تزریق داروی نزدیک به اعصاب که به بلوک عصبی معروف است، علائم درد نوروپاتیک را با مختل کردن سیگنال‌های درد به مغز تسکین می‌دهد.

تسکین کوتاه مدت با تزریق یک دارو در ناحیه درد ایجاد می‌شود. در موارد دیگر، یک بلوک عصبی عمداً به عصب یا اعصاب ناقص در ناحیه آسیب می‌رساند که باعث تسکین طولانی مدت درد می‌شود.

Peripheral Nerve Block

دارو باعث تسکین درد کوتاه مدت می‌شود

تزریق دارو در ناحیه نزدیک عصب یا گروهی از اعصاب می‌تواند موثرتر از داروهای خوراکی باشد زیرا دارو مستقیماً به قسمتی از بدن که درد دارد تزریق می‌شود. داروهای تزریقی ممکن است شامل:

استروئیدها:

تزریق استروئید ممکن است. التهاب و تحریک آن عصب را کم و درد را کاهش دهد.

بی‌حس کننده‌های موضعی:

بی‌حس‌ کننده‌های موضعی نیز ممکن است چرخه درد را بشکنند و تا حدودی درد مزمن بیمار را تسکین دهند

مواد افیونی:

تزریق مواد افیونی همچنین باعث تسکین درد کوتاه مدت و قدرتمند می‌شود.

بیشتر مطالعه فرمایید: تزریق بلوک عصبی SNRB چیست؟

با کاهش تحریک، تزریق ممکن است به بهبود عصب یا اعصاب آسیب دیده کمک کند. داشتن بلوک عصبی همچنین ممکن است علائم را به اندازه کافی بهبود بخشد تا فرد بتواند در فیزیوتراپی مشارکت فعال تری داشته باشد.

بلوک عصبی:

برای هدف قرار دادن درد در سراسر بدن، مانند درد کمر، گردن، سر، شانه یا پا استفاده می‌شود. اگر مشکل کمر درد باشد، ممکن است بلوک درد اپیدورال توصیه شود. در بلوک عصبی اپیدورال، یک داروی کورتیکواستروئیدی به ناحیه اطراف ستون فقرات به نام فضای اپیدورال تزریق می‌شود.

 

بلوک عصبی معمولاً زمانی مؤثر هستند که تعداد کمی از اعصاب – یا یک عصب منفرد – باعث درد شوند. تسکین درد معمولاً فوری است. مدت زمان تسکین درد در افراد مختلف متفاوت است و برخی افراد هر چند ماه یکبار تزریق می‌کنند. بلوک‌های درد معمولاً در یک روش سرپایی تجویز می‌شوند.

 

 

بلوک عصبی طولانی مدت

در موارد شدید نوعی بلوک عصبی در نظر گرفته می‌شود. که به اعصاب خاصی آسیب می‌رساند یا از بین می‌برد. روش‌های مختلفی استفاده می‌شود که همگی با هدف جلوگیری از رسیدن سیگنال‌های درد به مغز هستند: 

• بلوک‌های نورولیتیک: از تزریق مواد شیمیایی یا انجماد کرایوژنیک استفاده می‌کنند که شامل دماهای بسیار سرد برای آسیب رساندن به بخش‌هایی از اعصاب است.
• فرسایش فرکانس رادیویی: از امواج رادیویی برای ارسال جریان الکتریکی برای ایجاد ضایعه بر روی اعصاب خاص استفاده می‌کند.
• بلوک عصب جراحی: شامل برداشتن یا آسیب رساندن بخش‌های خاصی از عصب یا اعصاب توسط جراح مغز و اعصاب می‌شود.
• رادیوسرجری: پرتوهای متمرکزی را برای تخریب عصب ارسال می‌کند.

 

بلوک‌های درد که به اعصاب آسیب می‌زنند یا از بین می‌برند، معمولاً نسبت به بلوک‌های دردی که فقط دارو تزریق می‌کنند، تسکین طولانی‌تری دارند، اما ممکن است بیش از یک درمان مورد نیاز باشد. با توجه به آسیب عصبی درگیر، این نوع روش محدود به افرادی است که علائم شدید دارند.

بیشتر مطالعه فرمایید:اپیدورال چیست؟

خطرات بلوک عصبی

بلوک‌های عصبی از هر نوعی که باشند خطر آسیب دائمی به اعصاب را دارند. خطرات بالقوه شامل ضعف، فلج عضلانی یا بی‌حسی پایدار است، اما محدود به آن نمی‌شود. تحریک بیشتر و افزایش درد به ندرت رخ می‌دهد.

درد جانبی زانو دردی است که در قسمت بیرونی زانو ایجاد می‌شود. ممکن است به تدریج در طول زمان ظاهر شود یا ممکن است به طور ناگهانی پس از آسیب ایجاد شود. در نتیجه، علائم نیز متفاوت است.

 

درد جانبی زانو ممکن است یک درد عمومی یا درد تیز خاص باشد و حرکت ممکن است محدود شود. ممکن است به یک فعالیت خاص متصل باشد یا نباشد.

 

قسمت بیرونی زانو کمترین مکان برای تجربه زانو درد است. در بیشتر موارد، درد موضعی جانبی زانو به دلیل آسیبی است که یکی از ساختارهای بیرونی زانو را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

 

درد جانبی زانو اغلب با تورم در قسمت خارجی زانو همراه است، به خصوص اگر یکی از ساختارها پاره شده باشد.

 

علل درد جانبی زانو

 

در اینجا ما به شایع‌ترین علل درد جانبی زانو، علل آنها، علائم معمول و نحوه درمان آنها خواهیم پرداخت. در پایان به علل شایع درد جانبی زانو بر اساس فعالیت خواهیم پرداخت. تا کنون، شایع ترین علت درد جانبی زانو، سندرم iliotibial band است، پس بیایید از اینجا شروع کنیم.

 

1. سندرم Iliotibial Band

تحریک نوار فیبری ضخیم در قسمت بیرونی ران. سندرم IT Band شایع‌ترین علت درد بیرونی زانو است. 

علل:

استفاده بیش از حد، سفتی و ضعف عضلانی، دویدن، صافی کف پا، افزایش ناگهانی فعالیت 

علائم:

درد در قسمت جانبی زانو، بدتر شدن با دویدن، به ویژه هنگام برخورد پاشنه پا به زمین، دوچرخه سواری، اسکات، پله‌ها، پیاده روی

 

2. آسیب LCL

کشیدگی بیش از حد و پارگی رباط جانبی در سمت خارجی زانو می‌باشد.

علل:

پیچ خوردگی ناگهانی یا افتادن ناخوشایند در جایی که ساق پا مجبور به چرخش به داخل می‌شود یا ضربه‌ای که به داخل زانو وارد می‌کند. 

علائم:

بی‌ثباتی، تورم، کبودی و درد جانبی زانو، بدتر هنگام خم کردن زانو، راه رفتن، روی پله‌ها یا ورزش

 

3. پارگی منیسک جانبی

پارگی در غضروف ضخیم پوشاننده قسمت خارجی مفصل زانو است.

علل:

شروع ناگهانی پیچش ناخوشایند زانو به ویژه در صورت خم شدن زانو و کشیدگی پا و شروع تدریجی از سایش و پارگی زانو

علائم:

درد جانبی زانو، قفل شدن (گیر کردن زانو)، بی‌ثباتی، مشکل در صاف کرد زانو

 

4. آرتریت جانبی زانو

ساییدگی قسمت خارجی مفصل زانو، تشکیل خار استخوان، از دست دادن فضای مفصل، التهاب 

علل:

ساییدگی، افزایش سن، آسیب یا جراحی قبلی زانو، چاقی 

علائم:

درد مبهم و آزاردهنده در زانو، سفتی (مخصوصاً در صبح) و زانوهای خش دار (پر صدا)

 

بیشتر مطالعه بفرمایید:  درد پشت زانو چه علائمی دارد؟ 

 

5. تاندونوپاتی همسترینگ

آسیب و پارگی تاندون همسترینگ جانبی، عضله دوسر فموریس، که باعث التهاب و دژنراسیون می‌شود. 

علل:

استفاده بیش از حد، پریدن یا لگد زدن مکرر، ورزش‌هایی که در آن شتاب و کاهش سرعت زیاد است. 

علائم:

حساس به لمس، درد در قسمت جانبی زانو در پشت، بدتر با خم شدن زانو مقاوم است.

 

علل نادر درد جانبی زانو چند دلیل احتمالی دیگر برای درد بیرونی زانو وجود دارد. این موارد بسیار کمتر رایج هستند اما نباید فراموش شوند.

دررفتگی مفصل تیبیوفیبولار پروگزیمال

دررفتگی مفصل تیبیوفیبولار پروگزیمال یکی از غیرعادی‌ترین علل این مشکل است. این بیماری مفصل بین بالای استخوان ساق پا (درشت نی) و فیبولار، استخوان کوچک و نازکی که از سمت بیرونی ساق پا، درست زیر مفصل زانو در سمت بیرونی می‌رود، را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

 

برای دررفتن مفصل نیروی زیادی لازم است، به عنوان مثال: یک تصادف رانندگی 

(sublux) معمولاً به دلیل افتادن در  هنگام خم شدن کف پا (انگشتان به سمت پایین) که اغلب به رباط تیبیوفیبولار نیز آسیب می‌ر‌ساند. علائم معمولاً شامل درد جانبی زانو، بی‌ثباتی به خصوص در هنگام اسکات عمیق و گاهی اوقات تغییر شکل آشکار در کنار زانو است.

همچنین ممکن است آسیب مرتبط با عصب پرونئال منجر به سوزن و سوزن یا بی‌حسی در اطراف زانو خارجی شود.

 

2. مشکلات عصبی

فشار در طول مسیر عصب پرونئال نیز می‌تواند باعث درد بیرونی زانو شود. عصب پرونئال از عصب سیاتیک منشعب می‌شود و از سمت بیرونی ساق پا به سمت پایین می‌رود.

 

درد عصبی اغلب با سوزن سوزن شدن و یا بی‌حسی همراه است. آسیب به عصب پرونئال معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که ضربه‌ای به کناره زانو وارد می‌شود که عصب را در جایی که درست زیر پوست قرار می‌دهد، له می‌کند. 

از طرف دیگر، ممکن است فشار بالاتری روی عصب وجود داشته باشد، جایی که عصب سیاتیک از قسمت پایینی ستون فقرات کمری منشعب می‌شود، به عنوان مثال: بیرون زدگی دیسک 

 درد می‌تواند به عصب مربوط شود و ممکن است منجر به درد جانبی زانو شود، با یا بدون کمردرد همراه. باز هم، اغلب علائم عصبی مانند سوزن سوزن شدن و یا بی‌حسی وجود خواهد داشت.

 

زانو درد جانبی بر اساس فعالیت درد جانبی زانو ناشی از دویدن:

 

معمولا علت دویدن درد جانبی زانو، سندرم IT Band است، التهاب بند در قسمت بیرونی ران.

در سندرم باند ایلیوتیبیال، استراحت بعد از فعالیت‌های تشدید کننده بسیار مهم است، در غیر این صورت این بیماری می‌تواند مزمن شود. این ممکن است به معنای کاهش زمان تمرین یا توقف کامل دویدن برای یک دوره زمانی باشد. اگر درد بیشتر در پشت زانو باشد، احتمالاً به دلیل تاندونیت همسترینگ است.

 

 

درد جانبی زانو بدون تورم:

دردجانبی زانو بدون تورم به معنای استفاده بیش از حد یا وضعیت تخریبی مانند  تاندونوپاتی، سندرم IT Band یا Runners Knee است، به جای آسیب بافت نرم مانند رگ به رگ شدن رباط یا پارگی مینیسک. مشکل جانبی زانو بدون تورم اغلب یک مشکل مزمن است.

 

درد خارج از زانو همراه با خم شدن:

درد جانبی زانو هنگام خم شدن زانو اغلب نشان‌دهنده مشکلی در همسترینگ است، زیرا آنها مسئول خم شدن زانو هستند، به احتمال زیاد تاندونیت همسترینگ.  اگر درد مرکزی‌تر باشد، احتمالاً مشکلی از کاسه زانو مانند سندرم درد کشکک رانی است.

درد جانبی زانو با اکستنشن کامل: درد در قسمت جانبی زانو زمانی که ساق پا را صاف می‌کنید، اغلب به دلیل گیر کردن چیزی در داخل مفصل زانو، معمولاً از آسیب غضروف یا آرتریت ایجاد می‌شود. درد بیرونی زانو با اکستنشن اغلب با قفل شدن جایی که زانو گیر می‌کند همراه است.

 

بیشتر مطالعه بفرمایید: کلینیک فوق تخصصی زانو درد مهرگان

 

مشکل بیرونی زانو هنگام چمباتمه زدن:

 مشکل زانو بعداً زمانی اتفاق می‌افتد که مشکلی در غضروف زانو وجود داشته باشد، به این معنی که بالشتک مناسب مفصل زانو را فراهم نمی‌کند، معمولاً پارگی مینیسک و آرتروز زانو.

 

درد جانبی زانو هنگام پایین آمدن از پله‌ها:

درد جانبی زانو که از پله‌ها پایین می‌آید اغلب با سندرم Iliotibial Band یا آسیب رباط  همراه است. اگر درد مرکزی‌تر باشد، احتمالاً مشکل کاسه زانو است.

 درد بیرونی زانو و بی‌ثباتی:

دردجانبی زانو که با ضعف و جابجایی در زانو همراه است، معمولاً نشان دهنده پارگی رباط زانو است، به احتمال زیاد ACL یا آسیب LCL.

 

درد در خارج از زانو که به پایین ساق پا می‌تابید:

اگر درد بیرونی زانو بیش از چند اینچ به پایین ساق پا پخش شود، احتمالاً این مشکل اصلاً در زانوی شما نیست، بلکه به احتمال زیاد در یکی از اعصاب موجود در زانو است. پا. درد عصبی معمولاً با احساسات غیرطبیعی مانند گزگز یا بی‌حسی همراه است.

زانو درد جانبی همراه با تورم:

تورم عمومی در اطراف بیرونی زانو معمولاً ناشی از آرتریت زانو، پارگی منیسک جانبی یا پارگی متوسط ​​تا شدید LCL است. اگر تورم مشخص‌تری وجود داشته باشد، ممکن است به دلیل رگ به رگ شدن LCL، سندرم ITB یا سندرم پلیکای جانبی باشد. در مقاله تورم پهلوی زانو بیشتر بدانید.

 

درمان دردجانبی زانو

بهترین درمان برای درد جانبی زانو به علت اصلی درد  بستگی دارد. معمولاً شامل ترکیبی از تمرینات، فیزیوتراپی و استراحت از فعالیت‌های تشدیدکننده است و ممکن است شامل تزریق زانو و جراحی نیز باشد.

 

اگر می‌خواهید با استفاده از علائم خاص دیگر، چگونگی شروع درد یا محل خاص درد، در مورد علت درد جانبی زانو کمک کنید، به بخش تشخیص زانو درد مراجعه کنید و یاد بگیرید که در مورد آن چه کاری می‌توانید انجام دهید. به یاد داشته باشید، هر گونه بروز جدید درد جانبی زانو همیشه باید توسط پزشک ارزیابی شود.

 

در حالی که سن یک عامل خطر اصلی برای آرتروز زانو است، افراد جوان نیز می‌توانند به آن مبتلا شوند. برای برخی افراد ممکن است ارثی باشد. برای برخی دیگر، آرتروز زانو می‌تواند ناشی از آسیب یا عفونت یا حتی اضافه وزن باشد.

آرتروز زانو چیست؟

آرتروز یا استئوآرتریت، که معمولا به عنوان آرتریت ساییدگی شناخته می‌شود، وضعیتی است که در آن غضروف از بین می‌رود. وقتی این اتفاق می‌افتد، استخوان‌های مفاصل نزدیک‌تر به یکدیگر ساییده می‌شوند و در مواجهه با ضربه آسیب پذیر ترند. این ساییدگی منجر به درد، تورم، سفتی، کاهش توانایی حرکت و گاهی اوقات تشکیل خارهای استخوانی می‌شود.

درد پشت زانو چه علائمی دارد؟

چه کسانی به آرتروز زانو مبتلا می‌شوند؟

استئوآرتریت شایع‌ترین نوع آرتریت است. در حالی که این بیماری حتی در افراد جوان نیز ممکن است رخ دهد، احتمال ابتلا به آرتروز پس از 45 سالگی افزایش می‌یابد. طبق گزارش بنیاد آرتریت، بیش از 27 میلیون نفر در ایالات متحده به آرتروز مبتلا هستند که زانو یکی از شایع‌ترین مناطق آسیب دیده است. زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا به آرتروز هستند.

 

چه چیزی باعث آرتروز زانو می‌شود؟

شایع‌ترین علت آرتروز زانو افزایش سن است. تقریباً همه در نهایت به درجاتی از آرتروز مبتلا می‌شوند. با این حال، عوامل متعددی خطر ابتلا به آرتریت قابل توجه در سنین پایین را افزایش می‌دهد.

سن:

با افزایش سن، توانایی غضروف برای بهبودی کاهش می‌یابد.

وزن:

اضافه وزن باعث افزایش فشار بر روی تمام مفاصل به خصوص زانوها می‌شود. هر پوند اضافه وزن 3 تا 4 پوند به زانوهای شما اضافه می‌کند.

وراثت:

ارث شامل جهش‌های ژنتیکی است که ممکن است فرد را بیشتر در معرض ابتلا به آرتروز زانو قرار دهد. همچنین ممکن است به دلیل ناهنجاری‌های ارثی در شکل استخوان‌هایی باشد که مفصل زانو را احاطه کرده اند.

جنسیت‌:

احتمال ابتلا به آرتروز زانو در زنان ۵۵ ساله و بالاتر بیشتر از مردان است.

آسیب‌ها:

طی استرس مکرر، اینها معمولاً نتیجه نوع شغلی است که یک فرد دارد. افرادی که دارای مشاغل خاصی هستند که شامل فعالیت‌های زیادی است که می‌تواند به مفصل فشار وارد کند، مانند زانو زدن، چمباتمه زدن، یا بلند کردن وزنه‌های سنگین (55 پوند یا بیشتر)، به دلیل فشار مداوم روی مفصل، احتمال بیشتری دارد که به آرتروز زانو مبتلا شوند. .

ورزش:

افردی که در فوتبال، تنیس یا دویدن طولانی مدت فعالیت می‌کنند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آرتروز زانو باشند. این بدان معناست که ورزشکاران باید اقدامات احتیاطی را برای جلوگیری از آسیب انجام دهند. با این حال، مهم است که توجه داشته باشید که ورزش متوسط ​​منظم مفاصل را تقویت می‌کند و می‌تواند خطر ابتلا به آرتروز را کاهش دهد. در واقع، ضعف عضلات اطراف زانو می‌تواند منجر به آرتروز شود.

سایر بیماری ها:

افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید، دومین نوع رایج آرتریت، نیز بیشتر در معرض ابتلا به آرتروز هستند. افراد مبتلا به برخی اختلالات متابولیک، مانند اضافه بار آهن یا هورمون رشد بیش از حد، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آرتروز هستند.

علائم آرتروز زانو چیست؟

علائم آرتروز زانو ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• دردی که در هنگام فعالیت افزایش می‌یابد، اما با استراحت کمی بهتر می‌شود.
• ورم
• احساس گرما در مفصل
• سفتی در زانو، به خصوص در صبح یا زمانی که مدتی نشسته اید.
• کاهش تحرک زانو، سخت شدن در نشستن و پیاده شدن از صندلی یا اتومبیل، استفاده از پله‌ها یا راه رفتن.
• صدای جیرجیر و ترقه که هنگام حرکت زانو شنیده می‌شود.

آرتروز زانو چگونه تشخیص داده می‌شود؟

تشخیص آرتروز زانو با معاینه فیزیکی توسط پزشک شروع می‌شود. همچنین پزشک سابقه پزشکی شما را می‌گیرد و علائم را یادداشت می‌کند. حتماً توجه داشته باشید که چه چیزی باعث بدتر یا بهتر شدن درد می‌شود تا به پزشکتان کمک کند تا تشخیص دهد که آیا آرتروز یا چیز دیگری ممکن است باعث درد شما شود یا خیر. همچنین دریابید که آیا فرد دیگری در خانواده شما آرتریت دارد یا خیر. پزشک شما ممکن است آزمایشات اضافی را تجویز کند، از جمله:

• اشعه ایکس، که می‌تواند آسیب استخوان و غضروف و همچنین وجود خار استخوان را نشان دهد.
• اسکن تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI).

اسکن MRI ممکن است زمانی سفارش داده شود که اشعه ایکس دلیل واضحی برای درد مفاصل ارائه نکند یا زمانی که اشعه ایکس نشان می‌دهد که سایر انواع بافت مفصلی ممکن است آسیب ببینند. پزشکان ممکن است از آزمایش‌های خون برای رد سایر بیماری‌هایی که می‌توانند باعث درد شوند، مانند آرتریت روماتوئید، نوع دیگری از آرتریت ناشی از اختلال در سیستم ایمنی، استفاده کنند.

آرتروز زانو چگونه درمان می‌شود؟

اهداف اولیه درمان آرتروز زانو، تسکین درد و بازگشت تحرک است. برنامه درمانی معمولاً شامل ترکیبی از موارد زیر است:

• کاهش وزن: از دست دادن حتی مقدار کمی وزن، در صورت نیاز، می تواند به طور قابل توجهی درد زانو ناشی از آرتروز را کاهش دهد.
• ورزش: تقویت عضلات اطراف زانو باعث پایداری مفصل و کاهش درد می‌شود. تمرینات tching کمک می‌کند تا مفصل زانو متحرک و انعطاف پذیر باشد.
• مسکن‌ها و داروهای ضد التهاب: این شامل انتخاب‌های بدون نسخه مانند استامینوفن (تیلنول)، ایبوپروفن (ادویل، موترین)، یا ناپروکسن سدیم (Aleve) می‌شود. داروهای بدون نسخه را بیش از 10 روز بدون مشورت با پزشک مصرف نکنید. مصرف طولانی‌تر آنها احتمال عوارض جانبی را افزایش می‌دهد. اگر داروهای بدون نسخه تسکین ندهند، پزشک ممکن است به شما یک داروی ضد التهابی یا سایر داروها برای کمک به کاهش درد بدهد.
• تزریق کورتیکواستروئیدها یا اسید هیالورونیک به زانو: استروئیدها داروهای ضد التهابی قوی هستند. اسید هیالورونیک به طور معمول در مفاصل به عنوان یک نوع مایع روان کننده وجود دارد.
• درمان‌های جایگزین: برخی از درمانها‌ی جایگزین که ممکن است موثر باشند عبارتند از کرم‌های موضعی با کپسایسین، طب سوزنی، یا مکمل ها، از جمله گلوکزامین و کندرویتین.
• استفاده از وسایلی مانند بریس: دو نوع بریس وجود دارد: بریس‌های «تخلیه‌کننده» که وزن را از سمت زانو که تحت تأثیر آرتروز قرار گرفته است، برمی‌دارد. و بریس‌های “حمایت کننده” که برای کل زانو پشتیبانی می‌کنند.
• فیزیوتراپی و کاردرمانی: اگر در فعالیت‌های روزانه مشکل دارید، فیزیوتراپی یا کاردرمانی می‌تواند به شما کمک کند. فیزیوتراپیست‌ها راه هایی را برای تقویت عضلات و افزایش انعطاف پذیری در مفصل به شما آموزش می‌دهند. کاردرمانگران راه‌هایی را به شما آموزش می‌دهند تا فعالیت‌های منظم و روزانه مانند کارهای خانه را با درد کمتر انجام دهید.
• عمل جراحي: زمانی که درمان‌های دیگر جواب ندهد، جراحی گزینه خوبی است.

آیا از جراحی برای درمان آرتروز زانو استفاده می‌شود؟

اگر پزشک شما بخواهد آرتروز زانو را با جراحی درمان کند، گزینه‌‌های جراحی آرتروسکوپی، استئوتومی و آرتروپلاستی هستند.

• آرتروسکوپی از یک تلسکوپ کوچک (آرتروسکوپ) و سایر ابزارهای کوچک استفاده می‌کند. جراحی از طریق برش‌های کوچک انجام می‌شود. جراح از آرتروسکوپ برای دیدن فضای مفصل استفاده می‌کند. هنگامی که به آنجا رسید، جراح می‌تواند غضروف آسیب دیده یا ذرات شل را حذف کند، سطح استخوان را تمیز کند و در صورت کشف آن آسیب‌ها، انواع دیگر بافت را ترمیم کند. این روش اغلب در بیماران جوانتر (سن 55 سال و کمتر) به منظور به تعویق انداختن جراحی جدی تر استفاده می‌شود.
• استئوتومی روشی است که با تغییر شکل استخوان‌ها، هدف آن بهبود تراز زانو است. این نوع جراحی ممکن است در صورت آسیب دیدگی در یک ناحیه از زانو توصیه شود. همچنین اگر زانو شکسته باشد و به خوبی بهبود نیافته باشد، ممکن است استئوتومی توصیه شود. که معمولا دائمی نیست و ممکن است بعداً جراحی بیشتری لازم باشد.
• جراحی تعویض مفصل یا آرتروپلاستی یک روش جراحی است که در آن مفاصل با قطعات مصنوعی ساخته شده از فلز یا پلاستیک جایگزین می‌شوند. جایگزینی ممکن است یک طرف زانو یا کل زانو را درگیر کند. جراحی تعویض مفصل معمولا برای افراد بالای 50 سال مبتلا به استئوآرتریت شدید انجام می‌شود. اگر مفصل پروتز بعد از چندین سال فرسوده شود، ممکن است بعدها نیاز به تکرار جراحی باشد. اما با پیشرفت‌های مدرن امروزی، اکثر مفاصل جدید بیش از 20 سال دوام خواهند داشت. جراحی خطراتی دارد، اما نتایج به طور کلی بسیار خوب است.

مشاهده کنید: درمان آرتروز زانو

درد زیر زانو یک مشکل رایج است که ممکن است به طور ناگهانی با آسیب یا به تدریج در طول زمان ایجاد شود.ممکن است درد شدید زیر زانو، درد عمومی‌تر، مبهم‌تر، بی‌ثباتی، سفتی یا قفل شدن وجود داشته باشد.

 علائم ممکن است کاملاً موضعی همراه با درد درست زیر زانو باشد یا بیشتر در قسمت پایین ساق پا گسترش یابد.

درد زیر زانو اغلب با تورم زیر زانو همراه است که ممکن است کاملاً موضعی یا عمومی‌تر در اطراف کل زانو باشد.

 

 

علل درد زیر زانو چیست؟

 

در اینجا ما به شایع‌ترین علل درد زیر زانو، علت آن، علائم رایج و نحوه درمان آن‌ها خواهیم پرداخت. همچنین بررسی خواهیم کرد که چگونه با فکر کردن به علائم و فعالیت‌هایی که تحت تأثیر قرار می‌گیرند، بفهمیم که چه چیزی باعث درد زیر زانو شما می‌شود.

Patellar Tendonitis

1. تاندونیت کشکک

شایع‌ترین علت درد زیر زانو، تاندونیت کشکک است که با نام Jumper’s Knee شناخته می‌شود.

 در تاندونیت کشکک، التهاب و تخریب تاندون کشکک که درست زیر کاسه زانو قرار دارد، وجود دارد.تاندون کشکک ماهیچه‌های چهارگانه را به استخوان ساق پا (درشت نی) متصل می‌کند.

 تاندونیت کشکک باعث حساسیت و درد درست زیر زانو می‌شود که معمولاً با فعالیت‌هایی مانند دویدن، پریدن و چمباتمه زدن بدتر می‌شود.

است مقداری ضخیم شدن در تاندون وجود داشته باشد و زانو اغلب در صبح و بعد از فعالیت احساس سفت شدن می‌کند.

زانوی جامپر معمولاً یک آسیب ناشی از استفاده بیش از حد از فعالیت‌های تکراری مانند پریدن و لگد زدن است. تمرین بیش از حد، عدم تعادل عضلانی و خارهای استخوانی همگی خطر ایجاد درد زیر زانو ناشی از تاندونیت کشکک را افزایش می‌دهند.

 

 2. بیماری ازگود شلاترز(OSD)

 شایع‌ترین علت درد زیر زانو در نوجوانان، بیماری ازگود شلاتز ( Osgood Schlatters) است.

 درد زیر زانو از  اغلب به دنبال یک جهش رشد ایجاد می‌شود، جایی که استخوان‌ها سریعتر از عضلات می‌توانند رشد کنند.

 سفتی عضلات چهارگانه باعث ایجاد کشش بیش از حد در تاندون کشکک می‌شود و چسبندگی آن را به استخوان ساق پا در ناحیه توبروزیته تیبیا می‌کشد. این تنش باعث التهاب و تحریک در غده تیبیا می‌شود که می‌تواند منجر به ترک‌های کوچک در استخوان یا تشکیل خار استخوان شود.

 بیماری ازگود شلاتز باعث حساسیت و درد زیر زانو می‌شود که با فعالیت‌هایی مانند لگد زدن و پریدن بدتر می‌شود. با گذشت زمان، یک توده استخوانی سخت در جلوی ساق پا، حدود 2 سانتی متر زیر کاسه زانو تشکیل می‌شود.

ازگود شلاترز معمولاً فقط یک زانو را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما گاهی اوقات می‌تواند هر دو را تحت تأثیر قرار دهد.

 

3. بورسیت زانو

 شایع‌ترین علت تورم و درد زیر زانو بورسیت است.

 در اطراف زانو تعدادی بورس، کیسه‌های کوچک پر از مایع وجود دارد که بین استخوان‌ها و بافت نرم قرار می‌گیرند تا اصطکاک را کاهش دهند. در اطراف زانو تعدادی بورس، کیسه‌های کوچک پر از مایع وجود دارد که بین استخوان‌ها و بافت نرم قرار می‌گیرند تا اصطکاک را کاهش دهند.

 اگر فشار یا اصطکاک مکرر روی یکی از بورسا وجود داشته باشد، ملتهب می‌شود و با مایع اضافی پر می‌شود و یک محفظه تورم ایجاد می‌کند. تورم بورسیت زانو معمولاً کاملاً مشخص است و اغلب شبیه پرتقال کدو حلوایی است.

 دو نوع رایج بورسیت که باعث تورم و درد زیر زانو می‌شوند عبارتند از:  

• بورسیت Infrapatellar: باعث تورم و درد درست زیر زانو در جلوی زانو می‌شود. 
• بورسیت پس آنسرین: باعث تورم و درد زیر زانو در سمت داخلی می‌شود.

بورسیت معمولاً زمانی ایجاد می‌شود که فشار مکرری از طریق بورس وجود داشته باشد، به عنوان مثال: زانو زدن مکرر یا اصطکاک مکرر به عنوان مثال: ورزش‌هایی که شامل لگد زدن و پریدن، سفتی عضلانی یا ضربه مستقیم به زانو هستند، مثل تصادف اتومبیل یا وسایل ورزشی.

 

 4. سندرم پلیکا

 یکی دیگر از دلایل احتمالی درد زیر زانو که اغلب تشخیص داده نمی‌شود، سندرم پلیکا است.

در سندرم پلیکا، تحریک و التهاب در پلیکا زانو، چین‌خوردگی در غشای سینوویال کپسول مفصلی که مفصل زانو را احاطه کرده و خط می‌کشد، وجود دارد.

 سندرم اینفراپتلار پلیکا باعث درد مبهم و دردناک زیر زانو می‌شود که در شب یا هنگام خم شدن و صاف کردن پا بدتر می‌شود.

بالا و پایین رفتن از پله‌ها یا چمباتمه زدن. همچنین ممکن است احساس بی‌ثباتی زانو و در برخی موارد احساس گرفتگی یا قفل شدن با حرکت زانو وجود داشته باشد که ممکن است محدود شود.

 سندرم پلیکا زمانی ایجاد می‌شود که پلیکای زانو به دام افتاده یا نیشگون بگیرد. این ممکن است از ضربه مستقیم به زانو، خم شدن، صاف کردن مکرر زانو باشد، به عنوان مثال. دویدن و دوچرخه سواری، افزایش ناگهانی سطح فعالیت، ضعف عضلانی یا یک بیماری یا آسیب زمینه‌ای زانو.

 

 5. سندرم درد پاتلوفمورال

 یکی دیگر از دلایل احتمالی درد در زیر زانو و اطراف کاسه زانو، سندرم درد کشکک رانی است که با نام Runner’s Knee شناخته می‌شود.

 سندرم درد پاتلوفمورال زمانی ایجاد می‌شود که استرس بیش از حد مکرر بر روی لایه ضخیم غضروفی که پشت کلاهک زانو را می‌پوشاند وجود داشته باشد.

 این باعث ایجاد درد شدید در زیر زانو می‌شود که با فعالیت طولانی مدت بدتر می‌شود. دویدن طولانی یا اسکی، پایین آمدن از پله‌ها یا پس از نشستن طولانی مدت. به همان اندازه احتمال دارد که کارمندان اداری را تحت تأثیر قرار دهد.

 هر چیزی که بر نحوه سر خوردن کاسه زانو به بالا و پایین تأثیر بگذارد، که به عنوان ردیابی کشکک شناخته می‌شود، می‌تواند منجر به درد زیر کلاهک زانو ناشی از سندرم درد کشکک رانی شود. علل شایع عبارتند از ضعف و سفت شدن ماهیچه‌ها، بیومکانیک غیر طبیعی پا به عنوان مثال: صافی کف پا و داشتن زاویه مفصل ران.

 

سایر علل احتمالی درد زیر زانو

 تاکنون شایع‌ترین علل درد زیر زانو را بررسی کرده‌ایم، اما چند دلیل احتمالی دیگر برای درد پا در زیر زانو وجود دارد که برخی از آنها ممکن است بیشتر از ساق پا به سمت مچ پا کشیده شوند.

 

1.استئوکندریت دیسکانس

 یکی از علل نادر درد زیر زانو است که در آن قطعات سست استخوان و غضروف در مفصل زانو به دلیل خون رسانی ضعیف می‌شکند. استئوکندریت باعث ایجاد درد مبهم و دردناک زیر زانو با دردهای تیز و گهگاهی می‌شود و اگر قطعه استخوانی شکسته شده و در مفصل گیر کند، قفل می‌شود. 

 

2. سندرم استرس تیبیال

 سندرم استرس درشت نی، با نام مستعار شین اسپلینت، یک بیماری شایع است که با درد پا در زیر زانو در امتداد جلو یا قسمت داخلی استخوان ساق پا (درشت نی) مشخص می‌شود.

 شین اسپلینت اغلب در اثر فعالیت‌های تکراری مانند دویدن یا پریدن ایجاد می‌شود که منجر به التهاب عضلات، تاندون‌ها و پریوستوم (بافت همبند پوشاننده استخوان) در ناحیه ساق پا می‌شود.

 

3.درد عصبی

فشار یا تحریک یکی از اعصاب، در هر نقطه از ستون فقرات به پایین پا، یکی از دلایل رایج درد پا در زیر زانو است. درد عصبی در ساق پا معمولاً به عنوان درد سوزشی یا تیراندازی توصیف می‌شود و اغلب با گزگز، بی‌حسی و ضعف در زانو و پا همراه است. ممکن است با کمردرد همراه باشد یا نباشد.

 

 4. پارگی ساق پا 

درد زیر زانو در پشت ساق پا ناشی از پارگی در یکی از عضلات ساق پا یک آسیب ورزشی رایج است. پارگی ساق پا زمانی اتفاق می‌افتد که عضله بیش از حد کشیده یا بارگذاری شده باشد و به فیبرهای عضلانی آسیب برساند. پارگی ساق‌ پا معمولاً هنگام شتاب گرفتن یا تغییر جهت ناگهانی اتفاق می‌افتد. ضعف و سفتی در عضلات ساق پا باعث می‌شود که آن را بیشتر در معرض پارگی قرار دهد.

 

5. گرفتگی عضلات

 سفتی ناگهانی، اسپاسم و درد زیر زانو در ناحیه ساق پا معمولاً ناشی از گرفتگی عضلات است، جایی که یکی از ماهیچه‌ها به طور غیرارادی منقبض می‌شود و شل نمی‌شود.

اگر عضله بیش از حد کار کرده باشد، ممکن است گرفتگی ناشی از خستگی عضلانی باشد، مانند شرایط پزشکی زمینه‌ای. مثل نوروپاتی محیطی یا بیماری کبدی، کم آبی یا عدم تعادل الکترولیت. 

گرفتگی عضلات پا می‌تواند واقعا دردناک باشد و ممکن است از چند ثانیه تا چند ساعت طول بکشد. در بیشتر موارد، گرفتگی عضلات به سرعت برطرف می‌شود و معمولاً کاملاً بی ضرر است.

 

6. تاندونیت قدامی تیبیالیس

درد زیر زانو به سمت مچ پا اغلب به دلیل تاندونیت قدامی تیبیالیس است. استفاده بیش از حد از عضله تیبیالیس قدامی، که پا را به سمت بالا می‌کشد تا در حین راه رفتن و دویدن روی انگشتان پا نمانیم، منجر به درد، التهاب و ریز پارگی در تاندون می‌شود.

تاندونیت قدامی تیبیالیس اغلب ورزشکارانی را که حرکات تکراری زیادی انجام می‌دهند، تحت تاثیر قرار می‌دهد. دویدن، پریدن و رقصیدن، به خصوص اگر کف پایشان صاف باشد یا کفش حمایتی نپوشند. عدم تعادل عضلانی، افزایش سن و اشتباهات تمرینی خطر درد ساق پا در اثر تاندونیت را افزایش می‌دهد. 

 

7. تاندونیت آشیل

درد ساق پا در زیر زانو در قسمت تحتانی ساق پا اغلب به دلیل التهاب تاندون آشیل است. این جایی است که التهاب و دژنراسیون در تاندون آشیل وجود دارد که ماهیچه‌های ساق پا را به استخوان پاشنه متصل می‌کند.

درد ناشی از تاندونیت آشیل را می‌توان در هر جایی از نیمه پشت ساق پا تا پاشنه پا احساس کرد. ممکن است یک گره محکم و محسوس در تاندون آشیل وجود داشته باشد.

ذتاندونیت آشیل معمولاً به دلیل استرس بیش از حد از طریق تاندون ناشی از فعالیت بیش از حد یا افزایش ناگهانی سطح فعالیت، تنش ناشی از سفتی عضلانی و ضعف یا اصطکاک ناشی از خارهای استخوانی ایجاد می‌شود. درد ساق پا در زیر زانو ناشی از تاندونیت آشیل می‌تواند مدت زیادی طول بکشد تا برطرف شود زیرا تاندون خون ضعیفی دارد که بهبود را به تاخیر می‌اندازد.

 

  8. مشکلات عروقی

درد ساق پا در زیر زانو نیز ممکن است ناشی از اختلال در جریان خون در ساق پا باشد:

• ترومبوز ورید عمقی(DVT) : لخته شدن خون در وریدهای ساق پا که باعث درد شدید، تورم، گرما و قرمزی می‌شود. DVT یک اورژانس پزشکی است که نیاز به درمان فوری دارد.
•  بیماری شریان محیطی: ناشی از باریک شدن یا انسداد رگ‌های خونی پا که باعث درد، گرفتگی یا ضعف در حین فعالیت بدنی (لنگش متناوب)، بی‌حسی یا گزگز، سردی یا تغییر رنگ پاها و ضعف یا عدم وجود آن می‌شود.

بیشتر مطالعه بفرمایید: درد جلوی زانو

 

درمان درد زیر زانو

 

درمان درد زیر زانو به علت اصلی مشکل بستگی دارد اما معمولاً شامل ترکیبی از موارد زیر است:

• محافظت: استراحت، یخ، فشرده سازی و ارتفاع. این به کاهش درد و التهاب، کاهش خطر آسیب بیشتر و تسریع روند بهبود کمک می‌کند.

 

• داروها: مسکن‌های بدون نسخه و ضد التهاب می‌توانند به کاهش التهاب و درد زیر زانو کمک کنند. همیشه قبل از مصرف داروهای جدید با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید.

 

• تمرینات تقویتی: تقویت عضلات زانو و عضلات ساق پا به کاهش نیروهای وارد بر ساختارهای مختلف زانو کمک می‌کند و ثبات، قدرت و کنترل اطراف زانو را بهبود می‌بخشد. تمرینات تقویتی زانو بخشی از بیشتر توانبخشی را تشکیل می‌دهد.

 

• کشش زانو: کشش عضلات مختلف زانو و ساق پا به کاهش تنش و سفتی کمک می‌کند که به تخلیه ساختار زانو کمک می‌کند. ترکیبی از کشش‌های چهارگانه، کشش همسترینگ و کشش ساق پا معمولا موثرترین است.

 

• بریس‌های زانو: استفاده از زانوبند در حین ورزش می‌تواند به حمایت از زانو و کاهش نیروهای وارد بر مفصل کمک کند. زانو بندها ابزاری عالی برای تخلیه ساختارهای آسیب دیده هستند و به ویژه در مورد تاندونیت کشکک مفید هستند.

 

• تزریق: تزریق زانو می‌تواند به کاهش التهاب و درد زیر زانو کمک کند. در این تزریق مخلوطی از بی‌حس کننده و کورتیکواستروئید به ناحیه آسیب دیده تزریق می‌شود.

 

• مفصل یا تاندون زانو. این اثرات می‌تواند از چند روز تا چند ماه طول بکشد، اما تزریق به طور موقت تاندون‌ها را ضعیف می‌کند، بنابراین مهم است که کار را برای چند روز آسان کنید.

 

• ارتز (بریس): درد زیر زانو اغلب با تغییر بیومکانیک پا مرتبط است به عنوان مثال صافی کف پا، بنابراین پوشیدن ارتزهای مخصوص در کفش برای اصلاح وضعیت پا واقعا می‌تواند کمک کننده باشد.

 

• فیزیوتراپی: فیزیوتراپیست می‌تواند با شما بر روی یک برنامه توانبخشی کار کند و همچنین درمان عملی مانند اولتراسوند، نوار چسب و ماساژ را ارائه دهد.

 

• جراحی: در برخی موارد، اگر به درمان پاسخ نداده باشید یا آسیب شدیدتر باشد، پزشک ممکن است جراحی را برای درد زیر زانو توصیه کند.

 

بیشتر مطالعه فرمایید: درد کاسه زانو و 8 مورد از مشکلات آن

درد زیر زانو چگونه تشخیص داده می‌شود؟

 

فکر کردن به فعالیت‌هایی که باعث درد زیر زانو می‌شوند، یا اینکه درد دقیقاً کجاست، واقعاً می‌تواند به رفع مشکل کمک کند:

 

• درد زیر زانو در داخل: درد درست زیر قسمت داخلی زانو معمولاً به دلیل سندرم پلیکا، آسیب MCL، پارگی منیسک داخلی یا بورسیت پس آنسرین است. اگر درد داخلی ساق در زیر زانو وجود دارد، ممکن است از شین اسپلینت یا تاندونیت قدامی تیبیالیس باشد.

 

• درد زیر زانو در خارج: درد درست زیر قسمت بیرونی زانو ممکن است ناشی از سندرم پلیکای جانبی، رگ به رگ شدن LCL، پارگی منیسک جانبی یا سندرم ITB باشد.

 

• درد در استخوان زیر زانو: معمولاً ناشی از شلاترهای ازگود (توده سخت در جلوی ساق پا)، اسپلینت ساق پا یا شکستگی است.

 

• درد زیر زانو هنگام دویدن: معمولاً آسیب‌های ناشی از استفاده بیش از حد مانند تاندونیت کشکک، شلات‌های اوگودز، زانوی دونده یا تاندونیت قدامی تیبیالیس را تشدید می‌کند.

 

• درد هنگام خم شدن: اگر درد زیر زانو با خم کردن پا بدتر شود، ممکن است زانوی دونده، بورسیت، تاندونیت کشکک، سندرم پلیکا یا شلاتر ازگود داشته باشید.

خلاصه درد زیر زانو

درد زیر زانو یک مشکل رایج است. ممکن است درد درست زیر کشکک زانو، در سمت داخلی یا خارجی زانو یا درد پا در زیر زانو در ساق پا یا ساق پا وجود داشته باشد.

درد زیر زانو  اغلب به دلیل استفاده بیش از حد و بارگذاری بیش از حد ساختارهای مختلف زانو است که منجر به التهاب، انحطاط و درد می‌شود.

ممکن است علائم مرتبطی مانند بی‌ثباتی، سفتی، تورم، قفل شدن، و محدودیت‌های عملکردی وجود داشته باشد. برای مثال دشواری در بالا و پایین رفتن از پله‌ها همراه با درد زیر زانو

 

درمان درد زیر  زانو اغلب شامل ترکیبی از ورزش، زانوبند، ارتز، فیزیوتراپی و در برخی موارد تزریق یا جراحی است.

 

 

• میگرن یک اختلال عصبی است که اغلب باعث سردرد شدید می‌شود. سردرد به صورت دوره‌ای ظاهر می‌شود و گاهی اوقات با حالت تهوع، استفراغ و حساسیت به نور نیز همراه است.

علائم میگرن

میگرن در همه افراد متفاوت است. در بسیاری از افراد به صورت مرحله‌ای اتفاق می‌افتد. این مراحل ممکن است شامل موارد زیر باشد:

مرحل اولیه

ساعت‌ها یا روزها قبل از سردرد، حدود 60 درصد از افرادی که میگرن دارند علائمی مانند:

 

• حساس بودن به نور، صدا یا بو
• خستگی 
• هوس غذایی یا بی‌اشتهایی 
• تغییرات خلق و خوی
• تشنگی شدید 
• نفخ یبوست یا اسهال

Migraine

مرحله اورا

این علائم از سیستم عصبی شما سرچشمه می‌گیرند و اغلب بینایی شما را درگیر می‌کنند. آنها معمولاً به تدریج و در یک دوره 5 تا 20 دقیقه‌ای شروع می‌شوند و کمتر از یک ساعت طول می‌کشند. شما ممکن است:

 

• نقاط سیاه، خطوط مواج، فلاش‌های نور، یا چیزهایی که آنجا نیستند را ببینید (ایجاد توهم می‌کند)
• دید تونلی داشته باشید اصلا قادر به دیدن نیست 
• گزگز یا بی‌حسی در یک طرف بدن خود دارید
•  نمی‌تواند واضح صحبت کند
• احساس سنگینی در بازوها و پاهای خود داشته باشید
• صدای زنگ در گوش‌های خود داشته باشید
• به تغییرات بو، طعم یا لمس توجه کنید

 

حمله میگرنی 

سردرد میگرنی اغلب به صورت یک درد مبهم شروع می‌شود و به درد ضربان دار تبدیل می‌شود. معمولا در طول فعالیت بدنی بدتر می‌شود. درد می‌تواند از یک طرف سر شما به طرف دیگر حرکت کند، می‌تواند در جلوی سر شما باشد یا ممکن است احساس کنید که تمام سر شما را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

حدود ۸۰ درصد افراد حالت تهوع همراه با سردرد و نیمی از افراد استفراغ دارند. همچنین ممکن است رنگ پریده و لطیف باشید یا احساس ضعف کنید. بیشتر سردردهای میگرنی حدود 4 ساعت طول می‌کشند، اما سردردهای شدید می‌توانند بیش از 3 روز ادامه داشته باشند. ابتلا به دو تا چهار سردرد در ماه معمول است. برخی از افراد ممکن است هر چند روز یکبار دچار سردردهای میگرنی شوند، در حالی که برخی دیگر یک یا دو بار در سال دچار سردرد می‌شوند.

 

علائم ثانویه

 

این مرحله می‌تواند تا یک روز پس از سردرد ادامه یابد. علائم عبارتند از:

•  احساس خستگی یا بداخلاقی
• از بین رفتن احساس شادابی یا شادابی غیرمعمول
• درد یا ضعف عضلانی 
• هوس غذایی یا بی اشتهایی

 

علل میگرن

 پزشکان علت دقیق سردردهای میگرنی را نمی‌دانند، اگرچه به نظر می‌رسد که این سردردها به تغییرات در مغز و ژن‌های شما مربوط می‌شوند. والدین شما حتی می‌توانند محرک‌های میگرن مانند خستگی، نورهای روشن یا تغییرات آب و هوا را از بین ببرند.

 برای سال‌ها، دانشمندان فکر می‌کردند که میگرن به دلیل تغییرات در جریان خون در مغز اتفاق می‌افتد. اکنون بیشتر فکر می‌کنند که این می‌تواند به درد کمک کند، اما این چیزی نیست که آن را شروع می‌کند. تفکر فعلی این است که میگرن احتمالاً زمانی شروع می‌شود که سلول‌های عصبی بیش فعال سیگنال‎هایی را ارسال می‌کنند که عصب سه قلو شما را تحریک می‌کند، که به سر و صورت شما احساس می‌دهد. این باعث می‌شود بدن شما مواد شیمیایی مانند سروتونین و پپتید مرتبط با ژن کلسی تونین (CGRP) را آزاد کند. CGRP باعث می‌شود رگ‌های خونی در پوشش مغز شما متورم شوند. سپس، انتقال دهنده‌های عصبی باعث التهاب و درد می‌شوند.

 

 

 

 عوامل خطر میگرن

 بنیاد میگرن آمریکا تخمین می‌زند که بیش از 38 میلیون آمریکایی به میگرن مبتلا می‌شوند. برخی از چیزها ممکن است شما را بیشتر به آنها مبتلا کند:

•  جنس: زنان سه برابر بیشتر از مردان دچار میگرن می‌شوند.
•  سن: اکثر افراد بین سنین 10 تا 40 سالگی شروع به سردردهای میگرنی می‌کنند. اما بسیاری از زنان متوجه می‌شوند که میگرن آنها پس از 50 سالگی بهتر می‌شود یا از بین می‌رود.
• سابقه خانوادگی: چهار نفر از هر پنج نفر مبتلا به میگرن، اعضای خانواده دیگری دارند که به میگرن مبتلا می‌شوند. اگر یکی از والدین سابقه این نوع سردردها را داشته باشد، فرزندشان 50 درصد احتمال دارد به این سردردها مبتلا شود. اگر هر دو والدین آنها را داشته باشند، خطر به 75٪ افزایش می‌یابد.

 

سایر علل

 افسردگی، اضطراب، اختلال دوقطبی، اختلالات خواب و صرع می‌توانند احتمال ابتلای شما را افزایش دهند.

 

 محرک‌های میگرن

 برخی از محرک‌های رایج میگرن عبارتند از:

1.  تغییرات هورمونی  بسیاری از زنان متوجه می‌شوند که در حوالی دوره قاعدگی، در دوران بارداری یا زمانی که در حال تخمک گذاری هستند سردرد دارند. علائم همچنین ممکن است با یائسگی، کنترل بارداری که از هورمون‌ها استفاده می‌کند یا درمان جایگزینی هورمون مرتبط باشد.
2.  استرس  وقتی استرس دارید، مغز شما مواد شیمیایی آزاد می‌کند که می‌تواند باعث تغییرات رگ‌های خونی شود که ممکن است منجر به میگرن شود.
3.  تغذیه برخی از غذاها و نوشیدنی‌ها، مانند پنیر کهنه، الکل و افزودنی‌های غذایی مانند نیترات (در فلفل دلمه‌ای، هات داگ و گوشت) و مونوسدیم گلوتامات (MSG) ممکن است در برخی افراد مسئول باشند.
4.  حذف وعده‌های غذایی
5. کافئین  مصرف بیش از حد یا عدم دریافت آن به اندازه‌ای که عادت دارید می‌تواند باعث سردرد شود. کافئین خود می‌تواند درمانی برای حملات حاد میگرن باشد.
6. تغییرات آب و هوا طوفان، تغییر در فشار هوا، بادهای شدید یا تغییر در ارتفاع همگی می‌توانند باعث میگرن شوند.
7. حواس صداهای بلند، نورهای روشن و بوهای تند می‌توانند باعث میگرن شوند.
8. داروها وازودیلاتورها، که رگ‌های خونی شما را گشاد می‌کنند، می‌توانند آنها را تحریک کنند.
9. فعالیت بدنیاین شامل ورزش و رابطه جنسی است.
10. تنباکو  خواب زیاد خواب شما ممکن است هنگام خواب زیاد یا کم خواب دچار سردرد شوید.

 

 

انواع میگرن

انواع مختلفی از میگرن وجود دارد. شایع‌ترین آنها میگرن با اورا (همچنین به عنوان میگرن کلاسیک شناخته می‌شود) و میگرن بدون اورا (یا میگرن رایج) هستند. انواع دیگر عبارتند از:

میگرن قاعدگی:

این زمانی است که سردرد با پریود شما مرتبط است. اینها معمولاً 2 روز قبل از شروع قاعدگی اتفاق می‌افتد و تا 3 روز بعد از آن ادامه می‌یابد. همچنین ممکن است انواع دیگری از سردردهای میگرنی را در زمان‌های دیگر ماه داشته باشید، اما میگرن در حوالی قاعدگی معمولا بدون اورا است.

 

 میگرن خاموش:

این نوع میگرن استافالژیک نیز شناخته می‌شود. علائم اورا بدون سردرد می‌باشد. در واقع اورا معمولاً علامت هشدار دهنده اصلی این نوع میگرن است. اما ممکن است حالت تهوع و سایر علائم میگرن نیز داشته باشید. معمولاً فقط 20-30 دقیقه طول می‌کشد.

 

 میگرن دهلیزی:

مشکلات تعادل، سرگیجه، تهوع و استفراغ، با یا بدون سردرد دارید. این نوع معمولا در افرادی که سابقه بیماری حرکت دارند اتفاق می‌افتد.

 

 میگرن شکمی:

کارشناسان چیز زیادی در مورد این نوع نمی‌‌دانند. که باعث درد معده، حالت تهوع و استفراغ می‌شود. اغلب در کودکان اتفاق می‌افتد و ممکن است در طول زمان به سردردهای میگرنی کلاسیک تبدیل شود.

 

 

میگرن همی پلژیک:

شما یک دوره کوتاه فلج (همی پلژی) یا ضعف در یک طرف بدن خود دارید. همچنین ممکن است احساس بی‌حسی، سرگیجه یا تغییرات بینایی داشته باشید. این علائم همچنین می‌تواند نشانه‌های سکته مغزی باشد، بنابراین فورا به پزشک مراجعه کنید.

 

 میگرن چشمی نوع۱:

این به عنوان میگرن چشمی یا شبکیه نیز شناخته می‌شود. این باعث از دست دادن کوتاه مدت، جزئی یا کلی بینایی در یک چشم، همراه با درد مبهم در پشت چشم می‌شود که ممکن است به بقیه سر شما سرایت کند. در صورت بروز هرگونه تغییر بینایی، فوراً از پزشک کمک بگیرید.

 

 میگرن چشمی نوع ۲:

این باعث درد اطراف چشم شما می‌شود، از جمله فلج عضلات اطراف آن. این یک اورژانس پزشکی است زیرا علائم همچنین می‌تواند در اثر فشار بر اعصاب پشت چشم یا آنوریسم ایجاد شود. علائم دیگر شامل افتادگی پلک، دوبینی یا سایر تغییرات بینایی است.

 

 میگرن با هاله ساقه مغز:

سرگیجه، گیجی یا از دست دادن تعادل ممکن است قبل از سردرد اتفاق بیفتد. درد ممکن است پشت سر شما را تحت تاثیر قرار دهد. این علائم معمولاً به طور ناگهانی شروع می‌شوند و می‌توانند با مشکل در صحبت کردن، زنگ زدن در گوش و استفراغ همراه شوند. این نوع میگرن به شدت با تغییرات هورمونی مرتبط است و عمدتاً زنان بالغ جوان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. مجدداً، فوراً این علائم را توسط پزشک بررسی کنید.

 

میگرن وضعیتی:

این نوع شدید میگرن می‌تواند بیش از 72 ساعت طول بکشد. درد و حالت تهوع آنقدر شدید است که ممکن است لازم باشد به بیمارستان بروید. گاهی اوقات، مصرف دارو یا قطع دارو می‌تواند باعث بروز آنها شود

 

 

 

فرکانس میگرن

پزشکان میگرن را به سه سطح فراوانی تقسیم می‌کنند. میگرن اپیزودیک به این معنی است که شما هرازگاهی دچار میگرن می‌شوید. میگرن اپیزودیک با فرکانس بالا به این معنی است که شما 8 تا 14 روز در ماه سردرد میگرنی دارید. این وضعیت همچنین شما را بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به میگرن مزمن قرار می‌دهد. میگرن مزمن به این معنی است که شما بیش از 15 روز از ماه سردرد میگرنی دارید و هشت روز از آن روز دارای ویژگی‌های میگرنی مانند:

 

 

سر درد متوسط ​​تا شدید درد در یک سمت سر است (یک یا هر دو) درد ضربان دارد یا ضربان دار است درد هنگام حرکت بدتر می‌شود حالت تهوع یا استفراغ دارید شما به نور و صدا حساس هستید

 

حدود 12 درصد از آمریکایی‌ها هر از گاهی به میگرن مبتلا می‌شوند، اما تنها حدود یک سوم از آنها میگرن مزمن دارند. میگرن اپیزودیک مزمن و حتی با فرکانس بالا می‌تواند شرایطی ناتوان کننده باشد. و هر چه شدت درد هر سردرد بیشتر باشد، می‌تواند ناتوان کننده‌تر باشد. به همین دلیل است که همکاری نزدیک با پزشک خود در مورد برنامه درمانی بسیار مهم است.

 

 

آیا میگرن قابل درمان است؟

 هنوز هیچ درمانی برای میگرن وجود ندارد. اما داروها می‌توانند به پیشگیری یا توقف آنها کمک کنند یا از بدتر شدن علائم شما جلوگیری کنند. شما همچنین می‌توانید از چیزهایی که باعث میگرن شما می‌شود اجتناب کنید. تغییرات سبک زندگی مانند کاهش استرس و داشتن عادات خواب خوب نیز می‌تواند کمک کننده باشد.

آیا میگرن کشنده است؟

بیشتر میگرن‌ها آسیب دائمی ایجاد نمی‌کنند. به ندرت ممکن است عارضه‌ای به نام انفارکتوس میگرنی داشته باشید. این زمانی است که شما در حالی که میگرن دارید سکته می‌کنید. اما هیچ مدرکی وجود ندارد که میگرن می‌تواند باعث سکته شود. این بسیار نادر است، اما میگرن همی‌پلژیک گاهی اوقات می‌تواند منجر به کما یا سایر عوارض جدی شود. سردرد بسیار شدیدی که به طور ناگهانی شروع می‌شود می‌تواند نشانه یک بیماری جدی‌تر دیگر مانند سکته مغزی یا آنوریسم باشد. اگر این اتفاق افتاد فورا کمک پزشکی دریافت کنید.

 

 

 چه زمانی باید با  پزشک خود تماس بگیرید؟

هر زمان که سردرد برطرف نشد یا عود کرد به پزشک مراجعه کنید. اگر سردرد همراه با سفتی گردن، تب، استفراغ، بی‌حسی یا ضعف در اندام‌ها یا مشکل در تکلم دارید، فوراً به پزشک مراجعه کنید یا به اورژانس مراجعه کنید.

 

 تشخیص میگرن

 پزشک در مورد سابقه سلامتی و علائم شما سوال خواهد کرد. اگر یادداشتی از علائم خود داشته باشید و هر محرکی که متوجه شده‌اید ممکن است کمک کننده باشد.  چه علائمی دارید، جایی که درد دارد، هر چند وقت یکبار آنها را دارید، چقدر دوام می‌آورند، سایر اعضای خانواده که میگرن دارند، تمام داروها و مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید، حتی داروهای بدون نسخه، سایر داروهایی که در گذشته مصرف کرده اید.

 

پزشک شما ممکن است آزمایش‌هایی را برای رد سایر مواردی که می‌تواند باعث علائم شما شود، از جمله: آزمایشات خون تست‌های تصویربرداری مانند ام آر آی یا سی تی اسکن، الکتروانسفالوگرام (EEG)

سردرد میگرنی و گردن درد

 

درمان میگرن و درمان‌های خانگی 

هیچ درمانی برای سردردهای میگرنی وجود ندارد. اما بسیاری از داروها می‌توانند آنها را درمان یا حتی از آنها پیشگیری کنند. درمان‌های رایج میگرن عبارتند از:

مسکن درد

• داروهای بدون نسخه (OTC) اغلب به خوبی جواب می‌دهند. مواد اصلی شامل استامینوفن، آسپرین، کافئین و ایبوپروفن است. به دلیل خطر ابتلا به سندرم ری هرگز به افراد زیر 19 سال آسپرین ندهید. هنگام مصرف داروهای مسکن OTC مراقب باشید زیرا ممکن است باعث سردرد شوند. اگر بیش از حد از آنها استفاده کنید، ممکن است دچار سردردهای برگشتی شوید یا به آنها وابسته شوید.  اگر مسکن‌های OTC را بیش از 2 روز در هفته مصرف می‌کنید، با پزشک خود در مورد داروهای تجویزی که ممکن است بهتر عمل کنند صحبت کنید.

 

• ممکن است داروهای تجویزی را پیشنهاد کنند که ممکن است برای پایان دادن به درد میگرن شما به خوبی کار کنند، از جمله تریپتان‌ها. پزشک شما می‌تواند به شما بگوید که آیا این موارد برای شما مناسب است یا خیر. داروی تهوع. در صورت بروز حالت تهوع همراه با میگرن، پزشک می‌تواند دارو تجویز کند.تریپتان‌ها این داروها مواد شیمیایی موجود در مغز را متعادل می‌کنند. ممکن است یک قرص برای قورت دادن، قرص هایی که روی زبان خود حل می‌کنید، یک اسپری بینی یا یک واکسن بخورید. به عنوان مثال می‌توان به آلموتریپتان (Axert)، التریپتان (Relpax)، ریزاتریپتان (Maxalt)، سوماتریپتان (Imitrex) و زولمیتریپتان (Zomig) اشاره کرد.

 

ارگوتامین

(Cafergot، Ergomar، Migergot). این همچنین بر روی مواد شیمیایی در مغز شما کار می کند.

 

Lasmiditan

 (Reyvow). این دارو درد، حالت تهوع و حساسیت به نور یا صدا را کاهش می‌دهد.

 

آنتاگونیست‌های گیرنده CGRP

اگر سایر درمان‌ها کمکی نکنند، پزشک ممکن است به شما rimegepant (Nurtec) یا ubrogepant (Ubrelvy) بدهد.

داروهای پیشگیرانه اگر درمان‌های دیگر مؤثر نبود، سردردهای شما شدید است یا چهار روز یا بیشتر در ماه میگرن دارید، پزشک ممکن است این موارد را پیشنهاد کند. شما آنها را به طور منظم مصرف می‌کنید تا سردردهای خود را کمتر یا تکرار کنید. آنها شامل داروهای تشنج، داروهای فشار خون (مانند مسدودکننده‌های بتا و مسدود کننده‌های کانال کلسیم)، برخی از داروهای ضد افسردگی و تزریق سم بوتولینوم نوع A (بوتاکس) هستند. آنتاگونیست‌های CGRP مانند atogepant (Qulipta)، eptinezumab (Vyepti)، erenumab (Aimovig)، fremanezumab (Ajovy) و galcanezumab (Emgality) نیز می‌توانند از میگرن جلوگیری کنند.

 

تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال تک پالس (sTMS)

شما این دستگاه را در هنگام شروع میگرن همراه با اورا در پشت سر خود قرار می‌دهید. این یک پالس انرژی مغناطیسی به بخشی از مغز شما می‌فرستد که ممکن است درد را متوقف یا کاهش دهد.

دستگاه‌های نورومدولاسیون دستگاه‌های دیگر می‌توانند عصب واگ و عصب سه قلو را تحت تأثیر قرار دهند تا میگرن را تسکین داده یا از آن جلوگیری کند.

 

 درمانهای خانگی

 شما می‌توانید علائم میگرن را با موارد زیر کاهش دهید:

• با چشمان بسته در اتاقی تاریک و ساکت استراحت کنید 
• قرار دادن کمپرس خنک یا کیسه یخ روی پیشانی
• نوشیدن مایعات زیاد

 

درمان‌های مکمل و جایگزین 

برخی از افراد با درمان‌هایی که در کنار یا به جای درمان طب سنتی استفاده می‌کنند، تسکین می‌یابند. به این درمان‌های مکمل یا جایگزین می‌گویند. برای میگرن، آنها عبارتند از:

• بیوفیدبک این به شما کمک می‌کند تا از موقعیت‌های استرس زا که می‌توانند علائم را تحریک کنند توجه کنید. اگر سردرد به آرامی شروع شود، بیوفیدبک می‌تواند حمله را قبل از اینکه کامل شود متوقف کند.
• درمان شناختی رفتاری (CBT): یک متخصص می‌تواند به شما بیاموزد که چگونه اعمال و افکار بر احساس درد شما تأثیر می‌گذارد.
• مکمل. تحقیقات نشان داده است که برخی ویتامین‌ها، مواد معدنی و گیاهان می‌توانند از میگرن پیشگیری یا درمان کنند. اینها شامل ریبوفلاوین، کوآنزیم Q10 و ملاتونین است. باتربور ممکن است از میگرن جلوگیری کند، اما می‌تواند آنزیم‌های کبدی شما را نیز تحت تاثیر قرار دهد.

 

قبل از امتحان هر گونه درمان مکمل یا جایگزین با پزشک خود صحبت کنید.

پیشگیری از میگرن

برای جلوگیری از علائم این مراحل را امتحان کنید:

محرک‌ها را شناسایی کرده و از آن اجتناب کنید. الگوهای علائم خود را در یک دفترچه یادداشت کنید تا بتوانید بفهمید که چه چیزی باعث آنها می‌شود.

استرس را مدیریت کنید. تکنیک‌های تمدد اعصاب مانند مدیتیشن، یوگا و تنفس آگاهانه می‌توانند کمک کنند.

طبق برنامه منظم غذا بخورید.

مایعات زیاد بنوشید.

استراحت کافی داشته باشید.

ورزش متوسط ​​و منظم داشته باشید.

اگر در حوالی پریود خود دچار میگرن می‌شوید یا اگر تغییرات سبک زندگی کمکی نمی‌کند، از پزشک خود در مورد داروهای پیشگیرانه سوال کنید.

درمان‌های فیزیکی مانند کایروپراکتیک، ماساژ، طب فشاری، طب سوزنی و درمان کرانیوساکرال ممکن است علائم سردرد را کاهش دهند.

قبل از امتحان هر گونه درمان مکمل یا جایگزین با پزشک خود صحبت کنید

برخی از دستگاه‌های جدید نیز می‌توانند از میگرن جلوگیری کنند. Cefaly یک ابزار هدبند مانند است که پالس‌های الکتریکی را از طریق پوست پیشانی شما ارسال می‌کند. این عصب سه قلو شما را که با سردردهای میگرنی مرتبط است، تحت تاثیر قرار می‌دهد. شما یک بار در روز به مدت 20 دقیقه از Cefaly استفاده می‌کنید. وقتی روشن است، احساس سوزن سوزن شدن یا ماساژ می‌کنید. یک محرک دیگر، gammaCore، سیگنال الکتریکی ملایمی را به فیبرهای عصب واگ در گردن شما می‌فرستد تا درد را تسکین داده و به پیشگیری از میگرن کمک کند.

کشش منظم ماهیچه‌ها، تاندون‌ها و رباط‌هایی که از ستون فقرات حمایت می‌کنند، عنصر مهمی در تمام برنامه‌های تمرینی پشت است.  حرکات کششی طراحی شده برای کاهش درد گردن و کمر احتمالاً توسط پزشک، فیزیوتراپ یا متخصص ستون فقرات تجویز می‌شود.

مزایای کشش عبارتند از:

•  کاهش تنش در عضلات حمایت کننده از ستون فقرات؛ تنش در این عضلات می‌تواند درد ناشی از هر تعدادی از شرایط کمردرد را بدتر کند
•  بهبود دامنه حرکتی و تحرک کلی
• کاهش خطر ناتوانی ناشی از کمردرد

8 Simple Stretches to Relieve Lower Back Pain

دردی که بیش از 3 ماه طول بکشد (درد مزمن) ممکن است برای کاهش موفقیت آمیز درد به هفته‌ها یا ماه‌ها کشش منظم نیاز داشته باشد. 

کشش ممکن است به عنوان بخشی از یک برنامه فیزیوتراپی گنجانده شود و یا توصیه شود که به صورت روزانه در خانه انجام شود.

 

 

 

 نکات کلی حرکات کششی برای تسکین کمر درد 

کشش‌های اصلی برای گردن درد به اندازه کافی راحت است که به طور منظم در طول روز انجام شود، مانند خانه، محل کار یا حتی در ماشین.  برخی از نمونه‌‍‌ها عبارتند از:

•  کشش فلکشن – چانه تا سینه

به آرامی سر را به جلو خم کنید، چانه را به سمت قفسه سینه ببرید تا زمانی که کشش در پشت گردن احساس شود. 

•  کشش خمشی جانبی – گوش به شانه

  گردن را به یک طرف خم کنید انگار می‌خواهید گوش را به شانه لمس کنید تا زمانی که کشش در کنار گردن احساس شود.  شانه‌ها را به سمت پایین و پشت در وضعیتی راحت اما سالم نگه دارید.

•   کشش بالابر کتف

یک دست خود را به دیوار یا پایه در با آرنج کمی بالاتر از شانه تکیه دهید، سپس سر را به سمت مخالف بچرخانید.  چانه را به سمت استخوان ترقوه پایین بیاورید تا کشش در پشت گردن احساس شود. کشیدن سر به آرامی با دست دیگر برای حفظ کشش برای مدت زمان مورد نظر ممکن است مفید باشد.  برای درمان گردن درد، کشش آسان کتف بالابر را ببینید

•   کشش گوشه

روبه روی گوشه اتاق بایستید و ساعدها را روی هر دیوار قرار دهید و آرنج‌ها را به اندازه ارتفاع شانه قرار دهید. سپس به جلو خم شوید تا جایی که کشش زیر استخوان ترقوه احساس شود.

رعایت نکات زیر می‌تواند به کشش موثر عضلات بدون آسیب کمک کند: 

• لباس راحتی بپوشید که حرکات را بسته یا منقبض نمی کند
• بدن را به موقعیت‌های سخت یا دردناک وادار نکنید کشش باید بدون درد باشد
• به آرامی وارد حرکات کششی شوید و از پرش خودداری کنید که می‌تواند باعث کشیدگی عضلات شود  
• روی یک سطح تمیز و صاف که به اندازه کافی بزرگ است که آزادانه حرکت کند، دراز کنید  
• حرکات کششی را به اندازه کافی طولانی نگه دارید (15 تا 30 ثانیه) تا عضلات به اندازه کافی بلند شوند و دامنه حرکتی 1 بهبود یابد. 
•  کشش را بین 2 تا 5 بار تکرار کنید—عضله معمولاً پس از حدود 4 تکرار به حداکثر کشیدگی می‌رسد.  
• هر بار یک طرف بدن را کشش دهید

 

کشش گردن و شانه 

 کشش‌هایی که توصیه نمی‌شوند شامل‌دایره‌های گردن (جایی که سر به طور مکرر به دور گردن می‌چرخد) یا کشش سریع گردن به جلو و عقب یا پهلو به پهلو است. این کشش‌ها ممکن است باعث کشیدگی ماهیچه‌ها یا ایجاد فشار اضافی بر ستون فقرات گردنی شود.

تمرینات گردن جهت تقویت عضلات

 حرکات کششی برای کمردرد

• کشش فلکشن پشت

به پشت دراز بکشید، هر دو زانو را به سمت قفسه سینه بکشید و همزمان سر را به جلو خم کنید تا کشش راحت در قسمت میانی و پایین کمر احساس شود.

•  کشش زانو تا قفسه سینه

به پشت دراز بکشید و زانوها را خم کرده و هر دو پاشنه را روی زمین قرار دهید، سپس هر دو دست را پشت یک زانو قرار دهید و آن را به سمت قفسه سینه بکشید و عضلات سرینی و پیریفورمیس را در باسن بکشید.

•   کشش زانو لانژ

با شروع از هر دو زانو، یک پا را به سمت جلو حرکت دهید تا پا روی زمین صاف باشد، وزن را به طور مساوی در هر دو ران (به جای یک طرف یا طرف دیگر) توزیع کنید.  هر دو دست را روی بالای ران قرار دهید و بدن را به آرامی به سمت جلو خم کنید تا در جلوی پای دیگر احساس کشیدگی کنید.  این کشش بر عضلات خم کننده لگن تأثیر می‌گذارد که به لگن متصل می‌شوند و در صورت سفت شدن می‌توانند بر وضعیت بدن تأثیر بگذارند. 

•  کشش ماهیچه پیریفورمیس

به پشت دراز بکشید و زانوها را خم کنید و هر دو پاشنه را روی زمین قرار دهید.  یک پا را روی پای دیگر ضربدری کنید، مچ پا را روی زانوی خمیده قرار دهید، سپس به آرامی زانوی پایینی را به سمت قفسه سینه بکشید تا کشش در باسن احساس شود.  یا در حالت دراز کشیدن روی زمین، یک پا را روی پای دیگر ضربدری کنید و آن را روی بدن در زانو به سمت جلو بکشید و پای دیگر را صاف نگه دارید.

 

 

موارد فوق نمونه‌هایی از انواع کشش‌هایی است که معمولاً تجویز می‌شوند.  بیشتر کشش‌ها برای سازگاری با انعطاف‌پذیری و سطح درد فرد قابل تطبیق هستند و می‌توانند با استفاده از دیوار، پایه در یا صندلی برای ثبات بیشتر در طول کشش آسان‌تر شوند.

در مورد کمر‌درد چه مواردی را باید بدانم؟

کمردرد یک مشکل بسیار رایج است و بسیاری از ما را در برهه‌ای از زندگی تحت تاثیر قرار می‌دهد.

خبر خوب این است که در بیشتر موارد این مشکل جدی نیست و ممکن‌است فقط به دلیل یک فشار ساده به یک عضله یا رباط باشد.

تا آنجا که ممکن است، بهتر است در اسرع وقت به فعالیت‌های عادی روزمره خود ادامه دهید و به حرکت ادامه دهید.

تحرک و ورزش در مورد کمردرد به شما کمک می کند، حتی اگر در ابتدا کمی درد و ناراحتی داشته باشید. فعال ماندن به شما کمک می‌کند تا بهتر شوید. مصرف داروهای مسکن می‌تواند به شما در انجام این کار کمک کند.

 

عملکرد ستون فقرات

ستون فقرات یکی از قوی‌ترین قسمت‌های بدن است و انعطاف پذیری و قدرت زیادی به ما می‌دهد. این استخوان از 24 استخوان به نام مهره تشکیل شده‌است که یکی روی دیگری قرار دارد. این استخوان‌ها دارای دیسک‌هایی در بین آنها و تعداد زیادی رباط و ماهیچه‌های قوی در اطراف آنها برای حمایت هستند.

همچنین استخوان‌هایی در دنبالچه در پایین و پشت وجود دارد که به هم جوش خورده‌اند و هیچ دیسکی در بین آنها وجود ندارد. در دو طرف ستون فقرات، از بالا به پایین، مفاصل کوچک زیادی به نام مفاصل فاست وجود دارند. طناب نخاعی از داخل مهره‌ها عبور می‌کند که از آن محافظت می‌کند.

طناب نخاعی از طریق قاعده جمجمه به مغز و توسط اعصابی که از فضاهای بین استخوان‌های ستون فقرات عبور می‌کنند به بقیه بدن متصل می‌شود. این اعصاب به عنوان ریشه‌های عصبی نیز شناخته می‌شوند. با افزایش سن، ساختارهای ستون فقرات مانند مفاصل، دیسک‌ها و رباط‌ها نیز پیر می‌شوند. ساختارها مستحکم هستند اما معمولاً با افزایش سن کمر شما سفت‌تر می‌شود.

غالبا کمردرد یک علت ساده ندارد، اما ممکن است به دلیل یک یا چند مورد از موارد زیر باشد:

وضعیت بد بدن

ورزش نکردن منجر به سفت شدن ستون فقرات و ضعیف شدن عضلات در مورد کمردرد می‌شود

کشیدگی یا رگ به رگ شدن عضلات علاوه بر موارد ذکر شده در بالا، شرایط خاصی نیز وجود دارد که با احساس درد در کمر مرتبط است.

مهم است که به یاد داشته باشید که درد شدید لزوماً به معنای وجود یک مشکل جدی نیست. برخی از شرایط رایج در زیر ذکر شده است:

اسپوندیلوز

با افزایش سن ، استخوان‌ها، دیسک‌ها و رباط‌های ستون فقرات به طور طبیعی می‌توانند با افزایش سن ضعیف شوند. این برای همه ما تا حدودی به عنوان بخشی از روند پیری اتفاق می‌افتد، اما نباید مشکلی باشد و همه از این درد رنج نخواهند برد.

با افزایش سن، دیسک‌های ستون فقرات نازک‌تر می‌شوند و فضای بین مهره‌ها باریک‌تر می‌شود. تکه‌های کوچک استخوان که به نام استئوفیت شناخته می‌شوند ممکن است در لبه‌های مهره‌ها و مفاصل فاست تشکیل شوند.

اصطلاح پزشکی برای این بیماری اسپوندیلوز است و بسیار شبیه به تغییرات ناشی از آرتروز در سایر مفاصل است. نرم نگه داشتن ستون فقرات و قوی نگه داشتن عضلات اطراف ستون فقرات و لگن، تاثیر اسپوندیلوز را کاهش می‌دهد. 

 

---

این مقاله را مطالعه کنید: کمر درد شدید و علل آن

---

کمر درد ناشی از سیاتیک

گاهی با درد در پاها مرتبط است و ممکن است بی‌حسی یا احساس سوزن سوزن شدن وجود داشته‌باشد. به این حالت سیاتیک می‌گویند.این به دلیل فشار یا فشرده شدن عصب در ستون فقرات است.

برای اکثر افراد مبتلا به سیاتیک، درد پا می‌تواند بدترین قسمت باشد و گاهی اوقات ممکن است کمردرد کمی داشته باشند یا اصلاً درد نداشته باشند. در بیشتر موارد سیاتیک به دلیل فشار دادن دیسک برآمده روی عصب ایجاد می‌شود.

دیسک‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که برآمده شوند تا بتوانیم ستون فقرات خود را به راحتی حرکت دهیم، اما گاهی اوقات یک برآمدگی می‌تواند یک ریشه عصبی را بگیرد و باعث دردی شود که تمام طول ساق پا و پا را طی می‌کند. اکثر افراد نسبتاً سریع بهبود می‌یابند، اگرچه در برخی موارد ممکن است چند ماه طول بکشد.

شروع ورزش‌های ملایم در اسرع وقت به درد سیاتیک کمک زیادی می‌کند. همچنین مراجعه به فیزیوتراپیست ایده بسیار خوبی است.

تنگی کانال نخاعی

تنگی کانال نخاعی گاهی اوقات کمردرد با درد در پاها مرتبط است که بعد از شروع راه رفتن برای چند دقیقه شروع می‌شود و بعد از نشستن خیلی سریع بهتر می‌شود. این به عنوان تنگی نخاع شناخته می‌شود. این می‌تواند از بدو تولد اتفاق بیفتد یا با افزایش سن ایجاد شود.

مشکلات زمانی ایجاد می‌شوند که چیزی به فضای کوچک وسط ستون فقرات، جایی که اعصاب قرار دارند، فشار می‌آورد. این فضا که کانال نخاعی یا کانال ریشه عصبی نامیده می‌شود، می‌تواند توسط استخوان یا رباط فشرده شود.

علائم اغلب هر دو پا را تحت تاثیر قرار می‌دهند، اما ممکن است یکی بدتر از دیگری باشد. درد معمولاً وقتی می‌نشینید و استراحت می‌کنید بهتر می‌شود و برخی افراد اگر کمی خمیده راه بروند درد کمتری خواهند داشت. مانند سیاتیک، مشکل اصلی بیشتر به درد پا مربوط می‌شود تا کمر درد.

در بیشتر موارد، نه سیاتیک و نه تنگی نخاع مشکل جدی نیستند. با این حال، اگر علائم برای شما دردسرهای زیادی ایجاد می‌کند و کیفیت زندگی شما را به شدت تحت تاثیر قرار می‌دهد، باید برای مشاوره بیشتر به پزشک مراجعه کنید و در مورد کارهای دیگری که می‌توانید انجام دهید صحبت کنید.

اگر از تنگی کانال نخاعی رنج می‌برید با کلینیک فوق تخصصی درد مهرگان در ارتباط باشید

سایر علل نادر کمر‌درد عبارتند از:

• مشکلات استخوانی مانند شکستگی، اغلب با نازک شدن استخوان‌ها مرتبط است که به عنوان پوکی استخوان شناخته می‌شود.
• یک عفونت
• یک تومور
• التهاب، به عنوان مثال در بیماری اسپوندیلیت آنکیلوزان.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد:

• اگرچه شایع است، اما بیشتر موارد کمردرد بدون نیاز به مراجعه به پزشک از بین می‌رود.
• اگر درد دارید باید به پزشک مراجعه کنید.
• واقعا شدید است.
• برای مدت طولانی دوام می‌آورد.
• شما را از کار کردن یا انجام کارهایی که دوست دارید باز می دارد.
• فعالیت‌های روزمره شما را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
• درد پیشرونده است.

همچنین در صورت بروز هرگونه تغییر در عملکرد جنسی، به عنوان مثال، عدم توانایی در نعوظ، باید به پزشک مراجعه کنید.

اگر درد برای شما مشکلات قابل توجهی ایجاد می‌کند و شما را از ادامه زندگی عادی و فعالیت‌های کاری باز می‌دارد، پزشک شما را معاینه می‌کند و از شما سوالاتی می‌پرسد.

این سوالات به پیش بینی اینکه چقدر احتمال دارد که برای کمردرد به کمک بیشتری نیاز داشته باشید کمک می‌کند. اگر به حمایت بیشتری نیاز دارید، پزشک شما را به فیزیوتراپی ارجاع می‌دهد تا بتوانید در مراحل اولیه درمان، برای کمک به درد و بازگشت به فعالیت‌های عادی انجام دهید.

طبیعی است که بخواهید بدانید چه چیزی باعث کمردرد شما شده‌است. با این حال، متخصصان ممکن است نتوانند به طور قطعی به شما بگویند که چه چیزی باعث کمردرد شما شده‌است، حتی پس از ارزیابی دقیق شما.

اگر در مورد علت کمردرد خود نگران هستید، می‌توانید در مورد هرگونه نگرانی با یک متخصص مراقبت بهداشتی صحبت کنید، زیرا کاهش هر گونه ترس ممکن است به سرعت بخشیدن به بهبودی شما کمک کند.

علائم خطرناک در مورد کمر‌درد چیست؟

به ندرت کمردرد یا دردی که به پایین پا می‌رسد نشانه یک مشکل جدی است.

اگر هر یک از علائم زیر را دارید، باید به دنبال مراقبت فوری پزشکی باشید:

• مشکل در کنترل یا دفع ادرار
• از دست دادن کنترل روده‌های خود
• بی‌حسی در اطراف مجرای پشت یا اندام تناسلی شما
• ضعف جدی در پاهایتان، که ایستادن واقعاً برایتان سخت باشد.
• کمردرد شدید و مداوم که طی چند هفته بدتر می‌شود.

علائم فوق به طور بالقوه می‌تواند با یک بیماری نادر اما جدی مرتبط باشد که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد.

تشخیص در مورد کمردرد

دستورالعمل‌های ملی پیشنهاد می‌کنند که پزشکان باید قبل از تصمیم‌گیری در مورد نیاز به درمان بیشتر، از رویکرد منطقی «صبر کن و ببین» استفاده کنند، به‌ویژه که اکثر موارد کمردرد خود به خود بهبود می‌یابند.

به عنوان یک بیمار، این رویکرد گاهی اوقات می‌تواند ناامید کننده باشد، اما ممکن است متوجه شوید که اگر اقدامات خودیاری خود را ادامه دهید، به هر حال به درمان بیشتری نیاز نخواهید داشت.

در صورت نیاز به درمان بیشتر، پزشک عمومی شما قادر خواهد بود با بحث در مورد علائم  درد کمر شما را ارزیابی کند. اکثر مشکلات را می‌توان پس از یک معاینه ساده تشخیص داد، و بعید است که نیاز به آزمایش خاصی باشد.

تست‌ها

ممکن است برای آزمایش فرستاده شوید اگر:

• در ناحیه کمر آسیب دیده‌اید، مثلاً یک زمین خوردن بد
• پزشک شما مشکوک است که ممکن است یک دلیل زمینه‌ای برای درد شما وجود داشته باشد
• درد برای مدت غیرعادی طولانی ادامه داشته است.

در این مورد ممکن است اسکن تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) یا توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن مورد نیاز باشد.

اشعه ایکس بسیار کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد زیرا کمردرد اغلب به دلیل مشکلاتی در بافت‌های نرم مانند رباط‌ها و ماهیچه‌ها ایجاد می‌شود که در عکسبرداری با اشعه ایکس قابل مشاهده نیستند.

تغییرات ستون فقرات در نتیجه اسپوندیلوز می‌تواند در اشعه ایکس نشان داده شود. این تغییرات رایج که برای همه ما اتفاق می‌افتد می‌تواند در عکس‌برداری با اشعه ایکس ظاهر شود بدون اینکه افراد درد یا مشکلی داشته باشند. به همین دلیل، اشعه ایکس به خصوص مفید نیست.

به یاد داشته باشید که گاهی حتی پس از یک بررسی کامل ممکن است نتوان به طور قطعی علت کمردرد را بیان کرد.

پیشگیری و درمان خانگی در مورد کمر‌درد

مهم ترین کارهایی که برای درمان کمردرد باید انجام دهید، ادامه حرکت، ادامه فعالیت‌های روزمره و داشتن یک سبک زندگی سالم است.

برخی از افراد نگران این هستند که اگر کمردرد دارند، انجام برخی فعالیت‌ها مانند بلند کردن وسایل، چرخش و چرخش ممکن است کمردرد آنها را بدتر کند. مهم است که به یاد داشته باشید که پشت و ستون فقرات ما بسیار قوی هستند و برای حرکت طراحی شده‌اند.در واقع، استراحت بیش از حد می تواند کمردرد را بدتر کند.

فعال بودن و ادامه فعالیت‌های روزمره در اسرع وقت و تا حد امکان، بهبودی شما را تسریع می‌کند.

همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد نحوه واکنش عاطفی شما به کمردرد تأثیر مهمی بر سرعت بهبودی شما دارد. هرچه مثبت‌تر باشید، هرچه فعال‌تر باشید، کمرتان سریع‌تر بهتر می‌شود.

به حرکت ادامه دهید،در صورت داشتن کمردرد، فعال ماندن مهمترین راهی است که می‌توانید به خودتان کمک کنید.

 

نقش ورزش در ثبات ستون فقرات

قوی نگه داشتن ماهیچه های اطراف ستون فقرات، حمایت بیشتری از استخوان‌ها و مفاصل می‌کند و فشار را از روی آنها کم می‌کند. هرچه بیشتر حرکت کنید، کمر دامنه حرکتی طبیعی خود را بیشتر حفظ می‌کند.

اگر برای مدت طولانی فعالیت خود را متوقف کنید، ماهیچه‌های کمر ضعیف می‌شوند و تناسب اندام کمتری پیدا می‌کنید و این می‌تواند کمردرد شما را بدتر کند. حرکت نکردن می‌تواند کمر شما را سفت‌تر و دردناک‌تر کند.

ورزش منظم منجر به دوره‌های کوتاه‌تر و کمتر کمردرد می‌شود. همچنین مواد شیمیایی به نام اندورفین را آزاد می‌کند که مسکن‌های طبیعی بدن هستند. اینها درد را بهبود می‌بخشد و باعث می‌شود احساس شادی بیشتری داشته باشید.

ورزش ممکن است در ابتدا کمی کمر شما را دردناک کند، اما هیچ آسیبی ایجاد نمی‌کند، بنابراین اجازه ندهید شما را ناامید کند. اگر در حال بازگشت به ورزش هستید، به آرامی شروع کنید و به تدریج میزان ورزش را افزایش دهید. اپیزودهای منظم و کوچک ورزش راه خوبی برای شروع است و سپس هر روز سعی کنید کمی بیشتر انجام دهید.

سعی کنید از قبل مقداری مسکن نیز مصرف کنید. با گذشت زمان، کمر شما قوی تر و انعطاف پذیرتر می‌شود و این باید درد را کاهش دهد.

ورزش‌های مناسب درمان کمر‌درد

بهتر است شکلی از ورزش را انتخاب کنید که از آن لذت ببرید تا به آن پایبند باشید. اشکال زیادی از ورزش وجود دارد که به افراد مبتلا به کمردرد کمک کرده است. مثالها عبارتند از:

• شنا كردن
• پیاده روی
• یوگا
• پیلاتس
• رفتن به باشگاه

تحقیقات نشان داده است که یک برنامه یوگا 12 هفته‌ای به خصوص توسعه یافته می‌تواند در مورد کمر درد به شما کمک کند زندگی فعال‌تری داشته باشند و وضعیت خود را به طور موثرتری مدیریت کنند. بسیاری از افرادی که در این مطالعه شرکت کردند همچنین دریافتند که اگر احساس کردند یک قسمت از کمردرد در حال وقوع است، دانش لازم برای جلوگیری از حملات بیشتر را دارند.

بسیاری از مراکز اجتماعی و ورزشی نیز کلاس‌های یوگا برگزار می‌کنند، اگر علاقه‌مند به امتحان کردن آن هستید. مطمئن شوید که قبل از شروع با مربی یوگا صحبت کرده‌اید تا او متوجه شود که شما کمردرد دارید.

در مورد کمر درد حین ورزش

ممکن است هنگام ورزش کمی احساس ناراحتی و گاهی درد داشته باشید. این احساس طبیعی است و باید چند دقیقه بعد از اتمام کار آرام شود. این نشانه این نیست که شما به خودتان صدمه می‌زنید. ورزش به کاهش درد کمک می‌کند و می‌تواند به شما در مدیریت بهتر کمردرد کمک کند.

در حالی که می‌توانید به خودتان فشار بیاورید و ورزش‌های شدید انجام دهید، مهم است که در آن زیاده روی نکنید. اگر در حین یا بعد از فعالیت خود دردی دارید که نمی‌توانید با آن کنار بیایید، باید به پزشک مراجعه کنید. نکته کلیدی این است که به آرامی شروع کنید و به تدریج میزان انجام آن را افزایش دهید.

اغلب افراد پس از رفع کمردرد ورزش را متوقف می‌کنند. اما اگر ورزش را متوقف کنید، تمام پیشرفت‌هایی که ایجاد کرده‌اید ظرف چند هفته ناپدید می‌شوند. بنابراین، مهم است که به طور منظم به ورزش ادامه دهید و زمانی که درد از بین رفت و احساس بهتری داشتید آن را متوقف نکنید.

اگر برای ورزش کردن مشکل دارید، مراجعه به پزشک عمومی یا درخواست ارجاع به فیزیوتراپیست برای مشاوره ورزشی مناسب می‌تواند ایده خوبی باشد. اگر عضو یک باشگاه ورزشی هستید، ممکن است مربیان شخصی در آنجا باشند که می‌توانند به شما مشاوره تخصصی بدهند. مطمئن شوید که وضعیت خود را به آنها بگویید.

مسکن‌ها در مورد کمردرد

مسکن‌های ساده مانند پاراستامول ممکن است به کاهش علائم کمک کرده و به شما اجازه دهند به فعالیت‌های روزمره خود ادامه دهید. شما باید در صورت نیاز از آنها استفاده کنید، اما بهتر است قبل از اینکه درد بسیار شدید شود آنها را مصرف کنید. مهم است که آنها را به طور منظم و با دوز توصیه شده مصرف کنید، به خصوص زمانی که در حال تشدید کمردرد هستید.

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن، که می‌توانید از داروخانه‌ها و سوپرمارکت‌ها بخرید، نیز می‌توانند کمک کنند.

شما می‌توانید از مسکن‌ها و NSAIDها برای یک دوره کوتاه درمان حدود یک هفته تا 10 روز استفاده کنید. اگر بعد از این مدت کمکی نکرده باشند، بعید است که کمک کنند. با این حال، اگر کمک کردند اما با قطع مصرف آنها درد دوباره برگشت، می‌توانید دوره کوتاه دیگری را امتحان کنید.

کرم‌ها یا ژل‌های ضدالتهابی نیز وجود دارند که می‌توان آن‌ها را روی نواحی آسیب‌دیده مالید. مراقب باشید با مصرف همزمان یک قرص NSAID و استفاده از کرم NSAID از دوز تجاوز نکنید.

اگر سؤال یا نگرانی در مورد داروهایی که می‌توانید مصرف کنید و دوز مصرفی دارید، با پزشک یا داروساز صحبت کنید.

اگر واقعاً با درد دست و پنجه نرم می‌کنید، گاهی از داروهای دیگر برای درمان کمردرد استفاده می‌شود.

کمپرس گرم و سرد در مورد کمردرد

استفاده از بسته حرارتی در ناحیه آسیب دیده می‌تواند درد و سفتی را کاهش دهد. می‌توانید از یک پد حرارتی قابل استفاده مجدد که می‌توانید از داروخانه‌ها و فروشگاه‌های ورزشی خریداری کنید، یک کیسه گندم قابل استفاده در مایکروویو یا یک بطری آب گرم استفاده کنید.

حمام آب گرم یا دوش آب گرم می‌تواند در مورد کمردرد مفید باشد.

یک کیسه یخ خریداری شده از داروخانه یا حتی یک کیسه نخود فرنگی منجمد نیز می‌‎تواند مفید باشد.

ممکن است متوجه شوید که تناوب بین گرما و یخ درمانی در طول یک روز یا هفته می‌تواند کمک کننده باشد.

می‌توانید بسته‌های سرد و گرم را آزمایش کنید تا بهترین گزینه را پیدا کنید.

 

ملاحظات استفاده از کیسه آب گرم و سرد

 

اطمینان حاصل کنید که از پوست خود در برابر تماس مستقیم با گرما یا کیسه‌های یخ محافظت می‌کنید تا از سوختگی یا تحریک پوست خود جلوگیری کنید. یک حوله چای روی حرارت یا کیسه یخ یکی از راه‌های انجام این کار است.

اگر محصول گرما یا یخ درمانی خریداری کرده‌اید، دستورالعمل‎ها را به دقت بخوانید. استفاده از یخ یا حرارت برای حدود 15 تا 20 دقیقه در یک زمان به طور معمول کافی است.

تاثیر مدل نشستن برای جلوگیری از کمر‌درد

سعی کنید هنگام نشستن در خانه، محل کار یا داخل ماشین در مورد کمردرد وضعیت بدنی خوبی داشته باشید. برای مثال، ماندن در موقعیت‌های نامناسب هنگام کار یا رانندگی، بر بافت‌های نرم پشتی که ستون فقرات شما را پشتیبانی می‌کنند، تأثیر می‌گذارد و درد یا زمان بهبودی شما را افزایش می‌دهد.

سعی کنید وضعیت خود را اغلب تغییر دهید، زیرا ماندن در همان وضعیت برای مدت طولانی می‌تواند برای شما مضر باشد.

طب مکمل در مورد کمردرد

بسیاری از درمان‌های مکمل مختلف وجود دارد که اعتقاد بر این است که به تسکین درد کمک می‌کنند و برخی افراد با استفاده از آنها احساس بهتری دارند.

با این حال، به طور کلی این درمان‌ها برای استفاده در NHS توصیه نمی‌شوند، زیرا هیچ مدرکی مبنی بر اینکه قطعاً کار می‌کنند وجود ندارد.

طب سوزنی

گاهی اوقات طب سوزنی ممکن است باعث تسکین درد شود. تصور می‌شود که با منحرف کردن یا تغییر احساسات دردناکی که از بافت‌های دردناک به مغز فرستاده می‌شود و با تحریک هورمون‌های تسکین‌دهنده بدن، به نام اندورفین، کار می‌کند.

ماساژ دادن

در مورد کمردرد ماساژ یک تکنیک دستی است که از ضربات ریتمیک، حرکات ورزشی دادن یا ضربه زدن برای حرکت دادن عضلات و بافت نرم بدن استفاده می‌کند. ماساژ می‌تواند سطح اضطراب و استرس را کاهش دهد، تنش عضلانی و خستگی را کاهش دهد و گردش خون را بهبود بخشد، که همگی برای کاهش سطح درد کار می‌کنند.

بلند کردن صحیح

یادگیری صحیح بلند کردن بدن ممکن است به جلوگیری از بروز بیشتر کمردرد کمک کند.

هنگام بلند کردن زانوها را خم کنید و اجازه دهید ستون فقرات در صورت لزوم حرکت کند، بدون اینکه آن را بچرخانید. هنگام انجام کارهایی مانند حمل خرید، سعی کنید بار را بین هر دو دست تقسیم کنید. نزدیک نگه داشتن وزن به بدن نیز کمک می‌کند.

رژیم غذایی و تغذیه در مورد کمردرد

هیچ رژیم غذایی خاصی وجود ندارد که به کمردرد کمک کند یا از آن جلوگیری کند.

با این حال، اگر اضافه وزن دارید، باید رژیم غذایی خود را تغییر دهید و ورزش‌های منظمی را انجام دهید تا به کاهش وزن کمک کنید، زیرا این کار باعث کاهش فشار روی کمر شما می‌شود.

آنچه برای همه ما توصیه می‌شود یک رژیم غذایی متعادل و سالم است که چربی اشباع شده، قند و نمک کم دارد. همچنین خوردن مقدار زیادی میوه و سبزیجات تازه و نوشیدن مقدار زیادی آب ایده بسیار خوبی است.

اگر نیاز به کاهش وزن دارید، نکته کلیدی این است که به طور منظم انرژی بیشتری نسبت به مصرف روزانه خود بسوزانید.

 

 

ذرمان‌ها در مورد کمر‌درد

برنامه‌های مدیریت درد ممکن است به شما در کنترل درد کمک کند و به شما یاد دهد که چگونه با درد طولانی مدت زندگی کنید. این برنامه‌ها معمولاً جلسات سرپایی هستند و شامل یادگیری در مورد درد از نقطه نظر فیزیکی، و همچنین نحوه تأثیر آن بر خلق و خو و رفاه عاطفی شما هستند. سپس جلسات به بررسی این موضوع می‌پردازند که شما بتوانید بر مشکلات غلبه کنید.

مصرف برخی مسکن‌ها، فعال ماندن و انجام برخی ورزش‌های خاص به طور کلی مفیدترین درمان برای افراد مبتلا به کمردرد است. با این حال، برخی از افراد به درمان‌های پزشکی بیشتری نیاز دارند.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی می‌تواند برای بهبود قدرت و انعطاف پذیری شما مفید باشد. ورزش یکی از موثرترین درمان‌ها برای کمردرد است. یک فیزیوتراپیست می‌تواند به نظارت بر برنامه ورزشی شما کمک کند و تمرینات خاصی را برای کمک به شما توصیه کند.

درمان‌های دستی، که گاهی اوقات درمان‌های عملی نامیده می‌شوند، مانند دستکاری و تحرک مفاصل ستون فقرات، می‌توانند همراه با ورزش به رفع طلسم کمردرد کمک کنند. این تکنیک‌های درمان دستی معمولاً توسط استئوپات‌ها، کایروپراکتیک‌ها و فیزیوتراپیست‌ها انجام می‌شود.

این درمان‌ها ممکن است برای همه شرایط کمر مناسب نباشند. اگر به فکر امتحان یکی از این موارد هستید با پزشک خود صحبت کنید. و حتماً به درمانگر توضیح دهید که چه شرایطی دارید.

کار درمانی

اگر کمردرد شما باعث ایجاد مشکلاتی در فعالیت‌های روزانه مانند لباس پوشیدن، شستن و رانندگی می‌شود، ممکن است مراجعه به یک کاردرمانگر مفید باشد. آنها ممکن است راه‌های مختلفی را برای انجام کارها برای کاهش فشار پیشنهاد کنند یا وسایل کمکی یا ابزارهایی را توصیه کنند که به شما کمک کند. با این حال، مهم است که به جای تلاش برای بازگشت به فعالیت‌های روزانه‌تان، به وسایل کمکی یا ابزارها تکیه نکنید.

گفتگو درمانی

کمردرد، به خصوص اگر برای مدت طولانی ادامه داشته باشد، می‌تواند بر خلق و خوی افراد تأثیر بگذارد. اگر واقعاً احساس ضعف یا اضطراب می‌کنید، مهم است که با فردی مانند شریک زندگی، خویشاوند، دوست یا پزشک صحبت کنید. “گفتگو درمانی” می‌تواند مفید باشد.

فعال ماندن از نظر اجتماعی و فیزیکی بخش مهمی از کمک به کاهش مشکلات خلق و خو و اضطراب است و همچنین به کاهش درد کمک می‌کند. چیزهای ساده، مانند پیوستن به یک مرکز تفریحی محلی، باشگاه ورزشی، گروه پیاده روی، گروه باغبانی، یا فقط بیرون رفتن و دیدن دوستان برای صرف قهوه به طور منظم ممکن است واقعا به شما کمک کند.

داروها برای درمان کمردرد

اگر مسکن‌های استاندارد یا NSAIDها برای شما موثر نیستند، پزشک ممکن است برخی درمان‌های اضافی را پیشنهاد کند.

آمی تریپتیلین

آمی تریپتیلین باعث شل شدن عضلات و بهبود خواب می‌شود. معمولاً برای کنترل علائم، کمترین دوز ممکن برای شما تجویز می‌شود. اگر دوز شروع موثر نبود، دوز شما می‌تواند به تدریج افزایش یابد. این رویکرد به کاهش خطر عوارض جانبی، که می‌تواند شامل خشکی دهان، خواب آلودگی و تاری دید باشد، کمک می‌کند.

اگر این عوارض جانبی را تجربه کردید، باید دارو را قطع کرده و با پزشک خود در میان بگذارید.

گاباپنتین/پرگابالین

گاباپنتین و پره گابالین معمولاً به عنوان خط اول درمان برای کمردرد معمولی تجویز نمی‌شوند. اگرچه ممکن است کمک چندانی به کمردرد نکنند، اما ممکن است با کاهش تحریک اعصاب به سیاتیک کمک کنند. ممکن است برای شروع به مدت شش هفته و گاهی بیشتر نیاز داشته باشند.

مانند همه داروها ممکن است عوارض جانبی داشته باشند، بنابراین برای همه مناسب نخواهند بود. شما باید این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید.

تزریقات در مورد کمر‌درد

گاهی اوقات تزریق برای کمردرد یا سیاتیک مفید است که شدیدتر است یا اگر درمان‌های معمول مانند فیزیوتراپی و مسکن‌ها به اندازه کافی خوب کار نمی‌کنند. برای سیاتیک، این تزریق‌ها اپیدورال نامیده می‌شوند و شامل تزریق یک استروئید است که یک داروی ضدالتهاب قوی و بی‌حس کننده است، در نزدیکی ستون فقرات یا از طریق دنبالچه، برای کمک به درد ناشی از ریشه عصبی «به دام افتاده» .

اگر تصور شود که کمردرد ناشی از تغییرات طبیعی است که در طول زمان در مفاصل کوچک ستون فقرات به نام مفاصل فاست رخ می‌دهد، ممکن است از نوع دیگری از تزریق، به نام عصب کشی با فرکانس رادیویی استفاده شود.

پزشک شما را برای دیدن یک متخصص می‌فرستد تا در مورد اینکه آیا تزریق ممکن است گزینه‌ای برای کمردرد یا درد سیاتیک شما باشد، صحبت کند. این تزریق‌ها همیشه موفقیت آمیز نیستند، اما به برخی افراد کمک می‌کنند.

عمل جراحی

تعداد بسیار کمی از افراد مبتلا به کمردرد نیاز به عمل جراحی دارند. گاهی اوقات برای تنگی ستون فقرات یا سیاتیک شدید برای آزاد کردن عصب نیاز به عمل است، اگرچه اکثر پزشکان توصیه می‌کنند ابتدا اقدامات دیگری از جمله دارو، فیزیوتراپی یا تزریق را انجام دهید.

در صورت از دست دادن کنترل مثانه یا روده یا عدم استفاده از پاهای خود ممکن است به جراحی فوری نیاز باشد، اما این بسیار نادر است.

بازگشت به فعالیت‌های روزمره با وجود کمر‌درد

بازگشت زودتر به سر کار به اکثر افراد مبتلا به کمردرد کمک می‌کند.

این به خود کمردرد شما کمک می‌کند، زیرا فعال ماندن و حرکت عضلات پشت به شما کمک می‌کند زودتر بهبود پیدا کنید. همچنین باعث می‌شود که احساس بهتری نسبت به خودتان داشته باشید زیرا نشان داده شده است که مرخصی از کار بر خلق و خوی افراد تأثیر می‌گذارد.

در گذشته به مردم توصیه می‌شد در رختخواب استراحت کنند و اکنون متوجه شده‌ایم که این کار بیشتر ضرر دارد تا فایده و بهتر است به حرکت ادامه دهید، حتی اگر نیاز به مصرف مسکن‌های ساده داشته باشید تا به شما این امکان را بدهد.

اکثر افراد می‌توانند در عرض 2 تا 3 روز برگردند، اگرچه مدت زمان مرخصی از کار بسته به فرد و نوع کاری که انجام ‌می‌دهید متفاوت است.

نیازی نیست صبر کنید تا مشکل کمر شما به طور کامل برطرف شود. در بسیاری از موارد، هر چه مدت طولانی‌تری مرخصی داشته باشید، احتمال بروز مشکلات طولانی‌مدت بیشتر و احتمال بازگشت به کار کمتر می‌شود.

دریافت حمایت از کارفرما

در مورد کمر درد مهم است که با کارفرمای خود در تماس باشید و در مورد آنچه که می‌توانید برای کمک به بازگشت به کار انجام دهید بحث کنید. اگر کار شما شامل بلند کردن اجسام سنگین یا سایر کارهای سخت بدنی است، ممکن است لازم باشد برای مدتی کارهای سبکتر و ساعات کمتری انجام دهید.

شما اگر از طریق شغل خود یک مشاور بهداشت حرفه‌ای دارید، آنها می‌توانند به شما کمک کنند که چه کاری را انجام دهید و هر گونه تنظیمات ساده ای را در محل کار یا محل کار خود ترتیب دهید تا به شما کمک کند تا با این کار کنار بیایید و در محل کار خود بمانید.

اگر مشکل کمر درد حاد دارید به کلینیک فوق تخصصی ستون فقرات مهرگان با شماره 02122873994 تماس بگیرید.

تنگی کانال نخاعی به فرآیند باریک شدن اشاره دارد که اعصاب نخاعی را منقبض یا “خفه می‌کند”. علت تنگی ستون فقرات در ناحیه کمری معمولاً با تغییرات دژنراتیو، همچنین به عنوان اسپوندیلوز شناخته می‌شود، که در نتیجه افزایش سن رخ می‌دهد.

معمولاً، تنگی کانال نخاعی کمری زمانی رخ می‌دهد که اسپوندیلوز باعث ایجاد یک یا چند مورد از تغییرات زیر در ستون فقرات شود:

• تغییرات در مفاصل فاست، مفاصل کوچک و تثبیت کننده واقع بین و پشت مهره‌ها، که با انحطاط بزرگتر می‌شوند و ریشه‌های عصبی نخاعی مجاور را فشرده می‌کنند.
• کم آبی دیسک‌های ستون فقرات، در نتیجه فروپاشی مواد نرم داخلی و ژله مانند، فضای موجود برای اعصاب نخاعی را کاهش می‌دهد.
• ضخیم شدن رباط‌های نخاعی در داخل کانال مهره ای که منجر به ایجاد نیروهای فشاری بر روی نخاع و اعصاب نخاعی می‌شود.

اگر تغییرات دژنراتیو منافذ استخوانی ستون فقرات را باریک کرده باشد و بافت‌های عصبی مانند اعصاب نخاعی، نخاع  یا دم اسبی را تحت تاثیر قرار داده باشد، ممکن است تنگی در ستون فقرات کمری تشخیص داده شود.

تنگی کانال نخاعی در قسمت پایین کمر در افراد بالای 60 سال شایع‌تر است و معمولاً قسمت پایینی ستون فقرات کمری را تحت تأثیر قرار می‌دهد، سطوح نخاعی L3 تا L5، که باعث انتشارعلائم به پا می‌شود.

در مراحل اولیه، این تغییرات اغلب علائم درد یا گرفتگی در پاها، به ویژه با فعالیت را ایجاد می‌کند. با گذشت زمان، درد ممکن است ثابت یا شدیدتر شود. علائم اضافی مانند بی حسی و ضعف نیز ممکن است رخ دهد.

 

انواع تنگی ستون فقرات کمری

هنگامی که تنگی کانال نخاعی کمری بر روی اعصاب نخاعی تأثیر می‌گذارد که از سوراخ‌های استخوانی در هر طرف پایین ستون فقرات عبور می‌کنند، این وضعیت به عنوان تنگی روزنه شناخته می‌شود. باریک شدن ستون فقرات که به کانال نخاعی نفوذ می‌کند نیز ممکن است که به آن تنگی کانال مرکزی می‌گویند. تنگی کانال فورامینال و مرکزی می‌تواند همزمان رخ دهد و باعث ایجاد علائم همپوشانی شود.

 

 

هنگامی که تنگی کانال نخاعی کمری همراه با تنگی در سطوح مختلف، مانند ستون فقرات گردنی (گردن) یا ستون فقرات قفسه سینه (وسط کمر) رخ می‌دهد، به آن تنگی پشت سر هم می‌گویند.

بسته به محل تنگی، عناصر عصبی مختلف مانند ریشه‌های عصبی نخاعی، نخاع یا دم اسب (اعصابی که از نخاع فرود می‌آیند) ممکن است فشرده شوند که منجر به ترکیبی از علائم می‌شود. این علائم معمولاً شامل درد، سوزن سوزن شدن، بی حسی و ضعف در قسمت پایین بدن است (اما محدود به آن نمی‌شود) که به صورت مشکل در راه رفتن ظاهر می‌شود.

علائم بارز تنگی ستون فقرات کمری

علامت مشخصه تنگی کانال نخاعی کمری در ستون فقرات کمری افزایش درد در پاها همراه با راه رفتن است (لنگش عصبی یا لنگش کاذب)، که می‌تواند به طور قابل توجهی سطح فعالیت فرد را کاهش دهد. افراد مبتلا به تنگی  معمولاً در حالت استراحت راحت هستند اما نمی‌توانند بدون ایجاد درد در پا راه طولانی بروند. زمانی که می‌نشینند یا به جلو خم می‌شوند ظرف 5 تا 10 دقیقه تسکین درد حاصل می‌شود. درگیری ریشه عصب نخاعی ممکن است باعث ایجاد درد شدیدتر و شدیدتر در ساق پا شود.

علائم تنگی کانال نخاعی کمری به کندی ایجاد می‌شود. با پیشرفت بیماری، علائم ممکن است بدتر شده، بیمار ناتوان شود. برای هر فرد، شدت و مدت علائم تنگی کانال متفاوت است. بر اساس بافت(های عصبی) آسیب دیده است.

کلینیک فوق تخصصی ستون فقرات

علائم رایج ممکن است شامل یک یا چند مورد از موارد زیر باشد:

• درد رادیکولار(تابشی) : فشردگی یا تحریک ریشه عصبی که منجر به درد ساق پا می‌شود، که معمولاً از پایین کمر به باسن و ساق پا در یک طرف حرکت می‌کند که معمولاً سیاتیک نامیده می‌شود.
• رادیکولوپاتی کمری: فشردگی یا تحریک ریشه عصبی که منجر به گزگز، ضعف یا بی حسی می‌شود که از قسمت پایین کمر به باسن و ساق پا در یک طرف تابش می‌کند.
• لنگش نوروژنیک: فشردگی طناب نخاعی که باعث ایجاد یک الگوی متقارن درد می‌شود که هر دو پا را هنگام راه رفتن یا ایستادن برای مدت طولانی تحت تاثیر قرار می‌دهد. نقایص عصبی، مانند از دست دادن هماهنگی، عدم تعادل راه رفتن، بی حسی، و ضعف که هر دو پا را تحت تاثیر قرار می‌دهد نیز ممکن است رخ دهد.

برای اکثر افراد، علائم تنگی کمر در نوسان است، با دوره‌هایی با علائم شدیدتر و برخی با علائم کمتر یا هیچ. علائم به تدریج ایجاد می‌شوند و می‌تو‌انند به مرور زمان منجر به درد مزمن و ضعف عضلانی شوند. همچنین ممکن است تنگی ستون فقرات کمری بدون علامت باشد.

چگونه تنگی در کانال نخاعی کمری رخ می‌دهد

علت اکثر تشخیص‌های تنگی کانال نخاعی کمری تغییرات دژنراتیو در ستون فقرات (اسپوندیلوز) ناشی از افزایش سن می‌باشد. این وضعیت ممکن است در اثر تروما، شرایط متابولیک، عفونت‌ها یا جراحی قبلی ستون فقرات نیز ایجاد شود.

تنگی کانال نخاعی ممکن است در بدو تولد نیز وجود داشته باشد که به آن تنگی مادرزادی نخاعی می‌گویند.

  تنگی ستون فقرات کمری

اغلب، یک رویداد یا آسیب خاص باعث تنگی ستون فقرات کمری نمی‌شود، این وضعیت در طول زمان ایجاد می‌شود. خطر تنگی ستون فقرات کمری با افزایش سن افزایش می‌یابد. این بیماری در افراد بالای 60 سال شایع تر است. علائم اولیه ممکن است شامل گرفتگی یا ناراحتی در پاها بعد از یک پیاده روی طولانی یا احساس بی حسی یا درد پا پس از ایستادن طولانی مدت باشد. در مراحل بعدی، علائم ممکن است به درد شدیدتر پاها تبدیل شود که در حین راه رفتن تشدید می‌شود.

تنگی ستون فقرات کمری معمولاً یک دوره استاندارد ندارد و ممکن است لزوماً با گذشت زمان شدیدتر نشود. سیر این وضعیت حتی برای بیماران مبتلا به همان نوع تنگی متغیر است.

با گذشت زمان، علائم ممکن است بهبود یابد، بدتر شود یا متناوب با شعله ور شدن گاه به گاه و درد مرتبط با فعالیت باشد.

زمانی که تنگی ستون فقرات کمری جدی است، در حالی که نادر است، ممکن است تنگی کانال نخاعی منجر به عوارض جدی شود. هنگامی که تنگی کمر طناب نخاعی و دم اسب را تحت فشار قرار می‌دهد، توجه فوری پزشکی ضروری است.

علائم و نشانه ها

علائم و نشانه‌هایی که نشان دهنده فشرده شدن این بافت‌ها هستند شامل یک یا چند مورد از موارد زیر است:

• کمردرد شدید تقریبا غیرقابل تحمل
• درد شدید تیز، تیرکشنده و سوزش در پاها
• ضعف پیشرونده در یک یا هر دو پا
• بی حسی قسمت داخلی ران یا اطراف ناحیه مقعد
• احتباس ادرار
• از دست دادن کنترل روده و مثانه

 

تزریق اپیدورال برای کمر درد

 

این علائم ممکن است نشان دهنده سندرم دم اسبی باشد. فشرده شدن اعصاب دم اسبی یا نشانگان مخروط مدولاریس، فشرده شدن قسمت انتهایی طناب نخاعی نیز همین علائم را دارند. این سندروم‌ها برای حفظ عملکرد پا نیاز به مداخله پزشکی فوری دارند.

تنگی ستون فقرات کمری می‌تواند علائم خفیف تا جدی ایجاد کند و بر زندگی روزمره تأثیر بگذارد. ابتدا درمان‌های غیرجراحی امتحان می‌شود. در صورتی که علائم شدید باشد و باعث اختلال عملکردی قابل توجهی شود، ممکن است بیمار تصمیم به جراحی بگیرد.

مانند بسیاری از بیماری‌های ستون فقرات، متخصصان مراقبت‌های بهداشتی می‌توانند در مورد طیف وسیعی از درمان‌های غیرجراحی و جراحی توصیه کنند، و این انتخاب بیمار است که تصمیم بگیرد چگونه وضعیت خود را مدیریت کند. عناصر اساسی تقریباً هر برنامه درمانی تنگی کمر شامل دارو، فیزیوتراپی، ورزش و مدیریت وزن است. در صورت بدتر شدن علائم و تداخل با تحرک و زندگی روزمره بیمار درمان متفاوت است. ممکن است درمان‌های تهاجمی‌تر، مانند تزریق استروئید اپیدورال یا جراحی در نظر گرفته شود. درمان جراحی در صورت شدید بودن علائم، بهبود بهتری را نشان می‌دهد. تنگی ستون فقرات کمری شایع‌ترین نشانه برای جراحی ستون فقرات در بیماران بالای 65 سال است.

جهت دریافت اطلاعات بیشتر به سایت کلینیک درد مهرگان مراجعه فرمایید.

پیچ خوردگی مچ دست یک آسیب رایج بین همه ورزشکاران است. زمانی که تعادل خود را از دست می‌دهید یا سر می‌خورید به طور خودکار دست خود را به سمت بیرون می‌برید تا مانع سقوط خود بشوید. اما هنگامی که دست شما به زمین برخورد می‌کند، نیروی ضربه آن را به عقب به سمت ساعد شما خم می‌کند که می‌تواند باعث شود رباط‌هایی که استخوان‌های مچ دست و دست را به هم وصل می‌کند کمی بیش از حد کشیده شوند یا اینکه  باعث پارگی‌های کوچک رباط یا حتی بدتر شکستگی کامل شوند.

در حالی که زمین خوردن باعث پیچ‌خوردگی مچ دست می‌شود اما موارد زیر نیز می‌تواند علت آن باشد: 

• ضربه خوردن به مچ دست.
• اعمال فشار شدید روی مچ دست یا چرخاندن آن

پیچ خوردگی مچ دست در موارد زیر شایع  است:

• بسکتبالیست‌ها
• بازیکنان بیسبال
• ژیمناستها
• غواصان
• اسکی بازان، به خصوص زمانی که زمین می‌خورند در حالی که هنوز یک چوب آلپاین را در دست دارند.

همچنین ممکن است برای هر کسی که زمین بخورد یا ضربه‌ای به مچ دست وارد کند اتفاق بیفتد. 

 

پیچ خوردگی مچ دست چه احساسی دارد؟

علائم پیچ خوردگی مچ دست عبارتند از:

• درد
• تورم
• حساسیت و گرما در اطراف محل آسیب
• احساس ترکیدن یا پارگی در مچ دست
• کبودی
• از دست دادن حرکت
• ضعف

کلینیک مشکلات دست و مچ دست

تشخیص پیچ خوردگی مچ دست چگونه است؟

پزشک شما را معاینه فیزیکی کامل می‌کند. همچنین ممکن است برای تشخیص به اقدامات زیر نیاز داشته باشید: 

• اشعه ایکس
• ام آر آی (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی)
• آرتروگرام، نوع خاصی از اشعه ایکس یا MRI است که پس از تزریق رنگ به مچ دست انجام می‌شود.
• آرتروسکوپی، یک جراحی کم تهاجمی که در آن یک دوربین کوچک وارد مچ می‌شود

پیچ خوردگی‌ها معمولا به سه درجه تقسیم می شوند:

1. درجه I: درد همراه با آسیب جزئی به رباط
2. درجه II: درد، آسیب شدیدتر رباط، احساس شلی مفصل و از دست دادن عملکرد
3. درجه III: درد، رباط کاملاً پاره شده، شلی شدید مفصل و از دست دادن عملکرد

درمان پیچ خوردگی مچ دست چیست؟

خبر خوب این است که پیچ خوردگی‌های جزئی تا متوسط ​​مچ دست باید خود به خود بهبود یابد. آنها فقط به کمی زمان نیاز دارند.

برای تسریع بهبودی می‌توانید:

•  حداقل 48 ساعت به مچ دست خود استراحت دهید.
• برای کاهش درد و تورم مچ دست خود را یخ بگذارید. این کار را به مدت 20 تا 30 دقیقه هر سه تا چهار ساعت به مدت دو تا سه روز یا تا زمانی که درد از بین برود، انجام دهید.
• مچ دست را با باند ببندید.
• مچ دست خود را بالای قلب خود، روی بالش یا پشتی صندلی قرار دهید.
• داروهای ضد‌التهابی غیر‌استروئیدی (NSAIDs)، مانند Advil، Aleve، یا Motrin، به کاهش درد و تورم کمک می‌کنند.

با این حال، این داروها می‌توانند عوارض جانبی مانند افزایش خطر خونریزی و زخم داشته باشند. آنها باید فقط گاهی استفاده شوند، مگر اینکه پزشک به طور خاص خلاف آن را بگوید.

• برای بی حرکت نگه داشتن مچ دست از گچ یا آتل استفاده کنید

باید فقط برای مدت کوتاهی باشد، تا زمانی که به پزشک مراجعه کنید. سپس توصیه‌های پزشک را در مورد ادامه یا عدم ادامه استفاده از اسپلینت دنبال کنید. استفاده طولانی مدت از آتل می‌تواند در برخی موارد منجر به سفتی بیشتر و ضعف عضلانی شود. در صورت توصیه پزشک ورزش‌های کششی و تقویتی را انجام دهید. بهتر است اگر به یک فیزیوتراپیست یا کاردرمانگر مراجعه کنید تا برنامه ای خاص برای وضعیت شما را راهنمایی کند.

رگ به رگ شدن  یا پیچ خوردگی مچ دست درجه III شدیدتر، که در آن رباط دچار پارگی می‌شود، ممکن است برای ترمیم نیاز به جراحی داشته باشد.

چه زمانی پس از رگ به رگ شدن مچ دست احساس بهتری خواهم داشت؟

زمان بهبودی بستگی به این دارد که پیچ خوردگی مچ دست شما چقدر جدی است. این جراحات ممکن است بین دو تا 10 هفته طول بکشد تا بهبود یابد. اما این یک تخمین تقریبی است. همه افراد با سرعت متفاوتی بهبود می‌یابند، اما به طور کلی زمان بهبودی بستگی به درجه پیچ خوردگی و مدیریت صحیح دارد. Grade1 معمولاً 2-4 هفته طول می‌کشد در مقابل درجه 3 که ممکن است 3-6 ماه طول بکشد. در حین بهبودی، می‌توانید فعالیت جدیدی انجام دهید که مچ دست شما را تحریک نکند. هر کاری انجام می‌دهید، عجله نکنید.

سعی کنید به سطح قبلی فعالیت بدنی خود بازنگردید تا زمانی که مچ دستتان در حالت استراحت است درد نداشته باشد.

اگر قبل از بهبودی  کامل مچ دست خود فعالیت را شروع کنید، ممکن است آسیب دائمی ایجاد کنید. 

چگونه می‌توانم از پیچ خوردگی مچ دست جلوگیری کنم؟

جلوگیری از پیچ خوردگی مچ دست سخت است، زیرا معمولاً در اثر تصادف ایجاد می‌شود. حتی بهترین ورزشکار هم می‌تواند بلغزد. اما همیشه برای ورزش ایمن تلاش کنید. برخی از ورزشکاران از استفاده از محافظ مچ دست یا نوار استفاده می‌کنند، که ممکن است از خم شدن مچ دست به عقب در هنگام زمین خوردن جلوگیری کنند.

درد کاسه زانو یک مشکل رایج است که افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. هر چیزی که بر موقعیت یا حرکت کاسه زانو تأثیر بگذارد می‌تواند باعث درد، التهاب و دژنراسیون شود. ممکن است در خود استخوان کاسه زانو، غضروفی که آن را پوشانده است، یا سفتی یا ضعف در عضلات اطراف آن مشکل وجود داشته باشد. درد کاسه زانو که با نام درد کشکک زانو شناخته می‌شود، اغلب مانند یک درد مبهم یا احساس سوزش در جلوی زانو یا پشت کاسه زانو است.

در اینجا به علل شایع درد کاسه زانو، نحوه بروز آنها و نحوه درمان درد کشکک زانو خواهیم پرداخت.

 

 

آناتومی کاسه زانو

کاسه زانو با نام مستعار کشکک یک استخوان مثلثی شکل کوچک است که در داخل تاندون مفصلی عضلات چهار سر ران قرار دارد. در یک شیار روی استخوان ران که به نام شیار کشکک یتروکالیار شناخته می‌شود قرار می‌گیرد و با حرکت زانو در این شیار به سمت بالا و پایین می‌لغزد.

سطح پشت کاسه زانو با ضخیم‌ترین لایه غضروف در کل بدن پوشیده شده است. این به این دلیل است که چنین نیروهای بزرگی از آن عبور می‌کنند. به عنوان مثال هنگامی که چمباتمه می‌زنید، نیرویی معادل هشت برابر وزن بدن شما از کاسه زانو عبور می‌کند.

KNEE PAIN

 

اما چرا کاسه زانو داریم؟

کاسه زانو از نظر عملکردی مهم است زیرا اهرم را در مفصل زانو افزایش می‌دهد. این کار قدرت زانو را با فعالیت‌های کششی، مانند لگد زدن تقریباً 30 درصد افزایش می‌دهد.

 

 

علل درد کاسه زانو

هشت علت شایع درد کاسه زانو عبارتند از:

1. کندرومالاسی کشکک

کندرومالاسی یکی از علل شایع درد کاسه زانو به ویژه در بزرگسالان جوان و نوجوانان است. نازک شدن غضروفی که پشت کاسه زانو را پوشانده است منجر به درد قدامی زانو می‌شود.

کندرومالاسی کشکک باعث درد کاسه زانو می‌شود که وقتی برای اولین بار از نشستن بلند می‌شوید یا هنگام بالا رفتن از پله‌ها بدتر می‌شود. همچنین می‌تواند باعث ایجاد احساس ساییدگی شود.

کندرومالاسی کشکک معمولاً به دلیل سفتی و ضعف عضلانی، استفاده بیش از حد یا تغییر بیومکانیک در پا ایجاد می‌شود.

 

2. زانوی دونده

زانوی دونده یکی از دلایل بسیار شایع درد کاسه زانو است. این می‌تواند هر کسی را از ورزشکاران گرفته تا کارمندان اداری تحت تاثیر قرار دهد. (فریب نام را نخورید!)

زانوی دونده ناشی از بدرفتاری کشکک است، مشکلی در نحوه حرکت کاسه زانو. این معمولاً به دلیل سفتی عضلانی، ضعف یا بیومکانیک غیر طبیعی است، به عنوان مثال: موقعیت پا

زانوی دونده به عنوان درد قدامی زانو یا سندرم درد کاسه زانو نیز شناخته می‌شود و یکی از علل شایع درد مزمن کاسه زانو است.

 

 

علائم زانوی دونده به تدریج در طول زمان ظاهر می‌شوند و افراد معمولاً درد دردناکی را در اطراف جلوی زانو و زیر کشکک تجربه می‌کنند.

سندرم درد پاتلوفمورال پس از فعالیت طولانی مدت بدتر می‌شود و افراد اغلب از درد کاسه زانو هنگام پایین آمدن از پله‌ها شکایت دارند.

 

3. تاندونیت کشکک

تاندونیت کشکک که بیشتر به عنوان زانوی جامپر شناخته می‌شود، معمولاً منجر به درد کاسه زانو درست زیر کشکک می‌شود.

این مشکل در اثر آسیب به تاندون کشکک در اثر فعالیت‌های تکراری مانند پریدن و لگد زدن ایجاد می‌شود.

مشخص‌ترین علامت زانوی جامپر، درد قدامی زانو است که فشار درست زیر زانو روی تاندون اعمال می‌شود.

درد کاسه زانو ناشی از تاندونیت کشکک نیز با و بعد از فعالیت و اول صبح بدتر می‌شود. تاندونیت کشکک یک علت شایع زانو درد مزمن در دوندگان و یک علت شایع درد درست زیر زانو است.

درد پاتلوفمورال همراه با تاندونیت کشکک به تدریج در طول زمان بدتر می‌شود، زیرا تاندون ضعیف می‌شود و اگر درمان نشود، تاندون ممکن است به طور کامل پاره شود.

 

4. تاندونیت چهار سر ران

یکی دیگر از دلایل احتمالی درد کاسه زانو، تاندونیت چهار سر ران است. تاندونیت چهار سر ران معمولاً افرادی را تحت تأثیر قرار می‌دهد که فعالیت‌هایی با سرعت زیاد، پرش و تغییرات سریع در جهت انجام می‌دهند، به خصوص اگر اخیراً تمرینات خود را افزایش داده باشند.

همچنین می‌تواند بر غیر ورزشکاران، به‌ویژه آنهایی که عضلات ساق پا سفت دارند، بیومکانیک پا تغییر یافته و چاقی دارند، تأثیر بگذارد.

تاندونوپاتی عضله چهارسر ران باعث درد و حساسیت درست بالای زانو می‌شود. ممکن است در بالای زانو تورم وجود داشته باشد و زانو سفت و ضعیف شود.
استراحت از تمام فعالیت‌های تشدید کننده با تاندونیت چهارگوش بسیار مهم است در غیر این صورت درد کاسه زانو به تدریج بدتر می‌شود. هنگامی که زود تشخیص داده شود، بهبودی ممکن است تنها چند هفته طول بکشد، در حالی که اگر درمان به تعویق بیفتد، ممکن است ماه‌ها طول بکشد.

 

5. کشکک دررفته

کی از جدی‌ترین علل درد کاسه زانو، دررفتگی کاسه زانو است. دررفتگی کشکک زمانی اتفاق می‌افتد که کاسه زانو از شیار کشکک خارج شود، معمولاً پس از آسیب دیدگی زانو، یا به دلیل پیچ خوردن نامناسب.

هنگامی که کشکک دررفته می‌شود، یک تغییر شکل قابل مشاهده با یک برآمدگی بزرگ در کناره زانو، معمولاً در سمت بیرونی وجود دارد. همچنین در صورت دررفتگی کاسه زانو تورم زیاد و بدیهی است که درد کشکک زانو وجود دارد.

 

 

دررفتگی کشکک یک اورژانس پزشکی است و کاسه زانو نیاز به جابجایی دارد و در اسرع وقت توسط پزشک در جای خود قرار می‌گیرد.

دررفتگی کاسه زانو معمولاً با آسیب به رباط‌هایی که کاسه زانو را در جای خود نگه می‌دارند همراه است که می‌تواند در آینده شما را مستعد دررفتگی مجدد کند. درمان شامل یک برنامه توانبخشی است و در برخی موارد ممکن است جراحی لازم باشد.

 

6. شکستگی کشکک

یکی دیگر از دلایل جدی درد کاسه زانو، شکستگی کشکک زانو است. این معمولاً به دلیل سقوط از ارتفاع یا نیروی عظیم از طریق استخوان رخ می‌دهد.
ممکن است یک شکستگی تمیز وجود داشته باشد یا در بیشتر موارد کشکک به چند قطعه شکسته شود. درد شدید کاسه زانو، تورم و تغییر شکل آشکار وجود دارد.

بسته به شدت آسیب، ممکن است پا در یک بریس یاگچ قرار داده شود تا از حرکت برای چند هفته در حین بهبود استخوان جلوگیری شود. ممکن است برای تثبیت قطعات دوباره به هم نیاز به جراحی باشد.

اگر آسیب زانو شدید باشد، ممکن است لازم باشد بخشی از کاسه زانو یا تمام آن برداشته شود.

 

7. کشکک آلتا

کشکک آلتا، با نام مستعار کشکک سواری، یک علت نادر اما بالقوه جدی برای درد کاسه زانو است.

با کشکک آلتا، کاسه زانو بالاتر از حد طبیعی در قسمت کم عمق‌تر شیار کشکک رانی روی استخوان ران قرار می‌گیرد. این بدان معنی است که کاسه زانو کمتر حمایت می‌شود و بنابراین بیش از حد حرکت می‌کند که می‌تواند منجر به مشکلات ثانویه زانو شود.

ناپایداری و دررفتگی کاسه زانو در کشکک آلتا شایع است. این مشکل ناشی از کشکک بالا سواری پس از دوره‌های طولانی نشستن، روی پله‌ها، بالا و پایین رفتن از شیب‌ها و چمباتمه زدن بدتر می‌شود.

 

8. آرتریت پاتلوفمورال

آرتریت پاتلوفمورال یکی از علل شایع درد مزمن کاسه زانو در افراد بالای 60 سال است. این مشکل زمانی است که ساییدگی و پارگی در استخوان‌ها و غضروف‌ها وجود دارد که می‌تواند هر یک از استخوان‌های زانو را تحت تاثیر قرار دهد.

آرتریت پاتلوفمورال منجر به باریک شدن فضای بین کاسه زانو و شیاری که در آن روی استخوان ران قرار دارد می‌شود.

درد قدامی زانو ناشی از آرتریت کشکک زانو  است. این مشکل با هر فعالیتی که به کشکک فشار وارد کند مانند چمباتمه زدن، بالا رفتن از پله‌ها و زانو زدن بدتر می‌شود. همچنین گاهی اوقات هنگامی که زانوی خود را حرکت می‌دهید، صدای ترک خوردگی یا رنده شدن ایجاد می‌کند.

 

کلینیک فوق تخصصی زانو درد مهرگان

 

سوالات متداول درد کاسه زانو

چه چیزی باعث درد زیر زانو می‌شود؟

درد زیر کاسه زانو می‌تواند به دلیل تعدادی از مشکلات باشد. اگر درد در پشت کاسه زانو احساس شود، معمولاً مشکلی در غضروف پشت کشکک است، که بیشتر معمولاً کندرومالاسی کشکک یا زانو دونده است. درد به تدریج ظاهر می‌شود و پس از مدتی نشستن یا انجام ورزش زیاد بدتر می‌شود.

اگر در زیر کاسه زانو درد وجود داشته باشد، شایع‌ترین علت آن تاندونیت کشکک یا بورسیت زیر کشککی است.

 

چه چیزی باعث درد بالای زانو می‌شود؟

زمانی که درد کاسه زانو احساس می‌شود، محتمل‌ترین علت آن تاندونیت چهار سر ران است. قسمت بالای کشکک معمولاً حساس به لمس است و درد زانو با فعالیت بدتر می‌شود.

اگر ضعف و تورم مشخصی نیز وجود داشته باشد، ممکن است نشان دهنده پارگی کامل تاندون چهارگانه باشد که احتمالاً نیاز به جراحی دارد.

 

چه چیزی باعث درد شدید در زانو می‌شود؟

درد شدید<strong> کاسه زانو</strong> معمولاً به دلیل آسیب به غضروف پشت<strong> کاسه زانو</strong> یا شکستگی کشکک یا شکستگی در استخوان ایجاد می‌شود. درد شدید زانو معمولاً با حرکت بدتر می‌شود و ممکن است شدید باشد.

 

چه چیزی باعث تورم کاسه زانو می‌شود؟

مواردی وجود دارد که می‌تواند باعث تورم در کاسه زانو شود. تورم مشخصی که شبیه پرتقال است معمولاً ناشی از بورسیت زانو است. اگر توده‌ای در تاندون وجود داشته باشد، معمولاً نشان دهنده تاندونیت است. تورم شدید در اطراف جلوی زانو معمولاً به دلیل آسیب دیدگی کاسه زانو است.

 

<h3>چگونه درد کاسه زانو را درمان می‌شود؟</h3>

درمان

درد کاسه زانو</strong> به نوع آسیب زانو بستگی دارد. در بیشتر موارد، درد کاسه زانو</strong> را می‌توان با ترکیبی از تمرینات ورزشی و فیزیوتراپی، یخ‌بندی زانو، مسکن‌ها و زانوبند درمان کرد.

 

https://clinicdard.com/%d8%b2%d8%a7%d9%86%d9%88-%d8%af%d8%b1%d8%af/</p>

خلاصه درد کاسه زانو

</h2>

 

<p>درد کاسه زانو</strong> ممکن است ناشی از کشیدگی یا پارگی تاندون‌های عضلانی اطراف زانو، فشار بیش از حد عضلات، تاندون‌ها یا رباط‌های اطراف زانو، ناهماهنگی کشکک یا شکستگی <strong>کاسه زانو باشد.

علائم شامل درد کشکک زانو در حین فعالیت‌هایی مانند دویدن، بالا رفتن از پله‌ها، زانو زدن یا چمباتمه زدن باشد. تورم زانو یا احساس ساییدگی در مفصل؛ حساسیت در ناحیه <strong>کاسه زانو؛ یا مشکل در حرکت زانو.

بسته به شدت آسیب، گزینه‌های درمان این مشکل شامل استراحت و یخ، داروهای ضد التهابی بدون نسخه، فیزیوتراپی، تزریق کورتیکواستروئید یا جراحی است.