گردن درد

دیسک گردن و راه‌های درمان آن

دیسک گردن از دلایل شایع درد گردن، شانه و دست، فتق یا بیرون زدگی است. علائم ممکن است شامل درد شدید و مبهم در گردن یا بین کتف ها بوده که در دست ها انتشار پیدا کرده و تا کف دست و انگشتان می رسد. همچنین از دیگر علائم می توان حس کرختی، خارش یا سوزش در شانه و دست ها را نام برد. حرکات و موقعیت های خاصی در گردن می توانند درد را تشدید کنند.

قدم اول تشخیص صحیح و افتراق آن از سایر مشکلاتی است که میتوانند علایم مشابه ایجاد کنند. تشخیص، پس از گرفتن شرح حال و معاینه توسط پزشک انجام می‌شود. تصویربرداری و نوار عصب عضله درخواست می شود.

درمان در مراحل اولیه غیر جراحی است به طوریکه 95 درصد افراد پس از 6 هفته از شروع علایم به کارهای عادی باز میگردند.

در پستهای بعدی در مورد روشهای درمانی توضیحات بیشتری ارایه می شود.

دیسک گردن چیست

دیسک گردن عمومی ترین دلیل درد گردن است. ستون فقرات شامل هفت مهره از c1 تا c7 است. دیسک بین مهره ها در آن نقش ضربه گیر دارد. دیسک از ساییده شدن مهره ها به هم جلوگیری می‌کند.

درمان دیسک به روش کنسرواتیو

درمان کنسرواتیو (محافظه کارانه) بدون جراحی اولین قدم برای بهبودی است برای درمان پارگی دیسک گردن است و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

دارو درمانی، استراحت، ماساژ، ورزش درمانی، تمرینات سر و گردن در خانه، آب درمانی، کاریوپراکتیک و مدیریت درد. بیش از 95 درصد افراد مبتلا به درد بازو در اثر بیرون زدگی دیسک گردن، در عرض 6 هفته بهبودی می‌یابند. بیماران پس از 6 هفته به فعالیت های طبیعی باز می گردند.

‎دارودرمانی دیسک گردن

پزشک ممکن است مسکن، دارو های ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) و یا استروئید برای درمان دیسک گردن شما تجویز کند. بعضا شل کننده های عضلانی نیز برای گرفتگی ماهیچه ها تجویز می شوند.

‎داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) مثل آسپرین و ناپروکسین، نمونه هایی از دارو های ضد التهاب غیر استروئیدی اند که به منظور کاهش التهاب و درد ناشی از عوارض دیسک گردن به کار می روند.

‎مسکن هایی مثل استامینوفن جهت کاهش درد به کار میروند. ولی اثر ضد التهابی (NSAIDs)  ندارند.

‎شل کننده های مثل متاکاربامول (روباکسین)، کاریسوپرودول (سوما) و سیکلوبنزاپرین (فلکسریل) ممکن است به منظور کنترل اسپاسم (گرفتگی) های عضلانی به کار رود.

‎استروئیدها ممکن است جهت کاهش التهابات تجویز شوند. کورتون به صورت خوراکی در یک دوره ی 5 روزه، با کاهش متوالی دوز، مصرف می‌شود. مزیت این دارو ها در سرعت زیاد رفع درد می باشد. (کم تر از 24 ساعت)

‎تزریق استروئید در محل بیرون زدگی دیسک ممکن است در موارد درد شدید تجویز شود این روش که به کمک فلوروسکوپی انجام می شود، عبارت است از تزریق استروئید و یک داروی بی حسی به به فضای اپیدورال ستون مهره به منظور کاهش التهاب.

ورزش و فیزیوتراپی

هدف ورزش درمانی، کمک به بیمار برای رسیدن هر چه زود تر به فعالیت و جلوگیری از آسیب مجدد است. فیزیوتراپیست ها می توانند روش های صحیح ایستادن، بلند کردن اجسام و راه رفتن را آموزش دهند. با بیمار به منظور کشیدن و قدرتمند کردن عضلات گردن، شانه و بازو همکاری می‌کنند. ورزش گردن و تمرینات تقویتی، عناصر اصلی درمان بوده و باید جزئی از زندگی فرد شوند.

‎تزریقات اپیدورال یا “بلوک” به هنگام درد شدید بازو توصیه می شوند. در این عمل نوعی کورتیکواستروئید، توسط پزشک آموزش دیده در این زمینه، به درون فضای اپیدورال (فضای اطراف اعصاب نخاعی) تزریق می شود. پس از اولین تزریق ممکن است در روز های بعدی یک یا دو تزریق دیگر نیز نیاز باشد.

این تزریق باید جزئی از یک برنامه ی درمان و توان بخشی جامع انجام شود. هدف این تزریق کاهش التهاب اعصاب و درمان دیسک گردن است.

‎به تزریق مستقیم دارو های بی حسی موضعی، تزریق در نقاط ماشه ای می‌گویند. کورتیکواستروئید ها در بافت های نرم و ماهیچه های دردناک در طول ستون فقرات تزریق می‌شوند. این تزریقات معمولا موثر واقع می شوند ولی به درمان بیرون زدگی دیسک گردن کمکی نمی کنند.

‎درمان دیسک به صورت دستی (کایروپراکتیک)

حرکت دادن آرام می تواند به کاهش اختلال در عملکرد مفاصل کمک کند. از حرکت دادن مفاصل به میزان زیاد، باید خودداری شود. زیرا می تواند درد یا آسیب های عصبی را افزایش دهد.

‎بریس در برخی موارد یک گردنبند یا بریس به منظور کاهش فشار از ستون فقرات گردن، توصیه می شود.

‎عمل جراحی

برای بیمارانی که درد گردن با درمان های قبلی بهبود نمی یابد، ممکن است جراحی مورد نیاز باشد.

درباره کلینیک درد مهرگان