جراحی لامینکتومی کمری یه روش باز، یک روش جراحی همراه با بستری است. بسته به گستردگی روش، سن بیمار و سایر شرایط پزشکی همراه، ممکن است 1 تا 4 روز بستری در بیمارستان پس از جراحی مورد نیاز باشد.

جراحی لامینکتومی کمری

آمادگی برای جراحی لامینکتومی کمری

به گفته پزشکان جراح ستون فقرات کلینیک درد مهرگان یک یا دو هفته قبل از جراحی، ممکن است اقدامات احتیاطی و آماده سازی خاصی برای آماده کردن بیمار و جلوگیری از عوارض بعدی لازم باشد. چند مثال عبارتند از:

• ترک سیگار و یا سایر محصولات تنباکو
• انجام آزمایشات فیزیکی و پزشکی کامل شامل تصویربرداری پزشکی و آزمایش خون
• در صورت وجود، ارزیابی و معاینه شدن توسط پزشک برای بیماری قلبی و یا دیابت
• بازنگری داروهای فعلی نسخه ای و بدون نسخه (OTC) از جمله داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، داروهای ضد انعقاد، مکمل های گیاهی، ویتامین ها و داروهای ضد فشار خون و ضد دیابت، در صورت وجود با پزشک.
• شرکت در یک دوره کوتاه فیزیوتراپی تحت نظارت برای بهبود شرایط فیزیکی و سطح فعالیت، که ممکن است به بهبودی پس از جراحی کمک کند.

به طور کلی، اعمال جراحی باز در صبح با ناشتایی یک شبه برنامه ریزی می شود. بیمار، 8 ساعت قبل از جراحی  نباید غذا یا نوشیدنی بخورد. خوردن مقدار کمی آب تا 2 ساعت قبل از جراحی اشکالی ندارد.

برای مشاهده ویدیوهای مرتبط با این موضوع به کانال آپارات کلینیک درد مهرگان سر بزنید.

فرآیند گام به گام جراحی لامینکتومی کمری برای تنگی نخاعی

جراحی لامینکتومی از پشت انجام می شود. در طول کل فرآیند، بیمار رو به شکم، معمولاً روی تخت اتاق عمل دراز می کشد. میز جکسون باعث می شود شکم آزاد باشد و لگن کمی بالاتر باشد تا حالت درست ایجاد شود. آزاد نگه داشتن شکم در طول عمل از فشرده شدن رگ های خونی و همچنین خونریزی اپیدورال در حین جراحی جلوگیری می کند. خم شدن مفصل ران به ارزیابی بهتر میزان فشار عصبی ناشی از تنگی نخاع کمک می کند.

جراحی لامینکتومی کمری

مراحل جراحی

• بیمار رو به پایین قرار می گیرد، بیهوشی عمومی انجام می شود و محل جراحی تمیز می شود.
• یک برش به طول 2 تا 5 اینچ، در خط وسط ایجاد می شود.
• عضلات چپ و راست کمر، به آرامی به کنار کشیده می شوند تا جراح به لامینا ها دسترسی پیدا کند.
• هنگامی که ماهیچه ها به کنار می‌روند، از رادیوگرافی حین عمل برای شناسایی سطح صحیح مهره استفاده می شود.
• پس از اینکه رباط های سطحی به کناری منتقل شدند، لامینا ها بریده، و برداشته می شوند (لامینوتومی یا لامینکتومی). گاهی اوقات ممکن است لامینه ها بریده شوند اما برداشته نشود (لامینوپلاستی). هر دوی این فرآیندها فضای درون کانال نخاعی را برای عناصر عصبی افزایش می دهند.
• سطح بالاتر بعدی در صورت لزوم از همین رویه پیروی می کند.
• هنگامی که تنگی مرکزی درمان شد، در صورتی که تنگی فورامینال جانبی و تنگی روزنه نیز وجود داشته باشد، ممکن است فیس تکتومی و یا فورامینوتومی انجام شود.
• در صورتی که نیاز باشد، فیوژن مهره ها نیز انجام می شود.
• پس از اتمام تمام مراحل، رباط ها، ماهیچه ها و پوست در موقعیت خود بخیه می شوند.

نیاز به فیوژن

به طور معمول، جراحی لامینکتومی کمری فوقانی (L1-L2) در مقایسه با سطوح پایین تر (L4-L5) به برداشتن بیشتر فاست ها نیاز دارد و ممکن است نیاز به فیوژن داشته باشد.

برخی از جراحان ممکن است مانیتورینگ نخاع یا نظارت عصبی فیزیولوژیکی حین عمل را در طول جراحی انجام دهند. در این فرآیند نظارت، تغییرات نخاع و بافت عصبی از طریق الکترودهایی با سیم هایی که روی پوست بیمار قرار می گیرند، شناسایی می شوند. پاسخ های بافت عصبی بر روی کامپیوتر مشاهده می شود و در صورت بروز مشکل مربوط به نخاع به جراح هشدار می دهد.

پس از اتمام جراحی، بیمار برای چند ساعت به اتاق ریکاوری منتقل می شود، جایی که تا زمانی که بیهوشی از بین برود، به طور مداوم تحت نظارت قرار می گیرد. اگر برش جراحی بزرگ باشد، گذاشتن یک درن جراحی در محل برش، الزامی است. این درن، خون را از فضای اپیدورال به خارج از این فضا هدایت می‌کند.

دکتر مجید نجفی، مدیر کلینیک درد مهرگان

درباره کلینیک درد مهرگان