درد عصب سیاتیک معمولاً با طیف گسترده‌ای از ویژگی‌ها توصیف می‌شود.این درد به مرور زمان بدتر شده و ممکن است ناتوان کننده‌ شود. این درد ممکن است بیاید و برود یا برای دوره‌های طولانی‌تری باقی بماند و ممکن است با برخی پوزیشن‌ها، ورزش‌ها و یا داروها تسکین یابد. درد معمولا اولین علامت سیاتیک است و به طور معمول نشان دهنده تحریک یا التهاب عصبی است. هنگامی که فشار روی عصب وجوددارد، علائم عصبی ممکن است ایجاد شود.

دکتر مجید نجفی متخصص درد و مدیر کلینیک در مهرگان به همراه پزشکان متخصص این کلینیک به صورت تخصصی بر روی درمان سیاتیک کار کرده اند و شما می توانید با مراجعه به کلینیک فوق تخصصی سیاتیک مهرگان خدمات درمانی برای درمان درد سیاتیک را دریافت کنید.

رادیکولوپاتی

رادیکولوپاتی به درد ناشی از فشردگی ریشه‌های عصبی نخاعی اشاره دارد. سیاتیک زمانی رخ می‌دهد که یک یا چند ریشه عصبی از L4 تا S3 به علت فتق دیسک، تنگی یا دژنراسیون تحریک یا فشرده می‌شوند. درد رادیکولار از ریشه عصب سیاتیک به طور معمول در ران، ساق پا و یا انگشتان پا احساس می‌شود.

دردسیاتیک ممکن است با علائم دیگری همراه باشد و به طور معمول یک یا چند ناحیه در کمر، ران، ساق پا و انگشتان پا را تحت تاثیرقرار می‌دهد.  اگر مدت درد کمتر از 8 هفته باشد به آن سیاتیک حاد می‌گویند.  اگر مدت درد بیش از 8 هفته باشد به عنوان سیاتیک مزمن توصیف می‌شود.

 

 

---

مطالعه کنید: علائم سیاتیک چیست؟

---

ماهیت درد سیاتیک

درد معمولا اولین علامت سیاتیک است و به طور معمول نشان دهنده تحریک یا التهاب عصبی است.

در بیشتر موارد، درد تیز یا سوزشی احساس می‌شود که فقط یک پا را درگیر می‌کند.

چند نمونه از انواع دیگر درد که ممکن است احساس شود عبارتند از:

• درد تیر کشنده مانند شوک الکتریکی
•  درد ضربان دار
•  درد مبهم دائمی
•  دردی که می‌آید و می‌رود

به ندرت، سیاتیک ممکن است هر دو پا را با هم درگیر کند.  درد متناوب بین پای راست و چپ نیز ممکن است.

نواحی تحت تاثیر درد سیاتیک

درد سیاتیک در طول مسیر عصب سیاتیک و یا شاخه‌های آن رخ می‌دهد.  معمولاً پشت و قسمت خارجی ران و یا ساق پا تحت تأثیرقرار می‌گیرند.

سایر مناطق بالقوه‌ای که می‌توانند تحت تأثیر درد سیاتیک قرار گیرند عبارتند از:

• پایین کمر
•  جلوی ران و یا ساق پا
•  قسمت بالایی و بیرونی پا
•  کف پا
•   بین انگشتان اول و دوم

در سیاتیک، پا درد معمولاً شدیدتر از کمر درد است.

 علائم عصبی که ممکن است با درد سیاتیک همراه باشد:

هنگامی که عصب سیاتیک فشرده می‌شود، یک یا چند علامت عصبی ممکن است همراه با درد وجود داشته باشد.

چند نمونه از علائم همراه عبارتند از:

•  ضعف در عضلات ران:  هنگامی که عضلات ران تحت تأثیر قرار می‌گیرند، ممکن است هنگام تلاش برای به هم رساندن ران‌ها، ضعف احساس شود.

•  ضعف در عضلات پا:هنگامی که عضلات ساق پا تحت تأثیر قرار می‌گیرند، ممکن است هنگام تلاش برای خم کردن زانو یا در حالی که پا و یا انگشتان پا را به سمت بالا و یا پایین می‌گیرید، ضعف وجود داشته باشد.  این مسائل ممکن است منجر به افتادگی پا شود (مشکل در بلند کردن قسمت جلوی پا هنگام راه رفتن).  همچنین ممکن است در برخاستن از حالت نشسته یا تلاش برای راه رفتن روی نوک پا مشکل وجود داشته باشد.

زمانی که تحریکات عصبی قادر به عبور از عصب سیاتیک نباشند، از دست دادن حس ممکن است رخ دهد.  نواحی شایعی که تحت تأثیر بی‌حسی قرار می‌گیرند، سمت ساق پا و یا پاشنه، کف پا و یا بالای پا هستند.

•  پارستزی:  احساس غیر طبیعی بر روی پوست به دلیل هدایت عصبی نامناسب.  این احساس ممکن است شامل گزگز، سفتی، سوزن سوزن شدن و یا احساس خزیدن چیزی در پشت ران و یا ساق پا باشد.

معنای این علائم چیست:

علائم عصبی ممکن است منجر به کاهش عملکرد پای آسیب‌دیده شود و زمانی که عصب سیاتیک فشرده می‌شود، شایع‌تر است.

چه وقتی درد سیاتیکیک اورژانس پزشکی است:

مواقعی وجود دارد که علائم سیاتیک ممکن است نشان دهنده آسیب بالقوه جدی به عصب سیاتیک باشد. اگر چه این‌موضوع به صورت نادر رخ می‌دهد.

 

اورژانس پزشکی زمانی است که:

درد سیاتیک شدید است یا افزایش ناگهانی درد وجود دارد.

بی‌اختیاری روده و یا مثانه وجود داشته باشد.

درد سیاتیک با تب، حالت تهوع و یا کاهش وزن همراه باشد.

این علائم می‌تواند نشان دهنده بیماری‌های زمینه‌ای جدی مانند سندرم دم اسب، عفونت یا تومورهای ستون فقرات باشد.

به طور معمول، بهتر است برای تشخیص دقیق با یک متخصص  مشورت کنید، زیرا طیف گسترده‌ای از مسائل می‌تواند عصب سیاتیک را تحت تاثیر قرار دهد و باعث ایجاد علائم شود.  درمان‌هایی که علت اصلی علائم سیاتیک را هدف قرار می‌دهند، به جای رویکردهای تسکینی که فقط علائم را تسکین می‌دهند، برای رفع درد طولانی‌مدت مؤثرتر خواهند بود.

 

 

---

مطالعه کنید: آیا درمان خانگی سیاتیک موثر است؟

---

 

سندرم تونل کارپال زمانی اتفاق می‌افتد که عصب مدین هنگام عبور از مچ دست فشرده می‌شود. در این زمان که تونل کارپال داخل مچ دست شما ملتهب می‌شود.

عصب میانی برخی از ماهیچه‌هایی را که شست را حرکت می‌دهند کنترل می‌کند و اطلاعات مربوط به احساسات شست و انگشتان را به مغز منتقل می‌کند.

هنگامی که عصب تحت فشار قرار می‌گیرد. ممکنه باعث گزگز، بی‌حسی یا درد در دست آسیب دیده شود. زنان بیشتر از مردان به سندرم تونل کارپال مبتلا می‌شوند. این عارضه افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار می‌دهد، اما در افراد بالای 50 سال شایع‌تر است.

 

علائم سندرم تونل کارپال چیست؟

سندرم تونل کارپال باعث احساس سوزن سوزن شدن، بی‌حسی و گاهی درد در دست می‌شود. علائم گاهی اوقات می‌تواند در ساعد یا بالاتر از بازوی شما احساس شود. معمولاً در طی چند هفته به تدریج بروز می‌کند. معمولاً بدترین حالت را در انگشتان شست، اشاره و وسط احساس می‌کنید. اما گاهی اوقات ممکن است.

همچنین ممکن است دردی داشته باشید که از بازو تا شانه یا گردن می‌رسد. می‌تواند فقط یک یا هر دو دست را تحت تاثیر قرار دهد. این علائم در شب بدتر می‌شوند و می‌توانند خواب شما را مختل کنند، اما ممکن است هنگام صبح که از خواب بیدار می‌شوید نیز متوجه آن شوید.

آویزان کردن دست از رختخواب یا تکان دادن آن در اطراف اغلب به کاهش درد و سوزن سوزن شدن کمک می‌کند. ممکن است در طول روز به هیچ وجه متوجه این مشکل نشوید، اگرچه برخی فعالیت‌ها مانند نوشتن، تایپ کردن یا کارهای خانه می‌توانند علائم شما را ایجاد کنند. با این حال، اگر عصب به شدت فشرده شود. ممکن است. علائمی در طول روز داشته باشید. ممکن است دست شما ضعیف باشد، یا انگشتان بی‌حس شوند، یا هر دو. ممکن است چیزها را رها کنید و متوجه شوید که فعالیت‌هایی که نیاز به حرکات ظریف انگشت دارند.

مانند:

نوشتن یا بستن دکمه ها، دشوارتر می‌شوند.

 

 

Carpal Tunnel Syndrome

 

علل سندرم تونل کارپال چیست؟

عصب میانی به فشار بسیار حساس است. و ممکن است. نتوان گفت که چه چیزی باعث این وضعیت برای شما شده است. برخی از مواردی که می‌تواند خطر ابتلا به سندرم تونل کارپال را افزایش دهد عبارتند از: هر نوع آرتریت در مچ دست، به خصوص اگر تورم مفصل مچ دست یا تاندون‌هایی که از تونل کارپال عبور می‌کنند وجود داشته باشد.

• تغییرات هورمونی، به عنوان مثال در دوران بارداری، که گاهی اوقات می‌تواند بر بافت‌های همبند تأثیر بگذارد و به عصب فشار وارد کند.
• غده تیروئید به اندازه کافی هورمون تولید نمی‌کند. که گاهی اوقات کم کاری تیروئید یا غده تیروئید کم کار نامیده می‌شود.
• دیابت
• شکستگی مچ دست
• ژن های شما
• چاقی
• کاری که فشار زیادی روی مچ دست شما ایجاد می‌کند.
• با استفاده از ابزارهای ارتعاشی گاهی اوقات، برخی داروها می‌توانند باعث ایجاد آن شوند، به ویژه درمان سرطان سینه اگزمستان و آناسترازول.

 

تشخیص سندرم تونل کارپال چگونه است؟

معاینه مچ دست: پزشک از شما می‌خواهد که علائم خود را توضیح دهید. آنها نگاهی به دست و مچ شما خواهند انداخت تا وضعیت بد را ارزیابی کنند. اگر مچ دست به دلیل آرتریت یا تورم تاندون متورم شده است، این می‌تواند دلیل علائم شما باشد و یا اینکه مدتی است که به این عارضه مبتلا بوده‌اید، ممکن است نشانه‌هایی از تحلیل رفتن ماهیچه در قاعده انگشت شست وجود داشته باشد. اگر مشکل شدید باشد، انگشت شست، اشاره و وسط شما ممکن است نسبت به لمس ملایم یا سوزن بی‌حس باشند.

پزشک شما ممکن است روی عصب میانی در سمت کف مچ دست شما ضربه بزند، این به عنوان آزمایش تینل شناخته می‌شود. یا ممکن است از شما بخواهند که کف دست خود را تا یک دقیقه به سمت ساعد خم کنید که به آزمایش فالن معروف است. این آزمایش‌ها می‌توانند به تشخیص سندرم تونل کارپال کمک کنند. اما قابل اعتماد نیستند. بنابراین ممکن است. یکی از آزمایش‌هایی که در زیر توضیح داده شده است. را نیز انجام دهید.

 

تست ها

گاهی اوقات سندرم تونل کارپال ممکن است. با چیز دیگری اشتباه گرفته شود. مانند فشار بر اعصاب گردن به دلیل مشکلات دیسک یا آرتریت، که می‌تواند علائم مشابهی ایجاد کند. آزمایش هدایت عصبی ممکن است. کمک کند. و می‌تواند برای اندازه گیری میزان فشرده سازی عصب بد استفاده شود.

این آزمایش‌ها را می‌توان به روش‌های مختلفی انجام داد، اما یکی از راه‌های رایج این است که ببینید وقتی یک جریان الکتریکی کوچک از یکی از انگشتان شما عبور می‌کند، عصب شما چگونه واکنش نشان می‌دهد. الکترودهایی روی انگشتان دست و مچ دست به پوست شما متصل می‌شوند تا سرعت پاسخ عصب شما به جریان را اندازه گیری کنند.

این آزمایش میزان بد بودن علائم شما را اندازه گیری نمی‌کند. اما می‌تواند نشان دهد که عصب چقدر آسیب دیده است. هنگامی که عصب آسیب می‌بیند، سرعت حرکت پیام‌ها بین انگشت و مچ کندتر می‌شود.

اسکن اولتراسوند گاهی اوقات برای تشخیص استفاده می‌شود، زیرا عصب ممکن است قبل از عبور از تونل کارپ متورم شود و این را می‌توان در اسکن مشاهده کرد. سونوگرافی همچنین می‌تواند برخی از علل سندرم تونل کارپال، از جمله تورم در تاندون‌ها یا مفصل را نشان دهد.

تست فالن و تینل

درمان‌ سندرم تونل کارپال

درمان‌های مختلفی برای سندرم تونل کارپال وجود دارد، اما همه آنها برای همه کارساز نیستند. همه موارد این عارضه باعث ایجاد مشکلات طولانی مدت در دست نمی‌شود و برخی افراد ممکن است بدون هیچ گونه درمان پزشکی متوجه شوند که بهبود می‌یابد.

اگر دلیل خاصی برای مشکل شما وجود داشته باشد، مانند کم کاری غده تیروئید یا آرتریت، ممکن است علائم شما با درمان آن بهبود یابد. پزشک شما در مورد درمان‌های مختلف موجود با شما صحبت می‌کند و به شما کمک می‌کند تصمیم بگیرید کدام یک برای شما بهترین است. اگر وضعیت شدید است و ضعف در عضلات دست خود را تجربه می‌کنید، مهم است که سریع درمان شوید و معمولاً به شما توصیه می‌شود که جراحی کنید.

بیشتر مطالعه فرمایید : پا درد ناشی از مشکل در ستون فقرات 

آتل

یک آتل استراحت برای مچ دست شما اغلب کمک می کند، به خصوص اگر علائم شما در شب بدتر شود. اگر فعالیت‌های خاصی علائم شما را افزایش دهند، یک آتل کاری برای حمایت از مچ دست که کف دست را کمی به عقب می‌برد، ممکن است مفید باشد.

یک کاردرمانگر یا فیزیوتراپیست می‌تواند در مورد انواع مختلف آتل به شما توضیح دهد. برخی از درمانگران ممکن است. تمرینات مچ دست را توصیه کنند که ممکن است. به جلوگیری از چسبیدن عصب میانی به تاندون‌های مجاور کمک کند.

 

کورتون

تزریق کورتون در بیشتر موارد مفید خواهد بود، اگرچه ممکن است اثر آن پس از هفته‌ها یا ماه‌ها از بین برود. مقدار کمی کورتون به داخل تونل کارپال تزریق می‌شود که به کاهش تورم کمک می‌کند.

تزریق کورتون به مفصل مچ دست ممکن است در صورت ابتلا به آرتریت در مچ دست کمک کند. تزریق ممکن است در آن زمان احساس ناراحتی کند، اما می‌تواند در درمان سندرم تونل کارپال بسیار مفید باشد. اگر تزریق کورتون مفید باشد اما علائم شما بعداً عود کند، پزشک ممکن است تزریق را تکرار کند. اما تزریق‌های مکرر می‌توانند تاثیر کمتری داشته باشند یا باعث تغییرات پوستی شوند، بنابراین ممکن است همیشه تزریق نشوند.

 

عمل جراحی

در صورت فشرده شدن شدید عصب مدین یا بی‌حسی و دردی که با درمان‌های دیگر بهبود نیابد ممکن است. به جراحی نیاز داشته باشد. این جراحی که به عنوان جراحی آزادسازی تونل کارپال یا جراحی رفع فشار شناخته می‌شود، با کاهش فشار روی عصب مدیان، درد را تسکین می‌دهد.

جراحی معمولا به صورت سرپایی انجام می‌شود. این عمل معمولاً تحت بی‌حسی موضعی انجام می‌شود و ممکن است با جراحی باز معمولی یا با جراحی آرتروسکوپی انجام شود.

جراح شما می‌تواند به شما بگوید کدام یک برای شما مناسب‌تر است. پس از عمل، ممکن است لازم باشد چند روز روی دست و مچ خود بانداژ ببندید. برای کاهش سفتی و تورم و جلوگیری از گرفتار شدن عصب و تاندون‌ها در بافت اسکار که ممکن است بعد از عمل ایجاد شود، مهم است که انگشتان و بازوی خود را به حرکت درآورید.

ممکن است بتوانید تمرینات ملایم را در همان روز عمل خود شروع کنید. بخیه‌های شما معمولا بین 10 تا 14 روز پس از عمل کشیده می‌شود. اگرچه برخی جراحان به جای آن از بخیه‌های قابل جذب استفاده می‌کنند که نیازی به برداشتن ندارند. شما باید در کمتر از یک ماه پس از جراحی بهبودی خود را بازیابی کنید، اگرچه ممکن است زمان بیشتری طول بکشد تا تمام این احساس به دست شما بازگردد، به خصوص اگر برای مدت طولانی این بیماری را داشته باشید.

عوارض احتمالی جراحی

گاهی اوقات، این عمل ممکن است بهبودی کامل را به همراه نداشته باشد. به خصوص اگر دچار تحلیل عضلانی یا از دست دادن حس در دست خود شده باشید. اما باید تا حد زیادی درد شما را کاهش دهد. اگر احساس می‌کنید در شش هفته اول پس از عمل هیچ بهبودی در علائم شما وجود ندارد، باید با جراح خود صحبت کنید.

در چند هفته اول پس از جراحی باید از انجام کارهای سنگین اجتناب کنید، اما باید شروع به استفاده از دست خود برای فعالیت‌های سبک‌تر کنید، البته تا زمانی که خیلی ناراحت کننده نباشد. تا زمانی که نتوانید به راحتی با دست خود مشت کنید، نباید رانندگی کنید.

برای اکثر افراد جراحی بسیار موفقیت آمیز است. اما مانند همه عمل‌ها، خطر کوچکی از عوارض وجود دارد که ممکن است شامل عفونت، آسیب عصبی یا جای زخم باشد.

در موارد نادر، درد ممکن است ادامه یابد، یا ممکن است مدتی پس از عمل بازگردد، حتی اگر در ابتدا موفقیت آمیز به نظر می‌رسید.

 

زندگی با سندرم تونل کارپال

هیچ رژیم غذایی خاصی برای کمک به تسکین یا پیشگیری از سندرم تونل کارپال نشان داده نشده است. با این حال، یک رژیم غذایی متعادل سالم و ورزش منظم برای سلامت عمومی شما مهم است. اگر فکر می‌کنید کار شما ممکن است باعث بدتر شدن علائم شما شود، با پزشک خود این موضوع را مطرح کنید.

تحقیقات و تحولات جدید

تحقیقات مداومی در مورد درمان و مدیریت درد سندرم تونل کارپال وجود دارد، همچنین در حال آزمایش هستند که آیا تزریق استروئید در کاهش علائم و بهبود استفاده از دست در کوتاه مدت مفیدتر از اسپلینت شبانه است یا خیر.

 

اگر مشکل گزگز و بی‌حسی در دست و انگشتان خود دارید به کلینیک فوق تخصصی دست و مچ‌ دست مهرگان با شماره 02122873994 تماس بگیرید.

تزریق استروئید اپیدورال کمری برای کمردرد و سیاتیک و تنگی کانال نخاعی

برای اطلاع از قیمت تزریق اپیدورال در کلینیک درد مهرگان با شماره 09352246718 – 02122873994 تماس بگیرید. تزریق اپیدورال یک درمان رایج برای بسیاری از انواع کمردرد است. اپیدورال بهترین درمان غیر جراحی سیاتیک و کمردرد و تنگی کانال نخاعی محسوب می‌شود.

این تزریق، تزریق استروئید اپیدورال نامیده می شود. زیرا شامل تزریق یک بی حس کننده موضعی و یک داروی استروئیدی به طور مستقیم به فضای اپیدورال است که نخاع و ریشه های عصبی را احاطه کرده است.

 

 

 

 

 

اهداف اساسی تزریق اپیدورال برای تسکین کمردرد

اهداف تزریق استروئید اپیدورال عبارتند از:

با کاهش التهاب در داخل و اطراف ریشه های عصبی، درد کنترل می‌شود
بهبود تحرک و عملکرد در کمر و پاها
به بیمار اجازه دهید در یک برنامه جامع فیزیوتراپی و توانبخشی شرکت کند و پیشرفت کند

 

قیمت تزریق اپیدورال در کشورهای دیگر

 

تزریق اپیدورال، در اغلب موارد، پس از انجام یک سری درمان‌های غیرجراحی، مانند داروها و فیزیوتراپی، و قبل از در نظر گرفتن جراحی، توصیه می‌شود.

نقش تزریق معمولاً تسکین درد برای بازگشت به فعالیت های روزمره و پیشرفت در فیزیوتراپی است.

مزایای بالقوه تزریق اپیدورال

اکثر پزشکان کلینیک درد مهرگان معتقدند که تزریق اپیدورال می تواند در طول یک دوره حاد کمردرد و یا پا درد مفید باشد. اشکال اصلی تزریق این است که همیشه موثر نیست. در صورت موثر بودن، تسکین درد موقتی است و از یک هفته تا چند سال متغیر است. به طور معمول، اگر تزریق اولیه موثر باشد، ممکن است تا 3 تزریق در یک سال انجام شود.

تزریق اپیدورال مزایای زیر را دارد:

کاهش درد و التهاب عصبی. استروئیدها تولید مواد شیمیایی التهابی را کاهش می دهند. این داروهاحساسیت رشته های عصبی به درد را کاهش می دهند. کورتون هاسیگنال های درد کمتری تولید می کنند.
باعث کاهش مصرف داروهای خوراکی می‌شوند. تسکین درد ناشی از این تزریق ها ممکن است به محدود کردن یا رفع نیاز به داروهای خوراکی کمک کند. برخی از داروها ممکن است در صورت مصرف طولانی مدت عوارض جانبی داشته باشند.

 

قیمت تزریق اپیدورال چقدر است؟

 

به فیزیوتراپی ادامه دهید یا دوباره به آن بپردازید. این تزریق ممکن است تسکین درد کافی را برای بیمار فراهم کند تا بتواند با برنامه فیزیوتراپی توانبخشی پیشرفت کند.
جراحی را به تعویق بیندازید. تسکین درد ناشی از تزریق اپیدورال کمری ممکن است به تعویق جراحی کمک کند. اگر فیزیوتراپی موثر باشد، ممکن است نیاز به مداخله جراحی را برطرف کند.

ممکن است چندین تکنیک برای انجام تزریق اپیدورال بسته به شرایط زمینه‌ای، نیازهای بیمار و ترجیحات و تجربه پزشک استفاده شود.

تزریق اپیدورال در کلینیک درد مهرگان

اگر برای کمر درد نیاز به تزریق دارید، کلینیک درد مهرگان در خدمت شماست. برای استفاده از این تخفیف با شماره 09378090188 تماس بگیرید.

انواع تزریق اپیدورال

این نوع تزریق می تواند تسکین درد حاد و قابل توجهی را ارائه دهد. زیرا یک داروی استروئیدی با اثرات ضد التهابی قوی را مستقیماً در ناحیه دردناک نزدیک عصب نخاعی وارد می کند. تزریق اپیدورال ممکن است با استفاده از یکی از روش های زیر انجام شود:

ترانسفورامینال:

این روش به تزریق دقیق محلول استروئیدی در فضای اپیدورال، نزدیک ناحیه ای که احتمال تحریک عصب وجود دارد، می دهد. این تکنیک تزریق ریشه های عصبی خاصی را برای کنترل التهاب و درد هدف قرار می دهد.

اینترلامینار:

در این تکنیک سوزن از پشت ستون فقرات وارد شده و دارو در فضای اپیدورال رسوب می‌کند. این روش دقیق تر است زیرا دارو را در نزدیکی ریشه عصب هدف قرار نمی دهد و محلول استروئیدی آزاد است که در فضای اپیدورال پخش شود.

کودال:

این یک روش کلی است که به راحتی انجام می شود، اما دارو مستقیماً به منبع درد در فضای اپیدورال و اطراف اعصاب نمی رود. روش دمی ممکن است کمتر موثر باشد، اما ایمن تر و آسان تر در نظر گرفته می شود. این روش ممکن است به کنترل درد گسترده یا منتشر کمک کند.

 

کلینیک فوق تخصصی سیاتیک

 

اثربخشی تزریق اپیدورال

تحقیقات موجود، نتایج مطلوبی را نشان می دهد. به طوری که 70٪ تا 90٪ از بیماران تسکین درد را از این تزریق ها تجربه می کنند. این درمان برای یک هفته تا چند سال طول می کشد. اگر اولین پاسخ به تزریق اپیدورال خوب باشد، تزریق دوم زمانی در نظر گرفته می‌شود که بهبود از تزریق اول کم شود. به طور معمول، حداکثر 3 تزریق ممکن است در یک دوره 12 ماهه انجام شود.

بسیاری از مطالعات، مزایای کوتاه مدت تزریق اپیدورال را مستند کرده اند. داده ها در مورد اثربخشی طولانی مدت کمتر متقاعد کننده هستند. بحث در مورد اثربخشی آن در کاهش درد و بهبود عملکرد همچنان ادامه دارد.

علاوه بر این، محدودیت‌های متعددی در تحقیقات انجام شده وجود دارد، از جمله:

بسیاری از مطالعات شامل استفاده از فلوروسکوپی یا اشعه ایکس برای تأیید قرار دادن مناسب دارو نمی‌شوند. امروزه از راهنمایی فلوروسکوپی به طور معمول استفاده می‌شود.
مطالعات دیگر بیماران را بر اساس تشخیص طبقه‌بندی نمی‌کنند و تمایل دارند انواع مختلف منابع درد را با هم جمع کنند.

چه زمانی از تزریق اپیدورال استفاده می‌شود

تزریق اپیدورال کمری معمولاً در درمان مشکلاتی انجام می‌شود که باعث تحریک و یا التهاب ریشه‌های عصبی نخاعی همراه با درد کمر و پا می‌شود. شایع ترین بیماری های تحت درمان تحت درمان شامل:

فتق دیسک کمر
بیماری دیسک دژنراتیو کمر
تنگی کانال نخاعی کمری
کمردرد موضعی

لنگش عصبی

این مشکلات با این تزریق اپیدورال درمان می‌شوند.

چه کسی تزریق اپیدورال را انجام می‌دهد

پزشکانی که این نوع تزریق را انجام می دهند عبارتند از متخصصان درد و جراحان ستون فقرات. روش تزریق معمولاً در یک مرکز جراحی، بیمارستان یا کلینیک پزشکی انجام می شود.

تزریق اپیدورال چگونه در دسترس است؟

کلینیک درد مهرگان برای تسهیل در درمان بیماران عزیز، تسهیلات عالی در نظر گرفته است.در این راستا، ما با بیمه های نیروهای مسلح، بانک مرکزی، شهرداری و کارآفرین قرارداد داریم.همچنین برای بهره مندی از تزریق اپیدورال می‌توانید با شماره 09378090188 تماس حاصل فرمایید.

 

 

 

در حالی که سن یک عامل خطر اصلی برای آرتروز زانو است، افراد جوان نیز می‌توانند به آن مبتلا شوند. برای برخی افراد ممکن است ارثی باشد. برای برخی دیگر، آرتروز زانو می‌تواند ناشی از آسیب یا عفونت یا حتی اضافه وزن باشد.

آرتروز زانو چیست؟

آرتروز یا استئوآرتریت، که معمولا به عنوان آرتریت ساییدگی شناخته می‌شود، وضعیتی است که در آن غضروف از بین می‌رود. وقتی این اتفاق می‌افتد، استخوان‌های مفاصل نزدیک‌تر به یکدیگر ساییده می‌شوند و در مواجهه با ضربه آسیب پذیر ترند. این ساییدگی منجر به درد، تورم، سفتی، کاهش توانایی حرکت و گاهی اوقات تشکیل خارهای استخوانی می‌شود.

درد پشت زانو چه علائمی دارد؟

چه کسانی به آرتروز زانو مبتلا می‌شوند؟

استئوآرتریت شایع‌ترین نوع آرتریت است. در حالی که این بیماری حتی در افراد جوان نیز ممکن است رخ دهد، احتمال ابتلا به آرتروز پس از 45 سالگی افزایش می‌یابد. طبق گزارش بنیاد آرتریت، بیش از 27 میلیون نفر در ایالات متحده به آرتروز مبتلا هستند که زانو یکی از شایع‌ترین مناطق آسیب دیده است. زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا به آرتروز هستند.

 

چه چیزی باعث آرتروز زانو می‌شود؟

شایع‌ترین علت آرتروز زانو افزایش سن است. تقریباً همه در نهایت به درجاتی از آرتروز مبتلا می‌شوند. با این حال، عوامل متعددی خطر ابتلا به آرتریت قابل توجه در سنین پایین را افزایش می‌دهد.

سن:

با افزایش سن، توانایی غضروف برای بهبودی کاهش می‌یابد.

وزن:

اضافه وزن باعث افزایش فشار بر روی تمام مفاصل به خصوص زانوها می‌شود. هر پوند اضافه وزن 3 تا 4 پوند به زانوهای شما اضافه می‌کند.

وراثت:

ارث شامل جهش‌های ژنتیکی است که ممکن است فرد را بیشتر در معرض ابتلا به آرتروز زانو قرار دهد. همچنین ممکن است به دلیل ناهنجاری‌های ارثی در شکل استخوان‌هایی باشد که مفصل زانو را احاطه کرده اند.

جنسیت‌:

احتمال ابتلا به آرتروز زانو در زنان ۵۵ ساله و بالاتر بیشتر از مردان است.

آسیب‌ها:

طی استرس مکرر، اینها معمولاً نتیجه نوع شغلی است که یک فرد دارد. افرادی که دارای مشاغل خاصی هستند که شامل فعالیت‌های زیادی است که می‌تواند به مفصل فشار وارد کند، مانند زانو زدن، چمباتمه زدن، یا بلند کردن وزنه‌های سنگین (55 پوند یا بیشتر)، به دلیل فشار مداوم روی مفصل، احتمال بیشتری دارد که به آرتروز زانو مبتلا شوند. .

ورزش:

افردی که در فوتبال، تنیس یا دویدن طولانی مدت فعالیت می‌کنند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آرتروز زانو باشند. این بدان معناست که ورزشکاران باید اقدامات احتیاطی را برای جلوگیری از آسیب انجام دهند. با این حال، مهم است که توجه داشته باشید که ورزش متوسط ​​منظم مفاصل را تقویت می‌کند و می‌تواند خطر ابتلا به آرتروز را کاهش دهد. در واقع، ضعف عضلات اطراف زانو می‌تواند منجر به آرتروز شود.

سایر بیماری ها:

افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید، دومین نوع رایج آرتریت، نیز بیشتر در معرض ابتلا به آرتروز هستند. افراد مبتلا به برخی اختلالات متابولیک، مانند اضافه بار آهن یا هورمون رشد بیش از حد، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آرتروز هستند.

علائم آرتروز زانو چیست؟

علائم آرتروز زانو ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• دردی که در هنگام فعالیت افزایش می‌یابد، اما با استراحت کمی بهتر می‌شود.
• ورم
• احساس گرما در مفصل
• سفتی در زانو، به خصوص در صبح یا زمانی که مدتی نشسته اید.
• کاهش تحرک زانو، سخت شدن در نشستن و پیاده شدن از صندلی یا اتومبیل، استفاده از پله‌ها یا راه رفتن.
• صدای جیرجیر و ترقه که هنگام حرکت زانو شنیده می‌شود.

آرتروز زانو چگونه تشخیص داده می‌شود؟

تشخیص آرتروز زانو با معاینه فیزیکی توسط پزشک شروع می‌شود. همچنین پزشک سابقه پزشکی شما را می‌گیرد و علائم را یادداشت می‌کند. حتماً توجه داشته باشید که چه چیزی باعث بدتر یا بهتر شدن درد می‌شود تا به پزشکتان کمک کند تا تشخیص دهد که آیا آرتروز یا چیز دیگری ممکن است باعث درد شما شود یا خیر. همچنین دریابید که آیا فرد دیگری در خانواده شما آرتریت دارد یا خیر. پزشک شما ممکن است آزمایشات اضافی را تجویز کند، از جمله:

• اشعه ایکس، که می‌تواند آسیب استخوان و غضروف و همچنین وجود خار استخوان را نشان دهد.
• اسکن تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI).

اسکن MRI ممکن است زمانی سفارش داده شود که اشعه ایکس دلیل واضحی برای درد مفاصل ارائه نکند یا زمانی که اشعه ایکس نشان می‌دهد که سایر انواع بافت مفصلی ممکن است آسیب ببینند. پزشکان ممکن است از آزمایش‌های خون برای رد سایر بیماری‌هایی که می‌توانند باعث درد شوند، مانند آرتریت روماتوئید، نوع دیگری از آرتریت ناشی از اختلال در سیستم ایمنی، استفاده کنند.

آرتروز زانو چگونه درمان می‌شود؟

اهداف اولیه درمان آرتروز زانو، تسکین درد و بازگشت تحرک است. برنامه درمانی معمولاً شامل ترکیبی از موارد زیر است:

• کاهش وزن: از دست دادن حتی مقدار کمی وزن، در صورت نیاز، می تواند به طور قابل توجهی درد زانو ناشی از آرتروز را کاهش دهد.
• ورزش: تقویت عضلات اطراف زانو باعث پایداری مفصل و کاهش درد می‌شود. تمرینات tching کمک می‌کند تا مفصل زانو متحرک و انعطاف پذیر باشد.
• مسکن‌ها و داروهای ضد التهاب: این شامل انتخاب‌های بدون نسخه مانند استامینوفن (تیلنول)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، یا ناپروکسن سدیم (Aleve) می‌شود. داروهای بدون نسخه را بیش از 10 روز بدون مشورت با پزشک مصرف نکنید. مصرف طولانی‌تر آنها احتمال عوارض جانبی را افزایش می‌دهد. اگر داروهای بدون نسخه تسکین ندهند، پزشک ممکن است به شما یک داروی ضد التهابی یا سایر داروها برای کمک به کاهش درد بدهد.
• تزریق کورتیکواستروئیدها یا اسید هیالورونیک به زانو: استروئیدها داروهای ضد التهابی قوی هستند. اسید هیالورونیک به طور معمول در مفاصل به عنوان یک نوع مایع روان کننده وجود دارد.
• درمان‌های جایگزین: برخی از درمانها‌ی جایگزین که ممکن است موثر باشند عبارتند از کرم‌های موضعی با کپسایسین، طب سوزنی، یا مکمل ها، از جمله گلوکزامین و کندرویتین.
• استفاده از وسایلی مانند بریس: دو نوع بریس وجود دارد: بریس‌های «تخلیه‌کننده» که وزن را از سمت زانو که تحت تأثیر آرتروز قرار گرفته است، برمی‌دارد. و بریس‌های “حمایت کننده” که برای کل زانو پشتیبانی می‌کنند.
• فیزیوتراپی و کاردرمانی: اگر در فعالیت‌های روزانه مشکل دارید، فیزیوتراپی یا کاردرمانی می‌تواند به شما کمک کند. فیزیوتراپیست‌ها راه هایی را برای تقویت عضلات و افزایش انعطاف پذیری در مفصل به شما آموزش می‌دهند. کاردرمانگران راه‌هایی را به شما آموزش می‌دهند تا فعالیت‌های منظم و روزانه مانند کارهای خانه را با درد کمتر انجام دهید.
• عمل جراحي: زمانی که درمان‌های دیگر جواب ندهد، جراحی گزینه خوبی است.

آیا از جراحی برای درمان آرتروز زانو استفاده می‌شود؟

اگر پزشک شما بخواهد آرتروز زانو را با جراحی درمان کند، گزینه‌‌های جراحی آرتروسکوپی، استئوتومی و آرتروپلاستی هستند.

• آرتروسکوپی از یک تلسکوپ کوچک (آرتروسکوپ) و سایر ابزارهای کوچک استفاده می‌کند. جراحی از طریق برش‌های کوچک انجام می‌شود. جراح از آرتروسکوپ برای دیدن فضای مفصل استفاده می‌کند. هنگامی که به آنجا رسید، جراح می‌تواند غضروف آسیب دیده یا ذرات شل را حذف کند، سطح استخوان را تمیز کند و در صورت کشف آن آسیب‌ها، انواع دیگر بافت را ترمیم کند. این روش اغلب در بیماران جوانتر (سن 55 سال و کمتر) به منظور به تعویق انداختن جراحی جدی تر استفاده می‌شود.
• استئوتومی روشی است که با تغییر شکل استخوان‌ها، هدف آن بهبود تراز زانو است. این نوع جراحی ممکن است در صورت آسیب دیدگی در یک ناحیه از زانو توصیه شود. همچنین اگر زانو شکسته باشد و به خوبی بهبود نیافته باشد، ممکن است استئوتومی توصیه شود. که معمولا دائمی نیست و ممکن است بعداً جراحی بیشتری لازم باشد.
• جراحی تعویض مفصل یا آرتروپلاستی یک روش جراحی است که در آن مفاصل با قطعات مصنوعی ساخته شده از فلز یا پلاستیک جایگزین می‌شوند. جایگزینی ممکن است یک طرف زانو یا کل زانو را درگیر کند. جراحی تعویض مفصل معمولا برای افراد بالای 50 سال مبتلا به استئوآرتریت شدید انجام می‌شود. اگر مفصل پروتز بعد از چندین سال فرسوده شود، ممکن است بعدها نیاز به تکرار جراحی باشد. اما با پیشرفت‌های مدرن امروزی، اکثر مفاصل جدید بیش از 20 سال دوام خواهند داشت. جراحی خطراتی دارد، اما نتایج به طور کلی بسیار خوب است.

مشاهده کنید: درمان آرتروز زانو

درد زیر زانو یک مشکل رایج است که ممکن است به طور ناگهانی با آسیب یا به تدریج در طول زمان ایجاد شود.ممکن است درد شدید زیر زانو، درد عمومی‌تر، مبهم‌تر، بی‌ثباتی، سفتی یا قفل شدن وجود داشته باشد.

 علائم ممکن است کاملاً موضعی همراه با درد درست زیر زانو باشد یا بیشتر در قسمت پایین ساق پا گسترش یابد.

درد زیر زانو اغلب با تورم زیر زانو همراه است که ممکن است کاملاً موضعی یا عمومی‌تر در اطراف کل زانو باشد.

 

 

علل درد زیر زانو چیست؟

 

در اینجا ما به شایع‌ترین علل درد زیر زانو، علت آن، علائم رایج و نحوه درمان آن‌ها خواهیم پرداخت. همچنین بررسی خواهیم کرد که چگونه با فکر کردن به علائم و فعالیت‌هایی که تحت تأثیر قرار می‌گیرند، بفهمیم که چه چیزی باعث درد زیر زانو شما می‌شود.

Patellar Tendonitis

1. تاندونیت کشکک

شایع‌ترین علت درد زیر زانو، تاندونیت کشکک است که با نام Jumper’s Knee شناخته می‌شود.

 در تاندونیت کشکک، التهاب و تخریب تاندون کشکک که درست زیر کاسه زانو قرار دارد، وجود دارد.تاندون کشکک ماهیچه‌های چهارگانه را به استخوان ساق پا (درشت نی) متصل می‌کند.

 تاندونیت کشکک باعث حساسیت و درد درست زیر زانو می‌شود که معمولاً با فعالیت‌هایی مانند دویدن، پریدن و چمباتمه زدن بدتر می‌شود.

است مقداری ضخیم شدن در تاندون وجود داشته باشد و زانو اغلب در صبح و بعد از فعالیت احساس سفت شدن می‌کند.

زانوی جامپر معمولاً یک آسیب ناشی از استفاده بیش از حد از فعالیت‌های تکراری مانند پریدن و لگد زدن است. تمرین بیش از حد، عدم تعادل عضلانی و خارهای استخوانی همگی خطر ایجاد درد زیر زانو ناشی از تاندونیت کشکک را افزایش می‌دهند.

 

 2. بیماری ازگود شلاترز(OSD)

 شایع‌ترین علت درد زیر زانو در نوجوانان، بیماری ازگود شلاتز ( Osgood Schlatters) است.

 درد زیر زانو از  اغلب به دنبال یک جهش رشد ایجاد می‌شود، جایی که استخوان‌ها سریعتر از عضلات می‌توانند رشد کنند.

 سفتی عضلات چهارگانه باعث ایجاد کشش بیش از حد در تاندون کشکک می‌شود و چسبندگی آن را به استخوان ساق پا در ناحیه توبروزیته تیبیا می‌کشد. این تنش باعث التهاب و تحریک در غده تیبیا می‌شود که می‌تواند منجر به ترک‌های کوچک در استخوان یا تشکیل خار استخوان شود.

 بیماری ازگود شلاتز باعث حساسیت و درد زیر زانو می‌شود که با فعالیت‌هایی مانند لگد زدن و پریدن بدتر می‌شود. با گذشت زمان، یک توده استخوانی سخت در جلوی ساق پا، حدود 2 سانتی متر زیر کاسه زانو تشکیل می‌شود.

ازگود شلاترز معمولاً فقط یک زانو را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما گاهی اوقات می‌تواند هر دو را تحت تأثیر قرار دهد.

 

3. بورسیت زانو

 شایع‌ترین علت تورم و درد زیر زانو بورسیت است.

 در اطراف زانو تعدادی بورس، کیسه‌های کوچک پر از مایع وجود دارد که بین استخوان‌ها و بافت نرم قرار می‌گیرند تا اصطکاک را کاهش دهند. در اطراف زانو تعدادی بورس، کیسه‌های کوچک پر از مایع وجود دارد که بین استخوان‌ها و بافت نرم قرار می‌گیرند تا اصطکاک را کاهش دهند.

 اگر فشار یا اصطکاک مکرر روی یکی از بورسا وجود داشته باشد، ملتهب می‌شود و با مایع اضافی پر می‌شود و یک محفظه تورم ایجاد می‌کند. تورم بورسیت زانو معمولاً کاملاً مشخص است و اغلب شبیه پرتقال کدو حلوایی است.

 دو نوع رایج بورسیت که باعث تورم و درد زیر زانو می‌شوند عبارتند از:  

• بورسیت Infrapatellar: باعث تورم و درد درست زیر زانو در جلوی زانو می‌شود. 
• بورسیت پس آنسرین: باعث تورم و درد زیر زانو در سمت داخلی می‌شود.

بورسیت معمولاً زمانی ایجاد می‌شود که فشار مکرری از طریق بورس وجود داشته باشد، به عنوان مثال: زانو زدن مکرر یا اصطکاک مکرر به عنوان مثال: ورزش‌هایی که شامل لگد زدن و پریدن، سفتی عضلانی یا ضربه مستقیم به زانو هستند، مثل تصادف اتومبیل یا وسایل ورزشی.

 

 4. سندرم پلیکا

 یکی دیگر از دلایل احتمالی درد زیر زانو که اغلب تشخیص داده نمی‌شود، سندرم پلیکا است.

در سندرم پلیکا، تحریک و التهاب در پلیکا زانو، چین‌خوردگی در غشای سینوویال کپسول مفصلی که مفصل زانو را احاطه کرده و خط می‌کشد، وجود دارد.

 سندرم اینفراپتلار پلیکا باعث درد مبهم و دردناک زیر زانو می‌شود که در شب یا هنگام خم شدن و صاف کردن پا بدتر می‌شود.

بالا و پایین رفتن از پله‌ها یا چمباتمه زدن. همچنین ممکن است احساس بی‌ثباتی زانو و در برخی موارد احساس گرفتگی یا قفل شدن با حرکت زانو وجود داشته باشد که ممکن است محدود شود.

 سندرم پلیکا زمانی ایجاد می‌شود که پلیکای زانو به دام افتاده یا نیشگون بگیرد. این ممکن است از ضربه مستقیم به زانو، خم شدن، صاف کردن مکرر زانو باشد، به عنوان مثال. دویدن و دوچرخه سواری، افزایش ناگهانی سطح فعالیت، ضعف عضلانی یا یک بیماری یا آسیب زمینه‌ای زانو.

 

 5. سندرم درد پاتلوفمورال

 یکی دیگر از دلایل احتمالی درد در زیر زانو و اطراف کاسه زانو، سندرم درد کشکک رانی است که با نام Runner’s Knee شناخته می‌شود.

 سندرم درد پاتلوفمورال زمانی ایجاد می‌شود که استرس بیش از حد مکرر بر روی لایه ضخیم غضروفی که پشت کلاهک زانو را می‌پوشاند وجود داشته باشد.

 این باعث ایجاد درد شدید در زیر زانو می‌شود که با فعالیت طولانی مدت بدتر می‌شود. دویدن طولانی یا اسکی، پایین آمدن از پله‌ها یا پس از نشستن طولانی مدت. به همان اندازه احتمال دارد که کارمندان اداری را تحت تأثیر قرار دهد.

 هر چیزی که بر نحوه سر خوردن کاسه زانو به بالا و پایین تأثیر بگذارد، که به عنوان ردیابی کشکک شناخته می‌شود، می‌تواند منجر به درد زیر کلاهک زانو ناشی از سندرم درد کشکک رانی شود. علل شایع عبارتند از ضعف و سفت شدن ماهیچه‌ها، بیومکانیک غیر طبیعی پا به عنوان مثال: صافی کف پا و داشتن زاویه مفصل ران.

 

سایر علل احتمالی درد زیر زانو

 تاکنون شایع‌ترین علل درد زیر زانو را بررسی کرده‌ایم، اما چند دلیل احتمالی دیگر برای درد پا در زیر زانو وجود دارد که برخی از آنها ممکن است بیشتر از ساق پا به سمت مچ پا کشیده شوند.

 

1.استئوکندریت دیسکانس

 یکی از علل نادر درد زیر زانو است که در آن قطعات سست استخوان و غضروف در مفصل زانو به دلیل خون رسانی ضعیف می‌شکند. استئوکندریت باعث ایجاد درد مبهم و دردناک زیر زانو با دردهای تیز و گهگاهی می‌شود و اگر قطعه استخوانی شکسته شده و در مفصل گیر کند، قفل می‌شود. 

 

2. سندرم استرس تیبیال

 سندرم استرس درشت نی، با نام مستعار شین اسپلینت، یک بیماری شایع است که با درد پا در زیر زانو در امتداد جلو یا قسمت داخلی استخوان ساق پا (درشت نی) مشخص می‌شود.

 شین اسپلینت اغلب در اثر فعالیت‌های تکراری مانند دویدن یا پریدن ایجاد می‌شود که منجر به التهاب عضلات، تاندون‌ها و پریوستوم (بافت همبند پوشاننده استخوان) در ناحیه ساق پا می‌شود.

 

3.درد عصبی

فشار یا تحریک یکی از اعصاب، در هر نقطه از ستون فقرات به پایین پا، یکی از دلایل رایج درد پا در زیر زانو است. درد عصبی در ساق پا معمولاً به عنوان درد سوزشی یا تیراندازی توصیف می‌شود و اغلب با گزگز، بی‌حسی و ضعف در زانو و پا همراه است. ممکن است با کمردرد همراه باشد یا نباشد.

 

 4. پارگی ساق پا 

درد زیر زانو در پشت ساق پا ناشی از پارگی در یکی از عضلات ساق پا یک آسیب ورزشی رایج است. پارگی ساق پا زمانی اتفاق می‌افتد که عضله بیش از حد کشیده یا بارگذاری شده باشد و به فیبرهای عضلانی آسیب برساند. پارگی ساق‌ پا معمولاً هنگام شتاب گرفتن یا تغییر جهت ناگهانی اتفاق می‌افتد. ضعف و سفتی در عضلات ساق پا باعث می‌شود که آن را بیشتر در معرض پارگی قرار دهد.

 

5. گرفتگی عضلات

 سفتی ناگهانی، اسپاسم و درد زیر زانو در ناحیه ساق پا معمولاً ناشی از گرفتگی عضلات است، جایی که یکی از ماهیچه‌ها به طور غیرارادی منقبض می‌شود و شل نمی‌شود.

اگر عضله بیش از حد کار کرده باشد، ممکن است گرفتگی ناشی از خستگی عضلانی باشد، مانند شرایط پزشکی زمینه‌ای. مثل نوروپاتی محیطی یا بیماری کبدی، کم آبی یا عدم تعادل الکترولیت. 

گرفتگی عضلات پا می‌تواند واقعا دردناک باشد و ممکن است از چند ثانیه تا چند ساعت طول بکشد. در بیشتر موارد، گرفتگی عضلات به سرعت برطرف می‌شود و معمولاً کاملاً بی ضرر است.

 

6. تاندونیت قدامی تیبیالیس

درد زیر زانو به سمت مچ پا اغلب به دلیل تاندونیت قدامی تیبیالیس است. استفاده بیش از حد از عضله تیبیالیس قدامی، که پا را به سمت بالا می‌کشد تا در حین راه رفتن و دویدن روی انگشتان پا نمانیم، منجر به درد، التهاب و ریز پارگی در تاندون می‌شود.

تاندونیت قدامی تیبیالیس اغلب ورزشکارانی را که حرکات تکراری زیادی انجام می‌دهند، تحت تاثیر قرار می‌دهد. دویدن، پریدن و رقصیدن، به خصوص اگر کف پایشان صاف باشد یا کفش حمایتی نپوشند. عدم تعادل عضلانی، افزایش سن و اشتباهات تمرینی خطر درد ساق پا در اثر تاندونیت را افزایش می‌دهد. 

 

7. تاندونیت آشیل

درد ساق پا در زیر زانو در قسمت تحتانی ساق پا اغلب به دلیل التهاب تاندون آشیل است. این جایی است که التهاب و دژنراسیون در تاندون آشیل وجود دارد که ماهیچه‌های ساق پا را به استخوان پاشنه متصل می‌کند.

درد ناشی از تاندونیت آشیل را می‌توان در هر جایی از نیمه پشت ساق پا تا پاشنه پا احساس کرد. ممکن است یک گره محکم و محسوس در تاندون آشیل وجود داشته باشد.

ذتاندونیت آشیل معمولاً به دلیل استرس بیش از حد از طریق تاندون ناشی از فعالیت بیش از حد یا افزایش ناگهانی سطح فعالیت، تنش ناشی از سفتی عضلانی و ضعف یا اصطکاک ناشی از خارهای استخوانی ایجاد می‌شود. درد ساق پا در زیر زانو ناشی از تاندونیت آشیل می‌تواند مدت زیادی طول بکشد تا برطرف شود زیرا تاندون خون ضعیفی دارد که بهبود را به تاخیر می‌اندازد.

 

  8. مشکلات عروقی

درد ساق پا در زیر زانو نیز ممکن است ناشی از اختلال در جریان خون در ساق پا باشد:

• ترومبوز ورید عمقی(DVT) : لخته شدن خون در وریدهای ساق پا که باعث درد شدید، تورم، گرما و قرمزی می‌شود. DVT یک اورژانس پزشکی است که نیاز به درمان فوری دارد.
•  بیماری شریان محیطی: ناشی از باریک شدن یا انسداد رگ‌های خونی پا که باعث درد، گرفتگی یا ضعف در حین فعالیت بدنی (لنگش متناوب)، بی‌حسی یا گزگز، سردی یا تغییر رنگ پاها و ضعف یا عدم وجود آن می‌شود.

بیشتر مطالعه بفرمایید: درد جلوی زانو

 

درمان درد زیر زانو

 

درمان درد زیر زانو به علت اصلی مشکل بستگی دارد اما معمولاً شامل ترکیبی از موارد زیر است:

• محافظت: استراحت، یخ، فشرده سازی و ارتفاع. این به کاهش درد و التهاب، کاهش خطر آسیب بیشتر و تسریع روند بهبود کمک می‌کند.

 

• داروها: مسکن‌های بدون نسخه و ضد التهاب می‌توانند به کاهش التهاب و درد زیر زانو کمک کنند. همیشه قبل از مصرف داروهای جدید با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید.

 

• تمرینات تقویتی: تقویت عضلات زانو و عضلات ساق پا به کاهش نیروهای وارد بر ساختارهای مختلف زانو کمک می‌کند و ثبات، قدرت و کنترل اطراف زانو را بهبود می‌بخشد. تمرینات تقویتی زانو بخشی از بیشتر توانبخشی را تشکیل می‌دهد.

 

• کشش زانو: کشش عضلات مختلف زانو و ساق پا به کاهش تنش و سفتی کمک می‌کند که به تخلیه ساختار زانو کمک می‌کند. ترکیبی از کشش‌های چهارگانه، کشش همسترینگ و کشش ساق پا معمولا موثرترین است.

 

• بریس‌های زانو: استفاده از زانوبند در حین ورزش می‌تواند به حمایت از زانو و کاهش نیروهای وارد بر مفصل کمک کند. زانو بندها ابزاری عالی برای تخلیه ساختارهای آسیب دیده هستند و به ویژه در مورد تاندونیت کشکک مفید هستند.

 

• تزریق: تزریق زانو می‌تواند به کاهش التهاب و درد زیر زانو کمک کند. در این تزریق مخلوطی از بی‌حس کننده و کورتیکواستروئید به ناحیه آسیب دیده تزریق می‌شود.

 

• مفصل یا تاندون زانو. این اثرات می‌تواند از چند روز تا چند ماه طول بکشد، اما تزریق به طور موقت تاندون‌ها را ضعیف می‌کند، بنابراین مهم است که کار را برای چند روز آسان کنید.

 

• ارتز (بریس): درد زیر زانو اغلب با تغییر بیومکانیک پا مرتبط است به عنوان مثال صافی کف پا، بنابراین پوشیدن ارتزهای مخصوص در کفش برای اصلاح وضعیت پا واقعا می‌تواند کمک کننده باشد.

 

• فیزیوتراپی: فیزیوتراپیست می‌تواند با شما بر روی یک برنامه توانبخشی کار کند و همچنین درمان عملی مانند اولتراسوند، نوار چسب و ماساژ را ارائه دهد.

 

• جراحی: در برخی موارد، اگر به درمان پاسخ نداده باشید یا آسیب شدیدتر باشد، پزشک ممکن است جراحی را برای درد زیر زانو توصیه کند.

 

بیشتر مطالعه فرمایید: درد کاسه زانو و 8 مورد از مشکلات آن

درد زیر زانو چگونه تشخیص داده می‌شود؟

 

فکر کردن به فعالیت‌هایی که باعث درد زیر زانو می‌شوند، یا اینکه درد دقیقاً کجاست، واقعاً می‌تواند به رفع مشکل کمک کند:

 

• درد زیر زانو در داخل: درد درست زیر قسمت داخلی زانو معمولاً به دلیل سندرم پلیکا، آسیب MCL، پارگی منیسک داخلی یا بورسیت پس آنسرین است. اگر درد داخلی ساق در زیر زانو وجود دارد، ممکن است از شین اسپلینت یا تاندونیت قدامی تیبیالیس باشد.

 

• درد زیر زانو در خارج: درد درست زیر قسمت بیرونی زانو ممکن است ناشی از سندرم پلیکای جانبی، رگ به رگ شدن LCL، پارگی منیسک جانبی یا سندرم ITB باشد.

 

• درد در استخوان زیر زانو: معمولاً ناشی از شلاترهای ازگود (توده سخت در جلوی ساق پا)، اسپلینت ساق پا یا شکستگی است.

 

• درد زیر زانو هنگام دویدن: معمولاً آسیب‌های ناشی از استفاده بیش از حد مانند تاندونیت کشکک، شلات‌های اوگودز، زانوی دونده یا تاندونیت قدامی تیبیالیس را تشدید می‌کند.

 

• درد هنگام خم شدن: اگر درد زیر زانو با خم کردن پا بدتر شود، ممکن است زانوی دونده، بورسیت، تاندونیت کشکک، سندرم پلیکا یا شلاتر ازگود داشته باشید.

خلاصه درد زیر زانو

درد زیر زانو یک مشکل رایج است. ممکن است درد درست زیر کشکک زانو، در سمت داخلی یا خارجی زانو یا درد پا در زیر زانو در ساق پا یا ساق پا وجود داشته باشد.

درد زیر زانو  اغلب به دلیل استفاده بیش از حد و بارگذاری بیش از حد ساختارهای مختلف زانو است که منجر به التهاب، انحطاط و درد می‌شود.

ممکن است علائم مرتبطی مانند بی‌ثباتی، سفتی، تورم، قفل شدن، و محدودیت‌های عملکردی وجود داشته باشد. برای مثال دشواری در بالا و پایین رفتن از پله‌ها همراه با درد زیر زانو

 

درمان درد زیر  زانو اغلب شامل ترکیبی از ورزش، زانوبند، ارتز، فیزیوتراپی و در برخی موارد تزریق یا جراحی است.

 

 

درد جلوی زانو، که به درد قدامی زانو معروف است، بسیار شایع است. در واقع این شایع‌ترین دلیلی است که مردم به متخصص زانو مراجعه می‌کنند.

ممکن است یک درد عمومی در جلوی زانو، یک درد تیز دردناک، تورم یا احساس بی‌ثباتی وجود داشته باشد.

درد قدامی زانو ممکن است فعالیت‌های روزانه شما را محدود کند، شرکت در ورزش را متوقف کند یا حتی خواب شما را تحت تاثیر قرار دهد.

اما خبر خوب این است که کارهای زیادی برای کمک به شما وجود دارد.

چه چیزی باعث درد جلوی زانو می‌شود؟

شایع‌ترین علل دردجلوی زانو عبارتند از:

• زانوی دونده: مشکل در نحوه حرکت کاسه زانو
•  بورسیت: التهاب کیسه ضد اصطکاک 
• Osgood Schlatters: تحریک استخوان مرتبط با  جهش رشد 
• تاندونیت: در تاندون چهارسر ران یا کشکک 
• آسیب غضروف: کاسه زانو یا غضروف مفصل زانو 
• سندرم پلیکا: التهاب پوشش زانو
• آرتریت زانو: ساییدگی و پارگی

 

علل شایع درد جلوی زانو چیست؟

بیایید با بررسی شایع‌ترین علل درد جلوی زانو شروع کنیم و سپس به بررسی برخی از موارد نادرتر بپردازیم.

 

 زانوهای دونده

شایع‌ترین علت درد جلوی زانو، زانوی دونده است که با نام مستعار سندرم درد پاتلوفمورال یا درد قدامی زانو است.  اما فریب این نام را نخورید، به همان اندازه احتمال دارد که کارمندان اداری را تحت تأثیر قرار دهد.

 زانوی دونده در نحوه حرکت کاسه زانو  مشکل ایجاد می‌کند و یک چهارم از آسیب‌های زانو که در کلینیک‌ها دیده می‌شود را تشکیل می‌دهد. 

علائم معمول زانوی دوندگان شامل درد عمومی در اطراف جلوی زانو و درد کشکک رانی، احساس ساییدن با حرکت زانو و تورم خفیف در جلوی زانو است. 

علائم معمولاً به‌طور تدریجی و به‌جای آسیب‌دیدگی زانو در طول زمان ایجاد  می‌شوند، و درد قدامی زانو ناشی از زانوی دونده معمولاً با فعالیت‌های تکراری

بدتر می‌شود.  دویدن یا پریدن، از پله‌ها و عدم تحرک طولانی مدت. می‌توانید اطلاعات بیشتری در مورد علل رایج، علائم و بهترین گزینه‌های درمانی در بخش

زانوهای دونده پیدا کنید.

 

Anterior knee pain

 

 کندرومالاسی کشکک و درد جلوی زانو

یکی از علل شایع زانو درد در افراد جوان و سالم، کندرومالاسی کشکک است.  کندرومالاسی کشکک در اثر التهاب و پارگی غضروفی که پشت کاسه زانو را می‌پوشاند و در نتیجه درد کشکک رانی ایجاد می‌شود.

 علائم شایع کندرومالاسی شامل درد دردناک جلوی زانو، تورم، صداهای کلیک و احساس ساییدن با حرکت زانو است.  علائم کندرومالاسی معمولاً زمانی بدتر می‌شوند که برای اولین بار بلند می‌شوید، ورزش می‌کنید، از پله‌ها پایین می‌آیید یا فشاری از طریق کاسه زانو وارد می‌کنید. 

 

بورسیت زانو

یکی دیگر از علل شایع زانو درد بورسیت زانو است. بورسیت زانو جایی است که التهاب یکی از  بورسای زانو وجود دارد، کیسه‌های کوچک پر از مایع که در نقاط مختلف اطراف زانو یافت می‌شود.

 بورسیت زانو به تدریج در طول زمان  ایجاد می‌شود، معمولا افرادی را که زمان  زیادی را صرف زانو زدن می‌کنند، تحت  تاثیر قرار می‌دهد.  برای مثال لوله کش‌ها، خانم‌های خانه دار، باغبان. همچنین ممکن است پس از ضربه به جلوی زانو ایجاد شود.

 علائم معمول بورسیت زانو شامل درد جلوی زانو، قرمزی و تورم در جلوی زانو مانند پرتقال کدو حلوایی است.  درد جلوی زانو ناشی از بورسیت معمولاً هنگام زانو زدن، راه رفتن یا خم کردن زانو بدتر می‌شود. سه نوع بورسیت وجود دارد که می‌تواند باعث درد و تورم جلوی زانو شود:

 

• بورسیت پیش کشکک: تورم جلوی کلاهک زانو 
• بورسیت Infrapatellar: تورم جلوی زانو در  زیر کاسه زانو 
• بورسیت پس آنسرین: تورم داخلی جلو زانو در بخش بورسیت زانو 

ازگود شلاترز

بیماری ازگود شلاترز شایع‌ترین علت دردجلوی زانو در کودکان و نوجوانان است.  شلات ازگود به دلیل تحریک استخوان درست زیر کاسه زانو، معمولاً به دنبال یک جهش رشد ناشی می‌شود.

 کلاسیک‌ترین ویژگی شلاترهای ازگود یک توده استخوانی حساس در جلوی زانو، درست زیر کاسه زانو است که باعث درد جلوی زانو می‌شود. 

علائم معمولاً با فعالیت‌های ورزشی مانند لگد زدن، پریدن و دویدن بدتر می‌شوند  اما به برنامه‌های کششی بسیار خوب پاسخ می‌دهند. 

 

 تاندونیت کشکک

 یکی دیگر از علل احتمالی درد جلوی زانو، تاندونیت کشکک یا زانو جامپر است. تاندونیت کشکک در اثر آسیب به تاندونی که درست زیر کلاهک زانو قرار دارد،  ایجاد می‌شود که معمولاً ناشی از ورزش‌هایی است که شامل پریدن یا لگد زدن زیاد است. 

زانوی جامپر معمولاً منجر به درد جلوی زانو درست زیر کشکک، درد و سفتی بعد از فعالیت می‌شود. همچنین ممکن است تاندون کشکک ضخیم شود که منجر به ایجاد توده‌ای در جلوی زانو شود و تاندون اغلب در لمس حساس است.

 

 پارگی منیسک و درد جلوی زانو

یکی از علل شایع درد قدامی زانو پس از آسیب، پارگی منیسک یا پارگی غضروف زانو است. منیسک یک لایه خاص و ضخیم از غضروف است که در زانو یافت می‌شود. منیسک ممکن است به دلیل آسیب دیدگی  زانو در اثر چرخش ناگهانی یا فشار بیش  از حد زانو پاره شود، یا ممکن است به  تدریج به دلیل ساییدگی و پارگی مکرر  پارگی ایجاد شود.

 علائم معمول پارگی منیسک عبارتند از  تورم زانو، قفل شدن (جایی که زانو گیر  می‌کند)، بی‌ثباتی، مشکل در صاف کردن  زانو و احساس درد با حرکات زانو. زانو ناشی از پارگی منیسک </span> اغلب با تحمل وزن بدتر می‌شود. راه  رفتن یا دویدن، روی پله‌ها و هنگام  چمباتمه زدن. 

 

  آرتروز زانو

 شایع‌ترین علت زانو درد در افراد بالای 50 سال، آرتروز زانو است. آرتریت زانو ممکن است در اثر ساییدگی و  تحلیل غضروف زانو با تشکیل خارهای  استخوانی، معروف به استئوآرتریت، یا التهاب در مفصل، معروف به آرتریت  روماتوئید، ایجاد شود.

 علائم رایج آرتریت زانو شامل سفتی  صبحگاهی در زانو، تورم عمومی، کلیک کردن یا ساییدن زانو و سفتی مفاصل  همراه با از دست دادن حرکات انتهایی  است. علائم آرتریت زانو بعد از استراحت، در  هوای سرد و بعد از فعالیت بدتر می‌شود. 

 

 سندرم پلیکا

یکی دیگر از دلایل احتمالی درد جلوی زانو<span> <span>که اغلب تشخیص داده نمی‌شود، سندرم  پلیکا زانو است. سندرم پلیکا زمانی رخ می‌دهد که در چین‌های غشای سینوویال که مفصل زانو را می‌پوشاند، التهاب ایجاد شود.

 سندرم پلیکا ممکن است به طور ناگهانی با آسیب زانو مانند افتادن روی زانو یا به  تدریج از خم شدن مکرر زانو یا لگد زدن یا افزایش ناگهانی فعالیت ایجاد شود. علائم شایع سندرم پلیکا زانو شامل درد مبهم و دردناک جلوی زانو، بی‌ثباتی زانو، قفل شدن، کلیک کردن و سفتی است.  دردجلوی زانو ناشی از سندرم پلیکا  معمولاً پس از فعالیت یا با خم شدن زانو  بدتر می‌شود. 

 

 علل نادرتر درد جلوی زانو

ما شایع‌ترین دلایل درد جلوی زانو را بررسی  کرده‌ایم، اما چند گزینه احتمالی دیگر  نیز وجود دارد، اگر هیچ‌یک از آنها کاملاً  شبیه مشکلات شما نباشد.

 

تاندونیت چهار سر ران

تاندونیت چهارسر چیست: پارگی‌های کوچک در تاندون چهارسر ران بالای زانو که  منجر به انحطاط و التهاب می‌شود که ممکن است توده‌ای در جلوی زانو ایجاد کند. 

علائم کلاسیک:

درد جلوی زانو درست بالای  کشکک که با فعالیت، ضعف، سفتی، ورم  زانو بدتر می‌شود که </span>شروع آن با گذشت زمان به تدریج ظاهر  می‌شود و بر افرادی که فعالیت‌های پرش و  دوی سرعت زیادی انجام می‌دهند تأثیر  می‌گذارد.  

 درمان:

استراحت، یخ، تمرینات تقویتی و کششی، زانوبند، فیزیوتراپی و گاهی جراحی

 

 

 کشیدگی رباط زانو

 رگ به رگ شدن زانو چیست: کشش بیش از حد  یا پارگی یکی از رباط‌های زانو. بسته  به شدت آسیب، پیچ خوردگی سه درجه دارد فعالیت‌های تشدید کننده به شدت بستگی دارد اما احتمالاً هر گونه فعالیت تحمل کننده وزن است که شروع آن حرکات چرخشی ناگهانی یا وارد شدن نیرو به زانو است.

درمان:

تمرینات، بریس. 

علائم کلاسیک

بی‌ثباتی (زانو جابجا می‌شود)، تورم زانو، کبودی در زمان آسیب، درد عمومی و سفتی یعنی کاهش حرکت زانو.

 

کشیدگی عضلات چهار سر ران

 کشیدگی چهار سر چیست: کشش بیش از حد یا پارگی یکی از چهار عضله چهار سر ران که درد و تورم ران به دنبال کشش شدید زانو را در بر دارد.

علائم کلاسیک:

درد قدامی ران، تورم و کبودی، عملکرد محدود به عنوان مثال پله‌ها و نشستن و برخاستن از صندلی 

فعالیت‌های تشدید کننده:

دویدن، پریدن، لگد زدن، پله‌ها، نشستن و برخاستن از صندلی 

 

کشکک آلتا 

کشکک آلتا زانو چیست: کشکک بلند که در آن کاسه زانو بیش از حد بر روی استخوان ران قرار دارد و بنابراین فاقد حمایت ساختاری است که به طور معمول یک نقص مادرزادی است اما می‌تواند پس از آسیب زانو ایجاد شود.

علائم کلاسیک:

درد، بی‌ثباتی، دررفتگی مکرر زانو، (علامت مثبت پشت شتر و چشم ملخ)

فعالیت‌های تشدید کننده:

راه رفتن، دویدن، چمباتمه زدن، نشستن طولانی مدت، پله‌ها  پارگی تاندون کشکک

درمان:

تمرینات ورزشی، چسب درد، بریس، جراحی. 

استئوکندریتیت دیسکان

استئوکندریت چیست: کاهش خون رسانی به استخوان باعث جدا شدن قطعات استخوان و غضروف می‌شود.

کلینیک فوق تخصصی زانو درد مهرگان

علائم کلاسیک:

درد شدید گاه به گاه همراه  با درد پس زمینه عمومی، احساس به هم زدن با حرکات پا، قفل شدن، ضعف، کاهش حرکت پا و تورم.  بدتر از ورزش، پیچ خوردن زانو و روی  پله‌ها.

به طور معمول بر نوجوانان تأثیر می‌گذارد که شروع آن در هر سنی رخ می‌دهد اما بیشتر در سنین 10 تا 20 سالگی رخ می‌دهد.  در مردان سه برابر شایع‌تر است.

 درمان:

استراحت، ورزش، بریس، جراحی. 

آسیب کشکک

 آسیب کشکک چیست: آسیب به کاسه زانو مانند دررفتگی (جایی که از جای خود خارج می‌شود) یا شکستگی  

علائم کلاسیک:

معمولاً ناشی از یک آسیب نسبتاً بزرگ است که منجر به درد شدید، تورم جلوی زانو و محدودیت حرکت می‌شود.  ممکن است زانو تغییر شکل داده شود. تمام حرکات زانو دردناک و محدود خواهد بود که شروع ناگهانی از زمین خوردن، پیچش ناخوشایند برای دررفتگی یا شکستن کشکک به نیروی زیادی نیاز است. 

درمان:

استراحت، زانوبند، ورزش، چسب درد و در برخی موارد جراحی.

در مورد هر دو نوع آسیب و نحوه درمان آنها در بخش آسیب‌ه، درمان درد جلوی زانو و&lt;span> &lt;span>درمان زانو درد تا حدی به علت اصلی درد بستگی دارد.</span&amp;gt;</p>

به طور معمول، اولین قدم درمان تورم  زانو است که به کاهش درد و سفتی در  زانو کمک می‌کند و سپس با یک برنامه  توانبخشی شروع می‌شود. 

تمرینات تقویتی و کششی زانو به بهبود قدرت، ثبات و انعطاف پذیری زانو، کاهش درد و بهبود عملکرد کمک می‌کند.   

 نکته‌ای که باید در نظر داشت این است که فقط به دلیل وجود درد در<strong> جلوی زانو، لزوماً به این معنی نیست که مشکل در جلوی زانو  است.  </strong><span>درد اغلب به مکان‌های مختلفی اشاره دارد. و به یاد داشته باشید، بهترین راه برای تشخیص دقیق درد جلوی زانو مراجعه به پزشک است.&lt;/span>

&lt;p style=”text-align: justify;”><span>خلاصه این‌که درد جلو زانو بسیار شایع است، اما معمولاً غلبه بر آن نسبتاً ساده است. 

در بیشتر موارد، با درمان مناسب، علائم در عرض چند هفته شروع به فروکش کرده و اکثر افراد بهبودی کامل پیدا می‌کنند.درد جلوی زانو اغلب به دلیل استفاده بیش از حد یا فشار روی ماهیچه‌ها و تاندون‌های مفصل زانو ایجاد می‌شود.</span></p>

درمان به شدت درد بستگی دارد، اما فیزیوتراپی، ورزش‌های کششی و تقویتی می‌تواند به کاهش علائم کمک کند.  استراحت، یخ زدن و مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی نیز توصیه می‌شود.  </span>

tyle=”text-align: justify;”>ممکن است برای موارد شدیدتر درد جلوی زانو، جراحی لازم باشد، اما این امر نادر است.</span>

عفونت رحم و کمر درد از مشکلات شایع بانوان است. اندومتریوز می تواند باعث پریود های دردناک، گرفتگی عضلات و خونریزی شدید قاعدگی شود. درمان‌های خانگی ممکن است با کنترل التهاب، شل کردن ماهیچه‌ها و بهبود سلامت کلی به کاهش درد آندومتریوز کمک کند.

 

آندومتریوز زمانی اتفاق می افتد که بافتی شبیه پوشش رحم در جای دیگری از بدن رشد کند. این بافت ممکن است، برای مثال، روی لوله های فالوپ، تخمدان ها، روده یا مثانه تشکیل شود.

 

درمانهایی برای عفونت رحم و کمر درد وجود دارند. برخی از درمان های خانگی می توانند درد و ناراحتی را تسکین دهند.

درمان های خانگی برای عفونت رحم و کمر درد

1. گرما

حمام آب گرم یا قرار دادن یک پد گرم کننده یا بطری آب گرم در قسمت پایین شکم می تواند به شل شدن عضلات لگن و کاهش درد کمک کند.

این یک درمان رایج برای دردهای قاعدگی است که ممکن است برای برخی از افراد مبتلا به اندومتریوز تسکین فوری ارائه دهد.

 

2. ماساژ لگن

ماساژ لگن ممکن است درد مرتبط با اندومتریوز را کاهش دهد. دستکاری لگن و کمر ممکن است جریان خون را در این ناحیه افزایش دهد، آن را آرام کند و درد مرتبط با بافت اسکار ناشی از این بیماری را کاهش دهد.

 

3. مسکن ها

داروهای ضد درد مانند ژلوفن یا ادویل و ناپروکسن، نمونه‌هایی از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) هستند. این دارو ها را می‌توان برای عفونت رحم و کمر درد، همراه با آنتی بیوتیکها استفاده کرد.

 

NSAID ها می توانند به کاهش التهاب کمک کنند، که ممکن است گرفتگی و درد را تسکین دهد.

 

در مورد کمر درد بعد از زایمان، این مقاله را بخوانید

 

4. تغییرات رژیم غذایی

تغییر رژیم غذایی ممکن است علائم کمر درد را کاهش دهد، اگرچه شناسایی موثرترین تغییرات به تحقیقات بیشتری نیاز دارد.

 

با این حال، به حداقل رساندن مصرف گوشت قرمز و افزایش مصرف میوه ها، سبزیجات و غلات کامل می تواند به بهبود سلامت کلی کمک کند.

 

غذاهای بالقوه مشکل ساز به شدت فرآوری شده یا حاوی موارد زیر هستند:

 

لبنیات

گلوتن

قندها

 

آیا رژیم غذایی بدون گلوتن می تواند علائم عفونت رحم و کمر درد را بهبود بخشد؟

شواهدی وجود دارد که نشان می دهد رژیم غذایی بدون گلوتن ممکن است به کاهش کمر درد مرتبط با اندومتریوز کمک کند.

Endometriosis Pain: Symptoms, Treatment, and Diagnosis

بیمار نباید غلاتی مانند گندم، چاودار یا جو بخورد. اینها در بسیاری از غذاها و محصولات فرآوری شده مانند نان، ماکارونی و دسرها وجود داردند. اگرچه ممکن است محصولات بدون گلوتن در دسترس باشد.

 

5. استراحت کنید

در طول روز، چند دقیقه استراحت کنید. تمرین تنفس عمیق، پیاده روی، یا گوش دادن به موسیقی، ممکن است به کاهش استرس کمک کند.

 

همچنین خواب کافی بسیار مهم است. عدم انجام این کار می تواند باعث تغییرات در سطح هورمون، التهاب و درد شود.

 

درد دنبالچه و عوامل درمان آن

 

6. مکمل های گیاهی برای درمان عفونت رحم و کمر درد

برخی از مکمل های گیاهی ممکن است به کاهش علائم عفونت رحم و کمر درد ناشی از اندومتریوز کمک کنند.

 

آیا زردچوبه می تواند اندومتریوز را درمان کند؟

برخی از پزشکان طب سنتی چینی از گیاهان مختلف برای تسکین درد استفاده می کنند. در حالی که نمی تواند اندومتریوز را درمان کند، برای مثال زردچوبه دارای خواص ضد التهابی است.

 

مکمل زردچوبه ممکن است به کاهش درد ناشی از عفونت رحم و کمر درد کمک کند. مکمل ها به شکل کپسول هستند و بسیاری از مردم زردچوبه را در چای و وعده های غذایی مصرف می کنند.

7. اسیدهای چرب امگا 3

برخی تحقیقات نشان داده اند که اسیدهای چرب امگا 3 ممکن است به جلوگیری از تشکیل بافتی که مشخصه آندومتریوز است کمک کند. ماهی های چرب مانند سالمون حاوی این اسیدها هستند و برخی منابع گیاهی و گیاهی نیز وجود دارد. فرد می تواند آنها را به عنوان مکمل روزانه مصرف کند.

 

 

 

8. روغن CBD در درمان عفونت رحم و کمر درد

تولید کنندگان روغن کانابیدیول (CBD) را از گیاه شاهدانه استخراج می کنند. بسته به محصول، ممکن است حاوی مقادیر کمی از تتراهیدروکانابینول باشد یا فقط حاوی مقدار کمی باشد، ترکیبی که در گیاه تولید می‌کند.

 

9. ورزش سبک

ورزش منظم به ترشح اندورفین کمک می کند. این هورمون های «احساس خوب» می توانند به کاهش درد کمک کنند.

 

فعالیت بدنی منظم منافع دیگری هم دارد:

 

مهار التهاب

کاهش خستگی

رفع یبوست

بهبود سلامت کلی

تقویت تحرک

با این حال، افراد مبتلا به عفونت رحم و کمر درد ممکن است قدرت، انعطاف‌پذیری و تعادل کمر کمتری داشته باشند.

 

محققان به این نتیجه رسیدند که ورزش، به ویژه فیزیوتراپی، می تواند به بهبود سلامت کلی بدن و کاهش برخی از دردهای مرتبط مانند کمردرد برای افراد مبتلا به عفونت رحم و کمر درد کمک کند.

 

محققان دریافته اند که تمرینات کف لگن به کاهش درد مرتبط با این بیماری کمک می کند.

 

با این حال، تعیین اثرات ورزش، از جمله تمرینات کف لگن، بر آندومتریوز نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.

 

 درد شانه و گردن را می‌توان به روش‌های مختلفی طبقه بندی کرد. برخی از افراد فقط گردن درد یا فقط شانه درد را تجربه می‌کنند، در حالی که برخی دیگر درد را در هر دو ناحیه تجربه می‌کنند.  

علت گردن درد چیست؟

 علل درد گردن عبارتند از: 

• ناهنجاری در استخوان یا مفاصل
• ضربه
• وضعیت بدنی ضعیف
• بیماری‌های دژنراتیو
• تومورها
• فشار عضلانی  

چه چیزی باعث شانه درد می‌شود؟

 شانه یک مفصل گوی و کاسه با دامنه حرکتی زیاد است. چنین مفصل متحرکی بیشتر مستعد آسیب است. درد شانه می‌تواند ناشی از یک یا چند مورد از دلایل زیر باشد: 

• فشارهای ناشی از فعالیت بیش از حد
• تاندونیت ناشی از استفاده بیش از حد
• بی ثباتی مفصل شانه 
• نابجایی شکستگی استخوان یقه یا بازو 
• شانه ی یخ زده اعصاب فشرده 

درد شانه و گردن چگونه تشخیص داده می‌شود؟ 

• اشعه ایکس: اشعه ایکس ساده می‌تواند باریک شدن فضای بین دو استخوان ستون فقرات، بیماری‌های مشابه آرتریت، تومورها، لغزش دیسک، تنگی کانال نخاعی، شکستگی‌ها و ناپایداری ستون فقرات را نشان دهد. 
• MRI: تصویربرداری رزونانس مغناطیسی یک روش غیرتهاجمی است که می‌تواند جزئیات عناصر عصبی (مرتبط با عصب) و همچنین مشکلات تاندون‌ها و رباط‌ها را آشکار کند. 
• اسکن میلوگرافی / سی تی اسکن: گاهی اوقات به عنوان جایگزینی برای MRI استفاده می‌شود. 
• مطالعات الکترودیاگنوستیک: الکترومیوگرافی (EMG) و سرعت هدایت عصبی (NCV) گاهی اوقات برای تشخیص درد شانه و گردن، درد بازو، بی‌حسی و گزگز استفاده می‌شود. 

این نوعدرد چگونه درمان می‌شود؟

درمان درد شانه و گردن اغلب شامل استفاده از داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن (ادویل یا موترین) یا ناپروکسن (Aleve یا Naprosyn) است.

مسکن‌هایی مانند استامینوفن (تیلنول) نیز ممکن است توصیه شود. بسته به منبع درد، داروهایی مانند شل کننده‌های عضلانی و حتی داروهای ضد افسردگی ممکن است مفید باشند.

درد همچنین ممکن است با استفاده موضعی از گرمای مرطوب یا یخ درمان شود.

تزریق کورتیکواستروئید موضعی اغلب برای آرتریت شانه مفید است.

برای هر دو حرکت درد شانه و گردن، ورزش ممکن است کمک کند.

برای مواردی که ریشه‌های عصبی یا نخاع درگیر هستند، ممکن است اقدامات جراحی ضروری باشد. پزشک می‌تواند به شما بگوید که بهترین روش درمانی برای شما کدام است.

کلینیک درد مهرگان یکی از بروزترین مراکز می‌تواند در کنترول این نوع درد‌ها به شما کمک کند

طب‌فیزیکی و توانبخشی (PM&R)، همچنین به عنوان فیزیوتراپ شناخته می‌شود، یک تخصص پزشکی است که به دنبال ترویج بهبودی و توانبخشی بیمارانی است که دچار آسیب یا ناتوانی شده‌اند. فیزیوتراپها بیماران را به دنبال سکته مغزی یا آسیب مغزی یا نخاعی درمان می‌کنند. آنها همچنین درد حاد یا مزمن و صدمات اسکلتی عضلانی ناشی از زمین خوردن، ورزش و محل کار را تشخیص و درمان می‌کنند. بسیاری در درمان کمر و گردن درد تخصص دارند.

PM&R چیست؟

متخصصین طب‌فیزیکی و توانبخشی به درمان کل فرد می‌پردازند. آنها نیازهای جسمی، عاطفی و اجتماعی بیمار را در طول توانبخشی برطرف می‌کنند. متخصصان طب‌فیزیکی و توانبخشی یک تیم توانبخشی را هدایت می‌کنند که ممکن است شامل فیزیوتراپیست یا کاردرمانگر، آسیب شناس گفتار زبان، مددکار اجتماعی و مربیان ورزشی باشد.
پزشکان PM&R در کلینیک‌ها، بیمارستان‌ها و مراکز توانبخشی کار می کنند.

چگونه طب‌فیزیکی و توانبخشی می‌تواند به من کمک کند؟

پزشکان PM&R می‌توانند به بیماران مبتلا به بیماری مزمن، درد یا ناتوانی کمک کنند تا به سمت عملکرد مطلوب پیشرفت کنند. توانبخشی شامل استفاده از عوامل فیزیکی و تمرینات درمانی برای کمک به بیماران است:

• کاهش درد
• بهبود کیفیت زندگی
• بهبودی از نقص موقت یا شدید
• نحوه استفاده از وسایل کمکی، مانند بریس، ویلچر، و واکر را بیاموزید.

 

مدیریت پزشکی

پزشکان طب‌فیزیکی و توانبخشی برای درمان و کنترل درد حاد یا مزمن با داروها و رویکردهای کل نگر که شامل تمرکز حواس، یوگا، پیلاتس، سوزن خشک و رژیم های غذایی ضد التهابی هستند، آموزش دیده اند.
درد حاد ارتباط مستقیمی با آسیب بافتی دارد و منشأ آشکاری دارد. درد مزمن، که منشا آن را می توان به سختی مشخص کرد، پایدار است و می‌تواند ماه ها ادامه داشته باشد. در برخی موارد مغز حتی پس از بهبودی آسیب به دریافت سیگنال‌های درد ادامه می‌دهد. درد مزمن نیز اغلب در شرایط مداوم مانند آرتریت یا سرطان وجود دارد.

• خودمراقبتی: بیماران می‌توانند با استفاده از وضعیت صحیح، با قرار دادن ستون فقرات خود در یک راستا، و با انجام فیزیوتراپی یا یک برنامه ورزشی منظم از کمر خود محافظت کنند. وقتی درد دارید، باید شیوه برخوردتان با فعالیت‌های روزانه را تغییر دهید. ممکن است لازم باشد فضای کاری و عادات روزانه ایستادن، نشستن و خواب خود را اصلاح کنید. همچنین ممکن است لازم باشد روش‌های مناسب برای بلند کردن و خم شدن را بیاموزید.

 

• الکترومیوگرام (EMG) و مطالعات هدایت عصبی: این آزمایش‌ها فعالیت الکتریکی عضلات و اعصاب بدن، معمولاً به بازو یا پا را اندازه‌گیری می‌کنند. این آزمایش‌ها می‌توانند به شناسایی یک وضعیت عصبی یا عضلانی مانند سندرم تونل کارپال، عصب نخاعی تحت فشار، نوروپاتی محیطی، میوزیت یا ALS کمک کنند. وجود یا عدم وجود آسیب می‌تواند در تعیین درمان بیشتر مفید باشد.
• بریس ها: پوشیدن بریس پشت یا گردن ممکن است در زمانی که عضلات در حال تقویت شدن پس از جراحی یا آسیب هستند توصیه شود. بریس می تواند اسپاسم و درد عضلانی را کاهش دهد و همچنین به بی‌حرکت کردن ستون فقرات در طول فرآیند بهبودی کمک کند.

مطالعه کنید: فیزیوتراپی (PT)

تزریق و روش‌ طب‌فیزیکی و توانبخشی

پزشکان طب‌فیزیکی و توانبخشی انواع آزمایش‌ها و درمان‌های کم تهاجمی را برای کمک به بهبودی بیماران از شرایط دردناک انجام می‌دهند. این  روش‌ها شامل:

تزریق استروئید اپیدورال (ESI):

درمان شامل تزریق کورتیکواستروئید و داروهای بی حس کننده به طور مستقیم در فضای اطراف اعصاب نخاعی است. اشعه ایکس برای کمک به هدایت سوزن به محل صحیح استفاده می‌شود. تسکین درد ممکن است یک هفته تا یک سال طول بکشد. هدف این است که شما را قادر به کار کردن، از سرگیری فعالیت‌های روزانه و انجام فیزیوتراپی کنید.

تزریق مفصل فاست:

این درمان شامل تزریق یک کورتیکواستروئید و داروهای بی‌حس کننده به مفصل فاست دردناک در پشت یا گردن است. تزریق می تواند التهاب و درد را تسکین دهد. همچنین می تواند به عنوان یک آزمایش تشخیصی برای تعیین اینکه کدام مفصل باعث درد می شود استفاده شود.

تزریقات مفصلی:

در طی این روش، داروهای کورتیکواستروئید و بی حس کننده به زانو، لگن، مچ پا، شانه، آرنج یا دست تزریق می‌شود. این تزریق احتمالاً باعث کاهش موقت درد می‌شود که می‌تواند شما را قادر به کار، از سرگیری فعالیت‌های روزانه و انجام فیزیوتراپی کند.

تزریق مفصل ساکروایلیاک (SI):

در طی این روش پزشک یک داروی کورتیکواستروئید و بی‌حس کننده را به مفصل بزرگ در ناحیه کمر و باسن تزریق می‌کند. این تزریق درد را تسکین می‌دهد و به تشخیص اینکه آیا مفصل SI باعث درد شما می‌شود یا اینکه درد از محل دیگری منشأ می گیرد کمک می‌کند.

تزریق بلوک عصبی:

این روش برای تعیین اینکه آیا درد شما از یک عصب یا مفصل است استفاده می‌شود. تزریق ماده بی‌حسی روی گیرنده درد یا نزدیک آن انجام می‌شود. طی چند ساعت آینده، بیماران تسکین درد خود را حس می‌کنند. اگر بلوک موفقیت آمیز باشد، ممکن است ابلیشن با فرکانس رادیویی توصیه شود.

فرسایش با فرکانس رادیویی (ریزوتومی):

اگر بلوک عصبی موفقی داشته باشید، این روش ممکن است توصیه شود. پزشک یک جریان فرکانس رادیویی را برای سوزاندن اعصاب حسی اطراف مفصل دردناک اعمال می‌کند و از رسیدن سیگنال های درد به مغز جلوگیری می‌کند. مزایای مورد انتظار فرسایش با فرکانس رادیویی شامل تسکین درد است که ممکن است از 6 ماه تا بیش از 2 سال، به شما امکان می‌دهد راحت کار کنید و در فعالیت‌های روزانه شرکت کنید.

آزمایش محرک طناب نخاعی:

این آزمایش شامل قرار دادن موقت الکترودهایی است که پالس‌های الکتریکی را به نخاع می‌رساند. الکترودها به دستگاه کوچکی که شبیه ضربان ساز است وصل می‌شوند. اگر پالس‌های الکتریکی با موفقیت سیگنال‌های درد را نادیده بگیرند و در نتیجه درد را کاهش دهند، آزمایش موفقیت آمیز تلقی می‌شود. سپس الکترودها و دستگاه محرک را می‌توان با جراحی کاشت.

طب‌فیزیکی و توانبخشی

تماشا کنید: رضایت بیماران پس از تزریق داخل مفصلی

پزشکان روانپزشکی درمان را بر اساس ارزیابی کامل تاریخچه پزشکی بیمار یا گزارش‌های عصبی، اشعه ایکس و آزمایش‌های آزمایشگاهی برنامه ریزی می‌کنند. آنها می‌توانند از الکترومیوگرافی (EMG) و آزمایش‌های هدایت عصبی برای ارزیابی عملکرد عصب و عضله استفاده کنند. درمان طب‌فیزیکی و توانبخشی ممکن است شامل هر ترکیبی از موارد زیر باشد: دارو، فیزیوتراپی، کاردرمانی، ماساژ، ورزش، تزریق ستون فقرات و موارد دیگر.
در هماهنگی با تیم طب‌فیزیکی و توانبخشی، هدف بهبود عملکرد در فعالیت‌های روزانه است. پیشرفت شما به دقت پیگیری می‌شود تا زمانی که علائم شما برطرف شود یا تثبیت شود. در برخی موارد، علائم پیشرفت می‌کنند، که نشان می‌دهد ممکن است جراحی مورد نیاز باشد. در این صورت، پزشک طب‌فیزیکی و توانبخشی شما می‌تواند شما را برای ارزیابی بیشتر به یک جراح ارجاع دهد.https://youtu.be/vXRr_c28JfE?si=kqTSlTVTnPV30nPz

تزریق‌ کورتون (استروئید) یک روش کم تهاجمی است که می‌تواند به طور موقت درد ناشی از یک مفصل ملتهب را تسکین دهد. علت درد مفاصل (آرتریت، آسیب، دژنراسیون) به خوبی شناخته نشده است. این روش دو هدف دارد. اول، می ‌توان از آن به عنوان یک آزمایش تشخیصی استفاده کرد تا ببیند آیا درد واقعاً از مفصل می‌آید یا خیر. دوم، می‌توان از آن به عنوان درمانی برای تسکین التهاب و درد ناشی از شرایط مختلف استفاده کرد.

تزریق‌کورتون داخل مفصلی چیست؟

تزریق‌ کورتون شامل یک کورتیکواستروئید (به عنوان مثال، تریامسینولون، متیل پردنیزولون، دگزامتازون) و یک عامل بی‌حس کننده (مانند لیدوکائین یا بوپیواکائین) است. داروها به مفصل دردناک، داخل کپسول مفصلی تزریق می‌شوند.

تزریق‌ کورتون می‌تواند التهاب را کاهش دهد و زمانی که مستقیماً در ناحیه دردناک تزریق شود می‌تواند مؤثر باشد. تسکین درد می‌تواند از روزها تا سال‌ها طول بکشد و به شما اجازه می‌دهد تا با فیزیوتراپی و یک برنامه ورزشی، وضعیت شما بهبود یابد.

تزریق‌ کورتون را می‌توان در مناطق زیر انجام داد:

• مفاصل فاست ستون‌فقرات
• مفصل ساکروایلیاک و دنبالچه
• مفصل ران
• شانه، آرنج و دست
• زانو، مچ پا و پا

چه کسی کاندید تزریق کورتون است؟

اگر درد ناشی از التهاب مفصل دارید، ممکن است از تزریق‌ کورتون بهره‌مند شوید. به طور معمول، تزریق مفصل برای کسانی که به سایر درمان‌های محافظه کارانه مانند داروهای ضدالتهاب خوراکی، استراحت یا فیزیوتراپی پاسخ نمی‌دهند، توصیه می‌شود.

تزریق‌ کورتون که با استفاده از راهنمای فلوروسکوپی (اشعه ایکس) انجام می‌شود، نباید در افرادی که عفونت دارند، باردار هستند یا مشکلات خونریزی دارند انجام شود. تزریق ممکن است کمی سطح قند خون را در بیماران دیابتی افزایش دهد. همچنین ممکن است به طور موقت فشار خون یا فشار چشم را برای بیماران مبتلا به گلوکوم افزایش دهد. شما باید این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید.

چه کسی این روش را انجام می‌دهد؟

انواع پزشکانی که تزریقات مفصلی را انجام می‌دهند عبارتند از: متخصص طب‌فیزیکی (PM&R)، رادیولوژیست، متخصص بیهوشی، متخصص مغز و اعصاب و جرا،

اقدامات قبل از درمان

پزشکی که این روش را انجام خواهد داد، تاریخچه پزشکی و مطالعات تصویربرداری قبلی شما را بررسی می‌کند تا بهترین مکان را برای تزریق برنامه ریزی کند. برای پرسیدن هرگونه سوالی که ممکن است در این قرار ملاقات داشته باشید آماده باشید.

بیمارانی که آسپرین یا داروهای رقیق کننده خون مصرف می‌کنند ممکن است نیاز به قطع مصرف آن چند روز قبل از عمل داشته باشند. هر دارویی را با پزشک خود در میان بگذارید، از جمله فردی که دارو را تجویز کرده و پزشکی که تزریق را انجام می‌دهد.

این روش معمولاً در مجموعه‌های ویژه سرپایی انجام می‌شود که به فلوروسکوپی دسترسی دارد. بهتراست که در روز تزریق، همراه داشته باشید و تنها نباشید.

در طول درمان چه اتفاقی می افتد؟

در زمان انجام عمل، از شما خواسته می‌شود که فرم‌های رضایت را امضا کنید، داروهایی را که در حال حاضر مصرف می‌کنید فهرست کنید و اگر به دارو حساسیت دارید. این روش ممکن است 15 تا 45 دقیقه طول بکشد و پس از آن یک دوره نقاهت طول بکشد.

مرحله 1: آماده کردن بیمار

بیمار روی تخت زیر اشعه ایکس دراز می‌کشد. از بی‌حسی موضعی برای بی‌حس کردن ناحیه درمان استفاده می‌شود، بنابراین ناراحتی در طول عمل به حداقل می‌رسد. بیمار در طول عمل بیدار و آگاه می‌ماند تا بازخورد خود را به پزشک ارائه دهد.

مرحله 2: وارد‌کردن سوزن در تزریق‌ کورتون

در این شیوه تزریق‌ کورتون با کمک فلوروسکوپ (اشعه ایکس ویژه)، پزشک یک سوزن توخالی را از طریق پوست و به ناحیه مسئول درد هدایت می‌کند. فلوروسکوپی به پزشک اجازه می‌دهد تا سوزن را در زمان واقعی بر روی مانیتور فلوروسکوپ تماشا کند تا اطمینان حاصل شود که سوزن به محل مورد نظر می‌رود. کنتراست ممکن است برای تایید محل صحیح سوزن تزریق شود. مقداری ناراحتی رخ می‌دهد، اما بیماران بیشتر از درد احساس فشار می‌کنند.

مرحله 3: تزریق دارو

هنگامی که سوزن به درستی قرار‌گرفت، داروهای بی‌حس کننده و کورتیکواستروئید به داخل کپسول مفصلی تزریق می‌شود. سپس سوزن برداشته می‌شود. بسته به محل درد ممکن است یک یا چند مفصل تزریق شود.

بعد از تزریق‌ کورتون چه اتفاقی می‌افتد؟

اکثر بیماران بلافاصله پس از عمل می‌توانند راه بروند. پس از مدت کوتاهی تحت نظربودن، معمولاً می‌توانید کلینیک یا مطب را ترک کنید. یک نفر باید شما را به خانه برساند.

بیماران معمولاً روز بعد فعالیت کامل خود را از سر می‌گیرند. درد اطراف محل تزریق ممکن است با استفاده از یخ و مصرف یک مسکن خفیف (تیلنول) تسکین یابد.

ممکن است بخواهید میزان درد خود را طی دو هفته آینده در یک دفترچه یادداشت کنید. ممکن است با از بین رفتن داروی بی‌حس‌کننده و قبل از شروع اثر کورتیکواستروئید، متوجه افزایش جزئی درد شوید.

 

مطالعه کنید: نحوه تزریق کورتون در فضای اپیدورال

نتایج پس از تزریق‌ کورتون

اگر مفصلی که درمان شده منبع درد باشد، ممکن است دو تا هفت روز پس از تزریق متوجه تسکین درد شوید. درد ممکن است برای چند روز تا چند ماه کاهش یابد و به شما امکان می‌دهد تا فیزیوتراپی را انجام‌دهید. اگر تزریقات مفید بود و بعداً عود درد را تجربه کردید، تزریق‌کورتون را می‌توان تکرار کرد. اگر تسکین درد را تجربه نکردید، گزینه‌های درمانی دیگری ممکن است در دسترس باشد.

خطرات تزریق‌ کورتون چیست؟

با خطرات کمی، تزریق‌ کورتون به مفصل به عنوان یک درمان غیر‌جراحی مناسب برای برخی از بیماران در نظر گرفته می‌شود. خطرات احتمالی مرتبط با قرار‌دادن سوزن شامل خونریزی، عفونت، واکنش آلرژیک، سردرد و آسیب عصبی (نادر) است. عوارض جانبی کورتون ممکن است باعث افزایش موقت وزن، احتباس آب، گرگرفتگی، نوسانات خلقی یا بی‌خوابی و افزایش سطح قند خون در بیماران دیابتی شود. این اثرات معمولاً در عرض 7-10 روز ناپدید می‌شوند. بیمارانی که تحت درمان بیماری‌های مزمن (مانند بیماری قلبی، دیابت، آرتریت روماتوئید، گلوکوم، فشار خون کنترل نشده) هستند یا کسانی که نمی‌توانند به طور موقت داروهای ضد انعقاد را قطع کنند، باید برای ارزیابی خطر با پزشک شخصی خود مشورت کنند.

 

تماشا کنید:میزان رضایت بیماران پس از تزریق‌کورتون در کلینیک درد مهرگان