فتق دیسک کمر
فتق دیسک کمر بسیار آزاردهنده و طولانی مدت است. دیسک‌های ستون فقرات نقش مهمی در قسمت پایین کمر دارند. آنها به عنوان ضربه‌گیر بین مهره‌ها عمل و قسمت بالایی بدن را پشتیبانی و طیف وسیعی از حرکت را در همه جهات امکان‌پذیر می‌سازند.
با این حال، اگر دیسک فتق کند و مقداری از مواد داخلی از آن نشت کند، دیسک می‌تواند به سرعت از حالت عادی زندگی روزمره به درد شدید عصبی تبدیل شود و باعث ایجاد کمردرد و احتمالاً درد و علائم عصبی در پا شود.
علائم فتق دیسک معمولاً بدون هیچ دلیل مشخصی شروع می شود. یا ممکن است زمانی اتفاق بیفتند که شخصی چیز سنگینی را بلند کند و یا کمر را بپیچاند، حرکاتی که فشار بیشتری بر دیسک‌ها وارد می‌کند.
فتق دیسک کمر یک مشکل پزشکی گسترده است که اغلب افراد 35 تا 50 ساله را تحت تاثیر قرار می دهد.
این مقاله نحوه ایجاد فتق دیسک کمر، روش تشخیص دیسک کمر و گزینه های درمانی جراحی و غیرجراحی موجود را بررسی می کند.
نحوه ایجاد فتق دیسک کمر
یک حلقه بیرونی سخت به نام آنولوس از ژل داخل دیسک محافظت می کند که به عنوان نوکلئوس پالپوزوس شناخته می شود.
به دلیل پیری و فرسودگی بدن، دیسک‌ها مقداری مایع را از دست می‌دهند که آنها را انعطاف ناپذیر و اسفنجی می‌کند. در نتیجه، دیسک ها صاف تر و سخت تر می شوند. این فرآیند – که به عنوان انحطاط دیسک شناخته می شود – از همان اوایل زندگی شروع می شود و اغلب در آزمایشات تصویربرداری در اوایل بزرگسالی خود را نشان می دهد.
هنگامی که فشار یا استرس بر ستون فقرات وارد می شود، حلقه بیرونی دیسک ممکن است برآمده شود ، ترک بخورد یا پاره شود. اگر این موضوع در قسمت تحتانی کمر اتفاق بیفتد، بیرون زدگی دیسک ممکن است به ریشه عصب نخاعی نزدیک فشار وارد کند. یا مواد التهابی از داخل ممکن است عصب را تحریک کند. نتیجه، ایجاد درد در باسن و پایین پا است.
ممکن است پزشک به فردی که دچار فتق دیسک است، بگوید که بیماری دژنراتیو دیسک منجر به فتق دیسک کمر شده است. این اصطلاح می تواند هشدار دهنده و گمراه کننده باشد. بیماری دژنراتیو دیسک به خودی خود یک بیماری پیشرونده نیست و همیشه باعث مشکلات مزمن یا مداوم نمی شود.
علائم کوتاه مدت
در حالی که فتق دیسک کمر می تواند بسیار دردناک باشد، اما برای اکثر افراد این علائم طولانی مدت نیستند. حدود 90 درصد از افرادی که فتق دیسک کمر را تجربه می کنند، شش هفته بعد هیچ علامتی نخواهند داشت، حتی اگر درمان دارویی نداشته باشند.
کارشناسان بر این باورند که علائم فتق دیسک کمر ممکن است به سه دلیل خود به خود برطرف شود:
- بدن به عنوان یک ماده خارجی به فتق حمله می کند و اندازه ماده فتق را کوچک می کند و میزان پروتئین های التهابی نزدیک ریشه عصبی را کاهش می دهد.
- با گذشت زمان مقداری از آب داخل دیسک جذب بدن شده و باعث جمع شدن دیسک می شود. دیسک کوچکتر کمتر به ریشه های عصبی کشیده می شود و باعث تحریک می شود.
- تمرینات اکستنشن کمر ممکن است ناحیه فتق را از دیسک های ستون فقرات دور کند. اینکه آیا ورزش می تواند این امر را محقق کند یا خیر، موضوع بحث در جامعه پزشکی است.
به طور کلی، تصور می شود که علائم بهتر می شوند زیرا اندازه کوچکتر مواد بیرون زده احتمال تحریک ریشه عصبی را کاهش می دهد.
اگرچه فتق دیسک کمر معمولاً زمانی که دردناک می‌شود توجه را به خود جلب می‌کند، تحقیقات پزشکی نشان داده است که خیلی افراد دچار فتق دیسک کمر در ستون فقرات کمری خود می‌شوند، اما هیچ درد یا علائم دیگری وجود ندارد.
به همین دلیل است که باید در تشخیص دقت شود تا مطمئن شویم فتق دیسک کمر باعث این مشکل شده است.
سایر شرایط برای فتق دیسک: دیسک لغزنده، دیسک پاره
فتق دیسک ممکن است با نام های زیادی مانند دیسک لغزنده یا پارگی یا برآمدگی دیسک شناخته شود. اصطلاح دیسک لیز خورده می‌تواند باعث سردرگمی شود، زیرا دیسک‌های ستون فقرات محکم به مهره‌ها چسبیده‌اند و نمی‌لغزند و حرکت نمی‌کنند، بلکه فقط مواد ژل مانند درونی دیسک از داخل «لغزش» می‌کنند.
یکی دیگر از اصطلاحات رایج برای فتق دیسک، فشار دادن عصب است. این اصطلاح تأثیری را که مواد بیرون زده از دیسک بر روی عصب مجاور می‌گذارد را توصیف می‌کند.
فتق دیسک کمر نیز ممکن است با اشاره به علائم اصلی آن، مانند سیاتیک، که به دلیل نشت مواد دیسک بر روی عصب سیاتیک بزرگ ایجاد می شود، توصیف شود. هنگامی که یک ریشه عصبی در قسمت تحتانی کمر که به عصب سیاتیک بزرگ می‌رسد تحریک می‌شود، درد و علائم ممکن است در طول مسیر عصب سیاتیک به پایین پشت ساق پا و پا و انگشتان پا کشیده شود.
سیاتیک همچنین ممکن است با اصطلاح پزشکی اصلی آن، رادیکولوپاتی، شناخته شود.
