33946648 - female hip - sacrum / pubis / ischium / ilium
24 فروردین 1402 توسط کلینیک درد مهرگان 0 دیدگاه

درد لگن به چع علت ایجاد می شود؟

مفصل لگن می‌تواند حرکات مکرر و مقدار زیادی سایش را تحمل کند و باعث درد لگن شود. این مفصل گوی و کاسه (بزرگترین مفصل بدن) به گونه‌ای با هم قرار می‌گیرد که امکان حرکت مایع را فراهم می‌کند.

هر زمان که از لگن استفاده می‌کنید (مثلاً برای دویدن)، یک بالشتک غضروفی به جلوگیری از اصطکاک کمک می‌کند زیرا استخوان لگن در حفره خود حرکت می‌کند. مفصل ران علیرغم دوام آن، تخریب ناپذیر نیست. با افزایش سن و استفاده، غضروف ممکن است فرسوده شود یا آسیب ببیند. ماهیچه‌ها و تاندون‌های مفصل لگن ممکن است بیش از حد مورد استفاده قرار گیرند. استخوان‌های لگن می‌توانند در حین سقوط یا آسیب‌های دیگر بشکنند. هر یک از این شرایط می‌تواند منجر به درد لگن شود. اگر باسن شما درد می‌کند، در اینجا خلاصه‌ای از آنچه ممکن است باعث ناراحتی شما شود و چگونگی تسکین درد مفصل هیپ آورده شده است.


مطالعه کنید: درد پایین کمر و لگن چرا به وجود می‌آید؟


شرایطی که معمولاً باعث لگن درد می‌شوند عبارتند از:

آرتریت در درد لگن:

استئوآرتریت و روماتیسم مفصلی از شایع‌ترین علل درد لگن هستند، به ویژه در افراد مسن. آرتریت منجر به التهاب مفصل ران و تجزیه غضروفی می‌شود که استخوان‌های لگن شما را متحرک می‌کند. درد به تدریج بدتر می‌شود.

تورم مفصل در درد لگن:

افراد مبتلا به ورم مفاصل نیز احساس سفتی می‌کنند و دامنه حرکتی آنها کاهش یافته است.

 شکستگی لگن:

با افزایش سن، استخوان‌ها می‌توانند ضعیف و شکننده شوند. احتمال شکستگی استخوان‌های ضعیف در هنگام زمین خوردن بیشتر است.

شکستگی بورسیت:

بورسا کیسه‌های مایعی هستند که بین بافت‌هایی مانند استخوان، ماهیچه‌ها و تاندون‌ها یافت می‌شوند. آنها اصطکاک ناشی از مالش این بافت‌ها را کاهش می‌دهند. هنگامی که بورس‌ها ملتهب می‌شوند، می‌توانند باعث درد شوند. التهاب بورس‌ها معمولاً به دلیل فعالیت‌های مکرر است که بیش از حد کار می‌کند یا مفصل ران را تحریک می‌کند. 

تاندونیت:

تاندون‌ها نوارهای ضخیمی از بافت هستند که استخوان‌ها را به ماهیچه‌ها متصل می‌کنند. تاندونیت التهاب یا تحریک تاندون‌ها است. معمولاً ناشی از استرس مکرر ناشی از استفاده بیش از حد است.

 کشیدگی عضله یا تاندون:

فعالیت‌های مکرر می‌تواند بر عضلات، تاندون‌ها و رباط‌هایی که از مفصل لگن حمایت می‌کنند فشار وارد کند. هنگامی که آنها به دلیل استفاده بیش از حد ملتهب می‌شوند، می‌توانند باعث درد شوند و از عملکرد طبیعی لگن جلوگیری کنند. 

پارگی لابرال لگن:

این یک شکاف در حلقه غضروف (به نام لابروم) است که لبه بیرونی حفره مفصل ران شما را دنبال می‌کند. همراه با بالشتک کردن مفصل ران، لابروم شما مانند یک مهر و موم لاستیکی یا واشر عمل می‌کند تا به نگه داشتن توپ در بالای استخوان ران به طور ایمن در حفره لگن شما کمک کند. ورزشکاران و افرادی که حرکات چرخشی مکرر انجام می‌دهند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این مشکل هستند.

سرطان‌ها:

تومورهایی که از استخوان شروع می‌شوند یا به استخوان گسترش می‌یابند، می‌توانند باعث درد لگن و همچنین سایر استخوان‌های بدن شوند.

نکروز آواسکولار (که استئونکروز نیز نامیده می‌شود). این وضعیت زمانی اتفاق می‌افتد که جریان خون به استخوان لگن کند می‌شود و بافت استخوانی می‌میرد. اگرچه می‌تواند استخوان‌های دیگر را تحت تاثیر قرار دهد، نکروز آواسکولار اغلب در لگن اتفاق می‌افتد. ممکن است در اثر شکستگی یا دررفتگی لگن یا استفاده طولانی مدت از استروئیدهای با دوز بالا (مانند پردنیزولون)، ایجاد شود.


مطالعه کنید: تزریق اپیدورال لگن برای درد مفید است؟


 

 

علائم درد در لگن

علائم درد لگن بسته به شرایطی که باعث درد لگن شده است، ممکن است این ناراحتی را در موارد زیر احساس کنید:درد در داخل مفصل ران، کشاله ران، خارج از مفصل ران، باسن

گاهی اوقات درد سایر نواحی بدن، مانند پشت یا کشاله ران (در اثر فتق)، می‌تواند به باسن نیز سرایت کند. ممکن است متوجه شوید که درد شما با فعالیت بدتر می‌شود، به خصوص اگر ناشی از آرتریت باشد. همراه با درد، ممکن است دامنه حرکتی شما کاهش یابد. برخی از افراد به دلیل درد مداوم لگن دچار لنگی می‌شوند.

تسکین درد ناحیه لگن

اگر درد لگن شما ناشی از کشیدگی عضله یا تاندون، استئوآرتریت یا تاندونیت باشد، معمولاً می‌توانید آن را با یک مسکن بدون نسخه مانند استامینوفن یا یک داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن تسکین دهید. درمان‌های آرتریت روماتوئید همچنین شامل داروهای ضد التهابی تجویزی مانند کورتیکواستروئیدها، داروهای ضد روماتیسمی اصلاح‌کننده بیماری (DMARDs) مانند متوترکسات و سولفاسالازین و داروهای بیولوژیک است که سیستم ایمنی را هدف قرار می‌دهند.

 راه دیگر برای تسکین درد لگن این است که چند بار در روز یخ را به مدت حدود 15 دقیقه روی آن ناحیه نگه دارید. سعی کنید تا حد امکان به مفصل آسیب دیده استراحت دهید تا زمانی که احساس بهتری پیدا کنید. همچنین ممکن است سعی کنید منطقه را گرم کنید. حمام یا دوش آب گرم می‌تواند به آماده سازی عضلات شما برای تمرینات کششی که می‌تواند درد را کاهش دهد کمک کند.


مطالعه کنید: تزریق مفصل ران برای تسکین درد


 

 

 

اگر به آرتروز مبتلا هستید، ورزش مفصل ران با تمرینات کم ضربه، کشش و تمرینات مقاومتی می‌تواند درد را کاهش دهد و تحرک مفصل را بهبود بخشد. به عنوان مثال، شنا یک ورزش بدون ضربه خوب برای آرتروز است.

فیزیوتراپی همچنین می‌تواند به افزایش دامنه حرکتی شما کمک کند. هنگامی که آرتروز آنقدر شدید می‌شود که درد شدید می‌شود یا مفصل ران تغییر شکل می‌دهد، تعویض کامل مفصل ران (آرتروپلاستی) ممکن است مورد توجه قرار گیرد. افرادی که لگن خود را می‌شکنند گاهی برای رفع شکستگی یا تعویض مفصل ران نیاز به جراحی دارند. اگر دردتان برطرف نشد، یا اگر متوجه تورم، قرمزی یا گرما در اطراف مفصل شدید، با پزشک خود تماس بگیرید.

اگر از درد لگن رنج می‌برید می‌توانید از خدمات کلینیک فوق تخصصی لگن مهرگان استفاده کنید

آیا درمان خانگی سیاتیک موثر است؟

درد سوزشی و سنگینی که در پای خود از سیاتیک احساس می‌کنید می‌تواند ناتوان کننده‌باشد. در حالی که علائم سیاتیک معمولاً بدون نیاز به درمان شدید پزشکی برطرف می‌شوند، ممکن است بیش از یک ماه طول بکشد تا درد کاهش یابد و توانایی شما برای انجام فعالیت‌های روزانه را محدود کند. چندین روش خودمراقبتی را می‌توان در درمان خانگی سیاتیک امتحان کرد. در حالی که برخی از درمان‌ها صرف‌نظر از تشخیص پزشکی شما به تسکین موقت کمک می‌کنند، برخی دیگر مستقیماً علت زمینه‌ای را هدف قرار می‌دهند.

درمان خانگی سیاتیک برای تسکین فوری درد

این ایده خوبی است که به محض عود سیاتیک خود را درمان کنید. برای تسکین فوری، یک یا چند مورد از نکات زیر را امتحان کنید.

 یخ‌ درمانی در قسمت عقب لگن

یخ درمانی می‌تواند به کاهش فوری درد حاد و سوزان سیاتیک شما کمک کند. هنگامی که یخ درمانی را روی لگن عقب خود (ناحیه ریشه های عصب سیاتیک خود) اعمال می‌کنید، دمای خنک کننده به منقبض شدن رگ‌های خونی و کاهش جریان خون کمک می‌کند و باعث ایجاد یک اثر بی‌حس کننده و کاهش فوری درد می‌شود. یخ درمانی همچنین به خنک شدن فیبرهای عضلانی شما کمک می‌کند و اسپاسم عضلانی را کاهش می‌دهد.

استفاده از یخ در درمان خانگی سیاتیک آسان است. یک کیسه سبزیجات یخ زده را از فریزر خود بردارید یا به سادگی چند تکه یخ را در یک حوله ضخیم بپیچید. حتما از یخ درمانی به طور متناوب برای حدود 15 دقیقه در هر بار با وقفه 2 ساعته بین برنامه‌های متوالی استفاده کنید. برای جلوگیری از آسیب مستقیم پوست، یک حوله یا مانع پارچه‌ای بین سطح پوست و کیسه یخ قرار دهید.

از داروهای ضد‌درد موضعی استفاده کنید

پمادها، کرم‌ها یا ژل‌های حاوی متیل سالیسیلات، منتول، ترولامین سالیسیلات، کپسایسین، کافور و یا کانابیدیول (CBD) به دلیل اثر موضعی‌شان می‌توانند به تسکین فوری کمک کنند. داروها با تغییر جریان خون در ناحیه درد عمل می‌کنند تا اثر بی‌حسی ایجاد کنند و به کاهش التهاب کمک کنند.

داروهای موضعی به راحتی بدون نسخه در دسترس هستند و برای خرید نیازی به نسخه پزشک ندارند. مقدار توصیه شده را روی لگن پشت خود بمالید و به آرامی ناحیه را ماساژ دهید. هنگام استفاده از داروهای موضعی از استفاده از یخ یا گرما درمانی خودداری کنید، زیرا اثربخشی هر دو درمان کاهش می‌یابد.

ماساژ با توپ تنیس

یک جسم محکم و گرد، مانند توپ تنیس، در صورت استفاده صحیح می‌تواند به درمان خانگی سیاتیک کمک کند. توپ‌های تنیس به‌عنوان غلتک‌های فوم عمل می‌کنند و می‌توانند به شل شدن بافت‌های نرم، کاهش تنش در عضلات، تسکین اعصاب به دام افتاده و بهبود انعطاف‌پذیری در قسمت پایین کمر کمک کنند.

در حالی که روی یک صندلی با یک تکیه گاه محکم نشسته اید، یک توپ تنیس را بین پشتی و کمر خود قرار‌دهید تا یک ماساژ فوری و رهایی از سیاتیک انجام دهید. به توپ فشار بیاورید، روی نقاط حساس تمرکز کنید و به آرامی از یک طرف به سمت دیگر حرکت دهید، که ممکن است به کاهش تنش در عضلات سفت کمر شما کمک کند و درد سیاتیک شما را کاهش دهد.

به عنوان یک جایگزین، اگر به فشار محکم بیشتری نیاز دارید، می‌توان از توپ لاکراس به همان روش استفاده کرد.

 

مطالعه کنید: درمان دارویی سیاتیک چیست؟

 علل زمینه‌ای برای درمان خانگی سیاتیک

فتق (برآمدگی) دیسک و تنگی ستون فقرات در کمر دو علت شایع سیاتیک هستند (مشکلات دیسک شایع تر است). این تشخیص‌ها معمولاً درمان‌های خاصی دارند که معمولاً با یکدیگر بسیار متفاوت هستند.

سیاتیک ناشی از فتق دیسک اگر برای شما تشخیص داده شد که دیسک فتق یا برآمدگی در ناحیه کمر خود دارید، موارد زیر را امتحان کنید:

  •  فعال بمانید: ایستادن و راه رفتن معمولاً به مشکلات مربوط به دیسک کمک می‌کند. از نشستن طولانی مدت خودداری کنید، که می‌تواند فشار بیشتری بر دیسک شما وارد کند و باعث درد شود.
  • کشش: تمرینات اکستنشن و تقویت عضلات شکم می‌تواند به کاهش درد سیاتیک ناشی از فتق دیسک کمک کند و محیطی درمانی را برای جلوگیری از عود مجدد در آینده ایجاد کند.

سیاتیک ناشی از تنگی کانال نخاعی، اگر علت اصلی سیاتیک تنگی ستون فقرات است، موارد زیر را امتحان کنید:

  • فعالیت بیش از حد را محدود کنید: هنگامی که دچار تنگی کانال نخاعی هستید، برخی از فعالیت‌های روزمره مانند پیاده روی ممکن است ریشه‌های عصب سیاتیک شما را بیشتر تحریک کند و درد شما را افزایش دهد. در حالی که فعال ماندن در هنگام سیاتیک توصیه می‌شود، فعالیت‌هایی را که ممکن است علائم شما را بدتر کنند محدود کنید.
  •  کشش: تمرینات فلکشن و تقویتی معمولاً به تسکین درد ناشی از تنگی نخاع کمک می‌کند و از تحریک ریشه عصب نخاعی در قسمت تحتانی ستون فقرات جلوگیری می‌کند.

این درمان‌های خانگی را امتحان کنید تا در هنگام شعله‌ور شدن سیاتیک به کاهش درد معنی‌دار کمک کنید. اگر کمر‌درد و پا‌درد شما مزمن شد، با گذشت زمان بدتر شد، یا اگر علائم عصبی مانند بی حسی یا ضعف فعالیت‌های روزانه شما را مختل کرد، برای بررسی دقیق تشخیصی و گزینه‌های درمانی پزشکی با پزشک خود مشورت کنید.

اگر با درمان‌های خانگی به نتیجه نرسیدید و درد شما بهبود پیدا نکرد جهت مشاوره با پزشکان ما با تلفن های کلینیک درد مهرگان تماس بگیرید

شکستگی ستون فقرات بر اثر فشار

شکستگی ستون فقرات یا  Spinal fracture،  زمانی اتفاق می‌افتد که بدنه مهره در قسمت جلویی ستون فقرات به دلیل بارگذاری محوری فشرده شود. شرایط پزشکی زمینه‌ای، مانند پوکی استخوان و تومورهای ستون فقرات، علل شایع این شکستگی‌ها هستند. شکستگی می‌تواند خود به خود باشد.

شرایط ایجاد شکستگی ستون فقرات

شرایطی مانند پوکی استخوان یا تومورهای ستون فقرات می‌تواند مهره‌های ستون فقرات را ضعیف کند. هنگامی که استخوان ضعیف شد، ممکن است دیگر نتواند ستون فقرات را در حین انجام فعالیت‌های روزانه  پشتیبانی کند. در این موارد، شکستگی ستون فقرات ممکن است به طور خود به خود در هنگام انجام فعالیت‌های روزمره رخ دهد، مانند :

  • باز کردن یک پنجره
  • سرفه یا عطسه
  • خوابیدن

شکستگی ناشی از پوکی استخوان ممکن است عود کنند و پس از اولین حادثه روی چندین مهره تاثیر بگذارند.
همچنین ممکن است این شکستگی در نتیجه تروما با انرژی بالا، مانند سقوط یا تصادفات وسایل نقلیه موتوری رخ دهد.
شکستگی در قسمت میانی و پایین کمر شایع است.
در حالی که شکستگی ستون فقرات می‌تواند در هر نقطه از ستون فقرات رخ دهد، شایع‌ترین نواحی در مهره‌های سینه ای و کمری است.

  • 60 تا 75 درصد شکستگی  مهره‌ها معمولاً در سطح مهره‌های T12 تا L2 ناحیه میانی پشت رخ می‌دهد.
  • 30 درصد از شکستگی  مهره ممکن است در سطح مهره‌های L2 تا L5 – ناحیه تحتانی کمر رخ دهد.

این شکستگی‌ها در گردن یا قسمت فوقانی کمر نسبتا نادر هستند. شکستگی  اغلب منجر به یک جسم گوه ای شکل می‌شود. این شکل، نتیجه فشرده شدن قسمت جلوی استخوان مهره است. در حالی که قسمت پشتی استخوان بدون تغییر باقی می‌ماند.

شکستگی ستون فقرات ممکن است باعث درد موضعی یا تیرکشنده شود.

درد و اختلال در شکستگی ستون فقرات، معمولاً به تعداد مهره‌های آسیب دیده و درگیری  بافت عصبی اطراف آن بستگی دارد.

فشار بر روی شریان ورتبرال

معمولاً باعث :

  • درد مبهم و عمیق در ناحیه شکستگی.
  • افزایش درد هنگام لمس یا فشار ملایم ناحیه شکستگی.
  • درد ناگهانی هنگام تنفس عمیق، سرفه، عطسه، یا حرکت دادن ستون فقرات در جهات خاص

اگر شکستگی ناشی از یک آسیب تروماتیک باشد. پوست روی مهره آسیب دیده ممکن است قرمز به نظر برسد.
اگر مهره فشرده شده به ریشه عصب نخاعی مجاور برخورد کند. ممکن است یک یا چند مورد از علائم و نشانه‌های زیر زیر رخ دهد:

  • درد شدید و کوبنده در ناحیه شکستگی
  • درد تیرکشنده که به بازوها یا پاها انتشار مییابد
  • مشکل در راه رفتن

در موارد شدید، شکستگی  مهره ممکن است باعث عوارض مربوط به نخاع شود.
این نوع شکستگی‌های ستون فقرات معمولاً با استراحت، بریسینگ، گرما یا سرما درمانی و داروهای مسکن درمان می‌شوند.در موارد شدیدتر، شکستگی ستون فقرات با کیفوپلاستی که یک روش کم تهاجمی است، درمان می‌شوند.
اگرهر یک از علائم بالا را تجربه کردید یا مشکوک به شکستگی هستید.

درمان شکستگی ستون فقرات

هنگامی که شکستگی ستون فقرات رخ می دهد، اولین قدم در درمان شکستگی، تثبیت شکستگی است. این کار ممکن است از طریق استفاده از تخته پشتی، برانکارد یا یقه گردنی برای جلوگیری از حرکت و آسیب بیشتر فرد انجام شود. پس از فیکس شکستگی، پزشکان اورژانس تشخیص خواهند داد که آیا درمان جراحی بسته به شدت و محل شکستگی ضروری است یا خیر. برخی از شکستگی‌های جزئی را می‌توان بدون جراحی با بریس‌بندی گردن، استراحت و زمان درمان کرد. جراحی ممکن است برای کسانی که شکستگی های ناپایدار دارند برای کمک به کاهش فشار روی نخاع و تثبیت ستون فقرات توصیه شود.
پس از انجام درمان های اورژانسی، درمان شکستگی های ستون فقرات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
توانبخشی و درمان فیزیکی

استفاده از داروها برای کمک به کنترل مسائلی مانند:

اختلال در عملکرد روده و مثانه
درد
اسپاستیسیته عضلانی
فشار خون
سایر مسائل پزشکی

برای بررسی و درمان کامل تشخیصی با پزشکان کلینیک درد مهرگان مشورت کنید. پزشک می‌تواند به انجام آزمایش‌های پزشکی لازم و تدوین یک برنامه درمانی دقیق برای شکستگی فشاری کمک کند.https://youtu.be/NNODmp96cTI?si=SaePdjrF7nC0S9d4

دیسک دژنراتیو و روش‌های کنترل درد ناشی از آن

اگرچه بیماری دیسک دژنراتیو یا Degenerative disc می‌تواند باعث ناتوانی در گردن یا کمردرد شود، بلکه ممکن است به بازو یا پا نیز سرایت کند، گزینه‌های درمانی زیادی وجود دارد. برخی از درمان‌ها ممکن است مفیدتر و مؤثرتر از سایر درمان‌ها بر اساس شرایط فرد باشند، بنابراین در اینجا چندین گزینه وجود دارد که باید برای کاهش درد رعایت کرد.

اقدامات اولیه برای کنترل درد

وقتی درد دیسک دژنراتیو تشدید می‌شود و درد ستون فقرات در فعالیت‌های روزانه اختلال ایجاد می‌کند، اولین قدم کنترل درد است. درمان‌های اولیه معمولاً عبارتند از:

  • دوره کوتاه استراحت نسبی، با این حال، فعال ماندن تا حد امکان بهتراست.
  • یخ و یا حرارت به مدت 15 تا 20 دقیقه هر 2 ساعت در صورت نیاز روی ناحیه آسیب دیده اعمال شود. حتما از یک بافر (مانند حوله) بین کیسه یخ حرارت و پوست استفاده کنید تا از آسیب حرارتی جلوگیری کنید.
  • استفاده از داروهای بدون نسخه (OTC) استامینوفن (تیلنول) در صورت عدم وجود (آلرژی یا بیماری کبدی) هیچ گونه منع مصرفی وجود ندارد.
  • داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی بدون نسخه NSAIDs (مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن) در صورت عدم وجود موارد منع مصرف (مانند آلرژی، بیماری کلیوی، زخم های خونریزی دهنده، یا استفاده همزمان از داروهای ضد انعقاد).

در موارد نادری که درد دیسک دژنراتیو علی‌رغم یک دوره کوتاه استراحت نسبی ادامه پیدا می‌کند، ممکن است لازم باشد داروهای قوی‌تری مانند داروهای مسکن تجویزی یا روش‌های مداخله‌ای در نظر گرفته شوند و نیاز به ارزیابی رسمی توسط یک متخصص پزشکی آموزش دیده برای تشخیص و درمان دارد.

فیزیوتراپی برای دیسک دژنراتیو

هنگامی که سطح درد شما کاهش یافت، ایده خوبی است که از پزشک خود در مورد راه‌های ایمن و موثر برای ورزش و تحرک بیشتر بپرسید. ورزش جریان خون را بهبود می‌بخشد، که به نوبه خود می‌تواند عوامل شفابخش را به همراه داشته باشد. همچنین به بهبود قدرت و ثبات عضلانی برای حمایت بهتر از ستون فقرات و کاهش درد کمک می‌کند

یک فیزیوتراپ، یا سایر متخصصان پزشکی واجد شرایط می‌توانند به طراحی یک برنامه تقویتی و کششی برای رفع نیازهای خاص شما کمک کنند. علاوه بر کاهش درد، تقویت عضلات کمر و شکم می‌تواند به بهبود تحرک و عملکرد کمک کند. کشیده و شل نگه داشتن عضلات همسترینگ نیز می‌تواند استرس را از ناحیه کمر کاهش دهد.

علاوه بر این، یک برنامه فیزیوتراپی جامع ممکن است شامل سایر اقدامات تسکین درد، مانند یک یا چند مورد از موارد زیر باشد:

  • ماساژ درمانی، درمان دستی یا رهاسازی میوفاشیال
  • تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS)
  • تحرک ستون فقرات

ورزش هوازی کم تاثیر نیز می‌تواند برای سلامت قلب، تقویت کمر و تقویت خلق و خوی شما مفید باشد. پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری ورزشی، دستگاه الپتیکال یا آب درمانی را نیز در نظر‌بگیرید. فعال ماندن حتی پس از برطرف شدن درد، کلید موفقیت بلند مدت است.

تغییراتی در سبک زندگی روزمره ایجاد کنید

تغییرات ظریف در برنامه روزانه شما می‌تواند باعث تسکین درد قابل توجهی برای مبتلایان به بیماری دیسک دژنراتیو شود.

فعالیت‌هایی که به کمر شما آسیب می‌زند را تغییردهید یا متوقف کنید برای مثال بلند کردن اجسام بزرگ یا سنگین.

به طور کلی، از هر گونه فعالیتی که باعث بدتر شدن کمر شما می‌شود، اجتناب کنید یا به حداقل برسانید.

در طول روز از پشت خود حمایت کنید.

در حالی که نشستن استرس بیشتری به ستون فقرات وارد می‌کند، صندلی ارگونومیک ممکن است کمک کند. هنگامی که می‌نشینید، گوش‌های خود را بالای شانه‌های خود نگه دارید (نه خمیده) و برای حفظ انحنای طبیعی کمر خود از کمر حمایت کنید. علاوه بر این، بسیاری از افراد کار کردن در یک میز ایستاده حداقل برای بخشی از روز را مفید می‌دانند. تنظیم ارگونومیک مناسب ایستگاه کاری کلیدی است که ستون فقرات را به طور طبیعی در یک راستا نگه دارد.

تغییر نحوه خوابیدن، استفاده از بالش‌های مختلف و یا در نظر گرفتن تشک جدید می‌تواند به ایجاد تراز و حمایت بهتر ستون فقرات در طول شب کمک کند. اگر می‌خواهید که در یک تخت خواب راحت‌تر استراحت کنید، به خوابیدن در وضعیت نیمه عمودی با یک تخت قابل تنظیم فکر‌کنید، یا به سادگی با اضافه کردن یک بالش فوم به تخت معمولی وضعیت خود را تسهیل کنید.

 

مطالعه کنید: عوارض بیماری دژنراتیو دیسک کمر

 روش‌های مداخله‌ای در درمان دیسک دژنراتیو

در حالی که درد دیسک دژنراتیو معمولاً با درمان محافظه‌کارانه قابل کنترل است، گاهی اوقات روش‌های مداخله‌ای مانند تزریق ممکن است به تسکین درد کمک کند. بهتراست که با یک پزشک مدیریت درد مداخله‌ای مشورت کنید تا در مورد گزینه‌های مداخله‌ای مانند تزریق راهنمایی شوید. برخی از تزریق‌ها می‌توانند تشخیصی، درمانی یا هر دو باشند. همچنین ممکن است برای ارزیابی بیشتر مشکل، درخواست مطالعات تشخیصی مانند اشعه ایکس، MRI، یا EMGNCS  دهند.

هنگامی که درمان‌های غیرجراحی با شکست مواجه می‌شوند، ممکن است نیاز به جراحی در موارد زیر باشد:

  • برخورد به عصب نخاعی با مطالعات تشخیصی و یا تزریق مشخص می‌شود.
  • بدتر شدن بی حسی، سوزن سوزن شدن، و یا ضعف.
  • دردی که علیرغم تلاش برای درمان‌های غیرجراحی به مدت 6 تا 12 هفته، به طور قابل توجهی باعث کاهش کیفیت زندگی و فعالیت‌های روزانه می‌شود.
  • از دست دادن کنترل روده یا مثانه.

جراحی برای درد دیسک دژنراتیو شامل برداشتن فشار عصب دردناک نخاعی و در عین حال حفظ ثبات ستون فقرات است. بسته به شرایط خاص، گزینه‌های جراحی مختلفی مانند دیسککتومی کمر (که شامل برداشتن تمام یا بخشی از دیسک دژنراتیو است) و یا جراحی فیوژن ستون فقرات در دسترس هستند.

معمولاً تصمیم نهایی برای انجام عمل جراحی برای بیماری دیسک دژنراتیو به عهده خود بیمار است. قبل از انتخاب جراحی اصلی ستون فقرات، حتماً از جراح (جراح مغز و اعصاب یا جراح ارتوپد) در مورد خطرات و مزایای احتمالی جراحی و همچنین هر گزینه درمانی جایگزین سؤال کنید.

با هر شرایط پزشکی، تشخیص و درمان مناسب توسط یک ارائه دهنده پزشکی آموزش دیده کلید درمان موثراست. خوشبختانه، اکثریت قریب به اتفاق دردهای بیماری دیسک دژنراتیو با درمان محافظه کارانه (غیر‌جراحی) برطرف می‌شود.

فتق دیسک ستون فقرات و 3 علامت مهم

هنگامی که یک دیسک در قسمت پایین ستون فقرات برآمده یا پاره می‌شود، ممکن است در ناحیه کمر و پای خود احساس درد کنید. و در این حالت فتق دیسک یا Disc herniation ستون فقرات صورت می گیرد.

1.در هنگام نشستن

فعالیتی که فشار زیادی بردیسک‌های تحتانی ستون فقرات وارد می‌کند نشستن است. اگر فتق دیسک (بیرون زدگی) دارید، این افزایش فشار در داخل دیسک ممکن است باعث برجسته‌تر شدن برآمدگی شود که ممکن است هنگام نشستن کمردرد شما را تشدید کند.

2.انتشار درد در ساق پا (سیاتیک)

دیسک‌های کمر معمولاً در ناحیه خلفی یا جانبی که در مجاورت ریشه‌های عصبی نخاعی قرار دارد، فتق یا برآمدگی دارند. فتق دیسک ممکن است از طریق یک یا هر دو روش زیر ریشه‌های عصبی را تحت تأثیر قرار دهد:

  • فشرده سازی مستقیم: هنگامی که فتق دیسک یا محتویات داخلی نشت شده مستقیماً روی ریشه عصبی نخاعی هنگام خروج از کانال نخاعی فشار می‌آورد.
  • تحریک شیمیایی: هنگامی که بیرون زدگی دیسک مواد تحریک کننده شیمیایی اسیدی را از مواد دیسک خارج می‌کند، که ممکن است باعث التهاب و تحریک در ناحیه اطراف ریشه عصبی شود. سپس عملکرد ریشه عصبی آسیب‌دیده تغییر می‌کند و ممکن است درد سوزشی همراه با بی‌حسی، ضعف یا سوزن سوزن شدن در جلو یا پشت ران و ساق پا احساس شود. به این علائم معمولاً سیاتیک می‌گویند. علائم و نشانه‌های سیاتیک، به طور معمول یک پا را در یک زمان تحت تاثیر قرار می‌دهد.

 

3.درد فتق دیسک توسط فعالیت‌های خاص تشدید می ‌شود

کمردرد یا سیاتیک ممکن است زمانی که فعالیت‌های خاصی انجام می‌دهید بدتر شود، مانند:

  • خم شدن به جلو یا پایین
  • بلند کردن یک جسم سنگین
  • هل دادن یا کشیدن یک جسم سنگین
  • سرفه کردن
  • عطسه کردن

درد فتق دیسک‌ کمر معمولا به سرعت بروز می‌کند. در بیشتر موارد، هیچ دلیل خاص و مشخصی برای درد وجود ندارد، مانند یک آسیب یا رویداد تروماتیک. با‌این حال، درد ناگهانی احساس می‌شود.

این عارضه می‌تواند بسیار دردناک باشد، اما برای اکثر افراد، علائم آن خیلی طول نمی‌کشد. تقریباً 90 درصد از افرادی که فتق دیسک کمر دردناک را تجربه می‌کنند، طی 6 هفته گزارش می‌دهند که دیگر درد را احساس نمی‌کنند، حتی اگر هیچ درمان دارویی برای آن دریافت نکرده باشند.

علائم هشدار دهنده فتق دیسک و زمان مراجعه به پزشک

در صورت مشاهده این 3 نشانه فتق دیسک، به پزشک خود مراجعه کنید. پزشک شما ممکن است ترکیبی از درمان‌های غیرجراحی، مانند داروهای تسکین‌دهنده درد و یک برنامه فیزیوتراپی هدایت‌شده، و همچنین ارجاع به متخصص درد مداخله‌ای برای تزریق‌های کمری با هدایت تصویر را برای کمک به کاهش التهاب و تسکین درد توصیه کند.

اگر مشکلی در کنترل حرکات روده یا مثانه، بی حسی در قسمت داخلی ران و ناحیه تناسلی خود یا مشکل در شروع ادرار دارید، فوراً با پزشک خود مشورت کنید. این علائم و نشانه‌ها ممکن است نشان دهنده سندرم دم اسبی باشد که یک اورژانس پزشکی جدی است که با برخی فتق‌های شدید دیسک کمر ممکن است.

 

فناوری‌های جدید جراحی کمر

همانپیشرفت‌های تکنولوژی در جراحی ستون فقرات با سرعت فزاینده‌ای در حال رخ دادن است، اما این موضوع چه معنایی دارد؟ اکثر فناوری‌های جدید جراحی کمر جدید در جراحی ستون فقرات معمولاً بر دستیابی به اهداف زیر تمرکز می‌کنند:
توسعه رویکردهای کم تهاجمی
حفظ حرکت در بخش ستون فقرات
تقویت همجوشی ستون فقرات بین بخش‌های مجاور
کاهش درد بعد از عمل
تسریع بهبودی
برای دستیابی به این اهداف، پیشرفت‌های فناوری مانند:
این روزها استفاده از رباتیک برای قرار دادن ابزارهای ستون فقرات در طی یک عمل جراحی محبوب‌تر شده است. این فناوری‌های جدید جراحی کمر به کمک رایانه، دوربین‌های سه بعدی و قرار گرفتن در معرض کمتر  تشعشعات برای انجام برخی جراحی‌های ستون فقرات استفاده می‌کند.

فناوری‌های جدید جراحی کمر

فناوری‌های جدید جراحی کمر

 

فناوری‌ها و روش‌های جدیدتر جراحی برای ستون فقرات

تعدادی از پیشرفت‌های اخیر در جراحی ستون فقرات که از جدیدترین فناوری‌ها استفاده می‌کنند در زیر فهرست شده‌اند:

تعویض دیسک مصنوعی گردن

قرار دادن یک دیسک مصنوعی، برای درمان آسیب دیسک گردن و به عنوان یک جایگزین اصلی برای دیسککتومی و فیوژن قدامی گردن (ACDF) انجام می‌شود. امروزه جراحی‌های تعویض دیسک مصنوعی گردن حتی در روش‌های دو سطحی نیز انجام می‌شود.

همجوشی ستون فقرات

نتایج جراحی فیوژن با گذشت زمان، با افزایش نرخ فیوژن و درد و عوارض کمتر پس از عمل، بهبود می‌یابد. زمینه‌های بهبود عبارتند از رویکردهای کمتر تهاجمی، گزینه‌های بیشتر پیوند استخوان، و نوآوری در صفحات ایمپلنت برای افزایش مواد و روش‌های تثبیت آنها.

همجوشی مفصل ساکروایلیاک با حداقل تهاجمی (SI).

با رویکردهای جدیدتر و کمتر تهاجمی فیوژن در حال حاضر، فیوژن مفصل SI یک گزینه درمانی رایج تر برای کسانی است که درد ناشی از اختلال عملکرد مفصل ساکروایلیاک دارند.

تقویت مهره ها

درمان جراحی شکستگی مهره‌های دردناک اکنون به بیماران این امکان را می‌دهد تا از بین گزینه‌های بسیاری از جمله گزینه‌های کم تهاجمی مانند ورتبروپلاستی و کیفوپلاستی انتخاب کنند. قبل از این فناوری‌ها، بیمار مبتلا به شکستگی فشاری پوکی استخوان، معمولاً فقط گزینه‌های درمانی غیرجراحی داشت. تقویت مهره گزینه مهمی است. که به بیماران خاص مسیر نسبتاً مطمئنی برای تسکین درد ارائه می‌دهد.
در حالی که ورتبروپلاستی، مهره شکسته را با استفاده از سیمان استخوان تثبیت می‌کند. کیفوپلاستی پیشرفته‌تر است و از یک کاتتر بالون متورم برای کمک به بازیابی ارتفاع مهره‌ها در بخش‌های مهره‌ای با شکستگی شدید قبل از تثبیت با سیمان استخوانی استفاده می‌کند.

محدودیت‌های فناوری‌های جراحی ستون فقرات

با این حال، هیچ یک از این فناوری‌های جدید جراحی کمر، دو اصل مهم را برای بیماران تغییر نمی‌دهد:
• اهمیت تشخیص دقیق قبل از عمل، که در شناسایی علت بسیاری از انواع کمردرد و گردن‌درد بسیار دشوار است. اگر چیزی که عمل می‌شود. همان چیزی که باعث درد شماست نباشد. حتی بهترین فناوری هم مفید نخواهد بود.
• انتخاب یک جراح که در تشخیص و درمان خاص شما تخصص داشته باشد. برای انتخاب جراح وقت بگذارید در تصمیم گیری در مورد جراحی عجله نکنید. بسیاری از افراد قبل از تصمیم گیری مشاوره دوم یا سوم را دریافت می‌کنند و جراحان به این امر عادت کرده اند، بنابراین نگران مشورت با بیش از یک جراح نباشید.
جراحی ستون فقرات از این نظر تلفیقی از علم و هنر است، مانند سایر رشته‌های پزشکی. پیشرفت در جراحی ستون فقرات شامل تلاش برای بهبود تکنیک‌ها برای تشخیص دقیق مشکلات بیماران و سپس افزایش فناوری‌های جدید جراحی کمر است.

درست مانند بقیه زندگی، در مورد جراحی ستون فقرات، هیچ پاسخ ساده‌ای وجود ندارد. تکیه بر فناوری‌های جدید به تنهایی برای بهبود نتایج احتمالاً ایده خوبی نیست. ترکیبی از استفاده قضایی از فناوری‌های جدیدتر همراه با مطالعات علمی دقیق و مهارت‌ها و تخصص جراح، نویدبخش افزایش احتمال نتایج خوب است.
جهت مشاوره و رزرو نوبت با شماره های تلفن کلینیک درد مهرگان تماس حاصل فرمایید.

انواع ربات های مورد استفاده در جراحی ستون فقرات

ربات های جراحی را می توان به سه دسته تقسیم کرد:

سیستم های جراحی از راه دور

این ربات ها دارای یک ایستگاه فرماندهی هستند که جراح می تواند از آنجا حرکت دستگاه را کنترل کند. جراح در این تنظیمات نزدیک به ربات نمی ماند، بلکه هر حرکت دستگاه را کنترل می کند.

سیستم های کنترل شده

این ربات ها از قبل برنامه ریزی شده اند. اما تحت نظارت دقیق جراح انجام می شوند.

سیستم خودمختاری مشترک

این ربات‌ها مدل‌هایی با کنترل مشترک هستند که در آن جراح و ربات هر دو با هم حرکات را کنترل می‌کنند.https://youtu.be/_Q-fo5cPMUQ?si=PDBoYCiFluZdNWLF

آیا جراحی‌ سیاتیک سریعترین راه برای تسکین درد است؟

جراحی‌ سیاتیک

اگر سیاتیک ناشی از فتق دیسک کمر دارید، درمان سیاتیک معمولاً با روش‌های غیرجراحی شروع می‌شود و شامل ترکیبی ازمواردی است که تصمیم بگیرید که آیا جراحی سیاتیک اجرا کنید یا خیر؟ تصمیم گیری برای انجام عمل جراحی هرگز آسان نیست.
فیزیوتراپی، داروها، تزریق‌های درمانی و درمان‌های جایگزین است.
در اینجا چند نکته مفید بر اساس تحقیقات پزشکی از آزمایشات جراحی در مورد موفقیت کلی جراحی برای سیاتیک آورده شده است.
جراحی‌ سیاتیک معمولاً پس از آزمودن درمان‌های غیرجراحی در نظر گرفته می‌شود.
در حالی که هیچ دستورالعمل قطعی برای اندیکاسیون‌های جراحی‌ سیاتیک وجود ندارد، معیارهای زیر ممکن است پزشکان را ترغیب کند تا جراحی را به بیماران خود توصیه کنند:

  • هنگامی که درمان‌های سیاتیک غیرجراحی، مانند داروهای خوراکی، فیزیوتراپی، و تزریق استروئید اپیدورال به مدت 6 تا 8 هفته (یا بیشتر) بدون هیچ موفقیتی امتحان شده باشد.
  • هنگامی که علائم عصبی، مانند بی‌حسی یا ضعف پیشرفت می‌کند ویا با فعالیت‌های روزانه تداخل می‌کند.

جراحی‌ سیاتیک معمولاً زمانی در نظر گرفته می‌شود که یک بیماری قابل درمان با جراحی در قسمت تحتانی کمر، مانند فتق دیسک، تنگی نخاع، یا اسپوندیلولیستزیس وجود داشته باشد. اگر سیاتیک ناشی از کیست، تومور یا نخاع باشد، جراحی توصیه می‌شود.

جراحی‌ سیاتیک

جراحی‌ سیاتیک

تسکین فوری درد و تاثیر طولانی مدت آن می‌تواند متفاوت باشد.

چند مطالعه بالینی که درمان‌های جراحی و غیرجراحی سیاتیک را با هم مقایسه کرده‌اند، تسکین بیشتر علائم و بهبود عملکرد را برای مواردی که جراحی کرده‌اند نشان داده‌اند. درمان‌های غیرجراحی معمولاً یکسان هستند.
نوع جراحی‌ سیاتیک و علت پزشکی زمینه‌ای نقش مهمی در نتیجه جراحی دارد. تکنیک‌های جدیدتر از روش‌های کم تهاجمی مانند میکرودیسککتومی برای فتق دیسک و لامینکتومی با هدایت آندوسکوپی برای تنگی نخاع استفاده می‌کنند. روش‌های کمتر تهاجمی معمولاً در مقایسه با جراحی‌های باز زمان بهبودی سریع‌تر و عوارض پس از جراحی کمتری دارند.
جراحی‌ سیاتیک نسبتا بی‌خطر است اما ممکن است خطراتی داشته باشد.
در حالی که جراحی‌ سیاتیک به طور معمول باعث تسکین درد در کاندیدهای انتخاب شده مناسب می‌شود، حدود 8 درصد از افرادی که تحت این جراحی قرار می‌گیرند ممکن است نیاز به جراحی دوم در عرض 2 سال داشته باشند.
هنگامی که جراحی‌ سیاتیک نمی‌تواند تسکین دهد، معمولاً به دلیل یک یا چند مورد از عوامل زیر است:

  • تشخیص اولیه نادرست
  • عوارض بعد از جراحی
  • عوامل روانشناسی
  • سلامت کلی بیمار
  • مهارت جراح

نتیجه جراحی‌ سیاتیک ناموفق پس از اصلاح ناهنجاری ساختاری نیز امکان پذیر است. به عنوان مثال، جراح با موفقیت فتق دیسک را تصحیح می کند، اما بیمار ممکن است درد مداوم یا بدتر را تجربه کند، که نشان می‌دهد ممکن است درد در ابتدا از فتق دیسک نشات نگرفته باشد.
تصمیم گیری در مورد اینکه چه زمانی می‌خواهید جراحی‌ سیاتیک کنید یک تصمیم شخصی است. مطالعه در مورد انواع جراحی و مراقبت‌های غیرجراحی در دسترس برای وضعیت پزشکی خود، و تحقیق دقیق در مورد جراح، به شما کمک می‌کند تا تصمیمی آگاهانه بگیرید که برای شما مناسب‌تر است.
اگر به درد‌سیاتیک مبتلا هستید می‌توانید با شماره تلفن‌های کلینیک درد مهرگان تماس حاصل فرمایید.

اهداف شما از این جراحی چیست؟

تصمیم گیری در مورد جراحی سیاتیک زمانی که درد زیادی دارید می تواند سخت باشد. حتماً با جراح خود در مورد اهداف پس از جراحی، به ویژه آنهایی که در اطراف درد و فعالیت هستند، صحبت کنید. آیا انتظار دارید یک هفته دیگر به سر کار و باشگاه برگردید؟ آیا امیدوارید که درد به طور کامل و برای همیشه از بین برود؟

اگرچه بیشتر افراد پس از جراحی سیاتیک تا 90 درصد سطح درد خود را بهبود می‌بخشند، هیچ پزشکی نمی‌تواند این را تضمین کند. ممکن است بعد از جراحی همچنان بی حسی وجود داشته باشد و همیشه احتمال بازگشت سیاتیک در مهره دیگری وجود دارد.

بسته به نوع جراحی سیاتیک، بیشتر افراد روز بعد پیاده روی می کنند و بهبودی کامل معمولاً دو تا چهار هفته طول می کشد. جراحی کم تهاجمی معمولاً به معنای بهبودی سریع‌تر است، اما اگر جراحی شامل بیش از یک مهره یا دیسک باشد، ممکن است بهبودی کمر شما بیشتر طول بکشد.https://youtu.be/_b7KNPAEZKE?si=xac6wAUXzVWDSh0F

طب‌فیزیکی و توانبخشی (PM&R)

طب‌فیزیکی و توانبخشی (PM&R)، همچنین به عنوان فیزیوتراپ شناخته می‌شود، یک تخصص پزشکی است که به دنبال ترویج بهبودی و توانبخشی بیمارانی است که دچار آسیب یا ناتوانی شده‌اند. فیزیوتراپها بیماران را به دنبال سکته مغزی یا آسیب مغزی یا نخاعی درمان می‌کنند. آنها همچنین درد حاد یا مزمن و صدمات اسکلتی عضلانی ناشی از زمین خوردن، ورزش و محل کار را تشخیص و درمان می‌کنند. بسیاری در درمان کمر و گردن درد تخصص دارند.

PM&R چیست؟

متخصصین طب‌فیزیکی و توانبخشی به درمان کل فرد می‌پردازند. آنها نیازهای جسمی، عاطفی و اجتماعی بیمار را در طول توانبخشی برطرف می‌کنند. متخصصان طب‌فیزیکی و توانبخشی یک تیم توانبخشی را هدایت می‌کنند که ممکن است شامل فیزیوتراپیست یا کاردرمانگر، آسیب شناس گفتار زبان، مددکار اجتماعی و مربیان ورزشی باشد.
پزشکان PM&R در کلینیک‌ها، بیمارستان‌ها و مراکز توانبخشی کار می کنند.

چگونه طب‌فیزیکی و توانبخشی می‌تواند به من کمک کند؟

پزشکان PM&R می‌توانند به بیماران مبتلا به بیماری مزمن، درد یا ناتوانی کمک کنند تا به سمت عملکرد مطلوب پیشرفت کنند. توانبخشی شامل استفاده از عوامل فیزیکی و تمرینات درمانی برای کمک به بیماران است:

  • کاهش درد
  • بهبود کیفیت زندگی
  • بهبودی از نقص موقت یا شدید
  • نحوه استفاده از وسایل کمکی، مانند بریس، ویلچر، و واکر را بیاموزید.

 

طب‌فیزیکی و توانبخشی

طب‌فیزیکی و توانبخشی

مدیریت پزشکی

پزشکان طب‌فیزیکی و توانبخشی برای درمان و کنترل درد حاد یا مزمن با داروها و رویکردهای کل نگر که شامل تمرکز حواس، یوگا، پیلاتس، سوزن خشک و رژیم های غذایی ضد التهابی هستند، آموزش دیده اند.
درد حاد ارتباط مستقیمی با آسیب بافتی دارد و منشأ آشکاری دارد. درد مزمن، که منشا آن را می توان به سختی مشخص کرد، پایدار است و می‌تواند ماه ها ادامه داشته باشد. در برخی موارد مغز حتی پس از بهبودی آسیب به دریافت سیگنال‌های درد ادامه می‌دهد. درد مزمن نیز اغلب در شرایط مداوم مانند آرتریت یا سرطان وجود دارد.

  • خودمراقبتی: بیماران می‌توانند با استفاده از وضعیت صحیح، با قرار دادن ستون فقرات خود در یک راستا، و با انجام فیزیوتراپی یا یک برنامه ورزشی منظم از کمر خود محافظت کنند. وقتی درد دارید، باید شیوه برخوردتان با فعالیت‌های روزانه را تغییر دهید. ممکن است لازم باشد فضای کاری و عادات روزانه ایستادن، نشستن و خواب خود را اصلاح کنید. همچنین ممکن است لازم باشد روش‌های مناسب برای بلند کردن و خم شدن را بیاموزید.

 

  • الکترومیوگرام (EMG) و مطالعات هدایت عصبی: این آزمایش‌ها فعالیت الکتریکی عضلات و اعصاب بدن، معمولاً به بازو یا پا را اندازه‌گیری می‌کنند. این آزمایش‌ها می‌توانند به شناسایی یک وضعیت عصبی یا عضلانی مانند سندرم تونل کارپال، عصب نخاعی تحت فشار، نوروپاتی محیطی، میوزیت یا ALS کمک کنند. وجود یا عدم وجود آسیب می‌تواند در تعیین درمان بیشتر مفید باشد.
  • بریس ها: پوشیدن بریس پشت یا گردن ممکن است در زمانی که عضلات در حال تقویت شدن پس از جراحی یا آسیب هستند توصیه شود. بریس می تواند اسپاسم و درد عضلانی را کاهش دهد و همچنین به بی‌حرکت کردن ستون فقرات در طول فرآیند بهبودی کمک کند.

مطالعه کنید: فیزیوتراپی (PT)

تزریق و روش‌ طب‌فیزیکی و توانبخشی

پزشکان طب‌فیزیکی و توانبخشی انواع آزمایش‌ها و درمان‌های کم تهاجمی را برای کمک به بهبودی بیماران از شرایط دردناک انجام می‌دهند. این  روش‌ها شامل:

تزریق استروئید اپیدورال (ESI):

درمان شامل تزریق کورتیکواستروئید و داروهای بی حس کننده به طور مستقیم در فضای اطراف اعصاب نخاعی است. اشعه ایکس برای کمک به هدایت سوزن به محل صحیح استفاده می‌شود. تسکین درد ممکن است یک هفته تا یک سال طول بکشد. هدف این است که شما را قادر به کار کردن، از سرگیری فعالیت‌های روزانه و انجام فیزیوتراپی کنید.

تزریق مفصل فاست:

این درمان شامل تزریق یک کورتیکواستروئید و داروهای بی‌حس کننده به مفصل فاست دردناک در پشت یا گردن است. تزریق می تواند التهاب و درد را تسکین دهد. همچنین می تواند به عنوان یک آزمایش تشخیصی برای تعیین اینکه کدام مفصل باعث درد می شود استفاده شود.

تزریقات مفصلی:

در طی این روش، داروهای کورتیکواستروئید و بی حس کننده به زانو، لگن، مچ پا، شانه، آرنج یا دست تزریق می‌شود. این تزریق احتمالاً باعث کاهش موقت درد می‌شود که می‌تواند شما را قادر به کار، از سرگیری فعالیت‌های روزانه و انجام فیزیوتراپی کند.

تزریق مفصل ساکروایلیاک (SI):

در طی این روش پزشک یک داروی کورتیکواستروئید و بی‌حس کننده را به مفصل بزرگ در ناحیه کمر و باسن تزریق می‌کند. این تزریق درد را تسکین می‌دهد و به تشخیص اینکه آیا مفصل SI باعث درد شما می‌شود یا اینکه درد از محل دیگری منشأ می گیرد کمک می‌کند.

تزریق بلوک عصبی:

این روش برای تعیین اینکه آیا درد شما از یک عصب یا مفصل است استفاده می‌شود. تزریق ماده بی‌حسی روی گیرنده درد یا نزدیک آن انجام می‌شود. طی چند ساعت آینده، بیماران تسکین درد خود را حس می‌کنند. اگر بلوک موفقیت آمیز باشد، ممکن است ابلیشن با فرکانس رادیویی توصیه شود.

فرسایش با فرکانس رادیویی (ریزوتومی):

اگر بلوک عصبی موفقی داشته باشید، این روش ممکن است توصیه شود. پزشک یک جریان فرکانس رادیویی را برای سوزاندن اعصاب حسی اطراف مفصل دردناک اعمال می‌کند و از رسیدن سیگنال های درد به مغز جلوگیری می‌کند. مزایای مورد انتظار فرسایش با فرکانس رادیویی شامل تسکین درد است که ممکن است از 6 ماه تا بیش از 2 سال، به شما امکان می‌دهد راحت کار کنید و در فعالیت‌های روزانه شرکت کنید.

آزمایش محرک طناب نخاعی:

این آزمایش شامل قرار دادن موقت الکترودهایی است که پالس‌های الکتریکی را به نخاع می‌رساند. الکترودها به دستگاه کوچکی که شبیه ضربان ساز است وصل می‌شوند. اگر پالس‌های الکتریکی با موفقیت سیگنال‌های درد را نادیده بگیرند و در نتیجه درد را کاهش دهند، آزمایش موفقیت آمیز تلقی می‌شود. سپس الکترودها و دستگاه محرک را می‌توان با جراحی کاشت.

طب‌فیزیکی و توانبخشی

تماشا کنید: رضایت بیماران پس از تزریق داخل مفصلی

پزشکان روانپزشکی درمان را بر اساس ارزیابی کامل تاریخچه پزشکی بیمار یا گزارش‌های عصبی، اشعه ایکس و آزمایش‌های آزمایشگاهی برنامه ریزی می‌کنند. آنها می‌توانند از الکترومیوگرافی (EMG) و آزمایش‌های هدایت عصبی برای ارزیابی عملکرد عصب و عضله استفاده کنند. درمان طب‌فیزیکی و توانبخشی ممکن است شامل هر ترکیبی از موارد زیر باشد: دارو، فیزیوتراپی، کاردرمانی، ماساژ، ورزش، تزریق ستون فقرات و موارد دیگر.
در هماهنگی با تیم طب‌فیزیکی و توانبخشی، هدف بهبود عملکرد در فعالیت‌های روزانه است. پیشرفت شما به دقت پیگیری می‌شود تا زمانی که علائم شما برطرف شود یا تثبیت شود. در برخی موارد، علائم پیشرفت می‌کنند، که نشان می‌دهد ممکن است جراحی مورد نیاز باشد. در این صورت، پزشک طب‌فیزیکی و توانبخشی شما می‌تواند شما را برای ارزیابی بیشتر به یک جراح ارجاع دهد.https://youtu.be/vXRr_c28JfE?si=kqTSlTVTnPV30nPz

فیزیوتراپی (PT)

فیزیوتراپی یک رویکرد غیرجراحی برای حفظ، بازیابی و بهبود سلامت کلی بدن است. تحرک بدون درد بسیار مهم است که شما استقلال فیزیکی، کسب درآمد و کیفیت زندگی خود هستید. فیزیوتراپیست می‌تواند به افراد کمک کند تا قدرت خود را بازیابند و پس از آسیب، بیماری یا جراحی بهبود یابند. PT حتی ممکن است به شما کمک کند تا از جراحی به طور کامل اجتناب کنید.

فیزیوتراپی چیست؟

فیزیوتراپیست‌ها (PTs) حرکات، نوع بدن و تعامل همه قسمت های بدن شما را ارزیابی می‌کنند. آنها درمان مقرون به صرفه ای را برای بهبود تحرک، تسکین درد و کاهش نیاز به جراحی و داروهای مخدر ارائه می‌دهند. PT به بیماران اجازه می‌دهد تا در یک برنامه بهبودی که برای نیازهای خاص آنها طراحی شده است شرکت کنند. تحقیقات نشان داده است که کم تحرکی عضلات حمایت کننده از ستون فقرات را ضعیف می‌کند. عدم تحرک همچنین می تواند بهبودی را طولانی کند یا حتی برخی از شرایط را بدتر کند. فیزیوتراپیست‌ها در تنظیمات مختلف و با ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی مختلف کار می‌کنند. برخی از PT در ستون فقرات یا توانبخشی عصبی مانند سکته مغزی، ضربه مغزی و پارکینسون تخصص دارند. مطالعه کنید: کلینیک فوق تخصصی فیزیوتراپی و طب فیزیکی <yoastmark class=  

فیزیوتراپی چگونه می‌تواند به من کمک کند؟

فیزیوتراپی می‌تواند به بازیابی عملکرد، تسکین درد و بهبود تحرک کمک کند. همچنین می‌تواند به کاهش استفاده از داروهای ضد درد کمک کند و به طور بالقوه به شما در جلوگیری از جراحی کمک کند. دریافت این کار به ندرت یک فعالیت غیرفعال است. مشارکت در بهبودی خود می‌تواند توانمند باشد. درمان‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تمریناتی برای کشش و تقویت عضلات:

تمرینات برای هدف قرار دادن عضلات ضعیف و بازگرداندن آنها به عملکرد مناسب به صورت کنترل شده انجام می‌شود. تمرینات درمانی فعال مواد مغذی را به دیسک‌ها، ماهیچه‌ها، رباط‌ها و مفاصل می‌رسانند. ورزش شدت و طول دوره‌های احتمالی کمردرد و گردن در آینده را کاهش می‌دهد.  

درمان‌های دستی:

ماساژ، کشش، تحرک مفصل و کشش با هدف شل کردن عضلات منقبض و مفاصل محدود شده به منظور کاهش کمردرد، کاهش تورم و افزایش انعطاف‌پذیری است. درمانگران فیزیوتراپی از دستان خود برای اعمال فشار و دستکاری بافت‌ها در تلاش برای شل کردن عضلات سفت، شکستن بافت اسکار، کاهش اسپاسم عضلانی و بهبود عملکرد مفاصل استفاده می‌کنند.  

اولتراسوند درمانی:

امواج انرژی به عضلات و رباط‌های عمیق می‌رسد تا جریان خون در ناحیه آسیب دیده افزایش یابد. این به تسریع روند بهبود و کاهش درد با کاهش تورم و ادم کمک می‌کند. سونوگرافی با استفاده از اپلیکاتور به نام مبدل انجام می‌شود که روی پوست بیمار قرار می‌گیرد.  

تحریک الکتریکی:

در طول این درمان، سیگنال‌های الکتریکی از طریق پدهای چسبی که روی پوست قرار می‌گیرند به اعصاب و ماهیچه‌ها اعمال می‌شود. برای کاهش درد و تورم و همچنین برای تسهیل انقباضات عضلانی استفاده می‌شود. درمانگرها در فیزیوتراپی می‌توانند تنظیمات را طوری تنظیم کنند که شدت آن شدید یا ملایم باشد.  

کشش گردنی:

در حالی که بیمار به راحتی به پشت دراز کشیده است. یک دستگاه به آرامی گردن را می‌کشد. این کار فضاهای بین استخوان‌های ستون فقرات را باز می‌کند و به طور موقت فشار روی دیسک‌ها و اعصاب را کاهش می‌دهد.  

کشش کمر:

در حالی که بیمار به پشت یا شکم خوابیده است، یک دستگاه به آرامی ناحیه کمر را می‌کشد. این کار فضاهای بین استخوان‌های ستون فقرات را باز می‌کند و به طور موقت فشار روی دیسک‌ها و اعصاب را کاهش می‌دهد.  

تثبیت پویا:

این شکل از ورزش با فعال کردن عضلات شکم، ستون فقرات و عضلات گلوتئال، ثبات هسته عصبی عضلانی ستون فقرات را بهبود می‌بخشد. با تطبیق این عضلات با حرکات مختلف، یک برنامه خاص برای آسیب دیدگی برای بیمار ایجاد می‌شود.  

سوزن خشک:

سوزن‌های بسیار ریز از طریق پوست و در بافت‌های عمیق تر که نقاط ماشه ای برای درد هستند قرار می‌گیرند. سوزن باعث ایجاد ضایعه میکرو در بافت آسیب دیده می‌کند و نسبتاً بدون درد است. با کاهش تنش بافتی و بهبود جریان خون، فیزیولوژی ناحیه را عادی می‌کند. به آن سوزن “خشک” می گویند زیرا هیچ دارویی تزریق نمی‌شود.  

بریس ارتز:

فیزیوتراپیست نیاز شما را به تجهیزات ویژه، مانند بریس یا عصا و واکر را ارزیابی می کند. اگر در معرض خطر افتادن هستید. PT ممکن است تجهیزات ساده ای را توصیه کند تا خانه شما را به مکانی امن تر تبدیل کند.  

آموزش:

بهبود وضعیت بدن و مکانیک بدن در محل کار می‌تواند به جلوگیری از آسیب مجدد کمک کند. تکنیک‌های صحیح بلند کردن آموزش داده خواهد شد. پس از بررسی سابقه پزشکی شما، فیزیوتراپیست قدرت، دامنه حرکتی، تعادل، هماهنگی، وضعیت بدن و مکانیک بدن شما را ارزیابی می‌کند. آنها از شما سوالاتی در مورد محیط خانه یا محل کار و اهداف خاص شما خواهند پرسید. فیزیوتراپی یک برنامه درمانی منحصر به فرد برای شرایط شما ایجاد خواهد کرد. یک دستیار فیزیوتراپیست ممکن است در ارائه این برنامه شخصی کمک کند. هدف این است که عملکرد خود را در طول فعالیت های روزانه بهبود بخشید. پیشرفت شما به دقت پیگیری می‌شود و به پزشک ارجاع دهنده گزارش می‌شود.
 
در اولین قرار ملاقات، یک ارزیابی برای کمک به تعیین کمکی که ممکن است به آن نیاز داشته باشید، خواهید داشت.
 

سه روش اصلی که ممکن است فیزیوتراپیست استفاده کند عبارتند از:

 
آموزش و مشاوره
حرکت و ورزش
درمان دستی
گاهی ممکن است تکنیک های دیگری مانند طب سوزنی یا درمان اولتراسوند نیز امتحان شوند.

درد‌ مفصل‌ ساکروایلیاک (SI)

مفصل‌ ساکروایلیاک(SI) در ناحیه کمر و باسن احساس می‌شود. درد ناشی از آسیب یا آسیب به مفصل بین ستون فقرات و لگن است. درد‌ساکروایلیاک می‌تواند شرایط دیگری مانند فتق دیسک یا مشکل لگن را تقلید کند. تشخیص دقیق برای تعیین منبع درد مهم است. برای مدیریت علائم ابتدا از فیزیوتراپی، تمرینات کششی، داروهای ضد درد و تزریق مفاصل استفاده می‌شود. ممکن است جراحی برای جوش دادن مفصل و توقف حرکت دردناک توصیه شود.

درد‌مفصل‌ساکروایلیاک چیست؟

مفصل‌ ساکروایلیاک بین استخوان‌های ایلیاک و ساکروم قرار دارند و ستون فقرات را به باسن متصل می‌کنند. این دو مفصل حمایت و پایداری می‌کنند و نقش مهمی در جذب ضربه هنگام راه رفتن و بلند کردن دارند. از پشت، مفصل‌ ساکروایلیاک در زیر کمر قرار دارند که در آن دو فرورفتگی قابل مشاهده است.
رباط‌ها و عضلات قوی از مفصل‌ ساکروایلیاک حمایت می‌کنند. برای انعطاف طبیعی بدن، مقدار بسیار کمی حرکت در مفصل وجود دارد. با افزایش سن استخوان‌های ما آرتروز می‌شوند و رباط ها سفت می‌شوند. هنگامی که غضروف فرسوده می‌شود، استخوان‌ها ممکن است به هم ساییده شوند و باعث درد شوند. مفصل‌ ساکروایلیاک یک مفصل سینوویال پر از مایع است. این نوع مفصل دارای انتهای عصبی آزاد است که در صورت تحلیل رفتن یا عدم حرکت صحیح مفصل می تواند باعث درد مزمن شود.
درد‌ مفصل‌ ساکروایلیاک بسته به وسعت و علت آسیب از خفیف تا شدید متغیر است. درد حاد مفصلSI به طور ناگهانی رخ می‌دهد و معمولاً طی چند روز تا چند هفته بهبود می‌یابد. درد مزمن مفصلSI برای بیش از سه ماه ادامه دارد. ممکن است همیشه احساس شود یا با فعالیت‌های خاص بدتر شود.

مفصل‌ ساکروایلیاک

مفصل‌ ساکروایلیاک

 

علائم  درد مفصل‌ ساکروایلیاک چیست؟

علائم و نشانه‌های درد مفصل‌ ساکروایلیاک از قسمت تحتانی کمر و باسن شروع می‌شود و ممکن است به قسمت تحتانی لگن، کشاله ران یا بالای ران تابش کند. در حالی که درد معمولا یک طرفه است، می تواند در هر دو طرف ایجاد شود. بیماران همچنین ممکن است بی حسی یا گزگز در ساق پا یا احساس ضعف در ساق پا را تجربه کنند.
علائم ممکن است با نشستن، ایستادن، خوابیدن، راه رفتن یا بالا رفتن از پله بدتر شود. اغلب مفصل‌ ساکروایلیاک هنگام نشستن یا خوابیدن در سمت آسیب دیده دردناک است. برخی افراد در ماشین سواری یا ایستادن، نشستن یا راه رفتن زیاد مشکل دارند. درد می تواند با حرکات انتقالی (از نشستن به ایستادن)، ایستادن روی یک پا یا بالا رفتن از پله‌ها بدتر شود.

مطالعه کنید: کمر‌درد شدید و علل آن

علل چیست؟

زمانی که رباط‌ها خیلی شل یا خیلی سفت شوند، مفصلSI می‌تواند دردناک شود. این می‌تواند در نتیجه سقوط، آسیب کار، تصادف رانندگی، بارداری و زایمان، یا جراحی لگن ستون فقرات (لامینکتومی، فیوژن کمری) رخ دهد.
درد‌مفصل‌ساکروایلیاک زمانی رخ می‌دهد که حرکت در لگن در هر دو طرف یکسان نباشد. حرکت ناهموار ممکن است زمانی رخ دهد که یک پا بلندتر یا ضعیف‌تر از دیگری باشد یا با آرتریت در مفصل ران یا مشکلات زانو باشد. بیماری‌های خودایمنی مانند:
اسپوندیلوآرتریت محوری، و شرایط بیومکانیکی
مانند:
پوشیدن چکمه پیاده‌روی پس از جراحی پا، مچ پا یا کفش‌های غیرحمایت‌کننده، می‌توانند منجر به ساکروایلیاک دژنراتیو شوند.

چگونه تشخیص داده می شود؟

معاینه پزشکی به تعیین اینکه آیا مفصل‌SI منبع درد شما است یا خیر کمک می‌کند. ارزیابی شامل تاریخچه پزشکی و معاینه فیزیکی است. پزشک شما تمام اطلاعاتی را که ارائه کرده اید، از جمله هرگونه سابقه آسیب، محل درد و مشکلات ایستادن یا خوابیدن، در نظر می‌گیرد.
آزمایشات خاصی برای تعیین اینکه آیا مفصل‌SI منبع درد است یا خیر وجود دارد. ممکن است از شما خواسته شود در موقعیت‌های مختلف بایستید یا حرکت کنید و به جایی که احساس درد می‌کنید اشاره کنید. پزشک ممکن است مفاصل شما را دستکاری کند یا روی مفصل‌SI احساس حساسیت کند.
ممکن است برای کمک به تشخیص و بررسی سایر مشکلات مربوط به ستون فقرات و لگن، مطالعات تصویربرداری مانند اشعه ایکس، سی تی یا ام آر آی تجویز شود.
ممکن است یک تزریق تشخیصی مفصل‌SI برای تایید علت درد انجام شود. مفصلSI با یک داروی بی‌حس کننده موضعی و کورتیکواستروئید تزریق می‌شود. تزریق با استفاده از فلوروسکوپی اشعه ایکس برای اطمینان از قرار دادن دقیق سوزن در مفصل‌SI انجام می‌شود. سطح درد شما قبل از تزریق و 20 تا 30 دقیقه بعد از تزریق ارزیابی می‌شود و در هفته بعد کنترل می‌شود. درگیری مفصل‌ساکروایلیاک در صورتی تایید می‌شود که سطح درد شما بیش از 75 درصد کاهش یابد. اگر سطح درد شما بعد از تزریق تغییر نکرد، بعید است که مفصل‌SI دلیل کمردرد شما باشد.

چه درمان‌هایی برای درد مفصل‌ ساکروایلیاک در دسترس هستند؟

درمان‌های غیرجراحی: فیزیوتراپی، دستکاری کایروپراکتیک و تمرینات کششی به بسیاری از بیماران کمک می‌کند. برخی از بیماران ممکن است به داروهای ضد التهاب خوراکی یا چسب‌های موضعی، کرم ها، مرهم یا بریس های مکانیکی نیاز داشته باشند.
تزریق مفاصل: استروئیدها می‌توانند تورم و التهاب اعصاب را کاهش دهند. تزریق مفاصل یک روش کم تهاجمی است که شامل تزریق یک کورتیکواستروئید و یک داروی بی‌حس کننده به مفصل دردناک است. در حالی که نتایج موقتی هستند، اگر تزریق مفید باشد، می‌توان آن را تا سه بار در سال تکرار کرد.
بلوک‌‌عصبی: تزریق به مفاصل یا اعصاب گاهی اوقات “بلوک” نامیده می‌شود. تزریق موفقیت آمیز مفصلSI ممکن است نشان دهنده این باشد که شما می‌توانید از بلوک رادیوفرکانسی بهره‌مند شوید. (روشی که از جریان الکتریکی برای از بین بردن رشته های عصبی حامل سیگنال های درد در مفصل استفاده می کند).
جراحی: اگر درمان‌های غیرجراحی و تزریق‌های مفصلی باعث تسکین درد نشوند، پزشک شما ممکن است جراحی فیوژن مفصلSI با حداقل تهاجم را توصیه کند. جراح از طریق یک برش کوچک، ایمپلنت‌های تیتانیوم (فلزی) و مواد پیوند استخوان را برای تثبیت مفصل و تقویت رشد استخوان قرار می‌دهد. عمل جراحی حدود یک ساعت طول می‌کشد. بیمار ممکن است همان روز یا روز بعد به خانه برود. تا چند هفته پس از جراحی، بیمار نمی تواند تمام وزن را در سمت عمل شده تحمل کند و باید از عصا برای حمایت استفاده کند.

بهبودی و پیشگیری از درد مفصل‌ ساکروایلیاک

نگرش مثبت، فعالیت منظم و بازگشت سریع به کار، همه عناصر بسیار مهم بهبودی هستند. اگر در ابتدا نمی توان وظایف شغلی معمولی را انجام داد. ممکن است وظایف تغییر یافته (سبک یا محدود) برای مدت محدودی تجویز شود.
پیشگیری کلید جلوگیری از عود است:

  • تکنیک‌های صحیح بلند کردن
  • وضعیت مناسب در هنگام نشستن، ایستادن، حرکت و خوابیدن
  • ورزش منظم همراه با کشش و تقویت
  • منطقه کار ارگونومیک
  • تغذیه خوب، وزن سالم، توده بدنی بدون چربی
  • تکنیک های کنترل استرس و آرامش
  • سیگار کشیدن ممنوع

بیشتر مطالعه کنید:تزریق اپیدورال

درمان های مداخله ای شامل موارد زیر است:

پرولوتراپی

این شامل تزریق موادی مانند دکستروز و پلاسمای غنی از پلاکت به مفصل است.

تزریق استروئید

خارج مفصلی یا داخل مفصلی. خارج از مفصلی یا ترکیبی به تزریق فقط داخل مفصلی ترجیح داده می شود.

عصب کشی با فرکانس رادیویی

شامل ضایعه اعصاب شاخه جانبی است که مفصل ساکروایلیاک را عصب می کند. مساحت فرسایش با دستگاه های فرکانس رادیویی دوقطبی و خنک شده افزایش می یابد. اشکال این است که عصب کشی با فرکانس رادیویی فقط اعصاب خلفی را مورد توجه قرار می دهد. به اعصاب قدامی نمی پردازد.
فرکانس رادیویی پالسی فرکانس رادیویی معمولی اعصاب را از بین می برد. از سوی دیگر، فرکانس رادیویی پالسی، یک میدان الکتریکی ایجاد می کند که انتقال درد را در فیبرهای A-delta و C تغییر می دهد.
موارد سرکش ممکن است نیاز به مداخله جراحی داشته باشند. با این حال، نتایج به طور یکسان دلگرم کننده نیستند. شوتز و همکاران نشان دادند که 82 درصد از بیماران پس از جراحی ناراضی بودند و 65 درصد نیاز به جراحی مجدد داشتند. تکنیک‌های اخیر با ایمپلنت‌های مثلثی نتایج بهتری داشته‌اند، اما نتایج طولانی‌مدت انتظار می‌رود.https://youtu.be/utvuEza5Kk0?si=Qt2XSyz77mx_8UY5