زمانی که کمر درد به دلیل مشکل دیسک ستون فقرات ایجاد می‌شود، منشأ درد یا ناشی از تحریک عصب توسط یک دیسک بیرون زده یا از خود دیسک است. تمایز بین این دو می تواند باعث سردرگمی شود، زیرا پزشکان ممکن است از اصطلاحات مختلفی برای توصیف مشکل استفاده کنند، مانند لغزش دیسک، بیرون زدگی دیسک، فشار دادن عصب، و یا دیسک تحلیل رفته.

دردعصبی فشرده

هنگامی که دیسک ستون فقرات باعث فشرده سازی مکانیکی، تحریک یا التهاب ریشه عصبی مجاور می‌شود، این دیسک نیست که درد می‌کند، بلکه درد عصبی ناشی از نفوذ دیسک است. کمر درد ناشی از گرفتگی ریشه عصبی در قسمت پایین کمر شما می‎تواند در طول مسیر عصب به پای شما تابیده شده و مشکلات عصبی مانند بی‌حسی، ضعف، گزگز و یا احساس سوزن سوزن شدن ممکن است رخ دهد.

این نوع کمر درد از نظر پزشکی رادیکولوپاتی نامیده می شود. هنگامی که رادیکولوپاتی به دلیل تحریک یا فشرده شدن ریشه‌های عصبی خاص در قسمت پایین کمر (L4  تا S3 ) رخ می‌دهد، معمولاً به آن سیاتیک می‌ گویند.

گرفتگی اعصاب می‌تواند ناشی از موارد زیر باشد:

• فتق دیسک
• تنگی کانال نخاعی
• خارهای استخوانی که در نتیجه آرتروز ایجاد می‌شوند.

در حالی که کمتر شایع است، گرفتگی عصب ممکن است به دلیل شرایط دیگری مانند تومور، عفونت یا اسپوندیلولیستزیس نیز ایجاد شود.

مطالعه کنید: فتق دیسک کمر

درد دیسک دژنره شده

اگر منبع کمر درد شما دیسک بین مهره‌ای باشد، به آن کمردرد دیسکوژنیک می گویند. دیسک ستون فقرات ممکن است به دلیل ساییدگی یا ضربه تخریب شده و با مکانیسم‌های زیر باعث درد شود:

• التهاب با تحلیل رفتن دیسک، پروتئین‌های التهابی ممکن است در فضای دیسک آزاد شوند. یک دیسک تحلیل رفته نیز ممکن است دچارفتق شود و باعث نشت محتویات التهابی داخلی آن شود. این عوامل التهابی ممکن است اعصاب مجاور را تحریک کرده یا ملتهب کنند و باعث درد شوند.
• انقباض دژنراسیون ممکن است باعث از دست رفتن آب در دیسک شود و در نتیجه محتوای مایع از بین برود و چروکیده شود. درجه انقباض دیسک می‌تواند باعث باریک شدن کانال نخاعی شود و منجر به رادیکولوپاتی شود.
• ناپایداری بخش حرکت، انحطاط دیسک همچنین می‌تواند باعث ناپایدار شدن بخش ستون فقرات شود و در مقاومت در برابر حرکت در ستون فقرات موثر نباشد.

هنگامی که بدن تلاش می کند تا با التهاب، بی ثباتی و درد مقابله کند، ممکن است عضلات ناحیه دچار اسپاسم شوند که می‌تواند باعث درد شدید و تیرکشنده شود و کمردرد را بدتر کند. درد ناشی از دیسک تحلیل رفته ممکن است موضعی باشد یا ممکن است به ساق پای شما سرایت کند (رادیکولوپاتی).

روی علت کمر درد خود تمرکز کنید

با تمرکز برعلت اصلی درد، بر خلاف تسکین علائم، بهترین شانس را برای یافتن یک برنامه درمانی مناسب برای تسکین طولانی مدت خواهید داشت. پزشک می‌تواند آزمایش‌های بالینی و تشخیصی مربوطه را برای تأیید علت دقیق درد شما و تنظیم یک برنامه درمانی دقیق انجام دهد.

اگر در حال حاظر از کمردرد شدید رنج می‌بیرید می‌توانید از طریق ویزیت غیر حضوری کلینیک درد مهرگان با پزشکان ما در ارتباط باشید.

درد عصب سیاتیک که از پایین کمر به باسن و ساق پا می‌رسد، که معمولاً به عنوان سیاتیک شناخته می‌شود، می تواند علائم ناراحت کننده ای ایجاد کند و بر فعالیت‌های زندگی روزمره تأثیر بگذارد. هنگامی که خودمراقبتی و درمان‌های خانگی بی‌اثر هستند، ممکن است بخواهید درمان دارویی سیاتیک را برای تسکین علائم سیاتیک خود در نظر بگیرید.

اگر انتخاب‌های بی‌شماری برای درمان دارویی سیاتیک تسکین‌دهنده بر شما غلبه کرده است، در اینجا راهنمایی وجود دارد که به شما کمک می‌کند بفهمید کدام داروها برای تسکین درد عصب سیاتیک بهتر عمل می‌کنند.

داروهای بدون نسخه برای درمان دارویی سیاتیک

چندین داروی بدون نسخه (OTC) ممکن است درد سیاتیک را تسکین دهند. اگر شرایط پزشکی دیگری مانند مشکلات معده، قلب یا کلیه دارید، بهتر است قبل از مصرف هر دارو با پزشک خود مشورت کنید تا خطر عوارض جانبی را کاهش دهید.

داروهای خوراکی ممکن است التهاب را کاهش دهند.

داروهای ضد التهابی غیر‌استروئیدی (NSAIDs)، مانند ایبوپروفن و ناپروکسن به کاهش التهاب در بدن کمک می‌کنند و اثرات تسکین دهنده درد را ارائه می‌دهند.

NSAID ها معمولاً برای بیماران مبتلا به بیماری‌های زمینه‌ای، مانند بیماری مزمن کلیوی، توصیه نمی‌‍‌شوند.

داروهای موضعی ممکن است باعث تسکین فوری و موضعی درد شوند.

چندین پماد، ژل و کرم می‌توانند با تغییر جریان خون، کاهش التهاب و ایجاد اثر بی‌حسی به تسکین درد عصبی کمک کنند. داروهای موضعی رایجی که ممکن است به تسکین سیاتیک کمک کنند عبارتند از:

• متیل سالیسیلات

• منتول

• ترولامین سالیسیلات

• کپسایسین

• کافور

• کانابیدیول (CBD)

مطالعه کنید: علائم سیاتیک

از آنجایی که درمان دارویی سیاتیک موضعی به صورت موضعی عمل می‌کنند، ممکن است باعث تسکین فوری درد شوند. برخی از آماده سازی ها ممکن است باعث تحریک پوست شوند، بنابراین در ابتدا توصیه می‌شود مقدار کمی از آن را امتحان کنید.

چسب‌های دارویی ممکن است باعث تسکین درد طولانی مدت شوند.

چسب‌های حاوی لیدوکائین، یک داروی بی‌حس کننده موضعی، را می‌توان در داخل لباس پوشید و ممکن است یک اثر بی‌حس‌کننده مداوم ایجاد کند و درد سیاتیک را کاهش دهد.

نکاتی برای استفاده از داروهای موضعی برای درمان دارویی سیاتیک

درد سیاتیک از قسمت تحتانی ستون فقرات شما سرچشمه می‌گیرد و از عصب سیاتیک به سمت ران و ساق پا می‌رود.

• هنگامی که از درمان دارویی سیاتیک موضعی استفاده می کنید، کرم، ژل یا چسب لیدوکائین را روی لگن عقبی خود (جایی که ریشه‌های عصب سیاتیک شما قرار دارد) بمالید.
• درمان این ناحیه، به جای ران یا ساق پا که ممکن است درد بیشتر باشد، به کنترل و بی‌حس کردن درد در منشا آن کمک می‌کند و همچنین اعصاب مجاور را آرام می‌کند.

وقتی بعد از استفاده از داروهای موضعی تسکین درد را تجربه کردید، سعی کنید کشش‌های ساده کمر را انجام دهید. حرکات کششی و تمرینات هدفمند می‌توانند با تسکین فشار عصب سیاتیک، تقویت بافت‌ها و بهبود انعطاف پذیری در قسمت پایین کمر، از عود سیاتیک جلوگیری کنند.

داروهای تجویزی برای درمان دارویی سیاتیک

اگر درمان دارویی سیاتیک OTC علائم سیاتیک شما را تسکین نمی‌دهد، با پزشک خود در مورد داروهای تجویزی صحبت کنید.

• ممکن است برای یک دوره کوتاه (2 تا 6 هفته) زمانی که داروهای OTC شکست می‌خورند و قبل از انجام درمان‌های تهاجمی‌تر، مانند تزریق استروئید اپیدورال، تجویز شوند.
• استفاده از این داروها ممکن است در میان برخی پزشکان به دلیل عوارض جانبی بالقوه یا عدم اثربخشی اثبات شده آنها بحث برانگیز تلقی شود.

دوز دارو بسته به نوع داروی مورد استفاده و شدت علائم، کنترل می‌شود.

شل کننده‌های عضلانی ممکن است درد و سفتی کمر را در سیاتیک حاد کاهش دهند.

شل کننده‌های عضلانی، مانند سیکلوبنزاپرین، عضلات سفت و منقبض را شل می‌کنند و اسپاسم را کاهش می‌دهند. اسپاسم عضلانی ممکن است در نتیجه بیماری زمینه‌ای ایجاد شود که باعث سیاتیک می‌شود، مانند مشکل دیسک یا التهاب عضلات کمر ویا لگن. این داروها ممکن است به تسکین سفتی کمر ناشی از اسپاسم عضلانی کمک کنند و ممکن است در درمان سیاتیک حاد مفیدتر باشند.

با توجه به عوارض جانبی بالقوه و خطر سوء مصرف و وابستگی، این داروها با احتیاط استفاده می‌شوند و ممکن است برای افراد مبتلا به مشکلات کبدی، کلیوی و یا قلبی مناسب نباشند.

مطالعه کنید:درمان درد سیاتیک

استروئیدهای خوراکی ممکن است التهاب ریشه عصب سیاتیک را کاهش دهند

استروئیدهای خوراکی مانند متیل پردنیزولون و پردنیزون به کاهش التهاب کمک می‌کنند. پزشکان ممکن است استروئیدهای خوراکی را برای درمان سیاتیک حاد به دلیل التهاب ریشه عصبی نخاعی تجویز کنند. استروئیدها معمولاً برای دوره‌های کوتاه درمان تجویز می‌شوند.

برای سیاتیک مزمن، پزشکان ممکن است داروهای ضد صرع و ضد افسردگی را تجویز کنند که نشان داده است درد عصبی را بهبود می‌بخشد. برای کاهش خطر عوارض جانبی بالقوه، درمان معمولا با دوز کم شروع می‌شود و به تدریج افزایش می‌یابد تا کمترین دوز موثر تعیین شود.

سیاتیک به طور معمول در عرض 4 تا 6 هفته بدون عوارض طولانی مدت بهبود می‌یابد. برای درمان دارویی سیاتیک استفاده کوتاه مدت پزشک شما می‌تواند به انتخاب داروی مناسب برای علت خاص سیاتیک، سن و سلامت عمومی و تحمل کمک کند. برای تسکین درد طولانی مدت و جلوگیری از عود، با پزشک خود در مورد درمان‌های خاص تری برای علت درد خود مانند فیزیوتراپی، دستکاری دستی و ماساژ درمانی صحبت کنید.

ویدئو را ببینید: درمان سیاتیک

تنگی کانال نخاعی می‌تواند باعث ایجاد درد متناوب کمر، بازو یا پاهای شما بشود. علایمی که در این مقاله ذکر می‌شود ممکن است نشان دهنده تنگی کانال نخاعی باشد.

تنگی کانال نخاعی زمانی اتفاق می‌افتد که دهانه‌های استخوانی اعصاب نخاعی (فورامن) و یا طناب نخاعی (کانال مرکزی) باریک شوند. این باریک شدن ممکن است طناب نخاعی و یا اعصاب نخاعی شما را فشرده کند و در نقاط مختلف ستون فقرات شما ایجاد شود. تنگی کانال نخاعی وضعیتی است که بیشتر در افراد بالای 60 سال رخ می دهد و با افزایش سن بدتر می‌شود.

علامت‌های تنگی کانال نخاعی

در اینجا 6 علامت و نشانه معمولی وجود دارد که اگر مشکوک هستید که درد شما ناشی از تنگی کانال نخاعی است باید مراقب آنها باشید. بسته به نوع و محل تنگی، یک یا چند علامت ممکن است تجربه شود.

1.لنگیدن نوروژنیک

هنگامی که اعصاب کمر فشرده می‌شوند، ممکن است لنگیدن عصبی را در پاهای خود تجربه کنید. که معمولاً دارای ویژگی های زیراست:

.درد و یا بی حسی مداوم در پاها درهنگام ایستادن

• افزایش درد ویا بی حسی در پاها هنگام راه رفتن در فواصل متغیر و یا هنگام خم شدن ستون فقرات به عقب
• مشکل درانجام تمرینات یا فعالیت های عمودی
• بهبود یا رفع درد و یا بی حسی با استراحت

درد لنگیدن نوروژنیک معمولاً زمانی که ستون فقرات خود را به جلو خم می‌کنید (مانند زمانی که به سبد خرید یا واکر تکیه داده‌اید، چمباتمه زدن، نشستن و خم شدن به جلو) تسکین می‌یابد.

پزشک شما احتمالاً باید این درد را از لنگش عروقی که می تواند لنگش عصبی را تقلید کند، متمایز کند

2.سیاتیک

فشرده شدن ریشه های عصبی در قسمت پایین کمر ممکن است منجر به رادیکولوپاتی(تیر کشیدن) کمری یا سیاتیک شود البته بسته به ریشه های عصبی آسیب دیده. سیاتیک به صورت درد و ضعف عصبی است که معمولاً در یک پا احساس می‌شود.

بسته به ریشه‌های عصبی آسیب دیده، درد ممکن است در ناحیه کمر، باسن، ران، ساق پا ایجاد شود. احساس سوزن سوزن شدن، گزگز، ضعف ویا بی حسی نیز ممکن است در نواحی تحت تاثیر درد رخ دهد.

3. افتادگی پا

فشردگی ریشه‌های عصبی L4 و L5 در قسمت تحتانی ستون فقرات ممکن است باعث ضعف حرکتی در پای شما و در نتیجه افتادن پا شود. در نتیجه، فرد ممکن است به طور غیرارادی پای خود را بکشد یا تمایل به زمین خوردن در هنگام تلاش برای راه رفتن را داشته باشد.

فشردگی ریشه عصبی S1 ممکن است باعث ضعف در حین راه رفتن روی انگشتان پا شود.

 4.مشکلات راه رفتن

تنگی کانال نخاعی بسته به محل آن در ستون فقرات می‌تواند راه رفتن را به طرق مختلف تحت تاثیر قرار دهد، به عنوان مثال:

• تنگی کانال نخاعی (در ناحیه کمر) ممکن است به دلیل افتادگی پا باعث مشکلات راه رفتن شود. این عارضه همچنین ممکن است باعث ضعف در عضلات ران و ساق پا، مانند عضلات چهارسر ران و ساق پا شود.
• تنگی کانال نخاعی (درناحیه گردن) همراه با فشردگی طناب نخاعی ممکن است باعث ایجاد مشکل در حفظ تعادل در حین راه رفتن، به خصوص در تاریکی شود.

تغییرات در راه رفتن ممکن است درابتدا به‌ قدری ظریف باشد که نتوان متوجه آن شد. با گذشت زمان، این وضعیت ممکن است با کاهش چشمگیری روبرو شود.

5.تیرکشیدن درد دربازو

تنگی‌کانال نخاعی ممکن است باعث سوزش خفیف تا متوسط ​​یا درد شوک مانند در گردن، شانه و یا بازو شود. احساسات غیر طبیعی، مانند گزگز، خزیدن، و یا بی‌ حسی ممکن است در هر دو دست احساس شود. بازوها و دست ها ممکن است احساس ضعف کنند.

6.از دست دادن مهارت‌های حرکتی ظریف

تنگی کانال نخاعی در ستون فقرات گردنی ممکن است در انجام کارهایی که شامل مهارت های حرکتی ظریف دست است، مانند بستن دکمه های پیراهن، مشکل ایجاد کند. در مراحل پیشرفته ممکن است نوشتن با مشکل مواجه شود و در نهایت در دست گرفتن خودکار غیرممکن شود.

اگر این علائم آشنا به نظر می‌رسد، با پزشک خود مشورت کنید، زیرا تنگی کانال نخاعی ممکن است بدون درمان بدتر شود.

علائم هشدار و علائم تنگی نخاعی

به ندرت، تنگی شدید کانال نخاعی ممکن است باعث علائم هشدار، مانند بی‌اختیاری روده ویا مثانه، بی حسی در قسمت داخلی ران‌ها و ناحیه تناسلی و یا ضعف شدید در هر دو پا شود.

این علائم نشان دهنده یک بیماری جدی پزشکی مانند سندرم دم اسب است که باید برای جلوگیری از از دست دادن دائمی عملکرد در پاها، فورا درمان شود.

مطالعه کنید: جراحی لامینکتومی کمری در تنگی کانال نخاعی

گزینه‌های درمان تنگی کانال نخاعی

تشخیص دقیق توسط یک پزشک متخصص برای تعیین علت زمینه ای تنگی‌کانال نخاعی ضروری است. بسته به علت و شدت آن، پزشک ممکن است درمانهای غیرجراحی مانند فیزیوتراپی، داروهای تسکین دهنده درد و یا اصلاح فعالیت را پیشنهاد کند. گاهی ممکن است روش‌های کم تهاجمی مانند تزریق استروئید اپیدورال توصیه شود. جراحی به ندرت به عنوان درمان خط اول توصیه می شود مگر اینکه علائم شدید یا نقص عصبی وجود داشته باشد.

تماشا کنید:

بررسی اجمالی درد دنبالچه

درد دنبالچه در پایین ستون فقرات، ناحیه‌ای به نام دنبالچه است. درد می‌تواند ناشی از زمین خوردن، زایمان، نشستن زیاد یا در موارد نادر تومور باشد. تشخیص اغلب شامل رد سایر شرایطی است که باعث درد در نزدیکی دنبالچه می‌شود. زخم دنبالچه ممکن است هفته‌ها تا ماه‌ها طول بکشد تا بهبود یابد. اکثر بیماران با نشستن روی یک بالشتک شکل دار، فیزیوتراپی و تزریق استروئید به مفصل بهبود می‌یابند.

درد دنبالچه یا کوکسیداینیا چیست؟

دنبالچه که در پایه ستون فقرات قرار دارد از 3 تا 5 مهره استخوانی تشکیل شده است. با رباط ها و ماهیچه‌های قوی به ساکروم می‌چسبد.

درد در دنبالچه بسته به وسعت و علت آسیب از خفیف تا شدید متغیر است. درد حاد به طور ناگهانی رخ می دهد و معمولاً طی چند روز تا چند هفته بهبود می یابد. درد مزمن ممکن است کسل کننده و دردناک باشد. ناشی از التهاب است و بیش از سه ماه ادامه دارد.

علائم درد دنبالچه چیست؟

درد دنبالچه معمولا در ناحیه بین باسن به وجو می‌آید. به خصوص هنگام نشستن می‌تواند دردناک باشد. برخی افراد در سوار شدن به ماشین مشکل دارند. درد ممکن است همیشه احساس شود یا با فعالیت‌هایی که بر روی دنبالچه فشار وارد می کند، مانند: دوچرخه سواری یا اسب سواری، بدتر شود. درد همچنین هنگام حرکت از حالت نشسته به حالت ایستاده یا بالعکس می‌تواند بدتر شود.

علت ایجاد درد دنبالچه چه می‌تواند باشد؟

دنبالچه ممکن است در اثر افتادن ناگهانی، زایمان، خم شدن بیش از حد هنگام نشستن، دررفتگی جزئی یا خار استخوانی آسیب ببیند. چاقی خطر درد را افزایش می دهد، زیرا فشار بیشتری را روی استخوان دنبالچه وارد می‌کند. درد همچنین می تواند بدون دلیل شناخته شده ایجاد شود. در زنان بیشتر از مردان رخ می‌دهد و می‌تواند در هر سنی رخ دهد.

روش تشخیص درد دنبالچه چیست؟

ارزیابی شامل تاریخچه پزشکی و معاینه فیزیکی است. پزشک متخصص درمان درد دنبالچه تمام اطلاعاتی را که ارائه می‌دهید، از جمله سابقه آسیب، محل درد و مشکلات ایستادن یا نشستن را در نظر می‌گیرد. ممکن است از شما خواسته شود در موقعیت‌های مختلف بایستید یا حرکت کنید و به جایی که احساس درد می‌کنید اشاره کنید.

آزمایشات خاص به تعیین اینکه آیا دنبالچه منشا درد شماست یا خیر کمک می‌کند. معاینه رکتوم می‌تواند به رد احتمال کیست کمک کند. ممکن است برای کمک به تشخیص و بررسی مشکلات بالای ستون فقرات، مطالعات تصویربرداری مانند اشعه ایکس، CT  یا MRI تجویز شود. سایر بیماری‌هایی که می‌توانند شبیه درد دنبالچه یا کوکسیدینیا باشند عبارتند از سیاتیک، زونای باسن، ساکروایلییت یا شکستگی.

مطالعه کنید: تزریق اپیدورال لگن

چه درمان‌هایی برای این بیماری در دسترس هستند؟

درمان غیر جراحی:

یک “بالشتک راحتی” با شکلی که یک بریدگی زیر دنبالچه دارد، اغلب اولین خط درمان است. اگر حرکات روده باعث افزایش درد شود، تغییرات رژیم غذایی (افزایش فیبر) و نرم‌کننده‌های مدفوع می‌تواند مفید باشد. برخی از بیماران ممکن است به داروهای ضد التهاب خوراکی یا چسب‌های موضعی، کرم‌ها یا پماد ضد درد نیاز داشته باشند.

فیزیوتراپی:

فیزیوتراپیست می‌تواند یک درمان کششی برای کاهش سفتی عضلات اطراف دنبالچه ایجاد کند. آنها همچنین می‌توانند تکنیک‌های موبیلیزاسیون را در اطراف دنبالچه و لگن برای کمک به کاهش درد ناشی از جای زخم یا سفتی انجام دهند. تمریناتی را در خانه برای تقویت ناحیه دنبالچه و کف لگن انجام دهید.

ورزش عضلات دنبالچه:

به پشت دراز بکشید و هر دو زانو را خم کنید. ماهیچه‌های شکم خود را در حالی که ناف را به سمت ستون فقرات فرو برده‌اید، سفت کنید ولی نفس خود را حبس نکنید. 15 تکرار، 5-10 ثانیه نگه دارید، 3 بار در روز.

تمرینات کگل:

ماهیچه‌های کف لگن خود را منقبض کنید انگار می‌خواهید جلوی جریان ادرار را بگیرید. عضلات کف لگن را منقبض و بلند کنید. 15 تکرار، 2-4 ثانیه نگه دارید، 3 بار در روز

تزریق مفاصل:

استروئیدها می توانند برای کاهش تورم و التهاب اعصاب درد دنبالچه مفید باشند. تزریق مفاصل یک روش کم تهاجمی است که در آن پزشک یک کورتیکواستروئید و یک داروی بی‌حس کننده ضد درد را به مفصل دردناک تزریق می‌کند. نتایج معمولا موقتی هستند، اما اگر تزریق مفید باشد، می‌توان آن را تا 3 بار در سال تکرار کرد. (جهت مشاوره برای درمان درد دنبالچه می‌توانید از طریق شماره مستقیم کلینیک درد مهرگان تماس بگیرید.)

بلوک عصبی:

تزریق به اعصاب بلوک یا به طور خاص‌تر، بلوک‌های گانگلیونی یکی از روش‌های مفید درمان درد دنبالچه می‌باشد. تزریق‌های موفقیت‌آمیز نشان می‌دهد که می‌توانید از عصب‌کشی با فرکانس رادیویی یا آر اف سود ببرید. روشی که از جریان الکتریکی برای از بین بردن رشته‌های عصبی حامل سیگنال‌های درد در مفصل استفاده می‌کند.

جراحی باز برای درمان درد دنبالچه:

در موارد نادر، اگر درمان‌های غیرجراحی و تزریق‌ها باعث تسکین درد نشوند، برداشتن دنبالچه با جراحی توصیه می‌شود.

مطالعه کنید: تزریق بلوک عصبی

پیشگیری از ایجاد درد دنبالچه

شما می‌توانید با اتخاذ وضعیت مناسب، با اجتناب از نشستن طولانی مدت و با اجتناب یا به حداقل رساندن فعالیت دردناک، از ناحیه دنبالچه محافظت کنید. انجام ندادن حرکاتی که باعث درد می‌شود، نگرش مثبت، فعالیت منظم و بازگشت سریع به کار از عناصر مهم بهبودی هستند. اگر در ابتدا نمی‌توانید وظایف شغلی معمول خود را انجام دهید، شغل خود را برای مدتی محدود تغییر دهید.

راه‌های پیشگیری از بازگشت درد دنبالچه:

•          وضعیت مناسب در هنگام نشستن، ایستادن، حرکت کردن
•          ورزش منظم همراه با کشش و تقویت
•          تجهیزات و روش‌های مناسب در صورت شرکت در ورزش‌های سنگین
•          استفاده از کمربند ایمنی در سفر
•          یک محل کار استاندارد
•          تغذیه خوب، وزن مناسب، کاهش چربی بدن
•          تکنیک‌های کنترل استرس و آرامش
•          سیگار کشیدن ممنوع

ویدئو را تماشا کنید: چرا تزریق اپیدورال مفید است؟

اگر به هر دلیلی دچار درد دنبالچه هستید، برای درمان آن می‌توانید با کلینیک فوق تخصصی درد مهرگان تماس بگیرید. یا با شماره مستقیم 02122873994 تماس بگیرید.

افسردگی رایج ترین اختلال روانی در میانسالان و سالمندان است. این بیماری با احساس فقدان، خشم و غم و اندوه همراه است و باعث اختلال فعالیت های روزانه افراد خواهد شد.

افسردگی در سالمندان

از علل افسردگی و بدخلقی افراد در سالمندی دردهای مزمن مانند زانو درد، كمر درد، و انواع دردهای عضلانی اسكلتی است. از علایم آن می توان به گریه بی مورد، عدم تمایل به رفت و آمد و معاشرت، بی خوابی و یا خواب آلودگی بیش از اندازه اشاره کرد. افراد درگیر به علت عدم توانایی در فعالیت ها، مانند گذشته مرتب درگیر فكر و خیال شده و دچار افسردگی می گردند. به همین علت درمان دردها و پیشگیری از پیشرفت آنها مانند آرتروز تاثیر به سزایی در بهبود كیفیت زندگی این افراد خواهد داشت. افسردگی، اضطراب و نگرانی ارتباط چشمگیری با شدت درد احساس شده توسط بیمار دارند.

در بیمار دچار درد، افسردگی، اضطراب و نگرانی باعث افزایش احساس درد است. کمردردهای عصبی را می توان به وسیله روان درمانی، کاهش مشغولیت های ذهنی و مدیریت خشم برطرف کرد. نوع عصبی به طور تقریبی با نوع معمولی یکسان است. تفاوت این نوع دردهای عصبی با دردهای ناشی از آسیب دیدگی ستون فقرات و دیسک از طریق معاینه و عکسبرداری آشکار خواهد شد. این نوع درد را خود فرد نمی تواند تشخیص بدهد. منتها اطرافیان فرد بیمار متوجه کاهش میزان درد در هنگام مشغولیت ذهنی می گردند.

کمردردهای عصبی

‎در کمردردهای عصبی و در مواقع گوشه گیری، نگرانی و افسرده گی، درد به سراغ فرد می آید. برعکس کمردردهایی که بر اثر مشکل در ستون مهره ها به وجود آمده، با فعالیت زیاد تشدید می شوند.

‎گاهی معضلات روانی مانند افسردگی فرد را به کمردرد مبتلا می کنند. شروع کمردردهای عصبی، روان تنی خود فرد است. به همین دلیل وی متوجه منشأ عصبی کمردرد نمی شود. این نوع کمردردها را می توان به وسیله روان درمانی، کم کردن مشغولیت های ذهنی، دوری از استرس و مدیریت خشم کاهش داد.

عامل افسردگی در افراد سالخورده

یكی از عوامل مهم در ایجاد افسردگی در افراد سالخورده وجود دردهای عضلانی اسكلتی و محدودیت های حركتی ایجاد شده ناشی از آن است. نكته مهم در افراد مسن اینكه گاهی كاهش دردها حتی به مقدار كم، تاثیر شگرفی بر میزان فعالیت آنها و رهایی از افسردگی دارد.

یكی از علل بدخلقی در افراد سالمند دردهای مزمن مانند زانو درد، كمر درد، و انواع دردهای عضلانی اسكلتی است. از علایم آن می توان به گریه بی مورد، عدم تمایل به رفت و آمد و معاشرت، بی خوابی یا خواب آلودگی بیش از اندازه و غیره اشاره کرد. افراد درگیر به علت عدم توانایی در فعالیت ها مانند گذشته مرتب درگیر فكر و خیال شده و دچار افسردگی خواهند شد.

به همین علت درمان دردها و پیشگیری از پیشرفت آنها مانند آرتروز تاثیر به سزایی در بهبود كیفیت زندگی این افراد خواهد داشت.

جراحی سیاتیک معمولاً زمانی انجام می شود که درد و یا ضعف ساق پا ثابت یا پیشرونده باشد. حتی پس از آنکه روش های مختلف درمان های غیرجراحی سیاتیک برای بیمار انجام شده باشد. در موارد معدودی، ممکن است جراحی به عنوان اولین گزینه در نظر گرفته شود.

چند نمونه که جراحی به عنوان اولین گزینه در نظر گرفته می شود عبارتند از:

سندرم دم اسب

یک اورژانس پزشکی است که در آن ریشه های عصبی دم اسب فشرده شده و عملکرد حرکتی و حسی در قسمت تحتانی بدن از بین می رود.

تومورها

جمع آوری شدن مایعات (کیست یا آبسه)، یا شکستگی های شدید در ستون فقرات کمری
سیاتیک دو طرفه – علائم سیاتیکی است که هر دو پا را تحت تأثیر قرار می دهد. ممکن است ناشی از فتق دیسک چند سطحی، فتق شدید تک سطحی یا تنگی مرکزی ستون فقرات باشد.

عفونت در ناحیه لگن

عفونت هایی که به دارو پاسخ نمی دهد. علاوه بر این، زمانی که درد و یا ضعف ساق پا برای بیش از 6 تا 8 هفته با وجود درمان های غیر جراحی وجود داشته باشد و یا زمانی که درد بر فعالیت های روزمره تأثیر می گذارد، ممکن است عمل جراحی در نظر گرفته شود.

جراحی با هدف از بین بردن علت سیاتیک و کنترل علائم ساق پا مانند درد و ضعف انجام می شود. با این حال، کمردرد همراه با سیاتیک ممکن است پس از جراحی بهبود نیابد.

میکرودیسککتومی به جای جراحی سیاتیک

میکرودیسککتومی یک روش جراحی رایج است که برای درمان سیاتیک ناشی از فتق دیسک کمر استفاده می شود. در این جراحی قسمت کوچکی از عناصر دیسک زیر ریشه عصبی و یا استخوان روی ریشه عصبی خارج می شود. این عمل از نظر فنی یک جراحی باز است، میکرودیسککتومی از تکنیک های کم تهاجمی استفاده می کند و می تواند با یک برش نسبتا کوچک و حداقل آسیب بافتی انجام شود.

تحقیقات نشان می دهد که تا 86 درصد از بیماران ممکن است پس از جراحی میکرودیسککتومی تسکین درد سیاتیک را تجربه کنند.

جراحی های کمر برای رفع فشار

تعدادی از روش های جراحی برای تسکین علل مختلف فشار یا تحریک ریشه عصبی به جز عمل سیاتیک موجود است، مانند:

لامینکتومی

در این روش قسمتی یا تمام لامینا برداشته می شود تا فضای بیشتری برای اعصاب نخاعی فراهم شود. معمولاً برای درد سیاتیک ناشی از تنگی ستون فقرات کمری انجام می شود. تخمین زده می شود که 75 تا 90 درصد بیماران ممکن است پس از جراحی لامینکتومی کمری تسکین درد را تجربه کنند.

فورامینوتومی

در این روش، نوروفورامن با از بین بردن رشد بیش از حد استخوانی بزرگ می شود و فضای بیشتری برای ریشه عصب فراهم می کند که از طریق این دهانه کانال ستون فقرات باز می شود.

فاستکتومی

این روش جراحی برای از بین بردن فشردگی روی اعصاب تحت فشار ناشی از تحلیل رفتن مفاصل فاست استفاده می شود. مفاصل فاست معمولاً برای از بین بردن فشار عصبی ، کوتاه شده، بریده می شوند یا برداشته می شوند. تخمین زده می شود که 85 درصد از بیماران ممکن است پس از عمل جراحی فاستکتومی تسکین درد را تجربه کنند.

در صورت لزوم، این روش های جایگزین جراحی سیاتیک، ممکن است ترکیب شده و همزمان انجام شوند. به عنوان مثال، عمل لامینکتومی ممکن است همراه با فورامینوتومی انجام شود و جراحی لامینوفورامینوتومی نامیده می شود. روش های دیگر ممکن است در ترکیب با موارد فوق انجام شود، شامل برداشتن رباط ، استئوفیت (رشد غیرطبیعی استخوان) و یا هیپرتروفیک (رشد بیش از حد) رباط.

جراحی سیاتیک یا درمان غیر جراحی؟

تحقیقات نشان می دهد که عمل سیاتیک در مقایسه با درمان های غیر جراحی ممکن است باعث کاهش بییشتر درد و بهبود نتیجه تا ۱ سال شود. با این حال، در دراز مدت (4 تا 10 سال)، نتایج برای هر دو رویکرد معمولا مشابه است.

تصمیم به جراحی سیاتیک معمولاً انتخاب بیمار است مگر اینکه یک اورژانس پزشکی مانند سندرم دم اسبی وجود داشته باشد. تصمیم بیمار برای انجام جراحی بر اساس میزان درد و اختلال عملکرد، مدت زمانی که درد ادامه دارد، سلامت کلی بیمار و همچنین ترجیحات شخصی بیمار است. برای مشاوره بهتر با پزشکان متخصص ما در کلینیک درد مهرگان تماس بگیرید. همچنین می توانید از طریق ویزیت غیر حضوری درد کمر کلینیک درد مهرگان مستقیماً مشکلتان را حل کنید.

درمان درد سیاتیک برای فرد مبتلا برای جلوگیری از پیشرفت علائم در اسرع وقت توصیه می شود. درمان سیاتیک ممکن است شامل روشهای  غیر جراحی و جراحی باشد. به طور معمول، ابتدا روش های غیرجراحی امتحان می شوند. زمانی که علت اصلی آن جدی باشد ( مانند پارگی کامل دیسک)و یا نقایص عصبی پیشرونده مانند ضعف شدید پا رخ دهد، ممکن است جراحی گزینه اول جراحی باشد.

درمان غیر جراحی سیاتیک

درمان‌های خط اول سیاتیک معمولاً شامل ترکیبی از فیزیوتراپی، داروها، تزریق‌های درمانی (و در مواردی عمل بسته یا لیزری)و درمان‌های جایگزین است.

سیاتیک حاد معمولا با 4 تا 6 هفته درمان غیرجراحی بهتر می شود. برای سیاتیک مزمن با درد بیش از 8 هفته، زمان درمان ممکن است بیشتر طول بکشد و ممکن است به علت زمینه‌ای آن بستگی داشته باشد.

فیزیوتراپی برای سیاتیک

فیزیوتراپی ترکیبی از تقویت و کشش  را شامل می شود و جزء اصلی تقریباً هر طرح درمانی سیاتیک است. تمرینات درمانی نیز ممکن است به برنامه فیزیوتراپی اضافه شود.

اهداف فیزیوتراپی و تمرینات برای درمان درد سیاتیک عبارتند از:

• تقویت ستون فقرات و عضلات کمر، شکم، باسن و لگن
• افزایش استحکام هسته دیسک
• کشش عضلات سفت و غیر قابل انعطاف مانند همسترینگ
• افزایش تبادل مایعات و مواد مغذی در بدن با تمرینات هوازی سبک مانند پیاده روی، شنای سبک یا استخر درمانی.

در حالی که ممکن است کمی استراحت یا اصلاح فعالیت ضروری باشد، مهم است که تا حد امکان فعالیت خود را حفظ کنید و از دوره‌های طولانی عدم فعالیت فیزیکی یا استراحت در تخت خودداری کنید.(به جز در موارد خاص با دستور پزشک)

دارو برای درمان درد سیاتیک

چند نمونه از داروهای مورد استفاده برای درمان درد سیاتیک عبارتند از:

• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن
• استروئیدهای خوراکی، مانند پردنیزولون
• داروهای ضد تشنج، مانند گاباپنتین
• داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای، مانند آمی تریپتیلین
• مسکن های اپیوئیدی، مانند ترامادول یا اکسی کدون

این داروها معمولاً به منظور تسکین درد و امکان شرکت بیمار در فیزیوتراپی مصرف می شوند. داروهایی مانند مسکن های اپیوئیدی معمولاً برای مدت کوتاهی برای جلوگیری از اعتیاد تجویز می شوند.

توجه داشته باشید که این داروها بایستی توسط پزشک شما تجویز شوند.

ماساژ درمانی

اشکال خاصی از ماساژ درمانی، مانند ماساژ بافت عمیق، ممکن است برای تسکین درد مفید باشد. مزایای ماساژ درمانی عبارتند از:

• بهبود گردش خون که به نوبه خود پاسخ درمانی بهتری در بدن ایجاد می کند
• شل کردن عضلات سفت، که ممکن است به درد کمک کند
• ترشح اندورفین، هورمون هایی در بدن که به عنوان مسکن های طبیعی عمل می کنند

تزریقات درمانی کمری برای سیاتیک

تزریق‌های درمانی کمری ممکن است به درمان درد ناشی از شرایطی که بر عصب سیاتیک تأثیر می‌گذارد کمک کند.

از تزریقات با هدف تسکین و درد مواردی درمان  استفاده می‌شود تا بیمار بتواند به طور کامل در برنامه فیزیوتراپی شرکت کند و از آن بهره‌مند شود. تزریق ها همچنین نقشی در تشخیص منبع درد دارند و ممکن است برای شناسایی اعصاب هدف استفاده شوند.

رایج ترین انواع تزریق برای تسکین درد سیاتیک عبارتند از:

تزریق استروئید اپیدورال

درمان سیاتیک با تزریق اپیدورال امکان پذیر اتس. همچنین تزریق استروئید اپیدورال به تسکین درد سیاتیک ناشی از شرایطی مانند تنگی ستون فقرات، فتق دیسک یا بیماری دژنراتیو دیسک کمک می کند. اهداف اولیه این درمان عبارتند از:

• کنترل پاسخ التهابی اطراف عصب سیاتیک ناشی از منابع شیمیایی و مکانیکی درد، مانند فتق دیسک یا دیسک تحلیل رفته.
• کاهش فعالیت سیستم ایمنی برای کاهش تولید سلول های التهابی در بدن.

استروئیدهای تزریق شده در فضای اپیدورال در انتهای عصب و سایر بافت‌ها پراکنده می‌شوند و اثر ضد التهابی را در ساختارهای انتقال دهنده درد از بین می‌برند.

بلوک‌های انتخابی ریشه عصبی (تزریق فورامینال)

این نوع تزریق در نزدیکی عصب نخاعی به هنگام خروج از سوراخ بین مهره ای (دهانه استخوانی بین مهره های مجاور) انجام می شود. این دارو التهاب را کاهش می دهد و درد منتقل شده توسط عصب را بی حس می کند. بلوک‌های انتخابی ریشه عصبی ممکن است روی یک یا چند ریشه عصبی از L4 تا S3 برای کنترل درد سیاتیک انجام شود.

برای اکثر تزریق‌های درمانی، نتایج به طور گسترده ای متفاوت است. برخی از افراد ممکن است تسکین درد فوری و پایدار را تجربه کنند، برخی ممکن است تنها برای چند هفته یا چند ماه تسکین درد داشته باشند، و برخی ممکن است اصلاً تسکین درد نداشته باشند.

فهرست فوق از درمان‌های بالقوه به هیچ وجه کامل نیست. برای هر کسی که درد سیاتیک را تجربه می کند، توصیه می‌شود برای درمان با متخصصین یا فوق تخصص دردو یا متخصص جراحی مغز و اعصاب و ستون فقرات ویا به متخصص طب فیزیکی و توانبخشی واجد شرایط مشورت کند. به عنوان یک قاعده کلی، اگر روش‌های غیرجراحی بعد از 6 تا 8 هفته درمان نتوانند هیچ گونه نتیجه ای به همراه داشته باشدو  یا اگر نقایص عصبی (مانند ضعف شدید پا) افزایش یابد، ممکن است جراحی در نظر گرفته شود.

کمر درد و درمان آن توسط ورزش چگونه امکان پذیر است؟ تمرینات کمر تقریباً همیشه برای بازتوانی ستون فقرات و کاهش کمر درد ضروری است. معمولاً یک برنامه تمرینی کنترل شده و تدریجی که برای یک فرد طراحی می شود.

یک درمان معمولی برای کمردرد این است که کمر را ریلکس کنید – ماندن در رختخواب یا حداقل توقف فعالیت های شدید – استراحت بیش از یک یا دو روز در واقع می تواند روند بهبودی را تضعیف کند و درد را بدتر کند.

فواید ورزش

ورزش هنگامی که به صورت کنترل شده انجام شود، برای تسکین درد عالی است .تمرینات برای تسکین کمر درد فواید زیادی دارند، از جمله:

• تقویت عضلات حمایت کننده از ستون فقرات، برداشتن فشار از دیسک های ستون فقرات و مفاصل فاست
• کاهش اسپاسم و بهبود تحرک
• بهبود گردش خون برای توزیع بهتر مواد مغذی در بدن، از جمله به دیسک های ستون فقرات
• ترشح اندورفین که به طور طبیعی می تواند درد را تسکین دهد. ترشح مکرر اندورفین می تواند به کاهش وابستگی به داروهای مسکن کمک کند. اندورفین همچنین می تواند خلق و خوی را بهبود بخشد و علائم افسردگی را تسکین دهد، که یک اثر رایج درد مزمن است.
• به حداقل رساندن دفعات اپیزودهای کمردرد یا گردن، و کاهش شدت درد در صورت وقوع

یک تمرین متعادل باید شامل ترکیبی از حرکات کششی و تقویتی و همچنین ورزش های هوازی باشد که ضربان قلب را افزایش می دهد.

ورزش نسخه ای برای درمان کمر درد

یک برنامه موثر از تمرینات کمر باید جامع باشد و تمام بدن حتی زمانی که کمر را هدف قرار می دهید فعالیت کند. ورزش را می توان به عنوان هر نسخه بهداشتی دیگری در نظر گرفت: یک متخصص سلامت واجد شرایط ، ورزش را بر اساس عوامل مختلفی برای بیمار سفارشی می کند. این عوامل معمولاً عبارتند از:

• تشخیص بالینی
• درد خفیف، متوسط یا شدید ، کدام مدل است
• تسکین درد برای تحمل فعالیت
• تعداد تمرینات تجویز شده
• فرم صحیح و وضعیت بدنی مورد نیاز برای انجام تمرینات

حفظ برنامه تمرینی در طول زمان

پایبندی به ورزش یکی از مهم ترین عوامل برای تسکین درد طولانی مدت است. با این حال،  ورزش کردن به دلایل مختلفی از جمله بدتر شدن درد ناشی از فعالیت، محدودیت های اقتصادی و انگیزه کم می تواند دشوار باشد.در یک مطالعه، شایع ترین دلیل عدم پایبندی به ورزش، افزایش درد ناشی از فعالیت بود. در این مورد ، یک متخصص ورزش می تواند کاهش درد و مدیریت آن را به عنوان بخش های اصلی برنامه تمرینی بگنجاند.

خود بیمار نیز در پایبندی نقش دارد – به عنوان مثال، اگر یک برنامه ورزشی خیلی دردناک یا لذت بخش نباشد،  احتمال دارد که به طور منظم انجام نشود و موثر واقع نشود.

فتق دیسک کمر بسیار آزاردهنده و طولانی مدت است. دیسک‌های ستون فقرات نقش مهمی در قسمت پایین کمر دارند. آنها به عنوان ضربه‌گیر بین مهره‌ها عمل و قسمت بالایی بدن را پشتیبانی و طیف وسیعی از حرکت را در همه جهات امکان‌پذیر می‌سازند.

با این حال، اگر دیسک فتق کند و مقداری از مواد داخلی از آن نشت کند، دیسک می‌تواند به سرعت از حالت عادی زندگی روزمره به درد شدید  عصبی تبدیل شود و باعث ایجاد کمردرد و احتمالاً درد و علائم عصبی در پا شود.

علائم فتق دیسک معمولاً بدون هیچ دلیل مشخصی شروع می شود. یا ممکن است زمانی اتفاق بیفتند که شخصی چیز سنگینی را بلند کند و یا کمر را بپیچاند، حرکاتی که فشار بیشتری بر دیسک‌ها وارد می‌کند.

فتق دیسک کمر یک مشکل پزشکی گسترده است که اغلب افراد 35 تا 50 ساله را تحت تاثیر قرار می دهد.

این مقاله نحوه ایجاد فتق دیسک کمر، روش تشخیص دیسک کمر و گزینه های درمانی جراحی و غیرجراحی موجود را بررسی می کند.

نحوه ایجاد فتق دیسک کمر

یک حلقه بیرونی سخت به نام آنولوس از ژل داخل دیسک   محافظت می کند که به عنوان نوکلئوس پالپوزوس شناخته می شود.

به دلیل پیری و فرسودگی بدن، دیسک‌ها مقداری مایع را از دست می‌دهند که آن‌ها را انعطاف‌ ناپذیر و اسفنجی می‌کند. در نتیجه، دیسک ها صاف تر و سخت تر می شوند. این فرآیند – که به عنوان انحطاط دیسک شناخته می شود –  از همان اوایل زندگی شروع می شود و اغلب در آزمایشات تصویربرداری در اوایل بزرگسالی خود را نشان می دهد.

هنگامی که فشار یا استرس بر ستون فقرات وارد می شود، حلقه بیرونی دیسک ممکن است برآمده شود ، ترک بخورد یا پاره شود. اگر این موضوع در قسمت تحتانی کمر اتفاق بیفتد، بیرون زدگی دیسک ممکن است به ریشه عصب نخاعی نزدیک فشار وارد کند. یا مواد التهابی از داخل ممکن است عصب را تحریک کند. نتیجه، ایجاد درد در باسن و پایین پا است.

ممکن است پزشک به فردی که دچار فتق دیسک است، بگوید که بیماری دژنراتیو دیسک منجر به فتق دیسک کمر شده است. این اصطلاح می تواند هشدار دهنده و گمراه کننده باشد. بیماری دژنراتیو دیسک به خودی خود یک بیماری پیشرونده نیست و همیشه باعث مشکلات مزمن یا مداوم نمی شود.

علائم کوتاه مدت

در حالی که فتق دیسک کمر می تواند بسیار دردناک باشد، اما برای اکثر افراد این علائم طولانی مدت نیستند. حدود 90 درصد از افرادی که فتق دیسک کمر را تجربه می کنند، شش هفته بعد هیچ علامتی نخواهند داشت، حتی اگر درمان دارویی نداشته باشند.

کارشناسان بر این باورند که علائم فتق دیسک کمر ممکن است به سه دلیل خود به خود برطرف شود:

• بدن به عنوان یک ماده خارجی به فتق حمله می کند و اندازه ماده فتق را کوچک می کند و میزان پروتئین های التهابی نزدیک ریشه عصبی را کاهش می دهد.
• با گذشت زمان مقداری از آب داخل دیسک جذب بدن شده و باعث جمع شدن دیسک می شود. دیسک کوچکتر کمتر به ریشه های عصبی کشیده می شود و باعث تحریک می شود.
• تمرینات اکستنشن کمر ممکن است ناحیه فتق را از دیسک های ستون فقرات دور کند. اینکه آیا ورزش می تواند این امر را محقق کند یا خیر، موضوع بحث در جامعه پزشکی است.

به طور کلی، تصور می شود که علائم بهتر می شوند زیرا اندازه کوچکتر مواد بیرون زده احتمال تحریک ریشه عصبی را کاهش می دهد.

اگرچه فتق دیسک کمر معمولاً زمانی که دردناک می‌شود توجه را به خود جلب می‌کند، تحقیقات پزشکی نشان داده است که خیلی افراد دچار فتق دیسک کمر در ستون فقرات کمری خود می‌شوند، اما هیچ درد یا علائم دیگری وجود ندارد.

به همین دلیل است که باید در تشخیص دقت شود تا مطمئن شویم فتق دیسک کمر باعث این مشکل شده است.

سایر شرایط برای فتق دیسک: دیسک لغزنده، دیسک پاره

فتق دیسک ممکن است با نام های زیادی مانند دیسک لغزنده یا پارگی یا برآمدگی دیسک شناخته شود. اصطلاح دیسک لیز خورده می‌تواند باعث سردرگمی شود، زیرا دیسک‌های ستون فقرات محکم به مهره‌ها چسبیده‌اند و نمی‌لغزند و حرکت نمی‌کنند، بلکه فقط مواد ژل مانند درونی دیسک از داخل «لغزش» می‌کنند.

یکی دیگر از اصطلاحات رایج برای فتق دیسک، فشار دادن عصب است. این اصطلاح تأثیری را که مواد بیرون زده از  دیسک بر روی عصب مجاور می‌گذارد را توصیف می‌کند.

فتق دیسک کمر نیز ممکن است با اشاره به علائم اصلی آن، مانند سیاتیک، که به دلیل نشت مواد دیسک بر روی عصب سیاتیک بزرگ ایجاد می شود، توصیف شود. هنگامی که یک ریشه عصبی در قسمت تحتانی کمر که به عصب سیاتیک بزرگ می‌رسد تحریک می‌شود، درد و علائم ممکن است در طول مسیر عصب سیاتیک به پایین پشت ساق پا و پا و انگشتان پا کشیده شود.

سیاتیک همچنین ممکن است با اصطلاح پزشکی اصلی آن، رادیکولوپاتی، شناخته شود.

تومور ستون فقرات معمولاً هیچ علامتی ندارد. اما در حالی که برخی از تومورهای ستون فقرات فاقد علامتند، اکثر آنها در نهایت منجر به کمردرد می شوند. همچنین می توانند باعث نقص عصبی مانند بی حسی یا ضعف شوند. علائم تومور نخاعی بر اساس محل قرارگیری تومور و سرطانی بودن یا نبودن آن می تواند بسیار متفاوت باشد.

درد ناشی از تومور ستون فقرات

تومورهای ستون فقرات ممکن است با آسیب رساندن به بافت‌های سالم مانند مهره‌ استخوان‌ها و یا با فشردن اعصاب باعث کمردرد شوند.

نوع درد این تومور ممکن است شبیه یک یا چند مورد از موارد زیر باشد:

• درد قسمت بالایی یا وسط کمر: در حالی که بیشتر دردهای ستون فقرات در قسمت پایین کمر یا گردن قرار دارند. اما درد ناشی از تومور ستون فقرات بیشتر در قسمت بالایی یا میانی کمر احساس می شود. حدود 70 درصد تومورهای ستون فقرات در ستون فقرات قفسه سینه قرار دارند.
• احساس درد عمیق: درد تومور ستون فقرات ممکن است به جای احساس درد در سطح یا پوست، مانند یک درد یا ناراحتی در عمق پشت احساس شود.
• درد شدید یا شوک مانند: درد ناشی از تومور نخاعی ممکن است به یک ناحیه خاص در پشت محدود شود، یا ممکن است در امتداد ریشه عصبی (درد رادیکولار) یا نخاع (درد میلوپاتیک) حرکت کند. درد شوک مانند می تواند به قفسه سینه، شکم، پا(های) یا بازو(ها) تابیده شود.
• هنگام شب: این نوع احساس بدتری نسبت به روز دارد. درد این تومور معمولاً با اجتناب از استراحت یا فعالیت کاهش نمی یابد و ممکن است در شب تشدید شود و باعث اختلال در خواب شود.
• صبح هنگام بیدار شدن از خواب بدتر می شود. برای برخی از افراد، کمردرد مرتبط با تومور ستون فقرات ممکن است در بدترین حالت خود هنگام بیدار شدن از خواب در صبح باشد.
• با لمس یا فشرده سازی بدتر می شود. هنگامی که این تومور یا ناحیه مجاور لمس می شود یا تحت فشار قرار می گیرد، مانند هنگام فعالیت شدید، درد ممکن است شعله ور یا تشدید شود.
• کمردرد یا گردن درد. حدود 20 درصد تومورهای ستون فقرات در ستون فقرات کمری (کمر) و حدود 10 درصد در ستون فقرات گردنی (گردن) هستند.

علائم پرچم قرمز همراه با کمردرد

• زمانی که کمردرد با یک یا چند مورد از علائم زیر همراه باشد، نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد.
• از دست دادن اشتها
• کاهش وزن برنامه ریزی نشده
• حالت تهوع یا استفراغ
• تب، لرز، یا لرزش

این علائم می تواند نشان دهنده سرطان یا بیماری جدی دیگری باشد.

نقایص عصبی ناشی

هنگامی یک تومور نخاعی به اندازه کافی بزرگ شده که طناب نخاعی یا ریشه عصبی را فشرده کند. در این حالت نقص عصبی ممکن است رخ دهد. مثال ها عبارتند از:

• رادیکولوپاتی: هنگامی که یک یا چند ریشه عصبی فشرده یا ملتهب می‌شوند، سوزن سوزن شدن، بی حسی و یا ضعف می‌تواند به قفسه سینه، شکم، پاها یا بازوها منتقل می‌شود. این علائم می تواند بر اساس محل تومور در ستون فقرات متفاوت باشد. تومور ستون فقرات قفسه سینه بیشتر احتمال دارد علائم را به قفسه سینه یا شکم ارجاع دهد، در حالی که تومور ستون فقرات کمری به احتمال زیاد علائم را به پاها منتشر می کند.
• میلوپاتی: هنگامی که نخاع فشرده یا ملتهب می شود، نقایص عصبی ممکن است در هر نقطه از بدن در سطح یا پایین تر از محل فشار بر نخاع تجربه شود. به عنوان مثال، بی حسی یا ضعف می تواند به هر دو پا وارد شود و هماهنگی برای راه رفتن را کاهش دهد.
• سندرم دم اسب: وقتی دم اسبی (دسته‌ای از ریشه‌های عصبی که از نخاع پایین می‌آیند) در ستون فقرات کمری فشرده می‌شود، می‌تواند باعث نقص‌های عصبی متعددی در زیر سطح فشار شود. مانند بی‌حسی یا گزگز در ناحیه زین (داخل ران‌ها، اندام تناسلی، و باسن)، اختلال در راه رفتن، و یا از دست دادن کنترل روده و یا مثانه.