دژنراتیو دیسک کمر (DDD)
دژنراتیو دیسک به بیماری در ستون فقرات کمری یا کمر به سندرمی اطلاق می شود. در این بیماری ساییدگی و پارگی دیسک ستون فقرات ناشی از افزایش سن باعث کمردرد می شود.
ساختار دیسک کمر
دیسکهای بین مهرهای ساختارهای فیبری و سختی هستند که به عنوان رباط بین مهرهها عمل میکنند. این دیسک ها فشار را جذب و برای ستون فقرات بالشتکی ایجاد میکنند. آنها انعطافپذیر و در عین حال به اندازه کافی محکم هستند تا حرکتهایی مانند خم شدن به جلو، عقب و پهلو به پهلو را تسهیل کنند.
علیرغم آنچه از نام آن پیداست، بیماری دژنراتیو دیسک کمر یک بیماری واقعی در نظر گرفته نمی شود. بلکه شرایطی است که با افزایش سن و گذر زمان در برخی افراد ایجاد می شود. دیسک کمر به طور طبیعی با استفاده و افزایش سن سفت و همه افراد دچار انحطاط دیسک میشوند. بیماری دژنراتیو دیسک کمر فقط به وضعیت انحطاط دردناک دیسک اشاره دارد. در این حالت با تثبیت تدریجی ستون فقرات، کاهش علائم غیر معمول نیست.
آرایش دیسکهای بین مهره ای
دیسک بین مهره ای از سه بخش اصلی تشکیل شده است:
- فیبروز حلقوی
قسمت بیرونی دیسک کمر از حلقه های متحدالمرکز کلاژن تشکیل شده است که با حرکت ستون فقرات پیچ خورده و خم می شوند. - نوکلئوس پالپوزوس
فضای داخلی دیسک مخلوطی ژل مانند از آب و پروتئین است که باعث ایجاد بالشتک بین بدنه های مهره می شود. - صفحات انتهایی غضروفی
بین دیسک کمر و هر جسم مهره ای یک صفحه انتهایی ساخته شده از غضروف قرار دارد که دیسک کمر را به مهره ها متصل می کند و به عنوان دروازه بان عمل می کند و جریان اکسیژن و مواد مغذی را به فضای دیسک کنترل می کند.
ریشه های عصبی و رگ های خونی فقط به بیرونی ترین ناحیه دیسک های ستون فقرات نفوذ می کنند، به این معنی که دیسک ها توانایی ترمیم و عصب دهی کمی دارند. دیسک ها عمدتاً از انتشار سلول های خونی از طریق صفحات انتهایی تغذیه می شوند.
دیسک تحلیل رفته با کاهش قابل توجهی در هیدراتاسیون مشخص می شود و باعث می شود دیسک کمر انعطاف ناپذیر، کوچکتر و مستعد پارگی در قسمت بیرونی باشد. هنگامی که یک دیسک تحلیل میرود، میتواند ساختار و مکانیک ستون فقرات کمری، را تغییر دهد.