بلند کردن اجسام سنگین مانند ساخت و سازند، می‌توانند فشار بیشتری بر ستون فقرات گردنی وارد کنند.

اضافه وزن

افراد مبتلا به اضافه وزن زودتر به استئوارتریت گردن مبتلا می‌شوند. وزن بیشتر به معنای فشار بیشتر بر روی مفاصل است. اما احتمالاً افراد دارای وزن اضافی ممکن است التهاب مخرب‌تری را تجربه کنند.

پزشکان کلینیک درد مهرگان معتقدند. بین کشیدن سیگار و ایجاد آرتروز گردن یا آرتروز کمر ارتباط مستقیم وجود دارد.

وقتی آرتروز گردن جدی است

با پیشرفت آرتروز گردن و افزایش اندازه خارهای استخوانی، باریکی می‌تواند در کانال نخاعی (تنگی کانال نخاعی) و یا سوراخ بین مهره‌ای (تنگی فورامینال) شروع شود.

با باریک شدن این فضا، طناب نخاعی یا ریشه عصبی گردنی فشرده می‌شود. برخی از موارد جدی می‌تواند به استئوارتریت گردن منجر شود. مشکل در گرفتن اشیا یا مشکلات در راه رفتن از این جمله است. اگر طناب نخاعی یا یک ریشه عصبی به مدت زیاد فشرده شود، آسیب دائمی رخ می‌دهد.

مفاصل فاست مفاصلی در ستون فقرات هستند که در قسمت پشتی (خلفی) ستون فقرات قرار دارند. مفاصل فاست در هر سطح مهره وجود دارد، یکی در هر طرف ستون فقرات. این مفاصل انعطاف پذیری (به ستون فقرات اجازه می دهد با حرکت بچرخد یا خم شود) و ثبات (جلوگیری از حرکت بیش از حد) را فراهم می کنند. این می تواند به رشد استئوفیت ها (خار استخوانی) و هیپرتروفی (بزرگ شدن) مفاصل کمک کند.

آرتروز فاست

آرتریت فاست می تواند با درد و سفتی همراه باشد. درد ناشی از مفصل فاست آرتروز اغلب در ستون فقرات نزدیک مفصل احساس می شود، اما می تواند به مکان های دیگر نیز اشاره کند. به عنوان مثال، درد ناشی از آرتریت فاست گردنی (گردن) ممکن است به سمت پشت سر، گوش یا شانه منعکس شود. درد ناشی از آرتریت فاست کمر (کمر) ممکن است به سمت باسن، لگن یا ران منتشر شود. درد اغلب با حرکات خاص یا پس از یک دوره عدم تحرک یا خواب بدتر می شود.

عوامل خطر برای آرتریت فاست شامل سن، سابقه ضربه، بیماری دژنراتیو دیسک، وضعیت نامناسب و سابقه خانوادگی آرتریت دژنراتیو است.

یک شرح حال دقیق و معاینه فیزیکی اغلب برای تشخیص آرتریت فاست به عنوان یک علت بالقوه درد کافی است. تصویربرداری از ستون فقرات (اشعه ایکس، سی تی اسکن، ام آر آی) نیز می تواند تغییراتی را نشان دهد که با آرتریت فاست سازگار است. اگر مشخص نباشد که مفصل فاست باعث درد می شود، تزریق تشخیصی (بی حسی) مفصل فاست می تواند اطلاعات تشخیصی ارزشمندی را ارائه دهد.

درمان سندرم مفصل فاست

گرما و سرما درمانی
داروهای ضد التهاب خوراکی
کرم ها یا مرهم های موضعی
تکه های موضعی
شل کننده های عضلانی
فیزیوتراپی و ورزش
بریس پشت
تزریق اپیدورال استروئید فاست
تزریقات شاخه داخلی
فیوژن ستون فقرات کمری
لامینکتومی
فاستکتومی

عصب کشی

دیسککتومی

دکتر مجید نجفی، مدیر کلینیک درد مهرگان