تعویض دیسک کمر توسط عمل جراحی امکان پذیر است. در عمل دیسک کمر، قسمت داخلی، خارجی و صفحات انتهایی دیسک همه با یک ایمپلنت جراحی تعویض می‌شوند.
موفقیت در تعویض کامل دیسک به شدت به انتخاب بیمار بستگی دارد. تعویض دیسک مصنوعی، برای بیماری دژنراتیو دیسک توصیه می شود. این فرایند، از طریق یک کار تشخیصی دقیق، مثل ام ار آی، تایید می‌شود.
تعویض دیسک مصنوعی کمر تنها در صورتی توصیه می شود که درمان های غیر جراحی حداقل پس از 6 ماه بی اثر باشند. اگر بیمار دارای اسپوندیلولیستزی قابل توجه (لغزش یک مهره بر روی مهره دیگر) یا تنگی ستون فقرات کمری استخوانی (تنگی کانال نخاعی) باشد، معمولاً این روش توصیه نمی شود.
تعویض دیسک کمر
روش تعویض دیسک کمر
اکثر جراحی های تعویض کامل دیسک در مراحل زیر انجام می‌شود:
- ابتدا بیمار به پشت می‌خوابد. سپس تحت بیهوشی عمومی قرار می‌گیرد. ستون فقرات، از طریق یک برش کوچک در شکم (معمولاً به طول 5 تا 8 سانتی‌متر) قابل دسترسی است. عضلات، به کنار کشیده می‌شوند. در این روش عمل جراحی معمولاً عضلات بریده نمی‌شوند.
- دیسک طبیعی از فضای دیسک کمر خارج می‌شود، شامل قسمتی از صفحات انتهایی غضروفی، حلقوی و هسته (دیسککتومی).
- یک سری دستگاه برای اندازه‌گیری و ارزیابی اندازه بدنه‌های مهره‌ها و انحنای ستون فقرات در سگمنت استفاده می‌شود. اندازه گیری‌ها برای اطمینان از اندازه و نصب مناسب دستگاه انجام می‌شود.
- اگر ارتفاع دیسک کمر، کم شده باشد، به ارتفاع اصلی خود برگردانده می‌شود.
- برای برخی از دستگاه‌ها، برش در سطح هر مهره رو به فضای دیسک کمر ایجاد می‌شود. این کار‌ها به دستگاه اجازه می‌دهند تا در حین عمل جراحی روی بدنه مهره ثابت شود.
- دیسک مصنوعی، پس از پاکسازی و آماده سازی فضای دیسک کمر، کاشته می‌شود. در طول عمل از فلوروسکوپی آنلاین (اشعه ایکس) برای اطمینان از قرارگیری مناسب دستگاه استفاده می‌شود.
- بافت‌ها و رگ‌های خونی، به حالت طبیعی خود برمی‌گردند. زخم در چندین لایه، بخیه می‌شود.
دیسک‌های مصنوعی، برای اتصال به مهره‌ها و قرار گرفتن در فضای دیسک طراحی شده‌اند. هر نوع دیسک به مراحل خاص و مجموعه‌ای از ابزارهای منحصر به فرد برای کاشت نیاز دارد. به همین دلیل، جراحان ستون فقرات آموزش های خاصی را برای هر ایمپلنت می‌گذرانند.
تعویض دیسک کمر
انواع مختلف تعویض دیسک کمر
ابزارهای های تعویض کامل دیسک کمر، به اینگونه هستند. در حال حاضر دو مدل دیسک مصنوعی در بازار پزشکی موجود است که در آرایش و طراحی کمی متفاوت هستند. یک دیسک مصنوعی معمولی شامل:
- دو صفحه انتهایی که به بدنه مهره ها متصل می‌شوند. صفحات انتهایی دیسک مصنوعی، از یک آلیاژ فلزی متراکم ساخته شده‌اند. این صفحات انتهایی شامل دندانه‌هایی روی صفحات انتهایی هستند که به بدنه مهره‌ها متصل می‌شوند. صفحات انتهایی فلزی، با یک لایه متخلخل از فلزی متفاوت پوشانده می‌شوند. این قطعه، استخوان را از بدنه مهره جدا می‌کند. استخوان روی صفحه انتهایی رشد می‌کند و ثبات بیشتری را فراهم می‌کند.
- یک مفصل مرکزی که امکان حرکت در بخش ستون فقرات را فراهم می کند. مرکز یک دیسک مصنوعی، معمولاً از پلاستیک خاصی ساخته شده است. دیسک، با صفحات انتهایی مفصل می‌شود. امکان خم شدن و چرخش در بخش ستون فقرات را فراهم می کند. بسیاری از مدل‌ها از یک مفصل گوی و سوکت تشکیل شده‌اند که در آن یک قطعه گرد روی یک صفحه انتهایی در قسمت مقعر روی صفحه انتهایی دیگر قرار می‌گیرد. مدل‌های دیگری که در حال حاضر در حال ساخت هستند شامل یک هسته دیسک مصنوعی است که می تواند بالشتک و حرکت طبیعی‌تری ارائه دهد.
دستگاه‌ها در محل کاشت متفاوت هستند. برای مثال، برخی از دیسک‌ها ممکن است فقط برای کاشت در بخش‌های L4-L5 یا L5-S1 مورد تایید قرار گیرند، و سایر طرح‌های ایمپلنت دیسک کمر را می‌توان در هر جایی بین L3 و S1 کاشت کرد. دستگاه‌های کمری فعلی فقط برای استفاده در یک بخش ستون فقرات توسط FDA تایید شده‌اند.
دکتر مجید نجفی، مدیر کلینیک درد مهرگان
