کمر درد

کمردرد، بسیار شایع است. خیلی بیماران می‌پرسند چرا کمر درد دارم. این درد معمولاً در عرض چند هفته بهبود می‌یابد. اما گاهی اوقات می‌تواند بیشتر طول بکشد یا دوباره عود کند. کارهایی وجود دارد که می توانید برای کاهش درد انجام دهید.

علل کمر درد

کمردرد می تواند دلایل زیادی داشته باشد. همیشه مشخص نیست که چه چیزی باعث آن می شود، و اغلب به خودی خود بهتر می شود.

یکی از علل شایع کمردرد، آسیبی مانند کشیدگی عضله  است.

گاهی اوقات، مشکلات پزشکی مانند لیز خوردن دیسک، سیاتیک (عصب به دام افتاده) یا اسپوندیلیت آنکیلوزان می تواند باعث کمردرد شود.

به ندرت، کمردرد می تواند نشانه یک مشکل جدی مانند شکستگی استخوان، سرطان یا عفونت باشد.

چگونه خودتان کمر درد را کاهش دهید

کمردرد اغلب در عرض چند هفته خود به خود بهبود می یابد. کارهایی وجود دارد که می توانید برای تسریع بهبودی انجام دهید.

کارهایی که باید انجام دهید

فعال باشید و سعی کنید به فعالیت های روزانه خود ادامه دهید

از داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن استفاده کنید. استامینوفن به تنهایی برای کمردرد توصیه نمی شود، اما ممکن است با مسکن های دیگر استفاده شود.

برای کاهش درد و تورم از کیسه یخ (یا کیسه نخود فرنگی یخ زده) که در یک حوله پیچیده شده است استفاده کنید.

از کیسه حرارتی (یا بطری آب گرم) پیچیده شده در یک حوله، برای تسکین درد مفاصل یا اسپاسم عضلانی استفاده کنید.

سعی کنید تمرینات و حرکات کششی برای کمردرد انجام دهید

BACK PAIN

کارهایی که نباید انجام دهید

برای مدت طولانی در رختخواب نمانید

چرا کمر درد دارم

ورزش و کشش برای کمردرد

تمرینات و کشش های خاصی وجود دارد که می توانید برای کمک به کمردرد انجام دهید. اما اگر درد شما تشدید شد دست از کار بکشید و برای مشاوره به پزشک مراجعه کنید.

فعالیت هایی مانند پیاده روی، شنا، یوگا و پیلاتس نیز ممکن است به کاهش کمردرد کمک کند.

توصیه های معمول

کمردرد پس از درمان در خانه به مدت چند روز خوب می‌شود

درد شما را از انجام فعالیت های روزمره باز می دارد

درد شدید است یا با گذشت زمان بدتر می شود

کمر درد همراه با علائم زیر نیاز به بررسی دارد:

تب

کاهش وزن

یک توده یا تورم در کمر شما وجود دارد یا شکل پشت شما تغییر کرده است

درد بعد از استراحت بهبود نمی یابد یا در شب بدتر می شود

هنگام عطسه، سرفه یا مدفوع درد بدتر می شود

درد از بالای پشت شما (بین شانه ها) به جای کمر شما می آید

چرا کمر درد دارم

در صورت کمر درد همراه با علائم زیر به پزشک متخصص مراجعه کنید

درد، سوزن سوزن شدن، ضعف یا بی حسی در هر دو پا

بی حسی یا سوزن سوزن شدن در اطراف اندام تناسلی یا باسن

مشکل در ادرار کردن

از دست دادن کنترل مثانه یا روده

درد قفسه سینه

بعد از یک تصادف جدی

درمان های کمردرد

اگر درد شما پس از چند هفته بهتر نشد، ممکن است درمان های دیگری توصیه شود.

درمانهای دیگر کمر درد

جلسات ورزشی گروهی و فیزیوتراپی

درمان دستی: یک درمانگر آموزش دیده عضلات، استخوان ها و مفاصل پشت شما را ماساژ می دهد و حرکت می دهد

درمان شناختی رفتاری (CBT) برای کمک به مقابله با درد

اگر کمردرد شما ناشی از یک بیماری پزشکی مانند لغزش دیسک باشد و سایر درمان ها کمکی نکرده است، جراحی ممکن است یک گزینه باشد.

برای درمان خود به کلینیک درد مهرگان مراجعه کنید

آب درمانی برای کمردرد

آب درمانی نسبت به فیزیوتراپی فشار کمتری بر ستون فقرات وارد می کند. بنابراین می تواند برای مدیریت کمردرد، مناسب باشد.
اگر از کمردرد مزمن رنج می‌برید، ورزش‌های درمانی را انجام دهید.دانشمندان نشان داده اند افرادی که در آب درمانی شرکت کرده‌اند، نسبت به افرادی که درمان‌های فیزیوتراپی دریافت کرده‌اند یا درگیر شده‌اند، کمردرد کمتر و دامنه حرکتی بیشتری را پس از ورزش در آب گزارش کرده‌اند. در تمرینات فیزیوتراپی زمینی

علم درباره ورزش در آب برای کمردرد چه می گوید؟

در مطالعه یک سوکور که در ژانویه 2022 در شبکه JAMA منتشر شد، فیزیوتراپیست ها یماران را به گروه مطالعه و گروه کنترل سه ماه درمان به مدت 60 دقیقه دو بار در هفته پیشنهاد دادند. 113 بزرگسال، 18 تا 65 ساله، مطالعه را با حداقل سه ماه کمردرد مزمن با سطح درد 3 از 10 آغاز کردند.
شرکت‌کنندگان به‌طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول یک ساعت ورزش درمانی در آب رفتند. گروه دوم هم تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS) و  درمان حرارتی اشعه مادون قرمز را دریافت کردند. درمانی که از امواج نور برای افزایش جریان خون و بهبودی استفاده می‌کند. گروه دوم ورزش درمانی دریافت نکردند.
پس از سه ماه درمان، افراد بیشتری در گروه ورزش در آب، درد کمتری را در کمر داشتند. تفاوت بالینی بسیار مهمی است. در رابطه با نمرات ناتوانی، 46 درصد از بیماران آب درمانی بهبود پنج نقطه ای را در پرسشنامه ناتوانی گزارش کردند. در حالی که 7 درصد از گروه فیزیوتراپی بهبود معنی داری را در پرسشنامه ناتوانی گزارش کردند.
نتایج در گروه تمرین در آب ادامه داشت. کسانی که سه ماه ورزش در آب انجام دادند، بهبود سطح ناتوانی و درد کمتری را پس از سه ماه، شش ماه و 12 ماه گزارش کردند.

فواید آب درمانی برای کمردرد

تعجب آور نیست که شکلی از فیزیوتراپی که شامل ورزش می شود مزایای طولانی مدت بیشتری نسبت به روش هایی که به طور معمول بخشی از تمرینات فیزیوتراپی  هستند، داشته باشد. مرکز فیزیوتراپی و پزشکی ورزشی روش‌هایی مانند TENS، اولتراسوند و نور درمانی را برای افزایش جریان خون و بهبودی استفاده می کند.
آب درمانی مزایای متعددی مانند شناوری و مقاومت را دارد. ورزش در آب باعث حمایت و تقویت عضلات می شود. آب گرم به شل شدن عضلات و شل شدن مفاصل کمک می کند.

TENS و نور مادون قرمز به هیچ وجه تقویت کننده نیستند، بنابراین مقایسه خوبی با ورزش در آب نیست.
در مورد کمر درد و ورزش این مقاله را مطالعه فرمایید

چرا ورزش در آب اینقدر موثر است؟

آب درمانی بخشی معمولی از فیزیوتراپی نیست. تعداد استخرها محدود است. برای تکمیل درمان، اگر می‌توانند در استخری در محل خود بروید.  به آرامی با کیک‌برد به مدت پنج تا 10 دقیقه شنا کنید. این ورزش برای باسن و کمر بسیار مناسب است.
پس از چهار هفته ، ورزش در آب باعث کاهش سطح درد و بهبود دامنه کمری می‌شود. حرکت و توانایی عملکرد در مقایسه با گروهی که تمرینات فیزیوتراپی  را دریافت کردند بهتر می‌شود. در این مطالعه که شامل 60 نفر بود که حداقل سه ماه کمردرد داشتند، هر دو گروه به میزان قابل توجهی درد کمتری را گزارش کردند. این مطالعه گزارش داد که این بهبود برای گروه آب درمانی بیشتر بود.
آب درمانی برای افراد مبتلا به کمردرد به خوبی جواب می دهد. زیرا شناور بودن در آب، فشار ستون فقرات را می گیرد. افراد مبتلا به کمردرد می‌توانند تمرینات تحمل وزن را در آب انجام دهند. در حالیکه نمی‌توانستند روی خشکی انجام دهند. به این ترتیب قدرت می‌گیرند. زیرا آب به جای ستون فقرات آنها وزن را تحمل می‌کند.

آب درمانی در آب گرم

آب گرم ممکن است جریان خون را افزایش داده و به آرامش عضلات کمک می‌کند. در مطالعه آنها، هر گروه شامل 30 نفر بود که 50 دقیقه سه روز در هفته به مدت یک ماه ورزش می کردند. افراد در هر دو گروه درد کمتر، نمرات ناتوانی کمتر و توانایی بهبود یافته در خم کردن کمر خود را گزارش کردند. افرادی در هنگام خم شدن به پهلوهای خود نسبت به گروه تمرینات زمینی، دامنه حرکتی بهتری را گزارش کردند.
در نهایت، هدف این است که مردم را به جایی برسانیم که دردشان خارج از آب قابل کنترل باشد.
شما باید بتوانید ببر جاذبه غلبه کنید. ورزش در آب نسبت به فیزیوتراپی بسیار بهتر جواب می‌دهد.https://youtube.com/shorts/y4MEgzf3tdU?si=l_J0M3wVPUinn6hd

درد سوزشی و سنگینی که در پای خود از سیاتیک احساس می‌کنید می‌تواند ناتوان کننده‌باشد. در حالی که علائم سیاتیک معمولاً بدون نیاز به درمان شدید پزشکی برطرف می‌شوند، ممکن است بیش از یک ماه طول بکشد تا درد کاهش یابد و توانایی شما برای انجام فعالیت‌های روزانه را محدود کند. چندین روش خودمراقبتی را می‌توان در درمان خانگی سیاتیک امتحان کرد. در حالی که برخی از درمان‌ها صرف‌نظر از تشخیص پزشکی شما به تسکین موقت کمک می‌کنند، برخی دیگر مستقیماً علت زمینه‌ای را هدف قرار می‌دهند.

درمان خانگی سیاتیک برای تسکین فوری درد

این ایده خوبی است که به محض عود سیاتیک خود را درمان کنید. برای تسکین فوری، یک یا چند مورد از نکات زیر را امتحان کنید.

 یخ‌ درمانی در قسمت عقب لگن

یخ درمانی می‌تواند به کاهش فوری درد حاد و سوزان سیاتیک شما کمک کند. هنگامی که یخ درمانی را روی لگن عقب خود (ناحیه ریشه های عصب سیاتیک خود) اعمال می‌کنید، دمای خنک کننده به منقبض شدن رگ‌های خونی و کاهش جریان خون کمک می‌کند و باعث ایجاد یک اثر بی‌حس کننده و کاهش فوری درد می‌شود. یخ درمانی همچنین به خنک شدن فیبرهای عضلانی شما کمک می‌کند و اسپاسم عضلانی را کاهش می‌دهد.

استفاده از یخ در درمان خانگی سیاتیک آسان است. یک کیسه سبزیجات یخ زده را از فریزر خود بردارید یا به سادگی چند تکه یخ را در یک حوله ضخیم بپیچید. حتما از یخ درمانی به طور متناوب برای حدود 15 دقیقه در هر بار با وقفه 2 ساعته بین برنامه‌های متوالی استفاده کنید. برای جلوگیری از آسیب مستقیم پوست، یک حوله یا مانع پارچه‌ای بین سطح پوست و کیسه یخ قرار دهید.

از داروهای ضد‌درد موضعی استفاده کنید

پمادها، کرم‌ها یا ژل‌های حاوی متیل سالیسیلات، منتول، ترولامین سالیسیلات، کپسایسین، کافور و یا کانابیدیول (CBD) به دلیل اثر موضعی‌شان می‌توانند به تسکین فوری کمک کنند. داروها با تغییر جریان خون در ناحیه درد عمل می‌کنند تا اثر بی‌حسی ایجاد کنند و به کاهش التهاب کمک کنند.

داروهای موضعی به راحتی بدون نسخه در دسترس هستند و برای خرید نیازی به نسخه پزشک ندارند. مقدار توصیه شده را روی لگن پشت خود بمالید و به آرامی ناحیه را ماساژ دهید. هنگام استفاده از داروهای موضعی از استفاده از یخ یا گرما درمانی خودداری کنید، زیرا اثربخشی هر دو درمان کاهش می‌یابد.

ماساژ با توپ تنیس

یک جسم محکم و گرد، مانند توپ تنیس، در صورت استفاده صحیح می‌تواند به درمان خانگی سیاتیک کمک کند. توپ‌های تنیس به‌عنوان غلتک‌های فوم عمل می‌کنند و می‌توانند به شل شدن بافت‌های نرم، کاهش تنش در عضلات، تسکین اعصاب به دام افتاده و بهبود انعطاف‌پذیری در قسمت پایین کمر کمک کنند.

در حالی که روی یک صندلی با یک تکیه گاه محکم نشسته اید، یک توپ تنیس را بین پشتی و کمر خود قرار‌دهید تا یک ماساژ فوری و رهایی از سیاتیک انجام دهید. به توپ فشار بیاورید، روی نقاط حساس تمرکز کنید و به آرامی از یک طرف به سمت دیگر حرکت دهید، که ممکن است به کاهش تنش در عضلات سفت کمر شما کمک کند و درد سیاتیک شما را کاهش دهد.

به عنوان یک جایگزین، اگر به فشار محکم بیشتری نیاز دارید، می‌توان از توپ لاکراس به همان روش استفاده کرد.

مطالعه کنید: درمان دارویی سیاتیک چیست؟

 علل زمینه‌ای برای درمان خانگی سیاتیک

فتق (برآمدگی) دیسک و تنگی ستون فقرات در کمر دو علت شایع سیاتیک هستند (مشکلات دیسک شایع تر است). این تشخیص‌ها معمولاً درمان‌های خاصی دارند که معمولاً با یکدیگر بسیار متفاوت هستند.

سیاتیک ناشی از فتق دیسک اگر برای شما تشخیص داده شد که دیسک فتق یا برآمدگی در ناحیه کمر خود دارید، موارد زیر را امتحان کنید:

•  فعال بمانید: ایستادن و راه رفتن معمولاً به مشکلات مربوط به دیسک کمک می‌کند. از نشستن طولانی مدت خودداری کنید، که می‌تواند فشار بیشتری بر دیسک شما وارد کند و باعث درد شود.
• کشش: تمرینات اکستنشن و تقویت عضلات شکم می‌تواند به کاهش درد سیاتیک ناشی از فتق دیسک کمک کند و محیطی درمانی را برای جلوگیری از عود مجدد در آینده ایجاد کند.

سیاتیک ناشی از تنگی کانال نخاعی، اگر علت اصلی سیاتیک تنگی ستون فقرات است، موارد زیر را امتحان کنید:

• فعالیت بیش از حد را محدود کنید: هنگامی که دچار تنگی کانال نخاعی هستید، برخی از فعالیت‌های روزمره مانند پیاده روی ممکن است ریشه‌های عصب سیاتیک شما را بیشتر تحریک کند و درد شما را افزایش دهد. در حالی که فعال ماندن در هنگام سیاتیک توصیه می‌شود، فعالیت‌هایی را که ممکن است علائم شما را بدتر کنند محدود کنید.
•  کشش: تمرینات فلکشن و تقویتی معمولاً به تسکین درد ناشی از تنگی نخاع کمک می‌کند و از تحریک ریشه عصب نخاعی در قسمت تحتانی ستون فقرات جلوگیری می‌کند.

این درمان‌های خانگی را امتحان کنید تا در هنگام شعله‌ور شدن سیاتیک به کاهش درد معنی‌دار کمک کنید. اگر کمر‌درد و پا‌درد شما مزمن شد، با گذشت زمان بدتر شد، یا اگر علائم عصبی مانند بی حسی یا ضعف فعالیت‌های روزانه شما را مختل کرد، برای بررسی دقیق تشخیصی و گزینه‌های درمانی پزشکی با پزشک خود مشورت کنید.

اگر با درمان‌های خانگی به نتیجه نرسیدید و درد شما بهبود پیدا نکرد جهت مشاوره با پزشکان ما با تلفن های کلینیک درد مهرگان تماس بگیرید

شکستگی ستون فقرات یا  Spinal fracture،  زمانی اتفاق می‌افتد که بدنه مهره در قسمت جلویی ستون فقرات به دلیل بارگذاری محوری فشرده شود. شرایط پزشکی زمینه‌ای، مانند پوکی استخوان و تومورهای ستون فقرات، علل شایع این شکستگی‌ها هستند. شکستگی می‌تواند خود به خود باشد.

شرایط ایجاد شکستگی ستون فقرات

شرایطی مانند پوکی استخوان یا تومورهای ستون فقرات می‌تواند مهره‌های ستون فقرات را ضعیف کند. هنگامی که استخوان ضعیف شد، ممکن است دیگر نتواند ستون فقرات را در حین انجام فعالیت‌های روزانه  پشتیبانی کند. در این موارد، شکستگی ستون فقرات ممکن است به طور خود به خود در هنگام انجام فعالیت‌های روزمره رخ دهد، مانند :

• باز کردن یک پنجره
• سرفه یا عطسه
• خوابیدن

شکستگی ناشی از پوکی استخوان ممکن است عود کنند و پس از اولین حادثه روی چندین مهره تاثیر بگذارند.
همچنین ممکن است این شکستگی در نتیجه تروما با انرژی بالا، مانند سقوط یا تصادفات وسایل نقلیه موتوری رخ دهد.
شکستگی در قسمت میانی و پایین کمر شایع است.
در حالی که شکستگی ستون فقرات می‌تواند در هر نقطه از ستون فقرات رخ دهد، شایع‌ترین نواحی در مهره‌های سینه ای و کمری است.

• 60 تا 75 درصد شکستگی  مهره‌ها معمولاً در سطح مهره‌های T12 تا L2 ناحیه میانی پشت رخ می‌دهد.
• 30 درصد از شکستگی  مهره ممکن است در سطح مهره‌های L2 تا L5 – ناحیه تحتانی کمر رخ دهد.

این شکستگی‌ها در گردن یا قسمت فوقانی کمر نسبتا نادر هستند. شکستگی  اغلب منجر به یک جسم گوه ای شکل می‌شود. این شکل، نتیجه فشرده شدن قسمت جلوی استخوان مهره است. در حالی که قسمت پشتی استخوان بدون تغییر باقی می‌ماند.

شکستگی ستون فقرات ممکن است باعث درد موضعی یا تیرکشنده شود.

درد و اختلال در شکستگی ستون فقرات، معمولاً به تعداد مهره‌های آسیب دیده و درگیری  بافت عصبی اطراف آن بستگی دارد.

فشار بر روی شریان ورتبرال

معمولاً باعث :

• درد مبهم و عمیق در ناحیه شکستگی.
• افزایش درد هنگام لمس یا فشار ملایم ناحیه شکستگی.
• درد ناگهانی هنگام تنفس عمیق، سرفه، عطسه، یا حرکت دادن ستون فقرات در جهات خاص

اگر شکستگی ناشی از یک آسیب تروماتیک باشد. پوست روی مهره آسیب دیده ممکن است قرمز به نظر برسد.
اگر مهره فشرده شده به ریشه عصب نخاعی مجاور برخورد کند. ممکن است یک یا چند مورد از علائم و نشانه‌های زیر زیر رخ دهد:

• درد شدید و کوبنده در ناحیه شکستگی
• درد تیرکشنده که به بازوها یا پاها انتشار مییابد
• مشکل در راه رفتن

در موارد شدید، شکستگی  مهره ممکن است باعث عوارض مربوط به نخاع شود.
این نوع شکستگی‌های ستون فقرات معمولاً با استراحت، بریسینگ، گرما یا سرما درمانی و داروهای مسکن درمان می‌شوند.در موارد شدیدتر، شکستگی ستون فقرات با کیفوپلاستی که یک روش کم تهاجمی است، درمان می‌شوند.
اگرهر یک از علائم بالا را تجربه کردید یا مشکوک به شکستگی هستید.

درمان شکستگی ستون فقرات

هنگامی که شکستگی ستون فقرات رخ می دهد، اولین قدم در درمان شکستگی، تثبیت شکستگی است. این کار ممکن است از طریق استفاده از تخته پشتی، برانکارد یا یقه گردنی برای جلوگیری از حرکت و آسیب بیشتر فرد انجام شود. پس از فیکس شکستگی، پزشکان اورژانس تشخیص خواهند داد که آیا درمان جراحی بسته به شدت و محل شکستگی ضروری است یا خیر. برخی از شکستگی‌های جزئی را می‌توان بدون جراحی با بریس‌بندی گردن، استراحت و زمان درمان کرد. جراحی ممکن است برای کسانی که شکستگی های ناپایدار دارند برای کمک به کاهش فشار روی نخاع و تثبیت ستون فقرات توصیه شود.
پس از انجام درمان های اورژانسی، درمان شکستگی های ستون فقرات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
توانبخشی و درمان فیزیکی

استفاده از داروها برای کمک به کنترل مسائلی مانند:

اختلال در عملکرد روده و مثانه
درد
اسپاستیسیته عضلانی
فشار خون
سایر مسائل پزشکی

برای بررسی و درمان کامل تشخیصی با پزشکان کلینیک درد مهرگان مشورت کنید. پزشک می‌تواند به انجام آزمایش‌های پزشکی لازم و تدوین یک برنامه درمانی دقیق برای شکستگی فشاری کمک کند.https://youtu.be/NNODmp96cTI?si=SaePdjrF7nC0S9d4

اگرچه بیماری دیسک دژنراتیو یا Degenerative disc می‌تواند باعث ناتوانی در گردن یا کمردرد شود، بلکه ممکن است به بازو یا پا نیز سرایت کند، گزینه‌های درمانی زیادی وجود دارد. برخی از درمان‌ها ممکن است مفیدتر و مؤثرتر از سایر درمان‌ها بر اساس شرایط فرد باشند، بنابراین در اینجا چندین گزینه وجود دارد که باید برای کاهش درد رعایت کرد.

اقدامات اولیه برای کنترل درد

وقتی درد دیسک دژنراتیو تشدید می‌شود و درد ستون فقرات در فعالیت‌های روزانه اختلال ایجاد می‌کند، اولین قدم کنترل درد است. درمان‌های اولیه معمولاً عبارتند از:

• دوره کوتاه استراحت نسبی، با این حال، فعال ماندن تا حد امکان بهتراست.
• یخ و یا حرارت به مدت 15 تا 20 دقیقه هر 2 ساعت در صورت نیاز روی ناحیه آسیب دیده اعمال شود. حتما از یک بافر (مانند حوله) بین کیسه یخ حرارت و پوست استفاده کنید تا از آسیب حرارتی جلوگیری کنید.
• استفاده از داروهای بدون نسخه (OTC) استامینوفن (تیلنول) در صورت عدم وجود (آلرژی یا بیماری کبدی) هیچ گونه منع مصرفی وجود ندارد.
• داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی بدون نسخه NSAIDs (مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن) در صورت عدم وجود موارد منع مصرف (مانند آلرژی، بیماری کلیوی، زخم های خونریزی دهنده، یا استفاده همزمان از داروهای ضد انعقاد).

در موارد نادری که درد دیسک دژنراتیو علی‌رغم یک دوره کوتاه استراحت نسبی ادامه پیدا می‌کند، ممکن است لازم باشد داروهای قوی‌تری مانند داروهای مسکن تجویزی یا روش‌های مداخله‌ای در نظر گرفته شوند و نیاز به ارزیابی رسمی توسط یک متخصص پزشکی آموزش دیده برای تشخیص و درمان دارد.

فیزیوتراپی برای دیسک دژنراتیو

هنگامی که سطح درد شما کاهش یافت، ایده خوبی است که از پزشک خود در مورد راه‌های ایمن و موثر برای ورزش و تحرک بیشتر بپرسید. ورزش جریان خون را بهبود می‌بخشد، که به نوبه خود می‌تواند عوامل شفابخش را به همراه داشته باشد. همچنین به بهبود قدرت و ثبات عضلانی برای حمایت بهتر از ستون فقرات و کاهش درد کمک می‌کند

یک فیزیوتراپ، یا سایر متخصصان پزشکی واجد شرایط می‌توانند به طراحی یک برنامه تقویتی و کششی برای رفع نیازهای خاص شما کمک کنند. علاوه بر کاهش درد، تقویت عضلات کمر و شکم می‌تواند به بهبود تحرک و عملکرد کمک کند. کشیده و شل نگه داشتن عضلات همسترینگ نیز می‌تواند استرس را از ناحیه کمر کاهش دهد.

علاوه بر این، یک برنامه فیزیوتراپی جامع ممکن است شامل سایر اقدامات تسکین درد، مانند یک یا چند مورد از موارد زیر باشد:

• ماساژ درمانی، درمان دستی یا رهاسازی میوفاشیال
• تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS)
• تحرک ستون فقرات

ورزش هوازی کم تاثیر نیز می‌تواند برای سلامت قلب، تقویت کمر و تقویت خلق و خوی شما مفید باشد. پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری ورزشی، دستگاه الپتیکال یا آب درمانی را نیز در نظر‌بگیرید. فعال ماندن حتی پس از برطرف شدن درد، کلید موفقیت بلند مدت است.

تغییراتی در سبک زندگی روزمره ایجاد کنید

تغییرات ظریف در برنامه روزانه شما می‌تواند باعث تسکین درد قابل توجهی برای مبتلایان به بیماری دیسک دژنراتیو شود.

فعالیت‌هایی که به کمر شما آسیب می‌زند را تغییردهید یا متوقف کنید برای مثال بلند کردن اجسام بزرگ یا سنگین.

به طور کلی، از هر گونه فعالیتی که باعث بدتر شدن کمر شما می‌شود، اجتناب کنید یا به حداقل برسانید.

در طول روز از پشت خود حمایت کنید.

در حالی که نشستن استرس بیشتری به ستون فقرات وارد می‌کند، صندلی ارگونومیک ممکن است کمک کند. هنگامی که می‌نشینید، گوش‌های خود را بالای شانه‌های خود نگه دارید (نه خمیده) و برای حفظ انحنای طبیعی کمر خود از کمر حمایت کنید. علاوه بر این، بسیاری از افراد کار کردن در یک میز ایستاده حداقل برای بخشی از روز را مفید می‌دانند. تنظیم ارگونومیک مناسب ایستگاه کاری کلیدی است که ستون فقرات را به طور طبیعی در یک راستا نگه دارد.

تغییر نحوه خوابیدن، استفاده از بالش‌های مختلف و یا در نظر گرفتن تشک جدید می‌تواند به ایجاد تراز و حمایت بهتر ستون فقرات در طول شب کمک کند. اگر می‌خواهید که در یک تخت خواب راحت‌تر استراحت کنید، به خوابیدن در وضعیت نیمه عمودی با یک تخت قابل تنظیم فکر‌کنید، یا به سادگی با اضافه کردن یک بالش فوم به تخت معمولی وضعیت خود را تسهیل کنید.

مطالعه کنید: عوارض بیماری دژنراتیو دیسک کمر

 روش‌های مداخله‌ای در درمان دیسک دژنراتیو

در حالی که درد دیسک دژنراتیو معمولاً با درمان محافظه‌کارانه قابل کنترل است، گاهی اوقات روش‌های مداخله‌ای مانند تزریق ممکن است به تسکین درد کمک کند. بهتراست که با یک پزشک مدیریت درد مداخله‌ای مشورت کنید تا در مورد گزینه‌های مداخله‌ای مانند تزریق راهنمایی شوید. برخی از تزریق‌ها می‌توانند تشخیصی، درمانی یا هر دو باشند. همچنین ممکن است برای ارزیابی بیشتر مشکل، درخواست مطالعات تشخیصی مانند اشعه ایکس، MRI، یا EMGNCS  دهند.

هنگامی که درمان‌های غیرجراحی با شکست مواجه می‌شوند، ممکن است نیاز به جراحی در موارد زیر باشد:

• برخورد به عصب نخاعی با مطالعات تشخیصی و یا تزریق مشخص می‌شود.
• بدتر شدن بی حسی، سوزن سوزن شدن، و یا ضعف.
• دردی که علیرغم تلاش برای درمان‌های غیرجراحی به مدت 6 تا 12 هفته، به طور قابل توجهی باعث کاهش کیفیت زندگی و فعالیت‌های روزانه می‌شود.
• از دست دادن کنترل روده یا مثانه.

جراحی برای درد دیسک دژنراتیو شامل برداشتن فشار عصب دردناک نخاعی و در عین حال حفظ ثبات ستون فقرات است. بسته به شرایط خاص، گزینه‌های جراحی مختلفی مانند دیسککتومی کمر (که شامل برداشتن تمام یا بخشی از دیسک دژنراتیو است) و یا جراحی فیوژن ستون فقرات در دسترس هستند.

معمولاً تصمیم نهایی برای انجام عمل جراحی برای بیماری دیسک دژنراتیو به عهده خود بیمار است. قبل از انتخاب جراحی اصلی ستون فقرات، حتماً از جراح (جراح مغز و اعصاب یا جراح ارتوپد) در مورد خطرات و مزایای احتمالی جراحی و همچنین هر گزینه درمانی جایگزین سؤال کنید.

با هر شرایط پزشکی، تشخیص و درمان مناسب توسط یک ارائه دهنده پزشکی آموزش دیده کلید درمان موثراست. خوشبختانه، اکثریت قریب به اتفاق دردهای بیماری دیسک دژنراتیو با درمان محافظه کارانه (غیر‌جراحی) برطرف می‌شود.

هنگامی که یک دیسک در قسمت پایین ستون فقرات برآمده یا پاره می‌شود، ممکن است در ناحیه کمر و پای خود احساس درد کنید. و در این حالت فتق دیسک یا Disc herniation ستون فقرات صورت می گیرد.

1.در هنگام نشستن

فعالیتی که فشار زیادی بردیسک‌های تحتانی ستون فقرات وارد می‌کند نشستن است. اگر فتق دیسک (بیرون زدگی) دارید، این افزایش فشار در داخل دیسک ممکن است باعث برجسته‌تر شدن برآمدگی شود که ممکن است هنگام نشستن کمردرد شما را تشدید کند.

2.انتشار درد در ساق پا (سیاتیک)

دیسک‌های کمر معمولاً در ناحیه خلفی یا جانبی که در مجاورت ریشه‌های عصبی نخاعی قرار دارد، فتق یا برآمدگی دارند. فتق دیسک ممکن است از طریق یک یا هر دو روش زیر ریشه‌های عصبی را تحت تأثیر قرار دهد:

• فشرده سازی مستقیم: هنگامی که فتق دیسک یا محتویات داخلی نشت شده مستقیماً روی ریشه عصبی نخاعی هنگام خروج از کانال نخاعی فشار می‌آورد.
• تحریک شیمیایی: هنگامی که بیرون زدگی دیسک مواد تحریک کننده شیمیایی اسیدی را از مواد دیسک خارج می‌کند، که ممکن است باعث التهاب و تحریک در ناحیه اطراف ریشه عصبی شود. سپس عملکرد ریشه عصبی آسیب‌دیده تغییر می‌کند و ممکن است درد سوزشی همراه با بی‌حسی، ضعف یا سوزن سوزن شدن در جلو یا پشت ران و ساق پا احساس شود. به این علائم معمولاً سیاتیک می‌گویند. علائم و نشانه‌های سیاتیک، به طور معمول یک پا را در یک زمان تحت تاثیر قرار می‌دهد.

3.درد فتق دیسک توسط فعالیت‌های خاص تشدید می ‌شود

کمردرد یا سیاتیک ممکن است زمانی که فعالیت‌های خاصی انجام می‌دهید بدتر شود، مانند:

• خم شدن به جلو یا پایین
• بلند کردن یک جسم سنگین
• هل دادن یا کشیدن یک جسم سنگین
• سرفه کردن
• عطسه کردن

درد فتق دیسک‌ کمر معمولا به سرعت بروز می‌کند. در بیشتر موارد، هیچ دلیل خاص و مشخصی برای درد وجود ندارد، مانند یک آسیب یا رویداد تروماتیک. با‌این حال، درد ناگهانی احساس می‌شود.

این عارضه می‌تواند بسیار دردناک باشد، اما برای اکثر افراد، علائم آن خیلی طول نمی‌کشد. تقریباً 90 درصد از افرادی که فتق دیسک کمر دردناک را تجربه می‌کنند، طی 6 هفته گزارش می‌دهند که دیگر درد را احساس نمی‌کنند، حتی اگر هیچ درمان دارویی برای آن دریافت نکرده باشند.

علائم هشدار دهنده فتق دیسک و زمان مراجعه به پزشک

در صورت مشاهده این 3 نشانه فتق دیسک، به پزشک خود مراجعه کنید. پزشک شما ممکن است ترکیبی از درمان‌های غیرجراحی، مانند داروهای تسکین‌دهنده درد و یک برنامه فیزیوتراپی هدایت‌شده، و همچنین ارجاع به متخصص درد مداخله‌ای برای تزریق‌های کمری با هدایت تصویر را برای کمک به کاهش التهاب و تسکین درد توصیه کند.

اگر مشکلی در کنترل حرکات روده یا مثانه، بی حسی در قسمت داخلی ران و ناحیه تناسلی خود یا مشکل در شروع ادرار دارید، فوراً با پزشک خود مشورت کنید. این علائم و نشانه‌ها ممکن است نشان دهنده سندرم دم اسبی باشد که یک اورژانس پزشکی جدی است که با برخی فتق‌های شدید دیسک کمر ممکن است.

جراحی‌ سیاتیک

اگر سیاتیک ناشی از فتق دیسک کمر دارید، درمان سیاتیک معمولاً با روش‌های غیرجراحی شروع می‌شود و شامل ترکیبی ازمواردی است که تصمیم بگیرید که آیا جراحی سیاتیک اجرا کنید یا خیر؟ تصمیم گیری برای انجام عمل جراحی هرگز آسان نیست.
فیزیوتراپی، داروها، تزریق‌های درمانی و درمان‌های جایگزین است.
در اینجا چند نکته مفید بر اساس تحقیقات پزشکی از آزمایشات جراحی در مورد موفقیت کلی جراحی برای سیاتیک آورده شده است.
جراحی‌ سیاتیک معمولاً پس از آزمودن درمان‌های غیرجراحی در نظر گرفته می‌شود.
در حالی که هیچ دستورالعمل قطعی برای اندیکاسیون‌های جراحی‌ سیاتیک وجود ندارد، معیارهای زیر ممکن است پزشکان را ترغیب کند تا جراحی را به بیماران خود توصیه کنند:

• هنگامی که درمان‌های سیاتیک غیرجراحی، مانند داروهای خوراکی، فیزیوتراپی، و تزریق استروئید اپیدورال به مدت 6 تا 8 هفته (یا بیشتر) بدون هیچ موفقیتی امتحان شده باشد.
• هنگامی که علائم عصبی، مانند بی‌حسی یا ضعف پیشرفت می‌کند ویا با فعالیت‌های روزانه تداخل می‌کند.

جراحی‌ سیاتیک معمولاً زمانی در نظر گرفته می‌شود که یک بیماری قابل درمان با جراحی در قسمت تحتانی کمر، مانند فتق دیسک، تنگی نخاع، یا اسپوندیلولیستزیس وجود داشته باشد. اگر سیاتیک ناشی از کیست، تومور یا نخاع باشد، جراحی توصیه می‌شود.

جراحی‌ سیاتیک

تسکین فوری درد و تاثیر طولانی مدت آن می‌تواند متفاوت باشد.

چند مطالعه بالینی که درمان‌های جراحی و غیرجراحی سیاتیک را با هم مقایسه کرده‌اند، تسکین بیشتر علائم و بهبود عملکرد را برای مواردی که جراحی کرده‌اند نشان داده‌اند. درمان‌های غیرجراحی معمولاً یکسان هستند.
نوع جراحی‌ سیاتیک و علت پزشکی زمینه‌ای نقش مهمی در نتیجه جراحی دارد. تکنیک‌های جدیدتر از روش‌های کم تهاجمی مانند میکرودیسککتومی برای فتق دیسک و لامینکتومی با هدایت آندوسکوپی برای تنگی نخاع استفاده می‌کنند. روش‌های کمتر تهاجمی معمولاً در مقایسه با جراحی‌های باز زمان بهبودی سریع‌تر و عوارض پس از جراحی کمتری دارند.
جراحی‌ سیاتیک نسبتا بی‌خطر است اما ممکن است خطراتی داشته باشد.
در حالی که جراحی‌ سیاتیک به طور معمول باعث تسکین درد در کاندیدهای انتخاب شده مناسب می‌شود، حدود 8 درصد از افرادی که تحت این جراحی قرار می‌گیرند ممکن است نیاز به جراحی دوم در عرض 2 سال داشته باشند.
هنگامی که جراحی‌ سیاتیک نمی‌تواند تسکین دهد، معمولاً به دلیل یک یا چند مورد از عوامل زیر است:

• تشخیص اولیه نادرست
• عوارض بعد از جراحی
• عوامل روانشناسی
• سلامت کلی بیمار
• مهارت جراح

نتیجه جراحی‌ سیاتیک ناموفق پس از اصلاح ناهنجاری ساختاری نیز امکان پذیر است. به عنوان مثال، جراح با موفقیت فتق دیسک را تصحیح می کند، اما بیمار ممکن است درد مداوم یا بدتر را تجربه کند، که نشان می‌دهد ممکن است درد در ابتدا از فتق دیسک نشات نگرفته باشد.
تصمیم گیری در مورد اینکه چه زمانی می‌خواهید جراحی‌ سیاتیک کنید یک تصمیم شخصی است. مطالعه در مورد انواع جراحی و مراقبت‌های غیرجراحی در دسترس برای وضعیت پزشکی خود، و تحقیق دقیق در مورد جراح، به شما کمک می‌کند تا تصمیمی آگاهانه بگیرید که برای شما مناسب‌تر است.
اگر به درد‌سیاتیک مبتلا هستید می‌توانید با شماره تلفن‌های کلینیک درد مهرگان تماس حاصل فرمایید.

اهداف شما از این جراحی چیست؟

تصمیم گیری در مورد جراحی سیاتیک زمانی که درد زیادی دارید می تواند سخت باشد. حتماً با جراح خود در مورد اهداف پس از جراحی، به ویژه آنهایی که در اطراف درد و فعالیت هستند، صحبت کنید. آیا انتظار دارید یک هفته دیگر به سر کار و باشگاه برگردید؟ آیا امیدوارید که درد به طور کامل و برای همیشه از بین برود؟

اگرچه بیشتر افراد پس از جراحی سیاتیک تا 90 درصد سطح درد خود را بهبود می‌بخشند، هیچ پزشکی نمی‌تواند این را تضمین کند. ممکن است بعد از جراحی همچنان بی حسی وجود داشته باشد و همیشه احتمال بازگشت سیاتیک در مهره دیگری وجود دارد.

بسته به نوع جراحی سیاتیک، بیشتر افراد روز بعد پیاده روی می کنند و بهبودی کامل معمولاً دو تا چهار هفته طول می کشد. جراحی کم تهاجمی معمولاً به معنای بهبودی سریع‌تر است، اما اگر جراحی شامل بیش از یک مهره یا دیسک باشد، ممکن است بهبودی کمر شما بیشتر طول بکشد.https://youtu.be/_b7KNPAEZKE?si=xac6wAUXzVWDSh0F

طب‌فیزیکی و توانبخشی (PM&R)، همچنین به عنوان فیزیوتراپ شناخته می‌شود، یک تخصص پزشکی است که به دنبال ترویج بهبودی و توانبخشی بیمارانی است که دچار آسیب یا ناتوانی شده‌اند. فیزیوتراپها بیماران را به دنبال سکته مغزی یا آسیب مغزی یا نخاعی درمان می‌کنند. آنها همچنین درد حاد یا مزمن و صدمات اسکلتی عضلانی ناشی از زمین خوردن، ورزش و محل کار را تشخیص و درمان می‌کنند. بسیاری در درمان کمر و گردن درد تخصص دارند.

PM&R چیست؟

متخصصین طب‌فیزیکی و توانبخشی به درمان کل فرد می‌پردازند. آنها نیازهای جسمی، عاطفی و اجتماعی بیمار را در طول توانبخشی برطرف می‌کنند. متخصصان طب‌فیزیکی و توانبخشی یک تیم توانبخشی را هدایت می‌کنند که ممکن است شامل فیزیوتراپیست یا کاردرمانگر، آسیب شناس گفتار زبان، مددکار اجتماعی و مربیان ورزشی باشد.
پزشکان PM&R در کلینیک‌ها، بیمارستان‌ها و مراکز توانبخشی کار می کنند.

چگونه طب‌فیزیکی و توانبخشی می‌تواند به من کمک کند؟

پزشکان PM&R می‌توانند به بیماران مبتلا به بیماری مزمن، درد یا ناتوانی کمک کنند تا به سمت عملکرد مطلوب پیشرفت کنند. توانبخشی شامل استفاده از عوامل فیزیکی و تمرینات درمانی برای کمک به بیماران است:

• کاهش درد
• بهبود کیفیت زندگی
• بهبودی از نقص موقت یا شدید
• نحوه استفاده از وسایل کمکی، مانند بریس، ویلچر، و واکر را بیاموزید.

طب‌فیزیکی و توانبخشی

مدیریت پزشکی

پزشکان طب‌فیزیکی و توانبخشی برای درمان و کنترل درد حاد یا مزمن با داروها و رویکردهای کل نگر که شامل تمرکز حواس، یوگا، پیلاتس، سوزن خشک و رژیم های غذایی ضد التهابی هستند، آموزش دیده اند.
درد حاد ارتباط مستقیمی با آسیب بافتی دارد و منشأ آشکاری دارد. درد مزمن، که منشا آن را می توان به سختی مشخص کرد، پایدار است و می‌تواند ماه ها ادامه داشته باشد. در برخی موارد مغز حتی پس از بهبودی آسیب به دریافت سیگنال‌های درد ادامه می‌دهد. درد مزمن نیز اغلب در شرایط مداوم مانند آرتریت یا سرطان وجود دارد.

• خودمراقبتی: بیماران می‌توانند با استفاده از وضعیت صحیح، با قرار دادن ستون فقرات خود در یک راستا، و با انجام فیزیوتراپی یا یک برنامه ورزشی منظم از کمر خود محافظت کنند. وقتی درد دارید، باید شیوه برخوردتان با فعالیت‌های روزانه را تغییر دهید. ممکن است لازم باشد فضای کاری و عادات روزانه ایستادن، نشستن و خواب خود را اصلاح کنید. همچنین ممکن است لازم باشد روش‌های مناسب برای بلند کردن و خم شدن را بیاموزید.

• الکترومیوگرام (EMG) و مطالعات هدایت عصبی: این آزمایش‌ها فعالیت الکتریکی عضلات و اعصاب بدن، معمولاً به بازو یا پا را اندازه‌گیری می‌کنند. این آزمایش‌ها می‌توانند به شناسایی یک وضعیت عصبی یا عضلانی مانند سندرم تونل کارپال، عصب نخاعی تحت فشار، نوروپاتی محیطی، میوزیت یا ALS کمک کنند. وجود یا عدم وجود آسیب می‌تواند در تعیین درمان بیشتر مفید باشد.
• بریس ها: پوشیدن بریس پشت یا گردن ممکن است در زمانی که عضلات در حال تقویت شدن پس از جراحی یا آسیب هستند توصیه شود. بریس می تواند اسپاسم و درد عضلانی را کاهش دهد و همچنین به بی‌حرکت کردن ستون فقرات در طول فرآیند بهبودی کمک کند.

مطالعه کنید: فیزیوتراپی (PT)

تزریق و روش‌ طب‌فیزیکی و توانبخشی

پزشکان طب‌فیزیکی و توانبخشی انواع آزمایش‌ها و درمان‌های کم تهاجمی را برای کمک به بهبودی بیماران از شرایط دردناک انجام می‌دهند. این  روش‌ها شامل:

تزریق استروئید اپیدورال (ESI):

درمان شامل تزریق کورتیکواستروئید و داروهای بی حس کننده به طور مستقیم در فضای اطراف اعصاب نخاعی است. اشعه ایکس برای کمک به هدایت سوزن به محل صحیح استفاده می‌شود. تسکین درد ممکن است یک هفته تا یک سال طول بکشد. هدف این است که شما را قادر به کار کردن، از سرگیری فعالیت‌های روزانه و انجام فیزیوتراپی کنید.

تزریق مفصل فاست:

این درمان شامل تزریق یک کورتیکواستروئید و داروهای بی‌حس کننده به مفصل فاست دردناک در پشت یا گردن است. تزریق می تواند التهاب و درد را تسکین دهد. همچنین می تواند به عنوان یک آزمایش تشخیصی برای تعیین اینکه کدام مفصل باعث درد می شود استفاده شود.

تزریقات مفصلی:

در طی این روش، داروهای کورتیکواستروئید و بی حس کننده به زانو، لگن، مچ پا، شانه، آرنج یا دست تزریق می‌شود. این تزریق احتمالاً باعث کاهش موقت درد می‌شود که می‌تواند شما را قادر به کار، از سرگیری فعالیت‌های روزانه و انجام فیزیوتراپی کند.

تزریق مفصل ساکروایلیاک (SI):

در طی این روش پزشک یک داروی کورتیکواستروئید و بی‌حس کننده را به مفصل بزرگ در ناحیه کمر و باسن تزریق می‌کند. این تزریق درد را تسکین می‌دهد و به تشخیص اینکه آیا مفصل SI باعث درد شما می‌شود یا اینکه درد از محل دیگری منشأ می گیرد کمک می‌کند.

تزریق بلوک عصبی:

این روش برای تعیین اینکه آیا درد شما از یک عصب یا مفصل است استفاده می‌شود. تزریق ماده بی‌حسی روی گیرنده درد یا نزدیک آن انجام می‌شود. طی چند ساعت آینده، بیماران تسکین درد خود را حس می‌کنند. اگر بلوک موفقیت آمیز باشد، ممکن است ابلیشن با فرکانس رادیویی توصیه شود.

فرسایش با فرکانس رادیویی (ریزوتومی):

اگر بلوک عصبی موفقی داشته باشید، این روش ممکن است توصیه شود. پزشک یک جریان فرکانس رادیویی را برای سوزاندن اعصاب حسی اطراف مفصل دردناک اعمال می‌کند و از رسیدن سیگنال های درد به مغز جلوگیری می‌کند. مزایای مورد انتظار فرسایش با فرکانس رادیویی شامل تسکین درد است که ممکن است از 6 ماه تا بیش از 2 سال، به شما امکان می‌دهد راحت کار کنید و در فعالیت‌های روزانه شرکت کنید.

آزمایش محرک طناب نخاعی:

این آزمایش شامل قرار دادن موقت الکترودهایی است که پالس‌های الکتریکی را به نخاع می‌رساند. الکترودها به دستگاه کوچکی که شبیه ضربان ساز است وصل می‌شوند. اگر پالس‌های الکتریکی با موفقیت سیگنال‌های درد را نادیده بگیرند و در نتیجه درد را کاهش دهند، آزمایش موفقیت آمیز تلقی می‌شود. سپس الکترودها و دستگاه محرک را می‌توان با جراحی کاشت.

طب‌فیزیکی و توانبخشی

تماشا کنید: رضایت بیماران پس از تزریق داخل مفصلی

پزشکان روانپزشکی درمان را بر اساس ارزیابی کامل تاریخچه پزشکی بیمار یا گزارش‌های عصبی، اشعه ایکس و آزمایش‌های آزمایشگاهی برنامه ریزی می‌کنند. آنها می‌توانند از الکترومیوگرافی (EMG) و آزمایش‌های هدایت عصبی برای ارزیابی عملکرد عصب و عضله استفاده کنند. درمان طب‌فیزیکی و توانبخشی ممکن است شامل هر ترکیبی از موارد زیر باشد: دارو، فیزیوتراپی، کاردرمانی، ماساژ، ورزش، تزریق ستون فقرات و موارد دیگر.
در هماهنگی با تیم طب‌فیزیکی و توانبخشی، هدف بهبود عملکرد در فعالیت‌های روزانه است. پیشرفت شما به دقت پیگیری می‌شود تا زمانی که علائم شما برطرف شود یا تثبیت شود. در برخی موارد، علائم پیشرفت می‌کنند، که نشان می‌دهد ممکن است جراحی مورد نیاز باشد. در این صورت، پزشک طب‌فیزیکی و توانبخشی شما می‌تواند شما را برای ارزیابی بیشتر به یک جراح ارجاع دهد.https://youtu.be/vXRr_c28JfE?si=kqTSlTVTnPV30nPz